Kategorya
106 Mga Bersikulo bahin kang Hesus, Hari sa mga Hari
Kon maghunahuna ta kang Hesus isip Hari sa mga hari, masinati nato ang kasingkasing sa iyang gahum ug awtoridad. Sa tibuok Biblia, daghang mga bersikulo ang nagsulti kanato bahin sa paghari ni Hesus sa tanang butang.
Ang iyang gingharian labaw pa sa kalibutan ug mikatap sa tibuok kalalangan. Isip Hari sa mga hari, si Hesus adunay hingpit ug walay katapusan nga kagamhanan. Ang iyang trono anaa sa langit ug ang iyang gingharian walay kataposan. Nagahari siya uban sa hustisya ug kalooy, nagpakita ug kaluoy sa mga maluya ug gipigos.
Ang iyang gahum walay limitasyon, ug ang iyang kaalam ug pagsabot dili matugkad. Gipadayag ni Hesus kanato ang gugma sa Dios nga gipakita pinaagi sa pakig-uli sa katawhan. Pinaagi sa iyang sakripisyo sa krus, gihatagan kita niya ug higayon nga makasinati sa kinabuhing dayon ug kaluwasan.
Ang iyang paghari wala gibase sa pagpanglupig o pagdominar, kondili sa pag-alagad ug hingpit nga paghatag sa kaugalingon. Kining titulo nga "Hari sa mga hari" nagsulti usab kanato sa iyang kadaugan batok sa sala ug kamatayon. Gidaog ni Hesus ang gahum sa dautan ug nabanhaw nga madaugon, nagpakita sa iyang gahum sa tanang gilalang.
Ang iyang gingharian labaw pa sa panahon ug wanang, ug ang iyang himaya nagasidlak sa tibuok niyang kahayag. Sa paghunahuna kang Hesus isip Hari sa mga hari, gihagit kita nga ipailalom ang atong kinabuhi sa iyang pagdumala. Kinahanglan natong ilhon nga diha lang kaniya atong makaplagan ang tinuod nga kalinaw ug kaluwasan.
Ang iyang gingharian usa ka gingharian sa gugma, hustisya, ug kabalaan, ug isip mga sakop niining gingharian, gitawag kita nga magkinabuhi sumala sa iyang mga prinsipyo ug mga balaod.
Sila makiggubat batok sa Nating Karnero, apan ang Nating Karnero magbuntog kanila, kay siya mao man ang Ginoo sa mga ginoo ug Hari sa mga hari, ug sila nga uban kaniya mga tinawag ug mga pinili ug mga matinumanon.”
Ug unya sa gitakda nga panahon kini ipadayag ra sa dalaygon ug bugtong nga Makagagahom, ang Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo,
ug gikan kang Jesu-Cristo, ang kasaligan nga saksi, ang panganay gikan sa mga nangamatay, ug ang pangulo sa mga hari sa yuta. Kaniya nga nahigugma kanato ug nagpahigawas kanato gikan sa atong mga sala pinaagi sa iyang dugo
Diha sa iyang bisti ug diha sa iyang paa siya may ngalan nga napatik: Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo.
Ug si Jesus miduol ug miingon kanila, “Ang tanang kagahom sa langit ug sa yuta gihatag kanako.
“Ayaw kahadlok, babaye nga anak sa Zion; tan-awa, mianhi ang imong hari, nga nagkabayo sa nati sa asno!”
Kay ang Ginoo nga inyong Dios, Dios sa mga dios, ug Ginoo sa mga ginoo, ang dako, gamhanan ug makalilisang nga Dios nga walay pinalabi ug dili usab modawat ug suborno.
Ug si Pilato miingon kaniya, “Busa ikaw hari diay?” Si Jesus mitubag kaniya, “Ikaw nagsulti nga ako hari. Ug alang niini ako natawo, ug alang niini ako mianhi sa kalibotan aron sa pagpadayag sa kamatuoran. Ang tanan nga iya sa kamatuoran namati sa akong tingog.”
Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah
Dayegon ko ikaw, akong Dios ug Hari, ug dayegon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Nakita nako diha sa mga panan-awon sa kagabhion, ug uban sa mga panganod sa langit may usa nga miabot nga sama sa anak sa tawo ug siya miadto kaniya nga gikan sa kakaraanan ug gidala sa iyang atubangan. Ug gihatag kaniya ang paggahom, ug himaya ug gingharian aron ang tanang mga katawhan, mga nasod, ug mga pinulongan mag-alagad kaniya; ang iyang paggahom walay kataposan, paggahom nga dili molabay, ug ang iyang gingharian dili mapukan.
Ibabaw sa iyang ulo, ilang gibutang ang sumbong batok kaniya nga nag-ingon, “Mao kini si Jesus, ang Hari sa mga Judio.”
“Gibutang nako ang akong hari ibabaw sa Zion, ang akong bungtod nga balaan.” Imantala nako ang sugo sa Ginoo: Siya nag-ingon kanako, “Ikaw mao ang akong anak, niining adlawa gihimo ko ikaw nga anak. Pangayo kanako, ug himoon nako ang kanasoran ingon nga imong panulundon, ug mapanag-iya nimo ang kinatumyang mga dapit sa yuta.
Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom, ang Ginoo mao ang atong tigmando, ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.
Si Jesus mitubag, “Ang akong gingharian dili gikan niining kalibotana. Kon ang akong gingharian gikan pa niining kalibotana, makig-away unta ang akong mga alagad aron dili ako ikatugyan ngadto sa mga Judio. Apan ang akong gingharian dili gikan niining kalibotana.”
Niadtong tungora sa natawo na si Jesus didto sa Betlehem sa Judea sa panahon ni Herodes nga hari, dihay mga mago gikan sa Sidlakan nga miabot sa Jerusalem, ug nangutana, Sa pagkakita nila sa bituon, nangalipay gayod sila pag-ayo. Sa pagsulod na nila sa balay, ilang nakita ang bata uban kang Maria nga iyang inahan, ug sila miluhod ug misimba sa bata. Ug sa naukban na nila ang ilang mga bahandi, ilang gihalaran siya ug mga gasa: bulawan ug insenso ug mira. Ug sa napahimangnoan na sila pinaagi sa damgo sa dili pagbalik kang Herodes, mibalik sila agi sa laing dalan ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Ug sa nakalakaw na ang mga mago, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose pinaagi sa damgo ug miingon, “Bangon, dad-a ang bata ug ang iyang inahan ug ikyas ngadto sa Ehipto ug pabilin didto hangtod ingnon ko ikaw kay sa dili madugay, si Herodes mangita na sa bata aron sa pagpatay kaniya.” Unya siya mibangon ug sa kagabhion gidala niya ang bata ug ang inahan niini, ug miadto sa Ehipto, ug didto nagpabilin sila hangtod sa pagkamatay ni Herodes. Kini nahitabo aron matuman ang giingon sa Ginoo pinaagi sa propeta, “Gikan sa Ehipto gitawag nako ang akong anak.” Unya sa pagkakita ni Herodes nga gilansisan lang diay siya sa mga mago, nasuko siya pag-ayo, ug iyang gipaadtoan ug gipapatay ang tanang mga bata nga lalaki sa Betlehem ug sa tanang kasikbit niini, nga may kagulangon nga duha ka tuig ngadto sa ubos, sumala sa panahon nga iyang nasayran gikan sa mga mago. Busa natuman ang gisulti sa propeta nga si Jeremias nga nag-ingon, “Usa ka tingog nabati didto sa Rama, hilak ug kusog nga pagminatay. Si Raquel nagminatay tungod sa iyang mga anak ug dili siya magpahupay sa iyang kaguol, kay sila wala na man.” Apan sa pagkamatay na ni Herodes, dihay, usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose didto sa Ehipto pinaagi sa damgo, ug miingon kaniya, “Hain man ang gipanganak nga hari sa mga Judio? Kay nakita namo ang iyang bituon didto sa Sidlakan ug nanganhi kami aron sa pagsimba kaniya.”
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.” Mahitungod sa kauswagan sa iyang kagamhanan ug sa pakigdait kini walay kataposan, ibabaw sa trono ni David ug ibabaw sa iyang gingharian, aron sa pagtukod niini, ug sa pagtuboy niini uban ang hustisya ug pagkamatarong sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ang kadasig sa Ginoo sa mga panon maoy maghimo niini.
Ngadto sa Hari sa kapanahonan nga dili mamatay, dili makita, ang bugtong nga Dios, ang dungog ug himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ug si Natanael mitubag kaniya, “Rabi, ikaw mao ang Anak sa Dios! Ikaw mao ang Hari sa Israel!”
Ug ang Ginoo mahimong hari sa tibuok nga yuta. Nianang adlawa usa lamang ang Ginoo, ug usa ra ang iyang ngalan.
Apan sultihan ko kamo, ayaw gayod kamo panumpa, bisan pinaagi sa langit kay kini mao ang trono sa Dios, o bisan pinaagi sa yuta kay kini mao ang tumbanan sa iyang mga tiil, o bisan pinaagi sa Jerusalem kay kini mao ang siyudad sa dakong Hari,
Busa nanguha sila ug mga palwa sa palmera ug nangadto sila aron sa pagsugat kaniya ug naninggit, “Hosanna! Dalaygon ang mianhi sa ngalan sa Ginoo, ang Hari sa Israel!”
Unya ang ikapitong anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug sa langit dihay mga kusog nga tingog nga nag-ingon, “Ang gingharian sa kalibotan nahimong gingharian sa atong Ginoo ug sa iyang Cristo, ug siya maghari hangtod sa kahangtoran.”
Paglipay sa hilabihan, O anak nga babaye sa Zion! Singgit ug kusog, O anak nga babaye sa Jerusalem! Tan-awa, ang imong hari mianhi kanimo, malamposon ug madaogon siya, mapaubsanon ug nagsakay sa asno, sa usa ka nati nga asno.
“Hain man ang gipanganak nga hari sa mga Judio? Kay nakita namo ang iyang bituon didto sa Sidlakan ug nanganhi kami aron sa pagsimba kaniya.”
Apan mahitungod sa Anak siya miingon, “Ang imong trono, O Dios, hangtod sa kahangtoran, ang matarong nga sitro mao ang sitro sa imong gingharian.
Ang magmadaogon tugotan nako sa paglingkod sa akong trono uban kanako, ingon nga ako usab nagmadaogon ug milingkod uban sa akong Amahan diha sa iyang trono.
Mahimo siyang bantogan ug tawgon nga Anak sa Labing Halangdon, ug ihatag kaniya sa Ginoong Dios ang trono ni David nga iyang amahan, ug iyang harian ang banay ni Jacob hangtod sa kahangtoran, ug walay kataposan ang iyang gingharian.”
Kay kinahanglang maghari siya hangtod nga ang tanang kaaway ikabutang na niya diha sa ilalom sa iyang mga tiil.
Ang Ginoo naghari, nagbisti siya sa pagkahalangdon; ang Ginoo nagbisti, siya nagbakos sa kalig-on. Gipahimutang usab ang kalibotan; kini dili matarog;
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Kay alang niining maong tuyo si Cristo namatay ug nabuhi pag-usab aron mahimo siyang Ginoo sa mga patay ug sa mga buhi.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Hari sa Israel, ug ang iyang Manunubos, ang Ginoo sa mga panon; “Ako mao ang sinugdan, ug ako mao ang kataposan, ug gawas kanako wala nay Dios.
Ug sila nag-awit sa awit ni Moises nga sulugoon sa Dios ug sa awit sa Nating Karnero, nga nag-ingon, “Dako ug kahibulongan ang imong mga buhat, O Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan! Matarong ug matuod ang imong mga pamaagi, O Hari sa kanasoran!
“Inig-abot unya sa Anak sa Tawo uban sa iyang himaya ug sa tanang mga anghel kuyog kaniya, siya molingkod diha sa iyang mahimayaong trono. Ug diha sa iyang atubangan tigomon ang tanang kanasoran ug iyang lainon ang usa gikan sa usa, sama nga ang tigbantay sa mga hayop maglain sa mga karnero gikan sa mga kanding. Ug iyang tiponon ang mga karnero diha sa iyang tuo, apan ang mga kanding diha sa iyang wala. Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang tuo, ‘Duol ngari, kamong mga dinayeg sa akong Amahan, dawata ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan.
Apan ikaw, O Betlehem Efrata, ikaw nga gamayng lungsod diha sa kabanayan sa Juda, gikan kanimo mogula alang kanako ang mahimong tigmando sa Israel, nga ang kagikan gikan pa sa kanhing panahon, gikan sa kakaraanan.
“Suginli ninyo ang babayeng anak sa Zion, tan-awa, ang imong hari moanha kanimo, malumo ug nagkabayo sa asno, ug sa iyang nati, ang laki nga anak sa asno.”
Apan nakita nato karon si Jesus, nga sa makadiyot gihimo nga ubos sa mga anghel, gipurongpurongan sa himaya ug dungog tungod sa iyang pag-antos sa kamatayon, aron nga pinaagi sa grasya sa Dios makatilaw siya ug kamatayon alang sa matag usa.
Si Jesus nagtindog sa atubangan sa gobernador ug ang gobernador nangutana kaniya, “Ikaw ba ang Hari sa mga Judio?” Si Jesus miingon, “Gipamulong nimo.”
Sila misugod sa pagsumbong batok kaniya, nga nag-ingon, “Kining tawhana among nakita nga nagpahisalaag sa atong nasod, ug nagdili kanamo sa paghatag ug buhis kang Cesar, ug nag-ingon nga siya si Cristo, usa ka hari.” Ug si Pilato misulti kanila pag-usab, nga nagtinguha sa pagbuhi kang Jesus, apan sila misinggit nga nag-ingon, “Ilansang siya, ilansang siya sa krus!” Ug siya miingon kanila sa ikatulong higayon, “Kay ngano man, unsa bay iyang nabuhat nga daotan? Wala akoy nakitang sala kaniya nga angay sa kamatayon, busa ipakastigo nako siya ug buhian.” Apan mapugsanon silang nangayo uban ang kusog nga singgit nga kinahanglang ilansang siya sa krus. Ug ang ilang mga tingog natuman. Busa si Pilato mipakanaog sa iyang hukom nga itugot ang ilang gipangayo. Ug iyang gibuhian ang tawo nga gibilanggo tungod sa pagpanggubot ug sa pagpamatay, apan si Jesus iyang gitugyan ngadto sa ilang pagbuot. Samtang gidala nila siya sa gawas, ilang gidakop si Simon nga taga-Cirene nga miabot gikan sa balangay, ug ilang gibutang kaniya ang krus aron pas-anon sunod kang Jesus. Ug misunod kaniya ang usa ka dakong panon sa katawhan ug mga babaye nga nanghilak ug nagminatay tungod kaniya. Apan si Jesus sa iyang paglingi miingon kanila, “Mga anak nga babaye sa Jerusalem, ayaw kamo panghilak tungod kanako, hinuon panghilak kamo tungod sa inyong kaugalingon ug tungod sa inyong mga anak. Kay tan-awa, ang mga adlaw moabot nga sila moingon, ‘Bulahan ang mga dili manganak, ug ang mga taguangkan nga wala magsamkon, ug ang mga suso nga wala kasusohi!’ Unya si Pilato nangutana kaniya, “Ikaw ba ang Hari sa mga Judio?” Siya mitubag kaniya, “Ikaw ang nag-ingon.”
ug gibahinan siya ni Abraham ug ikapulo sa tanan. Sumala sa hubad sa iyang ngalan, siya hari sa pagkamatarong, ug unya hari usab siya sa Salem, nga sa ato pa, hari sa kalinaw.
nga miadto sa langit ug karon anaa sa tuo sa Dios, ug kaniya nailalom ang mga anghel ug mga langitnong kagahom ug mga gahom.
Kining gahoma mao ang iyang gipalihok diha kang Cristo sa dihang gibanhaw niya siya gikan sa mga patay ug sa pagpalingkod kaniya diha sa iyang tuo didto sa mga langitnong dapit, labaw sa tanang pagmando ug kagamhanan ug gahom ug kaginoohan, ug labaw sa tanang ngalan nga ginganlan, dili lamang niining kapanahonan karon kondili niadtong umaabot usab. Ug ang Dios nagpahiluna sa tanang mga butang aron mahisakop ilalom sa iyang mga tiil, ug naghimo kaniya nga ulo ibabaw sa tanang mga butang alang sa iglesia
Pagkatahom ibabaw sa kabukiran sa mga tiil niadtong nagdala sa maayong balita, nga nagmantala sa pakigdait, nga nagdala ug maayong balita sa kaayohan, nga nagmantala sa kaluwasan, nga nag-ingon sa Zion, “Ang imong Dios naghari.”
“Tan-awa, moabot ako sa dili madugay, magdala sa akong igbabalos, sa pagbayad ngadto sa matag usa sumala sa iyang binuhatan. Ako mao ang Alfa ug ang Omega, ang una ug ang ulahi, ang sinugdan ug ang kataposan.”
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Kinsa man ang mopakanaog sa hukom? Si Cristo Jesus nga namatay apan nabanhaw gikan sa mga patay, nga anaa karon sa tuo sa Dios, nga nangamuyo gayod alang kanato.
Siya mao ang nagluwas kanato gikan sa gahom sa kangitngit ug nagbalhin kanato ngadto sa gingharian sa iyang pinalanggang Anak,
nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!” Ug nadungog nako ang tanang binuhat nga anaa sa langit ug sa yuta ug sa ilalom sa yuta ug anaa sa dagat, ug ang tanan nga diha niini, nga nag-ingon, “Ngadto kaniya nga naglingkod sa trono ug ngadto sa Nating Karnero ang pagdayeg ug ang kadungganan ug ang himaya ug ang gahom hangtod sa kahangtoran!”
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Sukad niadtong higayona si Jesus misugod sa pagwali nga nag-ingon, “Paghinulsol kamo kay ang gingharian sa langit duol na.”
Ngano nga naglaraw sa pag-alsa ang kanasoran, ug ang mga katawhan naghunahuna ug kawang nga mga butang? Busa karon, O mga hari, pagmaalamon kamo; pagpatudlo kamo, O mga nagmando sa yuta. Alagari ang Ginoo uban ang kahadlok; uban ang pagkurog, halok sa iyang tiil, aron siya dili masuko ug mangahanaw kamo diha sa dalan; kay ang kapungot niya dali rang mosilaob. Bulahan ang tanan nga modangop diha kaniya. Ang mga hari sa yuta nagpahiluna sa ilang kaugalingon, ug ang mga nagmando nagkasabot batok sa Ginoo ug sa iyang dinihogan, nga nag-ingon, “Bugtoon nato ang ilang mga kadena ug isalibay nato ang ilang mga higot.” Siya nga naglingkod sa kalangitan magkatawa; ang Ginoo magyubit kanila.
Sa pagkamatikod ni Jesus nga sila moduol na sa pagpugos kaniya aron himoon nga ilang hari, siya mibiya pag-usab ug nag-inusara didto sa kabungtoran.
ug ang Ginoo miingon kang Samuel, “Pamatia ang tingog sa katawhan sa tanan nga ilang gisulti kanimo kay sila wala magsalikway kanimo, hinuon nagsalikway sila kanako sa akong paghari kanila.
Magtukod siya ug usa ka balay alang sa akong ngalan, ug lig-onon nako ang trono sa iyang gingharian hangtod sa kahangtoran.
Apan siya miingon kanila, “Kinahanglan nga akong iwali ang maayong balita mahitungod sa gingharian sa Dios ngadto sa ubang kalungsoran usab kay ako gipadala alang sa maong tuyo.”
ug nag-ingon, “Ang panahon miabot na, ug ang gingharian sa Dios ania na. Paghinulsol ug tuo kamo sa Maayong Balita.”
Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian.
Ipadala unya sa Anak sa Tawo ang iyang mga anghel ug ilang tapokon ug hakoton ngadto sa gawas sa iyang gingharian ang tanang hinungdan sa pagpakasala ug ang tanang mga malapason sa balaod
Siya miingon kanila, “Kamo gikan sa ubos, ako gikan sa itaas. Kamo gikan niining kalibotana, ako dili gikan niining kalibotana.
Kay kon pinaagi sa imong baba magsugid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magtuo diha sa imong kasingkasing nga siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, maluwas ikaw.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sa bag-ong kalibotan, sa diha nga ang Anak sa Tawo molingkod na sa iyang mahimayaong trono, kamo nga nagsunod kanako molingkod usab sa napulo ug duha ka trono ug inyong hukman ang napulo ug duha ka banay sa Israel.
ang 24 ka kadagkoan mohapa sa atubangan niadtong naglingkod sa trono ug magsimba kaniya nga mao ang buhi hangtod sa kahangtoran, ug ang ilang mga purongpurong ipangitsa nila ngadto sa atubangan sa trono, dungan sa pag-awit nga mag-ingon, “Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Ang Ginoo miingon sa akong Ginoo, “Lingkod sa akong tuong kamot, hangtod nga ang imong mga kaaway himoon nakong imong tumbanan.”
Kay ang bana mao ang ulo sa asawa, sama usab nga si Cristo ulo sa iglesia, siya mao ang manluluwas sa lawas.
Kay aduna man kitay dako nga labawng pangulong pari nga nakalatas sa kalangitan, si Jesus, ang Anak sa Dios, huptan nato pag-ayo ang atong pagtuo. Kay ang atong labawng pangulong pari dili usa ka pari nga dili mobati ug kaluoy kanato sa atong mga kaluyahon, hinuon sa tanang paagi siya gitintal sama kanato, apan wala gayod makasala. Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Unya nakita nako nga nabukas ang langit, ug dihay usa ka puti nga kabayo! Ang nagkabayo niini ginganlan ug Kasaligan ug Matuod ug pinaagi sa pagkamatarong siya naghukom ug nakiggubat.
lig-onon nako ang trono sa imong gingharian diha sa Israel hangtod sa kahangtoran, sumala sa akong gisaad kang David nga imong amahan, nga nag-ingon, ‘Walay makawang kanimo nga tawo sa trono sa Israel.’
Apan ang Ginoo mao ang matuod nga Dios. siya mao ang buhi nga Dios ug ang dayon nga Hari. Sa iyang kasuko, ang yuta mokurog, ug ang kanasoran dili makalahutay sa iyang kapungot.
Sila nag-ingon, “Dalaygon ang Hari nga mianhi sa ngalan sa Ginoo! Kalinaw sa langit ug himaya sa kahitas-an!”
Bulahan ang Ginoo nga imong Dios, nga nalipay diha kanimo, sa pagbutang kanimo diha sa trono sa Israel, tungod kay gihigugma sa Ginoo ang Israel hangtod sa kahangtoran, gihimo niya ikaw nga hari aron ipahamtang nimo ang hustisya ug pagkamatarong.”
Ako naghatag kanila ug kinabuhing dayon ug sila dili gayod malaglag, ug walay si bisan kinsa nga makaagaw kanila gikan sa akong kamot.
Unya moabot ang kataposan, sa dihang itugyan niya ang gingharian ngadto sa Dios ug Amahan, sa dihang mapukan na niya ang tanang pamunoan ug tanang awtoridad ug gahom. Kay kinahanglang maghari siya hangtod nga ang tanang kaaway ikabutang na niya diha sa ilalom sa iyang mga tiil.
Siya ang dan-ag sa himaya sa Dios ug tukma nga hulagway sa iyang kinaiya, nagsapnay sa tanang mga butang pinaagi sa gamhanan nga pagpamulong niya. Sa nahimo na niya ang paghinlo sa mga sala, siya milingkod sa tuo sa Halangdon sa kahitas-an,
Ang imong trono, O Dios, molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang imong harianong sitro, sitro sa kaangayan;
Maggahom unta siya gikan sa dagat ngadto sa laing dagat, ug gikan sa Suba ngadto sa mga kinatumyan sa yuta!
Ang Ginoo naghari; pakuroga ang mga katawhan! Siya naglingkod ibabaw sa mga kerubin; palinoga ang yuta! Ang Ginoo bantogan diha sa Zion; siya gibayaw ibabaw sa tanang mga katawhan.
Moabot unta ang imong gingharian, matuman unta ang imong kabubut-on dinhi sa yuta maingon sa langit.
Tan-awa, ang Ginoong Dios moanhi uban sa gahom, ug ang iyang bukton maghari alang kaniya; tan-awa, ang iyang ganti anaa kaniya ug ang iyang balos anaa sa iyang atubangan.
Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sa mga nagbarog karon dinhi, adunay pipila nga dili pa makatilaw sa kamatayon hangtod nga makita nila ang Anak sa Tawo nga moabot diha sa iyang gingharian.”
ug ako maghatag kaninyo, sama nga ang akong amahan mihatag kanako ug usa ka gingharian Unya si Satanas misulod kang Judas nga ginganlan ug Iscariote nga kauban sa napulo ug duha. aron mangaon ug manginom kamo diha sa akong lamisa sa akong gingharian, ug maglingkod sa mga trono nga maghukom sa napulo ug duha ka banay sa Israel.
ug naninggit sa kusog nga tingog nga nag-ingon, “Ang kaluwasan iya sa atong Dios nga naglingkod sa trono, ug iya sa Nating Karnero!”
Ug sa mga adlaw niadtong mga haria, ang Dios sa langit magtukod ug usa ka gingharian nga dili gayod malumpag, o ang gahom niini ikabilin sa laing katawhan. Kini magdugmok niining tanang mga gingharian ug magtapos kanila ug kini molungtad hangtod sa kahangtoran,
Sa atubangan sa Dios ug ni Cristo Jesus nga mao ang maghukom sa mga buhi ug sa mga patay, ug pinaagi sa iyang pagpadayag ug sa iyang gingharian, ako magtugon kanimo niini:
Ang Ginoo naglingkod sa trono ibabaw sa lunop; ang Ginoo naglingkod ingon nga hari hangtod sa kahangtoran.
Kay ang nasod ug ang gingharian nga dili moalagad kanimo mangalaglag; kadtong mga nasora gun-obon gayod.
ingon nga usa ka laraw nga tumanon inig-abot sa tukma nga panahon, sa paghiusa sa tanang mga butang diha kaniya, mga butang sa langit ug mga butang dinhi sa yuta.
Ang Amahan dili maghukom kang bisan kinsa apan ang tanang paghukom gitugyan niya ngadto sa Anak
Busa pahibaloa gayod ang tibuok banay sa Israel nga ang Dios naghimo kaniya nga Ginoo ug Mesias, kining maong Jesus nga inyong gilansang sa krus.”
ug ang buhi. Ako namatay, apan tan-awa, ako karon buhi hangtod sa kahangtoran, ug ania kanako ang mga yawi sa Kamatayon ug sa Hades.
Busa aduna unyay daghan kaayong pagpahigayon alang kaninyo sa pagsulod ngadto sa dayong gingharian sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesu-Cristo.
Ug siya misugo kanamo sa pagwali ngadto sa mga tawo ug sa pagpamatuod nga siya mao ang gitudlo sa Dios aron mahimong maghuhukom sa mga buhi ug sa mga patay.
“Ang gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga naghimo ug kombira sa kasal alang sa iyang anak nga lalaki.
Sa gipangutana siya sa mga Pariseo kon kanus-a moabot ang gingharian sa Dios, siya mitubag ug miingon kanila, “Ang gingharian sa Dios dili moabot nga inubanan sa mga ilhanan nga makita. Ug dili usab sila moingon, ‘Ania ra!’ o ‘Atua ra!’ Kay tan-awa, ang gingharian sa Dios anaa sa taliwala ninyo.”
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao, ug makita unya ninyo ang Anak sa Tawo nga maglingkod sa tuo sa Gahom ug moabot nga inubanan sa mga panganod sa langit.”
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Kay ang imong Magbubuhat mao ang imong bana, si Yahweh sa mga panon mao ang iyang ngalan; ug ang Balaan sa Israel mao ang imong Manunubos, siya gitawag nga Dios sa tibuok nga yuta.
Kon gibanhaw man kamo uban kang Cristo, pangitaa ninyo ang mga butang nga atua sa itaas diin anaa si Cristo, naglingkod sa tuo sa Dios.