ANDININY HO ATAO

Misy olona manokana Andriamanitra efa nametraka eo amin'ny lalanao, olona mitondra fitahiana sy fifaliana, ary hotahintsika amin'ny anaran'i Jesosy izy ireo. Ao amin'ny Baiboly dia mahita andininy maro isika mba hisaorana sy hitahiana ireo aina ireo, tsy ireo olona ireo ihany no hotahintsika fa ny fianakaviantsika, ny firenentsika ary ny mpiray finoana amintsika koa. "Hotahin'i Jehovah anie ianao ka harovany; Hampamirapiratin'i Jehovah aminao ny tavany anie ka hamindrany fo aminao; Hanandratr'i Jehovah aminao ny tavany anie ka hanome anao fiadanana." (Nomery 6:24-26) Hotahintsika koa ireo pasitera ampiasain'Andriamanitra. "Fa Ianao, Jehovah ô, no mitahy ny marina; Manodidina azy amin'ny fankasitrahanao toy ny ampinga ianao." (Salamo 5:12) Tsy izay manisy soa antsika ihany no hotahintsika fa Andriamanitra nandidy antsika mba hitahy izay manisy ratsy antsika koa. "Misaora izay manenjika anareo, misaora fa aza manozona." (Romana 12:14)

fa amin’ny taona fahafito kosa dia hatsahatrao tsy hovolena izany mba hisy hohanin’ny mahantra ao amin’ny firenenao; ary izay sisan’ireo kosa dia mba hohanin’ny biby any an-tsaha. Toy izany koa no hataonao amin’ny tanim-boalobokao sy amin’ny tanin’olivanao.

Aza samy mihevitra ny azy ihany fa aoka samy hihevitra ny an’ny namany koa.

Aza avela hisy trosa tsy voaloa na amin’iza na amin’iza, afa-tsy ny fifankatiavanareo ihany; fa izay tia ny namany dia nahatanteraka ny lalàna.

Izay mampahory ny madinika dia manala baraka ny Mpanao azy, fa ny mamindra fo amin’ny mahantra kosa manome voninahitra Azy.

Ary hoy izy hoe: «Tiava NY TOMPO Andriamanitrao amin’ny fonao manontolo sy ny fanahinao manontolo sy ny herinao manontolo ary ny sainao manontolo» (Deo 6.5); ary, «Tiava ny namanao tahaka ny tenanao» (Lev 19.18).

Koa amin’izany, na inona na inona no tianareo hataon’ny olona aminareo, dia mba ataovy aminy koa tahaka izany; fa izany no lalàna sy mpaminany.

satria ny fahitana porofo ny toetranareo manao izany fanompoana izany no ankalazany an’Andriamanitra, noho ny fankatoavanareo tamin’ny fanekena ny Filazantsaran’i Kristy sy noho ny fahalalahan-tanana nasehonareo taminy sy tamin’ny olona rehetra;

An’NY TOMPO ny tany sy izay rehetra eo aminy, izao tontolo izao sy ny mponina eo aminy.

Dia hoy Jesosy taminy: Raha te ho tanteraka ianao dia mandehana, amidio ny fanananao ka omeo ny mahantra, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; ary avia hanaraka Ahy.

Aza mandroba ny mahantra noho ny fahantrany ary aza dia manitsakitsaka ny ory eo amin’ny fitsarana.

Moa tsy ny hizara ny mofonao ho an’ny noana va sy ny hampiantrano ny ory manjenjena ary ny mba hanafianao izay hitanao mitanjaka ka tsy hihirim-belona amin’ny iray ra aminao ianao?

Ary hoy Aho aminareo: Aoka ny mamôna tsy marina no hoentinareo mahazo namana, mba horaisin’ireo ho any amin’ny fonenana mandrakizay ianareo, rehefa lany izany.

Malala-tanana izy; eny, manome ho an’ny mahantra; maharitra mandrakizay ny fahamarinany; hisandratra amim-boninahitra ny fahamboniany.

Fa tsy nisy olona nahantra teo aminy; ary izay nanana tany na trano, raha nivarotra izany dia nitondra ny vola vidin’ny zavatra lafo ka nametraka izany teo anoloan’ny tongotry ny Apostoly dia nozaraina tamin’izy rehetra araka izay nilainy avy izany.

Raha misy rahalahy na anabavy tsy manan-kitafy sady tsy manan-kohanina isanandro ka misy aminareo miteny aminy hoe: Mandehana amin’ny fiadanana, mamindroa, mivokisa! Kanefa tsy omenareo azy akory izay ilain’ny tenany, inona moa no soa azo amin’izany?

Omeo izay rehetra mangataka aminao; ary raha misy maka izay anao dia aza mitaky izany aminy.

Na dia omeko ho an’ny mahantra aza ny fananako rehetra, ary na dia atolotro hodorana aza ny tenako, kanefa tsy manana fitiavana aho, dia tsy mahasoa ahy akory izany.

Raha misy mahantra ny rahalahinao ao an-tanànanao iray, amin’ny taninao izay omen’NY TOMPO Andriamanitrao anao, dia aza manamafy ny fonao, na manakombona ny tananao amin’ny rahalahinao mahantra; fa sokafy tsara aminy ny tananao ka ampisambory izay ilainy izy, araka izay mahory azy.

Amidio ny fanananareo ka atolory ho fiantrana, manaova kitapom-bola tsy mety ho tonta ho anareo, dia harena any an-danitra tsy mety ho lany, izay tsy azon’ny mpangalatra atonina sady tsy misy kalalao manimba. Fa izay itoeran’ny harenanareo dia ho any koa ny fonareo.

maniry fatratra izy mandritra ny andro; ny marina kosa manome fa tsy mba mahihitra.

Anaro ny mpanankarena amin’izao fiainana ankehitriny izao mba tsy hiavonavona na hatoky ny harena miovaova fa hatoky an’Andriamanitra izay manome antsika malalaka ny zavatra rehetra mba hifaliantsika. Aoka hanao soa izy ireo mba hanankarena amin’ny asa tsara, ary hazoto manome sy miantra, dia hihary fanorenana tsara ho an’ny tenany ho amin’ny andro ho avy izy mba hihazonany ny tena fiainana.

Fa raha noana ny fahavalonao dia omeo hanina izy; raha mangetaheta izy dia omeo hosotroiny; fa ny fanaovanao izany dia hanambatra vainafo ho eo an-dohany (Oha 5.21-22).

Fa ny tany dia tsy ilaozan’izay olo-mahantra, koa izany no andidiako anao hoe: Sokafy tsara amin’ny rahalahinao ny tananao, dia amin’ny malahelo sy ny mahantra eo amin’ny taninao.

Hoy i Elia taminy: Aza matahotra, fa andeha miditra ka manaova araka izany lazainao izany. Nefa anaovy mofo kely ihany aho aloha dia ento etỳ amiko, fa avy eo vao manaova ho anao sy ny zanakao indray. Fa izao no lazain’NY TOMPO, Andriamanitry ny Israely: Tsy ho lany ny koba ao amin’ny siny kely ary tsy ho ritra ny diloilo ao amin’ny tavoara, mandra-pahatongan’ny andro handatsahan’NY TOMPO ranonorana amin’ny tany.

Aoka izay nangalatra tsy hangalatra intsony, fa aleo hikely aina ka hiasa izay tsara amin’ny tanany, mba hisy homeny izay tsy manana.

Fa Andriamanitra tsy mba tsy marina ka hanadino ny asanareo sy ny fitiavana izay nasehonareo ho voninahitry ny anarany, raha nanompo ny olona masina ianareo sady mbola manompo ihany.

Fa izay tsy nahafantatra kosa ka nanatanteraka izay zavatra tokony hikapohana azy dia hokapohina kely. Fa izay nomena be no hitadiavana be; ary izay nampitahirizina be no hitakina bebe kokoa.

Ao amin’ny maizina no iposahan’ny mazava ho an’ny olona mahitsy; mamindra fo sy miantra ary marina ireny.

Endre! Manao ahoana ny fitiavana nasehon’ny Ray ho antsika, dia ny niantsoana antsika hoe zanak’Andriamanitra sady izany tokoa isika! Noho izany dia tsy mahalala antsika izao tontolo izao satria tsy nahalala Azy izy.

Ny marina dia mitsimbina ny ain’ny bibiny, fa fahasiahana kosa no famindrampon’ny ratsy fanahy.

Efa nantsoina ho amin’ny fahafahana ianareo, ry rahalahy; kanefa aoka tsy hoentina hanaraka ny nofo izany fahafahana izany. Mifanompoa amin’ny fitiavana

Didy vaovao no omeko anareo dia ny mba hifankatiavanareo; eny, aoka ho tahaka ny nitiavako anareo no mba hifankatiavanareo koa.

Eny, sitrapony izany sady tokony hataony aminy, fa raha ny Jentilisa no niombona ny zava-panahy taminy dia tokony hanompo azy kosa amin’ny zavatra momba ny nofo izy.

Fahendrena no ao amin’izay mahatsindry fo, fa ny malaky tezitra dia mampiharihary ny hadalany.

Koa ny zavatra ao anatiny no omeo ho fiantrana, dia indro, ho madio ho anareo ny zavatra rehetra.

ary aoka isika hifampandinika hampandroso ny fitiavana sy ny asa tsara.

NY TOMPO hitari-dalana anao mandrakariva sady hahavoky anao na dia ao amin’ny tany karankaina aza ary hampatanjaka ny taolanao koa. Dia ho tahaka ny saha vonton-drano ianao ary ho tahaka ny loharano miboiboika izay tsy mety ritra.

Mankalazà NY TOMPO amin’ny fanananao sy amin’izay voaloham-bokatrao rehetra,

Aza otazana avokoa ny voaloboka eo amin’ny sahanao ary aza tsimponina izay latsaka eo amin’ny sahanao. Avelao ho an’ny mahantra sy ny vahiny izany: Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.

Raha mijinja ny varinao any an-tsaha ianao ka misy amboara hadinonao any dia aza miverina haka azy fa aoka ho an’ny vahiny sy ny kamboty ary ny mpitondratena izany; mba hotahìn’NY TOMPO Andriamanitrao ianao amin’ny asa rehetra ataon’ny tananao.

Rehefa nandre izany Jesosy dia hoy Izy taminy: Mbola diso zavatra iray loha ianao: Amidio ny fanananao rehetra ka zarao ho an’ny mahantra, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; ary avia, manaraha Ahy.

Fa toy izao no nitiavan’Andriamanitra izao tontolo izao: Nomeny ny Zanany Lahitokana mba tsy ho very izay rehetra mino Azy fa hanana fiainana mandrakizay.

Alaharo ny tenin’ny madinika sy ny kamboty; omeo rariny ny ory sy ny mahantra,

Mamela lova soa ho an’ny zafiny ny tsara fanahy, fa ny harenan’ny mpanota kosa dia voatahiry ho an’ny marina.

Ary ny faharoa, izay tahaka azy ihany, dia izao: «Tiava ny namanao tahaka ny tenanao» (Lev 19.18).

Amin’ny andro voalohany amin’ny herinandro dia samia manokana tahiry any an-tranony avy araka izay azony atao fanomezana mba tsy ho amin’ny fahatongavako vao hatao ny fanangonana izany.

satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.

Ry malala, raha izany no nitiavan’Andriamanitra antsika dia mba tokony hifankatia kosa isika.

Rain’ny kamboty sy mpanome rariny ny mpitondratena Andriamanitra ao amin’ny fonenany masina.

Kanefa raha mankatò ilay didy ambony indrindra ianareo, araka ny Soratra Masina hoe: «Tiava ny namanao tahaka ny tenanao» (Lev 19.18), dia tsara no hataonareo.

Fa izao no lazaiko: Izay mamafy kely dia kely no hojinjainy; fa izay mamafy be dia be kosa no hojinjainy. Aoka ny olona rehetra samy hanome araka izay noheveriny tao am-pony avy, tsy amin’ny alahelo, na amin’ny faneriterena; satria «ny mpanome amin’ny fifaliana no tian’Andriamanitra» (Oha 22.8).

Manampia ny olona masina araka izay ilainy. Mazotoa mampiantrano vahiny.

Sambatra ny olona izay miantra ka mampisambotra ary mitantana ny raharahany amin’ny fahamarinana.

Izao no fivavahana madio sady tsy misy loto eo anatrehan’Andriamanitra Ray: Ny mamangy ny kamboty sy ny mpitondratena amin’ny fahoriany ary ny miaro ny tena tsy hisy pentimpentina avy amin’izao tontolo izao.

Omeo tokoa izy, ary aoka tsy halahelo ny fonao raha manome azy, satria izany zavatra izany no hitahin’NY TOMPO Andriamanitrao anao amin’ny asanao rehetra sy amin’izay rehetra ataon’ny tananao.

Aoka hanao soa izy ireo mba hanankarena amin’ny asa tsara, ary hazoto manome sy miantra,

Sambatra izay mahatsiaro ny mahantra! NY TOMPO manafaka azy amin’ny andro fahoriana;

Raha maka ny lamban’ny namanao ho antoka ianao dia haverinao aminy izany raha mbola tsy milentika ny masoandro.

Raha mihamahantra ny rahalahinao izay miara-monina aminao ka reraka dia tohano izy ka aoka mba ho velona eo aminao tahaka ny vahiny sy ny mpivahiny.

Ary ny ampitson’iny dia naka vola denaria roa izy ka nomeny ny tompon’ny tranom-bahiny sady hoy izy taminy hoe: Karakarao izy; ary na ohatrinona na ohatrinona no laninao mihoatra noho ireto dia honerako rehefa miverina aho.

Izay manao tsinontsinona ny namany dia manota, fa sambatra izay mamindra fo amin’ny ory!

Tandremo fandrao hanao ny asan’ny fahamarinanareo eo imason’ny olona mba ho hitany ianareo; fa raha vao izay dia tsy manana valim-pitia amin’ny Rainareo izay any an-danitra ianareo. Ho tonga anie ny fanjakanao. Hatao anie ny sitraponao etỳ an-tany tahaka ny any an-danitra. Omeo anay anio izay hanina sahaza ho anay. Ary mamelà ny helokay tahaka ny namelanay izay meloka taminay. Ary aza mitondra anay ho amin’ny fakam-panahy fa manafaha anay amin’ny ratsy. Fa raha mamela ny fahadisoan’ny olona ianareo dia mba hamela ny anareo ny Rainareo izay any an-danitra. Fa raha tsy mamela ny fahadisoan’ny olona kosa ianareo dia tsy hamela ny fahadisoanareo ny Rainareo. Rehefa mifady hanina ianareo, aza mety ho tahaka ny mpihatsaravelatsihy, izay mampanjombona ny endriny ary manaratsy ny tarehiny mba ho hitan’ny olona fa mifady hanina. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany. Fa ianao kosa, rehefa mifady hanina, dia hosory menaka manitra ny lohanao ary sasao ny tavanao mba tsy ho hitan’ny olona fa mifady hanina ianao, fa ho hitan’ny Rainao, izay ao amin’ny mangingina; ary ny Rainao, izay mahita ao amin’ny mangingina, no hamaly anao. Aza mihary harena ho anareo etỳ an-tany, izay misy kalalao sy harafesina manimba sady misy mpangalatra mamaky trano sy mangalatra. Koa amin’izany, rehefa manao fiantrana ianao, aza mba mitsoka trompetra eo alohanao tahaka ny fanaon’ny mpihatsaravelatsihy eo amin’ny sinagoga sy eny an-dalambe mba hankalazan’ny olona azy. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany. Fa miharia harena ho anareo any an-danitra, izay tsy misy kalalao na harafesina manimba, sady tsy misy mpangalatra mamaky trano na mangalatra. Fa izay itoeran’ny harenanao dia ho any koa ny fonao. Ny maso no jiron’ny tena; koa amin’izany, raha tsara ny masonao, dia hazava avokoa ny tenanao manontolo. Fa raha ratsy ny masonao dia ho maizina avokoa ny tenanao manontolo; koa raha maizina ny fahazavana ao anatinao, toy inona ny halehiben’izany fahamaizinana izany! Tsy misy olona mahay manompo tompo roa; fa ho halany ny iray ary ho tiany ny iray; na hombany ny iray ary hohamavoiny ny iray. Tsy mahay manompo an’Andriamanitra sy i Mamôna ianareo. Noho izany no ilazako aminareo hoe: Aza manahy ny amin’ny ainareo, dia izay hohaninareo na izay hosotroinareo, na ny amin’ny tenanareo, dia izay hotafinareo. Moa tsy mihoatra noho ny hanina va ny aina ary noho ny fitafiana ny tena? Diniho ny voromanidina, fa tsy mba mamafy, na mijinja, na mitaona ho any an-tsompitra ireny; fa dia ny Rainareo izay any an-danitra no mamelona azy. Moa tsy mihoatra lavitra noho ireny va ianareo? Ary iza eo aminareo, na dia manahy aza, no mahay manampy ny andro hiainany na dia hakiho iray akory aza? Nahoana koa no manahy ny amin’ny fitafiana ianareo? Diniho tsara ny fanirin’ny voninkazo eny an-tsaha; tsy mba miasa na mamoly ireny; nefa lazaiko aminareo fa na dia i Solomona tao amin’ny voninahiny rehetra aza tsy mba nitafy na dia tahaka ny iray amin’ireny voninkazo ireny. Fa ianao kosa, raha manao fiantrana, dia aoka tsy ho fantatry ny tananao havia izay ataon’ny tananao havanana Ary raha ny ahitra any an-tsaha, izay misy ihany anio fa hatsipy ao am-patana rahampitso, no ampitafin’Andriamanitra toy izany, tsy mainka va ianareo, ry kely finoana? Koa aza manahy ianareo ka miteny hoe: Inona no hohaninay? Na: Inona no hosotroinay? Na: Inona no hotafinay? Fa izany rehetra izany dia katsahin’ny Jentilisa fatratra; fantatry ny Rainareo izay any an-danitra fa ilainareo izany rehetra izany. Fa katsaho aloha ny fanjakany sy ny fahamarinany, dia hanampy ho anareo izany rehetra izany. Ary amin’izany, aza manahy ny amin’ny ampitso ianareo; fa ny ampitso hanahy ny azy. Ampy ho an’ny andro iray ny ratsy miseho ao aminy. mba hatao ao amin’ny mangingina ny fiantranao; ary ny Rainao, izay mahita ao amin’ny mangingina, no hamaly anao.

Namaly azy izy hoe: Izay manana akanjo roa dia aoka hanome ho an’ny tsy manana ary izay manan-kanina dia aoka hanao toy izany koa.

ary afoinao ho an’ny noana izay hanina tianao ka mahavoky ny ory ianao, dia hiposaka ao amin’ny maizina ny fahazavanao ary ho tonga tahaka ny mitataovovonana ny haizim-pitonao.

Izay manisy soa olona dia ho feno fanambinana ary izay mampisotro dia mba hampisotroina kosa.

omeo dia mba homena ianareo; fatra tsara sady ahintsana no afatratra ka mihoatra no homeny ho eo ampofoanareo. Fa izay fatra amaranareo no hamarana ho anareo kosa.

Dia hamaly ny Mpanjaka ka hiteny aminy hoe: Lazaiko aminareo marina tokoa: Araka izay efa nataonareo tamin’ny iray amin’ireto rahalahiko kely indrindra ireto no nataonareo Tamiko.

Fa aza manadino hanao soa sy hiantra fa fanatitra toy izany no sitrak’Andriamanitra.

Izay miantra ny malahelo dia mampisambotra amin’NY TOMPO, Izy no hanome izay valisoa tokony ho azy.

Omeo izay mangataka aminao; aza odian-tsy hita izay te hisambotra aminao.

Efa nasehoko anareo tamin’ny zavatra rehetra fa tokony hiasa toy izany koa ianareo mba hanampy ny sahirana ka hahatsiaro ny tenin’i Jesosy Tompo hoe: Mahasambatra kokoa ny manome noho ny mandray.

Koa araka ny ananantsika fotoana, aoka isika hanao soa amin’ny olona rehetra, indrindra fa amin’ny mpianakavin’ny finoana.

Hotahìna izay manana maso miantra satria anomezany ho an’ny mahantra ny haniny.

Ary izay rehetra manam-pananana amin’izao fiainana izao, ary mahita ny fahantran’ny rahalahiny ka mihirim-belona aminy, ahoana no itoeran’ny fitiavana an’Andriamanitra ao anatiny?

Fa ny olo-mihaja kosa dia manana fikasana araka izay mahamendrika olo-mihaja ary izay mahamendrika olo-mihaja no ifikirany.

Fa raha misy ny fahazotoana dia araka izay ananana no ankasitrahana ny mpanome fa tsy araka izay tsy ananana.

Aza manadino ny fampiantranoana vahiny; fa tamin’izany dia nampiantrano anjely ny sasany, nefa tsy fantany.

Ary izay manome voa ho an’ny mpamafy sy mofo hohanina dia hanome sy hahamaro ny voa afafinareo ary hampitombo ny vokatry ny fahamarinanareo,

Isika tia satria Izy no tia antsika voalohany.

Mianara hanao ny tsara, katsaho ny rariny, anaro ny mpampahory, omeo rariny ny kamboty, arovy ny mpitondratena.

Misy malala-tanana nefa mitombo fananana ihany ary misy izay fatra-pitahiry loatra nefa tonga mahantra ihany.

Fa izay itoeran’ny harenanao dia ho any koa ny fonao.

Miantra mandrakariva ireny ka mampisambotra ary hotahina ny taranany.

Fa i Zakaiosy kosa dia nitsangana ka niteny tamin’ny Tompo hoe: Indro Tompoko, ny antsasaky ny fananako, omeko ho an’ny mahantra; ary raha misy zavatr’olona nalaiko tamin’ny fanambakana dia honerako avo efatra heny izany.

Anaka, aoka tsy ho tia amin’ny teny na amin’ny lela isika, fa amin’ny asa sy amin’ny marina.

fa tamin’ny fahoriana be izay nizahan-toetra azy no nitomboan’ny hafaliany, ary ny hamafin’ny fahantrany no nampitombo ny harenan’ny fahalalahan-tanany.

Tsy misy manana fitiavana lehibe noho izao, dia ny manolotra ny ainy hamonjy ny sakaizany.

Izay manome ny mahantra dia tsy hisy zava-mahory azy, fa izay minia mikimpy kosa dia hahazo ozona be.

Aoka isika rehetra samy hitady izay hahafaly ny namantsika amin’izay hahasoa sy hampandroso azy.

Aza mamihina ny soa amin’izay tokony homena azy raha azon’ny tananao atao ihany.

Sitrano ny marary, atsangano ny maty, diovy ny boka, roahy ny demonia; efa nahazo maimaimpoana ianareo, koa manomeza maimaimpoana.

Koa Andriamanitro anie hanatanteraka izay rehetra tokony ho anareo araka ny harenany amin’ny voninahitra ao amin’i Kristy Jesosy.

Fa zinona moa aho, ary zinona moa ny oloko, no ahazoanay hery hanao fanatitra an-tsitrapo toy izao? Fa avy aminao ny zavatra rehetra, ary avy tamin’ny Anao ihany no nanomezanay Anao.

fa samy hanolotra izay zakany avy, araka ny fitahiana izay omen’NY TOMPO Andriamanitrao anao.

Raha toa ka nandà izay nirin’ny mahantra aho ka namela ny mason’ny mpitondratena hijery foana na nihinana ny sombin-kaniko irery ka tsy mba nanome izay anjaran’ny kamboty, nefa tsy izany, fa hatry ny fony mbola tanora aho no nitaiza azy ireny toy ny ray, ary vao nivoaka ny kibon’ny reniko aho no efa nitari-dalana ny mpitondratena;

Mitrosa ny ratsy fanahy nefa tsy manonitra, fa mamindra fo kosa ny marina ka manome.

namidiny ny taniny sy ny fananany ka nozarainy tamin’izy rehetra araka izay nilainy avy.

Izao ihany no tokony hataonay: Hahatsiaro ny mahantra; nampahazoto ahy rahateo ny hanao izany.

Fa raha manao fanasana ianao dia asao ny mahantra, ny kilemaina, ny mandringa, ny jamba; dia ho sambatra ianao satria tsy mba manana havaly izay nataonao ireo; fa hovalìna kosa ianao amin’ny fitsanganan’ny marina.

Sambatra ny mpamindra fo, fa izy no hamindrana fo.

Vavaka amin’Andriamanitra