150 Mga Bersikulo sa Pagpamati sa Tingog sa Ginoo

Ang akong mga karnero mamati sa akong tingog ug ako nakaila kanila ug sila nagsunod kanako.

Ug siya miingon, “Lakaw ug tindog sa tumoy sa bukid sa atubangan sa Ginoo.” Ug ang Ginoo miagi, ug usa ka dako ug kusog nga hangin mibuak sa mga bukid, ug nangatipak ang mga bato sa atubangan sa Ginoo, apan ang Ginoo wala diha sa hangin; ug human sa hangin, usa ka linog apan ang Ginoo wala diha sa linog; ug human sa linog, usa ka kalayo apan ang Ginoo wala diha sa kalayo; ug human sa kalayo, usa ka malumo ug hinay nga tingog.

Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.

“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”

Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.

Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala.

Siya nga gikan sa Dios mamati sa mga pulong sa Dios. Busa dili kamo mamati kay kamo dili man gikan sa Dios.”

Tan-awa, nagtindog ako sa pultahan ug nagtuktok, kon may magpatalinghog sa akong tingog ug moabli sa pultahan, kaniya mosulod ako ug makigsalo ako uban kaniya, ug siya uban kanako.

Busa ingon sa gisulti sa Espiritu Santo, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila, niadtong adlaw sa pagsulay didto sa kamingawan,

Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.

Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.

Busa ang pagtuo naggikan sa pagpamati ug ang pagpamati pinaagi sa pulong ni Cristo.

Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.

Sa dihang moabot ang Espiritu sa kamatuoran, siya ang magtultol kaninyo ngadto sa tanan nga kamatuoran, kay siya dili magsulti gikan sa iyang kaugalingon apan unsay iyang nadungog iyang isulti, ug ang mga butang nga umaabot iyang ipahibalo kaninyo.

Ikiling ang imong igdulungog ug ngari kanako; pamati ug ang imong kalag mabuhi; ug ako magbuhat ug usa ka walay kataposang kasabotan uban kaninyo, ang akong walay paglubad ug kasaligan nga gugma alang kang David.

“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato.

Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan.

Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan.

Bulahan ang tawo nga mamati kanako, nga magbantay matag adlaw diha sa akong mga ganghaan, nga maghulat diha sa akong mga pultahan.

Apan siya miingon, “Bulahan pa hinuon ang mga namati sa pulong sa Dios ug nagtuman niini!”

Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.

Ang may mga igdulungog kinahanglang magpatalinghog.

“Ug kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios, nga magmatngon sa pagbuhat sa tanan niyang kasugoan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ang Ginoo nga inyong Dios magbutang kaninyo ibabaw sa tanang nasod sa yuta. Ug ang tanang mga katawhan sa kalibotan makakita nga kamo gitawag pinaagi sa ngalan sa Ginoo, ug sila mangahadlok kaninyo. Ug ang Ginoo magpadagaya kaninyo diha sa kauswagan, sa bunga sa inyong lawas, sa bunga sa inyong kahayopan, sa mga bunga sa inyong yuta, sa yuta nga gipanumpa sa Ginoo ngadto sa inyong katigulangan nga ihatag niya kaninyo. Buksan sa Ginoo alang kaninyo ang iyang maayong tipiganan, ang kalangitan, aron sa paghatag ug ulan alang sa inyong yuta sa panahon niini ug aron sa pagpanalangin sa tanang buhat sa inyong mga kamot, ug magpahulam kamo ngadto sa daghang mga nasod apan dili kamo manghulam. Ug ang Ginoo maghimo kaninyo nga ulo ug dili ikog. Ug kamo maibabaw lamang ug dili mailalom kon kamo motuman sa mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, nga magmatngon sa pagbuhat niini, ug kon dili kamo motipas gikan sa bisan unsa sa mga pulong nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ngadto sa tuo o sa wala, aron sa pagsunod sa laing mga dios sa pag-alagad kanila. “Apan kon kamo dili motuman sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios o magbantay sa pagbuhat sa tanan niyang mga sugo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, kining tanang tunglo moabot kaninyo ug modangat kaninyo. Matinunglo kamo didto sa lungsod ug matinunglo kamo didto sa kaumahan. Matinunglo ang inyong bukag ug ang inyong masahan. Matinunglo ang bunga sa inyong lawas ug ang bunga sa inyong yuta, ang tubo sa inyong mga baka ug ang mga nati sa panon sa inyong mga karnero. Matinunglo kamo sa dihang kamo mosulod ug matinunglo kamo sa dihang kamo mogula. Ug kining tanang mga panalangin moabot kaninyo ug modangat kaninyo kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios.

Pabatia ako sa isulti sa Dios nga Ginoo, kay siya magsulti ug pakigdait sa iyang katawhan, sa iyang mga balaan, apan ayaw sila pabalika sa binuang.

Unya ang Ginoo mitungha ug mitindog nga nagtawag sama sa unang mga higayon, “Samuel! Samuel!” Ug si Samuel miingon, “Sulti, kay ang imong sulugoon mamati.”

Anak ko, kon imong dawaton ang akong mga pulong ug tipigan ang akong mga sugo diha kanimo, kay ang kaalam mosulod sa imong kasingkasing, ug ang kahibalo makapahimuot sa imong kalag; ang maayong panghukom magbantay kanimo; ang pagpanabot magpanalipod kanimo; magpalingkawas kini kanimo gikan sa dalan sa daotan, gikan sa mga tawong nagsulti ug mga daotan nga pulong, nga mibiya sa mga agianan sa pagkamatarong aron maglakaw diha sa mga dalan sa kangitngit, nga nalipay sa pagbuhat ug daotan, ug nahimuot sa pagkasukwahi sa daotan; mga tawo nga hiwi ang mga agianan, ug sukwahi diha sa ilang mga pamaagi. Maluwas ikaw gikan sa babayeng mananapaw, gikan sa asawa sa laing tawo pinaagi sa iyang maayo nga mga pulong, nga nagbiya sa kauban sa iyang pagkabatan-on ug nalimot sa kasabotan sa iyang Dios; kay ang iyang balay nagharag ngadto sa kamatayon, ug ang iyang mga agianan ngadto sa mga patay; walay miadto kaniya nga mibalik o mibalik sa mga agianan sa kinabuhi. maghimo sa imong dalunggan nga matinagdanon sa kaalam ug magkiling sa imong kasingkasing ngadto sa pagpanabot; Busa ikaw maglakaw sa dalan sa mga maayong tawo, ug magsubay sa mga agianan sa mga matarong. Kay ang mga matarong magpuyo sa yuta ug ang ligdong nga mga tawo magpabilin diha niini; apan ang mga daotan hinginlan gikan sa yuta, ug ang mabudhion ibton gikan niini. Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi, ikaw makasabot sa pagkahadlok sa Ginoo ug makaplagan nimo ang kahibalo sa Dios.

Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo.

nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,

Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.

Kay kanamo nagpadayag ang Dios pinaagi sa Espiritu. Kay ang Espiritu nagsusi man sa tanang mga butang, bisan sa mga lalom nga mga butang sa Dios. Kay kinsa bang tawhana ang nasayod mahitungod sa tawo gawas sa espiritu sa tawo nga anaa kaniya. Sa ingon niana usab, walay bisan usa nga makasabot mahitungod sa Dios gawas sa Espiritu sa Dios.

apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.

Duol kamo, O mga anak, pamati kamo kanako, tudloan ko kamo sa pagkahadlok sa Ginoo.

Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton.

“Kon nahigugma kamo kanako, tumanon ninyo ang akong mga sugo. Ug ako mangamuyo sa Amahan, ug kamo iyang hatagan ug laing Manlalaban nga mag-uban kaninyo hangtod sa kahangtoran nga mao ang Espiritu sa kamatuoran, nga ang kalibotan dili makadawat tungod kay ang kalibotan dili man makakita kaniya o makaila kaniya. Kamo nakaila na kaniya kay siya nagpuyo man uban kaninyo ug maanaa sa sulod ninyo.

Kay ang Dios nagsulti diha sa usa ka paagi, ug sa duha, bisan ug ang tawo wala makasabot niini. Diha sa usa ka damgo, diha sa usa ka panan-awon sa gabii, sa diha nga ang paghinanok anaa sa katawhan, samtang natulog sila diha sa ilang mga higdaanan,

Unya motawag kamo kanako, ug moduol ug mag-ampo kamo kanako, ug ako mamati kaninyo. Kamo mangita kanako ug makakaplag kanako; sa diha nga kamo mangita kanako uban sa tibuok ninyong kasingkasing,

Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.

Busa pagbantay kamo sa inyong pagpamati kay siya nga adunay iya, hatagan ug dugang pa, apan siya nga walay iya, kuhaan bisan pa sa mga butang nga iyang gituohan nga anaa kaniya.”

Ako maggiya sa mga buta diha sa usa ka dalan nga wala nila mahibaloi, sa mga agianan nga wala nila mahibaloi giyahan nako sila. Ako maghimo sa kangitngit nga kahayag sa ilang atubangan, ug ang mga gansanggansangon nga mga dapit mapatag. Mao kining mga butanga ang akong buhaton, ug dili nako sila biyaan.

Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”

Ipabati kanako sa kabuntagon ang imong gugmang walay paglubad, kay diha kanimo gibutang nako ang akong pagsalig. Tudloi ako sa dalan nga akong subayon, kay nganha kanimo gibayaw nako ang akong kalag.

Ug siya may igsoong babaye nga ginganlan ug Maria nga milingkod usab sa tiilan sa Ginoo ug namati sa iyang gitudlo.

Ug gipatawag ni Moises ang tibuok Israel ug giingnan sila, “Pamati O Israel, sa mga lagda ug sa mga tulumanon nga akong isulti sa inyong pangdungog niining adlawa ug tun-i ninyo kini ug matngoni ang pagbuhat niini.

kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.

Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag; ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;

Tagda ang akong pagbadlong; tan-awa, ibubo nako ang akong espiritu kaninyo; akong ipahibalo ang akong mga pulong nganha kaninyo.

Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.

Busa pagpaubos kamo ilalom sa gamhanang kamot sa Dios, aron kamo iyang ituboy unya sa gitakda nga panahon. Itugyan ngadto kaniya ang inyong tanang kabalaka, kay siya nag-atiman man kaninyo.

Ang matag usa nga miduol kanako ug namati sa akong mga pulong ug nagbuhat niini, ipakita nako kaninyo kon sa unsa siya nahisama. Sama siya sa usa ka tawo nga nagtukod ug balay, nga nagkalot ug lawom ug nagpahiluna sa patukoranan sa ibabaw sa bato. Ug sa pag-abot sa baha, kini midasmag niadtong balaya, apan wala makatay-og niini kay kini maayo man nga pagkatukod.

Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti. Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.

Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan

samtang giingon, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila.”

Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagtudlo kanimo alang sa imong kaayohan, nga nagmando kanimo sa dalan nga angay nimong agian. O namati pa unta ikaw sa akong mga sugo! Ang imong pakigdait mahisama unta sa usa ka suba, ug ang imong pagkamatarong mahisama sa mga balod sa dagat;

Kay ang tanang gimandoan sa Espiritu sa Dios mga anak sa Dios.

gipalig-on niya ang akong kalag. Gimandoan niya ako diha sa mga dalan sa pagkamatarong tungod ug alang sa iyang ngalan.

Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato. Ug kini among gisulti pinaagi sa mga pulong nga wala itudlo sa tawhanong kaalam kondili sa gitudlo sa Espiritu, naghubad sa mga espirituhanong butang ngadto sa mga nagbaton sa Espiritu.

Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an.

Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot,

Samtang ang mga tawo nagpunsisok libot kaniya aron sa pagpamati sa pulong sa Dios, nagtindog siya daplin sa lanaw sa Genesaret.

Mahitungod sa nahisabod diha sa maayong yuta, kini mao kadtong nakadungog sa pulong ug nakasabot niini. Kini siya mamunga gayod ug maghatag ug abot, sa usa ka higayon usa ka gatos ka pilo, ug sa lain 60, ug sa lain 30.”

O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.

Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.

Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.

Palandonga kining akong gisulti, kay ang Ginoo maghatag kanimo sa pagpanabot diha sa tanan.

Anak ko, tumana ang sugo sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan. Ibugkos kini kanunay sa imong kasingkasing; ihigot kini sa imong liog. Sa diha nga ikaw maglakaw, kini magtultol kanimo; sa diha nga ikaw matulog, kini magbantay kanimo; ug sa diha nga ikaw magmata, kini makigsulti kanimo.

Kon ang usa ka tawo mag-alagad kanako, kinahanglan nga mosunod siya kanako ug kon asa gani ako, ang akong alagad atua usab didto. Kon ang usa ka tawo mag-alagad kanako, ang Amahan magpasidungog kaniya.

Ang tingog sa Ginoo anaa ibabaw sa katubigan; ang Dios sa himaya nagdahunog, ang Ginoo ibabaw sa daghang katubigan. Ang tingog sa Ginoo gamhanan, ang tingog sa Ginoo puno sa pagkahalangdon.

Paduol kamo sa Dios ug siya mopaduol kaninyo. Mga makasasala, hugasi ang inyong mga kamot, ug putlia ang inyong mga kasingkasing, kamong mga maduhaduhaon!

Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.

“Pangitaa ang Ginoo samtang makaplagan pa siya, sangpita siya samtang anaa pa siya sa duol; pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.

Magdayeg ako sa Ginoo nga naghatag kanako ug tambag; ang akong kasingkasing nagpahimangno kanako panahon sa kagabhion.

Ang espiritu mao ang naghatag ug kinabuhi, ang unod walay kapuslanan. Ang mga pulong nga akong gisulti kaninyo espiritu ug kinabuhi.

Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan.

Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.”

sa tanang mga pangatarongan ug sa tanang mapahitas-ong babag nga nag-ali batok sa kahibalo sa Dios, ug nagbihag sa tanang panghunahuna aron kini magmasinugtanon kang Cristo.

hinuon ang pagdihog nga inyong nadawat gikan kaniya nagpabilin diha kaninyo ug kamo wala magkinahanglan nga aduna pay magtudlo kaninyo, ug ingon nga ang iyang pagdihog kaninyo nagtudlo man kaninyo mahitungod sa tanang butang, ug matuod kini ug dili bakak, sumala sa gitudlo niya kaninyo, pabilin kamo diha kaniya.

Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.

Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.

Apan gikan didto mangita kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug makakaplag kamo kaniya kon mangita kamo kaniya sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag.

Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”

Siya nga ang dalunggan mamati sa mahinungdanong pagmaymay magpabilin uban sa mga maalamon.

Busa karon, kon magtuman kamo sa akong tingog ug magsubay sa akong kasabotan kaninyo, kamo mahimo nga akong kaugalingong bahandi taliwala sa tanang katawhan kay ang tibuok kalibotan akoa man.

Naghulat ako sa Ginoo, ang akong kalag naghulat, ug sa iyang pulong naglaom ako;

Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.

Ug sa madala na niya sa gawas ang tanan nga iyaha, molakaw siya nga mag-una kanila ug kaniya mosunod ang mga karnero kay sila makaila man sa iyang tingog. Ug siya miadto na usab sa tabok sa Jordan sa dapit diin didto si Juan namautismo sa sinugdan ug nagpabilin siya didto. Daghan ang nangadto kaniya ug sila miingon, “Si Juan walay gihimong ilhanan apan tinuod ang tanang gisulti ni Juan mahitungod niining tawhana.” Ug daghan ang mituo kang Jesus didto. Apan sa lain sila dili mosunod, hinuon mobiya sila gikan kaniya kay sila wala man makaila sa tingog sa lain.”

Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!

Busa ayaw kamo pagpakabuang, kondili sabta hinuon ninyo kon unsa ang kabubut-on sa Ginoo.

Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.

Ikaw magmando kanako pinaagi sa imong pagtambag, ug unya dawaton nimo ako sa himaya.

Apan ang gahing pagkaon alang sa mga hamtong, alang kanila nga ang mga salabotan nabatid pinaagi sa pagbansay sa pag-ila sa maayo gikan sa daotan.

kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.

Sa Dios anaa ang kaalam ug kusog; anaa kaniya ang tambag ug ang pagpanabot.

Itugyan ang imong dalan ngadto sa Ginoo; salig kaniya ug siya magbuhat. Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok. Paghilom diha sa Ginoo ug paghulat nga mapailobon kaniya; ayaw kaguol tungod kaniya nga nagmauswagon sa iyang dalan, tungod sa tawo nga naghimo ug daotan nga mga laraw.

Sabta ninyo kini, hinigugma kong mga igsoon. Kinahanglan nga ang matag tawo mag-inabtik sa pagpamati, maghinay sa pagsulti, maghinay sa pagkasuko,

Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot. Daghan ang mga plano sa kasingkasing sa usa ka tawo, apan ang katuyoan sa Ginoo mao ang molungtad.

Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,

Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo; kay kini makalipay kon ikaw magtipig niini diha kanimo, kon ang tanan niini andam diha sa imong mga ngabil.

Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas.

Sunda ninyo ang Ginoo nga inyong Dios ug kahadloki ninyo siya ug tumana ang iyang mga sugo ug pamatia ang iyang tingog, ug pag-alagad kamo kaniya ug ayaw kamo pagbulag kaniya.

Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.

Apan bulahan gayod ang inyong mga mata kay makakita man ug ang inyong mga dalunggan kay makabati man.

Sama sa usa ka ariyos nga bulawan o sa usa ka dayandayan nga bulawan ang usa ka maalamon nga tigbadlong ngadto sa namati nga dalunggan.

Busa gikinahanglan nga tagdon pa gayod nato pag-ayo ang mga butang nga atong nadungog, kay basin unya ug maanod kita gikan niini.

pag-ampo kamo sa walay paghunong,

Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.

Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!

Ako mao ang maayong magbalantay sa karnero. Ako nakaila sa akoa ug ang akoa nakaila kanako, sama nga ang Amahan nakaila kanako ug ako nakaila sa Amahan. Ug gitahan nako ang akong kinabuhi alang sa karnero.

Ang mga lakang sa tawo gimandoan sa Ginoo, ug siya naglig-on kaniya nga ang dalan iyang gikahimut-an; bisan ug matumba siya, dili siya malukapa, kay ang Ginoo mao ang magkupot sa iyang kamot.

Ang tambag sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran, ang mga hunahuna sa iyang kasingkasing ngadto sa tanang mga kaliwatan.

Kinahanglang walay sulting daotan nga manggula gikan sa inyong baba, kondili kanang maayo lamang nga makapalig-on ug angay sa higayon, aron makahatag kini ug kaayohan ngadto sa mga naminaw. matinguhaon sa pagpatunhay sa espirituhanong panaghiusa pinaagi sa bugkos sa panagdait. Ug ayaw ninyo pasub-a ang Espiritu Santo sa Dios, nga pinaagi kaniya gipatikan kamo alang sa adlaw sa pagtubos.

Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kalig-on, pangitaa ninyo kanunay ang iyang nawong!

ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.

Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila.

Ug si Samuel miingon, “Aduna bay dakong kalipay ang Ginoo diha sa mga halad nga sunogon ug sa mga inihaw kay sa pagtuman sa tingog sa Ginoo? Timan-i, ang pagtuman labaw pang maayo kay sa inihaw, ug ang pagpamati kay sa tambok sa mga laking karnero.

Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot; siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong,

Hangtod karon wala pa kamo mangayo pinaagi sa akong ngalan. Pangayo kamo ug makadawat kamo aron mahingpit ang inyong kalipay.

Kay ang Dios dili Dios sa kasamok, kondili sa kalinaw. Sama sa batasan sa tanang mga iglesia sa mga balaan,

Apan alang kanako, maayo ang pagpaduol ngadto sa Dios; Ang Ginoo nga Dios gihimo nako nga akong dalangpanan, aron isugilon nako ang tanan nimong mga buhat.

Ug ang Ginoo miingon, “Ang akong presensiya mag-uban kanimo, ug ako maghatag kanimo ug pahulay.”

Ang pagkamatarong mag-una kaniya, ug buhaton niya nga dalan ang iyang mga lakang.

Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”

Ikaw nag-ingon, “Pangitaa ninyo ang akong nawong.” Ang akong kasingkasing nag-ingon kanimo, “Ang nawong nimo, Ginoo, ang akong pangitaon.”

Anak ko, pagbaton ug husto nga kaalam ug maayong panghukom; ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw, ug sila mahimong kinabuhi alang sa imong kalag ug dayandayan alang sa imong liog.

Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.

Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.

busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.

Human sa tulo ka adlaw, nakit-an nila siya sulod sa Templo, naglingkod taliwala sa mga magtutudlo, naminaw ug nangutana kanila. Ug ang tanan nga nakadungog kaniya natingala sa iyang pagpanabot ug sa iyang mga tubag.

Wala ba kamo masayod nga kon itugyan ninyo ang inyong kaugalingon ingon nga mga masinugtanong ulipon ngadto kang bisan kinsa, kamo mga ulipon niya nga inyong gituman, mahimong ngadto sa sala nga maghatod ngadto sa kamatayon o ngadto sa pagkamasinugtanon nga maghatod ngadto sa pagkamatarong?

Tinguhaa ninyo ang gugma, ug sa dakong kasibot tinguhaa ang mga butang nga espirituhanon, ilabina gayod unta nga kamo magpropesiya.

Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.

ang tawo nga maalamon mamati usab ug magdugang sa kinaadman, ug ang tawo nga may panabot makabaton sa maayong mga tambag,

Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.

Tudloi ako, O Ginoo, sa pamaagi sa imong mga lagda, ug tumanon nako kini hangtod sa kataposan. Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.

Pamati, kay ako magsulti ug bililhong mga butang, ug gikan sa akong mga ngabil mogula ang matarong;

Maayo alang kanako nga ako gisakit, aron ako makakat-on sa imong mga lagda.

Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.

Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan;

Sa ingon usab nga paagi, ang Espiritu motabang kanato sa atong kaluyahon kay kita wala man mahibalo unsay angay nga iampo, apan ang Espiritu gayod mangamuyo alang kanato sa mga pag-agulo nga dili malitok sa mga pulong.

Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”

Ug kitang tanan, nga dili tinabonan ang nawong, sa nagsud-ong kita sa himaya sa Ginoo sama diha sa salamin, giusab kita ngadto sa pagkasama sa iyang dagway gikan sa himaya ngadto sa himaya kay kini gikan man sa Ginoo, ang Espiritu.

Apan kadtong diha sa maayong yuta, mao kadto sila nga sa ilang pagkadungog sa pulong misagop niini uban sa matinud-anon ug maayong kasingkasing, ug namunga uban ang pailob.

Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako.

O Ginoo nga Dios sa mga panon, pamatia ang akong pag-ampo; pamati, O Dios ni Jacob! Selah

kay dili man kamo ang magsulti kondili ang Espiritu sa inyong Amahan mao ang magsulti pinaagi kaninyo.

“Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing. Salig kamo sa Dios ug salig usab kamo kanako.

Unya siya miingon, ‘Ang Dios sa atong mga katigulangan nagpili kanimo aron mahibalo ikaw sa iyang kabubut-on, ug makakita kaniya nga Matarong, ug makadungog ug tingog gikan sa iyang baba,