Kategorya
111 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kalibutan
Kon atong tan-awon ang mga binuhatan sa Ginoo ug makita nato ang katahum sa Iyang mga kamot, matingala gyud ta sa Iyang kahalangdon ug kahingpit. Sukad pa sa karaang panahon, nangita na tag tubag sa mga pangutana bahin sa kalibutan ug sa atong katuyoan dinhi pinaagi sa lain-laing mga pagtuon ug pilosopiya.
Apan ang Biblia naghatag nato og talagsaong panan-aw nga makapalapad sa atong pagsabot. Sa sinugdanan pa lang sa Genesis, gipakita na nga ang Ginoo mao ang nagbuhat sa tanan, sa langit ug sa yuta. "Sa sinugdan pa, gibuhat sa Dios ang langit ug ang yuta" (Genesis 1:1). Yano ra kini nga mga pulong apan lawom kaayo ang kahulugan, kay nagpasabot nga gikan sa Ginoo ang tanan.
Giawhag ta sa Biblia nga dili lang nato tan-awon ang makita nato, kondili atong hunahunaon ang mas lawom nga katuyoan sa tanan. Ang Salmo 19:1 nag-ingon, "Ang kalangitan nagasugilon sa himaya sa Dios; ug ang kapunawpunawan nagapahayag sa buhat sa iyang mga kamot." Dinhi atong makita nga ang kalibutan dili lang usa ka butang nga nagpakita sa gahum sa Ginoo, kondili nagsulti usab kini kanato sa Iyang presensya.
Ang kalibutan nag-aghat nato nga mamalandong sa kahalangdon sa Ginoo nga makita sa Iyang mga binuhatan. Makatabang kini nato nga masabtan nga ang kalibutan nga atong gipuy-an usa ka timaan sa gugma, gahum, ug kaalam sa atong Magbubuhat.
Tungod sa pagtuo kita makasabot nga ang kalibotan gibuhat pinaagi sa pulong sa Dios, nga tungod niana ang mga butang nga makita gibuhat gikan sa mga butang nga wala madayag.
“Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Ug siya mipanalangin kang Abram ug miingon, “Panalanginan unta si Abram sa Dios nga Labing Halangdon nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Ug si Hesekias nag-ampo sa Ginoo nga nag-ingon, “O Ginoo, ang Dios sa Israel, nga naglingkod ibabaw sa mga kerubin, ikaw ang Dios, ikaw lamang, sa tanang gingharian sa yuta, ikaw ang nagbuhat sa langit ug sa yuta.
“O Ginoo sa mga panon, ang Dios sa Israel, nga naglingkod ibabaw sa mga kerubin, ikaw mao ang Dios, ikaw lamang, sa tanang mga gingharian sa yuta, ikaw ang nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, nga nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan: “Ako mao ang Ginoo, nga nagbuhat sa tanang mga butang, nga mao lamang ang nagbuklad sa kalangitan, nga naghikyad sa yuta, kinsa bay uban kanako?—
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Ang amihanan iyang gibuklad sa dapit nga walay sulod, ug gibitay ang kalibotan ibabaw sa wala.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: Kon wala pa nako himoa ang akong kasabotan mahitungod sa adlaw ug sa gabii ug ang mga tulumanon sa langit ug sa yuta,
Pinaagi sa pulong sa Ginoo nahimo ang kalangitan, ug ang tanan nilang mga panon pinaagi sa gininhawa sa iyang baba.
Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan.
Ang tanang mga butang nangahimo pinaagi kaniya ug walay bisan usa ka butang nga nahimo nga dili pinaagi kaniya niadtong mga butang nga nangahimo.
‘O Ginoong Dios! Ikaw mao ang nagbuhat sa langit ug sa yuta pinaagi sa imong dakong gahom ug pinaagi sa tinuy-od nimong mga bukton! Walay bisan unsa nga lisod kaayo alang kanimo,
Ug si Ezra miingon, “Ikaw mao ang Ginoo, ikaw lamang. Imong gibuhat ang langit, ang langit sa kalangitan, uban ang tibuok nilang panon, ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kadagatan ug ang tanan nga anaa niini, ug imong gipalungtad silang tanan ug ang panon sa langit nagsimba kanimo.
Gibuhat nako ang yuta, ug gibuhat ang tawo sa ibabaw niini; ang akong mga kamot ang nagbuklad sa kalangitan, ug ako ang nagmando sa tanan nilang mga panon.
Iyang giihap ang gidaghanon sa mga bituon; iyang gihatag kanilang tanan ang ilang mga ngalan.
Kay ania, siya nga naghimo sa mga bukid, ug nagbuhat sa hangin, ug nagpahayag sa tawo kon unsa ang iyang hunahuna, nga nagbuhat sa kabuntagon nga kangitngit ug nagtunob sa habog nga mga dapit sa yuta— si Yahweh, ang Dios sa mga panon, mao ang iyang ngalan!
Siya mao ang nagbuhat sa yuta pinaagi sa iyang gahom, nagtukod sa kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang salabotan gihikyad niya ang kalangitan.
“Diin man ikaw sa pagpahimutang nako sa patukoranan sa kalibotan? Sultihi ako kon ikaw adunay pagpanabot. sa diha nga sila maglubog sa ilang mga lungib, ug mag-atang diha sa ilang mga tagoanan? Kinsa ba ang nag-andam ug makaon alang sa uwak, sa diha nga ang iyang mga kuyabog nagsangpit sa Dios, ug nangasaag tungod sa kakulang sa pagkaon? Kinsa ang nagbuot sa mga sukod niini, ikaw nasayod gayod! O kinsa ba ang naglatid sa badlis diha niini? Unsa ba ang giugbokan sa patukoranan niini? O kinsa ba ang nagpahiluna sa sukaranan niini, sa dihang nagdungan pag-awit ang mga bituon sa kabuntagon, ug ang tanang mga anak sa Dios naninggit sa kalipay?
Sa diha nga magsud-ong ako sa imong kalangitan, sa buhat sa imong mga tudlo, sa bulan ug sa mga bituon nga imong gipahiluna; unsa ba ang tawo nga ikaw matinagdanon man kaniya ug ang anak sa tawo nga ikaw mag-atiman man kaniya?
Mao kini ang gisulti sa Dios, ang Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan ug nagbuklad niini, nga naghikyad sa yuta ug sa mga naggikan niini, nga naghatag ug gininhawa sa katawhan nga anaa sa ibabaw niini, ug espiritu ngadto kanila nga naglakaw diha niini:
Iyahat ang inyong mga mata sa itaas ug tan-aw: kinsay nagbuhat niini? Siya nga nagdala sa ilang panon nga inihap, nagtawag kanilang tanan pinaagi sa ngalan, tungod sa kadako sa iyang gahom, ug tungod kay siya dako sa gahom, walay bisan usa nga makulang.
Unya ang Dios miingon, “Mahimo ang mga kahayag diha sa wanang sa kalangitan aron sa paglain sa adlaw gikan sa gabii, ug mahimo nga ilhanan alang sa mga panahon alang sa mga adlaw ug sa mga tuig, ug mahimo sila nga mga kahayag diha sa wanang sa kalangitan aron paghatag ug kahayag ibabaw sa yuta.” Ug nahimo kini. Busa gibuhat sa Dios ang duha ka dagkong kahayag: ang labaw ug kahayag magdan-ag panahon sa adlaw ug ang gamay ug kahayag magdan-ag panahon sa gabii, ug gibuhat usab niya ang mga bituon. Gibutang sila sa Dios diha sa wanang sa kalangitan aron maghatag ug kahayag sa yuta, aron maggahom panahon sa adlaw ug sa gabii, ug aron sa paglain sa kahayag gikan sa kangitngit. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
kaniya nga pinaagi sa salabotan mihimo sa kalangitan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagbuklad sa yuta ibabaw sa mga katubigan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagbuhat sa mga dagkong suga, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang adlaw aron sa paggahom panahon sa adlaw, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang bulan ug mga bitoon aron sa paggahom panahon sa kagabhion, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Tan-awa, ngadto sa Ginoo nga imong Dios iya ang langit ug ang langit sa mga langit, ang yuta uban ang tanan nga anaa niini.
Himoa nga ang kalangitan magdayeg sa imong mga katingalahan, O Ginoo, ang imong pagkamatinumanon diha sa katilingban sa mga balaan!
Siya nga nagbuhat sa Pleades ug sa Orion, ug naghimo sa hilabihan nga kangitngit ngadto sa kabuntagon ug nagpangiob sa adlaw ngadto sa kagabhion, nga nagtawag sa katubigan sa dagat ug nagbubo niini ibabaw sa yuta, Yahweh ang iyang ngalan,
kaniya nga pinaagi sa salabotan mihimo sa kalangitan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
nagtabon ug kahayag sa imong kaugalingon ingon sa bisti, nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tolda,
Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo. pinaagi sa iyang kahibalo ang mga kahiladman nangaabli, ug ang mga panganod nagpatulo sa tun-og.
Ang akong kamot mao ang nagpahiluna sa patukoranan sa yuta, ug ang akong tuong kamot mao ang nagbukhad sa kalangitan; sa diha nga ako magtawag niini, kini magdungan pagtindog.
Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan;
Ang mga kalangitan imo, ang yuta usab imo; ang kalibotan ug ang tanan nga anaa niini, gitukod nimo.
Ang kalangitan mao ang kalangitan sa Ginoo, apan gihatag niya ang yuta ngadto sa mga anak sa mga tawo.
Siya ang dan-ag sa himaya sa Dios ug tukma nga hulagway sa iyang kinaiya, nagsapnay sa tanang mga butang pinaagi sa gamhanan nga pagpamulong niya. Sa nahimo na niya ang paghinlo sa mga sala, siya milingkod sa tuo sa Halangdon sa kahitas-an,
Sa dugay nang panahon gipahimutang nimo ang patukoranan sa yuta, ug ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot. Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; silang tanan madaan sama sa bisti. Ikaw mag-ilis kanila sama sa bisti ug sila mahanaw; apan ikaw mao sa gihapon, ug ang imong katuigan walay kataposan.
Siya mao ang naglingkod ibabaw sa kalingin sa kalibotan, ug ang mga nagpuyo niini sama sa mga dulon; siya nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tabil, ug naghikyad niini ingon sa usa ka tolda nga puy-anan,
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
Dayega siya, adlaw ug bulan, dayega siya, kamong tanang nagdan-ag nga kabituonan! Dayega siya, kamong mga kinahabogang kalangitan, ug kamong katubigan nga anaa sa ibabaw sa kalangitan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo! Kay siya nagsugo ug sila nangahimo.
Iya sa Ginoo ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kalibotan ug ang mga nagpuyo niini; Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah kay siya ang nagpahiluna niini ibabaw sa kadagatan, ug nagpahimutang niini ibabaw sa katubigan.
Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Sa wala pa patunghaa ang kabukiran o gibuhat ang yuta ug ang kalibotan, gikan sa walay sinugdan ngadto sa walay kataposan, ikaw mao ang Dios.
Tan-awa, kini tipik lamang sa iyang pamaagi, ug pagkadiyotay lamang sa hagawhaw nga atong nabati mahitungod kaniya! Apan ang dalugdog sa iyang gahom, kinsa ang makatugkad?”
Mahitungod sa katahom sa himaya sa imong pagkahalangdon, ug sa imong mga buhat nga kahibulongan, mamalandong ako.
Ang Ginoo naghari, nagbisti siya sa pagkahalangdon; ang Ginoo nagbisti, siya nagbakos sa kalig-on. Gipahimutang usab ang kalibotan; kini dili matarog;
(Kay ang matag balay aduna gayoy nagtukod, apan ang nagtukod sa tanang mga butang mao ang Dios.)
Kay ang tanang dios sa katawhan mga diosdios; apan ang Ginoo nagbuhat sa kalangitan.
“Kay tan-awa, ako naghimo ug bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta; ug ang unang mga butang dili na hinumdoman, o moabot pa sa hunahuna.
O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat! Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan, ang yuta napuno sa imong mga binuhat. Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad, diin atua ang dili maihap nga mga butang, mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko.
Kinsay nakatakos sa katubigan sa palad sa iyang kamot, ug nakasukod sa langit pinaagi sa dangaw, nakasulod sa abog sa yuta pinaagi sa usa ka taksanan, ug nakatimbang sa mga bukid diha sa mga timbangan, ug sa mga bungtod diha sa usa ka timbangan?
“Wala ba ang Dios sa kahitas-an sa langit? Tan-awa, ang kinatas-an sa mga bituon, pagkalayo gayod nila!
Dayega ang Ginoo! dayega ang Ginoo gikan sa kalangitan, Dayga siya diha sa kahitas-an! Mga mananap ug tanang kahayopan, mga butang nga nagkamang ug naglupad nga kalanggaman! Mga hari sa yuta ug tanan nga mga katawhan, mga kadagkoan ug tanang mga pangulo sa yuta! Mga batan-ong lalaki ug mga batan-ong babaye, mga tigulang ug kabataan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit. Nagpatindog siya ug usa ka sungay alang sa iyang katawhan, pagdayeg alang sa tanan niyang mga balaan, alang sa katawhan sa Israel nga duol kaniya. Dayega ang Ginoo! Dayega siya, kamong tanan niyang mga anghel, dayega siya, kamong tanan niyang mga panon! Dayega siya, adlaw ug bulan, dayega siya, kamong tanang nagdan-ag nga kabituonan! Dayega siya, kamong mga kinahabogang kalangitan, ug kamong katubigan nga anaa sa ibabaw sa kalangitan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo! Kay siya nagsugo ug sila nangahimo. Ug gipahimutang niya sila hangtod sa kahangtoran; iyang gihimo ang ilang utlanan nga dili kaagian.
Kay ang tanang mga dios sa mga katawhan mga diosdios, apan ang Ginoo mao ang nagbuhat sa kalangitan.
apan alang kanato adunay usa lamang ka Dios, ang Amahan, nga gigikanan sa tanang mga butang ug kita alang kaniya, ug usa lamang ka Ginoo, si Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya mao kita ug ang tanang mga butang.
Siya mao ang nagbuhat sa yuta pinaagi sa iyang gahom, nagtukod sa kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang salabotan gihikyad niya ang kalangitan. Sa dihang magpagula siya sa iyang tingog, adunay kasamok sa tubig diha sa kalangitan, ug iyang pasakaon ang mga alisngaw gikan sa mga kinatumyan sa yuta. Siya nagbuhat ug mga kilat alang sa ulan, ug nagpagula sa hangin gikan sa iyang mga tipiganan.
Ang tanang nagpuyo sa yuta giisip nga walay bili, ug siya nagbuhat sumala sa iyang kabubut-on diha sa panon sa langit ug taliwala sa mga nagpuyo sa yuta; ug walay makapugong sa iyang kamot o makaingon kaniya, “Unsa ang imong gibuhat?”
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na.
Imo ang adlaw ug imo usab ang gabii; imong giandam ang kahayag ug ang adlaw. Gipahimutang nimo ang tanang mga utlanan sa yuta; gibuhat nimo ang ting-init ug tingtugnaw.
Kay sa unom ka adlaw gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang yuta, ang dagat ug ang tanan nga anaa niini ug mipahulay siya sa ikapitong adlaw. Busa gipanalanginan sa Ginoo ang adlaw nga igpapahulay ug gibalaan kini.
Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon; ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan (siya Dios!), nga nag-umol sa yuta ug naghimo niini, (siya nagtukod niini; siya wala maghimo niini nga samok, siya nag-umol niini aron puy-an!): “Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.
ug nalimot sa Ginoo nga imong Magbubuhat nga naghikyad sa kalangitan ug nagpahiluna sa mga patukoranan sa yuta, ug nahadlok sa kanunay sa tibuok nga adlaw tungod sa kabangis sa malupigon, sa dihang mag-andam na siya aron sa paglaglag? Ug hain na man ang kabangis sa malupigon?
Ug nakita sa Dios ang tanang butang nga iyang gihimo, ug tan-awa, kini maayo kaayo. Dihay kagabhion ug dihay kabuntagon, ikaunom nga adlaw.
“Pamatia kini, O Job: hunong ug hunahunaa ang mga katingalahang buhat sa Dios. Nasayod ba ikaw kon giunsa pagbutang sa Dios sa iyang sugo ngadto kanila, ug kon giunsa sa pagpasiga ang kilat sa iyang panganod? Nahibalo ba ikaw kon giunsa pagpanimbang sa mga panganod, sa mga buhat niya nga katingalahan, siya nga hingpit sa kahibalo,
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta mao ang akong tumbanan; unsang balaya ang inyong tukoron alang kanako, ug unsang dapita ang akong pahulayan? “Paglipay kamo uban sa Jerusalem, ug pagmaya alang kaniya, kamong tanan nga nahigugma kaniya; pagsadya uban kaniya diha sa kalipay, kamong tanan nga nagsubo tungod kaniya aron kamo makasuso ug mabusog sa iyang makalipay nga mga dughan; aron kamo makainom pag-ayo uban sa kalipay gikan sa kadagaya sa iyang himaya.” Kay mao kini ang giingon sa Ginoo: “Tan-awa, ako mohatag ug kauswagan ngadto kaniya sama sa usa ka suba, ug ang bahandi sa mga nasod sama sa usa ka suba nga nag-awas; ug kamo magsuso niini; kamo kugoson diha sa iyang mga bat-ang, ug yugyogon diha sa mga tuhod. Sama sa usa ka bata nga gihupay sa iyang inahan, hupayon usab kamo nako; kamo hupayon diha sa Jerusalem. Kamo makakita ug ang inyong kasingkasing maglipay; ang inyong mga bukog molambo sama sa balili; ug mahibaloan nga ang kamot sa Ginoo anaa uban sa iyang mga alagad ug ang iyang kaligutgot batok sa iyang mga kaaway. “Kay, tan-awa, ang Ginoo moanhi diha sa kalayo, ug ang iyang mga karwahi sama sa alimpulos, aron sa pagpahamtang sa iyang kasuko diha sa kapungot, ug sa iyang pagbadlong pinaagi sa nagdilaab nga kalayo. Kay pinaagi sa kalayo ang Ginoo mopahamtang sa hukom, ug pinaagi sa iyang espada, ibabaw sa tanang unod; ug ang mga gipamatay sa Ginoo daghan. “Kadtong nagbalaan ug nagputli sa ilang kaugalingon aron sa pag-adto sa mga tanaman, nagsunod sa usa diha sa taliwala, nagkaon ug unod sa baboy, ug sa dulumtanan ug sa ilaga, magdungan sa pagdangat sa kataposan, nag-ingon ang Ginoo. “Kay ako nasayod sa ilang mga buhat ug sa ilang mga hunahuna ug ako moabot aron sa pagtigom sa tanang mga nasod ug mga pinulongan; ug sila manganhi ug makakita sa akong himaya, ug magbutang ako ug ilhanan taliwala kanila. Ug gikan kanila ako magpadala ug pipila sa mga nahibilin ngadto sa mga nasod, sa Tarsis, sa Put, ug sa Lud nga naggamit sa pana, ngadto sa Tubal ug sa Javan, ngadto sa mga pulo nga layo, nga wala makadungog sa akong kabantog o makakita sa akong himaya; ug sila magpahayag sa akong himaya taliwala sa kanasoran. Kining tanang mga butanga gibuhat sa akong kamot, busa kining tanang mga butanga akoa, nag-ingon ang Ginoo. Apan kini mao ang tawo nga akong tan-awon, siya nga mapaubsanon ug mahinulsolon sa espiritu, ug nagkurog tungod sa akong pulong.
Kay angay gayod kaniya nga alang kaniya ug pinaagi kaniya naglungtad ang tanang butang, nga sa iyang pagdala sa daghang mga anak ngadto sa himaya, iyang hingpiton pinaagi sa mga pag-antos ang nagpasiugda sa ilang kaluwasan.
Ang kalangitan nagpahayag sa iyang pagkamatarong, ug ang tanang mga katawhan nakakita sa iyang himaya.
Tan-awa, ang mga nasod sama sa usa ka tinulo gikan sa timba, ug giisip ingon nga abog sa timbangan; tan-awa, iyang gipunit ang mga pulo sama sa pino nga abog.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag! O Ginoo nga akong Dios, ikaw batogan gayod kaayo! Ikaw gibistihan sa kadungganan ug pagkahalangdon, Gipabuswak nimo ang mga tubod didto sa mga walog; midagayday kini taliwala sa kabungtoran, nagpainom kini sa tanang mananap sa kapatagan; ang mga asno nga ihalas nagtagbaw sa ilang kauhaw. Sa kadaplinan niini ang mga langgam sa kalangitan naghimo sa ilang puluy-anan; diha sa mga sanga nag-awit sila. Gikan sa habog nimong puluy-anan ikaw nagpatubig sa kabukiran; sa bunga sa imong mga buhat nabuhong ang yuta. Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo. Ang kakahoyan sa Ginoo gipatubigan sa kadagaya, ang mga cedro sa Lebanon nga iyang gitanom. Diha niini nagsalag ang kalanggaman; ang tag-as nga mga kahoy mao ang puluy-anan sa tabon. Ang habog nga kabukiran alang sa mga kanding nga ihalas; ang mga pangpang mao ang tagoanan sa mga koneho, Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon; ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop. nagtabon ug kahayag sa imong kaugalingon ingon sa bisti, nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tolda,
Sa dihang gipadala nimo ang imong Espiritu, sila nangahimo; ug imong gibag-o ang nawong sa yuta.
Amahan, buot unta nako nga kon asa ako atua usab uban kanako sila nga imong gitugyan kanako, aron makakita sila sa akong himaya nga imong gihatag kanako tungod kay nahigugma man ikaw kanako bisan sa wala pa buhata ang kalibotan.
Sa diha nga gipahiluna niya ang kalangitan didto ako; sa diha nga gipahimutang niya ang usa ka lingin ibabaw sa nawong sa kahiladman, sa diha nga gilig-on niya ang kalangitan sa kahitas-an, sa dihang gipahiluna niya ang mga tuboran sa kahiladman, sa diha nga gihatagan niya ang dagat sa utlanan niini, aron ang katubigan dili maglapas sa iyang sugo, sa diha nga iyang gitiman-an ang mga patukoranan sa kalibotan,
Gituyo nila pagbaliwala kining butanga nga pinaagi sa pulong sa Dios ang kalangitan diha na sa dugayng panahon ug usa ka yuta ang naumol gikan sa tubig ug pinaagi sa tubig,
Ang katubigan iyang gilibotan ug usa ka utlanan, didto sa utlanan sa kahayag ug kangitngit.
siya nga nagtukod sa iyang mga lawak sa itaas sa kalangitan, ug nagbutang sa iyang patukoranan diha sa yuta; siya nga nagtawag sa tubig sa dagat ug nagbubo kanila ibabaw sa yuta— Yahweh ang iyang ngalan.
Gikan sa habog nimong puluy-anan ikaw nagpatubig sa kabukiran; sa bunga sa imong mga buhat nabuhong ang yuta. Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta,
“Panaligsik, O kalangitan, gikan sa kahitas-an, paulana ug pagkamatarong ang kalangitan; pabukha ang yuta, aron ang kaluwasan manalingsing, ug pasalingsinga usab niini ang pagkamatarong; ako, ang Ginoo, mao ang nagbuhat niini.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
ug nanumpa pinaagi niadtong buhi hangtod sa kahangtoran, nga mao ang nagbuhat sa langit ug sa mga anaa niini, sa yuta ug sa mga anaa niini, ug sa dagat ug sa mga anaa niini, nga dili na gayod langanon pa,
Siya nga nagbuhat sa mga dagkong butang ug dili matukib, mga butang nga katingalahan nga dili maihap.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Gihimo sa Ginoo ang tanang butang alang sa iyang katuyoan, bisan ang daotan alang sa adlaw sa kasamok.
ang tanan nga gitawag pinaagi sa akong ngalan, nga akong gibuhat alang sa akong himaya, nga akong giumol ug gibuhat.”
Ug ibabaw sa atop-atop nga diha sa ibabaw sa ilang mga ulo dihay daw trono nga sama ug panagway sa usa ka bato nga sapiro, ug diha sa daw trono, dihay daw tawo nga naglingkod niini. Ug dapit sa itaas gikan sa daw hawak niya nakita nako ang daw nagsinaw nga bronsi nga sama sa kalayo nga gilibotan. Ug dapit sa ubos gikan sa daw hawak niya, nakita nako ang ingon sa kalayo, ug dihay kahayag nga naglibot niini. Sama sa dagway sa bangaw nga anaa sa panganod sa adlaw nga may ulan, mao usab ang dagway sa kasanag nga naglibot. Ingon niini ang dagway sa himaya sa Ginoo. Ug sa diha nga nakita nako kini, ako mihapa ug nadungog nako ang usa ka tingog sa usa nga nagsulti.
kaniya nga nagbuhat sa mga dagkong suga, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang adlaw aron sa paggahom panahon sa adlaw, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang bulan ug mga bitoon aron sa paggahom panahon sa kagabhion, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Ug sa kusog nga tingog siya miingon, “Kahadloki ninyo ang Dios ug ihatag kaniya ang himaya, kay miabot na ang takna sa iyang paghukom. Ug simbaha ninyo siya nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat ug sa mga tuboran sa tubig.”
Ug kadtong mga maalamon modan-ag sama sa kasanag sa wanang sa kalangitan, ug kadtong nagkabig sa daghan ngadto sa pagkamatarong, sama sa mga bituon hangtod sa kahangtoran.
“Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan?
Molungtad unta ang himaya sa Ginoo hangtod sa kahangtoran; maglipay unta ang Ginoo diha sa iyang mga buhat, siya nga nagtan-aw sa yuta ug mikurog kini, siya nga nagtandog sa kabukiran ug kini miaso!
Ang imong pagkamatinumanon naglungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan; imong gipahiluna ang yuta ug kini magpabilin. Sumala sa imong gitakda, kini nagpadayon hangtod niining adlawa; kay ang tanang mga butang imong mga sulugoon.
Ang katubigan iyang gigapos diha sa baga niyang mga panganod; ug ang panganod wala magisi sa ilalom nila.
Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
Dagko ang mga buhat sa Ginoo, gitun-an niadtong tanan nga nahimuot niini. Puno sa dungog ug kahalangdon ang iyang buhat, ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ang balili malaya, ang bulak malawos; apan ang pulong sa atong Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Ug siya dinhi na sa kalibotan ug ang kalibotan nahimo pinaagi kaniya apan ang kalibotan wala moila kaniya.
Siya magbangon sa kabos gikan sa abog; siya magtuboy sa timawa gikan sa tapok sa abo, aron palingkoron sila uban sa mga pangulo, ug manunod sa trono sa himaya. Kay ang mga haligi sa yuta iya sa Ginoo, ug diha niini iyang gipahimutang ang kalibotan.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.