Catagóir
VERSES FOR OFFINGS
Is í an ofráil an gníomh tabhartha, agus is taitneamhach í os comhair ár nDé. Nuair a bhíonn tú ag ullmhú d’ofráil do Dhia, cuimhnigh gur cheart go mbeadh sé ar an rud is fearr atá agat, agus thar aon rud eile, déan é le dea-intinn croí. Ba chóir go mbeadh lúcháir agus áthas ort, mar go bhfuil i bhfad níos mó tugtha againn ag Dia, agus fiú mura dtuillimid é, tá Dia tar éis muid a bheannú go flúirseach.
Má thugann tú an rud atá fágtha agat amháin, tá a fhios agat go mbeidh an saol chomh flaithiúil céanna leat. Ba chóir dúinn a thabhairt amhail is dá mbeadh sé dúinn féin, gan oibleagáid ná gan súil le haisíoc. Ba chóir dúinn a thabhairt gan bladar, gan a bheith ag iarraidh moladh as a dhéanamh. Níor cheart go mbeadh a fhios ag ár lámh chlé cad a dhéanann ár lámh dheas. Is breá lenár dTiarna an té a thugann go lúcháireach, mar tá aithne aige ar ár gcroíthe.
Tugadh gach duine mar a shocraigh sé ina chroí féin: ní le brón, ná le riachtanas, mar is breá le Dia an té a thugann go lúcháireach (2 Corantaigh 9:7). Is comhartha adhartha í an ofráil, cuid den mhéad a thug Dia dúinn ar dtús. Nuair a thugann Dia, déanann sé é go flúirseach agus go flaithiúil. Mar sin, nuair a ofrálann tú ó chroí, osclaíonn tú na doirse ionas go dtabharfaidh Dia dúinn go han-flúirseach. Dá mhéad a thugann tú, is mó a gheobhaidh tú.
A fhíora agus a mhná a nadhaltrannais, a né nach bhfuil a fhios aguibh gur naimhdeanus a naghuidh Dé, cairdeas an tsáoghailse? uime sin gidh bé ré mían an sáoghal bheith na charuid aige do ní sé namhuid Dé dhe féin.
Síolchuiridh an duine ceannairgeach imreasuin: agus dealuighidh an cogarnach na cáirde disle ó chéile.
Caithfidh an té agá mbí cáirde é féin dfoillsiughadh go cáirdeamhuil: agus bí cara sheasas ní is foigse ná dearbhrathair.
An té shiubhluighios le daóinibh críonna biáidh sé críonna: acht scriosfuighthear compánach na namadán.
Ná tuguidh grádh don tsáoghal, ná do na neithibh atá sa tsáoghal. Dá dtuguidh neach ar bith grádh don tsáoghal, ní bhfuil grádh a Nathar ann.
Ná déan muinntearas re duine feargach; agus na himthigh lé duine bhuileamhuil:
Ar eagla go bhfoghluimféa a shlighthe, agus go bhfuighthéa paíntéur dot anam.
Achd a nois do sgríobh mé chúgaibh gan chaidreabh do dhéanamh, má bhíonn éainneach dá ngoirthear dearbhráthair na sdríopaigh, nó na dhuine shanntach, nó na fhear iodhaladhruidh, no na fhear cainighe, nó na fhear misge, nó na fhear fúaduighe; ná caithidh fíu an bhidh na fhochair.
Is beannuigh an fear nach siubhluighionn a ccomhairle na neimhdhiadhach, nach seasann a slighe na bpeacach, agus nach suighionn a suigheachán na ttárcuisneach.
Dá dtighidh éinneach chuguibh, agus nach dtabhair ris an teagusga, ná gabhuidh chuguibh a steach é, agus na beannuighe dhó:
Oír an tí bheannuigheas dó atá sé pártach ré na dhrochghníomharthuibh.
Guilidh sí go géar annsa noidhche, agus atá a deóra air a grúadhuibh: a measc a háos grádha uile ní bhfuil aon aice chomhfhurtuighios í: do rinneadar a cáirde uile feall uirre, atáid síad na námhaid aice.
Gidh bé cheilios sárughadh íarruidh sé grádh; acht gidh bé athnúaighios cúis dealnigh sé cáirde.
Agus do bheirmíd fógra dhíbh, a dhearbhráithre, a nainm ar Dtíghearna Iósa Críosd, sibh féin do dhealughadh ré gach dearbhráthair shiubhlus go miríaghalta, agus ni réir an teaguisg fuáir sé uáinne.
An tí atá na eiriceach tair éis fógra no dhó thabhairt dó seachuin é;
Ar mbeíth a fheasa agad go bhfuil a shamhuil sin do neach ar ndul fá chéile, agus go bpeacuigheann sé, ar mbeith dhó damnuighthe úadh féín.
Oir is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA an ceannairgeach: acht atá a shecréid ag an bhfíréun.
Brostuighidh duine sáruighthe a chomharsa, agus tréoruighe sé é chum na sligheadh nach maith.
Agus do chúaidh Iehu mhac Hanani an féachadóir amach na choinne, agus a dubhairt sé ris an rígh Iehosaphat, Ar chóir dhuitsi congnamh ris a nduine neimhdhiadha, agus grádh do thabhairt don luchd fhúathuighios an TIGHEARNA? uimesin atá fearg riot ó lathair an TIGHEARNA.
An té sháothruighios a fhearann biáidh fairsinge aráin aige: acht an té leanas a ndiáigh dháoine díomhaóin do gheabha sé bochtuine go lór.
Níor shuigh mé ré daoinibh díomhaóine, ní mó rachfas mé a steach le mealltóirighibh.
Do fhúathuigh mé coimhthionól luchd déanta a nuilc; agus ris an ccionntach ní shuighfe mé.
Agus má atá duine ar bith nach dtabhair úmhlachd dár mbréithirne sa neipisdilse, cuiridh cómhartha air, agus seachnuidh a chomhlúadar, ionnus go mbíadh adhnáire air.
Thairis sin ná bíodh mead námhad aguibh air achd teaguisgidh é mar dheabhráthair.
Is beannuigh an fear nach siubhluighionn a ccomhairle na neimhdhiadhach, nach seasann a slighe na bpeacach, agus nach suighionn a suigheachán na ttárcuisneach.
Acht atá a dhúil a ndligheadh an TIGHEARNA; agus iona dhligheadh smuaineann sé do ló agus doidhche.
Agus biáidh sé ccosmhuil re crann plannduighthe láimh re haibhnibh uisge, noch do bheir a thoradh iona aimsir íomchubhaidh; ní chríonfuidh fós a dhuille; agus gidh bé ní do dhéana sé tiocfaidh biseach air.
Agus ná bíodh cumann aguibh ré hoibrighibh neamhtharbhacha an dorchaduis, achd go madh luáithe ríbh dhá lochdughadh.
Ná hiomchruidh cuing mhiochomhthrom a bhfochair dhaóineadh gan chreideamh: oír créd é caidreabh na fíréuntachda ré neamhfhiréuntachd? nó créd é cumann an tsolais ris a ndorchadas?
Go cinte marbhann tú na ciontuigh, a Dhé: ar anabharsin a dhaóine fuilteacha, imthighidh uáimse.
Is aithne dhuit mo shuighe agus méirghe, tuige tú mo smuáineadh a bhfad uáit.
Noch labhras ad aghaidh go hurchóideach, agus do naimhde bheir hainm go díomhaóin.
Nach bhfuil fúath agamsa orra, a THIGHEARNA, agá bhfuil fúath ortsa? agus nach bhfuil fearg orum leis a ndroing éirghios súas ad aghaidh?
Lé fúath diongmhálta fúathuighim íad: atáid mar naimhde agam.
As maith do riothabhair; cía chuir tóirmeasg oruibh fá bheith úmhal do mfhírinne?
Ní on tí ghoireas sibh tháinic an brosdughadh so.
Géuridhe beagán laibhín an táos uile.
Bíghidh measarrgha, déunuidh faire; óir atá bhur namhuid an díabhal, mar leomhan bhéicfeach, ag gabháil fá gcuáirt dá fhéuchain cía shluighfeadh sé:
Ná tuguidh grádh don tsáoghal, ná do na neithibh atá sa tsáoghal. Dá dtuguidh neach ar bith grádh don tsáoghal, ní bhfuil grádh a Nathar ann.
Oír gach ní atá sa tsáoghal, mar atá ainmhían na colla, agus ainmhían na súl, agus úabhar na beatha, ní ó Nathair atáid síad, achd is ón tsáoghal atáid.
Agus atá an sáoghal ag imtheachd thoruinn, agus a ainmhían: achd an tí do ní toil Dé mairidh sé go siorruidhe.
Agus íarruim dathchuinge oruibh, a dhearbhráithreach, géurchoimhéud do dhéunamh dháóibh ar an muinntir thógbhus siosma agus is ciontach ré hoilbheim do thabhairt úatha contrarrdha don teagasg do fhoghluim sibh; agus seachnaidh íad.
Oír an luchd is cosmhuil ríu so, ní don Tighearna Iósa Críosd do níd síad seirbhís, achd dá mbolg féin; agus meallaid síad ré briathraibh millsi agus ré cluain croidhthe na ndáoine neamhurchóideach.
Achd tusa, óglaóich Dé, seachuin na neithese; agus lean dfíréuntachd, do dhíaghachd, do chreideamh, do ghrádh, dfoighid, agus do cheannsachd.
Déun comhrac maith sa gcreideamh, beir greim ar an mbeatha mharrthannuigh, chum ar goireadh thú, agus ar a ndearnuídh tú admháil mnhaith a láthair mhoráin dfíaghnuibh.
A mhic, má bhrosduighid peacaich thú, ná háontuigh léo.
Má deirid síad, Tárr linn, cuiriom luidheachán air fhuil, luidhiom a bhfolach ar chionn an neimhchiontaigh gan chúis:
Sluigiom súas íad béo mar a núaigh; agus iomlán, mar an ndruing théid síos annsa pholl:
Do gheabham gach uile mhaóin mhórluáigh, líonfam ar ttighthe lé héadáil:
Teilg a steach do chrannchar ar measg; bíodh áonsparán aguinn uile:
A mhic, ná siubhailsi annsa tslighe léo; congmhaidh air hais do chos ó na ccasán:
An té shiubhlas go hionnruic imthighidh go daingion: acht an té mhillios a shlighthe aitheontar é.
Coimhéadaigh sibh féin ar na fáigheannaibh fallsa, thig chugaibh a gculaidhibh caórach, agus a tá leith a sdigh na madruidh állta fhúaduigheachda.
An ní ann a bhfaighuid iongnadh gan sibhse ríoth ríu sa neimhmheasarrghachd chéudna, ag labhairt go masluigheach oruibh:
Ní hionmhuin leis a ndísbeagach an té bheir achmhusán dó: ní mó rachus sé gus na heagnuighibh.
Is cosmhuil dóigh a nduine neimhdhílios a naimsir na buáidheartha re fíacail bhriste, agus re cois léonta.
Scuir, a mhic, déisteachd an teagaisg bhus cúis sheachráin ó bhríathruibh a neóluis.
A dhearbhraithre, má ghreamuighthear neach a gcóir ar bith go hobann, tuguidhse a dhream spioradálta, a shamhuil sin do dhuine ar a ais ré sbiorad ceannsachda; ag tabhairt aire leachd féin a dhuine, nach ccuirfidhe cáthughadh ortsa mar an gcéudha.
Seachuin mar an gcéudna ainmíana na hóige: agus lean dfíréuntachd, do chreideamh, do ghrádh, do shíothcháin, maille ris an druing ghoireas air an Dtíghearna ó chroidhe ghlan.
Ar na líonadh do nuile éugcóir, do mhaílis, do dhrúis, do dhroichmhéin, do shaint; ar na líonadh do thnúth, do dhúnmharbhadh, dó cheannarraic, do mheabhail, do dhrochbhéusuibh; luchd siusarnuighe.
A dtimcheall a Mhic Iósa Críosd ar Dtighearna, (do gineadh do shíol Dháibhi do réir na féola;
Luchd ithiomráidh, luchd fúathaighe Dé, luchd tarcuisne, dáoine uáibhreacha, mórdhálácha, luchd comtha uile, easúmhal daithreachaibh agus do mhaithreachaibh,
Eigcéillidhe, neamhchoingheallach, gan ghrádh nadúrtha, doríartha, neamhthrócaireach:
Noch, ar naithne dhlighe Dé dhóibh, (eadhon go dtuíllid luchd na ngníomhsa do dhéunamh bás,) achd mar an gcéudna cáomhnuid síad luchd a ndéunta.
Gradhuigh an chara gach uile uáir, agus rugadh an dearbhráthair a naghaidh buaidheartha.
Ná tuguidh grádh don tsáoghal, ná do na neithibh atá sa tsáoghal. Dá dtuguidh neach ar bith grádh don tsáoghal, ní bhfuil grádh a Nathar ann.
Oír gach ní atá sa tsáoghal, mar atá ainmhían na colla, agus ainmhían na súl, agus úabhar na beatha, ní ó Nathair atáid síad, achd is ón tsáoghal atáid.