Катэгорыя
54 Вершы з Бібліі для жонкі
Задумывался, ці ведаеш ты, што Божы план для шлюбу — гэта саюз мужчыны і жанчыны да самай смерці? Хочацца падзяліцца думкамі пра тое, якой важнай можа быць роля жанчыны ў сям'і.
Як хрысціянка, ты можаш стаць сапраўднай апорай для свайго мужа — і фізічна, і эмацыйна, і духоўна. Ты — яго дапаўненне, крыніца натхнення і суцяшэння. У Пасланні да Эфесянаў (5:22-23) напісана: "Жонкі, падпарадкоўвайцеся сваім мужам, як Госпаду, бо муж — галава жонкі, як і Хрыстос — галава Царквы, і Ён — Збаўца цела".
Бог жадае, каб ты стала мудрай і цнатлівай жанчынай, каб сэрца твайго мужа знаходзіла ў табе супакой і надзейную апору. Каб ты прыносіла благаслаўленне ў свой дом і была прыкладам для сваіх дзяцей.
Старайся, каб у тваім доме панавала гармонія і радасць, каб твой муж мог заўсёды спакойна маліцца. Будзь моцнай, як слуп, не паддавайся цяжкасцям, а наадварот, падтрымлівай свайго мужа, дапамагай яму марыць, мець бачанне будучыні і развівацца.
Беражы свой шлюб і не бойся будучыні, бо ты захоўваеш Божае слова ў сваім сэрцы, становячыся невычэрпнай крыніцай благаслаўлення.
Жанчыны, падпарадкоўвайцеся мужам сваім, як Госпаду,
бо муж ёсьць галава жонкі, як і Хрыстос — галава Царквы, і Ён жа — Збаўца цела.
але каб, кажучы праўду ў любові, узрасталі ў-ва ўсім у Таго, Які ёсьць Галава, — Хрыстос,
Мужы, любіце жонак сваіх, як і Хрыстос палюбіў Царкву і выдаў Сябе за яе,
каб асьвяціць яе, ачысьціўшы абмыцьцём водным у слове,
і хадзіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і выдаў Сябе за нас, як дар і ахвяру Богу, на водар салодкі.
Жонкі, падпарадкоўвайцеся мужам вашым, як прыстойна ў Госпадзе.
Мужы, любіце жонак і ня будзьце для іх прыкрымі.
Сужонства [няхай будзе] шанаванае ў-ва ўсіх і сужыцьцё беззаганнае; а распусьнікаў і чужаложнікаў будзе судзіць Бог.
І сказаў ГОСПАД Бог: «Ня добра быць чалавеку аднаму; зраблю яму дапамогу, адпаведную яму».
Пражыві жыцьцё з жонкаю, якую кахаеш, у-ва ўсе дні марнага жыцьця твайго, якія дадзены табе пад сонцам на ўвесь час марнасьці тваёй, бо гэта частка твая ў жыцьці і ў-ва ўсёй цяжкай працы, якою працуеш пад сонцам.
Таксама і вы, жонкі, падпарадкоўвайцеся сваім мужам, каб і тыя, што не скараюцца слову, ладам жыцьця жонак бяз слова былі здабываныя,
Бо хто хоча жыцьцё любіць і бачыць добрыя дні, няхай стрымлівае язык свой ад ліхоты і вусны свае, каб не гаварылі падступна,
няхай ухіляецца ад ліха і робіць дабро; няхай шукае супакою і імкнецца да яго.
Бо вочы Госпада — на праведных, і вушы Ягоныя — да просьбаў іхніх, але аблічча Госпада — супраць тых, якія робяць ліхое.
І хто зробіць вам зло, калі вы станецеся пераймальнікамі добрага?
Але калі вы і пацярпелі за праведнасьць, вы шчасьлівыя. А страху іхняга не палохайцеся і не трывожцеся.
Госпада Бога сьвяціце ў сэрцах вашых. Будзьце заўсёды гатовыя даць адказ кожнаму, хто просіць у вас слова адносна вашае надзеі, з ціхасьцю і са страхам,
маючы добрае сумленьне, каб у тым, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, былі асаромленыя тыя, якія ганяць ваш добры лад жыцьця ў Хрысьце.
Бо, калі хоча воля Божая, лепш цярпець, робячы добрае, чым робячы благое.
Бо і Хрыстос, каб прывесьці нас да Бога, раз пацярпеў за грахі, Праведны — за няправедных, забіты целам, але ажыўлены Духам,
у Якім Ён, пайшоўшы, абвяшчаў духам, што ў вязьніцы,
гледзячы на чыстае жыцьцё вашае ў страху [Божым].
І стварыў Бог чалавека на вобраз Свой, на вобраз Божы стварыў яго, мужчыну і жанчыну стварыў іх.
Няспыннае капаньне [праз дах] у дажджлівы дзень і сварлівая жонка — аднолькавыя.
Хто [спрабуе] схаваць яе, хавае вецер і пахкі алей у правай руцэ сваёй, які выдае сябе.
Жонка твая ў доме тваім будзе плодная, быццам лаза вінаградная; сыны твае — як галіны аліўкавыя, наўкола стала твайго.
Няхай крыніца твая будзе дабраслаўлёная, і цешся жонкай маладосьці тваёй.
Яна — ланя ласкавая і сарна прыгожая, грудзі ейныя няхай напойваюць цябе ў-ва ўсякую часіну, у каханьні яе мей асалоду заўсёды.
каб меў ты разважлівасьць, і вусны твае захавалі веданьне.
Навошта табе, сыне мой, захапляцца распусьніцай і абдымаць улоньне чужаніцы?
Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку свайго і маці, і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць двое адным целам.
Жанчыны, падпарадкоўвайцеся мужам сваім, як Госпаду,
бо муж ёсьць галава жонкі, як і Хрыстос — галава Царквы, і Ён жа — Збаўца цела.
Але як Царква падпарадкоўваецца Хрысту, гэтак і жонкі сваім мужам у-ва ўсім.
Таму пакіне мужчына бацьку свайго і маці сваю і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць адным целам.
Гэтак павінны мужы любіць сваіх жонак, як целы свае: хто любіць жонку сваю, самога сябе любіць.
Зрэшты, і вы, кожны па сабе, няхай любіць жонку сваю як сябе; а жонка няхай баіцца мужа.
Муж няхай аддае жонцы належную зычлівасьць; падобна і жонка мужу.
і тыя, што плачуць, як ня плачуць; і тыя, што радуюцца, як ня радуюцца; і тыя, што купляюць, як не набываюць;
і тыя, што карыстаюцца гэтым сьветам, як не карыстаюцца; бо праходзіць выгляд гэтага сьвету.
А я хачу, каб вы былі бяз клопату. Нежанаты клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду,
а жанаты клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць жонцы.
Ёсьць розьніца між жонкай і дзяўчынай: незамужняя клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду, каб быць сьвятою і целам, і духам; а замужняя клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць мужу.
А гэта кажу дзеля вашай жа карысьці, не каб накінуць на вас пятлю, але каб вы паважна і адпаведна [стаялі пры] Госпадзе без перашкодаў.
А калі нехта лічыць за непрыстойнае для свае дзяўчыны, каб яна, перацьвіўшы, так і засталася, няхай робіць, як хоча; [гэтым] не зграшыць, няхай жэняцца.
А хто стаў у сэрцы непарушна і, ня маючы патрэбы, але ўладу маючы над воляй сваёй, судзіў гэтак у сэрцы сваім, каб захаваць сваё дзявоцтва, той добра робіць.
Так што хто аддае замуж, добра робіць; а хто не аддае, лепш робіць.
Жонка зьвязана законам да таго часу, пакуль жыве ейны муж; а калі муж ейны памрэ, яна вольная выйсьці замуж за каго хоча, толькі ў Госпадзе.
Жонка не валодае сваім целам, але муж; падобна і муж не валодае сваім целам, але жонка.
Муж няхай аддае жонцы належную зычлівасьць; падобна і жонка мужу.
і тыя, што плачуць, як ня плачуць; і тыя, што радуюцца, як ня радуюцца; і тыя, што купляюць, як не набываюць;
і тыя, што карыстаюцца гэтым сьветам, як не карыстаюцца; бо праходзіць выгляд гэтага сьвету.
А я хачу, каб вы былі бяз клопату. Нежанаты клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду,
а жанаты клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць жонцы.
Ёсьць розьніца між жонкай і дзяўчынай: незамужняя клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду, каб быць сьвятою і целам, і духам; а замужняя клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць мужу.
А гэта кажу дзеля вашай жа карысьці, не каб накінуць на вас пятлю, але каб вы паважна і адпаведна [стаялі пры] Госпадзе без перашкодаў.
А калі нехта лічыць за непрыстойнае для свае дзяўчыны, каб яна, перацьвіўшы, так і засталася, няхай робіць, як хоча; [гэтым] не зграшыць, няхай жэняцца.
А хто стаў у сэрцы непарушна і, ня маючы патрэбы, але ўладу маючы над воляй сваёй, судзіў гэтак у сэрцы сваім, каб захаваць сваё дзявоцтва, той добра робіць.
Так што хто аддае замуж, добра робіць; а хто не аддае, лепш робіць.
Жонка зьвязана законам да таго часу, пакуль жыве ейны муж; а калі муж ейны памрэ, яна вольная выйсьці замуж за каго хоча, толькі ў Госпадзе.
Жонка не валодае сваім целам, але муж; падобна і муж не валодае сваім целам, але жонка.
Але яна шчасьлівейшая, калі застанецца так, паводле маёй парады; а я думаю, што і я маю Духа Божага.
Не ўхіляйцеся адзін ад аднаго, хіба па згодзе, на час, каб быць свабоднымі для посту і малітвы, і зноў у гэтым будзьце разам, каб не спакушаў вас шатан праз няўстрыманасьць вашую.
Хто знойдзе жонку дабрадзейную? Яна даражэй за пэрліны.
Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбытку.
Яна дае яму дабро, а ня зло, у-ва ўсе дні жыцьця свайго.
Шукае яна воўну і лён, і ахвотна працуе рукамі сваімі.
Яна падобная да караблёў купецкіх, здалёк прыносіць хлеб свой.
І ўстае яна сярод ночы, і раздае ежу ў доме сваім, і належнае служкам сваім.
Падумае яна пра поле, і купляе яго, з плоду рук сваіх закладае вінаграднік.
Яна падпярэзвае моцаю сьцёгны свае і ўмацоўвае рамёны свае.
Яна адчувае, што добры занятак яе, і сьветач яе ня тухне і ўначы.
Працягвае рукі свае да кудзелі, а далоні яе трымаюць верацяно.
Што, сыне мой? Што, сыне жывата майго? Што, сыне абяцаньняў маіх?
Далоні свае адкрывае прыгнечанаму, і руку сваю працягвае беднаму.
Не баіцца сьцюжы для дому свайго, бо ўвесь дом яе ў кармазын апрануты.
Дываны яна робіць сабе, вісон і пурпур — адзеньне яе.
У брамах [гораду] вядомы муж ейны, калі сядзіць сярод старшыняў зямлі.
Робіць яна палатніну, і продае яе, і дастаўляе паясы купцам Хананейскім.
Сіла і велічнасьць — адзеньне яе, і радуецца яна дню, што прыходзіць.
Яна адкрывае вусны свае з мудрасьцю, і міласэрнае настаўленьне на языку ў яе.
Яна пільнуе шэсьце дому свайго і ня есьць хлеба гультайства.
Устаюць дзеці ейныя, і называюць шчасьлівай яе, і муж ейны хваліць яе:
«Шмат было жанчынаў дабрадзейных, але ты пераўзыйшла іх усіх!»
Не давай жанчынам сілы тваёй, ані шляхоў тваіх нішчыцелькам валадароў.
Прывабнасьць падманлівая і прыгажосьць марная, але жанчына, якая баіцца ГОСПАДА, годная пахвалы.
Дайце ёй з пладоў рук ейных, і няхай справы яе ў брамах [гораду] хваляць яе.
Палажы мяне як пячатку на сэрца тваё, як пячатку на плячо тваё, бо магутнае як сьмерць каханьне, і няўмольная як пекла рэўнасьць, жар яе — як жар агню, як полымя ГОСПАДА.
Вялікія воды ня змогуць патушыць каханьне, і рэкі не затопяць яго. Калі б чалавек хацеў аддаць усю маёмасьць дому свайго за каханьне, ён быў бы адрынуты з пагардай».
Зьлітуйся нада мною, ГОСПАДЗЕ, бо я — прыгнечаны. Ад тугі высахла вока маё, і душа мая, і нутро маё.
Бо зьнікае ў смутку жыцьцё маё, і гады мае — ва ўздыханьні. Спатыкнулася ў беззаконьні маім сіла мая, і высахлі косткі мае.
Мужы, любіце жонак сваіх, як і Хрыстос палюбіў Царкву і выдаў Сябе за яе,
каб асьвяціць яе, ачысьціўшы абмыцьцём водным у слове,
каб паставіць яе Сабе слаўнаю Царквою, бяз плямы, ці заганы, ці чаго падобнага, але каб яна была сьвятая і беззаганная.
Гэтак павінны мужы любіць сваіх жонак, як целы свае: хто любіць жонку сваю, самога сябе любіць.
Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;
Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,
ціхасьць, стрыманасьць. Супраць гэтакіх няма Закону.
Дочкі валадароў сярод шанаваных Тваіх; сужонка Валадара стаіць праваруч Цябе ў шчырым золаце з Афіру.
«Слухай, дачка, і ўзглянь, і прыхілі вуха тваё, і забудзься пра народ твой і пра дом бацькі твайго.
з усёй пакорай розуму і ціхасьцю, з доўгацярплівасьцю, церпячы адзін аднаго з любоўю,
Але вы ня гэтак пазналі Хрыста,
калі чулі Яго і ў Ім навучыліся, — бо праўда ў Ісусе,—
каб адкінуць вам ранейшы лад жыцьця старога чалавека, які зьнішчаецца ў манлівых пажаданьнях,
а абнавіцца духам розуму вашага
і апрануцца ў новага чалавека, які створаны паводле Бога ў праведнасьці і сьвятасьці праўды.
Дзеля гэтага, адкінуўшы хлусьню, гаварыце кожны праўду бліжняму свайму, бо мы члены адзін аднаму.
Гневайцеся, ды не грашыце: няхай сонца не заходзіць у гневе вашым;
і не давайце месца д’яблу.
Хто краў, няхай больш не крадзе, а лепш працуе, робячы добрае рукамі сваімі, каб меў што даць таму, хто мае патрэбу.
Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.
намагаючыся захаваць еднасьць духа ў саюзе супакою.
каб вучылі мудрасьці маладых, каб тыя любілі мужоў, любілі дзяцей,
былі цьвярозыя, чыстыя, гаспадарлівыя, добрыя, падпарадкаваныя сваім мужам, каб не было блюзьненьня на слова Божае.
Дык хачу, каб маладыя [ўдовы] ішлі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі супраціўніку аніякае нагоды дзеля абмаўляньня,
Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,
ня робіць непрыстойнага, не шукае свайго, ня гневаецца, ня думае ліхога,
ня радуецца з няправеднасьці, але цешыцца з праўды;
усё вытрымлівае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё трывае.
Нарэшце, браты, што ёсьць праўдзівае, што сумленнае, што справядлівае, што чыстае, што вартае любові, што добрай славы, калі ёсьць якая цнота і якая пахвала, — пра тое думайце.