Catagóir
66 Véarsaí Bíobla faoin Eagna agus Tuiscint
A chara, an bhfuil tú ag iarraidh eagna? Is ag Dia atá foinse na heagna, agus más mian linn a bheith críonna, ní mór dúinn teacht níos gaire dó. Chun an eagna a ghrá, ní mór dúinn grá a thabhairt dár nAthair Naofa ar neamh ar dtús.
Gach lá ba chóir dúinn guí ar an eagna sin a thagann ó neamh, le go ndéanfaimid cinntí a threoróidh sinn ar an mbóthar ceart agus i dtreo an rud atá fíor-thairbheach dár gcroíthe.
Ba chóir go mbeadh an eagna linn i gcónaí. Ar an gcaoi sin, déanfaimid níos lú botúin agus siúlóimid le muinín, mar is féidir le duine críonna an bealach a aimsiú chun rath, fad is go ligeann sé/sí do Dhia treoir a thabhairt dó/di.
Deirtear sa Bhíobla, i Séamas 1:5-6 "Má tá easpa eagna ar aon duine agaibh, iarraigí ar Dhia í, agus tabharfaidh sé/sí dhíbh í, óir tugann Dia go fial do chách, gan aon duine a dhearmad. Ach iarraigí le creideamh, gan dabht ar bith, mar tá an té a bhfuil dabht air cosúil le tonn farraige, á caitheamh anonn is anall ag an ngaoth."
Lorg eagna Dé le creideamh, agus gheobhaidh tú í. Cuimhnigh go bhfuil tús na heagna i ngealtacht an Tiarna. Ná bíodh eagla Dé ort, agus treoróidh Sé do chéimeanna.
Ná lig do do chuid mothúchán nó do mhothúcháin tú a chur amú. Seachain an t-olc, éist le guth Dé, géilligh dó, agus measfar gur duine críonna thú ar an saol seo.
O créd e doímhne shaidhbhris éagna agus éolais Dé! Créd é deacrachd a bhreitheamhnuis do chúartughadh, agus lorg a shligheadh do leanmhuin!
A mhic, má bhíonn do chroidhe éagnuidhe, biaidh lúathgháire ar mo chroidhe, orumsa féin.
Agus a dubhairt sé ris an nduine, Amhairc, eagla an TIGHEARNA, sí sin an chríonnacht; agus olc do sheachna is tuigsi sin.
An té shiubhluighios le daóinibh críonna biáidh sé críonna: acht scriosfuighthear compánach na namadán.
Oír is glioca aimhghliocas Dé náid dáoine; agus as neartmhaire meirbheas Dé náid dáoine.
Ga mhéad is féarr eagna dfagháil ná ór? agus tuigsi dfagháil is córa í do thogha ná airgiod?
Atá dligheadh an TIGHEARNA iomlán, ag iompógh a nanma: is fírinneach fiaghnuise an TIGHEARNA, ag déanamh an tsimpligh críonna.
Asé eagla Dé tosach na heagna: is maith an tuigse atá acasan uile do ní a aitheanta: mairigh a mholadh go bráth.
Bid bríathra bhéil an duine ghlic grásamhuil; acht sluigfid puisíne a namadáin é féin súas.
Marsin bhías éolus na héagna dot hanam: anuáir do gheabha tú é, annsin do gheabhthar luáigheacht, agus ni ghéarrfuighthior amach do dhóthchus.
Gidh bé ghrádhuighios teagasg grádhuighidh sé eólus: acht an té fhúathuighios smacht is brúideamhuil é.
Achd a néagna úd ó neamh atá sí glan ar tús, na dhiáigh sin síothchánta, ceannsuigh, sótheaguisg, lán do thrócaire agus do dheaghthórtuibh, gan chláon, gan fhallas.
Buidheachus uáim dhuit, agus moluim thú, a Dhé maithreadh, noch thug eagna agus cumhachda dhamh, agus dfoillsigh dhamh anois an ní diarramar ort: óir anois dfoillsigh tú dhúinn cúis an rígh.
Asé eagla an TIGHEARNA tosach a néoluis: acht dísbeaguid na hamadáin eagna agus teagasg.
Asi a neagna an ní is oirdheirce; uimesin fagh eagna: agus maille red uile fhagháil fagh tuigse.
Glacfuidh an duine glic a ccroidhe aitheanta chuigh: acht tuitfidh an tamadán síorchainteach.
Seanraidhte Sholuimh. Do ní mac críonna athair sólásach: acht sé an mac leamh dubhachus a mháthair.
Cuir do dhóigh a Ndía re do uile chroidhe; agus ná bí táobh ré do thuigsi féin.
Ann do shlighthibh uile admhuigh eision, agus do dhéana sé do shlighthe díreach.
Gidh bé ghrádhuighios a neagna lúathgháirigh sé a athair: acht an té chongmhas cuideachta do mhéirdreachaibh anchaithigh sé a mhaóin.
Cía atá na dhuine eagnuidhe íulmhar eadruibh? taisbéunadh sé a oibreacha féin as a choinbhearsáid mháith maille ré ceannsachd éagna.
Siúbhluidh go héagnuidhe a dtáobh na druinge atá a muíth, ar mbeith dhíbh ag fúasgladh na haimsire.
Bíodh bhur gcomhrádh do ghnáth grásamhuil, ar na thumadh a salann, ionnas go mbíadh a fhios aguibh cionnas as coir dhíbh gach áon do fhreagra.
Uime sin tábhruidh dá bhur náire cionnas do thiucfadh ribh siúbhal go haireach: ní mar dhruing gan eagna, achd mar dhruing eagnuidhe,
Ag fúasgladh na haimsire do bhrígh go bhfuilid na laethe go holc.
Glanfuighear mórán, agus do dhéantar geal, agus deirbheochthar íad; acht do dhéanuid na drochdhaoine go holc: agus ní thuicfid áon do na ciontachaibh; acht tuicfid na heagnuidhe.
An té choimhéadas a bhéul coimhéaduigh sé a anam: acht an té osclas a phnisíne go fairsing díothlaithrighthear é.
Ná habair, Cred an fáth a rabhadar na láethe roimhe ní is féarr ná iadso? óir ni glic dhuit so dfíafruighe.
Oír bí iomarcaigh doilghis a niomarcuigh na heagna: agus an té mhéuduighios éolus méaduigh sé dóbhrón.
Ar a nadhbharsin gach uile neach do chluinn na bríathrasa agamsa, agus do ní íad, saimhléochaidh mé lé duine glic é, neach do rinne a thigh air chárraig:
Thig so mar an ccéadna ó TIGHEARNA na slógh, noch atá iongantach a ccomhairle, agus oirdheirc a noibriughadh.
Agus má atá aóinneach aguibh a neasbhuibh éagua, íarruidh í air Dhía, noch do bheir go fairsing úadh do na huilibh, agus nach déun maóidheamh; agus do bhéurthar dho í.
Fagh críonnacht, fagh tuigsi; ná dearmuid í: agus ná cláon ó bhríathraibh mo bhéilse.
Ná tréig í, agus cuimhdeochuidh si thú: grádhuigh í, agus coimhéadfuigh sí thú.
Oír is sgáile a neagna, agus is cumhdach an tairgiod: acht isé dearscnughadh a néoluis, go ttabhair a neagna sáoghal don druing agá mbí sí.
Is beanuighe an té do gheibh eagna, agus an duine do gheibh tuigsi.
Oír is féarr a ceanniugheacht ná ceannuigheacht airgid, agus a sochar ná ór glan.
Uime sin, ón lá fá gcúalamar, ní sguirmíd dá bheith ag úrnuighe ar bhur son, agus ag athchuinghe sibhse do bheith líonta déolas a thoilesion a nuile éagna agus thuidge sbioradalta;
Bí tuigsi mhor ag an té bhíos mall chum feirge: acht an té bhíos deithniosach a spioraid árduighidh sé leimhe.
Achd as úadhasan atá sibhse a Niósa Críosd, noch atá ar na dhéunamh ó Dhía dhúinne na eagna, agus na fhíréuntachd, agus na náomhthachd, agus na fhúasgladh:
Is beanuighe an té do gheibh eagna, agus an duine do gheibh tuigsi.
Oír is féarr a ceanniugheacht ná ceannuigheacht airgid, agus a sochar ná ór glan.
Is mórluáigh go mór í náid na clocha uaisle: agus na huile neithe is áoibhinn leachd ní coimhmeas ría íad.
Atáid fad láethe ann a deasláimh; agus ann a láimh chlé saidhbhrios agus onóir.
Is slighthe soláis a slighthe, agus is síodhchain a casáin uile.
Is crann beatha í don druing ghlacus greim dhí: agus is beanuighe gach aon dá bhfostoighionn í.
Oír do bheir Día don duine an ní is maith iona radharc eagna, agus éolus, agus sólás: acht don pheacach do bheir sé sáothar, do chruinniughadh agus do chur ar muin a chéile, chor go ttiubhradh don té is maith a bhfiadhnuise Dé. Is díomhaóineas so fós agus buáidhreadh spioraide.
Is ionmhuin leis an té do gheibh eagna a anam féin: an té choimhéadas tuigsi do gheabha sé maith.
A nuáir rachus a neagna a steach ann do chroidhe, agus bhías éolus taitneamhach dot anam;
Cuimhdeochuidh deiscréid thú, coimhéadfuidh tuicse thú:
Foillsigh a THIGHEARNA, do shligthe dhamhsa; taisbéin damh do chasain.
Tréoruigh mé ann thfírinne, agus teagaisc mé: óir is tú Día mo shlánuighthe; ortsa bhím ag feithiomh air feadh an laói.
Bí slighe a namadáin díreach iona shúilibh féin: acht is críonna an té éistios ré comhairle.
Agus áiteochuidh spiorad an TIGHEARNA air, spiorad na heagna agus na tuigse, spiorad na comhairle agus na cumhacht, spiorad a neóluis agus eagla an TIGHEARNA;
Uime sin tábhruidh dá bhur náire cionnas do thiucfadh ribh siúbhal go haireach: ní mar dhruing gan eagna, achd mar dhruing eagnuidhe,
Ag fúasgladh na haimsire do bhrígh go bhfuilid na laethe go holc.
Uime sin na bíghidh neamhghlic, achd tuigidh créd í toil an Tíghearna.
Ionnus go mbíadh sólás air ccroidhthibh, ar mbeith dhóibh dluthuighe ré chéile a ngrádh, agus a nuile shaidhbhrios sháirdhearbhthachd tuisge, chum éolais rúindíamhra Dé, eadhon a Nathar, agus Críosd;
Uime sin má fúarabhair bás má ráon ré Críosd ó chéudthosuighibh an domháin, créd, fá bhfuil sibh mar dhaóinibh chaitheas a mbeatha sa sáoghal, ag leanmhuin dórduighthibh,
Ná bean ris; na blais; na láimhsigh;
Noch théidh uile a dtruáilleadh ré na gcleachdadh; do réir aitheantadh agus theaguisg na ndaóine?
Neithe agá mbí cáil éagna orrtha, sa seirbhís chúmuid daóine úatha féin, agus a númhlachd inntinne, agus a neamhchoigilt an chuirp; ní a nonóir air bith do shásadh na colla.
Ann a bhfuilid na huile ionnmhusa eagna agus éolais folaighe.
Atá dligheadh an TIGHEARNA iomlán, ag iompógh a nanma: is fírinneach fiaghnuise an TIGHEARNA, ag déanamh an tsimpligh críonna.
Atáid reachda an TIGHEARNA ceart, ag gáirdiughadh an chroidhe: atá áithne an TIGHEARNA fiorghlan, ag tabhairt radhairc do na súilibh.
Do gheibh croidhe an duine eagnuidhe éolus; agus íárruidh clúas an duine chríonna eagna.
Cláon síos do chlúas, agus éist bríathra an duine ghlic, agus iompoigh do chroidhe chum méoluisi.
Oír is ní solásach é, má thaisgionn tú a stigh ionnad íad; béid fós iomchubhaidh ann do bhéul.