Seanfhocal 11 - An Bíobla Naofa 1981

¹ Tá an ghráin ag an Tiarna ar an meá éagórach, ach is gean leis an meáchan cóir.

² Tagann an t‑uabhar ar dtús, ansin an náire; tá an eagna ar fáil i measc na n‑uiríseal.

³ Déanann a n‑ionracas na hionraice a stiúradh, ach scriosann a bhfeall na feallairí.

⁴ Ní aon chabhair an mhaoin lá na feirge, ach fuasclaíonn an fhíréantacht ón mbás.

⁵ Réitíonn a shuáilcí an cosán don neamhchiontach, ach baineann a urchóid féin an t‑urchóideach dá bhonna.

⁶ Déanann a bhfíréantacht na hionraice a fhuascailt, ach cuireann a n‑ainmhianta féin na feallairí i ngeimhle.

⁷ Ní chuireann an bás deireadh le dóchas an fhíréin, ach téann muinín lucht na haindiagachta amú.

⁸ Saortar an fíréan ón tubaiste, ach titeann sí ar an urchóideach ina ionad.

⁹ Scriosann an t‑aindiaga a chomharsa lena theanga, ach saortar na fíréin le barr eolais.

¹⁰ Nuair a ritheann leis na fíréin, bíonn lúcháir ar an gcathair; nuair a scriostar na hurchóidigh, cuirtear na gártha áthais suas.

¹¹ Tógtar cathair trí bheannachtaí na bhfíréan, ach scartáiltear í trí bhéal na n‑urchóideach.

¹² Amadán an té a dhéanann magadh faoina chomharsa; fanann an duine tuisceanach ina thost.

¹³ Sceitheann an duine béalscaoilteach nithe a bhíonn faoi cheilt ach coimeádann an duine iontaofa rúin.

¹⁴ Teipeann pobal cheal treorach; ní baol dóibh nuair is iomadúil iad na comhairleoirí.

¹⁵ An té a théann i mbannaí ar strainséir, beidh thiar air; an té ar fuath leis dul i mbannaí, tá sé ar láimh shábháilte.

¹⁶ Tuilleann bean ghrástúil onóir [dá fear]; [níl sa bhean gan meas ar an gcóir ach easonóir faoi réim].

¹⁷ Fónann an fial dó féin; ach goineann an duine cruálach é féin.

¹⁸ Saothraíonn an t‑urchóideach beatha bhaoth; an té a shíolann an fhíréantacht beidh fómhar teann aige.

¹⁹ An té a bhíonn daingean san fhíréantacht, beidh fad saoil aige; níl ach an bás i ndán don té a bhíonn ar thóir na hurchóide.

²⁰ Is fuath leis an Tiarna lucht droch-chroí; is geal leis an mhuintir nach cam cosán.

²¹ Déan deimhin de, ní rachaidh an t‑urchóideach as gan phionós; ach déanfar lucht na fíréantachta a fhuascailt.

²² Is cuma nó fáinne óir i bpus muice, bean bhreá gan stuaim.

²³ Sonas is críoch ar mhian na bhfíréan; téann dóchas na n‑urchóideach amú.

²⁴ Bíonn duine fial, ach méadaíonn ar a mhaoin; bíonn duine eile sprionlaithe, ach is i mbochtaine a théann sé.

²⁵ Éireoidh an fial saibhir; an té thugann deoch, gheobhaidh sé deoch.

²⁶ Cuireann daoine mallacht ar an té a choimeádann an t‑arbhar i dtaisce; ach beannacht ar an té a dhíolann é.

²⁷ An té a thóraíonn an mhaith, tóraíonn sé fabhar; ach an té a lorgann an urchóid, tagann an urchóid ina threo.

²⁸ An té a bhfuil a mhuinín ina mhaoin, feofaidh sé; ach beidh an fíréan faoi bhláth mar an duilliúr glas.

²⁹ An té a bhuaireann a theaghlach, beidh an ghaoth aige mar oidhreacht; beidh an baoth mar dhaor ag an eagnaí.

³⁰ Bíonn crann na beatha mar thoradh ag an bhfíréan; ach sciobtar na hurchóidigh ar shiúl [roimh am].

³¹ Má fhaigheann an fíréan an luach saothair is dual dó ar talamh, nach mó ná sin a gheobhaidh an t‑urchóideach agus an peacach!