Sokajy
123 Andinin’ny Baiboly momba ny Loza
Rehefa tojo zava-tsarotra eo amin'ny fiainana aho, dia mampianatra ahy ny Baiboly fa na dia mafy sy sarotra aza izany, tsy irery aho. Mino aho fa eo Andriamanitra, miaraka amiko mandritra ny fahoriako, ary afaka mahita hery amin'ny finoako aho.
Ao anatin'ny fahoriana, ny Salamo dia mitondra fampiononana. Ao amin'ny Salamo 34:17-18 dia voalaza hoe: "Akaikin'izay torotoro fo Jehovah, ary mamonjy izay manenina fanahy. Maro ny fahorian'ny marina, nefa Jehovah no manafaka azy amin'izy rehetra." Mampahery ahy ny mahafantatra fa eo akaikiko Andriamanitra rehefa ao anatin'ny fahoriana aho. Tsy manadino ny alaheloko Izy, fa manohana sy mitarika ahy mandritra ny zava-tsarotra rehetra. Ny fitiavany sy ny fanatrehany no manome hery ahy hiatrika ny zava-manahirana amim-pahasahiana sy fanantenana.
Ambonin'izany, ao amin'ny Romana 8:28 dia omena toky aho fa "ho amin'ny tsara ny zavatra rehetra miara-miasa ho an'izay tia an'Andriamanitra". Izany dia manome ahy antoka fa na dia ao anatin'ny fahoriana aza, dia hain'Andriamanitra ny mamadika ny ratsy ho tsara. Tsy misy zava-mitranga tsy eo ambany fifehezany, ary afaka mampiasa ny fitsapana atrehako Izy mba hampitombo ny toetrako sy ny fitokiako Azy.
Ny fisaintsainana ny Baiboly momba ny fahoriana dia mampirisika ahy hatoky an'Andriamanitra sy hitady ny fahendreny ary ny fitarihany ao anatin'ny zava-tsarotra. Mampahatsiahy ahy izany fa tsy irery aho amin'ny ady atrehako ary manana fikasana sy drafitra Andriamanitra, na dia amin'ny fotoana toa maizina aza.
Raha fintinina, mety ho sarotra sy mampalahelo ny fahoriana, fa amin'ny alalan'ny tenin'Andriamanitra no ahitako ny fampanantenana ny fampiononana, ny hery ary ny fanantenana.
ary nifandringana ny firenena sy ny tanàna, fa Andriamanitra nampangorohoro azy tamin’ny fahoriana rehetra.
Andriamanitra no fialofana sy hery ho antsika; Mpamonjy mora azo indrindra amin’ny fahoriana Izy.
Aza matahotra ianao fa momba anao Aho; ary aza miherikerika foana fa Izaho no Andriamanitrao; mampahery anao Aho sady mamonjy anao; eny, mitantana anao amin’ny tanana ankavanan’ny fahamarinako Aho.
Areti-mahasaozanina, tazo mahamay, fahamaizana, hafanana mangotraka, andro mihantona ary vary main’ny hafanana na maty fotsy no hamelezan’NY TOMPO anao; dia hanenjika anao ireny ozona ireny mandra-pahalany ritra anao.
Hiantso Ahy izy dia hamaly azy Aho; ho eo aminy Aho raha ory izy; hanafaka sy hanome voninahitra azy Aho.
Mitaraina ny marina ary mihaino azy NY TOMPO ka manafaka azy amin’ny fahoriany rehetra;
akaiky an’izay manana fo mangorakoraka NY TOMPO ary mamonjy izay torotoro fanahy.
dia toy izany no nanaovana ny volana mampahory ho lovako ary ny alina mahadisadisa ho anjarako.
Hiaro anao amin’ny ratsy rehetra NY TOMPO; eny, hiaro ny fanahinao Izy.
Hiaro anao NY TOMPO, na mivoaka ny trano ianao na miditra, hatramin’izao ka ho mandrakizay.
Handatsaka afo sy solifara amin’ny ratsy fanahy Izy, tahaka ny fandatsaka ranonorana; rivo-mahamay no ho anjara kapoakany.
Antsoy Aho amin’ny andro fahoriana dia hanafaka anao Aho ka hanome voninahitra Ahy ianao.
Fony azom-pahoriana ianao dia niantso Ahy ka nanafaka anao Aho; namaly anao tao amin’ny fiafenan’ny kotrokorana Aho ary nizaha toetra anao tao amin’ny ranon’i Meriba. Fiatoana.
Izaho kosa dia hihomehy, rehefa manjo anareo ny loza; handatsa aho, rehefa tonga izay mahatahotra anareo,
rehefa tonga tahaka ny rivo-doza ny zava-mahatahotra anareo, ary ny loza ho avy toy ny tadio ka manjo anareo ny fahoriana sy ny tebiteby.
Raha mita ny rano ianao dia homba anao Aho; raha mita ny ony ianao dia tsy hanafotra anao izy; raha mandeha mamakivaky ny afo ianao dia tsy ho may, fa tsy handoro anao ny lelafo.
Noho izany dia ho avy tampoka ny loza hanjo azy; indray mipy maso no haha torotoro azy ka tsy hisy fanafana.
Fa Izaho mahalala ny hevitra iheverako anareo, hoy NY TOMPO, dia hevitra hahatonga fiadanana fa tsy loza, mba hanome anareo fanantenana ny amin’ny ho avy.
Mamindrà fo amiko, Andriamanitra ô, mamindrà fo amiko! Fa Aminao no ialofako. Eny, ao amin’ny aloky ny elatrao no ialofako mandra-pahalasa ny loza.
Aza manahy ny fampitahorana avy tampoka, na ny loza mandringana afitsoky ny ratsy fanahy raha avy izany;
fa NY TOMPO no ho tokinao ka hiambina ny tongotrao tsy ho voafandrika.
Izay mitandrina ny fiteniny no miaro ny ainy, fa izay tsy mahay mangina dia ho ringana.
Koa aoka NY TOMPO no ho fiarovana avo ho an’ny voan’ny tsindry hazo lena, ho fiarovana avo amin’ny andro fahoriana!
Manala baraka ny Mpanao azy izay mihomehy ny mahantra ary izay faly amin’ny loza mitranga dia tsy ho afa-tsiny.
Fa na dia hifindra aza ny tendrombohitra ary na dia hihetsika aza ny havoana, tsy mba hiala aminao ny famindrampoko, ary tsy hitsoaka ny faneken’ny fihavanako, hoy NY TOMPO, Mpamindra fo aminao.
Fa tsy nihifikifika niala tsy ho mpiandry manaraka Anao aho; tsy niriko ny andro hiavian’ny loza, eny, fantatrao izany; izay nivoaka avy tamin’ny molotro dia miharihary eo anatrehanao.
Fa injany misy feo manambara avy any Dana ary misy filazam-pahoriana avy amin’ny tany be havoana any Efraima.
dia izay miteny amin’ny tapa-kazo hoe: Ianao no raiko, ary amin’ny vato hoe: Ianao no niteraka ahy. Fa niamboho Ahy izy ka tsy nanatrika ny tavako; nefa amin’ny andro fahoriany dia hiteny indray izy hoe: Mitsangàna ka vonjeo izahay!
Andriamanitro vatolampiko, Izy no ialofako, ampingako sy tandroka famonjena ahy Izy ary fiarovana avo ho ahy sy toeram-pandosirako; ry Mpamonjy ahy, manafaka ahy amin’ny fampahoriana Ianao.
Ho figagana i Edoma: Izay rehetra mandalo azy dia ho gaga ka hisitrisitra noho ny loza rehetra efa namelezana azy.
Na dia handeha ao anatin’ny fahoriana aza aho dia hamelona ahy Ianao; hanatsotra ny tananao hanohitra ny fahatezeran’ny fahavaloko Ianao ary hamonjy ahy ny tananao ankavanana.
Noho ny fahatezeran’NY TOMPO dia tsy honenana i Babilona fa ho tonga tany lao avokoa; izay rehetra mandalo azy dia ho gaga ka hisitrisitra noho ny loza rehetra namelezana azy.
Aza miditra amin’ny vavahadin’ny oloko ianao amin’ny andro ahitany loza; aza finaritra mijery ny fahantrany ianao amin’ny andro ahitany loza; aza manatsotra tanana haka ny fananany ianao amin’ny andro ahitany loza.
Ny anaran’NY TOMPO dia tilikambo mafy; ny marina mihazakazaka mankao aminy ka tsy misy mahakasika azy.
Izany teny izany no efa nolazaiko taminareo mba hanananareo fiadanana Amiko. Atỳ amin’izao tontolo izao no ahitanareo fahoriana; nefa matokia fa Izaho efa naharesy izao tontolo izao.
Fa loza no hanjo ny bevohoka sy ny mitaiza kely amin’izany andro izany! Satria hisy fahoriana lehibe eo amin’ny tany ary fahatezerana amin’ity firenena ity.
Ny famonjena ny marina dia avy amin’NY TOMPO; fiarovana mafy ho azy Izy amin’ny andro fahoriana.
dia Izaho izay mamorona ny mazava sy mahary ny maizina, manao ny fiadanana sy mahary ny loza; Izaho TOMPO no manao izany rehetra izany.
Mahereza sy matanjaha; aza matahotra azy na mangorohoro; fa NY TOMPO Andriamanitrao no miara-mandeha aminao; tsy handao anao na hahafoy anao Izy.
fa izay manantena NY TOMPO kosa dia mahazo hery vao. Elatra no hiakarany tahaka ny voromahery; hihazakazaka izy, nefa tsy ho sasatra, handeha izy, nefa tsy ho reraka.
Dia nisy tselatra sy feo ary kotrokorana; nisy koa horohoron-tany mafy izay tsy mbola nisy toy izany hatrizay nisian’olona tetỳ ambonin’ny tany, eny, tsy mbola nisy horohoron-tany mafy sy lehibe toy izany.
Voageja manodidina izahay nefa tsy tery; very hevitra nefa tsy mamoy fo;
enjehina nefa tsy nafoy; potraka nefa tsy maty;
Fa izao no lazain’NY TOMPO: Araka ny namelako izao loza lehibe rehetra izao ho tonga tamin’ity firenena ity, dia araka izany koa no hamelako ho tonga aminy ny soa rehetra izay nokasaiko ho azy.
Koa izany no nitahirizan’NY TOMPO ny loza ka nataony mihatra Taminay, fa marina NY TOMPO Andriamanitray amin’ny asany rehetra izay nataony, fa izahay no tsy nihaino ny feony.
Izaho kosa dia hihomehy, rehefa manjo anareo ny loza; handatsa aho, rehefa tonga izay mahatahotra anareo,
rehefa tonga tahaka ny rivo-doza ny zava-mahatahotra anareo, ary ny loza ho avy toy ny tadio ka manjo anareo ny fahoriana sy ny tebiteby.
Eny, na dia mandeha mamakivaky ny lohasaha aloky ny fahafatesana aza aho dia tsy hatahotra ny loza satria Ianao no miaraka amiko; ny tsorakazonao sy ny tehinao, ireo no mahafa-tahotra ahy.
Ny olona tsy miovaova hevitra dia harovanao ao anatin’ny fiadanana tanteraka, satria matoky Anao izy.
Matokia Azy mandrakariva ianareo, ry olona! Loary eo anatrehany ny fonareo! Andriamanitra no fialofana ho antsika. Fiatoana.
Mahari-po NY TOMPO sady be hery ary tsy mety manamarina ny meloka. Ao anatin’ny tadio sy ny tafio-drivotra no lalan’NY TOMPO; ny rahona dia vovoka avy amin’ny dian-tongony.
Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Injao! Avy ny loza, dia loza izay tsy misy toa azy!
Njao ny farany! Eny, efa akaiky ny farany! Mifoha hamely anao izany! Indro, efa mby akaiky iny!
Efa akaiky ny anjaranao, ry mponina amin’ny tany! Efa akaiky ny fotoana, efa antomotra ny andro! Akoran’ady fa tsy fihobiana, eny an-tendrombohitra!
Fa hanafina ahy ao an-trano fialofany Izy amin’ny andro fahoriana; hampiery ahy ao amin’ny fierena ao an-dainy Izy; hanandratra ahy ho eny ambony vatolampy Izy.
Apetraho amin’NY TOMPO ny entanao ary Izy no hiantoka anao; tsy havelany hangozohozo mandrakizay ny marina.
Ny mitoetra ao amin’ny fierena izay an’ny Avo Indrindra dia monina eo ambanin’ny aloky ny Tsitoha.
dia tsy hisy loza hanjo anao, na aretin-dratsy hanakaiky ny tranolainao.
Fa Izy handidy ny anjeliny ny aminao mba hiaro anao eny amin’izay rehetra alehanao;
Eny an-tanany no hitondran’ireo anao, fandrao ho tafintohina amin’ny vato ny tongotrao.
Ny liona masiaka sy ny vipera dia hodiavinao, ny liona tanora sy ny menarana dia hohitsakitsahinao.
Satria Izaho no niraiketan’ny fitiavany dia hovonjeko izy ka ho afa-mandositra; hanandratra azy ho any amin’ny avo Aho satria mahalala ny anarako izy.
Hiantso Ahy izy dia hamaly azy Aho; ho eo aminy Aho raha ory izy; hanafaka sy hanome voninahitra azy Aho.
Hovokisako fahelavelona izy ary hasehoko azy ny famonjeko.
Izaho dia hilaza an’NY TOMPO hoe: Fialofako sy manda fiarovana ho ahy Izy, Andriamanitro izay itokiako!
Izaho dia Izaho no mampionona anareo. Koa nahoana ianao no dia matahotra ny zanak’olombelona mety maty sy ny zanak’olona izay tahaka ny ahitra ny hanjo azy?
Ny famindrampon’NY TOMPO no tsy nahalany ritra antsika satria tsy mitsahatra ny fiantrany.
Vaovao isa-maraina izany; lehibe ny fahamarinanao.
Manopy ny masoko eny amin’ny tendrombohitra aho; avy aiza ny famonjena ahy?
Ny famonjena ahy dia avy amin’NY TOMPO, Mpanao ny lanitra sy ny tany.
Ny harena dia tsy mahasoa amin’ny andron’ny fahatezerana, fa ny fahamarinana no mamonjy tsy ho azon’ny fahafatesana.
Fa na dia tsy mamontsina aza ny aviavy ary tsy misy voany ny voaloboka, na dia mandiso fanantenana aza ny oliva ary tsy mahavokatra hohanina ny saha, na dia vonoina aza ny ondry ao am-bala ary tsy misy omby ao am-pahitra,
izaho kosa dia mbola hiravoravo amin’NY TOMPO ihany sy hihoby amin’Andriamanitry ny famonjena ahy.
raha ny oloko izay nantsoina amin’ny anarako no ho avy hanetry tena ka hivavaka sy hitady ny tavako ary hiala amin’ny ratsy fanaony, dia hihaino any an-danitra Aho ka hamela ny helony ary hahasitrana ny taniny.
Indro, Andriamanitra no famonjena ahy; hatoky aho fa tsy mba hatahotra. Satria NY TOMPO, NY TOMPO no tanjako sy heriko, fa efa famonjena ahy Izy.
Ary Andriamanitry ny fahasoavana rehetra, izay niantso anareo ho any amin’ny voninahiny mandrakizay ao amin’i Kristy, rehefa niaritra fahoriana vetivety ianareo, Izy no hahatanteraka sy hampiorina ary hampitoetra anareo.
Ianao izay nampahita anay fahoriana be sady mafy no hamelona anay indray ka hampiakatra anay indray hiala avy amin’ny toerana lalina amin’ny tany.
Ampitomboy ny voninahitro ary aoka hampionona ahy indray Ianao!
Indro, Izaho no TOMPO, Andriamanitry ny nofo rehetra. Moa misy zava-mahagaga izay tsy haiko va?
Koa amin’izany, na zovy na zovy no mandre ny teniko teo ka mankatò azy dia hoharina amin’ny lehilahy manan-tsaina izy, izay nanorina ny tranony teo ambonin’ny vatolampy.
Ary rehefa latsaka ny ranonorana dia nisy riaka be sady nifofofofo ny rivotra ka namely izany trano izany; nefa tsy nianjera izy satria efa naorina teo ambonin’ny vatolampy.
Niandry fatratra NY TOMPO aho dia niondrika nitsinjo ahy Izy ka nandre ny fitarainako.
Tsy mba nafeniko tato am-poko ny fahitsianao, ny fahamarinanao sy ny famonjenao no nambarako; tsy nanafina ny famindramponao sy ny fahamarinanao tamin’ny fiangonan-dehibe aho.
Ianao, TOMPO ô, aza manakana ny antranao tsy ho amiko; aoka ny famindramponao sy ny fahamarinanao no hiaro ahy mandrakariva.
Nanodidina ahy ny loza tsy tambo isaina; nahazo ahy ny heloko ka tsy mahazaka mijery azy aho; maro noho ny volon-dohako ireny ka reraka ny foko.
Aoka ho sitrakao, TOMPO ô, ny hanafaka ahy! TOMPO ô, faingàna hamonjy ahy!
Aoka ho indray hitsanga-menatra sy hangaihay izay mitady hanaisotra ny aiko; aoka hiamboho sy hitsanga-menatra izay maniry ahy hidiran-doza!
Aoka ho ankona noho ny fahamenarany ireo izay milaza amiko hoe: Hia! Akory izay!
Aoka ho faly sy ho ravoravo Aminao izay rehetra mitady Anao! Aoka izay rehetra tia ny famonjenao hiteny mandrakariva hoe: Lehibe NY TOMPO!
Na dia ory sy mahantra aza aho dia ny Tompo no mihevitra ahy. Mpamonjy sy Mpanafaka ahy Ianao; aza ela, Andriamanitro ô!
Nampiakatra ahy avy tao amin’ny lavaka fandringanana Izy; eny, tamin’ny fotaka mandrevo; nampitoetra ny tongotro teo ambony vatolampy Izy ka nampijoro ahy.
Koa sahy miteny isika hoe: «NY TOMPO no Mpamonjy ahy ka tsy hatahotra aho. Inona no azon’ny olona atao amiko?» (Sal 118.6)
Nefa hoy Izy tamiko: Ampy ho anao ny fahasoavako; fa ny heriko dia tanterahina amin’ny fahalemena. Koa mainka sitrako ny hirehareha amin’ny fahalemeko, mba hitoeran’ny herin’i Kristy amiko.
Fa izao no lazain’ny Tompo, dia NY TOMPO, ny Iray Masin’ny Israely: Amin’ny fiverenana sy ny fitsaharana no hamonjena anareo, amin’ny fahanginana sy ny fahatokiana no hisian’ny herinareo. Nefa tsy nety ianareo!
Izany no iravoravoanareo, na dia ampalahelovina vetivety ankehitriny amin’ny fizahan-toetra maro samihafa aza ianareo, raha tsy maintsy hisy izany,
mba ho antom-piderana sy voninahitra ary fankalazana amin’ny hisehoan’i Jesosy Kristy ny finoanareo voazaha toetra, izay tsara lavitra noho ny volamena mety ho simba, na dia voazaha toetra tamin’ny afo aza.
Fa tsy nomen’Andriamanitra fanahin’ny fahosana isika fa fanahin’ny hery sy ny fitiavana ary ny fahononan-tena.
Mihobia, ry lanitra! Miravoravoa, ry tany! Velomy ny hoby, ry tendrombohitra! Fa NY TOMPO efa nampionona ny olony, mamindra fo amin’ny olony mahantra Izy.
Mankanesa atỳ amiko, ianareo rehetra izay miasa fatratra sy mavesatra entana, fa Izaho no hanome anareo fitsaharana.
Ento ny ziogako ka mianara amiko; fa malemy fanahy sady tsy miavona am-po Aho; dia hahita fitsaharana ho an’ny fanahinareo ianareo.
hilaza Aminy hoe: Ianao va ilay ho avy sa mbola hafa no andrasantsika?
Fa mora ny ziogako ary maivana ny entako.
Aza manahy na amin’ny inona na amin’ny inona fa aoka ny fivavahana sy ny fifonana mbamin’ny fisaorana no hoentinareo manambara ny fangatahanareo amin’Andriamanitra amin’ny zavatra rehetra.
Ary ny fiadanan’Andriamanitra izay mihoatra noho ny fahalalana rehetra, hiaro ny fonareo sy ny hevitrareo ao amin’i Kristy Jesosy.
Iza no hahasaraka antsika amin’ny fitiavan’i Kristy? Fahoriana va, sa tebiteby, sa fanenjehana, sa mosary, sa fitanjahana, sa loza, sa sabatra?
Araka ny voasoratra hoe: «Fa noho ny aminao no amonoana anay mandritra ny andro; toy ny ondry hovonoina no niheverana anay» (Sal 44.22).
Kanefa amin’izany rehetra izany dia mihoatra noho ny mpandresy isika amin’ny alalan’Ilay tia antsika.
Eny, matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fahefana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery,
na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin’izao zavatra ary rehetra izao dia tsy hahasaraka antsika amin’ny fitiavan’Andriamanitra izay ao amin’i Kristy Jesosy Tompontsika.
Fa fiarovana mafy ho an’ny reraka Ianao; eny, fiarovana mafy ho an’ny mahantra ao amin’ny fahoriany, fialofana amin’ny oram-batravatra, alokaloka amin’ny hainandro; fa ny fahatezeran’ny mpampihorohoro dia tahaka ny orana mivatravatra mamely ny rindrina.
Tamin’ny andro nitarainako dia namaly ahy Ianao; nomenao fahasahiana aho ka nahazo hery ny fanahiko.
Hotahina izay olona matoky NY TOMPO, dia izay manana NY TOMPO ho tokiny.
Fa ho toy ny hazo ambolena eo amoron-drano izy, izay mamaka eo anilan’ny rano mandeha; koa tsy matahotra na dia avy aza ny hainandro, sady ho maitso foana ny raviny; tsy hanahy izy na dia mihantona aza ny andro satria tsy hitsahatra ny famoany.
Tsy izany ihany anefa, fa mirehareha koa isika na dia amin’ny fahoriana aza satria fantatsika fa ny fahoriana dia mahatonga faharetana;
ny faharetana dia mahatonga fahatsaram-panahy voazaha toetra; ny fahatsaram-panahy voazaha toetra dia mahatonga fanantenana.
Ary ny fanantenana dia tsy mba mahamenatra, satria ny fitiavan’Andriamanitra dia nampidinina ho ao am-pontsika tamin’ny alalan’ny Fanahy Masina izay nomena antsika.
Dia hoy i Mosesy tamin’ny olona: Aza matahotra ianareo! Miorena tsara fa ho hitanareo ny famonjen’NY TOMPO izay hataony ho anareo anio; fa ny Ejiptiana izay hitanareo anio dia tsy hohitanareo intsony mandrakizay.
NY TOMPO no hiady ho anareo fa ianareo kosa dia hangina.
Tao amin’ny fahoriana no niantsoako NY TOMPO, dia namaly ahy NY TOMPO ka nampahalalaka ahy.
NY TOMPO no miandany amiko ka tsy hatahotra aho. Inona no azon’ny olona atao amiko?
Fiadanana no avelako ho anareo, ny fiadanako no omeko anareo; tsy tahaka ny fanomen’izao tontolo izao no fanomeko anareo. Aza mangorohoro na matahotra ny fonareo.
Amin’ny fahoriana enina dia hamonjy anao Izy; eny, amin’ny fito aza dia tsy hisy loza hihatra aminao.
Fa ny adala dia vonoin’ny fahasosorana ary ny kely saina dia matin’ny fialonana.
Raha avy ny mosary dia hiaro anao amin’ny fahafatesana Izy ary raha avy ny ady dia hiaro anao tsy ho voan’ny sabatra Izy;
Samy ho fierena amin’ny rivotra, ary ho fialofana amin’ny oram-baratra izy, ho lakandrano manondraka ny tany maina izy, ho alokalo-batolampy mandondona amin’ny tany karankaina.
Fa Izaho TOMPO Andriamanitrao no mitantana ny tananao havanana, dia Ilay miteny aminao hoe: Aza matahotra, Izaho no hamonjy anao.
Koa aoka ho fantatrao fa NY TOMPO Andriamanitrao ihany no Andriamanitra, dia Andriamanitra mahatoky, izay mitandrina fanekena sy famindrampo amin’izay tia Azy sy mitandrina ny didiny, hatramin’ny taranaka arivo mandimby,
Ny fahatahorana NY TOMPO no ahazoana fiainana; izay manana izany dia tsy mba handry fotsy sady tsy hiharan-doza.
Hifaly sy hiravoravo amin’ny famindramponao aho fa mahita ny fahantrako Ianao ka mahafantatra ny fahorian’ny fanahiko
NY TOMPO Andriamanitrao no ao aminao, mpiady mahery Izy sady mpamonjy; hifaly sy hiravoravo noho ny aminao Izy; hangina amin’ny fitiavany Izy; hifaly amin’ny fihobiana noho ny aminao Izy.
Fantatsika koa fa ny zavatra rehetra dia miara-miasa hahasoa izay tia an’Andriamanitra, dia izay voaantso araka ny fikasany rahateo.
aoka hohazonintsika mafy ny fanekena ny fanantenana mba tsy hihozongozonany, satria mahatoky ilay nanao ny teny fikasana;
TOMPO ô, mamindrà fo aminay! Ianao no antenainay. Aoka ho herinay isa-maraina Ianao ary ho famonjena anay amin’ny andro fahoriana!
Fa izaho kosa dia hihira ny herinao ary hihoby ny famindramponao nony maraina, satria fiarovana avo ho ahy Ianao ary fandosirako amin’ny andro fahoriana.
Tsy efa nandidy anao va Aho? Koa mahereza sy matanjaha, aza matahotra na mivadi-po fa momba anao NY TOMPO Andriamanitrao amin’izay rehetra alehanao.
TOMPO ô, Ianao no heriko sy fialofako ary fandosirako amin’ny andro fahoriana! Ho tonga eo aminao ny Jentilisa avy any amin’ny faran’ny tany ka hiteny hoe: Eny tokoa, lainga no nolovan’ny razanay, dia zava-poana sady tsy misy mahasoa.
Lazao amin’izay mitebiteby hoe: Mahereza, aza matahotra, indro Andriamanitrareo! Avy mitondra famaliana Izy, dia ny famalian’Andriamanitra; eny, Izy tokoa no ho avy ka hamonjy anareo.
Tsy misy fakam-panahy nahazo anareo afa-tsy izay zakan’ny olombelona; nefa mahatoky Andriamanitra ka tsy hamela anareo halaim-panahy mihoatra noho izay zakanareo; fa momba ny fakam-panahy dia hasiany lalana koa hahafahanareo mahazaka izany.
Avy atỳ am-paran’ny tany no iantsoako Anao fa reraka ny foko. Ento aho ho any amin’ny vatolampy izay avo loatra ka tsy tratrako.
Hitarika ny jamba amin’izay lalana tsy fantany Aho; amin’ny lalana tsy fantany no hitondrako azy. Hataoko mazava eo anoloany ny maizina, ary hataoko tany marina tsara ny mikitoantoana; izany zavatra izany dia hataoko aminy ka tsy hilaozako izy.
Aza mifaly amin’ny manjo ahy, ry fahavaloko! Fa na dia lavo aza aho dia mbola hiarina ihany; raha mitoetra ao amin’ny maizina aho dia NY TOMPO no fahazavana ho ahy.
Ny fahatezeran’NY TOMPO dia hiaretako ihany satria nanota Taminy aho, ambara-pandahany ny raharahako ka hanomezany rariny ahy; hamoaka ahy ho amin’ny mazava izy ka ho faly aho mahita ny fahamarinany.
Tahaka ny fiantran’ny ray ny zanany no fiantran’NY TOMPO izay matahotra Azy.
Fa Izy dia mahalala ny namolavolana antsika ka mahatsiaro fa vovoka isika.
eny, na dia mampahory aza Izy dia mbola hiantra ihany, araka ny haben’ny famindrampony,
satria tsy sitrany ny mampahory na mampalahelo ny zanak’olombelona.
nampandeha olona hanitsaka ny lohanay Ianao, nandeha namakivaky ny afo sy ny rano izahay, nefa nitondra anay nivoaka ho amin’ny fitahiana mahatretrika Ianao.
Ny Tompo hanafaka ahy amin’ny asa ratsy rehetra ka hamonjy ahy ho any amin’ny fanjakany any an-danitra. Ho Azy anie ny voninahitra mandrakizay mandrakizay! Amena!
Ary hoentiko miditra amin’ny afo ny ampahatelony, ary harendrika toy ny fandrendrika volafotsy izy, ary hizahako toetra toy ny fizaha toetra ny volamena izy. Hiantso ny anarako izy, ary Izaho hamaly azy; Izaho hilaza hoe: Oloko izy! Ary izy hiteny hoe: NY TOMPO no Andriamanitro!
Ary ianareo dia manana alahelo ankehitriny; nefa hahita anareo indray Aho dia ho faly ny fonareo, ary tsy misy olona afaka manaisotra ny fifalianareo aminareo.
NY TOMPO no fahazavako sy famonjena ahy; iza no hatahorako? NY TOMPO no fiarovana mafy ho an’ny aiko; iza no hangovitako?
Matokia NY TOMPO amin’ny fonao manontolo; aza miantehitra amin’ny fahalalanao;
mahaiza mamantatra Azy amin’ny alehanao rehetra, fa Izy no handamina ny lalanao.
Na dia mandra-pahantitrareo aza dia tsy miova Aho, ary mandra-pahafotsy volo anareo dia Izaho ihany no hisahirana hitondra anareo; Izaho no nanao ka Izaho ihany no hitrotro; eny, Izaho no hitondra sy hanafaka.
Fa indray mipy maso ihany ny fahatezerany nefa mandritra ny andro iainana kosa ny fankasitrahany; amin’ny hariva dia misy fitomaniana fa nony maraina kosa dia misy fihobiana.
Rehefa mipaoka ny tafio-drivotra dia tsy ao intsony ny ratsy fanahy, fa ny marina dia ho tafaorina mandrakizay.
Izay mamafy am-pitomaniana dia hijinja amim-pifaliana.
Mandeha mitomany mitondra ny voa hafafiny izy fa hiverina mitondra ny amboarany amin’ny fihobiana kosa.
NY TOMPO hitari-dalana anao mandrakariva sady hahavoky anao na dia ao amin’ny tany karankaina aza ary hampatanjaka ny taolanao koa. Dia ho tahaka ny saha vonton-drano ianao ary ho tahaka ny loharano miboiboika izay tsy mety ritra.
satria izay rehetra naterak’Andriamanitra dia maharesy izao tontolo izao; ary ny fandresena izay nandresy izao tontolo izao dia ny finoantsika.
Nahoana no mitanondrika ianao, ry fanahiko? Nahoana no mitoloko ato anatiko ianao? Manantenà an’Andriamanitra! Fa mbola hidera Azy ihany aho; Izy no famonjena ahy sady Andriamanitro.
Mifalia mandrakariva.
Mivavaha ka aza mitsahatra.
Misaora amin’ny zavatra rehetra fa izany no sitrapon’Andriamanitra ao amin’i Kristy Jesosy ho anareo.