Kategorya
MGA BERSIKULO MAHITUNGOD NI JESUS
Higala, si Jesus mao imong manluluwas. Siya ang namatay tungod sa iyang gugma para nimo didto sa krus. Siya ang pinalanggang anak sa Dios, ug pinaagi kaniya, kita naluwas ug nakabaton og kinabuhing walay katapusan. Siya ang Hari sa mga Hari ug Ginoo sa mga Ginoo. Nag-antos siya tungod sa imong mga sala.
Gusto niya nga magpaduol ka niya matag adlaw, nga imong mailhan siya ug makigsulti kaniya. Gusto niya nga mahimo siyang imong suod nga higala. Dako kaayo iyang gugma nimo nga gipili niya ang pagpakamatay aron maluwas ka. Sama sa giingon sa Lucas 19:10, "Kay mianhi ang Anak sa Tawo aron sa pagpangita ug sa pagluwas sa mga nawala."
Pinaagi lang kang Jesus nga makabaton kita og kaluwasan ug kinabuhing dayon, ug mahimong gawasnon gikan sa pagkaulipon niining kalibutan nga lumalabay lang. Hinumdumi ang giingon sa Buhat 4:12, "Ug walay kaluwasan diha kang bisan kinsa, kay walay lain nga ngalan ilalum sa langit nga gihatag ngadto sa mga tawo, diin atong maluwas."
Pag-awit ngadto sa Ginoo; dayega ang Ginoo! Kay iyang giluwas ang kinabuhi sa kabos gikan sa kamot sa mga tigbuhat ug daotan.
Apan ako magtawag sa Dios ug ang Ginoo magluwas kanako.
Sa gabii ug sa buntag ug sa udto ako magmulo ug mag-agulo, ug pamation niya ang akong tingog.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo.
Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
Busa dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako; magbayaw ako sa akong mga kamot ug magtawag sa imong ngalan.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Magdayeg ako sa Ginoo nga naghatag kanako ug tambag; ang akong kasingkasing nagpahimangno kanako panahon sa kagabhion.
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay!
Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Apan ang Ginoo mibarog tupad kanako ug gilig-on ako aron pinaagi kanako ang pagsangyaw hingpit nga matuman ug ang tanang mga Gentil makadungog niini. Ug ako giluwas gikan sa baba sa liyon.
Ang Ginoo magpalingkawas kanako gikan sa tanang buhat nga daotan ug magluwas kanako alang sa iyang langitnong gingharian. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah.
Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan;
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Ang akong kalag nahapla sa abog; pabaskoga ako sumala sa imong pulong!
Sa dihang gipadayag nako ang akong mga dalan, ikaw mitubag kanako; tudloi ako sa imong mga lagda!
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato.
Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan.
moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
“Pagmalig-on ug pagmaisogon kamo. Ayaw kahadlok o kaluya atubangan sa hari sa Asiria ug ang tanan nga gidaghanon nga uban kaniya, kay adunay usa nga labaw ka gamhanan nga nag-uban kanato kay sa nag-uban kaniya.
Uban kaniya usa ka bukton nga unod apan uban kanato mao ang Ginoo nga atong Dios aron sa pagtabang kanato ug sa pagpakig-away sa atong mga gubat.” Ang katawhan misalig sa mga pulong ni Hesekias nga hari sa Juda.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom,
o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Kaluy-i ako, O Dios, kaluy-i ako, kay ang akong kalag midangop diha kanimo; diha sa landong sa imong mga pako modangop ako, hangtod nga ang mga katalagman molabay na.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan;
kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Ang walay kataposan nga Dios mao ang imong puluy-anan ug sa ilalom ang mga bukton nga walay kataposan. Ug siya maghingilin sa imong kaaway sa atubangan nimo ug mag-ingon, Laglaga sila.
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Diha sa landong sa imong atubangan gitagoan nimo sila gikan sa mga daotang laraw sa katawhan; gitagoan nimo sila diha sa imong puluy-anan nga layo sa kakuyaw gikan sa kaguliyang sa mga dila.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg;
kay ikaw mao ang akong magtatabang, ug diha sa landong sa imong mga pako ako mag-awit sa kalipay.
Ang akong kalag magpabilin kanimo; ang imong tuong kamot nag-agak kanako.
Siya mao ang inyong pagdayeg ug siya mao ang inyong Dios nga nagbuhat alang kaninyo niining dagko ug makalilisang nga mga butang nga nakita sa inyong mga mata.
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
Dayegon ko ikaw, O Ginoo nga akong Dios, uban sa tibuok nako nga kasingkasing, ug himayaon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
“Walay laing balaan sama sa Ginoo, walay lain gawas kanimo; walay laing bato sama sa atong Dios.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Busa ikaw gamhanan gayod, O Ginoong Dios, kay walay sama kanimo o adunay laing Dios gawas kanimo, sumala sa tanan nga among nadungog sa among mga dalunggan.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Dalaygon ang Ginoo, nga sa matag adlaw nagpas-an kanato; ang Dios mao ang atong kaluwasan. Selah
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, akong magtatabang
Sa pagkadawat niya sa maong sugo, iyang gibutang sila sa kinasuokan sa bilanggoan ug ang ilang mga tiil iyang gibalhog diha sa giakob nga kahoy.
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Paglipay kamo sa kanunay,
pag-ampo kamo sa walay paghunong,
pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Pamatia ang akong pagtuaw, O Dios, patalinghogi ang akong pag-ampo;
gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;
kay ikaw mao ang akong dalangpanan, usa ka lig-ong tore batok sa kaaway.
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta;
Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan.
Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak;
ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya.
Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad,
kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan.
Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah
Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako.
Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila.
Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog.
Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo.
awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Ang iyang kasingkasing dili matarog, siya dili mahadlok, hangtod nga makita niya ang iyang tinguha ibabaw sa iyang mga kaaway.
Gihigugma nako ang Ginoo, kay siya nagpatalinghog sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo.
Ako nagtuo, bisan ako nagsulti, “Gisakit ako sa hilabihan gayod”;
sa hinanali ako nakaingon, “Ang tanang tawo bakakon.”
Unsa man ang akong igasa sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako?
Akong iisa ang kupa sa kaluwasan, ug sangpiton nako ang ngalan sa Ginoo.
magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan.
Bililhon sa panan-aw sa Ginoo ang kamatayon sa iyang mga balaan.
O Ginoo, ako imong alagad. Ako imong alagad, anak sa imong alagad nga babaye. Gihubad nimo ang akong mga gapos.
Akong ihalad kanimo ang halad sa pasalamat, ug magsangpit ako sa ngalan sa Ginoo.
Magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan,
diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo!
Tungod kay iyang gikiling kanako ang iyang igdulungog, busa magsangpit ako kaniya samtang ako buhi pa.
Gikan sa mga kahiladman nagtuaw ako kanimo, O Ginoo!
Ginoo, pamatia ang akong tingog! Papamatia ang imong mga dalunggan sa tingog sa akong mga pagpangamuyo!
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos;
bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ug sa nakatambag na siya sa katawhan, nagtudlo siya ug mga tawo nga maoy mag-awit ngadto sa Ginoo ug magdayeg kaniya diha sa kabalaan, samtang sila mag-una sa kasundalohan ug moingon, “Pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran.”
Sa diha nga nagsugod sila sa pag-awit ug sa pagdayeg, ang Ginoo nagbutang ug tigpangatang batok sa mga tawo sa Amon, sa Moab ug sa bukid sa Seir nga miabot batok sa Juda, ug nangalaglag sila.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?”
Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang?
Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon,
ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom,
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
Busa nagmaya ang akong kasingkasing ug naglipay ang akong kalag; ang akong lawas magpuyo usab nga layo sa kakuyaw.
Ako nagtuo nga akong makita ang kaayo sa Ginoo dinhi sa yuta sa mga buhi!
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.