Kategorya
103 Mga Bersikulo sa Paglalang sa Kalibutan
Sa sinugdanan, gibuhat sa Dios ang langit ug ang yuta (Genesis 1:1). Kining pulong nga "gibuhat" makapahunahuna gyud nato sa gahum sa Dios kay Siya man ang nagbuhat sa tibuok kalibutan. Ang pagbuhat iya lang sa Dios. Walay laing makabuhat; dili ta bunga sa ebolusyon, kondili binuhat ta sa kamot sa Labawng Makagagahum nga Dios.
Kay binuhat man kita niya diha kang Cristo Jesus aron magbuhat ug maayong mga buhat, nga gipang-andam na daan sa Dios aron atong pagabuhaton (Efeso 2:10). Makita gyud nato ang gahum sa Dios sa Iyang mga binuhat, ug makita sab nato kini sa Iyang mga kadaogan batok sa kangitngit, apan ang labing dako Niyang hiyas mao ang gugma. Tungod sa gugma, gipadala Niya ang Iyang Anak, ug tungod sa gugma, gihalad ni Jesus ang Iyang kinabuhi sa krus alang sa atong mga sala.
Kinahanglan nimong masabtan nga gibuhat ka aron magbuhat ug maayo. Ang tuyo sa Dios mao nga magkinabuhi ka dinhi sa yuta sama kang Jesus. Siya kanunay nagbuhat ug maayo ug naglakaw sa matarung nga dalan sa Iyang Amahan. Ang kalibutan mismo nagpakita sa pagkadako sa Dios; ang kinaiyahan nagsulti bahin Kaniya. Labaw pa gyud ta nga gisaligan sa pagpasig-uli niining kalibutana ngadto kang Cristo.
Kinahanglan nimong masabtan nga wala ka gibuhat para lang matawo, motubo, ug mamatay. Wala ka gibuhat para lang magkinabuhi adlaw-adlaw nga wala magtagad kon unsaon nimo paggamit ang imong panahon. Gibuhat ka sa kamot sa Dios, aduna kay kinabuhi tungod sa ginhawa sa Iyang Espiritu aron makahatag kag positibong impluwensya sa imong inadlaw-adlaw nga kinabuhi. Ikaw, lalaki man o babaye, gitawag aron ipakita ang gahum sa pagbuhat sa Dios. Kinahanglan nga ikaw ang Iyang hulagway dinhi sa yuta ug pinaagi niana, maoy mag-mando sa tanang butang.
Kon masabtan nimo nga naglungtad ka tungod sa Dios, mahibal-an nimo nga aduna kay agawon ug kinahanglan kang magkinabuhi kanunay aron pagtuman sa Iyang kabubut-on. Ang Colosas 1:16 nag-ingon: "Kay diha kaniya gibuhat ang tanang mga butang, sa langit ug sa yuta, makita ug dili makita; mga trono man, mga gingharian, mga punoan, mga gahum; ang tanan gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.”
Wala ka gibuhat aron magpatuyang lang sa imong kaugalingong kalipayan ug magpakasala, kondili para sa Dios, gibuhat Niya, aron magbuhat ug dagkong mga butang dinhi sa yuta.
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
Unya ang Dios miingon, “Buhaton nato ang tawo sumala sa atong dagway, ingon nga sama kanato. Sila ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat ug sa mga langgam sa kahanginan, ug sa tanang kahayopan ug sa tanang ihalas nga mananap sa kalibotan ug sa tanan nga nagkamang sa yuta.” Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
“Diin man ikaw sa pagpahimutang nako sa patukoranan sa kalibotan? Sultihi ako kon ikaw adunay pagpanabot.
Gibuhat nako ang yuta, ug gibuhat ang tawo sa ibabaw niini; ang akong mga kamot ang nagbuklad sa kalangitan, ug ako ang nagmando sa tanan nilang mga panon.
Busa ang kalangitan ug ang yuta nahuman pagbuhat ug ang tanang panon niini. Ug dihay usa ka suba nga midagayday gikan sa Eden, ang usa ka suba aron sa pagpatubig sa tanaman, ug gikan didto nabahin kini ug nahimong upat ka suba. Ang ngalan sa usa Pison. Kini mao ang naglibot sa tibuok nga yuta sa Habila diin adunay bulawan, ug ang bulawan niadtong yutaa maayo; didto usab may bedelio ug bato nga onyx. Ug ang ngalan sa ikaduha nga suba Gihon. Kini mao ang naglibot sa tibuok nga yuta sa Cus. Ug ang ngalan sa ikatulo nga suba Hidekel. Kini midagayday sa silangan sa Asiria. Ug ang ikaupat nga suba mao ang Eufrates. Gikuha sa Ginoong Dios ang tawo ug gibutang sa tanaman sa Eden aron mag-atiman ug magbantay niini. Ug ang Ginoong Dios nagsugo sa tawo, nga nag-ingon, “Makakaon ikaw gikan sa tanan nga kahoy sa tanaman, apan sa kahoy sa kahibalo sa maayo ug sa daotan, ayaw pagkaon niini kay sa adlaw nga mokaon ikaw niini, mamatay ka gayod.” Ug miingon ang Ginoong Dios, “Dili maayo nga ang tawo mag-inusara; buhatan nako siya ug kaabag nga angay kaniya.” Ug giumol sa Ginoong Dios gikan sa yuta ang tanang mga mananap sa kapatagan ug ang tanan nga langgam sa kalangitan, ug gidala niya sila ngadto sa tawo aron makita niya kon unsay ingalan niya kanila. Ug ang tanan nga gingalan sa tawo sa mga mananap nga buhi, mao na ang ngalan niini. Ug sa ikapito nga adlaw natapos sa Dios ang buhat nga iyang gihimo. Ug mipahulay siya sa ikapito nga adlaw gikan sa tanan niyang buhat nga iyang nahimo.
O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat! Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan, ang yuta napuno sa imong mga binuhat. Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad, diin atua ang dili maihap nga mga butang, mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko.
Siya mitubag nga nag-ingon, “Wala ba kamo makabasa nga ang nagbuhat kanila sa sinugdan nagbuhat kanila nga lalaki ug babaye,
Dayega ang Ginoo! dayega ang Ginoo gikan sa kalangitan, Dayga siya diha sa kahitas-an! Mga mananap ug tanang kahayopan, mga butang nga nagkamang ug naglupad nga kalanggaman! Mga hari sa yuta ug tanan nga mga katawhan, mga kadagkoan ug tanang mga pangulo sa yuta! Mga batan-ong lalaki ug mga batan-ong babaye, mga tigulang ug kabataan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit. Nagpatindog siya ug usa ka sungay alang sa iyang katawhan, pagdayeg alang sa tanan niyang mga balaan, alang sa katawhan sa Israel nga duol kaniya. Dayega ang Ginoo! Dayega siya, kamong tanan niyang mga anghel, dayega siya, kamong tanan niyang mga panon! Dayega siya, adlaw ug bulan, dayega siya, kamong tanang nagdan-ag nga kabituonan! Dayega siya, kamong mga kinahabogang kalangitan, ug kamong katubigan nga anaa sa ibabaw sa kalangitan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo! Kay siya nagsugo ug sila nangahimo.
Sa diha nga magsud-ong ako sa imong kalangitan, sa buhat sa imong mga tudlo, sa bulan ug sa mga bituon nga imong gipahiluna; unsa ba ang tawo nga ikaw matinagdanon man kaniya ug ang anak sa tawo nga ikaw mag-atiman man kaniya?
Mao kini ang gisulti sa Dios, ang Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan ug nagbuklad niini, nga naghikyad sa yuta ug sa mga naggikan niini, nga naghatag ug gininhawa sa katawhan nga anaa sa ibabaw niini, ug espiritu ngadto kanila nga naglakaw diha niini:
Ang amihanan iyang gibuklad sa dapit nga walay sulod, ug gibitay ang kalibotan ibabaw sa wala.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Unya ang Dios miingon, “Mahimo ang mga kahayag diha sa wanang sa kalangitan aron sa paglain sa adlaw gikan sa gabii, ug mahimo nga ilhanan alang sa mga panahon alang sa mga adlaw ug sa mga tuig, ug mahimo sila nga mga kahayag diha sa wanang sa kalangitan aron paghatag ug kahayag ibabaw sa yuta.” Ug nahimo kini. Busa gibuhat sa Dios ang duha ka dagkong kahayag: ang labaw ug kahayag magdan-ag panahon sa adlaw ug ang gamay ug kahayag magdan-ag panahon sa gabii, ug gibuhat usab niya ang mga bituon. Gibutang sila sa Dios diha sa wanang sa kalangitan aron maghatag ug kahayag sa yuta, aron maggahom panahon sa adlaw ug sa gabii, ug aron sa paglain sa kahayag gikan sa kangitngit. Ug nakita sa Dios nga kini maayo. Dihay kagabhion ug dihay kabuntagon, ikaupat nga adlaw.
Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan;
Wala ba kamo mahibalo? Wala ba kamo makadungog? Wala ba kini isugilon kaninyo gikan pa sa sinugdan? Wala ba kamo makasabot sukad pa sa pagkatukod sa yuta? Siya mao ang naglingkod ibabaw sa kalingin sa kalibotan, ug ang mga nagpuyo niini sama sa mga dulon; siya nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tabil, ug naghikyad niini ingon sa usa ka tolda nga puy-anan,
Unya ang Dios miingon, “Mapuno ang katubigan sa daghan nga buhing binuhat ug manglupad ang kalanggaman sa ibabaw sa yuta diha sa wanang sa kalangitan.” Busa gibuhat sa Dios ang dagkong mga mananap sa dagat ug ang tanang buhing binuhat nga naglihok nga milukop sa katubigan, sumala sa ilang mga matang ug ang tanang langgam nga may pako, sumala sa ilang mga matang. Ug nakita sa Dios nga kini maayo. Gipanalanginan sila sa Dios nga nag-ingon, “Sanay ug panaghan kamo ug lukpa ninyo ang tubig sa kadagatan ug managhan ang mga langgam diha sa yuta.”
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
sumala sa nasulat, “Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasod,”—sa atubangan sa Dios nga gituohan ni Abraham, ang Dios nga naghatag ug kinabuhi sa mga patay ug nagpatungha sa mga butang nga kaniadto wala pa.
kaniya nga pinaagi sa salabotan mihimo sa kalangitan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagbuklad sa yuta ibabaw sa mga katubigan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagbuhat sa mga dagkong suga, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang adlaw aron sa paggahom panahon sa adlaw, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ang bulan ug mga bitoon aron sa paggahom panahon sa kagabhion, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Unya ang Dios miingon, “Motungha diha sa yuta ang mga buhing binuhat sumala sa ilang mga matang, mga kahayopan, ug mga mananap sa yuta nga nagkamang ug mga ihalas nga mananap sumala sa ilang mga matang.” Ug nahimo kini. Busa gibuhat sa Dios ang mga mananap sa yuta sumala sa ilang mga matang, ug ang kahayopan sumala sa ilang mga matang ug ang tanang mga mananap nga nagkamang sa yuta sumala sa ilang mga matang. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Iyang giihap ang gidaghanon sa mga bituon; iyang gihatag kanilang tanan ang ilang mga ngalan. Gamhanan ang atong Ginoo, ug madagayaon sa gahom, ang iyang salabotan dili masukod.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta mao ang akong tumbanan; unsang balaya ang inyong tukoron alang kanako, ug unsang dapita ang akong pahulayan?
Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Ug gipahimutang niya sila hangtod sa kahangtoran; iyang gihimo ang ilang utlanan nga dili kaagian.
Busa ang yuta nagpaturok ug mga tanom, mga tanom nga naghatag ug liso, sumala sa matang niini, ug mga kahoy nga naghatag ug bunga nga anaa ang binhi niini, sumala sa mga matang niini. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon; ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan (siya Dios!), nga nag-umol sa yuta ug naghimo niini, (siya nagtukod niini; siya wala maghimo niini nga samok, siya nag-umol niini aron puy-an!): “Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
Tan-awa ninyo ang mga langgam sa kalangitan; wala sila magpugas o mag-ani o maghipos ngadto sa mga kamalig apan ang inyong langitnong Amahan nagpakaon kanila. Dili ba labaw pa man kamo ug bili kay kanila?
Molungtad unta ang himaya sa Ginoo hangtod sa kahangtoran; maglipay unta ang Ginoo diha sa iyang mga buhat,
“Pamatia kini, O Job: hunong ug hunahunaa ang mga katingalahang buhat sa Dios. Nasayod ba ikaw kon giunsa pagbutang sa Dios sa iyang sugo ngadto kanila, ug kon giunsa sa pagpasiga ang kilat sa iyang panganod? Nahibalo ba ikaw kon giunsa pagpanimbang sa mga panganod, sa mga buhat niya nga katingalahan, siya nga hingpit sa kahibalo,
Ug gipanalanginan sila sa Dios, ug ang Dios miingon kanila, “Sanay kamo ug panaghan, ug lukpa ang yuta ug dumalaha kini ug kamo ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat, ug sa mga langgam sa kalangitan, ug sa tanan nga buhing binuhat nga naglihok sa ibabaw sa yuta.”
Ang Ginoo nagbuhat kanako sa sinugdan sa iyang buhat, ang una sa iyang mga buhat kaniadto. Sa dugay nang kapanahonan gipahimutang ako, sa sinugdan, sa wala pa ang sinugdan sa kalibotan.
Ug ang Dios miingon, “Tan-awa, akong gihatag kaninyo ang tanang tanom nga naghatag ug binhi nga anaa sa tibuok nga yuta, ug ang tanang kahoy nga may bunga nga naghatag ug binhi. Inyo na kini alang sa inyong pagkaon. Ug ang Dios miingon, “Motungha ang kahayag,” ug diha ang kahayag. Ug alang sa tanang mananap sa yuta ug sa tanang langgam sa kalangitan, ug sa tanang nagkamang sa yuta, alang sa tanan nga adunay kinabuhi, gihatag nako ang tanang tanom nga lunhaw aron ilang kaonon.” Ug nahimo kini.
Tan-awa, isibog nako ug napulo ka lakang ang anino nga nahimo sa adlaw diha sa mga takna nga nanaog sa taknaan ni Ahas.” Busa ang adlaw mipasibog ug napulo ka lakang diha sa taknaan diin kini mipaubos.
Nakita sa Dios nga ang kahayag maayo, ug gilain sa Dios ang kahayag gikan sa kangitngit.
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta. Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Iyahat ang inyong mga mata sa itaas ug tan-aw: kinsay nagbuhat niini? Siya nga nagdala sa ilang panon nga inihap, nagtawag kanilang tanan pinaagi sa ngalan, tungod sa kadako sa iyang gahom, ug tungod kay siya dako sa gahom, walay bisan usa nga makulang.
Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.
Ug gitawag sa Dios ang kahayag nga Adlaw, ug ang kangitngit gitawag niya nga Gabii. Dihay kagabhion ug dihay kabuntagon, una nga adlaw.
Ingon nga ikaw wala masayod kon giunsa sa espiritu pagsulod ngadto sa mga bukog sa taguangkan sa babayeng nagsamkon, ikaw usab wala masayod sa buhat sa Dios nga mao ang naghimo sa tanan.
Iya sa Ginoo ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kalibotan ug ang mga nagpuyo niini; Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah kay siya ang nagpahiluna niini ibabaw sa kadagatan, ug nagpahimutang niini ibabaw sa katubigan.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, nga nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan: “Ako mao ang Ginoo, nga nagbuhat sa tanang mga butang, nga mao lamang ang nagbuklad sa kalangitan, nga naghikyad sa yuta, kinsa bay uban kanako?—
Ang uga nga dapit gitawag sa Dios nga Yuta, ug ang katubigan nga natingob iyang gitawag nga Kadagatan. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Dayega ang Ginoo! dayega ang Ginoo gikan sa kalangitan, Dayga siya diha sa kahitas-an! Mga mananap ug tanang kahayopan, mga butang nga nagkamang ug naglupad nga kalanggaman! Mga hari sa yuta ug tanan nga mga katawhan, mga kadagkoan ug tanang mga pangulo sa yuta! Mga batan-ong lalaki ug mga batan-ong babaye, mga tigulang ug kabataan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit. Nagpatindog siya ug usa ka sungay alang sa iyang katawhan, pagdayeg alang sa tanan niyang mga balaan, alang sa katawhan sa Israel nga duol kaniya. Dayega ang Ginoo! Dayega siya, kamong tanan niyang mga anghel, dayega siya, kamong tanan niyang mga panon!
Sa dugay nang panahon gipahimutang nimo ang patukoranan sa yuta, ug ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
Kay ang mahimong mahibaloan mahitungod sa Dios dayag ngadto kanila, kay kini gipakita man sa Dios ngadto kanila. nga kaniadto iyang gisaad pinaagi sa iyang mga propeta diha sa balaang kasulatan, Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
“Makabugkos ba ikaw sa mga kadena sa Pleyades, o makahubad sa mga higot sa Orion? Makamando ba ikaw sa Masarot diha sa ilang panahon, o makagiya sa Oso uban sa mga anak niini? Nahibalo ba ikaw sa mga tulumanon sa kalangitan? Makatukod ba ikaw sa gingharian niini diha sa yuta?
Tan-awa, ang mga nasod sama sa usa ka tinulo gikan sa timba, ug giisip ingon nga abog sa timbangan; tan-awa, iyang gipunit ang mga pulo sama sa pino nga abog.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag! O Ginoo nga akong Dios, ikaw batogan gayod kaayo! Ikaw gibistihan sa kadungganan ug pagkahalangdon, Gipabuswak nimo ang mga tubod didto sa mga walog; midagayday kini taliwala sa kabungtoran, nagpainom kini sa tanang mananap sa kapatagan; ang mga asno nga ihalas nagtagbaw sa ilang kauhaw. Sa kadaplinan niini ang mga langgam sa kalangitan naghimo sa ilang puluy-anan; diha sa mga sanga nag-awit sila. Gikan sa habog nimong puluy-anan ikaw nagpatubig sa kabukiran; sa bunga sa imong mga buhat nabuhong ang yuta. Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo. Ang kakahoyan sa Ginoo gipatubigan sa kadagaya, ang mga cedro sa Lebanon nga iyang gitanom. Diha niini nagsalag ang kalanggaman; ang tag-as nga mga kahoy mao ang puluy-anan sa tabon. Ang habog nga kabukiran alang sa mga kanding nga ihalas; ang mga pangpang mao ang tagoanan sa mga koneho, Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon; ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop. nagtabon ug kahayag sa imong kaugalingon ingon sa bisti, nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tolda, Gibuhat nimo ang kangitngit, ug nahimo ang kagabhion, sa dihang manggula ang tanang mga mananap sa lasang. Ang mga batan-on nga liyon nagngulob sa ilang tukbonon, nangita sa ilang makaon gikan sa Dios. Sa dihang mosubang ang adlaw, kini gitigom nila, ug mamahulay kini diha sa ilang mga lungib. Ang tawo mogula ngadto sa iyang buhat ug sa iyang buluhaton hangtod sa kagabhion. O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat! Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan, ang yuta napuno sa imong mga binuhat. Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad, diin atua ang dili maihap nga mga butang, mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko. Didto nagpanaw ang mga sakayan, ug ang Lebiatan nga gibuhat nimo aron magdula didto. Kining tanan nagsalig kanimo, sa paghatag kanila ug pagkaon sa tukmang panahon. Sa dihang maghatag ikaw, gitigom nila kini; sa dihang gibukhad nimo ang imong kamot, natagbaw nimo sila sa mga maayong butang. Sa dihang gitago nimo ang imong nawong, sila nalisang; sa dihang gikuha nimo ang ilang gininhawa, nangamatay sila ug namalik sa ilang mga abog. nagpahiluna sa mga sagbayan sa imong mga lawak diha sa katubigan, naghimo sa mga panganod ingon nga imong karwahi, nagsakay ibabaw sa mga pako sa hangin, Sa dihang gipadala nimo ang imong Espiritu, sila nangahimo; ug imong gibag-o ang nawong sa yuta. Molungtad unta ang himaya sa Ginoo hangtod sa kahangtoran; maglipay unta ang Ginoo diha sa iyang mga buhat, siya nga nagtan-aw sa yuta ug mikurog kini, siya nga nagtandog sa kabukiran ug kini miaso! Mag-awit ako ngadto sa Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako. Kahimut-an unta niya ang akong pamalandong, kay ako naglipay diha sa Ginoo. Maut-ot unta ang mga makasasala gikan sa yuta, ug mahanaw unta ang mga daotan! Dayega ang Ginoo, O akong kalag! Dayega ang Ginoo! naghimo sa kahanginan ingon nga imong mga sinugo, sa mga siga sa kalayo ingon nga imong mga alagad.
Kini mao ang mga sinugdan sa kalangitan ug sa yuta sa dihang gibuhat kini. Sa adlaw nga gibuhat sa Ginoong Dios ang yuta ug ang langit,
Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad, diin atua ang dili maihap nga mga butang, mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko. Didto nagpanaw ang mga sakayan, ug ang Lebiatan nga gibuhat nimo aron magdula didto.
Dili ba ang duha ka sayaw gibaligya ug duha ka sensilyo. Ug walay bisan usa kanila nga mahulog sa yuta nga dili mahibaloan sa inyong Amahan. si Felipe ug si Bartolome, si Tomas ug si Mateo nga tigpaningil ug buhis, si Santiago nga anak ni Alfeo ug si Tadeo, Bisan gani ang mga buhok sa inyong ulo giihap ang tanan. Busa ayaw kamo kahadlok, kamo labaw pa ug bili kay sa daghang mga langgam.
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo! Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Pinaagi sa iyang hangin gihimo niya nga maanindot ang kalangitan; ang iyang kamot maoy nagduslak sa tulin nga bitin.
Sa iyang kamot anaa ang mga kahiladman sa yuta; ang kahitas-an sa kabukiran iyaha usab. Iya ang dagat kay siya ang nagbuhat niini; ug ang iyang kamot nag-umol sa uga nga yuta.
Busa gibuhat sa Dios ang wanang ug gilain niya ang katubigan nga diha sa ilalom sa wanang gikan sa katubigan nga diha sa ibabaw sa wanang. Ug nahimo kini.
Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios, Kay ang balaod sa Espiritu sa kinabuhi diha kang Cristo Jesus nagpalingkawas kanako gikan sa balaod sa sala ug sa kamatayon. kay ang kabuhatan nailalom sa kakawangan, dili tungod sa kaugalingong pagbuot niini, kondili tungod sa pagbuot niya nga mao ang nagpahimutang niini ilalom sa paglaom aron nga ang kabuhatan gayod ipagawas unya gikan sa kaulipnan sa pagkadunot ngadto sa mahimayaong kagawasan sa mga anak sa Dios. Nahibalo kita nga ang tibuok kabuhatan nagduyog sa pag-agulo ug sa pag-antos sa kasakit hangtod karon.
ug mahimo sila nga mga kahayag diha sa wanang sa kalangitan aron paghatag ug kahayag ibabaw sa yuta.” Ug nahimo kini.
Dayega siya, kamong mga kinahabogang kalangitan, ug kamong katubigan nga anaa sa ibabaw sa kalangitan!
Sa diha nga gipahiluna niya ang kalangitan didto ako; sa diha nga gipahimutang niya ang usa ka lingin ibabaw sa nawong sa kahiladman,
sa diha nga gihimo nako ang panganod nga maoy bisti niini, ug ang bagang kangitngit maoy bakbak niini,
Ang kakahoyan sa Ginoo gipatubigan sa kadagaya, ang mga cedro sa Lebanon nga iyang gitanom.
“Kay ingon nga ang bag-ong kalangitan ug ang bag-ong yuta nga akong buhaton magpabilin sa akong atubangan, nag-ingon ang Ginoo magpabilin usab ang inyong kaliwatan ug ang inyong ngalan.
kaniya nga pinaagi sa salabotan mihimo sa kalangitan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
aron maggahom panahon sa adlaw ug sa gabii, ug aron sa paglain sa kahayag gikan sa kangitngit. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog. Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios. Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; silang tanan madaan sama sa bisti. Ikaw mag-ilis kanila sama sa bisti ug sila mahanaw;
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Busa gibuhat sa Dios ang dagkong mga mananap sa dagat ug ang tanang buhing binuhat nga naglihok nga milukop sa katubigan, sumala sa ilang mga matang ug ang tanang langgam nga may pako, sumala sa ilang mga matang. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Hinumdomi usab ang imong Magbubuhat sa mga adlaw sa imong pagkabatan-on, sa dili pa moabot ang daotan nga mga adlaw, ug ang mga tuig magkaduol sa diha nga ikaw moingon, “Wala na akoy kalipay diha niini”;
Ang imong pagkamatarong sama sa kabukiran sa Dios, ang imong mga paghukom sama sa usa ka dakong kahiladman; ang tawo ug mananap imong giluwas, O Ginoo.
ang tanan nga gitawag pinaagi sa akong ngalan, nga akong gibuhat alang sa akong himaya, nga akong giumol ug gibuhat.”
Tungod sa pagtuo kita makasabot nga ang kalibotan gibuhat pinaagi sa pulong sa Dios, nga tungod niana ang mga butang nga makita gibuhat gikan sa mga butang nga wala madayag.
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Ug giumol sa Ginoong Dios ang tawo nahimo nga gikan sa abog sa yuta ug gihuyop niya ngadto sa ilong niini ang gininhawa sa kinabuhi, ug ang tawo nahimo nga buhing binuhat.
“Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Sa sinugdan mao na ang Pulong ug ang Pulong uban sa Dios, ug ang Pulong Dios. Ug siya dinhi na sa kalibotan ug ang kalibotan nahimo pinaagi kaniya apan ang kalibotan wala moila kaniya. Siya mianhi sa mga iyaha apan sila wala modawat kaniya. Apan ngadto sa tanang midawat kaniya, sa mga mituo sa iyang ngalan, naghatag siya kanila ug katungod sa pagkahimong mga anak sa Dios, kanila nga nangatawo dili gikan sa dugo o gikan sa pagbuot sa unod o gikan sa pagbuot sa tawo, kondili gikan sa Dios. Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran. Si Juan nagpamatuod mahitungod kaniya, ug misinggit nga nag-ingon, “Mao kini siya ang gihisgotan nako sa akong pag-ingon, ‘Siya nga moanhi sunod kanako labaw pa kay kanako kay siya una man kanako.’” Ug gikan sa iyang pagkapuno nakadawat kaming tanan ug grasya ngadto sa grasya. Kay ang Balaod gihatag pinaagi kang Moises, apan ang grasya ug ang kamatuoran miabot pinaagi kang Jesu-Cristo. Wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Dios. Ang bugtong nga Dios nga anaa sa sabakan sa Amahan mao ang nagpaila kaniya. Ug mao kini ang pamatuod ni Juan sa diha nga gipadala ngadto kaniya sa mga Judio ang mga pari ug mga Levihanon gikan sa Jerusalem aron sa pagpangutana kaniya, “Kinsa man ikaw?” Siya sa sinugdan uban sa Dios. Siya mitug-an ug wala molimod, hinuon mitug-an, “Ako dili mao ang Cristo.” Ug sila nangutana kaniya, “Unsa man diay ikaw? Ikaw ba si Elias?” Siya miingon, “Dili ako mao.” “Ikaw ba ang propeta?” Siya mitubag, “Dili.” Unya miingon sila kaniya, “Kinsa man diay ikaw? Tug-ani kami aron may ikatubag kami sa mga nagsugo kanamo. Unsa may imong ikasulti mahitungod sa imong kaugalingon?” Siya miingon, “Ako mao ang tingog sa nagsinggit diha sa kamingawan, ‘Tul-ira ninyo ang agianan sa Ginoo,’ sumala sa giingon ni Isaias nga propeta.” Kini sila mga sinugo gikan sa mga Pariseo. Sila nangutana kaniya, “Nganong namautismo man ikaw, nga dili man ikaw mao ang Cristo o si Elias o ang propeta?” Si Juan mitubag kanila, “Ako namautismo pinaagi sa tubig apan uban kaninyo anaay nagtindog nga wala ninyo mailhi, siya nga moanhi sunod kanako, nga bisan sa higot sa iyang sandalyas dili ako takos sa paghubad.” Kini didto mahitabo sa Betania, tabok sa Jordan, diin si Juan namautismo. Sa pagkasunod nga adlaw iyang nakita si Jesus nga nagpaingon kaniya ug siya miingon, “Tan-awa, ang Nating Karnero sa Dios, ang nagkuha sa sala sa kalibotan! Ang tanang mga butang nangahimo pinaagi kaniya ug walay bisan usa ka butang nga nahimo nga dili pinaagi kaniya niadtong mga butang nga nangahimo.
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Kay sa unom ka adlaw gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang yuta, ang dagat ug ang tanan nga anaa niini ug mipahulay siya sa ikapitong adlaw. Busa gipanalanginan sa Ginoo ang adlaw nga igpapahulay ug gibalaan kini.
“Apan pangutan-a ang mga mananap ug sila magtudlo kanimo, ang mga langgam sa kalangitan, ug sila magsulti kanimo; o ang mga tanom sa yuta ug sila magtudlo kanimo; ug ang isda sa kadagatan mopahayag kanimo. Kinsa niining tanan ang wala mahibalo nga ang kamot sa Ginoo maoy nagbuhat niini?
Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot;
Unya ang Dios miingon, “Buhaton nato ang tawo sumala sa atong dagway, ingon nga sama kanato. Sila ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat ug sa mga langgam sa kahanginan, ug sa tanang kahayopan ug sa tanang ihalas nga mananap sa kalibotan ug sa tanan nga nagkamang sa yuta.”
Gituyo nila pagbaliwala kining butanga nga pinaagi sa pulong sa Dios ang kalangitan diha na sa dugayng panahon ug usa ka yuta ang naumol gikan sa tubig ug pinaagi sa tubig,
Siya mao ang nagbuhat sa yuta pinaagi sa iyang gahom, nagtukod sa kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang salabotan gihikyad niya ang kalangitan.
Kay gikan kaniya ug pinaagi kaniya ug ngadto kaniya mao ang tanang mga butang. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Pinaagi sa pulong sa Ginoo nahimo ang kalangitan, ug ang tanan nilang mga panon pinaagi sa gininhawa sa iyang baba.