Kategorya
106 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa mga Saad sa Ginoo
Higala, ang Ginoo naghatag og mga saad sa iyang mga katawhan isip pagpakita sa iyang gugma ug pagkamatinud-uron. Kay ang atong Dios matinud-anon ug kanunay niyang tumanon ang iyang gisaad. Ang saad usa ka pagpahayag sa kabubut-on sa pagbuhat og usa ka butang alang sa usa ka tawo.
Gisaaran ta niya og kinabuhing walay katapusan, kaluwasan, ug kapasayloan sa atong mga sala, ug tumanon niya kini nga mga saad kay siya usa ka Dios nga maloloy-on ug matinud-anon sa iyang pulong. Sama sa giingon sa Juan 3:16, gihigugma pag-ayo sa Dios ang kalibutan nga gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron ang tanan nga motuo kaniya dili malaglag, kondili may kinabuhing dayon.
Ang sakripisyo ni Jesus sa krus mao ang labing dako natong saad, ang saad nga kita naluwas pinaagi sa iyang dugo, naayo, nabalik, naluwas, ug gipanalanginan. Ang dugo ni Cristo kada adlaw usa ka pahinumdom sa dakong gugma sa Dios kanato, ug sa iyang dakong tinguha nga kita mabuhi sa kalinaw ug kadagaya, nga nagsalig sa iyang kamanggihatagon.
Gisaad ni Jesus nga higugmaon kita ug mouban kanato sa tanang adlaw, ug ang bugtong paagi aron kita makalakaw nga lig-on mao ang pagtugot nga ang pulong sa Dios makaapekto sa atong espiritu aron kita mabuhi sumala niini. Didto dili kita mawad-an og paglaum, kondili kita makakat-on sa pagpaabot nga mapailubon sa Ginoo.
Ang pagtuo usa ka importante nga kinahanglanon aron makita nato ang katumanan sa mga saad sa Dios sa atong kinabuhi. Kon kita magduhaduha, atong ma-langan ang gusto sa Dios ihatag kanato, apan kon kita motuo ug mosalig kaniya, makita nato ang mga milagro nga mahitabo dayon, sumala sa atong gidak-on sa pagtuo. Ang Dios dili bakakon, kon siya miingon, iyang buhaton.
Kita mahimong dili makatuman sa atong pulong, apan ang Dios dili mapakyas. Gituman niya ang matag usa sa mga saad nga iyang gihatag kanato, siya maayo kaayo nga iyang giingon nga dili kita mabalaka sa bisan unsa, nga kita mopahulay sa iyang gahum, ug makita nato kung unsa ang iyang buhaton alang kanato, sa atong mga pamilya, sa atong mga ministeryo, ug sa atong mga trabaho.
Pagpakahilom ug ilha nga siya ang Dios, ang magbubuhat og mga katingalahan, kinsa nagtuman sa iyang mga saad ug naghimo og mga pakigsaad.
Ang Dios dili tawo nga siya mamakak, o anak sa tawo nga siya maghinulsol. Nagsulti ba siya ug dili niya kini buhaton? O nagsulti ba siya ug dili niya kini tumanon?
Busa hibaloi ninyo nga ang Ginoo nga inyong Dios Dios gayod, ang matinumanon nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugma nga walay paglubad ngadto sa mga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo ngadto sa usa ka libo ka kaliwatan,
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Kay ang tanang mga saad sa Dios “Oo” diha kaniya. Mao kanay hinungdan ngano nga kita naglitok sa “Amen” pinaagi kaniya alang sa himaya sa Dios.
Ang akong bangaw ibutang nako diha sa panganod, ug mahimo kini nga usa ka timaan sa kasabotan tali kanako ug sa yuta. Ug sa dihang magpadala ako ug dag-om sa ibabaw sa yuta, ug ang bangaw makita sa panganod, hinumdoman nako ang akong kasabotan, tali kanako ug kaninyo ug sa tanan nga binuhat nga buhi, sa tanang matang sa unod, ang mga tubig dili na gayod mahimong lunop aron laglagon ang tanan nga unod.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
“Dalaygon ang Ginoo nga naghatag ug pahulay sa iyang katawhan nga Israel, sumala sa tanan niyang gisaad. Walay nakawang nga usa ka pulong sa tanan niyang maayong saad, nga iyang gisulti pinaagi kang Moises nga iyang sulugoon.
Ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, miabot ngadto sa kalangitan, ang imong pagkamatinumanon ngadto sa kapanganoran.
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Nahinumdom siya sa iyang kasabotan hangtod sa kahangtoran, sa pulong nga iyang gisugo, alang sa usa ka libo ka kaliwatan, ang kasabotan nga iyang gihimo uban kang Abraham, ang iyang gipanumpa nga saad ngadto kang Isaac,
Ug kon kamo mga iya ni Cristo, kaliwat kamo ni Abraham, mga manununod sumala sa saad.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
aron nga pinaagi sa duha ka butang nga dili mausab, nga dili gayod mahitabo nga ang Dios mamakak, kita nga mikagiw aron makatago, makabaton unta sa dakong kadasig sa paghupot nianang paglaom nga gibutang sa atong atubangan.
Ug gipagula niya siya ug giingnan, “Hangad sa langit ug ihapa ang mga bituon kon makahimo ka ba sa pag-ihap kanila.” Ug siya miingon kaniya, “Ingon usab niana ang imong kaliwatan.” Ug mituo siya sa Ginoo, ug kini giisip kaniya ingon nga pagkamatarong.
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Ug ang Ginoo mao ang mag-una kanimo. Siya mag-uban kanimo, dili ikaw niya pakyason o biyaan. Ayaw kahadlok o kaluya.”
mao usab ang akong pulong nga mogula gikan sa akong baba; kini dili mobalik kanako nga kawang, apan kini magtuman sa akong katuyoan, ug magpauswag sa butang nga tungod niini kini akong gipadala.
nga pinaagi niini kita iyang gikahatagan sa bililhon ug dagko nga mga saad, aron nga pinaagi niini kamo makaikyas gikan sa pagkadunot nga ania sa kalibotan tungod sa pangibog ug mangahimo kamong mag-aambit sa diosnong kinaiya.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Sila ug ang mga dapit nga naglibot sa akong bungtod buhaton nako nga usa ka panalangin, ug akong ipadala ang ulan sa iyang panahon, kini mahimong mga ulan sa panalangin.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Tan-awa, ako mag-uban kanimo ug magbantay kanimo bisan asa ikaw moadto ug ikaw pabalikon nako niining yutaa kay ako dili mobiya kanimo hangtod nga matuman nako ang akong gisulti kanimo.”
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad.
Hinumdomi ang imong mga ulipon, si Abraham, si Isaac ug si Jacob, ayaw tagda ang kagahi niining katawhan o ang ilang pagkadaotan o ang ilang sala
Apan siya wala magduhaduha sa saad sa Dios, kondili nalig-on pinaagi sa pagtuo, samtang naghimaya siya sa Dios, masaligon sa hingpit nga ang Dios makatuman gayod sa iyang saad.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran; nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Kay kamo nagkinahanglan ug pailob, aron kamo makatuman sa kabubut-on sa Dios ug makadawat sa gisaad.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, mokupot sa imong tuong kamot; ako mao ang mag-ingon kanimo, “Ayaw kahadlok; ako motabang kanimo.”
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Ug akong buhaton gikan kanimo ang usa ka dako nga nasod, ug ikaw panalanginan nako ug himoong bantogan ang imong ngalan, aron ikaw mahimo nga usa ka panalangin. Unya misugo ang Paraon sa iyang mga tawo mahitungod kaniya, ug ilang gihatod siya sa dalan uban ang iyang asawa ug ang tanan nga iyaha. Panalanginan nako ang nagpanalangin kanimo ug ang nagtunglo kanimo tunglohon usab nako ug pinaagi kanimo panalanginan ang tanang kabanayan sa yuta.”
Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod.
Kay nakabaton man kita niining maong mga saad, mga hinigugma, hinloan nato ang atong kaugalingon sa tanang kahugaw sa unod ug sa espiritu, ug hingpiton nato ang pagkabalaan diha sa pagkahadlok sa Dios.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Ako nagtuo nga akong makita ang kaayo sa Ginoo dinhi sa yuta sa mga buhi! Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda.
Nianang adlawa ang iyang palas-anon makuha gikan sa imong abaga, ug ang iyang yugo gub-on gikan sa imong liog.”
Siya mao ang nagselyo kanamo ug naghatag sa iyang Espiritu ingon nga pasalig diha sa among mga kasingkasing.
Aduna bay mga butang nga lisod alang sa Dios? Sa gitakda nga panahon mobalik ako kanimo, sa tingpamulak, ug si Sarah makabaton ug usa ka anak nga lalaki.”
“Ayaw kahadlok, gamayng panon, kay gikahimuot sa inyong Amahan ang paghatag kaninyo sa gingharian.
Ikaw nga nagpakita kanako ug daghang kagul-anan ug katalagman, mopalig-on kanako pag-usab; gikan sa kahiladman sa yuta pabangonon nimo ako pag-usab. Ikaw magdugang sa akong dungog ug maghupay kanako pag-usab.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang. Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
ngadto sa usa ka panulundon nga dili madunot, dili mabuling, ug dili molubad, gitipigan didto sa langit alang kaninyo
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Human niining mga butanga, ang pulong sa Ginoo miabot kang Abram pinaagi sa usa ka panan-awon, “Ayaw kahadlok, Abram, ako mao ang imong taming ug ang imong ganti dako kaayo.”
Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato? Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Ako modagan diha sa dalan sa imong kasugoan, sa diha nga imong padak-an ang akong pagpanabot!
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
Paglipay diha sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo sa mga tinguha sa imong kasingkasing. Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya. Itugyan ang imong dalan ngadto sa Ginoo; salig kaniya ug siya magbuhat.
Ang walay kataposan nga Dios mao ang imong puluy-anan ug sa ilalom ang mga bukton nga walay kataposan. Ug siya maghingilin sa imong kaaway sa atubangan nimo ug mag-ingon, Laglaga sila.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus,
Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
Apan ang Ginoo nag-uban kanako sama sa usa ka kahadlokan nga manggugubat; busa ang mga naglutos kanako mapandol, dili sila makabuntog kanako. Sila maulawan pag-ayo, kay sila dili molampos. Ang ilang dayon nga kaulawan dili gayod makalimtan.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang tanang dapit nga tumban sa lapalapa sa inyong mga tiil mainyo, ang inyong kayutaan magsukad sa kamingawan ngadto sa Lebanon, gikan sa Suba, sa suba sa Eufrates hangtod sa dagat sa kasadpan.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
apan siya nga mamati kanako magpuyo sa kasigurohan ug maanaa sa kasayon, walay kahadlok sa daotan.”
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Kay kon pinaagi sa imong baba magsugid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magtuo diha sa imong kasingkasing nga siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, maluwas ikaw.