Catagóir
66 Véarsaí Bíobla faoin Eagna agus Tuiscint
A chara, an bhfuil tú ag iarraidh eagna? Is ag Dia atá foinse na heagna, agus más mian linn a bheith críonna, ní mór dúinn teacht níos gaire dó. Chun an eagna a ghrá, ní mór dúinn grá a thabhairt dár nAthair Naofa ar neamh ar dtús.
Gach lá ba chóir dúinn guí ar an eagna sin a thagann ó neamh, le go ndéanfaimid cinntí a threoróidh sinn ar an mbóthar ceart agus i dtreo an rud atá fíor-thairbheach dár gcroíthe.
Ba chóir go mbeadh an eagna linn i gcónaí. Ar an gcaoi sin, déanfaimid níos lú botúin agus siúlóimid le muinín, mar is féidir le duine críonna an bealach a aimsiú chun rath, fad is go ligeann sé/sí do Dhia treoir a thabhairt dó/di.
Deirtear sa Bhíobla, i Séamas 1:5-6 "Má tá easpa eagna ar aon duine agaibh, iarraigí ar Dhia í, agus tabharfaidh sé/sí dhíbh í, óir tugann Dia go fial do chách, gan aon duine a dhearmad. Ach iarraigí le creideamh, gan dabht ar bith, mar tá an té a bhfuil dabht air cosúil le tonn farraige, á caitheamh anonn is anall ag an ngaoth."
Lorg eagna Dé le creideamh, agus gheobhaidh tú í. Cuimhnigh go bhfuil tús na heagna i ngealtacht an Tiarna. Ná bíodh eagla Dé ort, agus treoróidh Sé do chéimeanna.
Ná lig do do chuid mothúchán nó do mhothúcháin tú a chur amú. Seachain an t-olc, éist le guth Dé, géilligh dó, agus measfar gur duine críonna thú ar an saol seo.
O créd e doímhne shaidhbhris éagna agus éolais Dé! Créd é deacrachd a bhreitheamhnuis do chúartughadh, agus lorg a shligheadh do leanmhuin!
A mhic, má bhíonn do chroidhe éagnuidhe, biaidh lúathgháire ar mo chroidhe, orumsa féin.
Agus a dubhairt sé ris an nduine, Amhairc, eagla an TIGHEARNA, sí sin an chríonnacht; agus olc do sheachna is tuigsi sin.
An té shiubhluighios le daóinibh críonna biáidh sé críonna: acht scriosfuighthear compánach na namadán.
Oír is glioca aimhghliocas Dé náid dáoine; agus as neartmhaire meirbheas Dé náid dáoine.
Ga mhéad is féarr eagna dfagháil ná ór? agus tuigsi dfagháil is córa í do thogha ná airgiod?
Atá dligheadh an TIGHEARNA iomlán, ag iompógh a nanma: is fírinneach fiaghnuise an TIGHEARNA, ag déanamh an tsimpligh críonna.
Asé eagla Dé tosach na heagna: is maith an tuigse atá acasan uile do ní a aitheanta: mairigh a mholadh go bráth.
Bid bríathra bhéil an duine ghlic grásamhuil; acht sluigfid puisíne a namadáin é féin súas.
Marsin bhías éolus na héagna dot hanam: anuáir do gheabha tú é, annsin do gheabhthar luáigheacht, agus ni ghéarrfuighthior amach do dhóthchus.
Gidh bé ghrádhuighios teagasg grádhuighidh sé eólus: acht an té fhúathuighios smacht is brúideamhuil é.
Achd a néagna úd ó neamh atá sí glan ar tús, na dhiáigh sin síothchánta, ceannsuigh, sótheaguisg, lán do thrócaire agus do dheaghthórtuibh, gan chláon, gan fhallas.
Buidheachus uáim dhuit, agus moluim thú, a Dhé maithreadh, noch thug eagna agus cumhachda dhamh, agus dfoillsigh dhamh anois an ní diarramar ort: óir anois dfoillsigh tú dhúinn cúis an rígh.
Asé eagla an TIGHEARNA tosach a néoluis: acht dísbeaguid na hamadáin eagna agus teagasg.
Asi a neagna an ní is oirdheirce; uimesin fagh eagna: agus maille red uile fhagháil fagh tuigse.
Glacfuidh an duine glic a ccroidhe aitheanta chuigh: acht tuitfidh an tamadán síorchainteach.
Seanraidhte Sholuimh. Do ní mac críonna athair sólásach: acht sé an mac leamh dubhachus a mháthair.
Cuir do dhóigh a Ndía re do uile chroidhe; agus ná bí táobh ré do thuigsi féin. Ann do shlighthibh uile admhuigh eision, agus do dhéana sé do shlighthe díreach.
Gidh bé ghrádhuighios a neagna lúathgháirigh sé a athair: acht an té chongmhas cuideachta do mhéirdreachaibh anchaithigh sé a mhaóin.
Cía atá na dhuine eagnuidhe íulmhar eadruibh? taisbéunadh sé a oibreacha féin as a choinbhearsáid mháith maille ré ceannsachd éagna.
Siúbhluidh go héagnuidhe a dtáobh na druinge atá a muíth, ar mbeith dhíbh ag fúasgladh na haimsire. Bíodh bhur gcomhrádh do ghnáth grásamhuil, ar na thumadh a salann, ionnas go mbíadh a fhios aguibh cionnas as coir dhíbh gach áon do fhreagra.
Uime sin tábhruidh dá bhur náire cionnas do thiucfadh ribh siúbhal go haireach: ní mar dhruing gan eagna, achd mar dhruing eagnuidhe, Ag fúasgladh na haimsire do bhrígh go bhfuilid na laethe go holc.
Glanfuighear mórán, agus do dhéantar geal, agus deirbheochthar íad; acht do dhéanuid na drochdhaoine go holc: agus ní thuicfid áon do na ciontachaibh; acht tuicfid na heagnuidhe.
An té choimhéadas a bhéul coimhéaduigh sé a anam: acht an té osclas a phnisíne go fairsing díothlaithrighthear é.
Ná habair, Cred an fáth a rabhadar na láethe roimhe ní is féarr ná iadso? óir ni glic dhuit so dfíafruighe.
Oír bí iomarcaigh doilghis a niomarcuigh na heagna: agus an té mhéuduighios éolus méaduigh sé dóbhrón.
Ar a nadhbharsin gach uile neach do chluinn na bríathrasa agamsa, agus do ní íad, saimhléochaidh mé lé duine glic é, neach do rinne a thigh air chárraig:
Thig so mar an ccéadna ó TIGHEARNA na slógh, noch atá iongantach a ccomhairle, agus oirdheirc a noibriughadh.
Agus má atá aóinneach aguibh a neasbhuibh éagua, íarruidh í air Dhía, noch do bheir go fairsing úadh do na huilibh, agus nach déun maóidheamh; agus do bhéurthar dho í.
Fagh críonnacht, fagh tuigsi; ná dearmuid í: agus ná cláon ó bhríathraibh mo bhéilse. Ná tréig í, agus cuimhdeochuidh si thú: grádhuigh í, agus coimhéadfuigh sí thú.
Oír is sgáile a neagna, agus is cumhdach an tairgiod: acht isé dearscnughadh a néoluis, go ttabhair a neagna sáoghal don druing agá mbí sí.
Is íad puisíne fíreanta dúil nan rígh; agus is ionmhuin léo an té labhras an ceart.
Is beanuighe an té do gheibh eagna, agus an duine do gheibh tuigsi. Oír is féarr a ceanniugheacht ná ceannuigheacht airgid, agus a sochar ná ór glan.
Uime sin, ón lá fá gcúalamar, ní sguirmíd dá bheith ag úrnuighe ar bhur son, agus ag athchuinghe sibhse do bheith líonta déolas a thoilesion a nuile éagna agus thuidge sbioradalta;
Bí tuigsi mhor ag an té bhíos mall chum feirge: acht an té bhíos deithniosach a spioraid árduighidh sé leimhe.
Achd as úadhasan atá sibhse a Niósa Críosd, noch atá ar na dhéunamh ó Dhía dhúinne na eagna, agus na fhíréuntachd, agus na náomhthachd, agus na fhúasgladh:
Is beanuighe an té do gheibh eagna, agus an duine do gheibh tuigsi. Oír is féarr a ceanniugheacht ná ceannuigheacht airgid, agus a sochar ná ór glan. Is mórluáigh go mór í náid na clocha uaisle: agus na huile neithe is áoibhinn leachd ní coimhmeas ría íad. Atáid fad láethe ann a deasláimh; agus ann a láimh chlé saidhbhrios agus onóir. Is slighthe soláis a slighthe, agus is síodhchain a casáin uile. Is crann beatha í don druing ghlacus greim dhí: agus is beanuighe gach aon dá bhfostoighionn í.
Oír do bheir Día don duine an ní is maith iona radharc eagna, agus éolus, agus sólás: acht don pheacach do bheir sé sáothar, do chruinniughadh agus do chur ar muin a chéile, chor go ttiubhradh don té is maith a bhfiadhnuise Dé. Is díomhaóineas so fós agus buáidhreadh spioraide.
Is ionmhuin leis an té do gheibh eagna a anam féin: an té choimhéadas tuigsi do gheabha sé maith.
A nuáir rachus a neagna a steach ann do chroidhe, agus bhías éolus taitneamhach dot anam; Cuimhdeochuidh deiscréid thú, coimhéadfuidh tuicse thú:
Do níd na daoine críonna stór éoluis: acht is fogus béul a namadáin daidhmhilleadh.
Foillsigh a THIGHEARNA, do shligthe dhamhsa; taisbéin damh do chasain. Tréoruigh mé ann thfírinne, agus teagaisc mé: óir is tú Día mo shlánuighthe; ortsa bhím ag feithiomh air feadh an laói.
Bí slighe a namadáin díreach iona shúilibh féin: acht is críonna an té éistios ré comhairle.
Agus áiteochuidh spiorad an TIGHEARNA air, spiorad na heagna agus na tuigse, spiorad na comhairle agus na cumhacht, spiorad a neóluis agus eagla an TIGHEARNA;
Uime sin tábhruidh dá bhur náire cionnas do thiucfadh ribh siúbhal go haireach: ní mar dhruing gan eagna, achd mar dhruing eagnuidhe, Ag fúasgladh na haimsire do bhrígh go bhfuilid na laethe go holc. Uime sin na bíghidh neamhghlic, achd tuigidh créd í toil an Tíghearna.
Ionnus go mbíadh sólás air ccroidhthibh, ar mbeith dhóibh dluthuighe ré chéile a ngrádh, agus a nuile shaidhbhrios sháirdhearbhthachd tuisge, chum éolais rúindíamhra Dé, eadhon a Nathar, agus Críosd; Uime sin má fúarabhair bás má ráon ré Críosd ó chéudthosuighibh an domháin, créd, fá bhfuil sibh mar dhaóinibh chaitheas a mbeatha sa sáoghal, ag leanmhuin dórduighthibh, Ná bean ris; na blais; na láimhsigh; Noch théidh uile a dtruáilleadh ré na gcleachdadh; do réir aitheantadh agus theaguisg na ndaóine? Neithe agá mbí cáil éagna orrtha, sa seirbhís chúmuid daóine úatha féin, agus a númhlachd inntinne, agus a neamhchoigilt an chuirp; ní a nonóir air bith do shásadh na colla. Ann a bhfuilid na huile ionnmhusa eagna agus éolais folaighe.
Atá dligheadh an TIGHEARNA iomlán, ag iompógh a nanma: is fírinneach fiaghnuise an TIGHEARNA, ag déanamh an tsimpligh críonna. Atáid reachda an TIGHEARNA ceart, ag gáirdiughadh an chroidhe: atá áithne an TIGHEARNA fiorghlan, ag tabhairt radhairc do na súilibh.
Do gheibh croidhe an duine eagnuidhe éolus; agus íárruidh clúas an duine chríonna eagna.
Fagh críonnacht, fagh tuigsi; ná dearmuid í: agus ná cláon ó bhríathraibh mo bhéilse.
Cláon síos do chlúas, agus éist bríathra an duine ghlic, agus iompoigh do chroidhe chum méoluisi. Oír is ní solásach é, má thaisgionn tú a stigh ionnad íad; béid fós iomchubhaidh ann do bhéul.