Kategorya
102 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Paghalad
Ang sakripisyo usa ka halad ngadto sa Ginoo, gihulagway sa pagkamasinugtanon, paningkamot, ug paghatag sa kaugalingon, nga nagpaabot og panalangin. Kini ang paghatag sa Ginoo sa tanan Niyang gikinahanglan nga walay pagdumili bisan unsa, pagtuman sa Iyang mga sugo nga walay pagduha-duha ug walay pagpangita og mga katin-awan.
Kang Jesus, atong nakita ang klaro nga ehemplo niini: Kinahanglan sa Ginoo nga ipahiuli ang kalibutan ngadto Kaniya, kay ang sala nagpugong kanato sa pag-ambit sa Iyang himaya, apan ang sakripisyo ni Jesus nagtugot kanato sa pagsimba nga gawasnon sa atong langitnong Amahan.
Ang mga sakripisyo nga imong buhaton sa imong kinabuhi kanunay adunay katuyoan, ug mao kana ang hinungdan nga imong gibuhat kini uban ang kakugi, nagpaabot nga makita ang mga resulta nga imong gipangandoy. Wala panumbalinga sa atong Ginoo ang kasakit nga Iyang giantos; ang Iyang bugtong tumong mao ang pagtuman sa kabubut-on sa Iyang Amahan dinhi sa yuta.
Gisalikway sa Ginoo ang Iyang anak aron dili kita mawala, busa, unsa man ang andam nimong isakripisyo para sa Ginoo? Kon adunay Siyang ipangayo kanimo, kinahanglan andam ka nga modawat nga walay pagduha-duha sa mga kalisdanan nga dala sa pagtuman sa Iyang mga sugo, nga magpakita sa hingpit nga gugma nga makahimo pa gani sa pagpatay sa imong garbo, kahambog, ug tinguha sa pag-ila sa mga tawo.
Ang mga sakripisyo nga imong gihimo dili aron pagpahalipay sa uban, kondili isip mga buhat sa gugma ngadto sa imong Magbubuhat. Ayaw pagdumili sa paghatag sa imong oras, kwarta, o pamilya, kay bisan ang pinakagamay nga buhat mahimong makapahinabo og dagkong mga butang. Gihatag sa Ginoo ang kinabuhi sa Iyang anak aron maluwas kita, ug pinaagi sa atong mga sakripisyo, daghang kinabuhi ang naluwas gikan sa impyerno karon.
Bisan kon usahay ang sakripisyo masakit, salig nga ang Espiritu Santo magasuporta kanimo sa tanang panahon ug dili ka niya pasagdan.
Paghimo kamo ug usa ka halaran nga yuta alang kanako, ug ihalad sa ibabaw niini ang inyong mga halad nga sunogon ug ang inyong mga halad sa pakigdait, ang inyong mga karnero, ug ang inyong mga baka. Sa bisan diing dapit diin himoon nako nga mahinumdoman ang akong ngalan, moanha ako kaninyo, ug panalanginan ko kamo.
“Kon ang iyang halad usa ka halad nga sunogon nga gikan sa mga baka, ihalad niya ang usa ka laki nga walay tatsa, ihalad niya kini didto sa pultahan sa tolda nga tagboanan aron siya dawaton sa atubangan sa Ginoo. Iyang ibutang ang iyang kamot sa ibabaw sa ulo sa halad nga sunogon ug kini dawaton alang kaniya aron sa pagtabon sa sala alang kaniya.
Ang halad nga dawaton sa Dios mao ang espiritu nga mapaubsanon; ang usa ka mapaubsanon ug mahinulsolon nga kasingkasing, O Dios, dili nimo isalikway.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Sa pagkatinuod, ubos sa Balaod hapit ang tanang butang hinloan ug dugo, ug kon walay pag-ula ug dugo walay mahimong pagpasaylo sa mga sala.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
Apan kon ibubo ako diha sa inyong halad nga inihaw ug sa halad sa inyong pagtuo, ikalipay ko kini ug ako maglipay uban kaninyong tanan.
Ug ang inyong kaugalingon usab, ingon nga mga buhi nga bato, ipahimo ninyong espirituhanon nga balay, alang sa balaan nga pagkapari, aron sa paghalad ug espirituhanong mga halad nga kahimut-an sa Dios pinaagi kang Jesu-Cristo.
Ug si Jesus miingon sa iyang mga tinun-an, “Kon adunay buot mosunod kanako, kinahanglang magdumili siya sa iyang kaugalingon ug magpas-an sa iyang krus, ug magsunod kanako.
Ug pahalara sila ug mga halad sa pasalamat, ug ipasugilon ang iyang mga buhat uban ang awit sa kalipay.
Ug sunoga ang tibuok nga laking karnero ibabaw sa halaran. Mao kini ang halad nga sunogon alang sa Ginoo. Kini maoy usa ka kahumot, ang halad ngadto sa Ginoo pinaagi sa kalayo.
ug pinaagi kaniya mipasig-uli nganha sa iyang kaugalingon ang tanang mga butang sa kayutaan o sa kalangitan, ug naghimo sa pakigdait pinaagi sa iyang dugo diha sa krus.
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Hinumduman unta niya ang tanan nimong mga halad, ug dawaton ang imong halad nga sunogon! Selah
“Kon ang usa sa mga nagpuyo sa lungsod makasala nga wala tuyoa sa bisan unsa sa mga butang nga gisugo sa Ginoo nga dili buhaton, ug sad-an siya, kon ang sala nga iyang nabuhat gipahibalo na kaniya, magdala siya alang sa iyang halad ug usa ka baye nga kanding nga walay tatsa ingon nga iyang halad alang sa iyang sala nga nabuhat. Ibutang niya ang iyang kamot sa ibabaw sa ulo sa halad tungod sa sala ug patyon niya kini sa dapit sa halad nga sunogon. kon ang dinihogan nga pari maoy makasala unya makaangin sa katawhan sa pagpakasala tungod sa sala nga iyang nabuhat, pahalara siya ngadto sa Ginoo ug usa ka torong baka nga nati nga walay tatsa alang sa halad tungod sa sala. Ug ang pari magkuha ug diyotay nga dugo pinaagi sa iyang tudlo ug ibutang niya sa ibabaw sa mga sungaysungay sa halaran sa halad nga sunogon ug ibubo niya ang nahibilin nga dugo niini diha sa tungtonganan sa halaran. Ug iyang kuhaon gikan niini ang tanang tambok sama sa pagkuha sa tambok sa inihaw nga halad sa pakigdait, ug ang pari magsunog niini sa ibabaw sa halaran ingon nga usa ka kahumot alang sa Ginoo, ug ang pari maghimo ug pagtabon sa sala alang sa maong tawo ug pasayloon siya.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Ug siya mao ang halad sa pasig-uli alang sa atong mga sala ug dili lamang sa atong mga sala kondili sa mga sala usab sa tibuok kalibotan.
kay kini mao ang akong dugo sa kasabotan, nga iula alang sa daghan aron sa pagpasaylo sa mga sala.
Tungod kanato si Cristo nga wala makasinati ug sala gihimo niya nga sala, aron diha kang Cristo mahimo kitang pagkamatarong sa Dios.
Ang pagbuhat sa pagkamatarong ug hustisya labaw nga dawaton sa Ginoo kay sa halad.
nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto;
Halad ug gasa wala nimo tinguhaa, apan ikaw naghatag kanako ug bukas nga dalunggan. Halad nga sunogon, ug halad tungod sa sala wala nimo pangayoa. Unya miingon ako, “Ania karon mianhi ako; diha sa basahon nga linukot nasulat kini mahitungod kanako; ako nalipay sa pagbuhat sa imong kabubut-on, O akong Dios; ang imong balaod ania sulod sa akong kasingkasing.”
“Unsa man alang kanako ang gidaghanon sa inyong mga halad? nag-ingon ang Ginoo; nakabaton na ako ug igo nga mga halad nga sinunog nga mga laking karnero, ug tambok nga mga mananap nga pinakaon; dili ako mahimuot sa dugo sa mga torong baka, o sa mga nating karnero o sa mga laking kanding.
Ang Ginoo mao ang Dios, ug siya naghatag kanato ug kahayag. Bangana ang halad uban sa mga sanga, ngadto sa mga sungaysungay sa halaran!
Apan dili lang unta mahitabo kanako ang pagpasigarbo gawas sa krus sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi niini, ang kalibotan gilansang sa krus alang kanako, ug ako alang sa kalibotan.
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ug pagkinabuhi kamo diha sa gugma ingon nga si Cristo nahigugma kanato ug alang kanato, mitugyan sa iyang kaugalingon ingon nga humot nga halad ug halad nga inihaw ngadto sa Dios.
Busa kon ikaw magdala sa imong halad ngadto sa halaran, ug didto mahinumdom ikaw nga ang imong igsoon may kasuko batok kanimo, biyai ang imong halad sa atubangan sa halaran, unya adtoa una ang imong igsoon ug pakig-uli kaniya, unya balik ug ihalad ang imong halad.
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Kay pinaagi sa usa lamang ka paghalad iyang gihingpit alang sa tanang kapanahonan sila nga mga gibalaan.
Apan kabubut-on sa Ginoo ang pagsamad kaniya; gisakit niya siya; sa diha nga gihimo niya ang iyang kaugalingon nga usa ka halad alang sa sala, makita niya ang iyang kaliwat, siya maglugway sa iyang mga adlaw; ug ang kabubut-on sa Ginoo mouswag diha sa iyang kamot;
Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu.
Ang halad sa daotan usa ka dulumtanan sa Ginoo, apan ang pag-ampo sa matarong maoy iyang kalipay.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Busa kon ang imong tuo nga mata mao ang makaingon sa imong pagpakasala, lugita ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa ibanlod ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno. “Bulahan ang mga kabos sa espiritu kay ila ang gingharian sa langit. Ug kon ang imong tuo nga kamot mao ang makaingon sa imong pagpakasala, putla ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa itambog ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno.
Ug dili sumala sa among gilaoman, una sa tanan gihatag nila ang ilang kaugalingon ngadto sa Ginoo ug unya ngari kanamo pinaagi sa kabubut-on sa Dios.
Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;
Tungod sa pagtuo si Abel mihalad ngadto sa Dios sa labaw ka maayo nga halad kay sa kang Cain, nga pinaagi niini siya gipamatud-an ingon nga tawong matarong. Ang Dios nagmatuod niini diha sa pagdawat sa iyang mga halad. Apan tungod niini, bisan ug siya patay na, siya nagsulti pa gihapon.
“Siya nga nagpatay ug usa ka baka sama kaniya nga nagpatay ug usa ka tawo; siya nga naghalad ug usa ka nating karnero sama kaniya nga naglunggo sa liog sa usa ka iro; siya nga naghalad ug halad nga pagkaon sama kaniya nga naghalad ug dugo sa baboy; siya nga naghalad ug insenso alang sa paghandom sama kaniya nga nagpanalangin ug usa ka diosdios. Kini sila nagpili sa ilang kaugalingong mga pamaagi, ug ang ilang kalag nahimuot sa ilang kaugalingong mga dulumtanan;
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Apan ania na kanako ang tanang butang ug naghingapin pa gani. Nasangkapan na ako kay akong nadawat gikan kang Epafrodito ang mga butang gikan kaninyo, humot nga halad, usa ka halad nga inihaw nga hinangponon ug makapahimuot sa Dios.
Kay kon mao pa, kinahanglan unta nga magsublisubli siya sa pag-antos sukad sa pagkatukod sa kalibotan. Apan karon siya nagpakita sa makausa sa kataposan sa kapanahonan aron sa pagpapas sa sala pinaagi sa paghalad sa iyang kaugalingon.
“Sultihi si Aaron ug ang iyang mga anak nga lalaki: Kini mao ang balaod sa halad tungod sa sala. Sa dapit diin didto patyon ang halad nga sunogon, adto usab patyon ang halad tungod sa sala sa atubangan sa Ginoo. Kini butang nga labing balaan. Ang pari nga maghalad niini alang sa sala mokaon niini. Kaonon kini diha sa dapit nga balaan, sa hawanan sa tolda nga tagboanan. Ang tanan nga makahikap sa unod niini mahimong balaan ug kon masablig ang dugo niini sa ibabaw sa bisti, hinloan nimo ang nasabligan didto sa dapit nga balaan. Apan ang kulon nga gilutoan niana buk-on ug kon giluto kini sa sudlanan nga bronsi, hinloan kini ug hugasan sa tubig. Ang tanan nga lalaki sa banay sa mga pari mokaon niini. Kini labing balaan. o makakaplag siya ug nawala ug milimod mahitungod niini ug makapanumpa siya ug bakak, bisan unsa niining tanan nga mabuhat sa tawo, makasala siya niini. Walay halad tungod sa sala nga kaonon nga ang dugo niini gidala ngadto sa tolda nga tagboanan aron himoon ang pagtabon sa sala didto sa dapit nga balaan. Kini sunogon sa kalayo.
Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.
unya ikaw mahimuot sa mga matarong nga halad, sa halad nga sunogon ug sa tibuok nga halad nga sunogon; unya ihalad nila ang mga torong baka ibabaw sa imong halaran.
Unya giyahat ni Abraham ang iyang mga mata ug siya mitan-aw, ug iyang nakita nga sa iyang likod dihay usa ka laking karnero nga ang mga sungay nasangit sa kasampinitan. Ug miadto si Abraham ug gikuha niya ang karnero nga laki ug kini iyang gihalad ingon nga halad nga sunogon puli sa iyang anak.
nga naghatag sa iyang kaugalingon ingon nga lukat alang sa tanan, nga ang pagpamatuod niini nahimo na sa gitakda nga panahon.
Ako manghunaw sa akong mga kamot sa pagkawalay sala, ug molibot sa imong halaran, O Ginoo, mag-awit sa makusog ug usa ka awit sa pagpasalamat, ug magsugilon sa tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Ug sa nakalakaw siya sa unahan ug diyotay, siya mihapa ug nag-ampo, “Amahan ko, kon mahimo, isaylo kanako kining kupa apan dili sumala sa akong pagbuot kondili sa imo.”
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios.
Walay usa kanato nga nagkinabuhi alang sa iyang kaugalingon, ug walay usa kanato nga mamatay alang sa iyang kaugalingon. Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo. Kay alang niining maong tuyo si Cristo namatay ug nabuhi pag-usab aron mahimo siyang Ginoo sa mga patay ug sa mga buhi.
Tungod niini hatagan nako siya ug usa ka bahin uban sa bantogan, ug siya magbahin sa inilog uban sa kusgan; tungod kay iyang gibubo ang iyang kalag ngadto sa kamatayon, ug giisip uban sa mga malapason; bisan pa niini gipas-an niya ang sala sa daghan ug naghimo ug pagpangamuyo alang sa mga malapason.
Ang matag usa maghatag sumala sa kabubut-on sa iyang kasingkasing, dili sa pagpanuko o ingon nga pinugos kay gihigugma sa Dios ang naghatag nga malipayon.
Ang kadato dili magpulos sa adlaw sa kaligutgot, apan ang pagkamatarong magpalingkawas gikan sa kamatayon.
Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug halad ug duol ngadto sa iyang mga hawanan!
nga mitugyan sa iyang kaugalingon alang sa atong mga sala aron sa pagluwas kanato gikan niining daotan nga kapanahonan karon, sumala sa kabubut-on sa atong Dios ug Amahan.
Kay si bisan kinsa nga buot moluwas sa iyang kinabuhi, mawad-an hinuon niini ug bisan kinsa nga mawad-an sa iyang kinabuhi tungod kanako, makakaplag niini.
Sa diha nga mag-ihaw kamo ug halad sa mga pasalamat alang sa Ginoo, ihalad ninyo kini aron kamo dawaton niya. Ingna sila, ‘Si bisan kinsa sa tanan ninyong kaliwatan ngadto sa sunod ninyong mga kaliwatan nga moduol sa mga butang nga balaan nga gihalad sa mga anak sa Israel alang sa Ginoo, samtang anaa siya sa pagkahugaw, ang maong tawo ipahimulag gikan sa atubangan nako. Ako mao ang Ginoo. Kaonon kini sa maong adlaw, walay isalin niini hangtod sa pagkabuntag. Ako mao ang Ginoo.
Busa sila nga anaa kang Cristo Jesus dili na karon mga hinukman. Apan kon si Cristo anaa kaninyo, bisan ang lawas patay tungod sa sala, ang Espiritu kinabuhi tungod sa pagkamatarong. Kon nagpuyo sa sulod ninyo ang Espiritu niya nga nagbanhaw kang Jesus gikan sa mga patay, siya nga nagbanhaw kang Cristo Jesus gikan sa mga patay maghatag usab ug kinabuhi sa inyong may kamatayong lawas pinaagi sa iyang Espiritu nga nagpuyo diha kaninyo. Busa, mga igsoon, utangan kita, dili ngadto sa unod aron magkinabuhi kita sumala sa unod, kay kon magkinabuhi kamo sumala sa unod mangamatay kamo, apan kon pinaagi sa Espiritu patyon ninyo ang mga binuhatan sa lawas, mangabuhi kamo. Kay ang tanang gimandoan sa Espiritu sa Dios mga anak sa Dios. Kay wala kamo makadawat sa espiritu sa pagkaulipon aron mahadlok na usab kamo, hinuon maoy nadawat ninyo ang espiritu sa pagkaanak. Ug pinaagi kaniya magtuaw kita, “Abba! Amahan!” Ang Espiritu gayod, uban sa atong espiritu, nagpamatuod nga kita mga anak sa Dios. Ug kon kita mga anak, mga manununod kita, mga manununod sa Dios ug isigkamanununod uban kang Cristo, kay kon mag-antos man kita uban kaniya, kini aron himayaon kita uban kaniya. Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato. Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios, Kay ang balaod sa Espiritu sa kinabuhi diha kang Cristo Jesus nagpalingkawas kanako gikan sa balaod sa sala ug sa kamatayon.
Itugot nga ang akong pag-ampo isipon nga insenso sa imong atubangan, ug ang pagbayaw sa akong mga kamot ingon nga halad inihaw sa kahaponon!
Busa kinahanglan nga mahimo siya nga sama sa iyang mga igsoon sa tanang kahimtang, sa tuyo nga mahimo siyang labawng pangulong pari nga maluluy-on ug kasaligan diha sa pagpangalagad sa Dios alang sa kapasayloan sa mga sala sa katawhan.
Hinloa gikan kaninyo ang daang patubo aron kamo mahimong bag-ong minasa ingon nga kamo walay patubo. Kay gihalad na si Cristo, ang nating karnero sa Pagsaylo.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Kini usa ka halad nga sunogon nga magpadayon hangtod sa inyong kaliwatan diha sa pultahan sa tolda nga tagboanan sa atubangan sa Ginoo, diin ako makigtagbo kaninyo aron sa pagpakigsulti kanimo.
Ug unya ang tabil sa Templo nagisi gikan sa taas ngadto sa ubos ug ang yuta mikurog ug ang mga batong tiunay nangliki.
Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Tungod sa pagtuo si Abraham, sa dihang gisulayan siya, mihalad kang Isaac, ug siya nga nakadawat sa mga saad andam sa paghalad sa iyang bugtong nga anak
Kitang tanan sama sa mga karnero nga nangasaag; ang matag usa kanato misimang ngadto sa iyang kaugalingon nga dalan; ug gibutang sa Ginoo diha kaniya ang kasal-anan natong tanan.
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat. Makapahimuot kini sa Ginoo labaw kay sa usa ka baka o usa ka torong baka nga adunay mga sungay ug mga kuko.
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Ayaw ako itipon sa mga makasasala, o ang akong kinabuhi uban sa mga tawo nga uhaw sa dugo,
Kay daghan kanila, nga akong gisugilon kaninyo sa makadaghan ug nga bisan karon isugilon nako uban sa paghilak, nagkinabuhi nga mga kaaway sa krus ni Cristo.
Ug sa gikalansang na nila siya sa krus, gibahinbahin nila ang iyang mga bisti pinaagi ug ripa.
Uban sa usa ka kinabubut-on nga halad, maghalad ako kanimo; magpasalamat ako sa imong ngalan, O Ginoo, kay kini maayo.
Sa iyang pag-ingon sa unahan, “Ikaw walay tinguha o may kahimuot sa mga halad inihaw ug sa mga gasa ug sa mga halad nga sunogon ug sa mga halad tungod sa sala” (kini gihalad sumala sa Balaod),
Unya si Hesekias miingon, “Karon kamo naghalad sa inyong kaugalingon alang sa Ginoo; duol kamo, ug pagdala ug mga halad ug mga halad sa pagpasalamat ngadto sa balay sa Ginoo.” Ug ang katilingban nagdala ug mga halad nga inihaw ug mga halad sa pagpasalamat ug ang tanan nga mahinatagon ug kasingkasing nagdala ug mga halad nga sunogon.
kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
labaw pa gayod ang mahimo sa dugo ni Cristo, nga pinaagi sa Espiritu nga dayon mihalad sa iyang kaugalingon nga walay buling ngadto sa Dios aron sa paghinlo sa atong tanlag gikan sa mga patayng binuhatan aron mag-alagad sa Dios nga buhi.
“Tigoma ang akong mga balaan nganhi kanako, kadtong mga naghimo ug kasabotan uban kanako pinaagi sa halad!”
Unya si Jacob naghimo ug halad didto sa bukid ug gitawag niya ang iyang mga kadugo aron sa pagkaon ug pan ug nangaon sila ug pan, ug nagpabilin sila niadtong gabhiona didto sa bukid.
aron mahimo akong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga Gentil diha sa pagpangalagad ingon nga pari sa Maayong Balita sa Dios aron ang halad sa mga Gentil dawaton ingon nga gibalaan sa Espiritu Santo.
O Israel, laom diha sa Ginoo! Kay diha sa Ginoo adunay gugmang walay paglubad, ug diha kaniya anaa ang madagayaong paglukat.
kay nasayod man kamo nga gikan sa Ginoo madawat ninyo ang panulundon ingon nga maoy inyong ganti, kay kamo nag-alagad man sa Cristo nga Ginoo.
Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad, kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan. Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah
Ug kon nakasabot pa unta kamo sa kahulogan niini, ‘Kaluoy ang akong gitinguha, dili ang halad,’ dili unta ninyo pakasad-on ang mga walay sala.
Ug siya miingon, “Kuhaa karon ang imong anak, ang bugtong nimong anak nga si Isaac nga imong pinalangga, ug lakaw ngadto sa yuta sa Moria ug didto ihalad siya ingon nga halad nga sunogon didto sa usa sa mga bukid nga akong isulti kanimo.”
Unya si Noe nagbuhat ug usa ka halaran alang sa Ginoo, ug nagkuha siya gikan sa tanan nga mananap nga hinlo ug sa tanan nga langgam nga hinlo ug naghalad siya ug mga halad nga sunogon didto sa halaran.
Apan sa nakahimo na si Cristo sa usa ra ka paghalad tungod sa sala alang sa tanang kapanahonan, siya milingkod sa tuo sa Dios,
Kay ang kinabuhi sa unod anaa sa dugo, ug ako naghatag kaninyo niana aron sa pagtabon sa sala sa inyong mga kalag diha sa ibabaw sa halaran, kay ang dugo mao ang naghimo sa pagtabon sa sala tungod sa kinabuhi.
Iyang kuhaon gikan niini ang tanan nga tambok sama sa pagkuha sa tambok sa nating karnero gikan sa inihaw nga halad sa pakigdait ug sunogon kini sa pari diha sa halaran sama sa halad nga sunogon alang sa Ginoo, ug ang pari maghimo ug pagtabon sa sala alang kaniya alang sa sala nga iyang nabuhat, ug pasayloon siya.
Unya ihalad niya ang ikaduha ingon nga halad nga sunogon sumala sa tulumanon ug ang pari maghimo sa pagtabon sa sala alang kaniya tungod sa sala nga iyang nabuhat, ug pasayloon siya.
Ug ang Ginoong Dios nagbuhat ug mga bisti nga panit alang kang Adan ug sa iyang asawa ug iyang gibistihan sila.
Ug si Abel nagdala usab sa mga kamagulangan sa iyang mga karnero ug sa mga tambok nga bahin niini ug gitagad sa Ginoo si Abel ug ang iyang halad.
kay niining adlawa himoon ang pagtabon sa sala alang kaninyo aron sa paghinlo kaninyo. Mahinlo kamo gikan sa tanan ninyong mga sala sa atubangan sa Ginoo.
“Unya patyon niya ang kanding nga alang sa halad tungod sa sala alang sa katawhan, ug dad-on niya ang dugo ngadto sa sulod sa tabil ug buhaton niya sa dugo niini ang sama sa iyang gibuhat sa dugo sa torong baka, ug iwisik kini sa ibabaw sa tabon ug sa atubangan sa tabon.
Ang dugo mao unyay ilhanan alang kaninyo diha sa mga balay nga inyong gipuy-an. Ug kon makita nako ang dugo, mosaylo ako kaninyo ug walay katalagman nga moabot kaninyo sa diha nga hampakon nako ang Ehipto.