Kategorya
115 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Langit
Mga higala, sulod sa daghang katuigan, ang mga nagasunod sa Kristohanong pagtuo, sama usab sa mga Judio, nagtuo nga ang Langit mao ang puloy-anan sa Dios. Makita nato kini sa Balaang Kasulatan, diin si Jehova miingon, "Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta mao ang tumbanan sa akong mga tiil; diin man ang balay nga inyong pagatukuron alang kanako, ug diin man ang dapit sa akong pahulayan?" (Isaias 66:1).
Bisan sa Bag-ong Tugon, sa dihang gibato si Esteban tungod sa pagsangyaw sa Maayong Balita, ang iyang mga mata gibuka ug, napuno sa Espiritu Santo, mitan-aw siya sa langit ug nakita niya ang himaya sa Dios, ug si Jesus nga naglingkod sa tuo sa Dios (Mga Buhat 7:54-55). Kanunay, ang Espiritu Santo nagagiya kanato nga magpokus sa mga butang nga langitnon, sama sa giingon ni Apostol Pablo, "Ibutang ninyo ang inyong hunahuna sa mga butang sa itaas, dili sa mga butang nga ania sa yuta" (Colosas 3:2).
Gikan pa sa karaang panahon, sama sa nahitabo kang Noe ug sa pagtukod sa Arka, gitudloan kita sa pagtan-aw sa Langit. Giawhag kita nga mahinumdom nga kita, isip mga tumutuo ni Kristo, adunay duha ka pagkalungsoranon: dinhi sa yuta ug didto sa langit. Kinahanglan kitang magtigom og mga bahandi didto sa Langit, diin walay tangkob ug taya nga makadaot, ug diin walay mga kawatan nga makalungkab ug makakawat, sama sa gitudlo ni Jesus kanato sa Mateo (6:19-20).
Busa, importante nga atong pangutan-on ang atong kaugalingon: Nagahunahuna ba kita sa Langit? Nagatigom ba kita og mga bahandi didto? Nahinumdom ba kita sa atong pagkalungsoranon sa langit? Hinaut nga ang mga pulong sa salmista mahimong atong giya: "Kinsa may ako sa langit kondili ikaw lamang? Ug gawas kanimo wala nay lain nga akong ginahandum dinhi sa yuta" (Salmo 73:25).
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
‘Ang langit maoy akong trono, ug ang yuta maoy tumbanan sa akong mga tiil. Unsang balaya ang inyong tukoron alang kanako, nag-ingon ang Ginoo, o unsa ang dapit nga akong pahulayanan?
Siya mao ang nagbuhat sa yuta pinaagi sa iyang gahom, nagtukod sa kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang salabotan gihikyad niya ang kalangitan.
Ug si Jesus mitubag kaniya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw, nga karong adlawa adto ikaw sa Paraiso uban kanako.”
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Kini labaw nga tinguhaon kay sa bulawan, Oo, bisan sa daghang bulawan nga lunsay; tam-is usab kay sa dugos ug sa mga tinulo sa dugos sa udlan.
Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos.
Kinsa ba ang makaila sa iyang mga sayop? Hinloi ako gikan sa mga sala nga natago.
Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan.
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
Ang adlaw ngadto sa sunod nga adlaw nagsulti niini, ug ang gabii ngadto sa sunod nga gabii nagpahayag ug kahibalo.
Kay siya nagpaabot man niadtong lungsod nga may mga patukoranan, nga ang magtutukod ug magbubuhat mao ang Dios.
Kinsa may akoa nga anaa sa langit gawas kanimo? Ug walay bisan unsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
Unya nabukas ang Templo sa Dios didto sa langit, ug sulod sa iyang Templo nakita ang sudlanan sa iyang kasabotan ug dihay pagpangilat, kusog nga mga kagahob, mga dalugdog, linog, ug kusog nga pag-ulan ug yelo.
Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo?
Niana unyang adlawa inyong mahibaloan nga ako anaa sa akong Amahan ug kamo ania kanako ug ako anaa kaninyo.
Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.”
Si Judas (dili ang Iscariote) miingon kaniya, “Ginoo, ngano ba nga anhi man ikaw kanamo magpadayag sa imong kaugalingon, ug dili hinuon ngadto sa kalibotan?”
Si Jesus mitubag ug miingon kaniya, “Kon ang usa ka tawo nahigugma kanako, siya magtuman sa akong pulong, ug ang akong Amahan mahigugma kaniya ug moanha kami kaniya ug kami mopuyo uban kaniya.
Ang wala mahigugma kanako dili magtuman sa akong mga pulong ug ang pulong nga inyong nadungog dili akoa kondili sa Amahan nga nagpadala kanako.
“Kining mga butanga gisulti nako kaninyo samtang ania pa ako uban kaninyo.
Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako.
Ug karon gisultihan kamo nako sa dili pa kini mahitabo, aron nga kon kini mahitabo na, manuo kamo.
Ug sa makaadto na ako ug makaandam na ug dapit alang kaninyo, moanhi ako pag-usab ug kuhaon nako kamo aron nga asa ako atua usab kamo.
Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo?
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Ug nakita nako ang balaang siyudad, ang bag-ong Jerusalem, nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, inandam sama sa usa ka pangasaw-onon nga gidayandayanan alang sa iyang pamanhonon.
Walay nakasaka ngadto sa langit gawas kaniya nga nanaog gikan sa langit, nga mao ang Anak sa Tawo
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na.
Ug diha sa Espiritu gidala niya ako ngadto sa usa ka dako ug taas nga bukid, ug iyang gipakita kanako ang balaang siyudad nga Jerusalem nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios,
nga may himaya sa Dios, nga ang kasanag sama sa usa ka batong mahalon nga talagsaon kaayo, sama sa batong haspe, tin-aw daw kristal.
Kini adunay dako ug habog nga paril nga may napulo ug duha ka ganghaan, ug sa mga ganghaan dihay napulo ug duha ka anghel, ug diha sa mga ganghaan nasulat ang mga ngalan sa napulog duha ka banay sa kaliwatan ni Israel.
Diha sa silangan may tulo ka ganghaan, sa amihanan may tulo ka ganghaan, diha sa habagatan may tulo ka ganghaan, ug sa kasadpan may tulo ka ganghaan.
Ug ang paril sa siyudad may napulo ug duha ka patukoranan, ug diha kanila ang mga ngalan sa napulo ug duha ka apostoles sa Nating Karnero.
Ug ang nakigsulti kanako may sukdanan nga bulawan aron isukod sa siyudad ug sa mga ganghaan ug mga paril niini.
Ang siyudad nahimutang nga kuwadrado, ang iyang gitas-on sama sa iyang gilapdon, ug pinaagi sa iyang sukdanan iyang gisukod ang siyudad ug kini napulo ug duha ka libo ka stadion. Managsama ang iyang gitas-on ug ang gilapdon ug ang kahabogon.
Gisukod usab niya ang paril niini, kini usa ka gatos ug kap-atan ug upat ka maniko, sumala sa sinukdan sa tawo, ang gigamit sa anghel.
Ang paril hinimo ug batong haspe, samtang ang siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo.
Ang mga patukoranan sa paril sa siyudad gidayandayanan sa tanang matang sa mga batong mahalon, ang una haspe, ang ikaduha sapiro, ang ikatulo kalsidonya, ang ikaupat esmiralda,
Ug nakita nako ang balaang siyudad, ang bag-ong Jerusalem, nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, inandam sama sa usa ka pangasaw-onon nga gidayandayanan alang sa iyang pamanhonon.
ang ikalima sardonika, ang ikaunom kornalina, ang ikapito krisolito, ang ikawalo birilo, ang ikasiyam topasyo, ang ikanapulo krisopraso, ang ikanapulo ug usa hasinto, ang ikanapulo ug duha amatista.
Ug ang napulo ug duha ka ganghaan hinimo gikan sa napulo ug duha ka perlas, ang matag ganghaan hinimo sa usa lamang ka buok perlas, ug ang kadalanan sa siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo.
Ug wala akoy nakitang templo sa siyudad, kay ang templo niini mao man ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan ug ang Nating Karnero.
Ug ang siyudad wala na magkinahanglan ug adlaw o bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Dios mao man ang kahayag niini, ug ang suga niini mao man ang Nating Karnero.
Pinaagi sa kahayag sa siyudad manglakaw ang mga nasod, ug ang mga hari sa kalibotan magdala sa ilang himaya ngadto niini,
ug ang iyang mga ganghaan dili gayod tak-opan panahon sa adlaw kay wala may gabii didto,
Ilang dad-on ngadto niini ang himaya ug kadungganan sa kanasoran.
Apan dinhi niini walay bisan unsa nga hugaw nga pasudlon, ang naghimo ug mga dulumtanan o bakak, kondili sila lamang nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi nga iya sa Nating Karnero.
Ug nadungog nako gikan sa trono ang usa ka dakong tingog nga nag-ingon, “Tan-awa, ang puluy-anan sa Dios anaa uban sa mga tawo. Siya magpuyo uban kanila ug sila mahimo nga iyang mga katawhan, ug ang Dios gayod mao ang magkig-uban kanila ug mahimo nga ilang Dios.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Apan sumala sa iyang saad, kita nagpaabot sa bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta diin magpuyo ang pagkamatarong.
‘O Ginoong Dios! Ikaw mao ang nagbuhat sa langit ug sa yuta pinaagi sa imong dakong gahom ug pinaagi sa tinuy-od nimong mga bukton! Walay bisan unsa nga lisod kaayo alang kanimo,
Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Ug pamatia ang pagpakiluoy sa imong sulugoon ug sa imong katawhan nga Israel, sa diha nga sila mag-ampo nganhi niining dapita, Oo, pamati diha sa langit nga imong puluy-anan ug sa dihang makadungog ikaw, pasayloa kami.
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na.
Apan ang tinuod mao nga ilang gitinguha ang usa ka labaw pa ka maayong yuta, nga sa ato pa, langitnon. Tungod niana ang Dios dili maulaw nga angkonon nga ilang Dios kay siya nakaandam na man ug lungsod alang kanila.
Kon gibanhaw man kamo uban kang Cristo, pangitaa ninyo ang mga butang nga atua sa itaas diin anaa si Cristo, naglingkod sa tuo sa Dios.
ug gikasul-oban na sa bag-ong kinaiya nga gibag-o diha sa kahibalo, sumala sa dagway sa magbubuhat niini.
Diha niini walay Grego o Judio, tinuli o dili tinuli, barbaro, Skityanhon, ulipon o gawasnon, kondili si Cristo mao ang tanan ug anaa sa tanan.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob;
mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo.
Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan.
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Mga asawa, pagpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong mga bana, ingon nga maoy angay diha sa Ginoo.
Mga bana, higugmaa ninyo ang inyong mga asawa, ug ayaw ninyo sila daogdaoga.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Unya iyang gipakita kanako ang suba sa tubig sa kinabuhi nga tin-aw daw kristal, nagbuswak gikan sa Dios ug sa trono sa Nating Karnero,
Ug siya miingon kanako, “Ayaw ug silyohi ang mga pulong sa propesiya niining basahona, kay ang panahon duol na.
Ang nagbuhat ug daotan pabuhata gihapon siya ug daotan ug ang hugaw papadayona gihapon sa pagkahugaw, ug ang matarong pabuhata gihapon ug matarong, ug ang balaan papadayona gihapon sa pagkabalaan.”
“Tan-awa, moabot ako sa dili madugay, magdala sa akong igbabalos, sa pagbayad ngadto sa matag usa sumala sa iyang binuhatan.
Ako mao ang Alfa ug ang Omega, ang una ug ang ulahi, ang sinugdan ug ang kataposan.”
Bulahan sila nga maglaba sa ilang mga bisti aron makabaton sila sa katungod sa pagpahimulos sa kahoy sa kinabuhi, ug sa pagsulod sa siyudad agi sa mga ganghaan.
Sa gawas anaa ang mga iro, ang mga salamangkiro, ang mga makihilawason, ang mga mamumuno, ang mga nagsimba ug mga diosdios, ug ang tanang nahigugma ug naghimo sa bakak.
“Ako, si Jesus, ang nagpadala kaninyo sa akong anghel uban niining pagpamatuod alang sa mga iglesia. Ako mao ang gamot ug ang kaliwat ni David, ang hayag nga bituon sa kabuntagon.”
Ang Espiritu ug ang Pangasaw-onon nag-ingon, “Dali ngari.” Ug siya nga namati paingna, “Dali ngari.” Ug ang giuhaw paaria, ang may tinguha paimna nga walay bayad sa tubig sa kinabuhi.
Akong pasidan-an ang tanang mamati sa mga pulong sa propesiya niining basahona: kon adunay magdugang niini ug bisan unsa, kaniya idugang sa Dios ang mga katalagman nga gihisgotan niining basahona.
Ug kon adunay magkuha ug mga pulong gikan sa mga pulong sa basahon niining propesiya, kuhaon sa Dios ang iyang bahin diha sa kahoy sa kinabuhi ug diha sa balaang siyudad nga gihisgotan niining basahona.
latas sa taliwala sa kadalanan sa siyudad. Sa matag daplin usab sa suba, diha ang kahoy sa kinabuhi nga may napulo ug duha ka matang sa mga bunga, namunga kini matag bulan, ug ang mga dahon sa kahoy tambal alang sa kanasoran.
Ang nagpamatuod mahitungod niining mga butanga nag-ingon, “Sa pagkatinuod, ako moabot gayod sa dili madugay.” Amen. Dali na, Ginoong Jesus!
Ang grasya sa Ginoong Jesus mag-uban sa tanan. Amen.
Ug didto wala nay bisan unsang tinunglo apan atua didto ang trono sa Dios ug sa Nating Karnero, ug ang iyang mga ulipon magsimba kaniya.
Sila magsud-ong sa iyang nawong, ug ang iyang ngalan anha sa ilang mga agtang.
Ug didto wala nay gabii, ug sila dili na magkinahanglan ug kahayag sa suga o sa adlaw, kay ang Ginoong Dios man ang ilang kahayag, ug sila maghari hangtod sa kahangtoran.
Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat.
“Kay tan-awa, ako naghimo ug bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta; ug ang unang mga butang dili na hinumdoman, o moabot pa sa hunahuna.
Ug ang siyudad wala na magkinahanglan ug adlaw o bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Dios mao man ang kahayag niini, ug ang suga niini mao man ang Nating Karnero.
Ang Ginoo anaa sa iyang Templo nga balaan; ang trono sa Ginoo atua sa langit; ang iyang mga mata nagtan-aw, ang iyang pagsud-ong nagsusi sa mga anak sa mga tawo.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
ngadto sa usa ka panulundon nga dili madunot, dili mabuling, ug dili molubad, gitipigan didto sa langit alang kaninyo
Bulahan ug balaan ang tawo nga makaambit sa unang pagpamanhaw! Sa mga tawong ingon niini walay gahom ang ikaduhang kamatayon ibabaw kanila, apan sila mahimong mga pari sa Dios ug ni Cristo, ug uban kaniya maghari sila sa usa ka libo ka tuig.
Moabot unta ang imong gingharian, matuman unta ang imong kabubut-on dinhi sa yuta maingon sa langit.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Kay kon pinaagi sa imong baba magsugid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magtuo diha sa imong kasingkasing nga siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, maluwas ikaw.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Apan ingon sa nasulat, “Unsay wala makita sa mata, o madungog sa dalunggan, o wala mosantop sa kasingkasing sa tawo, maoy gitagana sa Dios alang kanila nga nahigugma kaniya.”
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Apan dinhi niini walay bisan unsa nga hugaw nga pasudlon, ang naghimo ug mga dulumtanan o bakak, kondili sila lamang nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi nga iya sa Nating Karnero.
“Kay ingon nga ang bag-ong kalangitan ug ang bag-ong yuta nga akong buhaton magpabilin sa akong atubangan, nag-ingon ang Ginoo magpabilin usab ang inyong kaliwatan ug ang inyong ngalan.
Ang kalangitan mao ang kalangitan sa Ginoo, apan gihatag niya ang yuta ngadto sa mga anak sa mga tawo.
Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang tuo, ‘Duol ngari, kamong mga dinayeg sa akong Amahan, dawata ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan.
Apan kamo midangat sa Bukid sa Zion ug sa lungsod sa Dios nga buhi, sa langitnon nga Jerusalem, ug sa mga libo ka libong mga anghel,
sa kahugpongan ug katigoman sa mga panganay kinsang mga ngalan nasulat sa talaan didto sa langit, ug sa Dios nga maghuhukom sa tanan ug sa mga espiritu sa mga tawong matarong nga nangahimong hingpit
Gihimo nimo siya nga labing bulahan hangtod sa kahangtoran; gihimo nimo siyang malipayon sa kalipay sa imong presensiya.
Ug ang Dios mibanhaw kanato uban kang Cristo Jesus, ug nagpalingkod kanato uban kaniya diha sa mga langitnong dapit diha kaniya,
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Ug si Jesus miduol ug miingon kanila, “Ang tanang kagahom sa langit ug sa yuta gihatag kanako.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Siya nga magmadaogon, akong himoon nga haligi diha sa Templo sa akong Dios, ug dili na siya mogula niini, ug isulat nako diha kaniya ang ngalan sa akong Dios, ug ang ngalan sa siyudad sa akong Dios, ang bag-ong Jerusalem nga manaog gikan sa langit gikan sa akong Dios, ug ang akong bag-o nga ngalan.
Iyang giihap ang gidaghanon sa mga bituon; iyang gihatag kanilang tanan ang ilang mga ngalan.
“Ayaw kahadlok, gamayng panon, kay gikahimuot sa inyong Amahan ang paghatag kaninyo sa gingharian.
Ako naghatag kanila ug kinabuhing dayon ug sila dili gayod malaglag, ug walay si bisan kinsa nga makaagaw kanila gikan sa akong kamot.
Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong;
nga nagdayeg sa imong ngalan sa tibuok nga adlaw, ug nagbayaw sa imong pagkamatarong.
Unya sama sa adlaw mosidlak ang mga matarong didto sa gingharian sa ilang Amahan. Ang may mga igdulungog kinahanglang magpatalinghog.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi.
Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli.
Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man—
hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod.
Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot.
Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo.
Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong.
Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo.
Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan.
Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong.
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Tungod niini anaa sila sa atubangan sa trono sa Dios, ug nag-alagad kaniya sa adlaw ug sa gabii sulod sa iyang Templo, ug ang naglingkod sa trono magbuklad sa iyang tolda ibabaw kanila.
Sila dili na gutomon ug dili na usab uhawon, dili na sila mainitan sa adlaw o sa bisan unsa nga kainit.
Kay ang Nating Karnero nga anaa sa taliwala sa trono maoy magbantay kanila, ug magtultol kanila ngadto sa mga tuboran sa tubig sa kinabuhi, ug pahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata.”
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago.
Iya sa Ginoo ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kalibotan ug ang mga nagpuyo niini;
Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah
kay siya ang nagpahiluna niini ibabaw sa kadagatan, ug nagpahimutang niini ibabaw sa katubigan.
Ug siya miingon kaniya, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga makita ra unya ninyo ang langit nga maabli ug ang mga anghel sa Dios nga magsaka ug magkanaog ibabaw sa Anak sa Tawo.”
tungod sa paglaom nga gikatagana alang kaninyo didto sa langit. Nadungog kini ninyo kaniadto pinaagi sa pulong sa kamatuoran sa Maayong Balita
Kon mosaka ako ngadto sa langit, atua ikaw didto! Kon buhaton nako ang akong higdaanan didto sa Sheol, atua ikaw didto!
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay kalipay unya sa atubangan sa mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol.”
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
nga nagsud-ong siya gikan iyang balaang dapit sa kahitas-an; gikan sa langit nagsud-ong ang Ginoo sa yuta,
Ayaw tagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan. Ikiling kanako ang imong igdulungog; tubaga dayon ako sa adlaw nga ako magsangpit.
aron sa pagpamati sa agulo sa binilanggo, aron sa pagpalingkawas niadtong mga sinilotan sa kamatayon,
Kay kamo may kaluoy man sa mga binilanggo, ug gikalipay ninyo nga sakmitan sa inyong katigayonan, kay inyo mang nahibaloan nga kamo adunay usa ka labaw pa ka maayong bahandi ug nga kini molungtad.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Adunay usa ka suba nga ang mga sapa niini makalipay sa siyudad sa Dios, ang balaang puluy-anan sa Labing Halangdon.
Ug nagdamgo siya nga dihay usa ka hagdan nga gipatindog sa yuta ug ang tumoy niini miabot sa langit. Ug ang mga anghel sa Dios nagsaka-kanaog niini.
Ug kini akong isulti, mga igsoon, nga ang unod ug dugo dili makapanunod sa gingharian sa Dios, o ang madunot dili makapanunod sa mga walay pagkadunot.
Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo,
tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Ako napiit taliwala sa duha. Ang akong tinguha mao unta ang pagbiya ug makig-uban kang Cristo, kay kini labawng maayo.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas.
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay!
Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Mahitungod sa mga balaan nga ania sa yuta, sila mao ang mga halangdon, nga kanila anaa ang hingpit nako nga kalipay.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Patindoga ang Dios, patibulaaga ang iyang mga kaaway; pakagiwa usab gikan sa iyang atubangan kadtong nagdumot kaniya!
ang imong panon nakakaplag ug puluy-anan didto; ikaw, O Dios, nagtagana gikan sa imong kaayo alang sa mga kabos.
Ang Ginoo naghatag sa mando; dako ang panon sa mga nagsangyaw sa balita:
“Ang mga hari sa kasundalohan, nangagiw sila, nangagiw sila!” Ang kababayen-an nga nahibilin sa balay nagbahin sa inilog,
bisan ug nagpabilin sila sa mga toril sa karnero, ang mga pako sa salampati nga gisapawan ug plata ang mga dagang niini sa dalag nga bulawan.
Sa dihang gipatibulaag sa Labing Gamhanan ang mga hari didto, nag-ulan ug yelo sa Zalmon.
O gamhanang bukid, bukid sa Basan; bukid nga daghan ug mga bungtod, ang bukid sa Basan!
Ngano nga nagtan-aw kamo uban ang kasina, O bukid nga daghan ug mga bungtod, sa bukid nga gitinguha sa Dios alang sa iyang puluy-anan, diin ang Ginoo magpuyo niini hangtod sa kahangtoran?
Uban sa gamhanang karwahi, 20,000, liboan ka libo, ang Ginoo miabot gikan sa Sinai ngadto sa balaang puluy-anan.
Ikaw miadto sa itaas, mipagula sa mga binihag, nagdawat ka ug mga gasa gikan sa mga tawo, bisan gikan sa mga masinupakon, aron ang Ginoo nga Dios magpuyo uban kanila.
Dalaygon ang Ginoo, nga sa matag adlaw nagpas-an kanato; ang Dios mao ang atong kaluwasan. Selah
Ingon nga ang aso mapalid, papahawaa sila; ingon nga ang talo matunaw atubangan sa kalayo, wagtanga ang mga daotan gikan sa atubangan sa Dios.
Kay dinhi sa kalibotan wala kitay siyudad nga molungtad, hinuon kita nangita niadtong siyudad nga umaabot.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Alang sa kagawasan kita gipahigawas ni Cristo. Barog kamo nga lig-on ug ayaw na kamo pagpasangon pag-usab sa yugo sa pagkaulipon.
Dayegon nato ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kang Cristo nagpanalangin kanato sa tanang mga espirituhanong panalangin diha sa mga langitnong dapit.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat.
“Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti.
Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat.
Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
O Ginoo, gisusi nimo ako ug nakaila ikaw kanako!
bisan didto ang imong kamot magtultol kanako, ug ang imong tuong kamot maggunit kanako.
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,”
bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Pagkabililhon sa imong mga hunahuna alang kanako, O Dios! Pagkadako sa gidaghanon nila!
Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo.
O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako,
Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo.
mga tawo nga nagsulti ug daotan batok kanimo, nga nagbayaw sa ilang kaugaligon batok kanimo alang sa daotan.
Wala ba nako kasilagi ang nasilag kanimo, O Ginoo? Ug wala ba nako dumti ang mialsa batok kanimo?
Gikasilagan ko sila sa hingpit nga kasilag; giisip ko sila nga akong mga kaaway.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna!
Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Ikaw nagsusi sa akong agianan ug sa akong paghigda, ug nahibalo sa tanan nakong mga dalan.
Kinsa ba ang makapahimulag kanato gikan sa gugma ni Cristo? Ang pag-antos ba o ang kasakitan o ang paglutos o ang gutom o ang kahubo o ang katalagman o ang espada ba?
Ingon sa nasulat, “Tungod kanimo gipamatay kami sa tibuok nga adlaw; giisip kami nga daw mga karnero nga ihawonon.”
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom,
o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Pagkadako gayod sa imong kaayo nga gitagana nimo sa mga may kahadlok kanimo, ug giandam nimo alang kanila nga midangop kanimo, sa atubangan sa mga anak sa katawhan!
Ug ikaw, anak, tawgon nga propeta sa Labing Halangdon kay ikaw mao man ang mag-una sa Ginoo aron pag-andam sa iyang mga dalan,
aron paghatag ngadto sa iyang katawhan sa kahibalo sa kaluwasan diha sa kapasayloan sa ilang mga sala,
pinaagi sa malumong kaluoy sa atong Dios sa dihang moabot kanato ang adlaw gikan sa kahitas-an,
aron paghatag ug kahayag ngadto sa mga naglingkod diha sa kangitngit ug sa landong sa kamatayon, aron sa pagtultol sa atong mga tiil ngadto sa dalan sa pakigdait.”
Kay ang Ginoo gayod mao ang manaog gikan sa langit uban sa pagmando, ug uban sa tingog sa pangulong anghel, ug uban sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon.
Ug kita nga mga buhi pa nga nahibilin, sakgawon unya ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan. Ug sa ingon niini kita makig-uban na kanunay sa Ginoo.
Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Ang paril hinimo ug batong haspe, samtang ang siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo.
Ang mga patukoranan sa paril sa siyudad gidayandayanan sa tanang matang sa mga batong mahalon, ang una haspe, ang ikaduha sapiro, ang ikatulo kalsidonya, ang ikaupat esmiralda,
Ug nakita nako ang balaang siyudad, ang bag-ong Jerusalem, nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, inandam sama sa usa ka pangasaw-onon nga gidayandayanan alang sa iyang pamanhonon.
ang ikalima sardonika, ang ikaunom kornalina, ang ikapito krisolito, ang ikawalo birilo, ang ikasiyam topasyo, ang ikanapulo krisopraso, ang ikanapulo ug usa hasinto, ang ikanapulo ug duha amatista.
Ug ang napulo ug duha ka ganghaan hinimo gikan sa napulo ug duha ka perlas, ang matag ganghaan hinimo sa usa lamang ka buok perlas, ug ang kadalanan sa siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo.
Ang kaayo ug kaluoy magpadayon gayod uban kanako sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, ug magpuyo ako sa balay sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang?
Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Amahan, buot unta nako nga kon asa ako atua usab uban kanako sila nga imong gitugyan kanako, aron makakita sila sa akong himaya nga imong gihatag kanako tungod kay nahigugma man ikaw kanako bisan sa wala pa buhata ang kalibotan.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan,
Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan.
Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini.
Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod,
ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon.
Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo.
Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw,
nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon.
Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha.
Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo
ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong.
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Ang matarong molambo sama sa palmera, ug motubo sama sa cedro sa Lebanon.
Sila gitanom diha sa balay sa Ginoo; milambo sila diha sa mga hawanan sa atong Dios.
Namunga gihapon sila diha sa katigulangon; napuno sila sa duga ug lunhaw gihapon,
aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya.