Kategorya
150 Mga Bersikulo sa Biblia: Pagpalawom sa Imong Pag-ila sa Diyos
Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi, ikaw makasabot sa pagkahadlok sa Ginoo ug makaplagan nimo ang kahibalo sa Dios.
aron kamo magkinabuhi nga takos sa Ginoo, hingpit nga kahimut-an niya, magmabungahon sa tanang mga maayong buhat ug magtubo sa kahibalo mahitungod sa Dios.
Hibaloan nato, ug padayonon nato ang pag-ila sa Ginoo, ang iyang paggula siguro gayod sama sa kaadlawon, siya moanhi kanato sama sa ulan, sama sa ulahing ulan nga nagbisibis sa yuta.”
Buot akong makaila kaniya ug sa gahom sa iyang pagkabanhaw ug sa pagpakig-ambit sa iyang mga kasakit, nga mahisama kaniya sa iyang kamatayon
Apan kinahanglan nga motubo kamo diha sa grasya ug sa kahibalo sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesu-Cristo. Kaniya ang himaya karon ug hangtod sa kahangtoran. Amen.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ayaw papasigarboha ang tawong maalamon diha sa iyang kaalam, ayaw papasigarboha ang tawong kusgan diha sa iyang kusog, ayaw papasigarboha ang tawong adunahan diha sa iyang mga bahandi. Apan siya nga nagpasigarbo, papasigarboha niini, nga siya nakasabot ug nakaila kanako, nga ako mao ang Ginoo nga nagbuhat sa gugmang walay paglubad, sa hustisya ug sa pagkamatarong dinhi sa yuta, kay niining mga butanga ako mahimuot, nag-ingon ang Ginoo.”
Ug mao kini ang kinabuhing dayon, nga sila nakaila kanimo nga mao lamang ang tinuod nga Dios ug kang Jesu-Cristo nga imong gipadala.
Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan!
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon.
hangtod makakab-ot kitang tanan ngadto sa pagkahiniusa sa pagtuo ug sa kahibalo mahitungod sa Anak sa Dios, ug ngadto sa kahamtong sa pagkatawo, sa sukod sa gidak-on sa kahingpitan ni Cristo,
Paningkamoti pag-ayo ang pagpakita sa imong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga iyang nahimut-an, usa ka magbubuhat nga dili maulaw, nga sa hustong paagi magpasabot sa pulong sa kamatuoran.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Unya si Jesus miingon sa mga Judio nga nagtuo kaniya, “Kon kamo magpabilin sa akong pulong, kamo tinuod gayod nga akong mga tinun-an, ug mahibaloan ninyo ang kamatuoran, ug ang kamatuoran maghimo kaninyo nga gawasnon.”
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
aron ang ilang kasingkasing malig-on sa dihang mahiusa sila diha sa gugma, aron makabaton sila sa tanang bahandi sa kasaligan nga pagpanabot ngadto sa kahibalo mahitungod sa misteryo sa Dios mahitungod kang Cristo. Kon kamo namatay man ugaling uban kang Cristo gikan sa mga gahom sa kalibotan, nganong nagkinabuhi pa man kamo nga daw iya sa kalibotan, ilalom sa mga tulumanon, “Ayaw kupti, Ayaw tilawi, Ayaw hikapa” (kadtong tanang mga butang nga mangalaglag samtang gigamit), sumala sa tawhanong kalagdaan ug tinuohan? Sa pagkatinuod ang maong mga butang daw adunay dagway sa kaalam diha sa kinaugalingong pagsimba ug sa pagpaubos, ug sa pagsakit sa lawas. Apan kining mga butanga walay kapuslanan, hinuon alang sa katagbawan sa unod. Diha kaniya natago ang tanang bahandi sa kaalam ug kahibalo.
Kay kanamo nagpadayag ang Dios pinaagi sa Espiritu. Kay ang Espiritu nagsusi man sa tanang mga butang, bisan sa mga lalom nga mga butang sa Dios. Kay kinsa bang tawhana ang nasayod mahitungod sa tawo gawas sa espiritu sa tawo nga anaa kaniya. Sa ingon niana usab, walay bisan usa nga makasabot mahitungod sa Dios gawas sa Espiritu sa Dios. Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato.
O, pagkalalom sa kadagaya ug sa kaalam ug kahibalo sa Dios! Pagkadili matugkad sa iyang mga hukom ug pagkadili matukib sa iyang mga paagi!
ug aron si Cristo magpuyo diha sa inyong mga kasingkasing pinaagi sa pagtuo, aron kamo, ingon nga mga pinagamot ug pinasukad diha sa gugma, makabaton unta ug gahom sa pagsabot uban sa tanang mga balaan, kon unsa ang gilapdon ug ang gitas-on ug ang gihabogon ug ang giladmon, ug sa pagkahibalo sa gugma ni Cristo nga milabaw sa tanang kaalam aron mapuno kamo sa bug-os nga kahingpitan sa Dios.
Ang iyang diosnong gahom naghatag kanato sa tanang butang mahitungod sa kinabuhi ug pagkadiosnon, pinaagi sa atong kahibalo kaniya nga nagtawag kanato ngadto sa iyang kaugalingong himaya ug pagkadalaygon,
sama sa mga bata nga bag-o pang nahimugso, tinguhaa ninyo ang espirituhanong gatas nga walay sagol, aron nga pinaagi niini kamo motubo ngadto sa kaluwasan,
Busa sukad sa adlaw sa among pagkadungog niini, wala kami mohunong sa pag-ampo alang kaninyo ug sa pagpangamuyo nga unta mapuno kamo sa kahibalo mahitungod sa iyang kabubut-on diha sa tanang espirituhanong kaalam ug pagpanabot,
“Pangitaa ang Ginoo samtang makaplagan pa siya, sangpita siya samtang anaa pa siya sa duol; pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo.
hinuon ang pagdihog nga inyong nadawat gikan kaniya nagpabilin diha kaninyo ug kamo wala magkinahanglan nga aduna pay magtudlo kaninyo, ug ingon nga ang iyang pagdihog kaninyo nagtudlo man kaninyo mahitungod sa tanang butang, ug matuod kini ug dili bakak, sumala sa gitudlo niya kaninyo, pabilin kamo diha kaniya.
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.”
Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
Ang Espiritu sa Ginoo mopuyo diha kaniya, ang espiritu sa kaalam ug pagsabot, ang espiritu sa pagtambag ug kagahom, ang espiritu sa kahibalo ug ang kahadlok sa Ginoo.
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.
Siya mao ang dagway sa dili makita nga Dios, ang panganay sa tibuok nga kabuhatan. Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya. Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot. Kini labaw nga tinguhaon kay sa bulawan, Oo, bisan sa daghang bulawan nga lunsay; tam-is usab kay sa dugos ug sa mga tinulo sa dugos sa udlan. Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos. Kinsa ba ang makaila sa iyang mga sayop? Hinloi ako gikan sa mga sala nga natago. Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan. Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos. Ang adlaw ngadto sa sunod nga adlaw nagsulti niini, ug ang gabii ngadto sa sunod nga gabii nagpahayag ug kahibalo.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Kay siya nga makakaplag kanako makakaplag ug kinabuhi, ug makaangkon ug kaluoy gikan sa Ginoo;
Ihatag nako kanimo ang mga bahandi sa kangitngitan, ug ang natago diha sa tago nga mga dapit, aron ikaw masayod nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, mao ang nagtawag kanimo pinaagi sa ngalan.
Apan siya miingon, “Bulahan pa hinuon ang mga namati sa pulong sa Dios ug nagtuman niini!”
Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton.
O gihigugma nako pag-ayo ang imong Balaod! Kini mao ang akong pamalandong sa tibuok nga adlaw.
Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, o ang inyong mga pamaagi akong mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoo. Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
Tudloi ako, O Ginoo, sa pamaagi sa imong mga lagda, ug tumanon nako kini hangtod sa kataposan.
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Apan alang kanako, maayo ang pagpaduol ngadto sa Dios; Ang Ginoo nga Dios gihimo nako nga akong dalangpanan, aron isugilon nako ang tanan nimong mga buhat.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
Hatagan nako sila ug kasingkasing sa pag-ila nga ako mao ang Ginoo; ug sila mahimo nga akong katawhan ug ako mahimo nga ilang Dios, kay sila mobalik kanako uban sa tibuok nilang kasingkasing.
Apan ingon sa nasulat, “Unsay wala makita sa mata, o madungog sa dalunggan, o wala mosantop sa kasingkasing sa tawo, maoy gitagana sa Dios alang kanila nga nahigugma kaniya.”
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Dili gayod nako kalimtan ang imong mga lagda. kay tungod niini gihatagan nimo ako ug kinabuhi.
Kay ang paghigugma alang sa Dios mao kini, nga tumanon nato ang iyang kasugoan. Ug ang iyang kasugoan dili bug-at.
Ug siya mitubag, “Higugmaa ang Ginoo nga imong Dios sa tibuok nimong kasingkasing ug sa tibuok nimong kalag ug sa tibuok nimong kusog ug sa tibuok nimong hunahuna, ug ang imong silingan sama sa imong kaugalingon.”
Ilha ninyo nga ang Ginoong Dios. Siya mao ang nagbuhat kanato, ug kita iya; kita iyang katawhan, ang mga karnero sa iyang sibsibanan.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
Ug higugmaa ang Ginoo nga inyong Dios sa tibuok ninyong kasingkasing, sa tibuok ninyong kalag ug sa tibuok ninyong kusog.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
ako nalipay sa pagbuhat sa imong kabubut-on, O akong Dios; ang imong balaod ania sulod sa akong kasingkasing.”
Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo; kay kini makalipay kon ikaw magtipig niini diha kanimo, kon ang tanan niini andam diha sa imong mga ngabil. Aron ang imong pagsalig maanaa sa Ginoo, akong gipahibalo kini kanimo karong adlawa, nganha gayod kanimo.
Mihukom ang Dios sa pagpaila ngadto kanila unsa ka dako sa himaya sa maong misteryo alang sa mga Gentil, nga si Cristo nga mao ang paglaom sa himaya anaa kaninyo.
Sa kataposan, mga igsoon, kami naghangyo ug nagdasig kaninyo diha sa Ginoong Jesus, sama nga kamo nakakat-on man gikan kanamo unsaon sa pagkinabuhi ug sa pagpahimuot sa Dios, sumala sa inyo nang gibuhat karon, nga unta molabaw pa gayod ang inyong pagbuhat niini.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Sa dihang moabot ang Espiritu sa kamatuoran, siya ang magtultol kaninyo ngadto sa tanan nga kamatuoran, kay siya dili magsulti gikan sa iyang kaugalingon apan unsay iyang nadungog iyang isulti, ug ang mga butang nga umaabot iyang ipahibalo kaninyo.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Busa atong biyaan ang unang mga pagtulun-an mahitungod kang Cristo, mopadayon kita pag-uswag ngadto sa pagkahamtong. Dili na kita magsubli pa sa pagpahimutang sa sukaranan sa paghinulsol gikan sa patay nga mga binuhatan ug sa pagtuo ngadto sa Dios,
Ikaw nag-ingon, “Pangitaa ninyo ang akong nawong.” Ang akong kasingkasing nag-ingon kanimo, “Ang nawong nimo, Ginoo, ang akong pangitaon.”
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo.
Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala.
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
“Kamong tanan nga giuhaw, dali ngari sa katubigan; ug siya nga walay salapi, dali, palit, ug kaon! Dali, palit ug bino ug gatas nga walay salapi ug walay bayad. “Kay ingon nga ang ulan ug ang yelo mangahulog gikan sa langit, ug dili na mobalik didto, apan mopatubig sa yuta, maghimo niini nga manurok ug mamutot, maghatag ug binhi ngadto sa mga tigpugas ug pan ngadto sa mokaon, mao usab ang akong pulong nga mogula gikan sa akong baba; kini dili mobalik kanako nga kawang, apan kini magtuman sa akong katuyoan, ug magpauswag sa butang nga tungod niini kini akong gipadala. “Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot. Inay mga tunok sipre ang motubo; inay mga sampinit mirto ang motubo; ug kini mahimong usa ka handomanan sa Ginoo, alang sa usa ka walay kataposan nga timaan nga dili gayod mapapas.” Nganong maggasto man kamo sa inyong salapi alang sa dili pan, ug sa inyong hinagoan alang niadtong dili makatagbaw? Pamati kamo pag-ayo kanako, ug kaona unsay maayo, ug palipaya ang inyong kaugalingon diha sa katambok.
Kay sa pagkakaron, ang atong makita sa salamin hanap lamang nga panagway apan unya sa nawong ug nawong na. Sa pagkakaron, bahin lamang ang akong nahibaloan, apan unya masabtan ra nako ang tanan, ingon nga ang tanan kanako nasabtan.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Gipangita nako ang Ginoo, ug gitubag niya ako, ug giluwas niya ako gikan sa tanan nakong mga kahadlok.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.
Dayegon nato ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kang Cristo nagpanalangin kanato sa tanang mga espirituhanong panalangin diha sa mga langitnong dapit. Sa wala pa matukod ang kalibotan, ang Dios nagpili kanato diha kang Cristo aron kita mabalaan ug dili masaway diha sa iyang atubangan. Pinaagi sa gugma,
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Ako mao ang punoan sa paras, kamo mao ang mga sanga. Ang magpabilin kanako ug ako diha kaniya, siya mamunga ug daghan, kay kon kamo bulag kanako wala gayod kamoy mahimo.
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero.
Apan ang gahing pagkaon alang sa mga hamtong, alang kanila nga ang mga salabotan nabatid pinaagi sa pagbansay sa pag-ila sa maayo gikan sa daotan.
Ang hunahuna nga may panabot makaangkon ug kahibalo, ug ang igdulungog sa maalamon mangita sa kahibalo.
Aduna akoy labaw pang pagpanabot kay sa tanan nakong magtutudlo, kay ang imong mga pagpamatuod maoy akong pamalandong.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan (siya Dios!), nga nag-umol sa yuta ug naghimo niini, (siya nagtukod niini; siya wala maghimo niini nga samok, siya nag-umol niini aron puy-an!): “Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Apan si Cristo wala ninyo makat-oni sa ingon niana, kon tinuod man nga kamo nakadungog mahitungod kaniya ug gitudloan diha kaniya, ingon nga ang kamatuoran anaa kang Jesus.
Ug pinaagi niini kita nahibalo nga kita nakaila kaniya, kon kita nagtuman sa iyang kasugoan.
iyang gipahibalo kanato ang tinago mahitungod sa iyang kabubut-on, sumala sa iyang maayong tuyo nga gilaraw niya diha kang Cristo
“Kay kinsa ba ang nakasabot sa hunahuna sa Ginoo aron motudlo kaniya?” Apan atong nabatonan ang hunahuna ni Cristo.
Ang kawatan moanhi aron lamang sa pagpangawat ug sa pagpatay ug sa paglaglag. Ako mianhi aron sila makabaton ug kinabuhi ug magbaton niini sa madagayaon gayod.
Busa kon ang tawo anaa kang Cristo, siya bag-o na nga binuhat; ang daan nangagi na, tan-awa, ang bag-o nahiabot na.
Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios.
Siya nga namati sa pahimangno anaa sa dalan paingon sa kinabuhi, apan siya nga nagsalikway sa pagbadlong nasaag.
Tultolan niya ang mapaubsanon diha sa unsay matarong, ug tudloan niya ang mapaubsanon sa iyang dalan.
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Ang akong pulong ug pagwali dili pinaagi sa madanihong mga pulong sa kaalam kondili diha sa pagpadayag sa Espiritu ug sa gahom, aron ang inyong pagtuo dili diha sa kaalam sa mga tawo kondili diha sa gahom sa Dios.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Ang grasya sa Ginoong Jesu-Cristo ug ang gugma sa Dios ug ang pakig-ambit sa Espiritu Santo mag-uban kaninyong tanan.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Kon kamo magpabilin kanako ug ang akong mga pulong magpabilin kaninyo, pangayo kamo ug bisan unsa nga buot ninyo, ug himoon kini alang kaninyo.
iwali ang pulong, pagmadasigon maayo man ang kahigayonan o dili; himoa ang pagpamadlong, ang pagpasidaan ug ang pagpangdasig diha sa tanang pagkamainantoson ug sa pagpanudlo.