163 Mga Bersikulo sa Milagro ni Hesus

Higala, nasayod ka ba nga ang Ginoo may gahom sa paghimo sa mga sitwasyon ug mga panghitabo nga molihok para sa atong kaayohan? Kon kita mag-ampo sa ngalan ni Hesus, ug uban sa hugot nga pagtuo nga makapahimuot Kaniya, Siya makahimo niini. Makalihok Siya sa mga tawo aron motabang kanato, ug kon Iyang kabubut-on, madala kita Niya gikan sa atong nahimutangan ngadto sa atong gusto nga padulngan.

Morag sayon ra paminawon, apan tinuod nga mga milagro kini nga mahitabo sa atong kinabuhi kon kita motuo lang gyud. Hinumdumi, ang tanan nga mga milagro nga gihimo ni Hesus, alang sa paghimaya sa Dios, pagtabang sa uban, ug pagpamatuod nga Siya ang Anak sa Dios.

Daghan ang mga milagro ni Hesus nga nasulat sa Ebanghelyo, pero daghan pa gyud ang wala mahisulat. Sama sa giingon sa Juan 20:30, "Daghan pa untang mga milagro nga gihimo ni Jesus atubangan sa iyang mga tinun-an nga wala mahisulat niining libroha."

Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton.

Siya miingon kanila, “Itaktak ninyo ang pukot dapit sa tuo sa sakayan, ug aduna kamoy makuha.” Busa ila kining gitaktak, ug unya wala na sila makadaog sa pagbira niini tungod sa kadaghan sa isda.

Sa pagsulod ni Jesus sa balay ni Pedro, nakita niya ang ugangang babaye niini nga naghigda ug gihilantan ug gihikap niya ang kamot niini ug kini gihuwasan sa hilanat ug mibangon ug mialagad kaniya.

Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila.

Ug sa iyang pagkakita kanila, siya miingon kanila, “Lakaw ug ipakita ang inyong kaugalingon ngadto sa mga pari.” Ug samtang nanglakaw sila, nangaayo sila.

Gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug gitapin-an niya kini ug giingnan, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Ug dihadiha nahinloan siya sa iyang sanla.

Ug didtoy usa ka babaye nga nag-antos sa walay undang nga pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig, miadto sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti kay siya nag-ingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa iyang bisti, mamaayo gayod ako.” Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo.

Ug dihay usa ka sanlahon nga miduol kaniya, ug sa iyang atubangan miluhod nga nag-ingon, “Ginoo, kon buot nimo, makahinlo ikaw kanako.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.” May lain pa sa iyang mga tinun-an nga miingon kaniya, “Ginoo, tugoti una ako sa pag-adto ug paglubong sa akong amahan.” Apan si Jesus miingon kaniya, “Sunod kanako ug pasagdi ang mga patay nga maoy maglubong sa ilang mga minatay.” Ug sa pagsakay niya sa sakayan, ang iyang mga tinun-an misunod kaniya. Didto, mihuros sa lanaw ang usa ka kusog nga unos nga tungod niana ang sakayan natabonan sa mga balod apan siya natulog. Ug giduol nila siya ug gipukaw nga nag-ingon, “Ginoo, tabang! Mangamatay na kita.” Siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo, O mga tawong gamay ug pagsalig?” Unya mibangon siya ug iyang gibadlong ang mga hangin ug ang lanaw ug dihay dakong kalinaw. Ang mga tawo nahibulong nga nag-ingon, “Unsa bang pagkatawhana kini, nga bisan pa ang mga hangin ug ang lanaw motuman man kaniya?” Unya sa pag-abot niya sa pikas nga daplin, dapit sa yuta sa mga Gadaranhon, gisugat siya sa duha ka gidemonyohan nga nanggula gikan sa mga lubong ug hilabihan sila ka bangis nga tungod niana walay si bisan kinsa nga makaagi niadtong dalana. Ug misinggit sila nga nag-ingon, “Unsay imong tuyo kanamo, Anak sa Dios? Mianhi ba ikaw aron sa pagsakit kanamo sa dili pa ang panahon?” Gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug gitapin-an niya kini ug giingnan, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Ug dihadiha nahinloan siya sa iyang sanla.

Sa nakalugsong na si Jesus gikan sa bungtod, misunod kaniya ang dagkong mga panon sa katawhan. Sa pagkadungog ni Jesus kaniya, siya nahibulong ug miingon kanila nga nanguyog kaniya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga bisan sa Israel wala akoy nakitang pagsalig nga sama niini. Ug sultihan ko kamo nga daghan unya ang mangabot gikan sa silangan ug sa kasadpan ug manambong sa kan-anan uban kang Abraham, Isaac ug Jacob didto sa gingharian sa langit, apan ang mga anak sa gingharian abogon ngadto sa kangitngit didto sa gawas. Didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.” Ug si Jesus miingon sa kapitan, “Lakaw, mahimo kini alang kanimo sumala sa imong pagsalig.” Ug niadtong tungora naayo ang sulugoon. Sa pagsulod ni Jesus sa balay ni Pedro, nakita niya ang ugangang babaye niini nga naghigda ug gihilantan ug gihikap niya ang kamot niini ug kini gihuwasan sa hilanat ug mibangon ug mialagad kaniya. Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton. Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.” Sa pagkakita ni Jesus sa mga dagkong panon sa katawhan nga naglibot kaniya, siya misugo sa pagtabok ngadto sa pikas daplin. Dihay usa ka eskriba nga miduol ug miingon kaniya, “Magtutudlo, mosunod ako kanimo bisan asa ikaw moadto.” Ug dihay usa ka sanlahon nga miduol kaniya, ug sa iyang atubangan miluhod nga nag-ingon, “Ginoo, kon buot nimo, makahinlo ikaw kanako.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.” May lain pa sa iyang mga tinun-an nga miingon kaniya, “Ginoo, tugoti una ako sa pag-adto ug paglubong sa akong amahan.” Apan si Jesus miingon kaniya, “Sunod kanako ug pasagdi ang mga patay nga maoy maglubong sa ilang mga minatay.” Ug sa pagsakay niya sa sakayan, ang iyang mga tinun-an misunod kaniya. Didto, mihuros sa lanaw ang usa ka kusog nga unos nga tungod niana ang sakayan natabonan sa mga balod apan siya natulog. Ug giduol nila siya ug gipukaw nga nag-ingon, “Ginoo, tabang! Mangamatay na kita.” Siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo, O mga tawong gamay ug pagsalig?” Unya mibangon siya ug iyang gibadlong ang mga hangin ug ang lanaw ug dihay dakong kalinaw. Ang mga tawo nahibulong nga nag-ingon, “Unsa bang pagkatawhana kini, nga bisan pa ang mga hangin ug ang lanaw motuman man kaniya?” Unya sa pag-abot niya sa pikas nga daplin, dapit sa yuta sa mga Gadaranhon, gisugat siya sa duha ka gidemonyohan nga nanggula gikan sa mga lubong ug hilabihan sila ka bangis nga tungod niana walay si bisan kinsa nga makaagi niadtong dalana. Ug misinggit sila nga nag-ingon, “Unsay imong tuyo kanamo, Anak sa Dios? Mianhi ba ikaw aron sa pagsakit kanamo sa dili pa ang panahon?” Gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug gitapin-an niya kini ug giingnan, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Ug dihadiha nahinloan siya sa iyang sanla. Ug sa dili kaayo layo gikan kanila, didtoy usa ka panon sa daghang mga baboy nga nangaonkaon. Ug nagpakiluoy kaniya ang mga demonyo nga nag-ingon, “Kon imo kaming pagulaon, pasudla kami nianang panon sa mga baboy.” Ug siya miingon kanila, “Pangadto kamo.” Busa nanggula sila ug miadto sulod sa mga baboy ug unya ang tibuok panon sa mga baboy mihaguros pagdulhog sa pangpang ngadto sa lanaw ug sila nangamatay didto sa tubig. Ang mga nagbantay sa mga baboy nanagan ug sa pag-abot nila sa lungsod ilang gisugilon ang tanan lakip ang nahitabo sa mga gidemonyohan. Ug didto ang tibuok lungsod migula aron sa pagsugat kang Jesus, ug sa ilang pagkakita kaniya, gihangyo nila siya sa pagpahawa sa ilang kayutaan. Unya si Jesus miingon kaniya, “Bantayi nga walay si bisan kinsa nga imong suginlan, ug lakaw ug pagpatan-aw sa pari ug himoa ang halad nga gisugo ni Moises ingon nga pagpamatuod ngadto sa katawhan.”

Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa, miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo.

Sa gilibot niya ug sud-ong sila uban ang kasuko, nasubo tungod sa kagahi nila ug kasingkasing, miingon siya sa tawo, “Ituy-od ang imong kamot.” Gituy-od niya kini ug ang iyang kamot naulian.

Samtang nanggula sila, dihay gidala ngadto kaniya nga usa ka tawong amang nga gidemonyohan. Ug sa napagula na ang demonyo, ang amang misulti ug ang mga panon sa katawhan nahibulong nga nag-ingon, “Wala pa gayoy nakita nga sama niini dinhi sa Israel.”

Apan sa ilang pagkakita kaniya nga naglakaw ibabaw sa tubig, nagtuo sila nga siya usa ka multo ug sila naniyagit, Ug didto wala siya makahimo ug mga milagro gawas sa pagtapion sa iyang mga kamot sa pipila ka masakiton ug iyang gipang-ayo sila. kay silang tanan nakakita man kaniya ug nangalisang sila. Apan dihadiha misulti siya kanila ug miingon, “Ayaw kamo ug kahadlok, ako kini! Salig lamang kamo.”

Unya siya miduol ug mihikap sa lungon, ug ang mga nagyayong niini mihunong. Ug siya miingon, “Dong, ingnon ko ikaw, bangon!” Ug ang tawo nga namatay mibangon ug milingkod ug misugod sa pagsulti. Ug gihatag siya ni Jesus ngadto sa iyang inahan.

Sa miundang na siya pagsulti, miingon siya ngadto kang Simon, “Palawod kamo ug itaktak ang inyong mga pukot aron makakuha kamo.” Unya si Simon mitubag kaniya, “Ginoo, tibuok gabii kaming naghago ug wala gayod kami makakuha! Apan tungod sa imong sulti akong itaktak ang mga pukot.” Ug sa nabuhat na nila kini, nakakuha sila ug dakong duot sa isda ug sa nag-anam na ug kagisi ang ilang mga pukot,

Apan gibadlong siya ni Jesus nga nag-ingon, “Hilom ug gula gikan kaniya!” Sa diha nga ang tawo gilamba sa yawa diha sa ilang taliwala, migula siya gikan sa tawo nga wala makahimo kaniya ug kadaot.

Sa naglawig na sila, nakatulog si Jesus. Unya miabot sa lanaw ang kusog nga unos, ug ang ilang sakayan napuno sa tubig, ug nagkakuyaw ang ilang kahimtang. Ug siya giduol ug gipukaw nila nga nag-ingon, “Agalon, Agalon, hapit na kita mangamatay!” Ug siya mimata ug iyang gibadlong ang hangin ug ang bangis nga mga balod, ug kini mihunong ug miabot ang kalinaw.

Ang pangulo miingon kaniya, “Ginoo, adtoa intawon ang akong anak sa dili pa siya mamatay.” Busa miabot siya sa usa ka lungsod sa Samaria nga ginganlan ug Sicar, duol sa yuta nga gihatag ni Jacob ngadto sa iyang anak nga si Jose. Si Jesus miingon kaniya, “Lakaw, ang imong anak mabuhi.” Ang tawo mituo sa pulong nga gisulti ni Jesus ug milakaw siya. Ug sa naglugsong pa siya sa dalan, ang iyang mga ulipon misugat kaniya nga nag-ingon nga ang iyang anak buhi.

Sa iyang pagkuha sa lima ka pan ug sa duha ka buok isda, siya mihangad sa langit ug nagpasalamat, ug kini iyang gipikaspikas ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron ihatag ngadto sa panon sa katawhan. Ug ang tanan nangaon ug nangabusog. Ug ilang gihipos ang salin nga napulo ug duha ka bukag sa mga pinikaspikas.

Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton. Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.”

Unya sakay sa sakayan, siya mitabok ug miabot sa iyang kaugalingong lungsod. Ug mao kadto nga sa nagtambong si Jesus sa kan-anan didto sa balay, nangabot ang daghang mga tigpaningil ug buhis ug mga makasasala ug nangaon sila uban kang Jesus ug sa iyang mga tinun-an. Sa pagkakita sa mga Pariseo niini, miingon sila sa iyang mga tinun-an, “Nganong nagkaon man ang inyong Magtutudlo uban sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala?” Apan sa pagkadungog ni Jesus niini siya miingon, “Ang mga maayo ug lawas wala magkinahanglan ug mananambal kondili ang mga masakiton. Lakaw ug tun-i ninyo ang kahulogan niini, ‘Kaluoy ang gitinguha nako, dili ang halad’ kay ako mianhi dili sa pagtawag sa mga matarong, kondili sa mga makasasala.” Unya ang mga tinun-an ni Juan miduol ug miingon kang Jesus, “Ngano ba nga kami ug ang mga Pariseo nagpuasa, apan ang imong mga tinun-an wala?” Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila. Walay tawo nga magtapak ug bag-ong panapton diha sa daan nga sinina kay ang itapak mobitas sa sinina, ug unya mahimo na hinuon ang labi pa ka dakong gisi. Ang bag-ong bino dili usab isulod sa mga daang sudlanan nga panit kay kon mao kini, ang mga sudlanan mabuslot, ang bino mobuhagay, ug ang mga sudlanan madaot apan ang bag-ong bino anha isulod sa mga bag-ong sudlanan nga panit ug ang duha dili madaot.” Samtang nagsulti si Jesus niini ngadto kanila, miabot ang usa ka pangulo, ug sa iyang atubangan miluhod kini nga nag-ingon, “Ang akong anak nga babaye karon pa gayod mamatay apan adtoa ug itapion ang imong kamot kaniya ug mabuhi siya.” Ug si Jesus mitindog ug mikuyog kaniya uban ang iyang mga tinun-an. Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.” Ug didtoy usa ka babaye nga nag-antos sa walay undang nga pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig, miadto sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti kay siya nag-ingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa iyang bisti, mamaayo gayod ako.” Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo. Sa pag-abot ni Jesus sa balay sa pangulo, nakita niya ang mga tigtukar sa plawta ug ang pundok sa mga tawo nga nagkaguliyang. Siya miingon, “Pahawa kamo, kay ang dalagita wala mamatay kondili natulog lamang.” Ug ilang gikataw-an siya. Apan sa dihang napagula na ang mga tawo, siya misulod ug ang dalagita iyang gigunitan sa kamot ug kini mibangon. Ug ang balita mahitungod niini mikaylap sa tibuok kayutaan niadtong dapita. Sa pagbiya ni Jesus gikan didto, dihay misunod kaniya nga duha ka buta nga naninggit ug nag-ingon, “Kaluy-i intawon kami, Anak ni David.” Sa pagsulod niya sa balay, ang mga buta miduol kaniya ug si Jesus miingon kanila, “Nagtuo ba kamo nga makahimo ako pagbuhat niini?” Ug sila miingon kaniya, “Oo, Ginoo.” Unya gihikap niya ang ilang mga mata ug miingon, “Sumala sa inyong pagtuo kini mahimo alang kaninyo.” Unya, dihay mga eskriba nga nag-ingon sa ilang kaugalingon, “Nagpasipala kining tawhana.” Ug nabuka ang ilang mga mata. Ug sa hugot gayod si Jesus mipasidaan kanila nga nag-ingon, “Tan-awa nga walay si bisan kinsa nga mahibalo niini.” Apan nanglakaw sila ug gipanugilon nila siya didto sa tibuok dapit. Samtang nanggula sila, dihay gidala ngadto kaniya nga usa ka tawong amang nga gidemonyohan. Ug sa napagula na ang demonyo, ang amang misulti ug ang mga panon sa katawhan nahibulong nga nag-ingon, “Wala pa gayoy nakita nga sama niini dinhi sa Israel.” Apan ang mga Pariseo miingon, “Siya nagpagula sa mga demonyo pinaagi sa pangulo sa mga demonyo.” Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian. Sa nakita niya ang panon sa katawhan, naluoy siya kanila kay sila nangalibog ug makaluluoy sama sa mga karnero nga walay tigbantay. Unya miingon siya sa iyang mga tinun-an, “Daghan ang anihonon, apan diyotay ra ang mga mamumuo. Busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mamumuo ngadto sa iyang anihon.” Apan si Jesus nga nasayod sa ilang mga hunahuna, miingon kanila, “Nganong naghunahuna man kamo ug daotan diha sa inyong mga kasingkasing? Kay hain bay sayon, ang pag-ingon, ‘Ang imong mga sala gipasaylo na,’ o ang pag-ingon, ‘Bangon ug lakaw’? Apan aron kamo masayod nga ang Anak sa Tawo may kagahom dinhi sa yuta sa pagpasaylo ug mga sala,” niini miingon siya sa paralitiko, “Bangon, dad-a ang imong gihigdaan ug pauli.” Ug siya mibangon ug mipauli sa iyang balay. Sa pagkakita niini sa mga panon sa katawhan, sila nangahadlok ug nagdayeg sa Dios nga naghatag sa maong kagahom ngadto sa mga tawo.

Samtang nagsulti si Jesus niini ngadto kanila, miabot ang usa ka pangulo, ug sa iyang atubangan miluhod kini nga nag-ingon, “Ang akong anak nga babaye karon pa gayod mamatay apan adtoa ug itapion ang imong kamot kaniya ug mabuhi siya.” Ug si Jesus mitindog ug mikuyog kaniya uban ang iyang mga tinun-an. Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.” Ug didtoy usa ka babaye nga nag-antos sa walay undang nga pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig, miadto sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti kay siya nag-ingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa iyang bisti, mamaayo gayod ako.” Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo. Sa pag-abot ni Jesus sa balay sa pangulo, nakita niya ang mga tigtukar sa plawta ug ang pundok sa mga tawo nga nagkaguliyang. Siya miingon, “Pahawa kamo, kay ang dalagita wala mamatay kondili natulog lamang.” Ug ilang gikataw-an siya. Apan sa dihang napagula na ang mga tawo, siya misulod ug ang dalagita iyang gigunitan sa kamot ug kini mibangon. Ug ang balita mahitungod niini mikaylap sa tibuok kayutaan niadtong dapita.

Sa pagbiya ni Jesus gikan didto, dihay misunod kaniya nga duha ka buta nga naninggit ug nag-ingon, “Kaluy-i intawon kami, Anak ni David.” Sa pagsulod niya sa balay, ang mga buta miduol kaniya ug si Jesus miingon kanila, “Nagtuo ba kamo nga makahimo ako pagbuhat niini?” Ug sila miingon kaniya, “Oo, Ginoo.” Unya gihikap niya ang ilang mga mata ug miingon, “Sumala sa inyong pagtuo kini mahimo alang kaninyo.” Unya, dihay mga eskriba nga nag-ingon sa ilang kaugalingon, “Nagpasipala kining tawhana.” Ug nabuka ang ilang mga mata. Ug sa hugot gayod si Jesus mipasidaan kanila nga nag-ingon, “Tan-awa nga walay si bisan kinsa nga mahibalo niini.” Apan nanglakaw sila ug gipanugilon nila siya didto sa tibuok dapit.

Samtang nanggula sila, dihay gidala ngadto kaniya nga usa ka tawong amang nga gidemonyohan. Ug sa napagula na ang demonyo, ang amang misulti ug ang mga panon sa katawhan nahibulong nga nag-ingon, “Wala pa gayoy nakita nga sama niini dinhi sa Israel.” Apan ang mga Pariseo miingon, “Siya nagpagula sa mga demonyo pinaagi sa pangulo sa mga demonyo.”

Unya gipaduol ni Jesus kaniya ang iyang napulo ug duha ka tinun-an ug gihatagan niya sila ug kagahom sa pagpagula sa mga hugaw nga espiritu ug sa pag-ayo sa tanang sakit ug sa tanang balatian.

Mitubag si Jesus kanila nga nag-ingon, “Adtoa ug suginli ninyo si Juan sa inyong nadungog ug nakita: ang mga buta makakita na ug ang mga bakol makalakaw na ug ang mga sanlahon nahinloan ug ang mga bungol makabati na ug ang mga patay gipamanhaw ug ang mga kabos giwalihan sa Maayong Balita.

Unya dihay usa ka tawo nga buta ug amang nga gidemonyohan nga gidala ngadto kang Jesus ug kini iyang giayo ug unya ang tawo makasulti ug makakita na. Ug nahibulong ang tanang mga tawo ug miingon, “Mao na ba kaha kini ang Anak ni David?”

Ug sa pagkawas ni Jesus ngadto sa mamala, nakita niya ang usa ka dakong panon sa mga tawo ug siya naluoy kanila ug iyang giayo ang ilang mga masakiton.

Ug sa pagkahapon na kaayo, ang mga tinun-an miduol kaniya ug miingon, “Awaaw kining dapita ug hapon na kaayo, palakta na ang katawhan aron mangadto sila sa mga balangay aron mamalit ug pagkaon.” Apan si Jesus miingon kanila, “Dili kinahanglan nga manglakaw sila. Kamo ang maghatag kanila ug makaon.” Ug sila miingon kaniya, “Wala kitay makaon dinhi gawas lamang sa lima ka pan ug duha ka isda.” Ug siya miingon, “Dad-a kana diri kanako.” Unya iyang gisugo ang panon sa katawhan sa pagpanglingkod sa mga balili. Ug samtang gigunitan niya ang lima ka pan ug duha ka isda, miyahat siya sa langit ug nagpasalamat. Unya iyang gipikaspikas ang mga pan ug gihatag ngadto sa mga tinun-an ug gihatag kini sa mga tinun-an ngadto sa katawhan. Ug siya miingon sa iyang mga sulugoon, “Kini mao si Juan nga Tigbautismo, gibanhaw siya gikan sa mga patay busa kining mga gahoma naglihok diha kaniya.” Busa nangaon silang tanan ug nangabusog. Ug ilang gihipos ang nahibilin nga mga tipik nga miabot ug napulo ug duha ka bukag. Ang nangaon mga lima ka libo ka lalaki, gawas sa mga babaye ug mga bata.

Ug ang mga tinun-an gipasakay dayon ni Jesus sa sakayan ug gipauna ngadto sa pikas nga daplin samtang gipalakaw niya ang mga panon sa katawhan. Ug sa napagikan na niya ang mga panon sa katawhan, nag-inusara siya pagtungas sa bungtod aron sa pag-ampo. Ug sa pagkagabii na, siya rang usa didto. Apan niadtong tungora ang sakayan layo na gikan sa mamala ug gikusokuso sa mga balod kay sungsongon man ang hangin. Ug sa ikaupat nga hugna sa kagabhion, miadto siya kanila, naglakaw ibabaw sa tubig. Apan sa ilang pagkakita kaniya nga naglakaw ibabaw sa tubig, ang mga tinun-an nangalisang ug nag-ingon, “Naay multo!” Ug naniyagit sila sa kalisang. Apan dihadiha, si Jesus misulti kanila nga nag-ingon, “Salig kamo, ako kini; ayaw kamo kalisang.” Mitubag kaniya si Pedro nga nag-ingon, “Ginoo, kon ikaw man kana, tugoti ako nga moanha kanimo ibabaw sa tubig.” Ug siya miingon, “Dali diri.” Busa si Pedro mikawas sa sakayan ug milakaw ibabaw sa tubig ug miadto kang Jesus. Si Herodes mao ang nagpadakop kang Juan, iyang gipagapos siya ug gipabilanggo tungod kang Herodias nga asawa ni Felipe nga igsoon ni Herodes Apan sa pagkakita niya sa hangin, nahadlok siya ug sa nag-anam siya pagtidlom, misinggit siya nga nag-ingon, “Ginoo, luwasa ako!” Dihadiha gituy-od ni Jesus ang iyang kamot ug iyang gikuptan si Pedro ug giingnan, “O tawong gamay ug pagtuo, nganong nagduhaduha man ikaw?” Ug sa nakasakay na sila sa sakayan, ang hangin milurang. Unya sila nga didto sa sakayan misimba kaniya ug miingon, “Sa pagkatinuod ikaw mao ang Anak sa Dios.”

Unya si Jesus mibiya didto ug milakaw subay sa daplin sa Lanaw sa Galilea. Ug unya mitungas siya sa bungtod ug milingkod didto. Kanila mitubag siya nga nag-ingon, “Ug ngano nga inyo mang lapason ang sugo sa Dios aron lang pagtuman sa mga lagda sa inyong katigulangan? Ug miduol kaniya ang dakong panon sa katawhan nga nagdala ug mga bakol, mga kimay, mga buta, mga amang ug uban pa. Gibutang sila diha sa tiilan ni Jesus ug iyang giayo sila nga tungod niana ang mga tawo nahibulong sa ilang pagkakita sa mga amang nga nakasulti na, sa mga kimay nga nangaayo, sa mga bakol nga nakalakaw na ug sa mga buta nga nakakita na, ug ilang gidayeg ang Dios sa Israel.

Sa pag-abot nila ngadto sa panon sa katawhan, dihay usa ka tawo nga miduol ug sa iyang atubangan miluhod nga nag-ingon, “Ginoo, kaluy-i intawon ang akong anak nga lalaki kay siya patulon ug nag-antos pag-ayo ug kanunay siyang mahulog ngadto sa kalayo ug kanunay usab ngadto sa tubig. Gidala nako siya ngadto sa imong mga tinun-an apan wala sila makaayo kaniya.” Ug si Jesus mitubag nga nag-ingon, “O katawhan nga walay pagtuo ug sukwahi! Hangtod kanus-a ba nga ako makig-uban kaninyo? Hangtod kanus-a ba nga ako mag-antos kaninyo? Dad-a siya dinhi kanako.” Ug gibadlong ni Jesus ang demonyo ug migula kini gikan sa bata, ug ang bata naayo niadto gayong taknaa. Unya ang mga tinun-an miduol kang Jesus nga silasila ra ug miingon, “Nganong wala man kami makapagula niini?” Ug nausab ang iyang dagway sa ilang atubangan, ang iyang nawong midan-ag sama sa adlaw, ug ang iyang bisti miamag sa kaputi sama sa kahayag. Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”

Ug sa pag-abot nila sa Capernaum, ang mga tigpaningil sa buhis sa Templo miduol kang Pedro ug miingon, “Wala ba magbayad ug buhis sa Templo ang inyong magtutudlo?” Siya miingon, “Nagbayad!” Ug sa pag-uli na ni Pedro sa balay, giunhan siya ni Jesus sa pagsulti nga nag-ingon. “Unsa may imong hunahuna, Simon? Kang kinsa man maningil ug buhis o bayranan ang mga hari sa yuta? Sa ila bang mga anak, o sa uban?” Ug sa dihang siya miingon, “Sa uban,” si Jesus miingon kaniya, “Busa wala diay bayranan ang mga anak. Apan aron dili kita makahatag ug kapandolan nila, lakaw ngadto sa lanaw, pag-itsa ug pasol ug bitara ang unang isda nga mapaslan ug ukba ang baba, ug sa sulod niini makita nimo ang salapi alang sa buhis sa Templo. Kuhaa kini ug ibayad kanila alang kanako ug kanimo.”

Ug sa ilang pagbiya sa Jerico, usa ka dakong panon sa katawhan misunod kaniya. Sa ikasiyam nga takna sa buntag, samtang naglakaw siya, nakita niya sa merkado ang lain pa nga mga walay buhat. Ug dihay duha ka buta nga naglingkod sa daplin sa dalan, nga sa pagkadungog nila nga si Jesus lumalabay didto, sila misinggit nga nag-ingon, “Ginoo, kaluy-i intawon kami, Anak ni David!” Apan ang panon sa katawhan mibadlong kanila sa paghilom, apan misamot hinuon sila sa pagsinggit nga nag-ingon, “Ginoo, kaluy-i intawon kami, Anak ni David!” Ug si Jesus mihunong ug miingon kanila, “Unsa may buot ninyong buhaton nako alang kaninyo?” Sila miingon kaniya, “Ginoo, mabuka unta ang among mga mata.” Ug uban sa kaluoy gihikap ni Jesus ang ilang mga mata ug dihadiha nakakita sila ug misunod kaniya.

Ug sa dihang duol na sila sa Jerusalem ug miabot na sa Betfage, sa Bungtod sa mga Olibo, si Jesus nagsugo ug duha ka tinun-an Ug sa pagsulod na niya sa Jerusalem, naukay ang tibuok siyudad nga nag-ingon, “Kinsa ba kini siya?” Ug ang mga panon sa katawhan miingon, “Mao kini ang propeta nga si Jesus gikan sa Nazaret sa Galilea.”

Unya si Jesus misulod sa Templo ug iyang gihinginlan ang tanang namaligya ug namalit diha sa Templo ug iyang gipanglimbuwad ang mga lamisa sa mga tigpangilis ug salapi ug ang mga lingkoranan sa mga namaligya ug salampati. Ug miingon siya kanila, “Nasulat, ‘Ang akong balay tawgon nga balay ampoanan,’ apan gihimo ninyo kini nga langob sa mga tulisan.” Ug didto sa Templo miduol kaniya ang mga buta ug mga bakol, ug giayo niya sila.

Ug samtang nangaon sila, si Jesus mikuha ug pan ug sa nakapanalangin na siya, iya kining gipikaspikas ug gihatag ngadto sa mga tinun-an. “Pagkuha ug kaon kamo, kini mao ang akong lawas.” Ug nagkuha siya ug kupa ug sa nakapasalamat na siya, gihatag niya kini kanila ug siya miingon, “Inom kamong tanan niini kay kini mao ang akong dugo sa kasabotan, nga iula alang sa daghan aron sa pagpasaylo sa mga sala. Sultihan ko kamo, dili na ako moinom pag-usab niini gikan sa bunga sa paras hangtod niadtong adlaw nga moinom ako niini nga bag-o uban kaninyo sa gingharian sa akong Amahan.”

Ug dihadiha, sa ilang sinagoga didtoy tawo nga gisudlan ug usa ka hugaw nga espiritu. Misinggit siya nga nag-ingon, “Unsay imong tuyo kanamo, Jesus nga Nazaretnon? Mianhi ba ikaw aron sa paglaglag kanamo? Nakaila ako kon kinsa ikaw, ang Balaan sa Dios.” Apan gibadlong siya ni Jesus nga nag-ingon, “Hilom, ug gula gikan kaniya!” Ug ang hugaw nga espiritu nga mipalimbaglimbag pag-ayo sa tawo, migula gikan kaniya nga nagsiyagit sa kusog nga tingog.

Dihadiha sa paggawas nila gikan sa sinagoga, misulod sila sa balay ni Simon ug ni Andres, uban si Santiago ug Juan. ang tingog nga nagsinggit diha sa kamingawan, ‘Andama ninyo ang dalan alang sa Ginoo, tul-ira ninyo ang iyang mga agianan—’ ” Ang babayeng ugangan ni Simon naghigda kay gihilantan man, ug gisuginlan dayon nila si Jesus mahitungod kaniya. Ug giduol niya siya ug gikuptan ug gipatindog. Ug gihuwasan siya sa hilanat ug mialagad kanila.

Unya sa pagkakilomkilom, sa pagsalop na sa adlaw, gidala nila ngadto kaniya ang tanang mga masakiton ug ang mga nasudlan ug demonyo. Ug ang mga tawo sa tibuok lungsod nagtapok atubangan sa pultahan. Giayo niya ang daghang nangasakit sa nagkalainlaing mga balatian. Gipagula niya ang daghang mga demonyo ug wala niya tugoti ang mga demonyo sa pagsulti kay nakaila man sila kaniya.

Unya didtoy usa ka sanlahon nga miduol ug nagpakiluoy kaniya ug samtang nagluhod miingon kaniya, “Kon buot nimo, makahinlo ikaw kanako.” Ug puno sa kaluoy, gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug mihikap sa sanlahon ug miingon kaniya, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Dihadiha nahanaw ang iyang sanla ug nahinlo siya. Ug si Jesus mipahimangno kaniya sa higpit gayod, ug mipalakaw dayon kaniya, ug miingon kaniya, “Bantayi nga wala ka gayoy isulti kang bisan kinsa apan lakaw, ipakita ang imong kaugalingon ngadto sa pari ug himoa ang halad nga gisugo ni Moises mahitungod sa imong pagkahinlo, ingon nga pagpamatuod ngadto sa katawhan.” Apan milakaw siya ug misugod sa pagpanugilon nga walay lipodlipod mahitungod niini ug sa pagsabwag sa balita, nga tungod niana si Jesus dili na makahimo sa dayag nga pagsulod ug lungsod, kondili didto na lamang siya sa mga dapit nga awaaw. Ug ang mga tawo nangadto kaniya gikan sa tanang dapit.

Sa pagbalik niya sa Capernaum human sa pipila ka adlaw, nabalita nga siya anaa sa balay. Apan aron mahibalo kamo nga ang Anak sa Tawo may kagahom ibabaw sa yuta sa pagpasaylo ug mga sala,” siya miingon sa paralitiko, “Ako mag-ingon kanimo, bangon, dad-a ang imong higdaanan ug pauli ngadto sa imong balay.” Ug siya mibangon, ug dihadiha gisakwat niya ang iyang higdaanan ug mipahawa siya sa atubangan nilang tanan paingon sa gawas, nga tungod niini silang tanan nahibulong ug nagdayeg sa Dios, ug nag-ingon, “Wala pa kitay nakita nga sama niini!”

Unya si Jesus misulod pag-usab sa sinagoga, ug didtoy usa ka tawo nga may kamot nga mikuyos. kay daghan man ang iyang gipang-ayo nga tungod niana ang tanang mga may sakit nagdinuotay paingon kaniya aron sa paghikap kaniya. Sa dihang nakakita kaniya ang mga hugaw nga espiritu, mihapa sila sa iyang atubangan ug naninggit nga nag-ingon, “Ikaw mao ang Anak sa Dios!” Apan gibaoran niya sila sa higpit gayod nga dili nila ipaila siya. Unya mitungas si Jesus sa bungtod ug iyang gitawag ngadto kaniya ang iyang mga nahimut-an ug sila miduol kaniya. Ug nagtudlo siya ug napulo ug duha nga ginganlan usab niya ug mga apostoles, nga maoy makig-uban kaniya, ug maoy iyang ipadala aron sa pagsangyaw, ug sa pagbaton ug kagahom sa paghingilin sa mga demonyo. Unya gipili niya ang napulo ug duha, si Simon nga ginganlan usab ug Pedro, si Santiago nga anak ni Zebedeo, si Juan nga igsoon ni Santiago nga ginganlan usab niya ug Boanerges, nga sa ato pa, mga anak sa dalugdog, si Andres, si Felipe, ug si Bartolome, ug si Mateo, ug si Tomas, ug si Santiago nga anak ni Alfeo, si Tadeo, si Simon nga Kananeyo, ug si Judas Iscariote nga nagbudhi kang Jesus. Gibantayan nila siya kon iya ba kining ayohon sa adlaw nga igpapahulay, aron ikasumbong nila siya. Unya miadto si Jesus sa balay ug ang panon sa katawhan midugok na usab, tungod niana wala na sila makakaon. Sa pagkadungog niini sa iyang mga kabanay, miadto sila aron sa pagkuha kaniya, kay miingon man sila, “Nabuang siya.” Unya ang mga eskriba nga nanglugsong gikan sa Jerusalem miingon, “Anaa kaniya si Beelzebul, ug siya nanghingilin ug mga demonyo pinaagi sa pangulo sa mga demonyo.” Ug gitawag niya sila ngadto kaniya ug pinaagig mga sambingay misulti siya kanila, “Unsaon ba ni Satanas paghingilin kang Satanas? Kon ang usa ka gingharian nabahin batok sa iyang kaugalingon, kana nga gingharian dili makabarog. Ug kon ang usa ka panimalay nabahin batok sa iyang kaugalingon, kana nga panimalay dili makabarog. Ug kon si Satanas nakigbatok sa iyang kaugalingon ug nabahin, dili siya makabarog, hinuon nagpaingon sa iyang kataposan. Apan walay bisan kinsa nga makahimo sa pagsulod sa balay sa usa ka tawong kusgan ug sa pagsakmit sa iyang kabtangan, gawas kon iya unang gaposon ang tawong kusgan unya makapanakmit na siya sa balay niini. “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga ang tanang sala sa mga anak sa mga tawo pasayloon ug ang bisan unsang pagpasipala nga ilang litokon, apan si bisan kinsa nga magpasipala batok sa Espiritu Santo dili gayod pasayloon, apan pakasad-on hinuon sa sala nga dayon,” Ug siya miingon sa tawo nga may kamot nga mikuyos, “Duol ngari.” kay sila nag-ingon, “Aduna siyay hugaw nga espiritu.” Unya miabot ang iyang inahan ug ang iyang mga igsoong lalaki ug samtang nagtindog sila didto sa gawas, ilang gipaadtoan siya ug gipatawag. Dihay panon sa katawhan nga nanglingkod libot kaniya ug sila miingon kaniya, “Ang imong inahan ug ang imong mga igsoong lalaki atua sa gawas, nangita sila kanimo.” Ug siya mitubag, “Kinsa ba ang akong inahan ug ang akong mga igsoong lalaki?” Ug samtang gilibot niya pagsud-ong ang mga naglingkod alirong kaniya, siya miingon, “Ania, ang akong inahan ug mga igsoong lalaki! Si bisan kinsa nga nagbuhat sa kabubut-on sa Dios mao ang akong igsoong lalaki ug akong igsoong babaye ug akong inahan.” Unya siya miingon kanila, “Uyon ba sa balaod ang pagbuhat ug maayo o ang pagbuhat ug makadaot panahon sa adlaw nga igpapahulay, ang pagluwas ug kinabuhi o ang pagpatay?” Apan naghilom sila. Sa gilibot niya ug sud-ong sila uban ang kasuko, nasubo tungod sa kagahi nila ug kasingkasing, miingon siya sa tawo, “Ituy-od ang imong kamot.” Gituy-od niya kini ug ang iyang kamot naulian. Sa dihang nakagula na ang mga Pariseo, nakigsabot dayon sila sa mga Herodianhon batok kang Jesus, kon unsaon nila siya sa pagpatay.

Sa maong adlaw, sa dihang miabot na ang kagabhion, siya miingon kanila, “Manabok kita ngadto sa pikas daplin.” Ug biniyaan ang panon sa katawhan, gidala nila siya uban kanila kay diha na man siyang daan sa sakayan. Ug dihay ubang mga sakayan nga mikuyog kaniya. Unya miabot ang usa ka kusog nga unos, ug ang mga balod mihampak sa sakayan, nga tungod niana ang sakayan nag-anam ug kapuno sa tubig. Apan siya didto sa ulin natulog nga nag-unlan. Ug gipukaw nila siya ug giingnan, “Magtutudlo, dili ba lamang ikaw magpakabana nga mangalumos na man kita?” Ug mibangon siya ug gibadlong ang hangin, ug miingon siya sa lanaw, “Kalinaw! Hunong!” Ug ang hangin milurang ug miabot ang dakong kalinaw. Ug sa iyang pagsabod, may mga binhi nga nahulog sa daplin sa dalan ug ang mga langgam nanugok ug kini ilang gipanuktok. Ug siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo? Wala ba diay kamoy pagsalig?” Ug giabot sila ug dakong kahadlok, ug miingon sa usa ug usa, “Kinsa man diay kini siya, nga bisan gani ang hangin ug ang lanaw motuman man kaniya?”

Unya miabot sila sa pikas nga daplin sa lanaw, sa kayutaan sa mga Gerasenhon. Ug nangamuyo siya pag-yo kang Jesus nga unta dili niya sila abogon pagawas niadtong yutaa. Didtoy usa ka dakong panon sa mga baboy nga nangaonkaon didto sa bakilid. Ug sila mihangyo kaniya nga nag-ingon, “Paadtoa kami nianang mga baboy ug pasudla kami kanila.” Busa gitugotan niya sila. Ug ang mga hugawng espiritu nanggula ug misulod sa mga baboy, ug ang panon nga may gidaghanon nga mga duha ka libo, mihaguros pagdulhog sa pangpang ngadto sa lanaw ug nangalumos sila sa lanaw. Nanagan ang mga nagbantay sa mga baboy, ug ila kining gisugilon didto sa siyudad ug sa kabalangayan. Ug midugok ang mga tawo aron sa pagsusi kon unsa ang nahitabo. Nangadto sila kang Jesus, ug nakita nila ang gidemonyohan kaniadto nga naglingkod didto, nagbisti na ug diha na sa maayong panimuot, ang tawo nga kaniadto diha ang Legion, ug sila nangalisang. Ang mga nakakita niini nanugilon mahitungod sa nahitabo sa gidemonyohan ug sa mga baboy. Unya misugod sila sa paghangyo kang Jesus sa pagpahawa sa ilang kayutaan. Ug samtang misakay si Jesus sa sakayan, ang tawo nga kaniadto gidemonyohan mihangyo kaniya nga unta pakuyogon siya kang Jesus. Apan wala siya motugot ug miingon kaniya, “Pauli ngadto sa imong balay, ngadto sa imong kahigalaan, ug isugilon kanila unsa ka dako ang gihimo sa Ginoo alang kanimo, ug giunsa niya pagkaluoy kanimo.” Ug sa pagkawas na niya sa sakayan, gisugat siya sa usa ka tawo nga gikan sa mga lubnganan. Kini siya may hugaw nga espiritu Ug milakaw siya ug didto sa Decapolis misugod siya sa pagpanugilon unsa ka dako sa gihimo ni Jesus alang kaniya ug natingala ang tanan.

Sa nakatabok na usab si Jesus sakay sa sakayan ngadto sa pikas nga daplin, midugok kaniya ang usa ka dakong panon sa katawhan ug siya diha sa baybayon sa lanaw. Unya miabot ang usa sa mga pangulo sa sinagoga nga ginganlan ug Jairo ug sa iyang pagkakita kang Jesus, mihapa siya sa tiilan niya, ug nangamuyo kaniya sa hilabihan nga nag-ingon, “Ang akong batang babaye himatyon. Moadto unta ikaw ug itapion nimo ang imong mga kamot kaniya aron siya maayo ug mabuhi.” Ug si Jesus miuban kaniya. Ug misunod kaniya ang usa ka dakong panon sa katawhan ug midutdot sila kaniya. Unya dihay usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig. Daghan na siya ug giantos ubos sa daghang mananambal, ug ang tanan niyang katigayonan nahurot na niya paggasto, apan wala gayod siya maayo gani misamot pa hinuon. Ug kay nakadungog man siya sa mga taho mahitungod kang Jesus, siya misuot sa panon sa katawhan ngadto sa luyo ni Jesus ug mihikap sa iyang bisti. Kay siya nag-ingon man, “Kon makahikap lang ako sa iyang mga bisti, maayo gayod ako.” Dihadiha mitang-on ang iyang pagsigi ug dugo, ug gibati niya diha sa iyang lawas nga siya naayo gikan sa iyang sakit. ug nagpuyo sa mga lubnganan ug wala nay bisan kinsa pa nga makagapos kaniya, bisan pa ug kadena. Ug si Jesus nga nakamatikod sulod sa iyang kaugalingon nga may gahom nga migula gikan kaniya, dihadiha miliso taliwala sa panon sa katawhan ug miingon, “Kinsa may mihikap sa akong bisti?” Ang iyang mga tinun-an miingon kaniya, “Nakita nimo ang panon sa katawhan nga midutdot libot kanimo, ug unya mangutana pa ikaw, ‘Kinsa may mihikap kanako?’ ” Ug gilibot niya pagtan-aw kon kinsa ang naghimo niadto. Apan ang babaye nga nahibalo sa nahitabo kaniya, miduol nga nahadlok ug nagkurog ug mihapa sa iyang atubangan, ug misugilon kaniya sa tibuok nga kamatuoran. Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo. Lakaw nga malinawon ug maayo na ikaw gikan sa imong sakit.” Samtang nagsulti pa siya, dihay nangabot gikan sa balay sa pangulo sa sinagoga nga nag-ingon, “Ang imong anak patay na, nganong imo pa mang samokon ang Magtutudlo?” Apan sa walay pagpanumbaling sa ilang gisulti, si Jesus miingon sa pangulo sa sinagoga, “Ayaw kahadlok, salig lamang.” Ug wala siyay gitugotan sa pagkuyog kaniya gawas kang Pedro ug kang Santiago ug kang Juan nga igsoon ni Santiago. Sa pag-abot nila sa balay sa pangulo sa sinagoga, nakita niya ang kaguliyang ug ang mga tawo nga nanghilak pag-ayo ug nagminatay. Sa pagsulod na niya, siya miingon kanila, “Ngano bang nagkaguliyang man kamo ug nanghilak? Ang bata wala mamatay, kondili natulog.” Kay sa makadaghan gigaid na siya pinaagi sa mga posas ug kadena apan igo lamang niyang bugtoon ang kadena ug gub-on ang mga posas. Ug walay bisan kinsa nga makapugong kaniya. Ug gikataw-an lamang nila siya. Apan gipagula niya silang tanan ug iyang gidala uban kaniya ang amahan ug ang inahan sa bata ug ang mga kauban niya, ug misulod siya sa dapit diin didto ang bata. Unya gigunitan niya ang kamot ug miingon kaniya, “Talita, cumi”, nga sa ato pa, “Inday, ingnon ko ikaw, bangon!” Dihadiha mibangon ang bata ug milakaw kay siya napulo ug duha na man ang panuigon. Ug dihadiha giabot sila ug dakong kahibulong. Ug higpit silang gipahimangnoan ni Jesus nga kinahanglang walay bisan usa nga mahibalo niini, ug gisugo sila sa paghatag ug makaon ngadto sa bata.

Unya ang mga apostoles mibalik ngadto kang Jesus ug gisugilon kaniya ang tanan nga ilang nahimo ug gipanudlo. Ug siya miingon kanila, “Pangadto kamo nga kamokamo ra sa usa ka dapit nga awaaw, ug pamahulay kamo sa makadiyot.” Kay daghan man ang nangabot ug namiya, ug wala na silay higayon sa pagpangaon. Ug sakay sa sakayan nangadto sila sa usa ka dapit nga awaaw nga silasila ra. Apan daghan ang nakakita kanila sa ilang paggikan ug nakaila kanila, ug kini sila midali pagpanagan paingon sa maong dapit gikan sa tanang kalungsoran, ug miabot sila didto nga una pa kanila. Sa pagkawas ni Jesus, nakita niya ang usa ka dakong panon sa mga tawo ug siya naluoy kanila kay sila sama man sa mga karnero nga walay tigbantay, ug siya misugod sa pagtudlo kanila ug daghang mga butang. Ug sa pagkahapon na kaayo, miduol kaniya ang iyang mga tinun-an ug miingon, “Awaaw kining dapita ug karon hapon na kaayo. Palakta na sila ngadto sa silingang mga dapit ug kabalangayan aron makapamalit sila ug makaon.” Apan siya mitubag kanila, “Kamoy maghatag kanila ug makaon.” Ug sila miingon kaniya, “Mangadto ba kami sa pagpalit ug balig duha ka gatos ka denario nga pan, ug among ipakaon kanila?” Ug siya miingon kanila, “Pila ba ka buok ang inyong pan? Adtoa ug susiha ninyo.” Ug sa nasayran na nila, sila miingon, “Lima, ug duha ka buok isda.” Unya gisugo niya silang tanan sa pagpanglingkod nga magpundokpundok diha sa lunhawng mga balili. Unya si Jesus miingon kanila, “Ang propeta dungganan gayod gawas lamang sa iyang kaugalingong lungsod ug sa iyang kaugalingong kadugo ug sa iyang kaugalingong panimalay.” Sa tinag-100 ug tinag-50 sila nagpundokpundok ug nanglingkod. Ug sa nagkupot siya sa lima ka pan ug duha ka isda, miyahat siya sa langit ug nagpasalamat. Ug gipikaspikas niya ang mga pan ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron idulot ngadto sa katawhan ug iyang gibahinbahin ang duha ka isda alang kanilang tanan. Ug nangaon silang tanan ug nangabusog. Ug ilang nahipos ang napulo ug duha ka bukag nga puno sa mga tipik sa pan ug sa isda. Ang mga nangaon sa pan mga lima ka libo ka lalaki.

Unya gipasakay dayon niya sa sakayan ang mga tinun-an ug gipauna kaniya ngadto sa pikas nga daplin, sa Betsaida, samtang gipapauli niya ang panon sa katawhan. Ug sa nakapanamilit na siya kanila, miadto siya sa bungtod aron mag-ampo. Sa pagkakilomkilom na, ang sakayan didto na sa tunga sa lanaw, ug siya mao rang usa niadtong dapita. Nakita niya sila nga naglisod sa pagbugsay, kay sungsongon man ang hangin. Ug sa mga ikaupat nga hugna sa kagabhion, miadto siya kanila nga naglakaw ibabaw sa tubig ug tuyo unta niya ang pagsaylo kanila. Apan sa ilang pagkakita kaniya nga naglakaw ibabaw sa tubig, nagtuo sila nga siya usa ka multo ug sila naniyagit, Ug didto wala siya makahimo ug mga milagro gawas sa pagtapion sa iyang mga kamot sa pipila ka masakiton ug iyang gipang-ayo sila. kay silang tanan nakakita man kaniya ug nangalisang sila. Apan dihadiha misulti siya kanila ug miingon, “Ayaw kamo ug kahadlok, ako kini! Salig lamang kamo.” Unya siya misakay sa sakayan uban kanila, ug ang hangin milurang. Ug nahibulong gayod sila pag-ayo kay wala man sila makasabot mahitungod sa pan, hinuon ang ilang mga kasingkasing nagmagahi.

Unya si Jesus mibiya pag-usab sa kayutaan sa Tiro ug miadto sa Lanaw sa Galilea, agi sa Sidon latas sa kayutaan sa Decapolis. Gidala nila kaniya ang usa ka tawo nga bungol ug maglisod sa pagsulti, ug gihangyo nila si Jesus nga unta itapion niya ang iyang kamot diha sa tawo. Ug sa nalain na niya ang tawo gikan sa kadaghanan, gikulkog niya ang iyang mga tudlo ngadto sa mga dalunggan sa tawo ug nangluwa siya ug gihikap niya ang dila niini. Samtang naghangad siya sa langit, nanghupaw siya ug miingon kaniya, “Effata,” nga sa ato pa, “Maabli ka.” Ug dihadiha naabli ang iyang mga dalunggan ug miluag ang iyang dila, ug siya tin-aw nang mosulti. Unya gipahimangnoan niya sila sa dili pagsugilon kang bisan kinsa, apan unsa ka higpit sa iyang pahimangno kanila, labaw pa hinuon ka madasigon ang ilang pagpanugilon niini. Nahibulong sila pag-ayo nga nag-ingon, “Maayo ang tanan niyang nabuhat! Bisan gani ang bungol iyang gihimo nga makadungog na ug ang amang nga makasulti na.”

Niadtong mga adlawa, sa dihang may nagtapok na usab nga usa ka dakong panon sa katawhan, ug wala silay makaon, gitawag ni Jesus ang iyang mga tinun-an ug miingon siya kanila, Unya gipapauli niya sila ug misakay dayon siya sa sakayan uban sa iyang mga tinun-an, ug miadto sa kayutaan sa Dalmanuta. Unya nangabot ang mga Pariseo ug misugod sa pagpakiglantugi kaniya. Nangayo sila kaniya ug mga ilhanan gikan sa langit aron sa pagsulay kaniya. Ug diha sa iyang espiritu nanghupaw siya ug lawom ug miingon, “Nganong nangita man ug ilhanan kining kaliwatana? Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, walay ilhanan nga ipakita ngadto niining kaliwatana.” Ug gibiyaan niya sila, ug sa pagsakay niya pagbalik sa sakayan, mitabok siya ngadto sa pikas nga daplin. Ang mga tinun-an nakalimot sa pagdala ug pan, ug usa lamang ka pan ang diha kanila sa sakayan. Ug sila gipasidan-an niya nga nag-ingon, “Tan-awa, ug pagbantay kamo sa patubo sa pan sa mga Pariseo ug sa patubo sa pan ni Herodes.” Ug gihisgotan nila sa usa ug usa nga wala silay pan. Ug sa pagkamatikod niya niini, si Jesus miingon kanila, “Nganong hisgotan man ninyo ang inyong pagkawalay pan? Dili ba kamo makakita o makasabot? Migahi ba ang inyong mga kasingkasing? May mga mata man unta kamo, dili ba kamo makakita? May mga dalunggan man unta kamo, dili ba kamo makabati? Wala ba kamo mahinumdom? Sa dihang gitipiktipik nako ang lima ka pan alang sa lima ka libo, pila ba ka bukag ang napuno sa mga tinipik ang inyong nahipos?” Sila miingon kaniya, “Napulo ug duha.” “Naluoy ako sa katawhan, kay tulo na karon ka adlaw ang ilang pag-uban kanako, ug wala silay makaon. “Ug sa pito ka pan alang sa upat ka libo, pila man ka bukag ang napuno sa mga tinipik ang inyong nahipos?” Sila miingon kaniya, “Pito.” Unya siya miingon kanila, “Wala pa ba gihapon kamo makasabot?” Unya miabot sila sa Betsaida. Ug dihay usa ka buta nga gidala sa mga tawo ngadto kang Jesus ug nangamuyo sila kaniya nga unta hikapon niya siya. Ug gigunitan ni Jesus ang buta diha sa kamot ug iyang gidala sa gawas sa balangay, ug human matuthoi ug matapin-i sa iyang mga kamot ang mga mata sa buta, nangutana siya kaniya, “Duna ka bay nakita?” Siya miyahat ug mitubag nga nag-ingon, “Nakakita ako ug mga tawo, apan daw mga kahoy sila nga naglakaw.” Unya gitapion ni Jesus pag-usab ang iyang mga kamot diha sa mga mata sa buta, ug ang tawo mitutok ug unya naulian ug tin-aw na ang iyang pagtan-aw sa tanan. Ug gipapauli niya siya nga nag-ingon, “Ayaw gayod pagsulod sa balangay.” Si Jesus mipadayon sa paglakaw kauban sa iyang mga tinun-an ngadto sa mga balangay sa Cesarea Filipo. Ug diha sa dalan gipangutana niya ang iyang mga tinun-an nga nag-ingon kanila, “Sumala sa sulti sa mga tawo, kinsa man ako?” Ug sila mitubag kaniya, “Si Juan nga Tigbautismo, ug ang uban si Elias, ug ang uban usa sa mga propeta.” Ug nangutana siya kanila, “Apan unsa may inyong ikasulti, kinsa man ako?” Si Pedro mitubag kaniya, “Ikaw mao ang Cristo.” Ug kon papaulion nako sila nga walay kaon, panguyapan sila sa dalan ug ang uban kanila layo ug gigikanan.” Ug gipahimangnoan niya sila sa dili pagpanugilon kang bisan kinsa mahitungod kaniya. Unya misugod siya sa pagtudlo nga ang Anak sa Tawo kinahanglang mag-antos sa daghang mga butang ug isalikway siya sa mga pangulo ug sa mga pangulong pari ug sa mga eskriba ug patyon siya ug tapos sa tulo ka adlaw mabanhaw siya. Gisulti niya kini kanila sa walay lipodlipod. Unya gihiklin siya ni Pedro ug gisugdan sa pagbadlong. Apan sa iyang paglingi ug pagtan-aw sa iyang mga tinun-an, gibadlong niya si Pedro ug giingnan, “Pahawa sa akong atubangan, Satanas! Kay wala ka magpakabana sa mga butang nga iya sa Dios, kondili sa mga butang nga iya sa mga tawo.” Gitawag niya ang panon sa katawhan uban sa iyang mga tinun-an, ug siya miingon kanila, “Kon adunay tawong buot mosunod kanako, kinahanglang magdumili sa iyang kaugalingon, ug magpas-an sa iyang krus, ug magsunod kanako. Kay si bisan kinsa nga buot magluwas sa iyang kinabuhi, mawagtangan hinuon niini apan si bisan kinsa nga mawad-an sa iyang kinabuhi tungod kanako ug tungod sa Maayong Balita, magluwas niini. Kay unsa may kapuslanan alang sa usa ka tawo sa pag-angkon niya sa tibuok kalibotan apan mawad-an sa iyang kinabuhi? Ug unsa may ikahatag sa tawo agig bugti sa iyang kinabuhi? Kay si bisan kinsa nga maulaw tungod kanako ug sa akong mga pulong dinhi niining mananapaw ug makasasala nga kaliwatan, ikaulaw usab sa Anak sa Tawo inig-abot niya diha sa himaya sa iyang Amahan kauban sa mga anghel nga balaan.” Ug mitubag kaniya ang iyang mga tinun-an, “Asa man kita ug ipakaon niining mga tawhana dinhi sa kamingawan?” Nangutana siya kanila, “Pila ba ka buok ang pan nga anaa kaninyo?” Sila mitubag, “Pito.” Unya gisugo niya ang panon sa katawhan sa pagpanglingkod sa yuta. Ug gikuha niya ang pito ka pan ug sa nakapasalamat na siya, gipikaspikas niya kini ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron idulot ug giapod-apod nila kini sa katawhan. Ug aduna silay pipila ka gagmayng isda. Ug sa napanalanginan na niya kini, misugo siya nga idulot usab kini. Ug nangaon sila ug nangabusog. Ug gihipos nila ang mga tipik nga nahibilin nga mipuno sa pito ka bukag. Dihay mga upat ka libo ka tawo.

Unya miabot sila sa Betsaida. Ug dihay usa ka buta nga gidala sa mga tawo ngadto kang Jesus ug nangamuyo sila kaniya nga unta hikapon niya siya. Ug gigunitan ni Jesus ang buta diha sa kamot ug iyang gidala sa gawas sa balangay, ug human matuthoi ug matapin-i sa iyang mga kamot ang mga mata sa buta, nangutana siya kaniya, “Duna ka bay nakita?” Siya miyahat ug mitubag nga nag-ingon, “Nakakita ako ug mga tawo, apan daw mga kahoy sila nga naglakaw.” Unya gitapion ni Jesus pag-usab ang iyang mga kamot diha sa mga mata sa buta, ug ang tawo mitutok ug unya naulian ug tin-aw na ang iyang pagtan-aw sa tanan. Ug gipapauli niya siya nga nag-ingon, “Ayaw gayod pagsulod sa balangay.”

Sa pag-abot na nila ngadto sa mga tinun-an, nakita nila ang usa ka dakong panon sa katawhan nga naglibot kanila ug ang mga eskriba nga nakiglantugi kanila. Dihadiha ang tibuok panon sa katawhan nahibulong pag-ayo sa dihang nakita nila siya ug nanagan sila aron sa pagyukbo kaniya. Ug siya nangutana kanila, “Unsa bay inyong gipakiglantugian kanila?” Ug may usa ka tawo sa panon nga mitubag kaniya, “Magtutudlo, gidala nako nganhi kanimo ang akong anak, kay aduna siyay espiritu nga amang. Ug bisan asa gani kini moataki kaniya idakdak siya niini, unya mobula ang iyang baba ug mokagot ang iyang mga ngipon ug motuskig siya. Busa gihangyo nako ang imong mga tinun-an sa paghingilin unta niini, apan wala sila makahimo.” Si Jesus mitubag kanila, “O kaliwatan nga walay pagtuo! Hangtod kanus-a ba nga ako makig-uban kaninyo? Hangtod kanus-a ba nga ako mag-antos kaninyo? Dad-a siya dinhi kanako.” Human sa unom ka adlaw, gipauban ni Jesus sila si Pedro ug si Santiago ug si Juan, ug gidala niya sila sa pagtungas sa usa ka habog nga bukid nga silasila ra. Ug didto sa ilang atubangan, nausab ang iyang dagway, Ug gidala nila ang bata ngadto kaniya, ug sa diha nga ang espiritu nakakita kang Jesus, dihadiha gipakurog niya pag-ayo ang bata, ug kini natumba sa yuta ug nagligidligid nga nagbula ang baba. Ug si Jesus nangutana sa amahan niini, “Unsa ba ka dugay ang iyang pagkaingon niini?” Siya miingon, “Sukad pa sa iyang pagkabata. Ug sa makadaghan miitsa kini kaniya ngadto sa kalayo ug ngadto sa tubig aron sa pagpatay kaniya, apan kon makahimo ikaw ug bisan unsa, kaluy-i intawon kami ug tabangi kami.” Si Jesus miingon kaniya, “Kon ikaw makahimo! Ang tanang butang mahimo alang kaniya nga nagtuo.” Dihadiha ang amahan sa bata misinggit nga nag-ingon, “Nagtuo ako, tabangi ang pagkawala nakoy pagtuo!” Sa pagkakita ni Jesus nga may panon sa katawhan nga nagdungan sa pagpangabot nga nagdagan, gibadlong niya ang hugaw nga espiritu ug iyang giingnan, “Ikaw espiritu nga amang ug bungol, nagsugo ako kanimo, gula gikan kaniya ug ayaw na pagsulod kaniya pag-usab.” Human sa kusog nga pagsiyagit ug sa pagpalimbaglimbag pag-ayo sa bata, ang espiritu migula kaniya, ug ang bata daw patay nga tungod niana ang kadaghanan kanila miingon, “Patay na siya.” Apan gigunitan siya ni Jesus ug gibangon ug siya mitindog. Sa dihang misulod si Jesus sa balay, ang iyang mga tinun-an nangutana kaniya sa tago, “Nganong wala man kami makapagula niadto?” Siya miingon kanila, “Kining matanga dili mahimo sa pagpagula pinaagi sa bisan unsa gawas lamang sa pag-ampo.”

Unya miabot sila sa Jerico ug sa dihang mibiya na siya sa Jerico kauban sa iyang mga tinun-an ug sa usa ka dakong panon sa katawhan, naglingkod didto sa daplin sa dalan ang usa ka makililimos nga buta nga si Bartimeo, anak ni Timeo. Sa pagkadungog niya nga kadto mao diay si Jesus nga Nazaretnon, misugod siya sa pagsinggit ug nag-ingon, “Jesus, Anak ni David, kaluy-i ako!” Ug daghan ang mibadlong kaniya sa paghilom, apan misamot hinuon siya sa pagsinggit, “Anak ni David, kaluy-i intawon ako!” Unya si Jesus mihunong ug miingon, “Tawga siya.” Ug ilang gitawag ang buta ug giingnan siya, “Ayaw kahadlok, tindog, gitawag ikaw niya.” Apan si Jesus miingon kanila, “Tungod sa kagahi ninyo ug kasingkasing, nagsulat siya kaninyo sa maong sugo. Giwakli niya ang iyang kupo ug midali pagtindog ug miduol siya kang Jesus. Ug si Jesus miingon kaniya, “Unsa may buot nimo nga buhaton nako alang kanimo?” Ug mitubag kaniya ang buta, “Magtutudlo, makakita na unta ako.” Si Jesus miingon kaniya, “Lakaw! Ang imong pagtuo nakapaayo kanimo.” Ug dihadiha nakakita na siya ug mikuyog siya kang Jesus diha sa dalan.

Sa pagkasunod adlaw, sa naglakaw sila gikan sa Betania, si Jesus gigutom. Ug sa pagkakita niya didto sa unahan sa usa ka kahoyng igera nga puno sa dahon, miduol siya niini aron pagtan-aw kon may bunga ba kini. Apan sa pagkaduol na niya niini, wala siyay nakita gawas sa mga dahon, kay dili pa man kadto panahon sa tingbunga. Ug siya miingon niini, “Sukad karon wala nay makakaon ug bunga gikan kanimo.” Ug nakadungog niini ang iyang mga tinun-an.

Unya mitindog siya ug mibiya sa sinagoga ug misulod sa balay ni Simon. Ang ugangang babaye ni Simon taas kaayo ug hilanat, ug sila mihangyo kang Jesus alang kaniya. Ug siya mitindog sa tungod niya ug iyang gibadlong ang hilanat, ug kini mibiya kaniya ug dihadiha mibangon siya ug mialagad kanila.

Sa diha nga nagkasalop na ang adlaw, ang tanan nga adunay masakiton sa nagkalainlaing mga sakit midala kanila ngadto kaniya, ug iyang gitapion ang iyang mga kamot sa matag usa kanila, ug giayo sila. Ug gikan sa daghang mga tawo migula ang mga yawa nga nagsinggit, “Ikaw mao ang Anak sa Dios!” Apan gibadlong niya sila ug wala tugoti sa pagsulti kay sila nakaila man nga siya mao ang Cristo.

Samtang didto siya sa usa sa mga lungsod, didtoy usa ka tawo nga nalukop sa sanla. Sa iyang pagkakita kang Jesus, mihapa siya ug nagpakiluoy kaniya nga nag-ingon, “Ginoo, kon buot nimo, makahinlo ikaw kanako.” Ug gituy-od ni Jesus ang iyang kamot ug gihikap siya nga nag-ingon, “Buot ako; mahinlo ka.” Dihadiha ang sanla mibiya kaniya. Unya gimandoan siya ni Jesus, “Ayaw panugilon kang bisan kinsa, apan lakaw ug pakita ngadto sa pari ug himoa ang halad pahinungod sa imong pagkahinlo sumala sa gisugo ni Moises, ingon nga pagpamatuod ngadto sa katawhan.” Apan misamot pa hinuon pagkaylap ang balita mahitungod kaniya, ug midugok ang dagkong mga panon sa katawhan aron sa pagpamati ug aron mamaayo ang ilang mga balatian. Apan siya mipalayo ngadto sa kamingawan ug nag-ampo.

Usa ka adlaw niana, samtang nagtudlo siya, dihay naglingkod nga mga Pariseo ug mga magtutudlo sa Balaod nga gikan sa tanang balangay sa Galilea ug Judea ug gikan sa Jerusalem, ug ang gahom sa Ginoo diha kaniya sa pag-ayo. Unya dihay mga lalaki nga nagdala ug usa ka tawo nga paralitiko diha sa higdaanan ug sila naninguha sa pagpasulod kaniya ug sa pagbutang kaniya sa atubangan ni Jesus. Apan kay wala man sila makakita ug agianan aron sa pagpasulod kaniya tungod sa panon sa katawhan, misaka sila sa atop ug ilang gitunton siya uban sa iyang gihigdaan lusot sa mga tisa, ngadto sa taliwala sa atubangan ni Jesus. Ug iyang nakita ang duha ka sakayan diha sa daplin sa lanaw, apan ang mga mangingisda mikawas na gikan niini ug nangwaswas sa ilang mga pukot. Sa pagkakita niya sa ilang pagsalig, miingon siya, “Tawo, ang imong mga sala gipasaylo na.” Ug ang mga eskriba ug mga Pariseo misugod sa pagpangutana nga nag-ingon, “Kinsa ba kini siya nga nagsulti ug mga pasipala? Kinsa bay makapasaylo ug mga sala kondili ang Dios lamang?” Si Jesus nga nakasabot sa ilang mga pagpangutan-anay, mitubag kanila, “Nganong nangutana man kamo diha sa inyong mga kasingkasing? Hain ang labing sayon, ang pag-ingon ba, ‘Ang imong mga sala gipasaylo na,’ o ang pag-ingon, ‘Bangon ug lakaw’? Apan aron kamo mahibalo nga ang Anak sa Tawo may kagahom dinhi sa yuta sa pagpasaylo sa mga sala,” siya miingon ngadto sa tawo nga paralitiko, “Ako moingon kanimo, bangon, dad-a ang imong gihigdaan ug pauli.” Dihadiha siya mibangon sa ilang atubangan ug mikuha sa iyang gihigdaan ug mipauli nga nagdayeg sa Dios. Nahibulong pag-ayo silang tanan ug nagdayeg sila sa Dios ug napuno sa kahadlok, nga nag-ingon, “Atong nakita ang mga katingalahang butang karong adlawa.”

Human siya makasulti niining tanang mga pulong diha sa pangdungog sa mga tawo, misulod siya sa Capernaum. Ug sa diha nga ang mga sinugo nauli na sa balay, ilang nakita ang sulugoon nga maayo na.

Ug sa wala madugay si Jesus miadto sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Nain, ug mikuyog kaniya ang iyang mga tinun-an ug ang usa ka dakong panon sa katawhan. Ug sa nagkaduol na siya sa ganghaan sa lungsod, dihay minatay nga giyayongan paingon sa gawas, bugtong anak nga lalaki sa iyang inahan nga biyuda. Usa ka dakong panon sa katawhan gikan sa lungsod mikuyog sa biyuda. Sa pagkakita sa Ginoo sa biyuda, siya naluoy kaniya ug miingon kaniya, “Ayaw na paghilak.” Unya siya miduol ug mihikap sa lungon, ug ang mga nagyayong niini mihunong. Ug siya miingon, “Dong, ingnon ko ikaw, bangon!” Ug ang tawo nga namatay mibangon ug milingkod ug misugod sa pagsulti. Ug gihatag siya ni Jesus ngadto sa iyang inahan. Silang tanan nahadlok pag-ayo ug ilang gidayeg ang Dios nga nag-ingon, “Usa ka bantogang propeta ang mitungha sa atong taliwala!” ug, “Ang Dios miduaw sa iyang katawhan!” Kining balita mahitungod kaniya mikaylap sa tibuok Judea ug sa tanang silingan nga kalungsoran.

Unya usa niana ka adlaw, misakay siya sa sakayan uban sa iyang mga tinun-an ug miingon siya kanila, “Manabok kita ngadto sa pikas daplin sa lanaw.” Ug sila migikan. Sa naglawig na sila, nakatulog si Jesus. Unya miabot sa lanaw ang kusog nga unos, ug ang ilang sakayan napuno sa tubig, ug nagkakuyaw ang ilang kahimtang. Ug siya giduol ug gipukaw nila nga nag-ingon, “Agalon, Agalon, hapit na kita mangamatay!” Ug siya mimata ug iyang gibadlong ang hangin ug ang bangis nga mga balod, ug kini mihunong ug miabot ang kalinaw. Unya miingon siya kanila, “Hain man diay ang inyong pagsalig?” Ug sa ilang kahadlok sila nahibulong nga nag-ingon sa usa ug usa, “Kinsa ba diay kini siya, nga nagmando bisan sa hangin ug tubig, ug sila mituman kaniya?”

Unya midunggo sila sa kayutaan sa mga Gerasenhon, nga diha sa atbang sa Galilea. Ug sa pagkawas niya sa yuta, gisugat siya ug usa ka tawong gidemonyohan nga gikan sa lungsod. Sulod sa dugayng panahon ang tawo wala magsul-ob ug bisti, ug wala siya magpuyo ug balay kondili diha sa mga lubnganan. Ug sa pagkakita niya kang Jesus, misiyagit siya ug mihapa sa iyang atubangan ug miingon sa kusog nga tingog, “Unsa bay imong tuyo kanako, Jesus, Anak sa Labing Halangdong Dios? Nagpakiluoy ako kanimo, ayaw intawon ako paantosa.” Kay gisugo man ni Jesus ang hugawng espiritu sa paggula gikan sa tawo. (Kay sa daghang panahon siya giataki niini; siya binantayan ug gigapos sa kadena ug giposasan apan iyang gibugto ang mga gapos, ug siya giabog sa demonyo ngadto sa kamingawan.) ug si Juana, ang asawa ni Cusa nga sinaligan ni Herodes, ug si Susana, ug daghan pa nga naghatag gikan sa ilang mga katigayonan alang sa mga gikinahanglan ni Jesus ug sa iyang mga tinun-an. Unya si Jesus nangutana kaniya, “Unsay imong ngalan?” Ug siya mitubag, “Legion”, kay daghan man ang mga demonyo nga misulod kaniya. Ug sila mihangyo kaniya nga unta dili niya sila paadtoon sa kahiladman. Ug didtoy usa ka dakong panon sa mga baboy nga nangaonkaon didto sa bungtod, ug ang mga demonyo mihangyo kaniya nga unta pasudlon sila niini. Ug iyang gitugotan sila. Unya ang mga demonyo nanggula gikan sa tawo ug misulod sa mga baboy, ug ang panon nanagan ambak sa pangpang ngadto sa lanaw ug nangalumos. Ug sa pagkakita sa mga tigbantay sa mga baboy sa nahitabo, nanagan sila, ug ilang gisugilon kini sa lungsod ug kabalangayan. Unya ang mga tawo nanggawas sa pagsusi unsay nahitabo, ug miadto sila kang Jesus. Ug ilang nakita ang tawo nga gigulaan sa mga demonyo nga naglingkod sa tiilan ni Jesus, nagbisti na ug maayo na ang panimuot, ug sila nangahadlok. Ug kadtong nakakita gayod niini misugilon kanila kon giunsa pag-ayo ang gidemonyohan. Unya ang tanang mga tawo sa kasikbit nga kayutaan sa mga Gerasenhon mihangyo kang Jesus sa pagpahawa gikan kanila kay sila giabot man ug dakong kahadlok. Busa sakay sa sakayan siya mibalik. Ug ang tawo nga gigulaan sa mga demonyo mihangyo nga unta mokuyog siya kang Jesus apan gipalakaw hinuon siya niya nga nag-ingon, “Pauli sa imong balay ug isugilon unsa ka dako ang nabuhat sa Dios kanimo.” Ug milakaw siya nga nanugilon sa tibuok lungsod unsa kadako ang nabuhat ni Jesus alang kaniya.

Unya sa pagbalik ni Jesus, giabiabi siya sa panon sa katawhan, kay silang tanan nagpaabot man kaniya. Ug dihay miabot nga tawo nga ginganlan ug Jairo nga usa ka pangulo sa sinagoga ug naghapa siya sa tiilan ni Jesus, ug mihangyo siya kaniya sa pag-adto sa iyang balay, kay siya may bugtong nga anak nga babaye, nga may napulo ug duha ka tuig ang panuigon, ug siya himatyon. Sa paglakaw ni Jesus, ang mga tawo midutdot libot kaniya. Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa, miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo. Ug si Jesus miingon, “Kinsa man kadtong mihikap kanako?” Sa dihang namalibad ang tanan, si Pedro miingon, “Agalon, ang mga tawo naglibot ug nagdutdot kanimo!” Apan si Jesus miingon, “May mihikap kanako, kay nakamatngon ako nga may gahom nga migula kanako.” Sa dihang nakita sa babaye nga wala diay siya malilong, miduol siya nga nagkurog. Ug sa naghapa siya sa atubangan ni Jesus, gisugilon niya sa atubangan sa tanang tawo ang hinungdan sa iyang paghikap kaniya ug giunsa niya pagkaayo dihadiha. Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo. Lakaw nga malinawon.” Samtang nagsulti pa siya, usa ka tawo gikan sa balay sa pangulo sa sinagoga miabot nga nag-ingon, “Ang imong anak patay na. Ayaw na lang ug hasola ang Magtutudlo.” “Usa ka magpupugas milakaw aron sa pagsabod sa iyang mga binhi. Ug sa iyang pagsabod, may mga binhi nga nangahulog diha sa daplin sa dalan, ug kini natunobtunoban ug gipangtuka sa mga langgam sa kalangitan. Apan si Jesus nga nakadungog niini miingon kang Jairo, “Ayaw kahadlok, salig lamang ug mamaayo ra siya.” Ug sa pag-abot niya sa balay, wala siyay gitugotan sa pagsulod uban kaniya gawas kang Pedro, kang Juan, kang Santiago ug sa amahan ug inahan sa bata. Ug ang tanan nanghilak ug nagminatay tungod kaniya. Apan si Jesus miingon, “Ayaw na kamo paghilak, kay wala siya mamatay kondili natulog.” Ug gikataw-an nila siya kay nahibalo man sila nga ang bata patay na. Apan kinuptan ang kamot sa bata, misangpit siya nga nag-ingon, “Inday, bangon.” Ug mibalik ang iyang espiritu ug mibangon dayon siya, ug si Jesus misugo nga hatagan siya ug makaon. Ug nahibulong ang iyang mga ginikanan, apan gipahimangnoan sila ni Jesus sa dili pagsugilon ni bisan kinsa sa nahitabo.

Sa pagbalik na sa mga apostoles, ilang gisugilon kaniya ang ilang mga nabuhat. Ug gidala niya sila ug mipahilit ngadto sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Betsaida. Sa pagkahibalo niini sa mga panon sa katawhan, sila miapas kaniya, ug gidawat niya sila ug iyang gisultihan mahitungod sa gingharian sa Dios ug giayo niya ang mga nagkinahanglan ug kaayohan. Apan ang adlaw misugod na sa pagsalop ug ang napulo ug duha miduol ug miingon kaniya, “Palakta na ang panon sa katawhan aron moadto sila sa mga kabalangayan ug sa mga kasikbit nga kayutaan aron sila makapahulay ug makakita ug pagkaon, kay ania kita sa dapit nga awaaw.” Apan siya miingon kanila, “Kamo ang maghatag kanila ug pagkaon.” Ug sila mitubag kaniya, “Aduna lamang kitay lima ka pan ug duha ka buok isda, gawas hinuon kon molakaw kami aron sa pagpalit ug pagkaon alang niining tanang mga tawo.” Didtoy mga lima ka libo ka lalaki. Ug siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Palingkora sila nga magpundokpundok, mga tag-50 ang matag pundok.” Ug gihimo nila kini, ug ilang gipalingkod ang tanan. Sa iyang pagkuha sa lima ka pan ug sa duha ka buok isda, siya mihangad sa langit ug nagpasalamat, ug kini iyang gipikaspikas ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron ihatag ngadto sa panon sa katawhan. Ug ang tanan nangaon ug nangabusog. Ug ilang gihipos ang salin nga napulo ug duha ka bukag sa mga pinikaspikas.

Sa pagkasunod adlaw, sa nakalugsong na sila gikan sa bukid, usa ka dakong panon ang misugat kaniya. Ug dihay usa ka tawo gikan sa panon nga misinggit, “Magtutudlo, naghangyo ako kanimo nga imo untang tan-awon ang akong anak nga lalaki, kay siya bugtong nakong anak. Ug usa ka espiritu miataki kaniya, ug sa kalit misiyagit ug gipalimbaglimbag siya hangtod nga nagbula ang iyang baba ug gibun-og siya ug daw dili kini mobiya kaniya. Ug bisan unsang balaya nga inyong sudlan, pabilin kamo didto, ug gikan didto panglakaw kamo. Ug ako mihangyo sa imong mga tinun-an sa pagpagula unta niini, apan wala sila makahimo.” Si Jesus mitubag, “O walay pagsalig ug sukihan nga kaliwatan, hangtod kanus-a ba nga ako makig-uban kaninyo ug mag-antos kaninyo? Dad-a dinhi ang imong anak.” Samtang ang bata miduol, siya gikusokuso ug gipalimbaglimbag sa demonyo. Apan gibadlong ni Jesus ang hugawng espiritu ug giayo ang bata, ug giuli ngadto sa iyang amahan. Ug ang tanan nahibulong pag-ayo sa dakong gahom sa Dios. Apan samtang ang tanan nahibulong sa tanang gibuhat ni Jesus, siya miingon sa iyang mga tinun-an,

Ayoha ninyo ang mga masakiton didto ug ingna sila, ‘Ang gingharian sa Dios nagkaduol na kaninyo.’

Ug si Jesus nagpagula sa usa ka demonyo nga amang ug sa dihang migula na ang demonyo, ang tawong amang misulti, ug ang panon sa mga tawo nahibulong. Apan ang uban kanila miingon, “Nagpagula siya sa mga demonyo pinaagi kang Beelzebul, ang pangulo sa mga demonyo.” Ug ang uban, aron sa pagsulay, nangayo kaniya ug ilhanan gikan sa langit. Apan siya nga nahibalo sa ilang hunahuna, miingon kanila, “Ang tanang gingharian nga nabahin batok sa iyang kaugalingon malaglag ug ang balay nga nabahin maguba. Ug kon si Satanas nabahin batok sa iyang kaugalingon, unsaon man pagbarog sa iyang gingharian, kay nag-ingon man kamo nga ako nagpagula sa mga demonyo pinaagi kang Beelzebul? Ug kon nagpagula man ako sa mga demonyo pinaagi kang Beelsebul, pinaagi ba kang kinsa ang inyong mga anak nagpagula kanila? Busa sila mao ang mahimo ninyong mga maghuhukom. Ug siya miingon kanila, “Sa inyong pag-ampo, ingnon ninyo: “Amahan, unta balaanon ang imong ngalan. Paanhia ang imong gingharian. Apan kon pinaagi man sa tudlo sa Dios ako nagpagula sa mga demonyo, ang gingharian sa Dios miabot na diha kaninyo. Sa diha nga ang tawong kusgan nga sangkap sa hinagiban ug nagbantay sa iyang kaugalingong palasyo, ang iyang kabtangan anaa sa kasigurohan. Apan sa diha nga ang kusgan pa kay kaniya mosulong ug makabuntog kaniya, kuhaon niini ang iyang mga hinagiban nga iyang gisaligan ug bahinbahinon ang mga inilog niini. Siya nga dili dapig kanako, batok kanako, ug siya nga wala magtigom uban kanako, nagpatibulaag.

Unya si Jesus nagtudlo sulod sa usa sa mga sinagoga sa adlaw nga igpapahulay. Ug didtoy usa ka babaye nga may espiritu nga naghatag kaniya ug sakit sulod na sa napulo ug walo ka tuig. Siya nagtikuko ug dili makatuyhad sa iyang kaugalingon. Sa pagkakita ni Jesus kaniya, siya mitawag ug miingon kaniya, “Babaye, nakalingkawas na ikaw gikan sa imong sakit!” Ug gitapion ni Jesus ang iyang mga kamot diha kaniya, ug dihadiha siya natul-id, ug midayeg siya sa Dios. Apan ang pangulo sa sinagoga, nga nasuko tungod kay si Jesus nag-ayo ug masakiton sa adlaw nga igpapahulay, miingon sa mga tawo, “Adunay unom ka adlaw diin ang buhat kinahanglang buhaton. Anhi kamo niining mga adlawa ug magpaayo ug dili sa adlaw nga igpapahulay.” Ug ang Ginoo mitubag kaniya, “Mga tigpakaaron-ingnon! Dili ba nga ang matag usa kaninyo, sa adlaw nga igpapahulay, magbadbad sa iyang baka o sa iyang asno gikan sa kuwadra, ug dad-on kini sa gawas aron paimnon? Ug kining babaye nga anak ni Abraham nga gigapos ni Satanas sulod sa napulo ug walo ka tuig, dili ba kinahanglan nga badbaran siya sa gapos sa adlaw nga igpapahulay?” Sa nagsulti siya niini, ang tanan niyang mga kaaway naulawan ug ang tanang mga tawo nangalipay tungod sa tanang mga dalaygong butang nga gihimo niya.

Usa niana ka adlaw nga igpapahulay, sa dihang miadto siya sa balay sa usa ka pangulo nga sakop sa Pariseo aron mokaon, gibantayan nila siya pag-ayo. Apan sa diha nga dapiton ikaw, adto lingkod sa kinaubsan nga dapit aron inig-abot sa nagdapit kanimo, moingon siya kanimo, ‘Higala, adto sa taastaas nga dapit’. Sa ingon niana mapasidunggan ikaw sa atubangan sa tanan nga mitambong sa kan-anan uban kanimo. Kay ang tanan nga nagpataas sa iyang kaugalingon, ipaubos, ug ang nagpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.” Ug siya miingon usab sa tawo nga nagdapit kaniya, “Sa dihang maghatag ikaw ug dakong paniudto o panihapon, ayaw dapita ang imong mga higala o ang imong mga igsoon o ang imong mga kabanay o ang mga dato nga silingan, basin ug mobalos sila sa pagdapit kanimo ug unya mabalosan ka. Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta, ug mabulahan ikaw tungod kay sila dili man makabalos kanimo. Balosan ka ra unya sa panahon nga banhawon ang mga matarong.” Sa pagkadungog niini sa usa sa mga mitambong sa kan-anan, siya miingon kang Jesus, “Bulahan siya nga magkaon didto sa gingharian sa Dios!” Apan si Jesus miingon kaniya, “Dihay usa ka tawo nga mihatag ug dakong kombira, ug nanapit siya ug daghan. Ug sa panahon na sa kombira, gipaadto niya ang iyang ulipon aron sultihan ang mga dinapit, ‘Dali na kamo kay andam na ang tanan.’ Apan managsama silang tanan nga misugod sa pagbalibad. Ang una miingon kaniya, ‘Nakapalit ako ug uma, ug kinahanglan nga moadto ako sa pagtan-aw niini. Hangyoon ko ikaw, pasayloa lang ako.’ Ug ang usa miingon, ‘Nakapalit ako ug lima ka paris nga baka, ug moadto ako aron pagsusi kanila. Hangyoon ko ikaw, pasayloa lang ako.’ Ug dihay usa ka tawo sa iyang atubangan nga nanghupong. Ug may laing usa pa nga miingon, ‘Bag-o lang ako nga naminyo, busa dili ako makaadto.’ Unya ang ulipon mipauli ug misugilon niini ngadto sa iyang agalon. Ug uban sa kasuko ang tagbalay miingon sa iyang ulipon, ‘Lakaw dayon ngadto sa mga kadalanan ug mga agianan sa lungsod, ug dad-a dinhi ang mga kabos, mga bakol, mga buta ug ang mga piang.’ Unya ang sulugoon miingon, ‘Ginoo, nabuhat na nako ang imong gisugo, apan aduna pa gihapoy mga bakanteng dapit.’ Ang agalon miingon, ‘Lakaw ngadto sa kadalanan ug sa kasuokan ug pugsa ang mga tawo sa pag-anhi aron mapuno kining akong balay. Kay sultihan ko kamo, walay bisan usa niadtong mga dinapit nga makatilaw sa akong kombira.’ ” Ug dihay dagkong mga panon sa katawhan nga mikuyog kang Jesus, ug siya milingi ug miingon kanila, “Kon adunay tawo nga moari kanako ug dili siya magdumot sa iyang kaugalingong amahan ug inahan ug asawa ug mga anak ug mga igsoong lalaki ug mga igsoong babaye, oo, ug bisan sa iyang kaugalingong kinabuhi, dili siya mahimong akong tinun-an. Si bisan kinsa nga dili mopas-an sa iyang krus ug mosunod kanako, dili siya mahimo nga akong tinun-an. Kay kinsa ba kaninyo, nga nagtinguha sa pagtukod ug tore nga dili una molingkod ug mag-isip sa magasto kon aduna ba siyay igong ikapahuman niini? Kay kon dili, sa diha nga ikabutang na niya ang pundasyon ug unya dili na siya makahimo sa paghuman niini, ang tanang makakita niini mosugod sa pagyagayaga kaniya Ug si Jesus misulti ngadto sa mga batid sa Balaod ug sa mga Pariseo nga nag-ingon, “Uyon ba sa Balaod o dili, ang pagpang-ayo ug masakiton panahon sa adlaw nga igpapahulay?” nga mag-ingon, ‘Kining tawhana misugod sa pagtukod apan wala makapahuman.’ O kinsa bang haria nga sa iyang pagpakiggubat batok sa laing hari, dili una molingkod ug magpatambag kon makahimo ba siya uban sa napulo ka libo ka tawo sa pag-atubang batok kaniya nga misulong nga may 20,000 ka tawo? Ug kon dili man, samtang ang usa atua pa sa layo, magsugo siya ug mensahero sa paghangyo kaniya ug kasabotan sa kalinaw. Busa si bisan kinsa kaninyo nga dili mobiya sa tanan nga anaa kaniya, dili mahimo nga akong tinun-an. “Ang asin maayo, apan kon ang asin mawad-an sa iyang lami, unsaon pa man pagpabalik sa kaparat niini? Kini dili na gayod mapuslan bisan pa ug alang sa yuta o alang sa pag-abuno, ilabay na lang kini sa mga tawo. Ang may mga dalunggan nga makabati kinahanglang mamati. Apan sila mihilom. Unya iyang gigunitan ang masakiton ug giayo siya ug gipalakaw. Ug siya miingon kanila, “Kinsa ba kaninyo ang may anak o baka nga kon mahulog ngadto sa atabay sa adlaw nga igpapahulay, dili ba kuhaon man dayon nimo kini?” Ug sila wala makahimo sa pagtubag niini.

Sa iyang paglakaw padulong sa Jerusalem, siya misubay sa utlanan sa Samaria ug sa Galilea. Ug sa pagsulod niya sa usa ka balangay, siya gisugat sa napulo ka tawong sanlahon nga nagtindog sa layo, ug misinggit nga nag-ingon, “Jesus, Agalon, kaluy-i intawon kami.” Ug sa iyang pagkakita kanila, siya miingon kanila, “Lakaw ug ipakita ang inyong kaugalingon ngadto sa mga pari.” Ug samtang nanglakaw sila, nangaayo sila. Unya usa kanila, sa iyang pagkakita nga siya maayo na, mibalik ug sa kusog nga tingog nagdayeg sa Dios. Ug siya mihapa sa tiilan ni Jesus ug nagpasalamat kaniya. Ug kadto siya usa ka Samarianhon. Si Jesus miingon, “Dili ba napulo man ang nangaayo? Hain man diay ang siyam? Wala ba kanilay mibalik ug nagdayeg sa Dios gawas niining langyaw?” Ug si Jesus miingon kaniya, “Tindog ug lakaw, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo.”

Sa dihang nagkaduol siya sa Jerico, diha sa daplin sa dalan naglingkod ang usa ka buta nga nagpakilimos. Ug sa nadungog niya ang pagpangagi sa panon sa katawhan, nangutana siya kon unsay gipasabot niini. Unya gisuginlan nila siya, “Si Jesus nga Nazaretnon ania miagi.” Ug siya misinggit, “Jesus, Anak ni David, kaluy-i intawon ako!” Unya gibadlong siya sa mga nag-una ug giingnan siya nga maghilom apan misamot pa hinuon siya sa pagsinggit nga nag-ingon, “Anak ni David, kaluy-i intawon ako!” Wala una niya kini panumbalinga, apan sa kataposan miingon siya sa iyang kaugalingon, ‘Bisan ug wala ako mahadlok sa Dios ug wala magtahod sa tawo, Ug si Jesus mihunong ug nagsugo nga dad-on ang buta ngadto kaniya, ug sa dihang duol na siya, si Jesus nangutana kaniya, “Unsa may buot nimong buhaton nako alang kanimo?” Siya mitubag, “Ginoo, buot unta ako nga makakita pag-usab.” Si Jesus miingon kaniya, “Makakita ka na, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo.” Dihadiha nakakita siya, ug misunod kang Jesus nga nagdayeg sa Dios. Ug ang tanang tawo, sa ilang pagkakita niini, nagdayeg sa Dios.

Apan si Jesus miingon sa pagtubag, “Husto na kana!” Ug iyang gihikap ang dalunggan sa ulipon ug giayo siya.

Sa ikatulong adlaw dihay kasal didto sa Cana sa Galilea ug didto ang inahan ni Jesus. ug miingon kaniya, “Ang tanang tawo magdalit pag-una sa maayong bino, ug unya sa diha nga ang mga tawo makainom na pag-ayo, mao pay pagdalit sa dili maayo nga bino. Apan ikaw, imo hinuong gitagoan ang maayong bino hangtod karon.” Mao kini ang una sa mga milagro ni Jesus. Kini nahitabo didto sa Cana sa Galilea, ug nagpadayag sa iyang himaya, ug ang iyang mga tinun-an mituo kaniya.

Busa miadto na usab siya didto sa Cana sa Galilea diin gihimo niya nga bino ang tubig. Unya didto sa Capernaum, may usa ka pangulo nga ang anak nga lalaki nasakit. Sa iyang pagkadungog nga si Jesus miabot sa Galilea gikan sa Judea, siya miadto ug nagpakiluoy kaniya nga unta iyang adtoon ug ayohon ang anak niya kay kini nag-ungaw na sa kamatayon. Ug si Jesus miingon kaniya, “Kon dili kamo makakita ug mga ilhanan ug mga katingalahan, dili kamo motuo.” Ang pangulo miingon kaniya, “Ginoo, adtoa intawon ang akong anak sa dili pa siya mamatay.” Busa miabot siya sa usa ka lungsod sa Samaria nga ginganlan ug Sicar, duol sa yuta nga gihatag ni Jacob ngadto sa iyang anak nga si Jose. Si Jesus miingon kaniya, “Lakaw, ang imong anak mabuhi.” Ang tawo mituo sa pulong nga gisulti ni Jesus ug milakaw siya. Ug sa naglugsong pa siya sa dalan, ang iyang mga ulipon misugat kaniya nga nag-ingon nga ang iyang anak buhi. Busa siya nangutana kanila kon kanus-a siya nagsugod sa pagkaayo ug sila miingon kaniya, “Kagahapon sa unang takna sa hapon siya gihuwasan sa hilanat.” Ug ang amahan nahibalo nga mao kadto ang takna sa pag-ingon ni Jesus kaniya, “Ang imong anak mabuhi.” Ug mituo siya ug ang iyang tibuok nga panimalay. Kini mao ang ikaduhang ilhanan nga gihimo ni Jesus sa iyang pag-abot sa Galilea gikan sa Judea.

Human niini dihay usa ka kasaulogan sa mga Judio ug si Jesus mitungas ngadto sa Jerusalem. Tungod niana ang mga Judio miingon sa tawo nga naayo, “Adlaw karon nga igpapahulay ug dili uyon sa balaod ang pagdaladala nimo sa imong higdaanan.” Apan siya mitubag kanila, “Ang tawo nga nag-ayo kanako miingon kanako, ‘Dad-a ang imong higdaanan ug lakaw.’ ” Ug sila nangutana kaniya, “Kinsa bang tawhana ang nag-ingon kanimo, ‘Dad-a ang imong higdaanan ug lakaw’?” Apan ang tawo nga giayo wala mahibalo kon kinsa kadto kay si Jesus mibiya na man kay diha may panon sa katawhan niadtong dapita. Human niini, nakit-an siya ni Jesus sulod sa Templo ug si Jesus miingon kaniya, “Tan-awa, maayo na ikaw! Ayaw na pagpakasala aron dili mahitabo kanimo ang labi pang ngil-ad.” Ug ang tawo milakaw ug gisuginlan niya ang mga Judio nga ang nag-ayo kaniya mao si Jesus. Ug mao kini ang hinungdan ngano nga si Jesus gilutos sa mga Judio kay kini gibuhat man niya sa adlaw nga igpapahulay. Apan si Jesus mitubag kanila, “Ang akong Amahan nagpadayon sa pagbuhat ug ako nagbuhat.” Ug mao kini ang hinungdan ngano nga misamot pa ang tinguha sa mga Judio sa pagpatay kaniya, dili lamang tungod kay gilapas niya ang adlaw nga igpapahulay, kondili tungod usab kay ang Dios iya mang gitawag nga iyang Amahan, ug tungod niini iyang gihimong tupong sa Dios ang iyang kaugalingon. Si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang Anak dili makahimo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa iyang kaugalingon, gawas lamang sa iyang makita nga gibuhat sa Amahan. Kay bisan unsay gibuhat sa Amahan, gibuhat usab kana sa Anak. Ug didto sa Jerusalem, duol sa Ganghaan sa mga Karnero, may linaw nga sa Hebreo gitawag ug Betsata, nga may lima ka portiko. Kay ang Amahan nahigugma sa Anak, ug iyang gipakita kaniya ang tanan niyang gibuhat ug labi pa ka dagkong mga buhat kay niini ang iyang ipakita kaniya aron kamo mahibulong. Kay ingon nga ang Amahan nagbanhaw sa mga patay ug naghatag kanila ug kinabuhi, ang Anak usab naghatag ug kinabuhi kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan. Ang Amahan dili maghukom kang bisan kinsa apan ang tanang paghukom gitugyan niya ngadto sa Anak aron ang tanang tawo magpasidungog sa Anak sama sa ilang pagpasidungog sa Amahan. Ang wala magpasidungog sa Anak wala magpasidungog sa Amahan nga mao ang nagpadala kaniya. Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi. “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang takna taliabot ug karon mao na, nga ang mga patay mamati sa tingog sa Anak sa Dios ug kadtong mga mamati mabuhi. Tungod kay ang Amahan aduna may kinabuhi diha sa iyang kaugalingon, gitugot usab niya sa Anak ang pagbaton ug kinabuhi diha sa iyang kaugalingon ug gihatag kaniya ang kagahom sa paghukom tungod kay siya Anak man sa Tawo. Ayaw kamo kahibulong niini kay ang takna nagsingabot na nga ang tanan nga anaa sa mga lubong mamati sa iyang tingog ug ang mga nagbuhat ug maayo manggula sa pagkabanhaw ngadto sa kinabuhi ug ang mga nagbuhat ug daotan sa pagkabanhaw ngadto sa silot. Dinhi niini nanghigda ang dakong panon sa mga masakiton, lakip ang mga buta, mga bakol ug mga paralitiko. “Walay bisan unsa nga akong mahimo pinaagi sa akong kaugalingon; sumala sa akong nadungog ako maghukom. Ug ang akong hukom matarong kay wala ako magtinguha sa pagbuhat sa akong kaugalingong kabubut-on kondili sa kabubut-on sa nagpadala kanako. Kon ako magpamatuod mahitungod sa akong kaugalingon, ang akong pagpamatuod dili tinuod. Adunay lain nga magpamatuod mahitungod kanako ug ako nahibalo nga ang pagpamatuod nga iyang ipadayag mahitungod kanako matuod. Gipaadtoan ninyo si Juan, ug gipahayag niya ang matuod. Hinuon ako wala magsalig sa pagpamatuod sa tawo apan gihisgotan lamang nako kini aron maluwas kamo. Si Juan usa ka suga nga nagsiga ug nagdan-ag, ug sulod sa usa ka panahon gikahimut-an ninyo ang pagkalipay diha sa iyang kahayag. Apan ako adunay pagpamatuod nga dako pa kay sa gihimo ni Juan kay ang buluhaton nga gipiyal kanako sa Amahan aron akong taposon, kining maong buluhaton nga akong gihimo, nagpamatuod mahitungod kanako nga ang Amahan nagpadala kanako. Ug ang Amahan nga maoy nagpadala kanako, siya mao ang nagpamatuod mahitungod kanako. Kamo wala gayod makadungog sa iyang tingog, kamo wala gayod makakita sa iyang dagway. Ug ang iyang pulong wala magpabilin diha kaninyo kay kamo wala man motuo kaniya nga iyang gipadala. Kamo nagsusi sa Kasulatan kay naghunahuna man kamo nga pinaagi niini makaplagan ninyo ang kinabuhing dayon, hinuon mao kini ang nagpamatuod mahitungod kanako, apan nagdumili kamo sa pagduol kanako aron unta makabaton kamo ug kinabuhi. Wala ako magdawat ug pasidungog gikan sa tawo. Apan ako nasayod nga diha kaninyo wala ang paghigugma alang sa Dios. Ako mianhi sa ngalan sa akong Amahan apan wala ninyo ako dawata. Kon aduna hinuoy lain nga moanhi sa iyang kaugalingon nga ngalan, inyo hinuon siyang dawaton. Unsaon man ninyo sa pagtuo, kamo nga nagdawat ug pasidungog gikan sa usa ug usa apan wala mangita sa pasidungog nga gikan sa bugtong nga Dios? Ayaw kamo paghunahuna nga ako magsudya kaninyo atubangan sa Amahan. Ang magsudya kaninyo mao si Moises, siya nga maoy inyong gilaoman. Kon kamo nagtuo kang Moises, motuo usab unta kamo kanako, kay siya nagsulat man mahitungod kanako. Apan kon kamo dili motuo sa iyang mga sinulat, unsaon man ninyo pagtuo sa akong mga pulong?” Ug didtoy usa ka tawo nga nasakit sulod na sa 38 ka tuig. Sa pagkakita ni Jesus kaniya, ug sa nasayran niya nga dugay na kaayo siya didto, siya miingon kaniya, “Buot ba ikaw nga mamaayo?” Ang masakiton mitubag kaniya, “Ginoo, walay tawo nga makatuslob kanako ngadto sa linaw inigkakutaw na sa tubig, ug sa diha nga moduol ako aduna nay lain nga makauna kanako sa paglusad.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Bangon, dad-a ang imong higdaanan ug lakaw.” Dihadiha ang tawo naayo ug gidala niya ang iyang higdaanan ug milakaw. Ug kadto adlaw nga igpapahulay.

Human niini si Jesus mitabok ngadto sa pikas nga daplin sa Lanaw sa Galilea, nga mao ang Lanaw sa Tiberias. Si Jesus miingon, “Palingkora ang mga tawo.” Ug daghan ang balili niadtong dapita, busa nanglingkod ang mga lalaki nga may gidaghanon nga mga lima ka libo. Unya gikuha ni Jesus ang mga pan, ug sa nakapasalamat na siya, giapod-apod niya kini ngadto kanila nga nanglingkod ug ingon man usab ang isda, kutob sa ilang gusto. Ug sa nangabusog na sila, siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Hiposa ninyo ang mga tipik nga nasalin aron walay mausik.” Busa ila kining gihipos, ug napulo ug duha ka bukag ang ilang napuno sa mga tipik gikan sa lima ka pan nga sebada, nga salin sa mga nangaon. Sa pagkakita sa mga tawo sa ilhanan nga iyang gibuhat, sila miingon, “Sa pagkatinuod kini siya mao gayod ang propeta nga moanhi sa kalibotan!”

Sa pagkamatikod ni Jesus nga sila moduol na sa pagpugos kaniya aron himoon nga ilang hari, siya mibiya pag-usab ug nag-inusara didto sa kabungtoran. Sa pagkakilomkilom na, ang iyang mga tinun-an nanglugsong ngadto sa lanaw ug misakay ug sakayan ug mitabok sa lanaw paingon sa Capernaum. Ngitngit na ug si Jesus wala pa moabot ngadto kanila. Ug ang lanaw misugod na sa pagbalod tungod sa kusog nga hangin nga naghuros. Ug sa nakapamugsay na sila ug mga lima o unom ka kilometro, nakita nila si Jesus nga naglakaw ibabaw sa tubig ug nagkaduol sa sakayan. Ug nangalisang sila Ug miapas kaniya ang usa ka dakong panon sa katawhan, kay nakita man nila ang mga milagro nga iyang gihimo ngadto sa mga masakiton. apan siya miingon kanila, “Ako kini; ayaw kamo kalisang.” Ug sila malipayon nga midawat kaniya ngadto sa sakayan ug dihadiha ang sakayan midunggo sa yuta nga ilang gipadulngan.

Apan daghan sa mga tawo ang mituo kaniya ug miingon, “Kon moabot na ang Cristo, himoon ba kaha niya ang labaw pa ka daghang milagro kay sa nahimo niining tawhana?”

Unya sa pag-agi ni Jesus, iyang nakita ang usa ka tawo nga buta sukad pa sa pagkahimugso. Ug sila miingon kaniya, “Giunsa man sa pagkabuka ang imong mga mata?” Siya mitubag, “Ang tawo nga ginganlan ug Jesus nagmasa ug lapok ug iya kining gihidhid sa akong mga mata ug miingon kanako, ‘Lakaw ngadto sa Siloam ug panghilam-os.’ Busa miadto ako ug nanghilam-os ug unya nakakita na ako.” Ug sila miingon kaniya, “Hain na man siya?” Siya miingon, “Wala ako masayod.”

Gidala nila ngadto sa mga Pariseo ang tawo nga kaniadto buta. Ug adlaw kadto nga igpapahulay sa dihang si Jesus nagmasa ug lapok ug mipabuka sa mata sa buta. Ang mga Pariseo nangutana kaniya pag-usab kon giunsa niya sa pagkakita. Ug siya miingon kanila, “Gibutangan niya ug lapok ang akong mga mata ug ako nanghilam-os ug unya nakakita na ako.” Pipila sa mga Pariseo miingon, “Kining tawhana dili gikan sa Dios kay wala siya magtamod sa adlaw nga igpapahulay.” Apan ang uban miingon, “Unsaon man sa usa ka tawong makasasala ang paghimo ug mga milagro nga sama niini?” Ug may panagsumpaki diha kanila. Busa gipangutana nila pag-usab ang tawong buta, “Unsa may imong ikasulti mahitungod kaniya, kay gipabuka man niya ang imong mga mata?” Siya miingon, “Siya usa ka propeta.” Ang mga Judio wala motuo nga siya miagi pagkabuta ug nga makakita na hangtod nga natawag nila ang mga ginikanan sa tawo nga makakita na; ug nangutana sila kanila, “Inyo bang anak kining giingon ninyong nahimugso nga buta? Naunsa ba nga makakita na man siya karon?” Ug nangutana kaniya ang iyang mga tinun-an nga nag-ingon, “Rabi, kinsa may nakasala, kini bang tawhana o ang iyang mga ginikanan, nga nahimugso man siya nga buta?” Ang iyang mga ginikanan mitubag ug miingon, “Kami nahibalo nga kini siya mao ang among anak ug nga siya nahimugso nga buta. Apan naunsa nga makakita na man siya karon, kami wala mahibalo ug wala usab kami mahibalo kinsa ang nagpabuka sa iyang mga mata. Pangutan-a lang siya, kay dako na man siya. Mosulti siya alang sa iyang kaugalingon.” Giingon niini pagsulti sa iyang mga ginikanan tungod kay sila nahadlok sa mga Judio, kay ang mga Judio nagkasabot na man nga kon adunay moingon nga si Jesus mao ang Cristo, ang maong tawo palagpoton gikan sa sinagoga. Tungod niini ang iyang mga ginikanan miingon, “Siya dako na, pangutan-a lang siya ninyo.” Ug sa ikaduhang higayon gitawag nila ang tawo nga kaniadto buta ug miingon sila kaniya, “Ang Dios maoy dayega. Kami nahibalo nga kadtong tawhana usa ka makasasala.” Siya mitubag nga nag-ingon, “Ako wala mahibalo kon siya makasasala ba. Usa ka butang ang akong nahibaloan, kaniadto ako buta apan karon makakita na.” Ug sila miingon kaniya, “Unsa may iyang gibuhat kanimo? Giunsa man niya pagpabuka ang imong mga mata?” Kanila mitubag siya nga nag-ingon, “Gitug-anan ko na kamo, ug wala kamo mamati. Nganong buot man kamong mamati pag-usab? Buot ba usab kamong mahimo nga iyang mga tinun-an?” Ug gipakaulawan nila siya ug giingnan, “Ikaw tinun-an niya apan kami mga tinun-an ni Moises. Kami nasayod nga ang Dios nakigsulti kang Moises, apan bahin niining tawhana, wala kami mahibalo kon diin kini siya gikan.” Si Jesus mitubag, “Dili kay nakasala siya, o ang iyang mga ginikanan, kondili aron nga ang mga buhat sa Dios ikapadayag diha kaniya. Ang tawo mitubag nga nag-ingon, “Kahibulongan gayod kaayo kini! Wala kamo masayod kon diin siya gikan, apan gipabuka niya ang akong mga mata. Nahibalo kita nga ang Dios dili mamati sa mga makasasala, apan kon ang usa ka tawo mahadlokon sa Dios ug nagtuman sa iyang kabubut-on, ang Dios mamati kaniya. Sukad sa sinugdan sa kalibotan, wala pa gayod madungog nga dihay nakapabuka sa mga mata sa usa ka tawong nahimugso nga buta. Kon kadtong tawhana dili pa gikan sa Dios, wala unta siyay mahimo.” Mitubag sila kaniya nga nag-ingon, “Sa tumang kasal-anan ikaw natawo ug unya mangahas ikaw sa pagtudlo kanamo?” Ug gihinginlan nila siya.

Ug dihay masakiton nga usa ka tawo, si Lazaro nga taga-Betania, sa balangay ni Maria ug sa iyang igsoon nga si Marta. Apan si bisan kinsa nga maglakaw panahon sa gabii mapandol kay ang kahayag wala man diha kaniya.” Gisulti niya kining mga butanga ug unya miingon siya kanila, “Ang atong higala nga si Lazaro natulog apan moadto ako aron sa pagpukaw kaniya gikan sa pagkatulog.” Ug ang mga tinun-an miingon kaniya, “Ginoo, kon siya nakatulog, mamaayo ra siya.” Si Jesus naghisgot sa kamatayon ni Lazaro apan sila nagtuo nga ang iyang gipasabot mao ang pagpahulay sa pagkatulog. Busa si Jesus misulti kanila sa walay lipodlipod, “Si Lazaro namatay. Ug tungod kaninyo ako nalipay nga wala ako didto aron motuo kamo. Apan mangadto kita kaniya.” Unya si Tomas nga ginganlan ug Kaluha, miingon sa iyang mga kauban nga tinun-an, “Mangadto usab kita aron mamatay kita uban kaniya.” Unya sa pag-abot ni Jesus, iyang nasuta nga si Lazaro upat na ka adlaw didto sa lubnganan. Ang Betania duol sa Jerusalem, mga tulo ka kilometro ang gilay-on, busa daghan sa mga Judio ang nangadto kang Marta ug Maria aron sa paghupay kanila tungod sa ilang igsoon. Kini si Maria mao ang nagdihog sa Ginoo ug pahumot ug nagpahid sa iyang mga tiil pinaagi sa buhok niya ug nga ang igsoon niya nga si Lazaro nasakit. Sa pagkadungog ni Marta nga si Jesus nagsingabot na, siya miadto ug misugat kaniya, samtang si Maria nagpabilin nga naglingkod sulod sa balay. Ug si Marta miingon kang Jesus, “Ginoo, kon dinhi pa ikaw, dili unta mamatay ang akong igsoon. Hinuon nahibalo ako nga bisan karon ang tanan nga imong pangayoon sa Dios, kini ihatag kanimo sa Dios.” Si Jesus miingon kaniya, “Ang imong igsoon mabanhaw.” Ug si Marta mitubag kaniya, “Nahibalo ako nga siya mabanhaw sa pagpamanhaw unya sa kaulahian nga adlaw.” Si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang nagtuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya ug ang tanan nga buhi ug nagtuo kanako dili na gayod mamatay. Motuo ba ikaw niini?” Siya miingon kaniya, “Oo, Ginoo, ako nagtuo nga ikaw mao ang Cristo, ang Anak sa Dios, ang moanhi sa kalibotan.” Sa nakasulti na siya niini, siya miadto ug iyang gitawag si Maria nga iyang igsoon ug sa tago gisultihan niya, “Ania ang Magtutudlo ug gipatawag ikaw niya.” Sa pagkadungog ni Maria niini, siya midali pagtindog ug miadto kaniya. Busa si Jesus gipasugoan sa magsoong babaye nga nag-ingon, “Ginoo, ang imong suod nga higala nasakit.” Niadtong tungora, si Jesus wala pa moabot sa balangay, kondili didto pa siya sa dapit diin gikasugat niya si Marta. Unya ang mga Judio nga didto sa balay uban kang Maria aron sa paghupay kaniya, sa ilang pagkakita kaniya nga midali pagtindog ug migula, misunod kaniya. Naghunahuna sila nga moadto siya sa lubong aron sa paghilak didto. Busa si Maria, sa pag-abot niya sa dapit diin didto si Jesus ug sa pagkakita niya kaniya, mihapa sa iyang tiilan ug miingon kaniya, “Ginoo, kon dinhi pa ikaw dili unta mamatay ang akong igsoon.” Sa pagkakita ni Jesus kaniya nga naghilak ug sa mga Judio nga nangabot uban kaniya nga naghilak usab, natandog siya diha sa iyang espiritu ug naguol. Ug siya miingon, “Hain ba ninyo siya gibutang?” Sila miingon kaniya, “Ginoo, aria ug tan-awa.” Si Jesus mihilak. Busa ang mga Judio nag-ingon, “Tan-awa, pagkadako gayod sa iyang paghigugma kaniya!” Apan diha kanilay nag-ingon, “Dili ba kini siya nga maoy nakapabuka sa mga mata sa buta makahimo usab unta nga dili mamatay si Lazaro?” Unya si Jesus, nga natandog pag-usab, miduol sa lubong. Kini usa ka langob nga gialihan ug usa ka bato. Si Jesus miingon kanila, “Kuhaa ninyo ang bato.” Si Marta, ang igsoon sa namatay, miingon kaniya, “Ginoo, baho na siya karon kay upat na man ka adlaw sukad sa iyang pagkamatay.” Apan sa pagkadungog niini ni Jesus, siya miingon, “Kining sakita dili ikamatay, kondili alang kini sa himaya sa Dios, aron ang Anak sa Dios himayaon pinaagi niini.” Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ba ako mag-ingon kanimo nga kon motuo ikaw makita nimo ang himaya sa Dios?” Busa gikuha nila ang bato. Ug giyahat ni Jesus ang iyang mga mata ngadto sa kahitas-an ug miingon, “Amahan, nagpasalamat ako kanimo nga ikaw namati kanako. Ako nahibalo nga ikaw mamati kanunay kanako, apan gisulti nako kini tungod sa panon sa katawhan nga nag-alirong, aron sila motuo nga ikaw mao ang nagpadala kanako.” Ug sa nakasulti na siya niini, siya misinggit sa kusog nga tingog nga nag-ingon, “Lazaro, gula ngari!” Ug ang namatay migula, ang iyang mga kamot ug mga tiil binugkosan ug mga bendahi ug ang iyang nawong naputos ug panapton. Si Jesus miingon kanila, “Badbari ninyo siya ug palakta siya.”

Unom ka adlaw sa wala pa ang Kasaulogan sa Pagsaylo, si Jesus miabot sa Betania, diin didto si Lazaro, ang gibanhaw ni Jesus gikan sa mga patay. Busa ang mga pangulong pari nagsabot sa pagpatay usab kang Lazaro kay tungod kaniya daghan sa mga Judio ang mipalayo kanila ug mituo kang Jesus. Sa pagkasunod nga adlaw, ang dakong panon sa katawhan nga nangabot alang sa kasaulogan nakadungog nga si Jesus moabot sa Jerusalem. Busa nanguha sila ug mga palwa sa palmera ug nangadto sila aron sa pagsugat kaniya ug naninggit, “Hosanna! Dalaygon ang mianhi sa ngalan sa Ginoo, ang Hari sa Israel!” Ug si Jesus nakakaplag ug usa ka nating asno ug siya mikabayo niini, sumala sa nasulat, “Ayaw kahadlok, babaye nga anak sa Zion; tan-awa, mianhi ang imong hari, nga nagkabayo sa nati sa asno!” Sa sinugdan ang iyang mga tinun-an wala makasabot niini apan sa diha nga gihimaya na si Jesus, nahinumdom na sila nga kini nasulat mahitungod kaniya ug nga nahitabo kini ngadto kaniya. Nagpamatuod alang kaniya ang panon sa katawhan nga didto uban kaniya sa dihang gitawag niya si Lazaro sa paggula gikan sa lubong ug gibanhaw siya gikan sa mga patay. Tungod niini ang panon sa katawhan miadto sa pagsugat kaniya kay nakadungog man sila nga nakahimo siya sa maong ilhanan. Unya ang mga Pariseo nag-ingon sa usa ug usa, “Nakita ninyo nga wala na gayod kamoy mahimo! Tan-awa, ang tibuok kalibotan misunod na kaniya!” Ug didto gidalitan siya nila ug panihapon. Si Marta mao ang nagsilbi ug si Lazaro usa sa mga mitambong sa kan-anan uban kaniya. Unya dihay pipila ka Grego sa mga nanungas aron sa pagsimba didto sa kasaulogan. Kini sila miduol kang Felipe nga taga-Betsaida sa Galilea ug mihangyo kaniya nga nag-ingon, “Ginoo, makigkita unta kami kang Jesus.” Si Felipe miadto ug iyang gisuginlan si Andres, ug si Andres miadto uban kang Felipe ug ilang gisuginlan si Jesus. Ug si Jesus mitubag kanila, “Ang takna miabot na nga himayaon na ang Anak sa Tawo. Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo, nga ang usa ka lugas nga trigo kinahanglang mahulog sa yuta ug mamatay, kay kon dili, magpabilin kini nga mag-inusara. Apan kon kini mamatay, mamunga kini ug daghan. Ang nagmahal sa iyang kinabuhi mawad-an hinuon niini, apan ang nasilag sa iyang kinabuhi niining kalibotana magpatunhay niini alang sa kinabuhing dayon, Kon ang usa ka tawo mag-alagad kanako, kinahanglan nga mosunod siya kanako ug kon asa gani ako, ang akong alagad atua usab didto. Kon ang usa ka tawo mag-alagad kanako, ang Amahan magpasidungog kaniya. “Karon naguol ang akong kalag. Ug unsa may akong isulti? Moingon ba ako, ‘Amahan, luwasa ako gikan niining taknaa’? Dili, kay alang niining maong tuyo miabot ako niining taknaa. Amahan, pasidunggi ang imong ngalan.” Unya miabot gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, “Gipasidunggan na nako kini ug pasidunggan kini nako pag-usab.” Ang mga tawo nga nag-alirong nakadungog sa tingog ug sila miingon nga kadto dalugdog. Ang uban nag-ingon, “Dihay anghel nga misulti kaniya.” Ug si Maria mikuha ug usa ka litran nga mahalong pahumot nga lunsayng nardo ug iyang gidihogan ang mga tiil ni Jesus ug iyang gipahiran kini sa iyang buhok ug ang balay nalukop sa alimyon sa pahumot.

Sa wala pa ang Kasaulogan sa Pagsaylo, si Jesus nahibalo nga miabot na ang takna sa iyang pagbiya niining kalibotana ug sa pag-adto ngadto sa Amahan. Ug kay nahigugma man siya sa mga iya nga ania sa kalibotan, sila iyang gihigugma hangtod sa kataposan.

Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak. Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton.

Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.”

Ug niana unyang adlawa wala na kamoy ipangutana pa kanako. Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo, nga kon mangayo kamo ug bisan unsa gikan sa Amahan pinaagi sa akong ngalan, siya mohatag niini kaninyo. Hangtod karon wala pa kamo mangayo pinaagi sa akong ngalan. Pangayo kamo ug makadawat kamo aron mahingpit ang inyong kalipay.

“Mga tawo sa Israel, pamatia ninyo kining mga pulonga: si Jesus nga Nazaretnon, tawo nga gipamatud-an kaninyo sa Dios pinaagi sa gamhanang mga buhat ug mga kahibulongan ug mga ilhanan nga gihimo sa Dios pinaagi kaniya diha kaninyo, sumala sa inyo gayod nga nahibaloan.

Unya si Pedro ug si Juan mitungas ngadto sa Templo sa panahon sa pag-ampo, sa ikatulo nga takna sa hapon. ug sila nakaila kaniya nga mao ang tawo nga naglingkoran sa Pultahang Matahom sa Templo aron sa pagpakilimos, ug sila napuno sa kahibulong ug katingala sa nahitabo kaniya.

Ug karon, Ginoo, tan-awa ang ilang mga pagpanghulga ug itugot sa imong mga alagad ang pagsulti sa imong pulong uban sa tanang kaisog, Busa gidakop nila sila ug gibutang sa bilanggoan hangtod sa pagkasunod adlaw, kay gabii na man kadto. samtang magtuyhad ikaw sa imong kamot aron sa pagpang-ayo, ug ang mga milagro ug mga kahibulongan mahimo pinaagi sa ngalan sa imong balaang alagad nga si Jesus.”

Ug pinaagi sa mga kamot sa mga apostoles, daghan ang mga ilhanan ug mga kahibulongan nga nahimo diha sa mga tawo. Ug silang tanan didto magtigom sa Portico ni Solomon.

nga tungod niana ilang gidala ang mga masakiton ngadto sa kadalanan ug gibutang sa mga lantay ug mga higdaanan aron nga sa pag-agi ni Pedro bisan sa iyang anino na lamang malandongan unta ang uban kanila. Ug gikan sa kalungsoran nga kasikbit sa Jerusalem nagpundok usab ang daghang mga tawo nga nagdala sa mga masakiton ug mga gisakit sa mga hugaw nga espiritu ug silang tanan nangaayo.

Unya si Esteban, nga puno sa grasya ug gahom, naghimo ug dagkong mga kahibulongan ug mga ilhanan diha sa katawhan.

Ug ang katawhan nagkahiusa sa pagpamati sa gisulti ni Felipe sa dihang nakadungog ug nakakita sila sa mga milagro nga iyang gibuhat. Kay gikan sa daghang mga giyawaan nanggula ang mga hugaw nga espiritu, nga nagsinggit sa kusog nga tingog ug nangaayo ang daghang mga paralitiko o mga bakol.

Unya sa dihang milibot si Pedro sa tanang dapit, miadto usab siya sa mga balaan nga nagpuyo sa Lida. Didto nakita niya ang usa ka tawo nga ginganlan ug Ineas nga naghigda sa iyang higdaanan sulod na sa walo ka tuig kay siya paralitiko man. Ug si Pedro miingon kaniya, “Ineas, giayo na ikaw karon ni Jesu-Cristo. Bangon ug hiposa ang imong gihigdaan.” Ug mibangon dayon siya. Ug nakakita kaniya ang tanang nagpuyo sa Lida ug sa Saron, ug sila nangakabig ngadto sa Ginoo.

Didto sa Jopa may usa ka babayeng tinun-an nga ginganlan ug Tabita, nga kon hubaron, Dorcas o Lagsaw. Siya daghan ug mga maayong buhat ug mga pagtabang nga iyang gihimo. Niadtong mga adlawa siya nasakit ug namatay, ug human nila kahugasi ang iyang lawas, ila kining gihaya sa usa ka lawak sa itaas. Tungod kay ang Lida duol ra man sa Jopa, ang mga tinun-an nga nakadungog nga si Pedro atua didto, mipaadto sila ug duha ka tawo sa paghangyo kaniya, “Ayaw intawon paglangay sa pag-adto kanamo.” Busa si Pedro mitindog ug miuban kanila. Ug sa iyang pag-abot, gidala siya nila ngadto sa lawak sa itaas ug nag-alirong kaniya ang tanang mga biyuda nga nanghilak ug nagpakita kaniya sa mga kamisola ug mga bisti nga binuhat ni Dorcas samtang uban pa siya kanila. Ug natumba siya sa yuta ug nakadungog ug tingog nga nag-ingon kaniya, “Saulo, Saulo, nganong gilutos nimo ako?” Apan silang tanan gipagula ni Pedro, ug siya miluhod ug nag-ampo. Unya sa pag-atubang niya sa lawas, miingon siya, “Tabita, bangon.” Ug gibuka ni Dorcas ang iyang mga mata ug sa pagkakita niya kang Pedro, siya milingkod. Gitunol ni Pedro ang iyang kamot ngadto kaniya ug gipatindog niya siya. Unya iyang gitawag ang mga balaan ug ang mga biyuda, ug iyang gipakita si Dorcas nga buhi. Ug kini nahibaloan sa tibuok Jopa ug daghan ang mituo sa Ginoo.

giunsa sa Dios pagdihog pinaagi sa Espiritu Santo ug sa gahom, giunsa niya paglibot aron sa pagbuhat ug maayo ug sa pagpang-ayo sa tanang gisakit sa yawa, kay ang Dios nag-uban kaniya.

Ug ang Dios naghimo ug talagsaong mga milagro pinaagi sa mga kamot ni Pablo nga tungod niana ang mga masakiton gidad-an ug mga panyo o mga tapis nga nadapat sa lawas ni Pablo, ug sila naayo sa ilang mga sakit ug namiya kanila ang mga daotang espiritu.

Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat. Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico.

ngadto sa usa gihatag ang pagtuo pinaagi sa mao ra nga Espiritu, ngadto sa usa gihatag ang mga gasa sa pag-ayo sa mga masakiton pinaagi sa mao ra nga Espiritu;

Siya nga naghatag kaninyo sa Espiritu ug nagbuhat sa mga milagro diha kaninyo, naghimo ba kaninyo niini tungod sa mga buhat sa Balaod o tungod ba sa pagpamati uban sa pagtuo?

Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,

Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya. Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.

ingon nga napapas niya ang sulat nga nagbabag batok kanato pinaagi sa mga tulumanon niini ug kini iyang gikuha gikan kanato ug gilansang kini sa krus. Ang mga pamunoan ug kagamhanan iyang gitangtangan sa mga hinagiban ug iyang gipasundayag sila sa kadaghanan, diha sa iyang pagdaog batok kanila pinaagi sa krus.

Kasaligan ang pulong ug takos nga dawaton sa hingpit, nga si Cristo Jesus mianhi sa kalibotan aron sa pagluwas sa mga makasasala. Ug ako mao ang labaw sa mga makasasala,

ako magpahimangno kanimo sa pagbantay sa sugo nga dili mabulingan ug mahigawas sa mga pagsaway hangtod sa pagtungha sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Ug unya sa gitakda nga panahon kini ipadayag ra sa dalaygon ug bugtong nga Makagagahom, ang Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo,

Siya mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadaotan ug sa pagputli alang sa iyang kaugalingon sa usa ka katawhan nga iya gayod, madasigon sa maayong binuhatan.

Ug ang Dios usab nagsaksi niini pinaagi sa mga ilhanan ug mga katingalahan ug sa nagkalainlaing mga milagro, ug pinaagi usab sa mga gasa sa Espiritu Santo nga giapod-apod sumala sa iyang kabubut-on.

Ug unsa pay uban nga akong isulti? Kay kulang ang akong panahon sa paghisgot mahitungod kang Gideon, kang Barak, kang Samson, kang Jepta, mahitungod kang David ug kang Samuel ug sa mga propeta, nga tungod sa pagtuo gibuntog nila ang mga gingharian, gipatuman nila ang kaangayan, gidawat nila ang mga saad, gipatak-om nila ang mga baba sa mga liyon, gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.

Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo. Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.

Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.

Agig hulagway niini, ang bautismo, nagluwas kaninyo karon dili ingon nga paghugas sa buling gikan sa lawas kondili ingon nga pangamuyo ngadto sa Dios alang sa hinlo nga tanlag, pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo,

Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.

hinuon ang pagdihog nga inyong nadawat gikan kaniya nagpabilin diha kaninyo ug kamo wala magkinahanglan nga aduna pay magtudlo kaninyo, ug ingon nga ang iyang pagdihog kaninyo nagtudlo man kaninyo mahitungod sa tanang butang, ug matuod kini ug dili bakak, sumala sa gitudlo niya kaninyo, pabilin kamo diha kaniya.

Mga anak, kamo iya sa Dios, ug sila inyo nang gibuntog, kay siya nga anaa kaninyo labaw pa kay kaniya nga ania sa kalibotan.

“Ako mao ang Alfa ug ang Omega,” nag-ingon ang Ginoong Dios nga mao karon ug mao kaniadto ug mao ang umaabot, ang Makagagahom sa Tanan.

Sa pagkakita nako kaniya, natumba ako nga daw patay diha sa iyang tiilan. Ug gitapion niya kanako ang iyang tuo nga kamot ug miingon siya kanako, “Ayaw kahadlok! Ako mao ang sinugdan ug ang kataposan ug ang buhi. Ako namatay, apan tan-awa, ako karon buhi hangtod sa kahangtoran, ug ania kanako ang mga yawi sa Kamatayon ug sa Hades.

nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!”

Ug kon may buot modagmal kanila, adunay kalayo nga mogula sa ilang baba ug mohurot sa ilang mga kaaway. Kon may buot modagmal kanila, sa ingon niining paagiha siya patyon.

Ug nadakpan ang bangis nga mananap, ug uban kaniya nadakpan ang mini nga propeta nga mao ang naghimo sa mga milagro diha sa iyang atubangan, nga pinaagi niini gipahisalaag niya ang mga nakadawat sa patik sa mapintas nga mananap ug ang mga nagsimba sa iyang larawan. Kining duha gitambog nga buhi ngadto sa linaw nga kalayo nga nagdilaab sa asupri.

Unya dihay mga eskriba ug mga Pariseo nga miingon kaniya, “Magtutudlo, buot unta kaming motan-aw ug ilhanan gikan kanimo.” Apan kanila mitubag siya nga nag-ingon, “Ang usa ka daotan ug maluibon nga kaliwatan mangita ug ilhanan apan walay laing ilhanan nga ihatag niini gawas lamang sa ilhanan ni Jonas nga propeta. Misulod siya sa balay sa Dios ug mikaon sa mga pan nga gihalad diha sa halaran bisan supak sa balaod ang pagkaon niya niini ug sa iyang mga kauban kay kini alang man lamang sa mga pari. Kay sama nga si Jonas didto sa tiyan sa dakong isda sulod sa tulo ka adlaw ug tulo ka gabii, ang Anak sa Tawo usab adto sa kahiladman sa yuta sulod sa tulo ka adlaw ug tulo ka gabii.

Unya gipatawag ni Jesus ang iyang mga tinun-an ug giingnan, “Naluoy ako sa katawhan kay tulo na karon ka adlaw nga sila nakig-uban kanako ug wala silay makaon ug dili ako buot nga mopauli sila nga walay kaon kay tingali unya ug panguyapan sila sa dalan.” Ang mga tinun-an miingon kaniya, “Asa man kita manguha ug pan dinhi sa kamingawan nga igong makabusog niining dakong panon sa katawhan?” Si Jesus miingon kanila, “Pila ba ka buok ang inyong pan?” Sila miingon, “Pito, ug may pipila ka gagmayng isda.” Unya iyang gisugo ang panon sa katawhan sa paglingkod sa yuta. Ug iyang gikuha ang pito ka pan ug ang mga isda, ug sa nakapasalamat na siya, kini iyang gipikaspikas ug gihatag ngadto sa mga tinun-an ug gipanghatag kini sa mga tinun-an ngadto sa katawhan. Ug nangaon silang tanan ug nangabusog. Unya ilang gihipos ang nahibilin nga mga tipik nga miabot ug pito ka bukag. Ang nangaon upat ka libo ka lalaki, gawas sa mga babaye ug mga bata.

Sayo sa pagkabuntag, sa pagbalik niya sa siyudad, gigutom siya. Ug sa pagkakita niya sa usa ka kahoyng igera diha sa daplin sa dalan, giduol niya kini, ug wala siyay nakaplagan niini gawas sa mga dahon lamang. Ug giingnan niya kini, “Sukad karon dili ka na gayod makapamunga pag-usab.” Ug ang kahoyng igera nalaya dayon.

Unya dihay usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig. Daghan na siya ug giantos ubos sa daghang mananambal, ug ang tanan niyang katigayonan nahurot na niya paggasto, apan wala gayod siya maayo gani misamot pa hinuon. Ug kay nakadungog man siya sa mga taho mahitungod kang Jesus, siya misuot sa panon sa katawhan ngadto sa luyo ni Jesus ug mihikap sa iyang bisti. Kay siya nag-ingon man, “Kon makahikap lang ako sa iyang mga bisti, maayo gayod ako.” Dihadiha mitang-on ang iyang pagsigi ug dugo, ug gibati niya diha sa iyang lawas nga siya naayo gikan sa iyang sakit. ug nagpuyo sa mga lubnganan ug wala nay bisan kinsa pa nga makagapos kaniya, bisan pa ug kadena. Ug si Jesus nga nakamatikod sulod sa iyang kaugalingon nga may gahom nga migula gikan kaniya, dihadiha miliso taliwala sa panon sa katawhan ug miingon, “Kinsa may mihikap sa akong bisti?” Ang iyang mga tinun-an miingon kaniya, “Nakita nimo ang panon sa katawhan nga midutdot libot kanimo, ug unya mangutana pa ikaw, ‘Kinsa may mihikap kanako?’ ” Ug gilibot niya pagtan-aw kon kinsa ang naghimo niadto. Apan ang babaye nga nahibalo sa nahitabo kaniya, miduol nga nahadlok ug nagkurog ug mihapa sa iyang atubangan, ug misugilon kaniya sa tibuok nga kamatuoran. Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo. Lakaw nga malinawon ug maayo na ikaw gikan sa imong sakit.”

Sa dihang nakatabok na sila, miabot sila sa yuta sa Genesaret ug midunggo sa baybayon. Ug sa pagkawas na nila sa sakayan, dihadiha sa pagkaila sa mga tawo kaniya, nanagan sila libot sa tanang dapit niadtong yutaa ug gisugdan nila sa pagdala ang mga masakiton nga diha sa mga higdaanan ngadto sa bisan diing dapit, diin atua siya sumala sa ilang madunggan. Bisan diin siya moadto, sa mga kabalangayan, sa mga siyudad o sa kaumahan, gipahimutang nila ang mga masakiton diha sa mga taboan, ug nagpakiluoy sila kaniya nga pahikapon unta sila bisan na lang sa sidsid sa iyang bisti. Ug nangaayo ang tanang nakahikap niini.

Sa diha nga nagkasalop na ang adlaw, ang tanan nga adunay masakiton sa nagkalainlaing mga sakit midala kanila ngadto kaniya, ug iyang gitapion ang iyang mga kamot sa matag usa kanila, ug giayo sila.

Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa, miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo. Ug si Jesus miingon, “Kinsa man kadtong mihikap kanako?” Sa dihang namalibad ang tanan, si Pedro miingon, “Agalon, ang mga tawo naglibot ug nagdutdot kanimo!” Apan si Jesus miingon, “May mihikap kanako, kay nakamatngon ako nga may gahom nga migula kanako.” Sa dihang nakita sa babaye nga wala diay siya malilong, miduol siya nga nagkurog. Ug sa naghapa siya sa atubangan ni Jesus, gisugilon niya sa atubangan sa tanang tawo ang hinungdan sa iyang paghikap kaniya ug giunsa niya pagkaayo dihadiha. Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo. Lakaw nga malinawon.”

Unya ang napulo ug duha iyang gitigom, ug gihatagan niya sila ug gahom ug katungod ibabaw sa tanang mga demonyo ug sa pag-ayo sa mga sakit. Sa pagbalik na sa mga apostoles, ilang gisugilon kaniya ang ilang mga nabuhat. Ug gidala niya sila ug mipahilit ngadto sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Betsaida. Sa pagkahibalo niini sa mga panon sa katawhan, sila miapas kaniya, ug gidawat niya sila ug iyang gisultihan mahitungod sa gingharian sa Dios ug giayo niya ang mga nagkinahanglan ug kaayohan. Apan ang adlaw misugod na sa pagsalop ug ang napulo ug duha miduol ug miingon kaniya, “Palakta na ang panon sa katawhan aron moadto sila sa mga kabalangayan ug sa mga kasikbit nga kayutaan aron sila makapahulay ug makakita ug pagkaon, kay ania kita sa dapit nga awaaw.” Apan siya miingon kanila, “Kamo ang maghatag kanila ug pagkaon.” Ug sila mitubag kaniya, “Aduna lamang kitay lima ka pan ug duha ka buok isda, gawas hinuon kon molakaw kami aron sa pagpalit ug pagkaon alang niining tanang mga tawo.” Didtoy mga lima ka libo ka lalaki. Ug siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Palingkora sila nga magpundokpundok, mga tag-50 ang matag pundok.” Ug gihimo nila kini, ug ilang gipalingkod ang tanan. Sa iyang pagkuha sa lima ka pan ug sa duha ka buok isda, siya mihangad sa langit ug nagpasalamat, ug kini iyang gipikaspikas ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron ihatag ngadto sa panon sa katawhan. Ug ang tanan nangaon ug nangabusog. Ug ilang gihipos ang salin nga napulo ug duha ka bukag sa mga pinikaspikas. Sa diha nga nag-ampo siya nga nag-inusara, ang iyang mga tinun-an didto uban kaniya. Siya nangutana kanila, “Sumala sa sulti sa mga tawo, kinsa man ako?” Ug sila mitubag, “Si Juan nga Tigbautismo, apan ang uban miingon nga si Elias, ug ang uban, nga usa sa unang mga propeta nga nabanhaw.” Ug gipadala niya sila aron sa pagsangyaw sa gingharian sa Dios ug sa pagpang-ayo.

Sa ilang pagbiya, milatas sila sa mga kabalangayan nga nagsangyaw sa Maayong Balita ug nang-ayo sa mga masakiton sa tanang dapit.

apan siya miingon kanila, “Ako kini; ayaw kamo kalisang.” Ug sila malipayon nga midawat kaniya ngadto sa sakayan ug dihadiha ang sakayan midunggo sa yuta nga ilang gipadulngan.

Sa nanungatunga na ang kasaulogan, si Jesus misaka sa Templo ug nanudlo. Busa nahibulong ang mga Judio nga nag-ingon, “Giunsa man niining tawhana sa pagkabaton ug kahibalo nga wala man unta siya makatuon?”

Tungod niini daghan sa mga Judio nga miduaw kang Maria ug nakakita sa gibuhat ni Jesus, mituo kaniya.

Unya ang tanang tawo giabot ug kahadlok ug pinaagi sa mga apostoles nahimo ang daghang mga kahibulongan ug mga ilhanan.

Apan dihay usa ka tawo nga ginganlan ug Ananias, nga uban sa iyang asawa nga si Safira, nagbaligya ug katigayonan, Ug dihadiha natumba siya sa tiilan ni Pedro ug namatay. Sa pagsulod sa mga batan-ong lalaki, ilang nakita siya nga patay na ug giyayongan nila siya paingon sa gawas ug gilubong tupad sa iyang bana. Ug giabot ug dakong kahadlok ang tibuok iglesia ug ang tanan nakadungog niining mga butanga.

Unya sa pagkadungog sa mga apostoles didto sa Jerusalem nga ang Samaria midawat sa pulong sa Dios, sila mipadala kang Pedro ug Juan ngadto kanila nga sa ilang pag-abot, nag-ampo alang kanila nga unta makadawat sila sa Espiritu Santo, kay wala pa man kanilay nakunsaran niini ug sila igo man lamang nabautismohan sa ngalan sa Ginoong Jesus. Busa gipandong nila ang ilang mga kamot ngadto kanila ug nadawat nila ang Espiritu Santo.

Samtang si Pedro nagsulti pa niini, ang Espiritu Santo mikunsad diha sa tanan nga nakadungog sa pulong. Ug ang mga magtutuo nga tinuli nga miuban kang Pedro nahibulong nga ang gasa sa Espiritu Santo gibubo usab diha sa mga Gentil. Kay sila nakabati man kanila nga nagsulti ug lain nga mga pinulongan ug nagdayeg sa Dios. Unya si Pedro miingon, “Aduna bay makapugong sa tubig alang sa pagbautismo kanila nga nakadawat sa Espiritu Santo sama kanato?” Ug misugo siya nga bautismohan sila diha sa ngalan ni Jesu-Cristo. Unya gihangyo nila siya sa pagpabilin pa ug pipila ka adlaw.

Sa pagsugod nako ug pagsulti, ang Espiritu Santo mikunsad kanila sama sa pagkunsad niini kanato sa sinugdan. Unya akong nahinumdoman ang pulong sa Ginoo, sa iyang pag-ingon, ‘Si Juan nagbautismo pinaagi sa tubig, apan bautismohan kamo pinaagi sa Espiritu Santo.’ Busa kon ang Dios naghatag man kanila ug gasa nga sama sa iyang gihatag kanato sa diha nga mituo na kita sa Ginoong Jesu-Cristo, kinsa man ako nga makapugong sa Dios?”

Unya samtang nagpaingon kami sa dapit nga ampoanan, gikasugat kami sa usa ka babayeng sulugoon nga may espiritu sa pagpanag-an, ug naghatag ug dakong kita sa iyang mga agalon pinaagi sa iyang pagpanag-an. Misunod siya kang Pablo ug kanamo nga nagsinggit, “Kining mga tawhana mga sulugoon sa Labing Halangdong Dios, nagsangyaw kaninyo sa dalan sa kaluwasan.” Ug kini gibuhat niya sulod sa daghang mga adlaw. Apan si Pablo nga gisamokan gayod kaniya, miatubang sa espiritu ug miingon, “Sa ngalan ni Jesu-Cristo, ako nagsugo kanimo sa paggula gikan kaniya.” Ug kini migula niadto gayong taknaa.

Ang Dios wala manumbaling sa mga panahon sa pagkawalay alamag, apan karon nagsugo sa tanang mga tawo sa tanang dapit sa paghinulsol, kay siya nagtakda ug adlaw kon kanus-a niya hukman ang kalibotan diha sa pagkamatarong pinaagi sa usa ka tawo nga iyang gitudlo, ug niini naghatag siya ug pasalig ngadto sa tanang mga tawo pinaagi sa pagbanhaw kaniya gikan sa mga patay.”

Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico.

Ug diha sa iglesia gipahimutang sa Dios una sa tanan ang mga apostoles, ikaduha ang mga propeta, ikatulo ang mga magtutudlo, unya ang mga tighimo ug mga milagro, unya ang mga gasa sa pag-ayo ug masakiton, pagtabang, pagdumala ug pagsulti ug nagkalainlaing pinulongan.

Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.

Mao lamang nga magkinabuhi kamo nga takos sa Maayong Balita mahitungod kang Cristo, aron nga bisan kon moanha ako ug makigkita kaninyo o wala ako diha, madunggan unta nako mahitungod kaninyo nga kamo nagbarog diha sa usa ka espiritu, nga uban sa usa ka hunahuna maghiusa sa pagpaningkamot diha sa pagtuo sa Maayong Balita,

Kon gibanhaw man kamo uban kang Cristo, pangitaa ninyo ang mga butang nga atua sa itaas diin anaa si Cristo, naglingkod sa tuo sa Dios. ug gikasul-oban na sa bag-ong kinaiya nga gibag-o diha sa kahibalo, sumala sa dagway sa magbubuhat niini. Diha niini walay Grego o Judio, tinuli o dili tinuli, barbaro, Skityanhon, ulipon o gawasnon, kondili si Cristo mao ang tanan ug anaa sa tanan. Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo. Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan. Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo. Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios. Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya. Mga asawa, pagpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong mga bana, ingon nga maoy angay diha sa Ginoo. Mga bana, higugmaa ninyo ang inyong mga asawa, ug ayaw ninyo sila daogdaoga. Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.

kay ang among Maayong Balita miabot kaninyo dili diha sa pulong lamang, kondili diha usab sa gahom ug sa Espiritu Santo ug sa dakong pagsalig. Kamo nasayod unsa kaming matanga diha sa inyong taliwala tungod kaninyo.

Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.

Ang magsulti, kinahanglan magsulti ingon sa pulong sa Dios; ang mag-alagad, kinahanglan mag-alagad sumala sa katakos nga gihatag sa Dios, aron nga sa tanang butang ang Dios mahimaya pinaagi kang Jesu-Cristo. Iya ang himaya ug ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen.

Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.

Kay ang tanan nga maggikan sa Dios magbuntog sa kalibotan ug ang pagdaog nga nagbuntog sa kalibotan mao kini, ang atong pagtuo.

Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”

Unya si Jesus misulod sa Jerico ug miagi niini. Kay ang Anak sa Tawo mianhi sa pagpangita ug pagluwas sa nawala.”

Unya misulti pag-usab si Jesus kanila nga nag-ingon, “Ako mao ang kahayag sa kalibotan. Siya nga magsunod kanako dili gayod maglakaw sa kangitngit, hinuon makabaton siya sa kahayag sa kinabuhi.”

Apan si Saulo nga nagpangusmo pa ug mga hulga sa pagpatay sa mga tinun-an sa Ginoo miadto sa labawng pari Ug didtoy usa ka tinun-an sa Damasco nga ginganlan ug Ananias. Sa usa ka panan-awon ang Ginoo miingon kaniya, “Ananias!” Siya miingon, “Ania ako, Ginoo.” Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Tindog ug lakaw ngadto sa dalan nga ginganlan ug Tul-id, ug pangitaa didto sa balay ni Judas ang usa ka tawo nga taga-Tarsus nga ginganlan ug Saulo. Kay atua siya didto nag-ampo ug nakakita diha sa panan-awon ug usa ka tawo nga ginganlan ug Ananias nga misulod ug mipandong sa iyang mga kamot ngadto kaniya aron maulian siya sa iyang panan-aw.” Apan si Ananias mitubag, “Ginoo, nakadungog ako gikan sa daghan mahitungod niining tawhana kon unsa ka daghan sa kadaot nga iyang gibuhat sa imong mga balaan didto sa Jerusalem; ug dinhi aduna siyay kagahom gikan sa mga pangulong pari sa pagdakop sa tanang nagtawag sa imong ngalan.” Apan ang Ginoo miingon kaniya, “Lakaw, kay siya akong pinili nga galamiton sa pagdala sa akong ngalan sa atubangan sa mga Gentil ug sa mga hari ug sa katawhan sa Israel, kay ipakita nako kaniya kon unsa ka daghan ang kinahanglan niyang antoson tungod sa akong ngalan.” Busa si Ananias miadto ug misulod sa balay ug sa nagpandong siya sa iyang mga kamot kang Saulo, siya miingon, “Igsoong Saulo, ang Ginoong Jesus nga nagpakita kanimo sa dalan nga imong giagian padulong dinhi, mipaanhi kanako aron maulian ang imong panan-aw ug mapuno ikaw sa Espiritu Santo.” Ug dihadiha gikan sa iyang mga mata may nangatagak nga daw mga himbis ug siya naulian sa iyang panan-aw. Unya mitindog siya ug gibautismohan, ug siya mikaon ug nabaskog. Sulod sa pipila ka adlaw siya nagpabilin uban sa mga tinun-an didto sa Damasco.

Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.

Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.

Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.

Ug nadungog nako gikan sa trono ang usa ka dakong tingog nga nag-ingon, “Tan-awa, ang puluy-anan sa Dios anaa uban sa mga tawo. Siya magpuyo uban kanila ug sila mahimo nga iyang mga katawhan, ug ang Dios gayod mao ang magkig-uban kanila ug mahimo nga ilang Dios. Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”

Pag-ampo sa Diyos