Sokajy
110 Andinin’ny Baiboly momba ny fanadiovana
Ny fahadiovana, fantaro fa mikendry ny hanala izay rehetra mampisaraka antsika amin’Andriamanitra, ary hamerina indray ny fifandraisantsika Aminy. Dingana tena ilaina izy ity mba hanatonantsika ny fahamasinana sy hiainantsika araka ny voasoratra ao amin’ny Teniny.
Fantatsika tsara fa Andriamanitra dia Andriamanitra masina sy marina, ary miantso antsika ho masina tahaka Azy koa. Koa tena ilaina tokoa ny manatona an’i Jesosy isan’andro mba hodioviny amin’ny rany sarobidy. Avy ao anatiny ao am-po mantsy no iavian’ny tena fahadiovana.
Izany no antony anasan’i Jesosy antsika handinika ny antony manosika antsika sy ny faniriantsika lalina indrindra, ary hamela ny Fanahy Masiny hanadio ny eritreritsika sy ny fihetseham-pontsika.
Ny fahadiovana dia fiovan-toetra mitohy eo amin’ny fiainan’ny mino rehetra. Isan’andro isika miatrika fitsapana sy fakam-panahy izay mety hanimba ny fifandraisantsika amin’Andriamanitra. Koa zava-dehibe ny mitana toe-tsaina mikatsaka hatrany ny fahadiovana sy ny fibebahana, ary matoky ny fahasoavana sy ny famelan-keloka omen’Andriamanitra antsika amin’ny alalan’i Jesosy.
Ao amin’ny fahadiovana no ahitantsika fahafahana. Rehefa afaka amin’ny fatoran’ny ota sy ny fanapahan-kevitra ratsy isika, dia afaka mahatsapa akaiky kokoa an’Andriamanitra sy manana fifandraisana lalina kokoa Aminy, ilay Mpamorona antsika.
Diovy amin’ny hisopa aho ho afa-pahotana dia hadio; sasao aho dia ho fotsy noho ny orampanala.
mainka fa ny ran’i Kristy, izay nanolotra ny tenany tsy manan-tsiny ho an’Andriamanitra, tamin’ny alalan’ny Fanahy mandrakizay, no hahadio ny fieritreretanareo ho afaka amin’ny asa maty mba hanompoanareo an’Andriamanitra velona.
Manatòna an’Andriamanitra dia hanatona anareo Izy. Diovy ny tananareo, ry mpanota, ary ataovy madio ny fonareo, ry mpiroa saina!
Koa raha manana ireo teny fikasana ireo isika, ry malala, dia aoka isika hanadio ny tenantsika ho afaka amin’ny fahalotoana rehetra, na amin’ny nofo na amin’ny fanahy, ka hahatanteraka ny fahamasinana amin’ny fahatahorana an’Andriamanitra.
Mamindrà fo amiko, Andriamanitra ô, araka ny fahasoavanao; araka ny haben’ny fiantranao, vonoy ny fahadisoako! Amoròny fo madio aho, Andriamanitra ô, ary ampioreno fanahy vaovao ato anatiko. Aza manary ahy hiala eo anatrehanao ary aza manaisotra ny Fanahinao Masina amiko. Ampodio amiko ny fifaliana amin’ny famonjenao ary tohàny fanahy mazoto aho! Dia hampianatra ny olon-diso ny lalanao aho, koa ny mpanota dia hiverina aminao. Vonjeo ho afaka amin’ny valin-dra aho, Andriamanitra ô, Andriamanitry ny famonjena ahy, dia hihoby ny fahamarinanao ny lelako. Tompo ô, sokafy ny molotro dia hanambara ny fiderana Anao ny vavako. Fa tsy fanatitra no sitrakao; raha izany dia nomeko ihany; ny fanatitra dorana manontolo dia tsy mahafaly Anao. Ny fanatitra ho an’Andriamanitra dia fanahy torotoro; ny fo torotoro sy mangorakoraka, Andriamanitra ô, tsy mba ataonao tsinontsinona. Manaova soa amin’i Ziona araka ny fahasoavanao; ataovy ny mandan’i Jerosalema! Dia ho sitrakao ny fanatitra amim-pahamarinana sy ny fanatitra dorana manontolo ary ny fanatitra levonina amin’ny afo ary hanatitra vantotra ombilahy eo amin’ny alitaranao ny olona. Sasao madio aho mba ho afa-keloka ary diovy aho mba ho afa-pahotana!
Raha miaiky ny fahotantsika isika, Izy izay mahatoky sy marina, dia mamela ny fahotantsika sy manadio antsika ho afaka amin’ny tsy fahamarinana rehetra.
Avia ary hifandahatra isika, hoy NY TOMPO. Na dia mena toy ny jaky aza ny fahotanareo dia ho tonga fotsy tahaka ny orampanala, Na dia mangatrakatraka tahaka ny sily aza dia ho tonga tahaka ny volon’ondry fotsy.
Misasà ianareo, diovy ny tenanareo, esory tsy ho eo anoloan’ny masoko ny ratsy fanaonareo; atsaharo ny fanaovan-dratsy;
Dia hofafazako rano madio ianareo ka hadio; ny mba ho afaka amin’ny fahalotoanareo rehetra sy ny sampinareo rehetra no hanadiovako anareo. Homeko fo vaovao ianareo ary fanahy vaovao no hataoko ao anatinareo sady hesoriko amin’ny nofonareo ny fo vato ka homeko fo nofo ianareo.
Ry malala, ankehitriny aza dia zanak’Andriamanitra isika, nefa tsy mbola naseho izay ho toetsika rahatrizay. Fantatsika fa rehefa miseho Izy dia ho tahaka Azy isika ka ho hitantsika Izy amin’izay tena maha Izy Azy. na amin’inona na amin’inona no anamelohan’ny fontsika antsika, satria Andriamanitra dia lehibe noho ny fontsika ka mahalala ny zavatra rehetra. Ry malala, raha tsy manameloka antsika ny fontsika dia manana toky eo anatrehan’Andriamanitra isika. Ary na inona na inona no angatahintsika dia raisintsika avy Aminy satria mitandrina ny didiny sy manao izay ankasitrahana eo imasony isika. Ary izao no didiny dia ny hinoantsika ny anaran’i Jesosy Kristy Zanany sy ny hifankatiavantsika araka ny didy nomeny antsika. Ary izay mitandrina ny didiny no mitoetra ao Aminy, ary Izy kosa ao aminy. Izany no ahafantarantsika fa mitoetra ao amintsika Izy, amin’ny alalan’ny Fanahy izay nomena antsika. Ary izay rehetra manana izany fanantenana miorina Aminy izany dia manadio ny tenany mba hadio tahaka Azy.
Nanolotra ny tenany hamonjy antsika Izy mba hanavotany antsika ho afaka amin’ny ota rehetra sy hanadiovany izay olona ho an’ny tenany sady ho mazoto indrindra amin’ny asa tsara.
Ianareo lehilahy, tiava ny vadinareo, tahaka ny nitiavan’i Kristy ny fiangonana ka nanolorany ny tenany hamonjy azy mba hahamasina azy amin’ny anadiovany azy amin’ny rano fanasana ao amin’ny teny;
Maro no hodiovina sy hofotsina ary hozahan-toetra; fa ny ratsy fanahy kosa dia mbola hanao ratsy ihany, ary tsy hisy amin’ny ratsy fanahy hahafantatra, fa ny hendry no hahafantatra.
Ary ankehitriny, inona no andrasanao? Mitsangàna, aoka ianao hatao batisa ka hosasana ho afaka amin’ny fahotanao amin’ny fiantsoanao ny anarany.
Koa satria efa nodiovinareo ny fanahinareo tamin’ny fanarahana ny fahamarinana ho amin’ny fitiavan-drahalahy tsy mihatsaravelatsihy dia mifankatiava fatratra amin’ny fo madio.
Ary izay rehetra manana izany fanantenana miorina Aminy izany dia manadio ny tenany mba hadio tahaka Azy.
Inona no hiarovan’ny zatovo ny lalan-kalehany ho madio? Ny fitandremana araka ny teninao.
Misy taranaka milaza ny tenany ho madio, kanjo tsy voasasa ho afaka amin’ny fahalotoany akory.
Izy koa no famirapiratan’ny voninahiny sy endriky ny tenany indrindra ary mihazona ny zavatra rehetra amin’ny herin’ny teniny; rehefa nanao fanadiovana hahafaka ny fahotana Izy dia nipetraka eo ankavanan’ny Lehibe any amin’ny avo
Izany dia tandindon’ny batisa izay mamonjy anareo koa ankehitriny; tsy fanesorana ny fahalotoan’ny nofo anefa izany fa ny fitadiavana ny fieritreretana tsara eo anatrehan’Andriamanitra, amin’ny nitsanganan’i Jesosy Kristy tamin’ny maty,
Fa efa nizaha toetra anay Ianao, Andriamanitra ô, efa nanadio anay Ianao, tahaka ny fanadio volafotsy amin’ny memy.
Ary efa mba toy izany ihany ny sasany aminareo, saingy efa voasasa ianareo, efa nohamasinina ianareo, efa nohamarinina ianareo, tamin’ny anaran’i Jesosy Kristy Tompo sy tamin’ny Fanahin’Andriamanitsika.
Arionareo ary ankehitriny ny andriamanitra hafa izay eo aminareo ka ampanatony NY TOMPO, Andriamanitry ny Israely, ny fonareo.
Iza no hiakatra any amin’ny tendrombohitry NY TOMPO? Ary iza no hijoro ao amin’ny fitoerany masina? Izay madio tanana sy mahitsy fo, izay tsy manandratra ny fanahiny ho amin’ny lainga na mianiana hamitaka.
Fa izay tsy manana izany zavatra izany kosa dia jamba; tsy mahajery lavitra izy sady nanadino ny nanadiovana azy tamin’ny fahotany fahiny.
Dia nanidina nanatona ahy ny serafima iray, nitondra vainafo teny an-tanany, izay nalainy tamin’ny tandra avy teo amin’ny alitara. Ary natehiny ny vavako izany ka hoy izy: Indro, efa nitehika tamin’ny molotrao io: Afaka ny helokao ary voavela ny fahotanao.
Koa amin’izany, mangataka aminareo aho, ry rahalahy, noho ny famindrampon’Andriamanitra, mba hatolotrareo ny tenanareo ho fanatitra velona, masina, ankasitrahan’Andriamanitra; fanompoam-pivavahana tsara hataonareo izany. Mifankatiava toy ny fifankatiavan’ny mpirahalahy; mitariha lalana amin’ny fifanomezam-boninahitra. Mazotoa fa aza malaina, ary aoka hafana fo amin’ny fanompoana ny Tompo. Mifalia amin’ny fanantenana. Miareta amin’ny fahoriana. Mahareta amin’ny fivavahana. Manampia ny olona masina araka izay ilainy. Mazotoa mampiantrano vahiny. Misaora izay manenjika anareo; misaora fa aza manozona. Miaraha mifaly amin’izay mifaly ary miaraha mitomany amin’izay mitomany. Miraisa saina. Aza mihevitra izay hiavonavonana fa aoka mba ho zatra ny fanetren-tena ianareo. Aza mihevitra ny tenanareo ho hendry. Aza mamaly ratsy na amin’iza na amin’iza. Miezaha hanao izay mahamendrika eo imason’ny olona rehetra. Raha azo atao ka miankina aminareo dia ataovy izay hihavananareo amin’ny olona rehetra. Ry malala, aza mamaly ratsy fa omeo lalana ny fahatezerana; fa voasoratra hoe: «Ahy ny famaliana; Izaho no hamaly, hoy NY TOMPO» (Deo 32.35). Aza manaraka ny fanaon’izao tontolo izao; fa miovà amin’ny fanavaozana ny saina, mba hamantaranareo ny sitrapon’Andriamanitra, dia izay tsara sady ankasitrahana no tanteraka.
Koa dia tsy maintsy nodiovina tamin’ireny ny tandindon’ny zavatra any an-danitra, fa ny tenan’ny zavatra any an-danitra kosa dia tamin’izay fanatitra tsara noho ireny.
Diniho aho, Andriamanitra ô, ary fantaro ny foko, zahao toetra aho ary fantaro ny eritreritro; zahao na misy lalana mety ahitan-doza ato anatiko, dia tariho amin’ny lalana mandrakizay aho.
satria tsy nataony misy hafa isika sy izy fa nodioviny tamin’ny finoana ny fony.
Dia hofafazako rano madio ianareo ka hadio; ny mba ho afaka amin’ny fahalotoanareo rehetra sy ny sampinareo rehetra no hanadiovako anareo.
Aoka isika hanatona amin’ny fo marina sy amin’ny fahatokiana be avy amin’ny finoana, manana fo voadio ho afaka amin’ny fieritreretana ratsy sy fo tena voasasa tamin’ny rano madio;
Ary hodioviko ho afaka amin’ny helony rehetra izay nanotany Tamiko izy; koa havelako ny helony rehetra izay nanotany sy nikomiany Tamiko.
Hovonjeko ho afaka amin’ny fahalotoanareo rehetra ianareo. Hantsoiko sy hataoko vokatra ny vary ary tsy handefasako mosary intsony ianareo.
Hipetraka handrendrika sy hanadio volafotsy Izy; eny, hanadio ny taranak’i Levy Izy ary handrendrika azy toy ny fandrendrika volamena sy volafotsy, dia ho an’NY TOMPO ireny, ho mpanolotra fanatitra amim-pahamarinana.
Fa amin’izany andro izany no hanaovana fanavotana ho anareo hanadiovana anareo dia hadio ho afaka amin’ny fahotanareo rehetra eo anatrehan’NY TOMPO ianareo.
Amin’izany andro izany dia hisy loharano voasokatra ho an’ny taranak’i Davida sy ho an’ny mponina any Jerosalema hanafaka fahotana sy fahalotoana.
Fa ianareo kosa dia taranaka voafidy, «fanjaka-mpisorona, firenena masina» (Eks 19.6), olona nalain’Andriamanitra ho an’ny tenany, mba hilazanareo ny hatsaran’Ilay niantso anareo hiala tamin’ny maizina ho amin’ny fahazavany mahagaga;
Izaho dia manao batisa anareo amin’ny rano ho amin’ny fibebahana; fa Ilay avy ao aorianako no mahery noho izaho ka tsy mendrika hanaisotra ny kapany aza aho; Izy no hanao batisa anareo amin’ny Fanahy Masina sy ny afo;
Koa raha misy olona manadio ny tenany ho afaka amin’ireny dia ho fanaka homem-boninahitra izy, efa nohamasinina ka mahasoa ho an’ny Tompo, voavoatra ho amin’ny asa tsara rehetra.
Tsy misy tahotra ao amin’ny fitiavana; fa ny fitiavana tanteraka dia mandroaka ny tahotra; fa mampahory ny tahotra. Fa izay matahotra dia tsy mbola tanteraka amin’ny fitiavana.
Ary mihoatra noho ny zavatra rehetra, mifankatiava tsara, fa «ny fitiavana no manarona fahotana maro» (Oha 10.12).
Manaova koveta varahina mba ho fidiovana, aoka ho varahina koa ny faladiany; ary apetraho eo anelanelan’ny tranolay fihaonana sy ny alitara izy io ka asio rano ao anatiny. Eo no hanasan’i Arona sy ireo zanany ny tongony aman-tanany. Ho iray hakiho avy ny lafiny efatra, ary hatao efa-joro, ho roa hakiho kosa ny haavony, dia ataovy miray aminy ireo tandrony. Rehefa hiditra ao amin’ny tranolay fihaonana izy ireo dia hisasa amin’ny rano mba tsy ho faty; tahaka izany, rehefa manakaiky ny alitara hanao fanompoam-pivavahana mba handoro ny fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO izy ireo, dia hanasa ny tongony aman-tanany mba tsy ho faty; ho lalàna maharitra aminy sy ireo zanany hatramin’ny taranany fara aman-dimby izany.
Amin’ny andro fahafito dia hanaratra ny volony rehetra izy, na ny volon-dohany izany na ny volombavany na ny volomasony; eny ny volony rehetra dia hoharatany avokoa ary hanasa ny fitafiany izy sady handro amin’ny rano dia hadio.
Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Amin’ny andro hanadiovako anareo ho afaka amin’ny helokareo rehetra dia hametrahako mponina ao amin’ny tanàna, ary haorina indray ny efa rava.
Rehefa voasasan’ny Tompo ho afaka amin’ny fahalotoany ireo zanakavavin’i Ziona, ary voadion’ny fanahin’ny fitsarana sy ny fanahin’ny fandringanana ho afaka amin’ny ran’olona nalatsany i Jerosalema,
ary avy amin’i Jesosy Kristy, Vavolombelona marina sy Lahimatoa amin’ny maty ary Lehiben’ny mpanjaka amin’ny tany! Ho an’Izay tia antsika ka namaha antsika ho afaka tamin’ny fahotantsika tamin’ny rany
Esory ny masirasira tranainy mba ho vongana vaovao ianareo, araka izay tsy isian’ny masirasira anareo. Fa voavono Kristy, Paska ho antsika;
Fa Izaho no TOMPO Andriamanitrareo, koa manamasìna ny tenanareo dia ho masina ianareo satria masina Aho; ary aza mandoto ny tenanareo amin’izay zavatra mandady na mikisaka amin’ny tany.
Miezaha mitady fihavanana amin’ny olona rehetra ary koa fahamasinana; fa izay tsy manam-pahamasinana dia tsy hahita ny Tompo.
Raha toa ka nankasitraka ota tao am-poko aho dia tsy mba ho nihaino ny Tompo; kanefa nihaino tokoa Andriamanitra nanongilan-tsofina tamin’ny feon’ny vavaka nataoko Izy.
Tandremo ny fonao mihoatra noho izay rehetra tokony hotandremana, fa avy ao aminy ny loharanon’ny aina.
Fa tsy niantso antsika ho amin’ny fahalotoana Andriamanitra fa amin’ny fahamasinana.
Saiky diovina amin’ny ra avokoa ny zavatra rehetra araka ny lalàna; fa raha tsy misy ra alatsaka dia tsy misy famelan-keloka.
Fa ny anton’ny didy fandrarana dia fitiavana avy amin’ny fo madio sy ny fieritreretana tsara ary ny finoana tsy mihatsaravelatsihy;
Ary indro, nisy boka iray nanatona, niankohoka teo anatrehany sady niteny hoe: Tompoko ô, raha mety Ianao dia afaka manadio ahy. Nefa hoy Jesosy taminy: Ny amboahaolo dia manan-davaka, ny voromanidina dia manana akany, fa ny Zanak’Olona tsy mba manana izay hipetrahan’ny lohany. Ary nisy hafa koa tamin’ny mpianatra niteny Taminy hoe: Tompoko, aoka aho aloha handeha handevina ny raiko. Saingy hoy Jesosy taminy: Manaraha Ahy; ary aoka ny maty handevina ny maty ao aminy. Nony niondrana an-tsambokely Izy dia nanaraka Azy ny mpianany. Ary indro, nisy tafio-drivotra mafy tonga tamin’ny ranomasina, hany ka safotry ny alondrano ny sambokely; nefa Izy natory. Ary nanatona ireo mpianany ka namoha Azy sady niteny hoe: Tompo ô, vonjeo fa maty izahay! Ary hoy Izy taminy: Nahoana no matahotra ianareo, ry kely finoana? Dia nitsangana Izy ka noteneniny mafy ny rivotra sy ny ranomasina, dia tonga tony tsara ny andro. Talanjona ny olona ka niteny hoe: Lehilahy manao ahoana re Io, fa na dia ny rivotra sy ny ranomasina aza manaiky Azy! Ary nony tonga teny ampita tany amin’ny tanin’ny Gadareniana izy ireo dia nifanena Taminy ny demoniaka roa lahy, avy tany amin’ny fasana, sady tena masiaka ka tsy nisy olona sahy nandalo tamin’izany lalana izany. Indro, niantsoantso izy ireo hoe: Moa mifaninona akory izahay sy Ianao, ry Zanak’Andriamanitra ô? Tonga etỳ va Ianao hampijaly anay alohan’ny fotoana? Ary Jesosy nanatsotra ny tanany dia nikasika azy sady niteny taminy hoe: Mety Aho; madiova ianao. Dia nadio tamin’ny habokany niaraka tamin’izay izy.
Amin’izany sitrapo izany no nanamasinana antsika tamin’ny nanolorana ny tenan’i Kristy indray mandeha monja ho fanatitra.
Ary hoy NY TOMPO tamin’i Mosesy: Mandehana ho eny amin’ny olona ka manamasìna azy anio sy ampitso, ary ampanasao ny fitafiany izy ireo.
Fa hoy aho taminy: Tompoko, ianao no mahalala! Dia hoy izy tamiko: Ireo no avy tamin’ny fahoriana lehibe, ary ny akanjony dia nosasany sy nofotsiany tamin’ny ran’ny Zanak’ondry.
Izao no fivavahana madio sady tsy misy loto eo anatrehan’Andriamanitra Ray: Ny mamangy ny kamboty sy ny mpitondratena amin’ny fahoriany ary ny miaro ny tena tsy hisy pentimpentina avy amin’izao tontolo izao.
fa fantatsika fa ny maha olona antsika taloha dia niaraka nohomboana Taminy mba tsy hampanan-kery ny tenan’ny ota, koa tsy ho andevozin’ny ota intsony isika. Fa izay efa maty dia nohamarinina ka afaka amin’ny ota.
dia efa nampihavaniny tao amin’ny tenan’ny nofony ankehitriny, tamin’ny fahafatesana, mba hatolony ho masina sady tsy hanan-tsiny amam-pondro eo anatrehany,
Andriamanitry ny fiadanana anie hanamasina anareo manontolo ka ho voatahiry avokoa ny fanahinareo sy ny ainareo ary ny tenanareo ho tanteraka ka tsy hanan-tsiny amin’ny fiavian’i Jesosy Kristy Tompontsika.
Hoy Jesosy hoe: Lazaiko aminao marina dia marina tokoa: Raha misy olona tsy ateraky ny rano sy ny Fanahy dia tsy mahazo miditra amin’ny fanjakan’Andriamanitra izy.
Fa ny fanatitra iray ihany no efa nahatanterahany ho mandrakizay izay olona hamasinina.
Fa ny ain’ny nofo dia ao amin’ny ra; ary nomeko anareo izany hatao ambonin’ny alitara mba hanaovana fanavotana ho anareo satria ny ra, amin’ny aina, no manao fanavotana.
Ary nandefa iraka tany aminy i Elisa hilaza hoe: Mandehana, mandroa impito ao Jordana, dia hody aminao indray ny nofonao ka hadio ianao.
Dia niteny tamin’ireo izay nitsangana teo anoloany NY TOMPO hoe: Esory aminy ny fitafiana maloto! Ary hoy koa Izy taminy: Indro, efa nesoriko ny helokao, ary hampiakanjoiko akanjo fihaingoana ianao.
Raha ny fahadisoana tsy nahy, iza re no mahalala izany? Ataovy tsy manan-tsiny aho ny amin’izay ota tsy fantatro. Arovy ny mpanomponao tsy ho azon’ny mpiavonavona; aoka tsy hanapaka ahy ireny! Dia ho marina aho ka tsy hanan-tsiny ny amin’izay fahadisoana lehibe.
Ny koveta dia nataony teo anelanelan’ny tranolay fihaonana sy ny alitara ka nasiany rano ho fidiovana tao anatiny. Teo no nanadiovan’i Mosesy sy i Arona ary ireo zanany ny tongony aman-tanany. Rehefa niditra ao amin’ny tranolay fihaonana mantsy izy ireo ka nanakaiky ny alitara dia nisasa, araka izay nandidian’NY TOMPO an’i Mosesy.
Dia hofafazany ra impito amin’ny fanondrony izany ka hodioviny sy hohamasininy ho afaka amin’ny fahalotoan’ny Zanak’Israely.
Tomoera ao Amiko ary Izaho ao aminareo. Tahaka ny sampany tsy mahay mamoa ho azy, raha tsy mitoetra amin’ny voaloboka izy, dia toy izany koa ianareo, raha tsy mitoetra ao Amiko.
Matoky indrindra aho fa Izay nanomboka asa tsara tao anatinareo no hahatanteraka izany mandra-piavin’ny andron’i Jesosy Kristy.
Fa raha ny ran’osilahy sy ny ran’ombilahy ary ny lavenon’ny vantotra ombivavy afafy amin’izay voaloto no manamasina ka manadio ny nofo, mainka fa ny ran’i Kristy, izay nanolotra ny tenany tsy manan-tsiny ho an’Andriamanitra, tamin’ny alalan’ny Fanahy mandrakizay, no hahadio ny fieritreretanareo ho afaka amin’ny asa maty mba hanompoanareo an’Andriamanitra velona.
mba hampiorina ny fonareo tsy hanan-tsiny amin’ny fahamasinana eo anatrehan’Andriamanitra Raintsika amin’ny fiavian’i Jesosy Tompontsika mbamin’ny olo-masiny rehetra.
mba ho mpanompon’i Kristy Jesosy ho an’ny Jentilisa aho ka manao fanompoam-pivavahana ho an’ny Filazantsaran’Andriamanitra, mba horaisina amin’ny fankasitrahana ny Jentilisa, ho fanatitra nohamasinin’ny Fanahy Masina.
Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa diovinareo ny ivelan’ny kapoaka sy ny lovia nefa ny ao anatiny dia feno fandrobana sy tsy fahononana. Ry Fariseo jamba! Diovy aloha ny atin’ny kapoaka sy ny lovia mba ho madio koa ny ivelany.
ary mba hotafinareo ny toetra maha olom-baovao izay noforonina araka an’Andriamanitra amin’ny fahitsiana sy ny fahamasinana momba ny fahamarinana.
Ny fahotako dia nambarako Taminao ary ny heloko tsy mba nafeniko; hoy aho: Hiaiky ny fahadisoako amin’NY TOMPO aho; ary Ianao dia namela ny heloko, ny fahotako. Fiatoana
Izy ilay avy tamin’ny rano sy ny ra, dia Jesosy Kristy; tsy tamin’ny rano ihany, fa tamin’ny rano sy ny ra. Ary ny Fanahy no manambara satria ny Fanahy no fahamarinana.
Ny amin’ireo zavatra nosoratanareo tamiko dia tsara amin’ny lehilahy raha tsy mikasi-behivavy akory.
Izany no nanomezana antsika ireo teny fikasana sady sarobidy no lehibe indrindra, mba ho tonga mpiombona amin’ny fomban’Andriamanitra amin’izany ianareo, rehefa afa-nandositra ny fahalovana izay eo amin’izao tontolo izao noho ny filana.
Sambatra izay manasa ny akanjony mba hananany fahefana amin’ny hazon’aina sy hidirany amin’ny vavahady ho ao an-tanàna.
Ankehitriny kosa, rehefa natao afaka tamin’ny ota ianareo, dia tonga mpanompon’Andriamanitra ka manana ny vokatrareo ho amin’ny fahamasinana, ary ny farany dia fiainana mandrakizay.
Mamindrà fo amiko, Andriamanitra ô, araka ny fahasoavanao; araka ny haben’ny fiantranao, vonoy ny fahadisoako!
araka ny nifidianany antsika tao Aminy, fony tsy mbola ary ny fanorenan’izao tontolo izao, mba ho masina sady tsy misy tsiny eo anatrehany isika
koa tsy izaho intsony no velona fa Kristy no velona ato anatiko. Izay ivelomako ankehitriny ao amin’ny nofo dia ivelomako amin’ny finoana ny Zanak’Andriamanitra izay efa tia ahy ka nanolotra ny tenany ho ahy.
Aoka ho masina ho Ahy ianareo, satria masina Aho TOMPO; ary efa navahako tamin’ny firenena hafa ianareo mba ho Ahy.
Fa raha tsy izany dia tsy ho nitsahatra va ireny fanolorana fanatitra ireny ka ireo izay mandray anjara amin’izany fanompoam-pivavahana izany dia ho efa voadio indray mandeha ary tsy henjehin’ny fieritreretany ny amin’ny fahotany intsony?
Mialà, mialà ianareo, mivoaha tao! Aza mikasika izay maloto! Mivoaha tao aminy! Midiova ianareo izay mitondra ny fanaky NY TOMPO.
sady nahafaka antsika tamin’ny fahefan’ny maizina ka namindra antsika ho amin’ny fanjakan’ny Zanany malalany izay ananantsika fanavotana, dia ny famelana ny helotsika.
Fa maizina ianareo fahiny, nefa efa mazava ao amin’ny Tompo kosa ankehitriny. Mandehana tahaka ny zanaky ny mazava
mba ho tsy manan-tsiny sady madio ianareo; dia zanak’Andriamanitra tsy azo kianina eo amin’ny firenena meloka sy maditra izay amirapiratanareo tahaka ny fahazavana eo amin’izao tontolo izao,
Fa hoy Jesosy taminy: Izay efa nandro dia tsy mila hosasana, afa-tsy ny tongotra ihany, fa efa madio avokoa; ary ianareo dia madio, nefa tsy ianareo rehetra.
Noho izany, izahay koa, dia tsy mitsahatra misaotra an’Andriamanitra satria rehefa nandray ny tenin’Andriamanitra izay notorinay ianareo dia tsy noraisinareo ho tenin’olona izany fa araka izay marina, dia ny tenin’Andriamanitra izay miasa ao anatinareo izay mino koa.
Koa maneke an’Andriamanitra ianareo; ary manohera ny devoly dia handositra anareo izy. Manatòna an’Andriamanitra dia hanatona anareo Izy. Diovy ny tananareo, ry mpanota, ary ataovy madio ny fonareo, ry mpiroa saina!