Catagóir
LÉACHTAÍ CÚIL
Tá cumhacht mhór i bhfocail Dé, cumhacht a athraíonn muid ó bhonn. Tá véarsaí ann a chloisimid arís is arís eile, agus bíonn siad lán le cumhacht chun ár n-intinn agus ár saol a mhúnlú. Foghlaimímid iad d’aon ghnó le go mbeidh siad againn i ngach uile chás. “Is féidir liom gach ní a dhéanamh trí Chríost a thugann neart dom.” (Filipigh 4:13) Sin ceann a fhoghlaimímid go minic, agus bainimid úsáid as nuair a bhíonn muid ag mothú lag.
“Óir is mar sin a ghráigh Dia an domhan gur thug sé a Aonghin Mhic, ionas nach gcaillfí gach duine a chreideann ann ach go mbeadh an bheatha shíoraí aige.” (Eoin 3:16) Ceann de na cinn is tábhachtaí ar fad é sin, agus is minic a chloisfidh tú é nuair a chuirtear ár dTiarna Íosa in aithne duit ar dtús. Tá neart véarsaí eile ann a bhfuil clú agus cáil orthu, agus gheobhaidh tú iad anseo.
Agus beannóchuidh mé an mhéid bheannochus thú, agus mailleochuidh mé an té mhailleochas thú: is ionnadsa bheannóchar treabha an domhuin uile.
Atá mallacht an TIGHEARNA a ttigh an drochdhuine: acht beannuighidh sé áitreabh a nionnruic.
Do bheirmid ria glóir do Dhía, agus don Nathair; agus bímid ag mallúghadh na ndaóine ría, noch do cruthuigheadh do réir chosamhlachd Dé.
Agus na dhiáigh sin do léigh sé bríathra an dlighe uile, na beannáchda agus na mallachda, do réir a nuile neithe dá bhfuil scriobhtha a leabhar an dlighe.
Agus tiucfa a ccrích, mar do bhadhbhair bhur mallughadh a measg na ngeinteadh, a thigh Iúdah, agus a thigh Israel; marsin coibhreocha misi sibh, agus béithi bhur mbeannughadh: na heagluighidh, acht bídís bhur lámha láidir.
Beannughadh, má umhluighionn sibh daitheantaibh an TIGHEARNA bhur Ndía, noch aithnighimsi dháoibh a niagh:
Do bhrígh nar airciseadar clann Israel le harán agus le huisce, acht Balaam do lúachughadh na naghaidh, dá mallughadh: acht chéana diompóigh ar Ndíane an mallughadh na bheannughadh.
Tabhruidh bhur mbeannachd don dreim mhalluigheas sibh, agus déunuidh urrnaíghe ar son na muinntire do ní bhur ndíoghbháil.
Tig mallúghadh agus beannúghadh as eun bhéul amháin. A dhearbhraithre, ní coir na neithese bheíth mar so.
Achd dfúasguil Críosd sinne ó mhallachd air ar son: óir atá sgríobhtha, As malluighe gach áon chrochdar a gcrann:
Agus atámáoid ag fágháil sháothair, ag déunmah oibre ría ar lámhuibh féin: an tan mhallaighthear sinn, do bheirmíd ar mbeannachd úainn; an tan ghérléantar sinn, do bheirmid fulang uáinn:
¶ Feuchuidh, do chuir mé romhuibh a niugh beannughadh agus mallughadh;
Beannughadh, má umhluighionn sibh daitheantaibh an TIGHEARNA bhur Ndía, noch aithnighimsi dháoibh a niagh:
Agus mallughadh, muna numhluighthí daitheantuibh an TIGHEARNA bhur Ndía, achd iómpodh a leathtáoibh as an tslighe noch aithnighimsi dháoibh a niugh, do dhul do leanmhuin deé oile, nar bhaithnidh dáoibh.
Agus tiucfa a gcrích, a nuáir thiucfaid na neithesi uile ort, an beannughadh agus an mallughadh, noch do chuir misi as do choinne, agus chuimhneochus tú orra a measg na nuile chríoch, chum ar dhíbir do THIGHEARNA Día thú,
Oír an mhéid atá ar na mbeannughadh uadhsan géabhuid oighreachd na talmhan; agus an luchd do mhalluigh sé gearrfar amach íad.
¶ Ach tiucfa a ccrích, muna numhluighe tú do ghlór do THIGHEARNA Dé, do chóimhéad a aithneadh uile do choimhlíonadh agus a reachda uile noch aithnighimsi dhíot a niugh; go ttiucfuid na mallachdasa uile ort, agus go mbéaruid ort:
Gairim neamh agus talumh a niugh dfiaghnuisi bhur nághuidh, gur fhoillsigh mé as bhur gcoinne, beatha agus bás, beannughadh agus mallughadh: uimesin beir beatha do roghuin, ionnas go mairfe tú féin agus do shliochd:
Agus fhillfeas tú chum do THIGHEARNA Dé, agus uimhleochus tú dá ghlór do réir á nuile neithe aithnighimsi dhíot a niugh, thú féin agus do chlann, red chroidhe uile, agus red anum uile;
Ionnus go ngráidheochuidh tú do THIGHEARNA Día, agus go nuimhleocha tú dá ghuth, agus go ndruidfe tú ris: óir is é sin do bheatha, agus fadughadh do láetheadh: chor go ccoimhneocha tú ansa dúithche noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh, do Abraham, Dísaac, agus do Iácob, do thabhairt dóibh.
Agus tiucfa a ccrích, má éisteann tú go dúthrachdach re glór do THIGHEARNA Dé, do choimhlíonadh agus do dhéanamh a aithneadh uile noch aithníghimsi dhiot a niugh, go gcuirfe do THIGHEARNA Día súas thú ós cionn gach uile chimeadh ar talumh:
Agus do chífe na huile dhaóine ar talumh go ngoirfighear thú a nainm an TIGHEARNA; agus biáidh eagl aaca romhad.
Agus do dhéana an TIGHEARNA saidhbhir a maóin thú, a ttoradh do chuirp, agus a ttoradh háirnéisi, agus a ttoradh do thalaimh, an sa dúithche noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh do thabhairt dhuit.
Oisceoluídh an TIGHEARNA a ionmhus maith dhuit, neamh do thabhairt fearthanna dot fhearann na ham féin, agus do bheannughadh uile oibreach do lámh: agus do bhéara tú áirleagadh do mhórán do chineadhachaibh, agus ní iarrfa tú áirleagadh.
Agus do dhéana an TIGHEARNA ceann díot, agus ní hearball; agus biáidh tú amháin a núachdar, agus ní bhiáidh tú a níochdar; má éistionn tú re haitheantuibh do THIGHEARNA Dé, noch aithnighimsi dhíot a niugh, dá ccoimhéad agus dá gcoimhlíonadh:
Agus ní racha tú a leathtaoibh ó éanfhocal dá labhruimsi riot a niugh ar a láimh dheis, nó ar a láimh chlé, do leanmhuin dée oile do dhéanamh seirbhíse dhóibh.
¶ Ach tiucfa a ccrích, muna numhluighe tú do ghlór do THIGHEARNA Dé, do chóimhéad a aithneadh uile do choimhlíonadh agus a reachda uile noch aithnighimsi dhíot a niugh; go ttiucfuid na mallachdasa uile ort, agus go mbéaruid ort:
Biáidh tú malluigh an sa chathruigh, agus biáidh tú malluigh an sa machaire.
Biáidh do bhascáeid agus do stór malluigh.
Biáidh toradh do chuirp malluigh, agus toradh thfearuinn, biseach do bhó agus do thréad cáorach.
Biáidh tú malluigh a nuáir thiucfas tú a steach, agus biáidh tú malluigh a nuáir rachus tú amach.
Agus tiucfhaid na beanachdasa uile ort, agus bearuid ort, má éísteann tú ré glór do THIGHEARNA Dé.
Amháin do níd comhairle eision do chur síos ón onóir: dúilighid a mbréig: beannuighid re na mbéul, agus malluighid re na gcroidhe. Selah.
Gairim neamh agus talumh a niugh dfiaghnuisi bhur nághuidh, gur fhoillsigh mé as bhur gcoinne, beatha agus bás, beannughadh agus mallughadh: uimesin beir beatha do roghuin, ionnas go mairfe tú féin agus do shliochd:
Agus tiucfhaid na beanachdasa uile ort, agus bearuid ort, má éísteann tú ré glór do THIGHEARNA Dé.
Agus a dubhairt sé ré Hadhamh, Do bhrigh go ttug tú éisdeachd do ghuth do mhná, agus gur ith tú don chrann, ar aithin misi dhíot, dá rádh, Ní íosa tú dhe; atá an talamh mallaighe ar do shon; a ndoilghios íosas tú dhe ar feadh uile laéthe do bheatha;
Ná mealltar sibh; ní ghabhann Día sgige chuige: oír gidh bé ní shiolchuireas neach, a sé an ní céudna bheanfas sé.
Tárr a nois ar a nadhbharsin, íarruim mar athchuinge ort, malluigh na dáoinesi air mo shensa; óir atáid ro neartmhar agam: dob éidir go mbéuruinn buáidh le ccláoidhfemís íad, agus le ndíbeóruinn as an ttír íad: óir atá a fhios agum gidh bé bheinneochus tusa go bhfuil beannuighe, agus gidh bé mhailleochus tú go bhfuil malluighe.
Muna néistighe, agus muna ccurthaói ann bhur ccroidhe é, do thabhairt glóire dom ainmse, a deir TIGHEARNA na slógh, cuirfe misi go deimhin mallughadh oruibh, agus mailleocha mé bhur mbeannughadh: fós, do mhallnigh mé cheana íad, do bhrígh nach ccurthaoi ann bhur ccroidhe é.
¶ Oír gach uile dhuine mhalluigheas á athair nó a mhathair báiseochthar é go demhin: do mhalluigh sé athair nó a mhathair; biáidh a fhuil air féin.
An bhfaicionn tú duine críonna iona bharamhuil féin? is mó an dóigh is cóir do bheith an amadán ná as.
Do ní beannughadh an TIGHEARNA, saidhbhir, agus ní chuirionn doilghios ar bith iona choimhideacht.
Go mbeannuighe an TIGHEARNA sibh, agus go ccoimhéada sé sibh:
Go niompóighe an TIGHEARNA a ghnúis shuilbhir ribh, agus go raibh grásamhuil dáoibh:
Go ttógadh an TIGHEARNA a ghnuis maille ribh, agus go ttugaidh síothchain dáoibh.
Tabhruidh bhur mbeannachd don dreim dhíbhreas síbh: tabhruidh bhir mbeannachd dóibh, agus na malluidhe íad.
Is beannuigh an fear nach siubhluighionn a ccomhairle na neimhdhiadhach, nach seasann a slighe na bpeacach, agus nach suighionn a suigheachán na ttárcuisneach.
Acht atá a dhúil a ndligheadh an TIGHEARNA; agus iona dhligheadh smuaineann sé do ló agus doidhche.
Agus biáidh sé ccosmhuil re crann plannduighthe láimh re haibhnibh uisge, noch do bheir a thoradh iona aimsir íomchubhaidh; ní chríonfuidh fós a dhuille; agus gidh bé ní do dhéana sé tiocfaidh biseach air.
Ná tigheadh bríathar ar bith thruáillighe amach as bhur mbéul, achd gidh bé bríathar fhoghnas chum follamnuighthe, ionnus go dtíubhradh grása don luchd éisdeacha.
Achd dfúasguil Críosd sinne ó mhallachd air ar son: óir atá sgríobhtha, As malluighe gach áon chrochdar a gcrann:
Ionnus go dtiucfadh beannachdadh Abraham chum na Gcineadhach a Niósa Críosd; chum sinne dfagháil geallamhna na Spioruide tré chreideamh.
Molaidh an TIGHEARNA. Is beannuighe an duine air a bhfuil eagla an TIGHEARNA, agá bhfuil dúil iona aitheantaibh go ro mhór.
Chífe an peacach sin, agus biáidh fearg air; do dhéana sé díosgán ré na fhíacluibh, agus leighfe sé: meithfe mían an pheacaidh.
Budh cumhachtach air an ttalamh a shliocht: biáidh ginealach a nfíréin beannuigh.
Atá saidhbhrios agus maóin iona thigh: agus seasfuidh a fhíréantachd go bráth.
Agus tiucfa a ccrích, má éisteann tú go dúthrachdach re glór do THIGHEARNA Dé, do choimhlíonadh agus do dhéanamh a aithneadh uile noch aithníghimsi dhiot a niugh, go gcuirfe do THIGHEARNA Día súas thú ós cionn gach uile chimeadh ar talumh:
Agus do chífe na huile dhaóine ar talumh go ngoirfighear thú a nainm an TIGHEARNA; agus biáidh eagl aaca romhad.
Agus do dhéana an TIGHEARNA saidhbhir a maóin thú, a ttoradh do chuirp, agus a ttoradh háirnéisi, agus a ttoradh do thalaimh, an sa dúithche noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh do thabhairt dhuit.
Oisceoluídh an TIGHEARNA a ionmhus maith dhuit, neamh do thabhairt fearthanna dot fhearann na ham féin, agus do bheannughadh uile oibreach do lámh: agus do bhéara tú áirleagadh do mhórán do chineadhachaibh, agus ní iarrfa tú áirleagadh.
Agus do dhéana an TIGHEARNA ceann díot, agus ní hearball; agus biáidh tú amháin a núachdar, agus ní bhiáidh tú a níochdar; má éistionn tú re haitheantuibh do THIGHEARNA Dé, noch aithnighimsi dhíot a niugh, dá ccoimhéad agus dá gcoimhlíonadh:
Agus ní racha tú a leathtaoibh ó éanfhocal dá labhruimsi riot a niugh ar a láimh dheis, nó ar a láimh chlé, do leanmhuin dée oile do dhéanamh seirbhíse dhóibh.
Atá bás agus beatha a ccumhachta na teangtha: agus an drong ler bhionmhuin í íosaid síad dá toradh.
Agus fillfe sé orra féin a gcionta agus ann a nurchóid géarrfa sé amach íad; scriosfa an TIGHEARNA ar Ndía íad.
Agus a dubhairt, Tárnochd tháinic mé amach as broinn mo mháthar, agus tárrnochd fhillfios mé ann a rís: sé an TIGHEARNA thug úadh, agus sé an TIGHEARNA rug leis; go madh beannuigh ainm an TIGHEARNA.
Blaisidh, agus féuchuidh gur maith an TIGHEARNA: is beannuigh an duine agá mbí a dhóigh ann.
Ná déunuigh olc a naghuidh uilc, ná anchaint a naghuidh anchainte: achd go contrárgha dhó sin, tuguidh bhur mbeannachd; ar mbeith a fheasa aguibh gur chuige so do goireadh sibh, ionnas go bhfuigheadh sibh féin beannachd mar oighreachd.
Tig mallúghadh agus beannúghadh as eun bhéul amháin. A dhearbhraithre, ní coir na neithese bheíth mar so.
An gcuireann tiubruid uáithe amach as éin tslighe amháin uisge milis agus searbh?
An féidir a dhearbhráithre, do chrann fige, cáora chrainn ola thabhairt úadh? nó do chrann fíneamhna, fígighe? is amhluidh sin nach féidir do thiubruid ar bith uisge sáile agus fioruisge do thabhairt úadh.
Oir íona fheirg ní bhfuil acht móiment; iona fhabhar atá beatha: annsa tráthnóna bíodh go mbí gul, tig gáirdeachus air maidin.
Ná mealltar sibh; ní ghabhann Día sgige chuige: oír gidh bé ní shiolchuireas neach, a sé an ní céudna bheanfas sé.
Oír an tí shiolchuireas don choluinn buainfigh sé truailligheachd don choluinn; achd an tí shiolchuireas don Sbioruid buáinfidh se an bheatha mharthanach don Sbioruid.
Is beannuighe an té thoghas tú, agus do bheirir a ngar, do dhéana sé comhnuighe ann do chuirtibh: saiseochthar sinne re neithibh maithe do thighe, do theampuill náomhtha.
Ann sin a déara an Rí ris an luchd bhías air a láimh dheis, Tigidh, a dháoine beannuighthe Matharsa, gabhuidh chugaibh óighreachd na ríoghachda a tá ar na hullmhughadh dháoibh ó thosach an domhuin:
Beinneochuidh sé íad mar an gceadna, agus méideochaidh go mór; agus ní laighdeochaidh sé a neallach.
Molaidh an TIGHEARNA. Is beannuighe an duine air a bhfuil eagla an TIGHEARNA, agá bhfuil dúil iona aitheantaibh go ro mhór.
Agus foigheontáoi don TIGHEARNA bhur Ndía agus beinneochuidh sé harán agus huisge; agus béura misi heasláinte as do lár.
Ní theilgfidh éinní a nóga, ní mó bhéid seasc, ann thfearann: uibhir do láetheadh coimhlíonfa mé.
Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
An té agá mbí truaighe don bhocht airligidh sé don TIGHEARNA; agus an ní do bhéara sé úadh íocfuidh sé ris é a rís.
Is beannuighe gach áon air a bhfuil eagla an TIGHEARNA; noch shiobhlas iona shlighthibh.
Oír íosfa tú sáothar do lámh féin: biáidh tú sona, agus rachaidh go maith dhuit.
Tabhruidh úaibh, agus do bhéurthar dháoibh; agus do bhéuruid dáoine an bhur nnched, moisúr maith, dingthe, craithte agus ag dul thairis. Oír as lesi an miosúr an a dtoimhéosdáoi, toimhéosdar mar an gcéudna dháoibh.
Agus as deimhin leam, ar dteachd dhamh chugaibhse, go dtiocfaidh mé maille ré beannachdadh líonmharshoisgéil Chriosd.
As tré chreideamh do bheannuigh Isáac Iácob agus Esáu a dtáobh na neitheann do bhí chum teachda.
Lé beannughadh a nionnraic árduighthear an chathair: acht leagthar í le béul an chionntuigh.
Achd a bhféugmhuís chreideimh ní féidir taitneamh ris: oír an tí thig chum Dé is éigean dó a chreideamh go bhfuil sé ann, agus go dtabhairt sé lúach sáothar don druing íarras é.
Go nglacfa tú don chéadchuid do nuile thoradh na talmhun, noch bhainfeas tú dot fhearann do bheir do THIGHEARNA Día dhuit, agus cuirfe tú a mbascaéid é, agus racha tú don náit thoighfeas do THIGHEARNA Día do chur a anma ann.
Agus fós go nitheadh agus go nibheadh gach aonduine, agus go solásuigheadh sé iona uile sháothar féin, sé sin tiodhlacadh Dé.
Isé an TIGHEARNA comhroinn moighreachda agus mo chupáin: cothuighionn tú mo chrannchair.
Do thuiteadar na comharthadha chugamsa a nionaduibh thaitneamhacha; fós, atá oighreachd mhaith agum.
An té agá mbí súil thiodhlaictheach biáidh sé beannuigh; óir do bheir sé cuid dá arán do bochtuibh.
Iondus an té bheannuigheas é féin annsa talamh, beinneochuidh sé é féin an Ndía na firinne, agus an té mhionnochus air an talamh mionnocha sé fa Dhía na fírinne; do bhrígh gur dearmaduigheadh na céad bhuaidheartha, agus do bhrígh gur fholuigheadh iad as mo radharcsa.
Is beannuighthe an duine dhóthchusuighios annsa TIGHEARNA, agus gur bé an TIGHEARNA a mhuinighinn.
Oír biáidh sé amhuil crann plannduighthe láimh ris na huisceadhuibh, agus shíneas amach a fhréamha láimh ris an tsrúth, agus nach dhfaicfidh a núair thig an teasbhach, agus biáidh a dhuille glas; agus ni bhiáidh cúramach a mbiíadhuin an tarta, ní mó scuirfios sé do thábhairt tórindh.
Go madh beannuigh an TIGHEARNA, noch thréoruighios sinn go láetheamhuil, Día ar shlánuighthe. Selah.
Asi a neagna an ní is oirdheirce; uimesin fagh eagna: agus maille red uile fhagháil fagh tuigse.
Agus do dhéuna mé cineadh mór dhíot, agus beannóchuidh mé thú, agus do dheuna mé hainm mór; agus biaidh tú ad bheannughadh:
Agus tug Phárao áithne dhá mhuinntir dhá táoibh: agus do chuireadar ar siubhal, é féin agus a bhean agus a nuile ní do bhí aige.
Agus beannóchuidh mé an mhéid bheannochus thú, agus mailleochuidh mé an té mhailleochas thú: is ionnadsa bheannóchar treabha an domhuin uile.