Kategorya
100 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Adlaw sa Ginoo
Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo.
Alaot kamo nga nagtinguha sa adlaw sa Ginoo! Ngano man nga buot kamo nga moabot ang adlaw sa Ginoo? Kini kangitngit ug dili kahayag;
Pagminatay kamo, kay ang adlaw sa Ginoo duol na; ingon nga kalaglagan gikan sa Labing Gamhanan kini moabot!
Tan-awa, ang adlaw sa Ginoo moabot sa diha nga ang mga inilog gikan kanimo bahinon diha sa taliwala nimo.
“Tan-awa, akong ipadala kaninyo si Elias nga propeta sa dili pa moabot ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo.
Ang dakong adlaw sa Ginoo duol na, kini nagkaduol na ug hapit na gayod moabot; ang tingog sa adlaw sa Ginoo pait gayod, ang kusgan nga tawo kusog nga nagsinggit didto. Kanang adlawa mao ang adlaw sa kaligutgot, adlaw sa kasamok ug sa kasakit, adlaw sa pagkalaglag ug sa pagkalumpag, adlaw sa kangitngit ug sa kadulom, adlaw sa panganod ug sa hilabihang kangitngit,
Kay ang adlaw duol na, ang adlaw sa Ginoo duol na, kini mahimong adlaw sa mga panganod, panahon sa kaalaotan alang sa mga nasod.
Apan ang adlaw sa Ginoo moabot sama sa usa ka kawatan, ug unya ang mga langit mahanaw uban sa dakong dahunog, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw tungod sa hilabihang kainit ug ang yuta ug ang mga buhat nga anaa niini mabutyag.
Sa adlaw sa Ginoo diha ako sa Espiritu, ug sa akong luyo nadungog nako ang usa ka kusog nga tingog nga daw trumpeta
Kay kamo nasayod na pag-ayo nga ang adlaw sa Ginoo moabot ra unya sama sa kawatan sa kagabhion.
Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga dako ug dayag.
Siya maglig-on kaninyo hangtod sa kataposan, aron dili kamo masaway unya sa adlaw sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Kay ang Ginoo sa mga panon adunay adlaw batok sa tanang mapagarbohon ug mapahitas-on, batok sa tanang tinuboy ug halangdon;
Kay ang Ginoo gayod mao ang manaog gikan sa langit uban sa pagmando, ug uban sa tingog sa pangulong anghel, ug uban sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon. Ug kita nga mga buhi pa nga nahibilin, sakgawon unya ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan. Ug sa ingon niini kita makig-uban na kanunay sa Ginoo.
Kay ang Ginoo adunay usa ka adlaw sa pagpanimalos, usa ka tuig sa pagbalos tungod sa katungod sa Zion.
Ang Ginoo mipatugbaw sa iyang tingog sa atubangan sa iyang kasundalohan, kay ang iyang panon hilabihan ka dako, siya nga magtuman sa iyang pulong gamhanan. Kay ang adlaw sa Ginoo dako ug hilabihan ka makalilisang, kinsa ang makalahutay niini?
Tan-awa, ang adlaw sa Ginoo nagsingabot, bangis, uban ang kaligutgot ug pintas nga kasuko, aron sa paghimo sa yuta nga kamingawan, ug aron sa paglaglag sa mga makasasala gikan niini.
Gikan sa iyang baba migula ang usa ka hait nga espada nga maoy iyang itigbas sa kanasoran, ug siya magmando kanila pinaagi sa bunal nga puthaw, magpigis siya sa pigsanan sa bangis nga kapungot sa Dios nga Makagagahom sa Tanan.
ingon nga kamo may nasabtan na, aron kamo makapasigarbo kanamo ingon nga kamo amo unyang ikapasigarbo sa adlaw sa atong Ginoong Jesus.
“Kay, tan-awa, ang Ginoo moanhi diha sa kalayo, ug ang iyang mga karwahi sama sa alimpulos, aron sa pagpahamtang sa iyang kasuko diha sa kapungot, ug sa iyang pagbadlong pinaagi sa nagdilaab nga kalayo. Kay pinaagi sa kalayo ang Ginoo mopahamtang sa hukom, ug pinaagi sa iyang espada, ibabaw sa tanang unod; ug ang mga gipamatay sa Ginoo daghan.
Ang kataposan sa tanang butang nagkaduol na, busa batoni ninyo ang maayong panghunahuna ug maayong panimuot alang sa mga pag-ampo.
“Ug ibubo nako ibabaw sa balay ni David ug sa mga nagpuyo sa Jerusalem ang espiritu sa kaluoy ug sa pagpangamuyo, aron nga sa dihang motan-aw sila kaniya nga ilang giduslak, sila magsubo tungod kaniya, sama sa magsubo tungod sa bugtong niyang anak ug maghilak pag-ayo tungod kaniya, sama sa maghilak tungod sa iyang panganay nga anak.
unya sa maong Adlaw nga, sumala sa akong Maayong Balita, hukman sa Dios ang mga tinagoan sa mga tawo pinaagi kang Cristo Jesus.
Pangitaa ninyo ang Ginoo, kamong tanan nga mga maaghop sa yuta nga nagtuman sa iyang mga sugo; pangitaa ang pagkamatarong, pangitaa ang pagkamapaubsanon; basin ug kamo tagoan sa adlaw sa kaligutgot sa Ginoo.
kay siya nagtakda ug adlaw kon kanus-a niya hukman ang kalibotan diha sa pagkamatarong pinaagi sa usa ka tawo nga iyang gitudlo, ug niini naghatag siya ug pasalig ngadto sa tanang mga tawo pinaagi sa pagbanhaw kaniya gikan sa mga patay.”
sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
kay sila ang mga espiritu sa mga demonyo nga maghimo ug mga milagro, nga mangadto sa mga hari sa tibuok kalibotan aron sa pagtigom kanila sa pag-asdang sa gubat sa dakong adlaw sa Dios nga Makagagahom sa Tanan.
Unya magpakita diha sa langit ang ilhanan sa Anak sa Tawo ug unya ang tanang kabanayan sa yuta magminatay ug ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot nga sinapwang sa mga panganod sa langit uban sa gahom ug dakong himaya.
Patingoga ninyo ang trumpeta didto sa Zion; ipalanog ang pasidaan diha sa akong bukid nga balaan! Pakuroga ang tanang nagpuyo sa yuta kay ang adlaw sa Ginoo nagsingabot, nagkaduol na,
Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita.
Nianang adlawa ang Ginoo mosilot sa panon sa langit nga anaa sa langit, ug sa mga hari sa yuta nga anaa sa yuta. Sila tigomon pagtingob ingon nga mga binilanggo diha sa gahong; ibalhog sila diha sa bilanggoan, ug human sa daghang mga adlaw sila silotan.
Busa paghinulsol kamo ug balik kamo kaniya aron mapapas ang inyong mga sala, aron ang mga panahon sa kahayahay moabot gikan sa presensiya sa Ginoo Didtoy usa ka lalaki nga bakol sukad pa sa iyang pagkatawo nga sa matag adlaw gibutang didto sa Templo, sa pultahan nga ginganlan ug Matahom aron mangayo ug limos kanila nga mosulod sa Templo. ug aron iyang ipadala si Jesus, ang Cristo nga gitudlo alang kaninyo. Siya sumala sa tanang gisulti sa Dios pinaagi sa baba sa iyang mga balaang propeta sukad pa sa unang panahon.
nga dili unta kamo makuyawan dayon sa hunahuna o makulbaan, bisan pinaagi sa espiritu o sa pulong, o pinaagi sa sulat sa pahayag nga daw kami mao ang nag-ingon, nga ang adlaw sa Ginoo miabot na. Ayaw kamo pagpalimbong ni bisan kinsa sa bisan unsang paagi kay kadtong adlawa dili pa moabot hangtod nga mahitabo una ang pagsupil, ug mapadayag ang tawo nga malapason sa balaod, ang anak sa kalaglagan,
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit. Daghan unya ang moingon kanako nianang adlawa, ‘Ginoo, Ginoo, dili ba nga sa imong ngalan nagpropesiya man kami ug sa imong ngalan kami naghingilin sa mga demonyo ug nga sa imong ngalan naghimo sa daghang mga milagro?’ Ug unya sultihan ko sila, ‘Wala gayod ako makaila kaninyo, pahawa gikan kanako, kamong mga tigpamuhat ug daotan.’
Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”
Dili ba nga ang adlaw sa Ginoo kangitngit ug dili kahayag, ug kangiob nga walay kahayag niini?
Busa pakurogon nako ang kalangitan, ug ang yuta matay-og gikan sa dapit niini, sa kaligutgot sa Ginoo sa mga panon, sa adlaw sa iyang pintas nga kasuko.
Paghilom sa atubangan sa Ginoong Dios! Kay ang adlaw sa Ginoo ania na; ang Ginoo nag-andam ug usa ka halad ug naggahin sa iyang mga dinapit.
Kanang adlawa mao ang adlaw sa Ginoong Dios sa mga panon, ang adlaw sa pagpanimalos, sa pagpanimalos niya sa iyang mga kaaway. Ang espada molamoy ug mabusog, ug moinom hangtod sa iyang pagkahubog sa ilang dugo kay ang Ginoong Dios sa mga panon adunay paghalad sa yuta sa amihanan daplin sa suba sa Eufrates.
Ang mga tawo manulod sa mga langob sa mga bato, ug sa mga lungib sa yuta, gikan sa atubangan sa pagkamakalilisang sa Ginoo, ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon, sa diha nga siya motindog aron sa paglisang sa yuta. Mahitabo sa ulahing mga adlaw nga ang bukid sa balay sa Ginoo ipahiluna ingon nga kinahabogan sa kabukiran, ug ituboy ibabaw sa kabungtoran; ug ang tanang kanasoran mag-ambahan ngadto kaniya. Nianang adlawa isalibay sa mga tawo ang ilang mga diosdios nga plata ug ang mga diosdios nga bulawan, nga gibuhat nila aron simbahon, ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog, aron mosulod sa mga langob sa mga bato, ug sa mga liki sa mga pangpang, gikan sa atubangan sa pagkamakalilisang sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon, sa diha nga siya motindog aron sa paglisang sa yuta.
nagtakda siya pag-usab ug usa ka adlaw, “Karong adlawa,” diha sa iyang pagsulti pinaagi kang David human sa dugayng panahon, sumala sa iyang nasulti, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing.”
Busa paghulat kamo kanako, nag-ingon ang Ginoo, hangtod sa adlaw nga ako mobarog ingon nga saksi. Kay ang akong hukom mao ang pagtigom sa mga nasod, sa pagtigom sa mga gingharian, aron ibubo nako ibabaw kanila ang akong kayugot, ang tibuok kainit sa akong kasuko; kay ang tibuok nga yuta ut-oton pinaagi sa kalayo sa akong pangabubho.
magpaabot ug maghinamhinam sa pag-abot sa adlaw sa Dios nga tungod niini duslitan ug tunawon ang mga langit, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw sa hilabihang kainit! Apan sumala sa iyang saad, kita nagpaabot sa bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta diin magpuyo ang pagkamatarong.
Ug nakita nako ang mga nangamatay, mga dagko ug mga gagmay, nga nagtindog sa atubangan sa trono, ug dihay mga basahon nga gibukhad. May laing basahon usab nga gibukhad nga mao ang basahon sa kinabuhi. Ug ang mga nangamatay gipanghukman pinasikad sa nasulat diha sa mga basahon, sumala sa ilang mga binuhatan.
sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran.
Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan; apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo, ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo.
Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.
Ah! kanang adlawa dako kaayo, walay sama niini; kini maoy panahon sa kaguol ni Jacob; apan siya maluwas gikan niini.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato. Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios,
ug miingon, “Mga tawong Galileanhon, nganong nagtindog man kamo nga nagtutok sa langit? Kining maong Jesus nga gikuha gikan kaninyo ngadto sa langit, mobalik ra unya sa samang paagi nga siya inyong nakita nga nagpaingon sa langit.”
Kay ingon nga ang kilat mokilab ug mohayag sa langit gikan sa usa ka bahin ngadto sa pikas, mao usab unya ang Anak sa Tawo sa iyang adlaw.
Mga panon sa katawhan, mga panon sa katawhan atua sa walog sa paghukom! Kay ang adlaw sa Ginoo duol na sa walog sa paghukom.
Nianang adlawa walay tugnaw o yamog. Ug adunay magpadayon nga adlaw, kini nahibaloan sa Ginoo, dili adlaw ug dili gabii, kay sa kagabhion adunay kahayag.
Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon. Nianang adlawa ang Ginoo magbakyaw sa iyang kamot sa ikaduhang higayon aron sa pagbawi sa salin sa iyang katawhan nga nahibilin, gikan sa Asiria, sa Ehipto, sa Patros, sa Etiopia, sa Elam, sa Sinar, sa Hamat, ug gikan sa mga pulo sa dagat. Siya magpatindog ug usa ka bandila alang sa mga nasod, ug magtigom sa hininginlan gikan sa Israel, ug tigomon ang nagkatibulaag sa Juda, gikan sa upat ka suok sa yuta.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Apan, mga igsoon, kamo wala diha sa kangitngit nga ang maong adlaw makapakurat kaninyo sama sa usa ka kawatan. Kay kamong tanan mga anak sa kahayag ug mga anak sa adlaw. Dili kita iya sa kagabhion o sa kangitngit, busa, dili kita mangatulog, sama sa uban, hinuon magtukaw kita ug magmaugdang.
Samtang naglingkod siya didto sa Bungtod sa mga Olibo, ang mga tinun-an miduol kaniya nga silasila ra ug miingon, “Tug-ani kami, kanus-a man kini mahitabo ug unsa man ang ilhanan sa imong pag-anhi ug sa pagkatapos sa kapanahonan?” Unya magpakita diha sa langit ang ilhanan sa Anak sa Tawo ug unya ang tanang kabanayan sa yuta magminatay ug ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot nga sinapwang sa mga panganod sa langit uban sa gahom ug dakong himaya. Ug ipadala niya ang iyang mga anghel uban sa kusog nga tingog sa trumpeta ug ilang tigomon ang iyang mga pinili gikan sa upat ka suok sa kalibotan, gikan sa usa ka tumoy sa langit ngadto sa pikas. “Gikan sa kahoyng igera tun-i ninyo kining usa ka sambingay: inigpanglunhaw sa iyang mga sanga ug manalingsing na, masayran ninyo nga duol na ang ting-init. Busa kamo usab, inigkakita ninyo niining tanan, masayran ninyo nga duol na siya, anaa na gayod sa mga pultahan. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, sa dili pa mahanaw kini nga kaliwatan, kining tanan mahitabo gayod. Ang langit ug ang yuta mahanaw, apan ang akong mga pulong dili gayod mahanaw. “Apan mahitungod sa maong adlaw ug takna, walay usa nga nasayod, bisan pa ang mga anghel sa langit, bisan pa ang Anak, kondili ang Amahan lamang. Sama sa mga adlaw ni Noe kaniadto, mao usab unya ang pag-abot sa Anak sa Tawo. Kay sama niadtong mga adlawa, sa wala pa ang lunop, ang katawhan nangaon ug nanginom, nangasawa ug namana, hangtod sa adlaw nga misulod si Noe sa arka, apan sila wala masayod hangtod nga miabot ang lunop ug gianod silang tanan, mao usab unya niana ang pag-abot sa Anak sa Tawo. Ug mitubag kanila si Jesus nga nag-ingon, “Pagbantay kamo nga walay makapasaag kaninyo. Unya adunay duha ka tawo diha sa uma, ang usa kuhaon ug ang usa mahibilin. Duha ka babaye maggaling diha sa galingan, ang usa kuhaon ug ang usa mahibilin. Busa pagtukaw kamo kay wala kamo mahibalo unsang adlawa moabot ang inyong Ginoo. Apan hibaloi ninyo nga kon ang pangulo sa panimalay nasayod pa unsang taknaa sa kagabhion moabot ang kawatan, magtukaw unta siya ug dili niya itugot nga lungkabon ang iyang balay. Busa kamo usab kinahanglang mangandam kay ang Anak sa Tawo moabot sa takna nga wala ninyo dahoma. “Kinsa ba ang kasaligan ug maalamon nga ulipon nga gitudlo sa iyang agalon sa pagdumala sa panimalay niini aron paghatag kanila sa ilang pagkaon sa hustong panahon? Bulahan kadtong ulipon nga sa pag-abot sa iyang agalon maabtan nga nagbuhat sa ingon. Sa pagkatinuod sultihan ko kamo nga ipahimutang niya siya sa pagdumala sa tanan niyang katigayonan. Apan kon ang daotang ulipon moingon sa iyang kaugalingon, ‘Madugay pa kadtong akong agalon,’ ug unya mosugod siya pagpamunal sa iyang isigkaulipon, ug magkaon ug mag-inom kauban sa mga palahubog, Kay daghan unya ang moabot nga magdala sa akong ngalan nga moingon, ‘Ako mao ang Cristo,’ ug daghan ang ilang mapasaag kanila.
Mahitungod usab kanila nga si Enoc, gikan sa ikapitong kaliwatan sukad kang Adan, nagpropesiya nga nag-ingon, “Tan-awa, ang Ginoo moabot uban sa kaliboan ka libo nga balaan, aron sa paghimo sa paghukom batok sa tanan, ug sa pagpadayag nga sad-an ang tanang tawo mahitungod sa tanan nilang dili diosnong binuhatan nga ilang nahimo sa dili diosnong paagi, ug sa tanang ngil-ad nga mga butang nga gikapamulong sa mga makasasala nga dili diosnon batok kaniya.”
Busa hinumdomi ang imong nadawat ug nadungog; tumana kini ug paghinulsol. Kay kon dili ka man magmata, moanha ako sama sa kawatan, ug dili nimo mahibaloan ang takna sa akong pag-anha kanimo.
Ang atong Dios moanhi ug dili magpakahilom, sa iyang atubangan may nagdilaab nga kalayo, may dakong bagyo nga naglibot kaniya.
Apan sa ulahing mga adlaw mahitabo nga ang bukid sa balay sa Ginoo himoon nga labing habog sa kabukiran, ug bayawon ibabaw sa kabungtoran; ug ang mga katawhan magbaha ngadto niini, Paglimbaglimbag ug pag-agulo, O anak nga babaye sa Zion, sama sa babaye nga nagbati; kay karon mogula gayod ikaw sa siyudad ug magpuyo diha sa kapatagan; moadto ikaw sa Babilonia. Didto luwason ikaw, didto ang Ginoo maglukat kanimo gikan sa kamot sa imong mga kaaway. Karon daghang mga nasod ang nagtigom batok kanimo, nga nag-ingon, “Hugawan nato siya, ug sud-ongon sa atong mga mata ang Zion.” Apan sila wala masayod sa mga hunahuna sa Ginoo, sila wala makasabot sa iyang laraw, siya nagtigom kanila ingon sa mga bugkos sa uhay ngadto sa giokanan. Tindog ug paggiok, O anak nga babaye sa Zion, kay ang imong sungay himoon nako nga puthaw ug ang imong mga kuko himoon nako nga bronsi; ikaw magdugmok sa daghang mga katawhan, ug maghalad sa ilang nakuha ngadto sa Ginoo, sa ilang katigayonan ngadto sa Ginoo sa tibuok nga yuta. ug daghang mga nasod moadto ug moingon, “Dali kamo, ug mangadto kita sa bukid sa Ginoo, ngadto sa balay sa Dios ni Jacob; aron siya magtudlo kanato sa iyang mga pamaagi, ug kita maglakaw sa iyang mga agianan.” Kay gikan sa Zion mogula ang Balaod, ug ang pulong sa Ginoo gikan sa Jerusalem.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios; kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.” Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
sa kalit, sa usa ka pagpamilok, inigtingog na sa kataposang trumpeta kay ang trumpeta patingogon, ug ang mga patay banhawon nga dili na madunot, ug kita mangausab. Kay kining lawas nga madunot kinahanglang magsul-ob unya ug dili na madunot, ug kining mamatay magsul-ob unya ug dili na mamatay.
Unya ang Ginoo magpakita ibabaw kanila, ug ang iyang udyong mokilab sama sa kilat; ang Ginoong Dios mopatingog sa trumpeta, ug mokuyog sa mga alimpulos sa habagatan.
Nianang adlawa, ang sanga sa Ginoo mahimong matahom ug mahimayaon, ug ang bunga sa yuta mahimong garbo ug himaya sa mga nahibilin sa Israel. Ug siya nga nahibilin diha sa Zion ug nagpabilin diha sa Jerusalem tawgon nga balaan, ang tanan nga nalista uban sa mga buhi didto sa Jerusalem, sa diha nga mahugasan na sa Ginoo ang kahugawan sa mga anak nga babaye sa Zion, ug mahinloan na ang mansa sa dugo sa Jerusalem gikan sa taliwala niini, pinaagi sa espiritu sa paghukom ug pinaagi sa espiritu sa pagsunog. Unya ang Ginoo, ibabaw sa tibuok nga puluy-anan sa bukid sa Zion ug ibabaw sa iyang panagtigom, maghimo ug panganod ug aso panahon sa adlaw, ug dan-ag sa nagsiga nga kalayo panahon sa gabii, kay sa ibabaw sa tibuok himaya ibuklad ang usa ka pandong. Mahimo kining usa ka landong panahon sa adlaw gikan sa kainit, ug mahimong usa ka dalangpanan ug usa ka puluy-anan gikan sa bagyo ug sa ulan.
itugyan ninyo kanang tawhana ngadto kang Satanas aron malaglag ang iyang lawas, aron maluwas ang iyang espiritu unya sa adlaw sa Ginoo.
“Tan-awa, moabot ako sa dili madugay, magdala sa akong igbabalos, sa pagbayad ngadto sa matag usa sumala sa iyang binuhatan.
ug sa pagpaabot sa iyang Anak gikan sa langit, nga iyang gibanhaw gikan sa mga patay, si Jesus nga nagluwas kanato gikan sa kapungot nga umaabot.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini. Isulti unya kini nianang adlawa, “Tan-awa, kini mao ang atong Dios; kita naghulat kaniya aron siya magluwas kanato. Kini mao ang Ginoo, kita naghulat kaniya; magmaya kita ug maglipay diha sa iyang pagluwas.”
Kamo usab kinahanglang mag-andam kay ang Anak sa Tawo moabot sa takna nga wala ninyo paabota.”
Ug sa kusog nga tingog siya miingon, “Kahadloki ninyo ang Dios ug ihatag kaniya ang himaya, kay miabot na ang takna sa iyang paghukom. Ug simbaha ninyo siya nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat ug sa mga tuboran sa tubig.”
gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.
Sa atubangan sa Dios ug ni Cristo Jesus nga mao ang maghukom sa mga buhi ug sa mga patay, ug pinaagi sa iyang pagpadayag ug sa iyang gingharian, ako magtugon kanimo niini:
nga mga gibantayan sa gahom sa Dios pinaagi sa pagtuo alang sa kaluwasan nga andam aron ipadayag unya sa kataposang panahon. Magmalipayon kamo niini bisan tuod ug masubo kamo sa makadiyot diha sa nagkalainlaing mga pagsulay, aron nga ang pagkatinuod sa inyong pagtuo, nga labaw pa ka bililhon kay sa bulawan nga madugta nga sulayan pinaagi ug kalayo, mosangpot ngadto sa pagdayeg ug paghimaya ug pagpasidungog inigpadayag unya kang Jesu-Cristo.
“Nianang panahona si Michael motungha, ang dakong pangulo nga nagdumala sa imong katawhan. Moabot ang panahon sa kasamok nga wala pa gayod mahitabo sukad nga adunay usa ka nasod hangtod nianang panahona, apan nianang panahona luwason ang imong katawhan, ang tanan nga ang ngalan makita diha sa basahon. Daghan ang maghinlo sa ilang kaugalingon ug magpaputi sa ilang kaugalingon, ug mangaulay apan ang daotan magbuhat ug daotan, ug walay bisan kinsa sa mga daotan nga makasabot apan ang mga maalamon makasabot. Ug gikan sa panahon nga ang nagpadayon nga halad nga sunogon kuhaon ug ang dulumtanan nga nakahimong kamingawan mapahiluna, adunay 1,290 ka adlaw. Bulahan siya nga naghulat ug moanhi sa 1,335 ka adlaw. Apan padayon sa imong panaw hangtod sa kataposan ug ikaw mopahulay ug motindog sa dapit nga gigahin kanimo sa imong bahin, sa kataposan sa mga adlaw.” Ug daghan kanila nga nangatulog sa abog sa yuta ang makamata, ang uban ngadto sa walay kataposang kinabuhi ug ang uban ngadto sa kaulawan ug sa walay kataposang pagtamay.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw.
Ang nagpamatuod mahitungod niining mga butanga nag-ingon, “Sa pagkatinuod, ako moabot gayod sa dili madugay.” Amen. Dali na, Ginoong Jesus!
“Kay tan-awa, ako naghimo ug bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta; ug ang unang mga butang dili na hinumdoman, o moabot pa sa hunahuna.
Si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sa bag-ong kalibotan, sa diha nga ang Anak sa Tawo molingkod na sa iyang mahimayaong trono, kamo nga nagsunod kanako molingkod usab sa napulo ug duha ka trono ug inyong hukman ang napulo ug duha ka banay sa Israel.
“Ug aduna unyay mga ilhanan diha sa adlaw ug sa bulan ug sa kabituonan, ug diha sa yuta adunay kagul-anan ang kanasoran, maglibog tungod sa dinahunog sa dagat ug sa mga balod. Ang mga tawo panguyapan sa kahadlok ug sa pagpaabot sa mahitabo sa kalibotan, kay mauyog man unya ang mga gahom sa kalangitan. Ug unya ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot diha sa panganod uban sa gahom ug dakong himaya. Sa dihang magsugod na pagkahitabo kining mga butanga, tan-aw kamo sa itaas ug ihangad ninyo ang inyong mga ulo, kay ang inyong kaluwasan nagkaduol na.”
mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Siya maghukom taliwala sa kanasoran, ug maghukom alang sa daghang mga katawhan, ug ang ilang mga espada himoon nilang mga punta sa daro, ug ang ilang mga bangkaw himoon nga mga galab; usa ka nasod dili mobakyaw sa espada batok sa usa ka nasod, o magbansay pa sila sa pagpakiggubat.
ug gihimo nimo sila nga usa ka gingharian ug mga pari ngadto sa atong Dios, ug sila maghari sa yuta.”
Apan kinsa ang makalahutay sa adlaw sa iyang pag-anhi ug kinsa ang makabarog kon siya mopakita na? “Kay siya sama sa kalayo sa tigtunaw ug sama sa isog nga sabon.
inig-abot unya niya niadtong adlawa aron pasidunggan sa iyang mga balaan ug dayegon sa tanan nga nagtuo, kay gituohan man ang among pagsaksi nganha kaninyo.
Ug dili lamang ang kabuhatan kondili kita usab gayod nga nakabaton sa unang mga bunga sa Espiritu, nag-agulo sa sulod nato samtang nagpaabot nga sagopon ingon nga mga anak, ang paglukat sa atong mga lawas.
Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom, ang Ginoo mao ang atong tigmando, ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.
Pinaagi niini nahingpit ang gugma dinhi kanato, aron kita may pagsalig unya sa adlaw sa paghukom, kay ingon nga siya mao, mao usab kita dinhi sa kalibotan.
ang buhat sa matag usa mailhan ra unya kay ang Adlaw magpadayag niini nga pinaagi sa kalayo mailhan kini, ug ang kalayo magsulay sa buhat sa matag usa.
kondili pinaagi sa pagkamatarong maghukom siya sa mga kabos, ug maghukom uban ang katul-id alang sa mga mapaubsanon sa yuta, ug hampakon niya ang yuta pinaagi sa bunal sa iyang baba, ug pinaagi sa gininhawa sa iyang mga ngabil patyon niya ang daotan. Ang pagkamatarong mao ang bakos sa iyang hawak, ug ang pagkamatinumanon mao ang bakos sa iyang lawas.
Unya nakita nako nga nabukas ang langit, ug dihay usa ka puti nga kabayo! Ang nagkabayo niini ginganlan ug Kasaligan ug Matuod ug pinaagi sa pagkamatarong siya naghukom ug nakiggubat. Ang iyang mga mata daw kalayo nga nagdilaab, ug sa iyang ulo dihay daghang mga purongpurong, ug siya may sinulat nga ngalan nga walay bisan kinsa nga nasayod gawas sa iyang kaugalingon. Siya nagsul-ob ug bisti nga gituslob sa dugo, ug ang ngalan nga gitawag kaniya, Ang Pulong sa Dios. Ug ang mga panon sa kasundalohan sa langit nga nagbisti ug pino nga lino, puti nga pagkahinlo, nagsunod kaniya, nagsakay ug mga puting kabayo. Gikan sa iyang baba migula ang usa ka hait nga espada nga maoy iyang itigbas sa kanasoran, ug siya magmando kanila pinaagi sa bunal nga puthaw, magpigis siya sa pigsanan sa bangis nga kapungot sa Dios nga Makagagahom sa Tanan. Diha sa iyang bisti ug diha sa iyang paa siya may ngalan nga napatik: Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo.
May paglaom ako diha sa Dios ug kini giangkon usab nila, nga adunay pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili matarong.
Sama sa mga adlaw sa paggula nimo gikan sa yuta sa Ehipto, ipakita nako kanila ang mga butang nga kahibulongan. Ang mga nasod makakita ug mangaulaw tungod sa sa tanan nilang kusog; sampongan nila sa ilang kamot ang ilang baba; ang ilang mga dalunggan mangabungol;
Ang kanasoran nangasuko, apan miabot ang imong kapungot ug ang panahon alang sa paghukom sa mga patay ug alang sa pagpanghatag ug ganti ngadto sa imong mga sulugoon, ang mga propeta ug mga balaan, ug ang mga nahadlok sa imong ngalan, mga gagmay ug mga dagko, ug alang sa paglaglag sa mga tiglaglag sa yuta.”