Kategorya
96 Mga Bersikulo sa Bibliya Mahitungod sa mga Anghel
Hunahunaa lang, higala, ang tanan nga atong makita, gikan kini sa wala nato makita. Sa wala pa kining kalibutan nga atong gikatipigan, naa nay kalibutan nga dili nato makita, dili nato mahikap, pero mas tinuod pa kaysa niining atong nakita ug nabati.
Ang Colosas 1:16 nag-ingon, "Kay diha kaniya gibuhat ang tanang mga butang, sa langit ug sa yuta, makita ug dili makita, mga trono man, mga gingharian, mga punoan o mga awtoridad; ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya." Mao nga, naa gyud diay kalibutan sa mga espiritu, ang mga anghel, ug apil sila sa plano sa Ginoo para nato.
Daghan sa atong mga karakter sa Bibliya ang nakasugat og anghel, usahay morag ordinaryo lang nga tawo, wala gani mailhi. Sama sa Hebreohanon 13:2, "Ayaw kalimti ang pagkamaabiabihon, kay pinaagi niini ang uban, nga wala mahibalo, nakadawat og mga anghel." Kining mga anghel, kusgan sila ug tigdala sa mensahe sa Ginoo.
Importante nga hinumdoman, higala, nga ang tinuod nga anghel sa Ginoo dili modawat og pagsimba. Lahi sila sa mga dautang anghel nga gusto moilog sa himaya nga para lang sa Ginoo. Ang teolohiya nagtudlo nga usa ka ikatulo sa mga anghel ang nalimbongan sa kaaway, ug sila karon ang mga demonyo. Tinuod kini.
Mao nga, naa tay mga anghel sa Ginoo, ug naa pud mga nahulog nga anghel nga nahimong dautan ug mahugaw nga espiritu. Apan ang importante, higala, ang mga anghel sa Ginoo ania para motabang nato. Naa tay mga saad gikan sa Ginoo. Sama sa Salmo 34:7, "Ang anghel sa Ginoo nagkampo sa palibot niadtong mga nagatahod kaniya, ug nagaluwas kanila."
Ug ang Hebreohanon 1:14 nagpangutana, "Dili ba silang tanan mga espiritu nga nagaalagad, nga gipadala aron sa pag-alagad niadtong mga makapanunod sa kaluwasan?"
Busa, kung ikaw nahadlok sa Ginoo ug manununod sa kaluwasan, paglipay! Kay naa kay mga anghel nga nagabantay nimo.
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay kalipay unya sa atubangan sa mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol.”
Naghunahuna ba ikaw nga dili ako makapakitabang sa akong Amahan ug nga dili siya makapadala karon dayon ug mga anghel nga labaw pa sa napulo ug duha ka panon?
Sa atubangan sa Dios ug ni Cristo Jesus ug sa pinili nga mga anghel, ako magtugon kanimo sa pagbantay niining mga butanga sa walay pagpalabi, dili magbuhat pinaagi sa pagdapig.
Ang akong Dios nagpadala sa iyang anghel, ug gitak-om ang baba sa mga liyon, ug sila wala makaunsa kanako tungod kay ako nakita nga walay ikasaway diha sa iyang atubangan ug usab sa imong atubangan. O hari, wala akoy nabuhat nga sayop.”
Apan si Miguel, ang pangulong anghel, sa iyang pagpakiglantugi batok sa yawa, nga nakiglalis mahitungod sa lawas ni Moises, wala siya mangahas sa paglitok ug mapasipalahong hukom batok sa yawa, kondili miingon lamang, “Ang Ginoo magbadlong unta kanimo.”
Ayaw ninyo kalimti ang pag-abiabi sa mga dumuduong, kay pinaagi niini adunay nakaalagad ug mga anghel nga wala lang nila hibaloi.
Kay kon lig-on ang pulong nga gipahayag sa mga anghel, ug nahiagom sa angay nga balos ang tanang paglapas o pagsupak,
Sa ikaunom nga bulan, ang anghel nga si Gabriel gipadala gikan sa Dios ngadto sa usa ka lungsod sa Galilea nga ginganlan ug Nazaret,
kamo nga mao ang nakadawat sa Balaod nga gihatag kaninyo pinaagi sa mga anghel, apan wala ninyo tumana kini.”
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Ug ipadala niya ang iyang mga anghel uban sa kusog nga tingog sa trumpeta ug ilang tigomon ang iyang mga pinili gikan sa upat ka suok sa kalibotan, gikan sa usa ka tumoy sa langit ngadto sa pikas.
“Inig-abot unya sa Anak sa Tawo uban sa iyang himaya ug sa tanang mga anghel kuyog kaniya, siya molingkod diha sa iyang mahimayaong trono.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Dili ba silang tanan mga alagad nga espiritu, nga gipadala aron sa pag-alagad, tungod ug alang kanila nga makaangkon sa kaluwasan?
Ug sa kalit diha uban sa anghel ang usa ka dakong langitnong panon nga nagdayeg sa Dios ug nag-ingon, “Himaya ngadto sa Dios sa kahitas-an, ug sa yuta panagdait sa mga tawo nga iyang gikahimut-an.”
Sa ibabaw niya diha ang mga serapin, ang matag usa may unom ka pako: sa duha gitabonan niya ang iyang nawong, ug sa duha gitabonan ang iyang mga tiil ug sa duha siya naglupad.
Busa gipapahawa niya ang tawo, ug didto sa silangang dapit sa tanaman sa Eden gibutang niya ang mga kerubin ug ang nagsiga nga espada nga nagtuyok aron pagbantay sa dalan ngadto sa kahoy sa kinabuhi.
Ug mahitungod sa mga anghel siya miingon, “Siya ang naghimo sa iyang mga anghel nga mga hangin, ug sa iyang mga alagad nga mga nagdilaab nga kalayo.”
Kanila gipadayag kini, nga sila wala mag-alagad alang sa ilang kaugalingon, kondili alang kaninyo diha sa mga butang nga karon gipahibalo na kaninyo pinaagi kanila nga nagsangyaw sa Maayong Balita, pinaagi sa Espiritu Santo nga gipadala gikan sa langit, ang mga butang nga ang mga anghel nangandoy sa pagsud-ong.
Unya mihapa ako sa iyang tiilan aron unta sa pagsimba kaniya, apan siya miingon kanako, “Ayaw kana buhata! Ako usa lamang ka sulugoon nga kauban nimo ug sa imong kaigsoonan nga naghupot sa pagpamatuod mahitungod kang Jesus. Maoy simbaha ang Dios. Kay ang pagpamatuod mahitungod kang Jesus mao man ang espiritu sa propesiya.”
Sa ikaunom nga bulan, ang anghel nga si Gabriel gipadala gikan sa Dios ngadto sa usa ka lungsod sa Galilea nga ginganlan ug Nazaret, ngadto sa usa ka dalagang ulay nga kaslonon sa usa ka lalaki nga ginganlan ug Jose gikan sa banay ni David. Ang ngalan sa dalagang ulay mao si Maria. Ug ang anghel miadto kaniya ug miingon, “Maglipay ka, ikaw nga gipanalanginan, ang Ginoo uban kanimo!”
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Unya nahitabo ang gubat didto sa langit, si Miguel ug ang iyang mga anghel nakiggubat batok sa dragon. Ang dragon ug ang iyang mga anghel nakiggubat usab,
Ug ang anghel miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok, kay ania gidad-an ko kamo ug maayong balita sa dakong kalipay nga moabot sa tanang katawhan, kay alang kaninyo natawo karong adlawa sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Cristo nga Ginoo.
Unya ang duha ka anghel miabot didto sa Sodoma sa pagkagabii ug si Lot naglingkod didto sa ganghaan sa Sodoma. Sa dihang nakita sila ni Lot, mitindog siya sa pagdawat kanila ug mihapa siya sa yuta. Unya gikab-ot sa duha ka tawo si Lot ug gipasulod nila siya sa balay uban kanila ug gitakpan nila ang pultahan. Ug gibutaan nila ang mga tawo nga diha sa pultahan sa balay, gagmay ug dagko, ug nagsukarap sila sa pagpangita sa pultahan. Unya ang mga tawo miingon kang Lot, “Aduna ka pa bay laing kauban dinhi, mga umagad nga lalaki ug mga anak nga babaye ug bisan kinsa dinhi sa siyudad? Pagawasa sila gikan dinhi, kay laglagon namo kining dapita. Ang singgit batok sa katawhan niini midako atubangan sa Ginoo, busa ang Ginoo nagpaanhi kanamo aron sa paglaglag niini.” Unya migula si Lot ug misulti sa iyang mga umagaron nga buot mangasawa sa iyang mga anak nga babaye ug siya miingon kanila, “Panindog kamo, pahawa kamo niining dapita kay hapit na gayod laglagon sa Ginoo kining siyudara.” Apan nagtuo ang iyang mga umagaron nga siya nagtiaw lamang kanila. Sa pagbanagbanag sa kabuntagon, ang mga anghel mipadali kang Lot ug nag-ingon, “Tindog, kuhaa ang imong asawa ug ang imong duha ka anak nga babaye nga ania dinhi, aron dili kamo masunog uban sa pagsilot sa siyudad.” Apan siya naglangaylangay busa gikuptan siya sa mga tawo ug ang iyang asawa ug ang iyang duha ka anak nga babaye diha sa ilang mga kamot kay ang Ginoo nagmaluluy-on kaniya. Ug ilang gidala siya, ug gipagawas sa siyudad. Ug sa napagawas na sila sa mga anghel, miingon sila, “Dagan alang sa imong kinabuhi. Ayaw paglingilingi sa imong kilid, ayaw paghunong bisan diin sa walog. Palayo paingon sa kabukiran aron dili ikaw masunog.” Ug si Lot miingon kanila, “Dili unta kana mahitabo, akong mga agalon. Tan-awa, ang imong ulipon nakapahimuot sa imong mga mata, ug gipakita nimo ang dakong kaluoy ngari kanako sa pagluwas sa akong kinabuhi, apan dili ako makapahilayo ngadto sa kabukiran, kay tingali unya ug maapsan ako sa katalagman ug mamatay ako. Ug siya miingon, “Naghangyo ako kaninyo, akong mga agalon, mohapit una kamo sa balay sa inyong ulipon ug magpalabay sa kagabhion ug manghugas kamo sa inyong mga tiil ug sa pagkabuntag mamangon kamo ug sayo ug mopadayon sa inyong paglakaw.” Ug sila mitubag, “Dili, kay sa dalan lamang kami magpalabay sa kagabhion.” Tan-awa, sa unahan anaay gamayng lungsod nga igo gayod nakong madagan, paadtoa ako didto ug maluwas ako.” Ug siya miingon kaniya, “Tan-awa, akong ihatag kanimo kining imong gipangayo, nga dili nako laglagon kanang siyudad nga imong gihisgotan. Pagdali, pahilayo didto kay wala akoy mahimo hangtod nga moabot ikaw didto.” Tungod niana ang ngalan sa maong siyudad gitawag nga Zoar. Ang adlaw misidlak na sa ibabaw sa yuta, sa pag-abot ni Lot sa Zoar. Unya ang Sodoma ug Gomora gipaulanan sa Ginoo ug asupri ug kalayo nga gikan sa langit. Ug gilaglag niya ang mga siyudad ug ang tibuok nga walog, uban sa tanan nga mga namuyo niadtong mga siyudara, ug ang nagtubo sa yuta. Apan ang asawa ni Lot nga didto sa ulahi, milingi sa luyo niya ug nahimo siyang haligi nga asin. Si Abraham, nianang sayo sa buntag, mitungas sa bukid sa dapit diin siya mitindog sa atubangan sa Ginoo, ug milantaw siya sa dapit sa Sodoma ug sa Gomora ug ngadto sa tibuok nga yuta niadtong walog ug nakita niya kini ug ang aso nag-utbo gikan sa yuta sama sa aso sa hudno. Ug mao kadto nga sa dihang gilaglag sa Dios ang mga siyudad sa walog, ang Dios nahinumdom kang Abraham ug gipagawas si Lot gikan sa taliwala sa kalaglagan, sa paglaglag niya sa mga siyudad nga gipuy-an ni Lot. Apan siya namugos gayod kanila ug sila miuban kaniya ug miadto una sila sa iyang balay ug sila gihikayan niya ug nagluto siya ug pan nga walay patubo ug nangaon sila.
“Gipaanha nako ang usa ka anghel nganha kaninyo aron sa pagbantay kaninyo sa dalan ug sa pagdala kaninyo ngadto sa dapit nga akong giandam.
Dayega ang Ginoo! dayega ang Ginoo gikan sa kalangitan, Dayga siya diha sa kahitas-an! Mga mananap ug tanang kahayopan, mga butang nga nagkamang ug naglupad nga kalanggaman! Mga hari sa yuta ug tanan nga mga katawhan, mga kadagkoan ug tanang mga pangulo sa yuta! Mga batan-ong lalaki ug mga batan-ong babaye, mga tigulang ug kabataan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit. Nagpatindog siya ug usa ka sungay alang sa iyang katawhan, pagdayeg alang sa tanan niyang mga balaan, alang sa katawhan sa Israel nga duol kaniya. Dayega ang Ginoo! Dayega siya, kamong tanan niyang mga anghel, dayega siya, kamong tanan niyang mga panon!
naghimo sa kahanginan ingon nga imong mga sinugo, sa mga siga sa kalayo ingon nga imong mga alagad.
Ug siya mihigda ug natulog sa ilalom sa usa ka kahoy nga enebro ug dihay usa ka anghel nga mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon.” Ug siya mitan-aw ug nakita niya diha sa iyang ulohan ang usa ka buok torta nga linuto sa init nga baga ug usa ka tibod nga tubig. Ug siya mikaon ug miinom ug mihigda pag-usab. Ug ang anghel sa Ginoo miadto na usab sa ikaduhang higayon ug mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon kay ang panaw layo ra kaayo alang kanimo.”
Unya ang anghel sa Ginoo miingon, ‘O Ginoo sa mga panon, hangtod kanus-a ba nga ikaw dili maluoy sa Jerusalem ug sa mga siyudad sa Juda nga imong gikasilagan sulod niining 70 ka tuig?’ Ug ang Ginoo mitubag sa anghel nga nakigsulti kanako uban sa maayo ug makahupay nga mga pulong.
Sa ibabaw niya diha ang mga serapin, ang matag usa may unom ka pako: sa duha gitabonan niya ang iyang nawong, ug sa duha gitabonan ang iyang mga tiil ug sa duha siya naglupad. Ug ang usa mitawag sa usa ug miingon, “Balaan, balaan, balaan ang Ginoo sa mga panon, ang tibuok nga yuta napuno sa iyang himaya.”
Ug nagdamgo siya nga dihay usa ka hagdan nga gipatindog sa yuta ug ang tumoy niini miabot sa langit. Ug ang mga anghel sa Dios nagsaka-kanaog niini. Ug didto ang Ginoo nagtindog sa ibabaw niini, ug miingon, “Ako mao ang Ginoo, ang Dios ni Abraham nga imong amahan ug ang Dios ni Isaac. Ang yuta nga imong gihigdaan ihatag ko kanimo ug sa imong kaliwatan.
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini. nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.” Ang iyang dagway sama sa kilat ug ang iyang bisti puti kaayo. Ug tungod sa kalisang kaniya, ang mga bantay nangurog ug nahimong daw mga patay.
Ako, si Juan, ang nakadungog ug nakakita niining mga butanga. Sa diha nga ako nakadungog ug nakakita niini, mihapa ako sa pagsimba diha sa tiilan sa anghel nga mao ang nagpakita kanako niini. Apan siya miingon kanako, “Ayaw kana buhata! Ako usa lamang ka kauban nimo nga sulugoon ug sa imong kaigsoonan nga mga propeta, ug sa mga nagbantay sa mga pulong niining basahona. Maoy simbaha ang Dios.”
kay nasulat man kini, ‘Siya magsugo sa iyang mga anghel mahitungod kanimo, sa pagbantay kanimo,’
Unya ang anghel sa Ginoo migula ug mipatay sa 185,000 diha sa kampo sa mga Asirianhon, ug sa pagbangon sa mga tawo sayo sa pagkabuntag, nakita nila nga kining tanan mga patayng lawas.
samtang nagsulti pa ako diha sa pag-ampo, ang tawo nga si Gabriel, nga akong nakita sa panan-awon sa sinugdan, miduol kanako nga tuling milupad panahon sa paghalad sa kagabhion.
Apan samtang naglaraw siya sa pagbuhat niini, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mitungha kaniya pinaagi sa damgo ug miingon, “Jose, anak ni David, ayaw kahadlok sa pagpangasawa kang Maria kay kanang iyang gisamkon gikan sa Espiritu Santo.
Unya ang anghel sa Dios nga nag-una sa kasundalohan sa Israel mibalhin ug miadto sa ilang luyo, ug ang haligi nga panganod mibalhin gikan sa ilang atubangan ug mibarog sa ilang luyo.
Uban sa gamhanang karwahi, 20,000, liboan ka libo, ang Ginoo miabot gikan sa Sinai ngadto sa balaang puluy-anan.
“Ug sultihan ko kamo, ang tanang moila kanako sa atubangan sa mga tawo ilhon usab sa Anak sa Tawo sa atubangan sa mga anghel sa Dios. Apan ang dili moila kanako sa atubangan sa mga tawo dili ilhon sa atubangan sa mga anghel sa Dios.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg;
Kay ang umaabot nga kalibotan nga atong gihisgotan wala niya ipailalom sa mga anghel. Sa usa ka dapit dihay nagpamatuod nga nag-ingon, “Unsa ba ang tawo nga ikaw nagtagad man kaniya, o ang anak sa tawo nga ikaw nag-atiman man kaniya? Gibuhat nimo siya nga sa makadiyot ubos sa mga anghel, gipurongpurongan nimo siya ug himaya ug dungog,
Unya si Jacob mipadayon sa iyang panaw ug ang mga anghel sa Dios misugat kaniya. ako dili takos sa labing diyotay sa tanang gugmang walay paglubad ug sa tanang pagkamatinumanon nga imong gipakita sa imong sulugoon kay uban lamang sa akong sungkod milabang ako niining Jordan, apan karon nahimo ako nga duha na ka pundok. Luwasa ako, naghangyo ako kanimo, gikan sa kamot sa akong igsoon, gikan sa kamot ni Esau, kay nahadlok ako kaniya, tingali ug moanhi siya ug patyon niya kaming tanan, ang mga inahan uban ang mga anak. Apan ikaw gayod miingon, ‘Sa pagkatinuod, buhaton nako ang maayo ug ang imong mga kaliwat himoon nakong sama sa balas sa dagat nga dili maihap tungod sa kadaghan.’ ” Busa nagpabilin siya didto niadtong gabhiona ug nagkuha siya gikan sa mga butang nga diha kaniya, usa ka gasa alang kang Esau nga iyang igsoon: duha ka gatos ka buok kanding nga baye ug 20 ka buok kanding nga laki, duha ka gatos ka buok nga karnero nga baye ug 20 ka buok karnero nga laki, 30 ka gatasan nga kamilyo uban ang ilang mga nati, 40 ka buok baka nga baye ug napulo ka buok baka nga laki, 20 ka buok asno nga baye ug 10 ka buok laki. Ug kini gitugyan niya sa mga kamot sa iyang mga sulugoon, matag panon gilain, ug siya miingon sa iyang mga sulugoon, “Una kamo kanako ug butangi ug sal-ang ang usa ka panon gikan sa usa ka panon.” Ug gitugon niya sa nag-una, “Kon masugatan ikaw ni Esau nga akong igsoon ug pangutan-on ikaw niya, ‘Kang kinsa ikaw nga sakop? Ug asa ikaw paingon? Ug kang kinsa kanang mga dala nimo?’ Ingna siya, ‘Iya sa imong alagad nga si Jacob. Kini usa ka gasa nga iyang gipadala alang sa akong agalon nga si Esau ug ania na usab siya karon nagsunod kanamo.’ ” Ug sa ingon, nagtugon usab siya sa ikaduha ug sa ikatulo ug sa tanan nga mga nagsunod sa mga panon, “Mao gihapon ang isulti ninyo kang Esau kon kamo masugatan niya. Ug sa pagkakita ni Jacob kanila, siya miingon, “Kini mao ang kasundalohan sa Dios!” Ug ginganlan niya kadtong dapita ug Mahanaim.
Unya diha sa palibot sa trono ug sa mga buhing binuhat ug sa mga kadagkoan akong nakita ug akong nadungog ang tingog sa daghang mga anghel nga ang gidaghanon napulo ka libo ka tagnapulo ka libo ug liboan ka libo nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!”
Ug ang kaaway nga nagsabod kanila mao ang yawa, ang ting-ani mao ang kataposan sa kapanahonan ug ang mga tig-ani mao ang mga anghel.
Sa tanan nilang mga kasakitan siya gisakit, ug giluwas sila sa anghel sa iyang atubangan; diha sa iyang gugma ug sa iyang kaluoy, sila gitubos niya; sila gidala niya ug iyang gikugos sila sa tanang mga adlaw sa kanhing panahon.
Kay gibuhat nimo siya nga ubos ug diyotay kay sa Dios ug gipurongpurongan nimo siya uban sa himaya ug dungog.
Sila dili na mamatay tungod kay mahisama na man sila sa mga anghel, ug mga anak sila sa Dios, ingon nga mga anak sa pagkabanhaw.
sa dihang nagdungan pag-awit ang mga bituon sa kabuntagon, ug ang tanang mga anak sa Dios naninggit sa kalipay?
Kay ang Ginoo gayod mao ang manaog gikan sa langit uban sa pagmando, ug uban sa tingog sa pangulong anghel, ug uban sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon.
Unya iyang gipakita kanako si Josue, ang labawng pangulong pari nga nagtindog sa atubangan sa anghel sa Ginoo, ug si Satanas nga nagtindog dapit sa iyang tuo nga kamot aron sa pagsumbong kaniya. Nianang adlawa, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ang tanan kaninyo magdapit sa iyang isigkatawo ilalom sa iyang kaparasan ug ilalom sa kahoyng igera.” Ug ang Ginoo miingon kang Satanas, “Ang Ginoo nagbadlong kanimo, O Satanas! Ang Ginoo nga nagpili sa Jerusalem nagbadlong kanimo! Dili ba kini usa ka agipo nga gikuha gikan sa kalayo?”
Ang anghel mitubag kaniya, “Ako mao si Gabriel nga nagtindog sa atubangan sa Dios, ug ako gipaanhi aron sa pagsulti kanimo ug sa pagsugilon kanimo niining maayong balita.
Unya siya miingon kanako, “Ayaw kahadlok, Daniel, kay sukad sa unang adlaw nga gipahiluna nimo ang imong kasingkasing sa pagsabot, ug nagpaubos ikaw sa imong kaugalingon atubangan sa imong Dios, ang imong mga pulong gidungog ug ako mianhi tungod sa imong mga pulong. Ang pangulo sa gingharian sa Persia misukol kanako sulod sa 21 ka adlaw, apan si Michael nga usa sa mga labawng pangulo, mianhi sa pagtabang kanako, busa gibiyaan nako siya didto uban sa pangulo sa gingharian sa Persia.
Ug ang tanang mga anghel nagtindog nga nag-alirong sa trono ug sa mga kadagkoan ug sa upat ka mga buhing binuhat, ug nanghapa sila sa atubangan sa trono ug misimba sa Dios
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
Ug ang Ginoo mipakita kang Abraham didto sa kakahoyan ni Mamre, samtang naglingkod siya dapit sa pultahan sa iyang tolda diha sa kainit sa adlaw. Unya siya miingon, “Mobalik gayod ako kanimo kon moabot na ang panahon ug tan-awa, si Sarah nga imong asawa makabaton ug usa ka anak nga lalaki.” Ug si Sarah naminaw didto sa pultahan sa tolda nga diha sa likod ni Abraham. Karon si Abraham ug si Sarah tigulang na sila kaayo. Mihunong na kang Sarah ang naandang kinaiya sa mga babaye. Busa mikatawa si Sarah sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Karon na hinuon nga ako tigulang na, ug ang akong bana tigulang na usab, aduna pa ba akoy kalipay?” Unya ang Ginoo miingon kang Abraham, “Nganong mikatawa si Sarah nga miingon, ‘Tinuod ba gayod nga ako manganak, karon nga tigulang na ako?’ Aduna bay mga butang nga lisod alang sa Dios? Sa gitakda nga panahon mobalik ako kanimo, sa tingpamulak, ug si Sarah makabaton ug usa ka anak nga lalaki.” Unya si Sarah milimod nga nag-ingon, “Wala ako mokatawa,” kay nahadlok man siya. Siya miingon, “Dili, mikatawa gayod ikaw.” Unya ang mga tawo mitindog gikan didto ug milantaw ngadto sa Sodoma ug si Abraham mikuyog sa paghatod kanila ngadto sa dalan. Ang Ginoo miingon, “Itago ba nako gikan kang Abraham ang akong buhaton, nga si Abraham mahimo man gayod nga usa ka dako ug lig-on nga nasod, ug diha kaniya panalanginan ang tanang mga nasod sa yuta? Dili, kay gipili nako siya aron magsugo sa iyang mga anak ug panimalay nga sunod kaniya aron magsubay sila sa dalan sa Ginoo, pinaagi sa pagbuhat sa pagkamatarong ug sa hustisya, aron ang Ginoo magpadangat kang Abraham niadtong gisaad kaniya.” Giyahat niya ang iyang mga mata, ug mitan-aw siya ug nakita niya nga dihay tulo ka tawo nga nagtindog atbang kaniya, ug sa iyang pagkakita kanila, midagan siya gikan sa pultahan sa iyang tolda aron sa pagtagbo kanila ug siya mihapa sa yuta.
Ug ako magpadala ug usa ka anghel una kanimo ug papahawaon nako ang mga Canaanhon, ang mga Amorihanon, ang mga Hitihanon, ang mga Perisihanon, ang mga Hibihanon ug ang mga Jebusihanon.
Kon ikaw, O Ginoo, nagtimaan pa unta sa mga kasal-anan, O Ginoo, kinsa ba ang makasugakod?
Ug siya mitubag, “Ayaw kahadlok, kay sila nga ania uban kanato labaw pa ka daghan kay niadtong uban kanila.” Unya si Eliseo nag-ampo ug miingon, “O Ginoo, ako nag-ampo kanimo, bukha ang iyang mga mata aron siya makakita.” Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita nga ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karwahi nga kalayo nga naglibot kang Eliseo.
Apan kamo midangat sa Bukid sa Zion ug sa lungsod sa Dios nga buhi, sa langitnon nga Jerusalem, ug sa mga libo ka libong mga anghel,
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Ug ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Maria, kay naangkon nimo ang grasya sa Dios. Ug ikaw magsamkon ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug siya imong nganlan ug Jesus.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Sa pagbanagbanag sa kabuntagon, ang mga anghel mipadali kang Lot ug nag-ingon, “Tindog, kuhaa ang imong asawa ug ang imong duha ka anak nga babaye nga ania dinhi, aron dili kamo masunog uban sa pagsilot sa siyudad.” Apan siya naglangaylangay busa gikuptan siya sa mga tawo ug ang iyang asawa ug ang iyang duha ka anak nga babaye diha sa ilang mga kamot kay ang Ginoo nagmaluluy-on kaniya. Ug ilang gidala siya, ug gipagawas sa siyudad.
Unya nakita nako ang laing anghel nga naglupad sa taliwala sa kalangitan, ug kini siya may gidala nga walay kataposang Maayong Balita aron isangyaw ngadto sa mga nagpuyo sa kalibotan, sa tanang kanasoran ug kabanayan ug pinulongan ug katawhan.
Niadtong higayona miduol kang Jesus ang mga tinun-an nga nag-ingon, “Kinsa man ang labing dako sa gingharian sa langit?” “Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit. Unsa may inyong hunahuna? Kon ang usa ka tawo may usa ka gatos ka karnero ug ang usa niini masaag, dili ba niya biyaan ang 99 diha sa kabungtoran, ug molakaw aron sa pagpangita niadtong usa nga nasaag? Ug sa dihang makit-an na niya kini, sa pagkatinuod sultihan ko kamo nga ang iyang kalipay alang niini labaw pa kay sa kalipay niya alang sa 99 nga wala masaag. Busa dili kabubut-on sa inyong Amahan nga anaa sa langit nga mawala ang bisan usa niining gagmay. “Kon ang imong igsoon makasala batok kanimo, lakaw, sultihi siya sa iyang sayop tali kanimo ug kaniya lamang. Kon maminaw siya kanimo, nadani nimo siya. Apan kon dili siya maminaw kanimo, pagdala ug usa o duha ka tawo uban kanimo, aron nga pinaagi sa pagpamatuod sa duha o tulo ka saksi malig-on ang matag pulong. Kon magdumili siya sa pagpaminaw kanila, isugilon ngadto sa iglesia ug kon dili gihapon siya maminaw bisan pa sa iglesia, isipa siya nga usa ka Gentil ug tigpaningil ug buhis. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong bugkoson dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga binugkos ug bisan unsay inyong luagan dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga linuagan. Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit. Ug gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya ug gipatindog niya kini sa ilang taliwala. Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.” Unya si Pedro miduol ug miingon kaniya, “Ginoo, makapila ba makasala ang akong igsoon batok kanako, ug pasayloon nako siya? Makapito ba?” Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ako mag-ingon kanimo nga makapito, kondili 70 ka pito. “Busa ang gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga buot maghusay sa mga utang sa iyang mga ulipon kaniya. Sa pagsugod niya sa husay, gipaatubang kaniya ang nakautang kaniya ug napulo ka libo ka talanton ug kay dili man siya makabayad, ang iyang agalon nagsugo nga ibaligya siya, uban ang iyang asawa ug mga anak ug ang tanan niyang butang aron kabayran ang utang. Busa ang ulipon miluhod sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Ginoo, angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw sa tanan.’ Ug ang agalon sa maong ulipon naluoy kaniya ug gibuhian niya siya ug gipapas ang iyang utang. Apan ang maong ulipon, sa iyang paggawas, nakasugat sa usa sa iyang mga isigkaulipon nga nakautang kaniya ug usa ka gatos ka denario ug sa dihang nakuptan niya kini sa liog, iya kining gituok ug giingnan, ‘Bayri ako sa imong utang.’ Busa ang iyang isigkaulipon mihapa sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw.’ Ug miingon siya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, gawas kon magbag-o kamo ug mangahimong sama sa mga gagmayng bata, dili gayod kamo makasulod sa gingharian sa langit. Apan wala siya mosugot ug sa iyang paglakaw gipabilanggo kini hangtod nga makabayad sa utang. Ug sa pagkakita sa ubang mga ulipon sa nahitabo, nasubo sila pag-ayo ug nangadto sila sa ilang agalon ug gisuginlan nila siya sa tanang nahitabo. Busa ang iyang agalon mipatawag kaniya ug giingnan siya, ‘Daotan nga ulipon! Gipasaylo ko ikaw sa tanan nimong utang kay nagpakiluoy man ikaw kanako. Dili ba nga angay usab unta ikaw nga maluoy sa imong isigkaulipon ingon nga ako naluoy kanimo?’ Ug sa kasuko gitugyan siya sa iyang agalon ngadto sa mga tigkastigo hangtod nga makabayad siya sa tanan niyang utang. Ingon usab niana ang buhaton kaninyo sa akong Amahan nga langitnon kon ang matag usa kaninyo dili mopasaylo sa inyong igsoon gikan sa inyong kasingkasing.” Busa si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon sama niining gamayng bata, siya mahimong labing dako sa gingharian sa langit.
Himoa sila nga sama sa uhot diha sa hangin, ug ang anghel sa Ginoo mag-abog kanila! Himoa nga ngitngit ug danglog ang ilang agianan, ug ang anghel sa Ginoo maggukod kanila!
Ug si Micaias miingon, “Busa pamatia ang pulong sa Ginoo: Akong nakita ang Ginoo nga naglingkod sa iyang trono ug ang tanang panon sa langit nagtindog tupad kaniya sa iyang tuo ug sa iyang wala.
Apan isulti nako kanimo ang gisulat diha sa basahon sa kamatuoran, walay usa nga nakig-uban kanako sa pagpakig-away batok kanila, gawas kang Michael, ang imong pangulo.
Dayega siya, kamong tanan niyang mga anghel, dayega siya, kamong tanan niyang mga panon!
Ngano nga ang Balaod pa man? Kini gidugang tungod sa mga kalapasan, hangtod nga moabot ang kaliwat nga maoy gisaad, ug kini gihatag sa mga anghel pinaagi sa usa ka tigpataliwala.
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Apan unsa may gitubag sa Dios kaniya? “Alang sa akong kaugalingon may gibilin ako nga pito ka libo ka tawo nga wala mopiko sa ilang mga tuhod ngadto kang Baal.”
Ug nadungog sa Dios ang tingog sa bata ug ang anghel sa Dios mitawag kang Hagar gikan sa langit, ug miingon kaniya, “Unsay nakapaguol kanimo, Hagar? Ayaw kahadlok, kay ang Dios nakadungog sa tingog sa bata diin atua siya.
Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong.
Kay ako mahimo alang kaniya nga usa ka kota nga kalayo nga maglibot, nag-ingon ang Ginoo, ug ako mahimo nga himaya taliwala kaniya.’ ”
Sa tuig nga namatay si hari Uzias, nakita nako ang Ginoo nga naglingkod sa usa ka trono, taas ug tinuboy; ug ang iyang mga bisti milukop sa Templo. Pakubali ang kasingkasing niining katawhan, ug sampongi ang ilang mga dalunggan, ug tak-opi ang ilang mga mata; tingali unya ug makakita sila pinaagi sa ilang mga mata, ug makadungog pinaagi sa ilang mga dalunggan, ug makasabot sila pinaagi sa ilang kasingkasing, ug mangakabig ug mamaayo sila.” Unya miingon ako, “Hangtod kanus-a O Ginoo?” Ug siya miingon, “Hangtod nga ang mga siyudad mahimong kamingawan ug walay magpuyo, ug ang mga kabalayan walay tawo, ug ang yuta mahimong biniyaan sa hingpit, ug ipalayo sa Ginoo ang mga tawo, ug ang mga dapit nga biniyaan modaghan taliwala sa yuta. Bisan pa ug adunay ikanapulo nga bahin nga mahibilin niini, kini ut-oton pag-usab, sama sa mga dagkong kahoy nga mahibilin ang tuod kon kini putlon.” Ang balaan nga binhi mao ang tuod niini. Sa ibabaw niya diha ang mga serapin, ang matag usa may unom ka pako: sa duha gitabonan niya ang iyang nawong, ug sa duha gitabonan ang iyang mga tiil ug sa duha siya naglupad.
“Ako, si Jesus, ang nagpadala kaninyo sa akong anghel uban niining pagpamatuod alang sa mga iglesia. Ako mao ang gamot ug ang kaliwat ni David, ang hayag nga bituon sa kabuntagon.”
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
Usa niana ka adlaw sa diha nga ang mga anak sa Dios miadto aron sa pagpakita sa ilang kaugalingon sa atubangan sa Ginoo, si Satanas miduol usab uban kanila.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato? Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
ug giingnan, “Kon ikaw Anak sa Dios, ambak ngadto sa ubos kay nasulat kini, ‘Magsugo siya sa iyang mga anghel mahitungod nimo,’ ug ‘Sa ilang mga kamot sapnayon ikaw nila, aron ang imong mga tiil dili maigo sa bato.’ ”
Apan kamo midangat sa Bukid sa Zion ug sa lungsod sa Dios nga buhi, sa langitnon nga Jerusalem, ug sa mga libo ka libong mga anghel, sa kahugpongan ug katigoman sa mga panganay kinsang mga ngalan nasulat sa talaan didto sa langit, ug sa Dios nga maghuhukom sa tanan ug sa mga espiritu sa mga tawong matarong nga nangahimong hingpit
Ug nadungog nako ang tingog sa usa ka tawo sa taliwala sa duha ka tampi sa Ulai ug nagsangpit kini, “Gabriel, pasabta kining tawhana sa panan-awon.”
dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Ipadala unya sa Anak sa Tawo ang iyang mga anghel ug ilang tapokon ug hakoton ngadto sa gawas sa iyang gingharian ang tanang hinungdan sa pagpakasala ug ang tanang mga malapason sa balaod
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom,
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Gani bisan ug ang kahimtang sa akong lawas usa ka pagsulay alang kaninyo wala ako ninyo isalikway hinuon gidawat ako ninyo ingon nga usa ka anghel sa Dios, ingon nga si Cristo Jesus gayod.