Катэгорыя
ГАЮЮЧЫЯ ВЕРШЫ
Бываюць у жыцці цяжкія хвіліны, як хвароба, напрыклад. Ведаю, як гэта складана і як часам апускаюцца рукі. Але памятай, Бог з табой.
Ён мае сілу цябе аздаравіць. Просі ў Госпада вылячэння, адкрый Яму сваё сэрца ў шчырай малітве. Сярод хваробы і цяжкасцей кліч да Бога, Ён чуе цябе і гатовы дапамагчы.
Вылячэнне прыйдзе да цябе — напрамую ад Бога ці праз слова падтрымкі ад бліжняга. Езус Хрыстос ужо ўзяў на сябе ўсе твае хваробы і боль на крыжы.
Дзякуючы Езусу мы маем мір з Богам і спакой нават у цяжкія часы. Ускладай усю сваю надзею і веру на Езуса. Ягонымі ранамі мы атрымліваем духоўнае вылячэнне і вечнае жыццё — найвялікшы дар Хрыста на крыжы.
Госпад хоча даць табе фізічнае і эмацыянальнае вылячэнне, але трэба разумець, што Ён вырашае, як і калі гэта адбудзецца. Як з вылячэннем сляпога Варцімея, Бог хоча, каб мы казалі Яму прама, чаго прагнем. Езус вярнуў зрок Варцімею, сказаўшы: "Вера твая ўратавала цябе".
Бог чакае толькі праявы нашай веры, каб здзейсніць цуд, які Ён ужо вырашыў зрабіць. Сёння я хачу сказаць табе: умацоўвай сваю веру ў Бога і не пераставай верыць, што тваё вылячэнне хутка адбудзецца. Проста папрасі ў Бога. (Ісая 53:5) "Ён быў паранены за нашыя грахі, збіты за нашыя правіны; кара, якая прынесла нам мір, была на ім, і ягонымі ранамі мы аздаровіліся". Тут ты знойдзеш шмат вершаў, якія дапамогуць табе даведацца пра цуды, якія Бог здзейсніў, і яшчэ больш умацуюць тваю веру.
Хвала Давіда. Буду вывышаць Цябе, Божа мой і Валадару, і дабраслаўляць імя Тваё на вякі і вечна!
Кіраўніку хору: на лад Гітыт. Псальм Давіда.
ГОСПАДЗЕ, Госпадзе наш! Якое слаўнае імя Тваё па ўсёй зямлі!
ГОСПАДЗЕ, Госпадзе наш! Якое слаўнае імя Тваё па ўсёй зямлі! Слава Твая ўзьнесеная па-над нябёсы!
Мей упадабаньне, прашу, ГОСПАДЗЕ, у дабраахвотных [абяцаньнях] вуснаў маіх, і навучы мяне судам Тваім.
Табе ахвярую ахвяру падзякі і імя ГОСПАДА буду клікаць.
Абяцаньні мае ГОСПАДУ споўню перад усім народам Ягоным,
у панадворках Дому ГОСПАДА, пасярод цябе, Ерусаліме! Альлелюя!
Кіраўніку хору. Псальм Давіда.
Страх перад ГОСПАДАМ чысты, ён будзе трываць вечна. Суды ГОСПАДА праўдзівыя, а таксама справядлівыя.
Яны больш пажаданыя, чым золата, больш, чым золата найчысьцейшае, і саладзейшыя за мёд і мёд сотавы.
І слуга Твой праз іх будзе навучаны. Хто захоўвае іх, [будзе мець] нагароду вялікую.
Хто зразумее памылкі свае? Ад схаваных [грахоў] вызвалі мяне!
І трымай далёка слугу Твайго ад свавольства, няхай яно нада мною не пануе. Тады я буду беззаганны і ня буду мець пакараньня за правіну вялікую.
Няхай словы вуснаў маіх і разважаньні сэрца майго будуць даспадобы Табе, ГОСПАДЗЕ, Скала мая і Абаронца мой!
Нябёсы абвяшчаюць славу Божую, і прасьцяг апавядае пра творы рук Ягоных.
Дзень дню пераказвае вестку, і ноч ночы выказвае веданьне.
Бяз гуку, бяз словаў, ня чутны голас іхні.
Бо не апраметная будзе славіць Цябе, і сьмерць ня будзе хваліць Цябе. Ня маюць надзеі на вернасьць Тваю тыя, што зыходзяць у магілу.
Псальм Давіда. ГОСПАД ёсьць Пастыр мой, ні ў чым ня буду мець нястачы!
На пашах зялёных Ён пасьвіць мяне, да водаў спакойных накіроўвае мяне.
Ён аднаўляе душу маю, на сьцежкі праведнасьці вядзе мяне дзеля імя Свайго.
Давіда. ГОСПАД — сьвятло маё і збаўленьне маё. Каго мне баяцца? ГОСПАД — апора жыцьця майго. Каго мне палохацца?
А я прыгнечаны і поўны тугі; збаўленьне Тваё, Божа, няхай падыме мяне!
Я буду хваліць імя Божае сьпевам і ўзьвялічваць Яго з падзякаю.
Псальм Давіда. Аддайце ГОСПАДУ, сыны Божыя, аддайце ГОСПАДУ славу і моц!
Над патопам сядзеў ГОСПАД, і будзе сядзець ГОСПАД, як Валадар, на вякі!
ГОСПАД дасьць сілу народу Свайму, ГОСПАД дабраславіць народ Свой супакоем.
Аддайце ГОСПАДУ славу імя Ягонага, пакланіцеся ГОСПАДУ ў велічы сьвятасьці!
Весяліцеся ў ГОСПАДЗЕ, праведнікі; правым пасуе хвала.
ГОСПАД разьбіў намеры паганаў, запярэчыў думкам народаў.
Намер ГОСПАДА будзе трываць на вякі, думкі сэрца Ягонага — з пакаленьня ў пакаленьне.
Шчасьлівы народ, у якога ГОСПАД ёсьць Бог, народ, які Ён выбраў на спадчыну для Сябе.
З неба ГОСПАД глядзіць, Ён бачыць усіх сыноў чалавечых;
з месца, дзе Ён жыве, Ён паглядае на ўсіх жыхароў зямлі.
Ён уфармаваў сэрца кожнага з іх, Ён зважае на ўсе ўчынкі іхнія.
Ня будзе збаўлены валадар войскам вялікім, волат ня вызваліцца праз вялікую сілу сваю;
ненадзейны конь для выратаваньня, і вялікая сіла ягоная ня дасьць выбаўленьня.
Вось, вока ГОСПАДА над тымі, якія баяцца Яго, якія спадзяюцца на міласэрнасьць Ягоную,
што Ён вызваліць ад сьмерці душы іхнія, і захавае жыцьцё ў [час] голаду.
Слаўце ГОСПАДА на гусьлях, выслаўляйце Яго на псалтыры дзесяціструнным!
Душа нашая чакае на ГОСПАДА; Ён — дапамога наша і шчыт наш.
Бо ў Ім радуецца сэрца нашае; бо мы на імя Яго сьвятое спадзяемся.
Няхай будзе міласэрнасьць Твая, ГОСПАДЗЕ, над намі, як мы на Цябе спадзяемся!
Сьпявайце Яму новы сьпеў; спраўна грайце [Яму] пад трубныя гукі.
[Псальм] Давіда, калі ён перад Абімэлехам удаваў вар’ята і быў выгнаны ім, і пайшоў сабе.
Бойцеся ГОСПАДА, вы, сьвятыя Ягоныя! Бо ня маюць нястачы тыя, якія баяцца Яго.
Львяняты бядуюць і галадуюць, але тыя, што шукаюць ГОСПАДА, не адчуюць нястачы ўсякага даброцьця.
Хадзіце сюды, сыны, паслухайце мяне, я навучу вас страху перад ГОСПАДАМ.
Хто ёсьць чалавек, якому даспадобы жыцьцё, які любіць [доўгія] дні, каб убачыць добрае?
Захоўвай язык свой ад ліхога, а вусны свае — ад слова крывадушнага.
Ухіляйся ад ліхога і рабі добрае; шукай супакою і імкніся да яго.
Вочы ГОСПАДА — на праведных, і вушы Ягоныя — на лямант іхні.
Аблічча ГОСПАДА — супраць тых, якія робяць ліхое, каб вынішчыць з зямлі памяць пра іх.
[Праведныя] крычаць, і ГОСПАД чуе іх, і ад усіх бедаў іхніх ратуе іх.
ГОСПАД блізкі да тых, у каго сэрца скрышанае, і збаўляе тых, у каго дух разьбіты.
Буду дабраслаўляць ГОСПАДА ў-ва ўсякі час; хвала Яго будзе заўсёды на вуснах маіх.
Шмат ліхога [здараецца] ў праведнага, але з усяго гэтага ратуе яго ГОСПАД.
Ён захоўвае ўсе косткі ягоныя, каб ніводную не паламалі.
Ліхоцьце прывядзе да сьмерці бязбожніка, і будуць абвінавачаныя тыя, якія ненавідзяць Праведнага.
ГОСПАД выбаўляе душы слугаў Сваіх, і ўсе, якія маюць надзею ў Ім, ня будуць абвінавачаныя.
У ГОСПАДЗЕ будзе хваліцца душа мая; пачуюць [пра гэта] ўцісканыя і ўзрадуюцца.
Кіраўніку хору. Навучаньне сыноў Караха.
Да Бога кажу я: «Скала мая! Чаму Ты забыўся пра мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?»
Як рана ў костках маіх, зьневажалі мяне ворагі мае, гаворачы мне ўвесь дзень: «Дзе Бог твой?»
Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Спадзявайся на Бога, бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго!
Як лань прагне вады з ручая, так душа мая, Божа, прагне Цябе!
Ён войны спыняе аж да краю зямлі, крышыць лукі і дзіды расьсякае, калясьніцы паліць у агні.
Кіраўніку хору. Сыноў Караха. Псальм.
Магнаты народаў сабраліся разам з народам Бога Абрагама, бо шчыты зямлі — Божыя; Ён высока ўзьняты.
Усе народы, пляскайце рукамі, усклікайце Богу голасам радасьці!
Псальм Давіда, калі ён быў у пустыні Юдэйскай.
А тыя, што шукаюць загубы душы маёй, пойдуць у глыбіні зямлі,
будуць аддадзены яны ў рукі мяча, стануцца здабычай шакалаў.
І валадар узрадуецца ў Богу; і будзе хваліцца кожны, хто Ім прысягае, бо будуць заткнёныя вусны таго, хто гаворыць хлусьню.
Божа! Ты — Бог мой! Цябе я шукаю, Цябе прагне душа мая, па Табе тужыць цела маё ў сухой і спрагнёнай зямлі, на бязводзьдзі.
Гэтак я ўглядаўся на Цябе ў сьвятасьці Тваёй, каб убачыць моц Тваю і славу Тваю.
Бо міласэрнасьць Твая лепшая за жыцьцё; вусны мае хваліць Цябе будуць.
Кіраўніку хору: на лад Гітыт. Сыноў Караха. Псальм.
Божа, шчыце наш! Зірні і паглядзі на аблічча памазанца Твайго!
Бо [адзін] дзень на панадворку Тваім лепшы за тысячу [іншых]; я выбіраю стаяць каля парога ў Доме Божым, чым жыць у намётах беззаконьня.
Бо ГОСПАД Бог ёсьць сонца і шчыт; ГОСПАД дае ласку і славу, і не адмовіць дабра аніякага тым, якія ў беззаганнасьці ходзяць.
ГОСПАД Магуцьцяў! Шчасьлівы чалавек, які на Цябе спадзяецца!
Як умілаваныя сялібы Твае, ГОСПАД Магуцьцяў!
Малітва Майсея, мужа Божага. Госпадзе, Ты быў для нас сялібаю з пакаленьня ў пакаленьне!
Дзён гадоў нашых — гадоў семдзясят, а як пры сіле — гадоў восемдзясят; і найлепшае ў іх — гарапашнасьць і ліхоцьце, бо прамінаюць яны шпарка, і мы адлятаем.
Хто ведае моц гневу Твайго і абурэньне Тваё, што як страх перад Табою?
Лічыць дні нашыя навучы Ты нас, каб прыдбаць нам мудрае сэрца.
Павярніся, ГОСПАДЗЕ! Дакуль Ты? Пашкадуй слугаў Тваіх!
Насыць нас раніцаю міласэрнасьцю Тваёй, каб мы весяліліся і радаваліся ў-ва ўсе дні нашыя.
Узрадуй Ты нас паводле дзён, у якія Ты прыгнятаў нас, і паводле гадоў, у якія мы бачылі ліхое.
Няхай зьявіцца над слугамі Тваімі справа Твая, і веліч Твая — над сынамі іхнімі.
Няхай хараство Госпада, Бога нашага, будзе над намі і ўмацуе справы рук нашых. Умацуй Ты справы рук нашых!
Перш, чым горы нарадзіліся, і Ты даў кшталт зямлі і сусьвету, ад веку і на вякі Ты ёсьць Бог.
Хадземце, будзем радавацца ў ГОСПАДЗЕ, усклікаць Скале збаўленьня нашага!
Сорак гадоў Я брыдзіўся пакаленьнем гэтым, і Я сказаў: “Яны — народ, што блукаецца сэрцам, і яны не спазналі шляхоў Маіх”.
Дык Я прысягнуў у гневе Маім, што яны ня ўвойдуць у супачынак Мой».
Станьма перад абліччам Ягоным з падзякаю, гімны ўсклікайма Яму!
Бо ГОСПАД ёсьць Бог вялікі і Валадар вялікі над усімі багамі.
Сьпявайце ГОСПАДУ новы сьпеў, сьпявайце ГОСПАДУ, уся зямля!
Скажыце народам: «ГОСПАД валадарыць! Ён сусьвет умацаваў, каб не пахіснуўся. І Ён будзе судзіць народы паводле справядлівасьці».
Няхай узьвесяляцца нябёсы і ўзрадуецца зямля; няхай мора гудзе, і ўсё, што ў ім.
Няхай усьцешыцца поле і ўсё, што на ім; і будуць усклікаць тады ўсе дрэвы лясныя
перад абліччам ГОСПАДА, бо Ён ідзе, бо Ён ідзе судзіць зямлю. Судзіць Ён будзе сусьвет паводле праведнасьці і народы — паводле вернасьці Сваёй.
Сьпявайце ГОСПАДУ, дабраслаўляйце імя Ягонае! З дня на дзень дабравесьціце пра збаўленьне Ягонае!
Абвяшчайце між народамі славу Ягоную, між усімі людзьмі — цуды Ягоныя.
Бо вялікі ГОСПАД і годны [ўсялякай] хвалы, годны страху больш за ўсіх багоў!
Усклікай ГОСПАДУ, уся зямля! Цешцеся, і радуйцеся, і выслаўляйце!
Выслаўляйце ГОСПАДА на гусьлях, на гусьлях і галосным сьпяваньнем!
На трубах і гукам рогу ўсклікайце перад абліччам Валадара ГОСПАДА!
Псальм падзякі. Усклікай ГОСПАДУ, уся зямля!
Служыце ГОСПАДУ з радасьцю, прыходзьце перад аблічча Ягонае з хвалою!
Ведайце, што ГОСПАД ёсьць Бог! Ён Сам нас зрабіў, і мы — Ягоныя, народ Ягоны і авечкі чарады Ягонай.
Уваходзьце ў брамы Ягоныя з падзякай, у панадворкі Ягоныя — з праслаўленьнем! Слаўце Яго, дабраслаўляйце імя Ягонае!
Бо добры ёсьць ГОСПАД, на вякі міласэрнасьць Ягоная і з пакаленьня ў пакаленьне вернасьць Ягоная!
Псальм Давіда. Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА, і ўсё нутро маё — імя Ягонае сьвятое!
Не паводле грахоў нашых нам Ён дае і не ўчыняе з намі паводле беззаконьняў нашых,
бо як высока неба над зямлёю, так вялікая міласэрнасьць Ягоная да тых, што баяцца Яго,
як далёкі ад захаду ўсход, так [далёка] Ён нашыя правіны ад нас аддаліў,
як літуецца бацька над сынамі, так ГОСПАД літуецца над тымі, што баяцца Яго.
Бо ведае Ён настаўленьне нашае, памятае, што мы — [толькі] пыл.
Дні чалавечыя — як трава; як кветка ў полі, так ён квітнее,
бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.
Але міласэрнасьць ГОСПАДА ад веку і на вякі над тымі, што баяцца Яго, і праведнасьць Ягоная — над сынамі сыноў
тых, якія захоўваюць запавет Ягоны і загады Ягоныя памятаюць, каб выконваць іх.
ГОСПАД умацаваў пасад Свой на нябёсах, і валадарства Ягонае над усім пануе.
Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА і не забывайся пра ўсё, што Ён зрабіў!
Дабраславіце ГОСПАДА, анёлы Ягоныя, магутныя моцаю, што выконваеце слова Ягонае, чуючы голас слова Ягонага!
Дабраславіце ГОСПАДА, усе войскі Ягоныя, служыцелі Ягоныя, што выконваеце волю Ягоную!
Дабраславіце ГОСПАДА, усе творы Ягоныя па ўсіх месцах панаваньня Ягонага! Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА!
Ён даруе табе ўсе беззаконьні твае, вылечвае ўсякую немач тваю,
вызваляе ад магілы жыцьцё тваё, літасьцю вялікай і міласэрнасьцю карануе цябе,
насычае дабром старасьць тваю, аднаўляе, як у арла, маладосьць тваю.
Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА! ГОСПАДЗЕ, Божа мой, Ты вельмі вялікі! У годнасьць і велічнасьць Ты апрануўся!
Ты пасылаеш крыніцы для ручаёў, яны цякуць паміж гораў,
пояць усіх зьвяроў палявых, праганяюць дзікія аслы смагу сваю.
Над імі жывуць птушкі нябесныя, праз вецьце голас падаюць.
Ты поіш горы з хорамаў Тваіх; пладамі дзеяў Тваіх зямля насычаецца.
Ты ўзрошчваеш траву для скаціны і расьліны для працы чалавеку, каб вырастаў хлеб з зямлі
і віно, якое сэрца людзям весяліць, і алей, ад якога твар іх блішчыць, і хлеб, які сэрца людзей умацоўвае.
Насычаюцца дрэвы ГОСПАДА, кедры Лібанскія, якія Ён пасадзіў.
Там птушкі робяць гнёзды, бусел на кіпарысе [мае] дом свой.
Высокія горы — для сарнаў, скалы — прыстанішча для даманаў.
Ён месяц зрабіў, [каб вызначаць] пару; сонца ведае захад свой.
Ты ахінуўся ў сьвятло, быццам у шату, Ты раскінуў нябёсы, як намёт.
Слаўце ГОСПАДА, клічце імя Ягонае! Паведамляйце між народамі пра дзеі Ягоныя!
І паставіў Якубу як пастанову, Ізраілю — як запавет вечны,
кажучы: «Табе Я дам зямлю Ханаан, [пакладу] шнур спадчыны вашай»,
калі было ў іх людзей мала на лік, вельмі мала, калі яны жылі там
і пераходзілі ад народу да народу, ад [аднаго] валадарства да другога народу.
Не дазваляў Ён ніякаму чалавеку прыгнятаць іх, і караў дзеля іх валадароў,
[кажучы]: «Не чапайце памазанцаў Маіх, і прарокам Маім не рабіце благога!»
I паклікаў Ён голад на зямлю, усякую падпору хлеба зламаў,
і паслаў перад абліччам іхнім чалавека, які быў прададзены як нявольнік, Язэпа.
Зашчамілі ў кайданы ногі ягоныя, жалезам сьціснулі душу ягоную
аж да часу, калі выйшла справа ягоная, слова ГОСПАДА ачысьціла яго.
Сьпявайце Яму, выслаўляйце Яго! Размаўляйце пра ўсе цудоўныя дзеі Ягоныя!
Валадар паслаў, каб звольніць яго; той, што пануе над народамі, вызваліў яго,
паставіў яго гаспадаром над домам сваім і [чалавекам], што пануе над усім даброцьцем ягоным,
каб скіроўваў князёў ягоных паводле [рашэньня] душы сваёй, і старшыняў ягоных вучыў мудрасьці.
І прыйшоў Ізраіль у Эгіпет, і Якуб пасяліўся ў зямлі Хама.
І [Бог] зрабіў вельмі плодным народ Свой, і зрабіў яго мацнейшым за прыгнятальнікаў ягоных.
Зьмяніў сэрца іхняе, каб ненавідзелі народ Ягоны, каб змовіліся супраць слугаў Ягоных.
Ён паслаў Майсея, слугу Свайго, Аарона, якога выбраў Сабе.
Ён зьявіў праз іх знакі Свае і цуды Свае ў зямлі Хама.
Ён паслаў цемру, і зрабілася цёмна, і не маглі працівіцца слову Ягонаму.
Ён перамяніў воды іхнія ў кроў, і памерлі рыбы іхнія.
Хвалецеся імем Яго сьвятым! Няхай весяліцца сэрца тых, што шукаюць ГОСПАДА.
Напоўнілася зямля іхняя жабамі, нават у спальнях валадароў іхніх.
Сказаў, і наляцелі мухі і камары ў-ва ўсіх межах іхніх.
Ён даў ім [замест] дажджу град, полымя агню на зямлю іхнюю.
Пабіў вінаградныя лозы іхнія і дрэвы фігавыя, і паламаў дрэвы ў межах іхніх.
Сказаў, і прыйшла саранча, і хрушчоў безьліч,
і яны паелі ўсе расьліны ў зямлі іхняй, і паелі плады палёў іхніх.
Ён пабіў усіх першародных у зямлі іхняй, зачаткі ўсёй сілы іхняй.
А іх вывеў са срэбрам і золатам, і не было ў каленах іхніх нядужага.
Радаваўся Эгіпет з выхаду іхняга, бо ахапіў іх страх перад імі.
Ён хмару разгарнуў, як заслону, і агонь, каб ноч асьвятляць.
Шукайце ГОСПАДА і сілу Ягоную, шукайце аблічча Ягонае заўсёды!
Альлелюя! Хвалеце, слугі ГОСПАДА, хвалеце імя ГОСПАДА!
Няхай будзе дабраслаўлёнае імя ГОСПАДА ад цяпер і на вякі!
Ад усходу сонца да захаду яго няхай будзе хвалёнае імя ГОСПАДА!
Узьвялічаны ГОСПАД над усімі народамі; па-над нябёсы слава Ягоная.
Хвалеце ГОСПАДА, усе народы! Праслаўляйце Яго, усе плямёны!
Бо вялікая над намі міласэрнасьць Ягоная, і праўда ГОСПАДА на вякі! Альлелюя!
Слаўце ГОСПАДА, бо Ён добры, бо на вякі міласэрнасьць Яго!
Таго, Які пабіў Эгіпет у першародных ягоных, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і вывеў Ізраіля спасярод яго, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
рукою дужаю і рамяном узьнятым, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Таго, Які Мора Чырвонае расьсек, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і правёў Ізраіля пасярод яго, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і кінуў фараона і войска ягонае ў Мора Чырвонае, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Таго, Які вёў народ Свой праз пустыню, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Таго, Які пабіў валадароў вялікіх, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і забіў валадароў слаўных, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Сыгона, валадара Амарэйскага, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Слаўце Бога багоў, бо на вякі міласэрнасьць Яго!
і Ога, валадара Башану, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і аддаў зямлю іхнюю ў спадчыну, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
у спадчыну Ізраілю, слузе Свайму, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Таго, Які ў паніжэньні нашым успомніў пра нас, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
і выратаваў нас ад прыгнятальнікаў нашых, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Таго, Які дае хлеб усякаму целу, бо на вякі міласэрнасьць Яго.
Слаўце Бога нябёсаў, бо на вякі міласэрнасьць Яго!
Слаўце Пана паноў, бо на вякі міласэрнасьць Яго!
Кіраўніку хору. Давіда. Псальм. ГОСПАДЗЕ, Ты дасьледаваў мяне і ведаеш [мяне].
там таксама рука Твая вадзіла б мяне, і трымала б мяне правіца Твая.
Калі б я сказаў: «Няхай цемра пакрые мяне, і ноччу няхай станецца сьвятло вакол мяне»,
дык і цемра ня будзе цёмнай для Цябе, і ноч заясьнее, як дзень; цемра, як сьвятло.
Бо Ты стварыў ныркі мае, выткаў мяне ва ўлоньні маці маёй.
Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.
Не былі схаваныя косткі мае перад Табою, калі я кшталтаваўся пад заслонай, быў вытканы ў глыбінях зямлі.
Зародак мой бачылі вочы Твае; і ў кнізе Тваёй запісаны ўсе дні, што былі вызначаны, калі яшчэ ніводнага з іх не было.
Якія каштоўныя для мяне думкі Твае, Божа, якая вялікая безьліч іх!
Лічу іх, але іх больш, чым пяску. Я буджуся, і я ўсьцяж з Табою.
Калі б Ты, Божа, забіў бязбожніка, тады людзі крывавыя адыйдуць ад мяне.
Ты ведаеш, калі я сядаю і калі я ўстаю; разумееш думку маю здалёк.
Яны гавораць супраць Цябе зламыснае; дарэмна робяць сябе ворагамі Тваімі.
Ці ж ня мушу я ненавідзець тых, што ненавідзяць Цябе, ГОСПАДЗЕ, і брыдзіцца тымі, што супраць Цябе паўстаюць?
Нянавісьцю поўнай я іх ненавіджу, яны сталіся ворагамі для мяне.
Дасьледуй мяне, Божа, і спазнай сэрца маё, выспрабуй мяне і спазнай думкі мае!
І паглядзі, ці не на гаротным я шляху, і шляхам вечнасьці вядзі мяне.
Сьцежку маю і ляжаньне маё Ты спазнаў, і ўсе шляхі мае Табе вядомыя.
Бо няма яшчэ словаў на языку маім, а Ты, ГОСПАДЗЕ, ведаеш усё.
Бо Ты стварыў ныркі мае, выткаў мяне ва ўлоньні маці маёй.
Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.
Хвала Давіда. Буду вывышаць Цябе, Божа мой і Валадару, і дабраслаўляць імя Тваё на вякі і вечна!
Няхай славяць Цябе, ГОСПАДЗЕ, усе творы Твае, і багабойныя Твае няхай дабраслаўляюць Цябе!
Пра славу Валадарства Твайго няхай гавораць яны і пра магутнасьць Тваю расказваюць,
каб даведаліся сыны чалавечыя пра магутнасьць Ягоную і пра славу велічнасьці Валадарства Ягонага.
Валадарства Тваё — валадарства на ўсе вякі, і панаваньне Тваё — у-ва ўсіх пакаленьнях.
Падтрымлівае ГОСПАД усіх, хто падае, і падымае ўсіх прыгнечаных.
Вочы ўсіх на Цябе ўзіраюцца, і Ты ім спажыву даеш у свой час.
Ты расчыняеш руку Тваю і насычаеш усё, што жыве, паводле ўпадабаньня.
Праведны ГОСПАД на ўсіх шляхах Сваіх і сьвяты ў-ва ўсіх справах Сваіх.
ГОСПАД блізкі да ўсіх, што клічуць Яго, да ўсіх, што клічуць Яго ў праўдзе.
Ён робіць паводле жаданьня тых, што баяцца Яго, і чуе лямант іхні і выбаўляе іх.
Штодня буду дабраслаўляць Цябе і буду хваліць імя Тваё на вякі і вечна.
ГОСПАД захоўвае ўсіх, што любяць Яго, але ўсіх бязбожных Ён зьнішчыць.
Хвалу ГОСПАДУ будуць казаць вусны мае, і ўсякае цела няхай дабраслаўляе сьвятое імя Ягонае на вякі і вечна.
Вялікі ГОСПАД і годны хвалы, і веліч Ягоная недасьледная.
Альлелюя! Хвалі, душа мая, ГОСПАДА!
Валадарыць ГОСПАД на вякі; Бог твой, Сыёне, — з пакаленьня ў пакаленьне! Альлелюя!
Хваліць буду ГОСПАДА, пакуль жыву; выслаўляць буду Бога майго, пакуль існую.
Хвалеце ГОСПАДА, бо Ён добры; выслаўляйце Бога нашага, бо прыемна гэта. Хвала належыць Яму!
Альлелюя! Хвалеце ГОСПАДА з неба, хвалеце Яго на вышынях!
зьвяры і ўся скаціна, паўзуны і птаства крылатае,
валадары зямныя і ўсе народы, князі і ўсе судзьдзі зямлі,
юнакі разам з дзяўчатамі, старыя і маладыя.
Няхай яны хваляць імя ГОСПАДА, бо толькі Ягонае імя ўзьвялічанае, слава Ягоная над зямлёю і небам!
Ён узьняў рог народу Свайго. Хвала Яму ад усіх багабойных Ягоных, ад сыноў Ізраіля, ад народу, блізкага Яму! Альлелюя!
Хвалеце Яго, усе анёлы Ягоныя! Хвалеце Яго, усе войскі Ягоныя!
Хвалеце Яго, сонца і месяц, хвалеце Яго, усе зоркі ясныя!
Хвалеце Яго, нябёсы нябёсаў, і вы, воды, што па-над нябёсамі!
Няхай яны хваляць імя ГОСПАДА, бо Ён загадаў, і былі створаныя,
Альлелюя! Хвалеце Бога ў сьвятыні Ягонай, хвалеце Яго ў прасьцягу моцы Ягонай!
Хвалеце Яго за магутнасьць Ягоную; хвалеце Яго дзеля мноства велічы Ягонай!
Хвалеце Яго гукам трубаў, хвалеце Яго на псалтыры і гусьлях!
Хвалеце Яго з бубнамі і карагодамі; хвалеце Яго на струнах і жалейках!
Хвалеце Яго на цымбалах гучных; хвалеце Яго на цымбалах галосных!
Усякае дыханьне няхай хваліць ГОСПАДА! Альлелюя!
Тады засьпяваў Майсей і сыны Ізраіля гэты сьпеў ГОСПАДУ, і сказалі, кажучы: «Засьпяваю ГОСПАДУ, бо, узьвялічваючыся, узьвялічыўлся Ён; каня і вершніка ягонага ўкінуў у мора.
Ты павеяў духам Тваім, і пакрыла іх мора. Яны патанулі, як волава, у водах магутных.
Хто, як Ты, ГОСПАДЗЕ, між багамі? Хто, як Ты, праслаўлены ў сьвятасьці, страшны ў хвале, Той, Які робіць цуды?
Ты выцягнуў правіцу Тваю, праглынула іх зямля.
Ты вёў у міласэрнасьці Тваёй народ, які Ты адкупіў, прывёў сілаю Тваёю ў жытло сьвятасьці Тваёй.
Пачулі народы, задрыжалі; болі ахапілі жыхароў Філістынскіх.
Тады спалохаліся князі Эдому, моцных Мааву ахапіла дрыжаньне, млеюць усе жыхары Ханаану.
Няхай ахопіць іх жах і баязьлівасьць. Ад вялікасьці рамяна Твайго замоўкнуць яны як камень, аж пакуль пройдзе народ Твой, ГОСПАДЗЕ, пакуль пройдзе народ гэты, які Ты набыў [для Сябе].
Ты завядзеш іх і пасадзіш іх на гары спадчыны Тваёй, на месцы, якое Ты, ГОСПАДЗЕ, учыніў на жытло, сьвятыню, Госпадзе, якую ўгрунтавалі рукі Твае.
ГОСПАД будзе валадарыць на вякі вечныя.
Бо ўвайшоў конь фараона з калясьніцамі ягонымі і з вершнікамі ягонымі ў мора, і абрынуў ГОСПАД на іх воды мора, а сыны Ізраіля прайшлі па сухому па сярэдзіне мора».
Сіла мая і песьня — ГОСПАД, і Ён стаўся для мяне збаўленьнем. Ён — Бог мой, і я ўслаўляю Яго, [Ён —] Бог бацькі майго, і я вывышаю Яго.
І Ганна малілася, і казала: “Радуецца сэрца маё ў ГОСПАДЗЕ, узьняўся рог мой у Богу маім. Адкрыліся вусны мае супраць ворагаў маіх, бо радуюся я ў збаўленьні Тваім.
ГОСПАД зьнішчае супраціўнікаў Сваіх, грыміць на іх у нябёсах. ГОСПАД будзе судзіць канцы зямлі, і дасьць уладу валадару Свайму, і ўзвысіць рог памазанца Свайго».
І вярнуўся Элькана ў Раму, у дом свой. А хлопчык застаўся служыць ГОСПАДУ пад наглядам Гэлія сьвятара.
А сыны Гэлія [былі] як сыны Бэліяла, і ня ведалі яны ані ГОСПАДА,
ані абавязак сьвятарскі адносна народу, але калі нехта складаў ахвяру крывавую, прыходзіў слуга сьвятара з трызубым відэльцам у руцэ і, калі варылася мяса,
запускаў яго ў кацёл, або ў гаршчок, або ў патэльню, або ў міску, і ўсё, што выдабыў відэльцам, забіраў сабе сьвятар. Так рабілі з усімі Ізраільцянамі, якія прыходзілі ў Шыло.
І нават яшчэ ня быў спалены тлушч, а ўжо прыходзіў слуга сьвятара і казаў таму, хто складаў ахвяру: «Дай мне мяса, а я сьпяку яго сьвятару, бо ён ня прыйме ад цябе варанага мяса, але толькі сырое».
І казаў яму той, што складаў ахвяру: «Дазволь спаліць тлушч, а тады возьмеш сабе, што душа твая зажадае». [Слуга] адказваў яму: «Ніякім чынам. Давай цяпер; а калі не, забяру сілай».
І грэх тых юнакоў быў вельмі вялікі перад абліччам ГОСПАДА, бо яны зьневажалі ахвяры ГОСПАДУ.
А Самуэль служыў перад абліччам ГОСПАДА як хлопец, апрануты ў ільняны эфод.
Маці ягоная шыла яму малую шату, якую прыносіла яму штогод, калі прыходзіла з мужам скласьці ахвяру штогадовую.
Ніхто не сьвяты так як ГОСПАД, бо няма нікога іншага, апроч Цябе. Ніхто не магутны, як Бог наш.
Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам тваім і не абапірайся на розум твой.
Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.
І ўсклікалі яны адзін да аднаго, і казалі: «Сьвяты, Сьвяты, Сьвяты ГОСПАД Магуцьцяў, уся зямля поўная славы Ягонай!»
Вось Бог — збаўленьне маё! Спадзяюся на Яго і ня буду баяцца, бо ГОСПАД, ГОСПАД — моц мая і песьня мая, Ён стаўся збаўленьнем маім».
І вы з радасьцю будзеце чэрпаць ваду з крыніцаў збаўленьня.
І скажаце ў дзень гэты: «Слаўце ГОСПАДА! Клічце імя Ягонае! Абвяшчайце сярод народаў дзеяньні Ягоныя! Узгадвайце, якое ўзьвялічанае імя Ягонае!
Выслаўляйце ГОСПАДА, бо Ён зрабіў велічнае! Няхай гэта будзе вядома па ўсёй зямлі.
ГОСПАДЗЕ, Ты — Бог мой! Я буду ўзьвялічваць Цябе і хваліць імя Тваё, бо Ты ўчыніў цуды, выканаў намеры даўнейшыя, праўдзівыя.
Ці ты ня ведаеш? Або ты ня чуў? Бог Вечны, ГОСПАД, Які стварыў канцы зямлі, Ён ня слабне і не стамляецца, і недасьледная мудрасьць Ягоная!
Ён дае змучанаму сілу, а зьнямогламу павялічвае моц.
Голас таго, хто кліча: «У пустыні рыхтуйце шлях ГОСПАДУ, прастуйце ў стэпе сьцежкі Богу нашаму.
Юнакі слабнуць і стамляюцца, і хлопцы спатыкаюцца і падаюць,
а тыя, якія спадзяюцца на ГОСПАДА, аднаўляюць сілы, узьнімаюць крылы, як у арла, будуць бегчы, і ня стомяцца, і будуць хадзіць, і не саслабеюць.
Сьпявайце ГОСПАДУ сьпеў новы, хвалу Ягоную — з канцоў зямлі. Няхай шуміць мора і ўсё, што ў ім, астравы і жыхары іхнія.
Няхай радуецца пустыня і гарады ейныя, паселішчы, у якіх жыве Кедар! Няхай гамоняць радасна жыхары Сэлі, з вяршыняў гор няхай усклікаюць.
Няхай аддаюць славу ГОСПАДУ і хвалу Ягоную абвяшчаюць на астравах!
І цяпер гэтак кажа ГОСПАД, Які стварыў цябе, Якуб, і зьляпіў цябе, Ізраіль: «Ня бойся, бо Я адкупіў цябе і паклікаў імя тваё, ты — Мой.
Вы — сьведкі Мае, кажа ГОСПАД, і слуга Мой, якога Я выбраў, каб вы даведаліся і верылі Мне, і зразумелі, што гэта Я. Да Мяне не было Бога і пасьля Мяне ня будзе.
Я, Я — ГОСПАД, і акрамя Мяне няма Збаўцы.
Я абвясьціў і збавіў, і даў пачуць; і няма ў вас іншага [Бога], і вы — сьведкі Мае, кажа ГОСПАД, што Я — Бог.
Ад дзён [вечнасьці] Я — Той Самы, і няма нікога, хто з рукі Маёй можа выратаваць! Я зьдзейсьніў, і хто можа зьмяніць гэта?
Гэта кажа ГОСПАД, Адкупіцель ваш, Сьвяты Ізраіля: «Дзеля вас Я паслаў у Бабілон і сабраў усіх уцекачоў, а Халдэйцы на караблях крык [узьнімуць].
Я — ГОСПАД, Сьвяты ваш, Творца Ізраіля, Валадар ваш».
Гэта кажа ГОСПАД, Які адкрыў шлях праз мора і сьцежку праз воды бурлівыя,
Які вывеў калясьніцу і коньніка, дружыну і дужага, і яны разам паляглі і не падняліся, згарэлі, як кнот, які тухне.
Але вы ня ўзгадвайце пра мінулае і пра старадаўняе не разважайце.
Вось, Я раблю новае, цяпер яно вырастае. Ці ж вы гэтага ня ведаеце? Вось, Я раблю шлях у пустыні, а рэкі — у стэпе.
Калі будзеш праходзіць праз воды, Я з табой, і калі [пойдзеш] праз рэкі, яны не затопяць цябе. Калі пойдзеш праз агонь, не згарыш, і полымя не праглыне цябе.
Бо вы з радасьцю выйдзеце, і ў супакоі правядуць вас. Горы і ўзгоркі перад вамі будуць цешыцца са сьпяваньнем, а ўсе дрэвы палявыя будуць пляскаць у далоні.
Бо хоць бы дрэва фігавае не расквітнела, і не было ўраджаю ў вінаградніку, [хоць бы] не ўрадзіла аліўка [плоду свайго], і поле ня дала, што есьці, [хоць бы] зьніклі авечкі з абораў, і не засталося валоў у хлявах,
але і тады я буду радавацца ў ГОСПАДЗЕ, буду цешыцца ў Богу збаўленьня майго.
ГОСПАД, Госпад — сіла мая, і Ён зробіць ногі мае як у аленя, і на вышыні мае ўзьвядзе мяне. Кіраўніку хору: на струнных інструмэнтах.
Гэта міласэрнасьць ГОСПАДА, што мы не загінулі, бо не спынілася літасьць Ягоная.
Яна аднаўляецца кожную раніцу; вялікая вернасьць Твая.
Сьпявайце ГОСПАДУ, уся зямля, дабравесьціце з дня на дзень збаўленьне Ягонае.
Абвяшчайце між народамі славу Ягоную, між усімі людзьмі — цуды Ягоныя.
Бо вялікі ГОСПАД і годны хвалы, годны страху больш за ўсіх багоў.
І дабраславіў Давід ГОСПАДА перад вачыма ўсёй царквы, і сказаў Давід: «Дабраслаўлёны Ты, ГОСПАДЗЕ, Божа Ізраіля, бацькі нашага, ад веку і на вякі!
Твае, ГОСПАДЗЕ, веліч і магутнасьць, і праслаўленьне, хвала і годнасьць, бо ўсё ў небе і на зямлі Тваё; Тваё, ГОСПАДЗЕ, валадарства, і Ты ўзьнесены па-над усім як галава.
І багацьце, і слава — ад Цябе, і Ты пануеш над усім; і ў руцэ Тваёй сіла і моц; і ў руцэ Тваёй узьвялічыць і ўмацаваць усё.
І цяпер, Божа наш, мы выслаўляем Цябе і хвалім імя велічнасьці Тваёй.
Хто, як Ты, ГОСПАДЗЕ, між багамі? Хто, як Ты, праслаўлены ў сьвятасьці, страшны ў хвале, Той, Які робіць цуды?
Бо я буду клікаць імя ГОСПАДА! Давайце ўзьвялічым Бога нашага!
Ці мог бы адзін гнаць тысячу, а дваіх выгнаць дзесяць тысячаў, калі б Скала іхняя не прадала іх [у няволю] і калі б ГОСПАД не пакінуў іх?
Бо скала іхняя не такая, як Скала нашая; але ворагі нашыя [будуць] судзьдзямі.
Бо вінаград іхні — з вінаграднай лазы Садомскай і з палёў Гаморскіх. Ягады іхнія атрутныя, а гронкі [горкія], як палын.
Віно іхняе — атрута цмочая і сьмяротная труцізна гадзючая.
Ці ж гэта не схавана ў-ва Мне і не запячатана ў скарбніцах Маіх?
Мне [належыць] помста і Я аднагароджу ў час, калі пахісьнецца нага іхняя! Бо блізка ўжо дзень загубы іхняй і надыходзіць рашэньне [лёсу] іхняга.
І будзе судзіць ГОСПАД народ Свой, і пашкадуе Ён слугаў Сваіх, калі ўбачыць, што рука іхняя аслабела і што няма ані нявольнікаў, ані вольных.
І скажа Ён: “Дзе ж богі іхнія, дзе скала, на якую яны мелі надзею,
што елі тлустасьць ахвяраў іхніх, і пілі віно іхніх ахвяраў вадкіх? Няхай устануць і дапамогуць вам, і няхай у бядзе абароняць вас!
Паглядзіце цяпер, што Я, Я ёсьць, і няма Бога апрача Мяне, Я забіваю і Я даю жыць, Я калечу і Я аздараўляю, і няма такога, хто можа вырвацца з рукі Маёй.
[Ён] — Скала, і дасканалыя творы Яго, бо ўсе шляхі Ягоныя справядлівыя. Бог верны, і няма ў Ім хлусьні, Ён — праведны і справядлівы.