Kategorya
103 Mga Bersikulo sa Bibliya Mahitungod sa Kaluoy sa Ginoo
Higala, hunahunaa lang kadiyot. Ang kalapad sa kaluoy sa Ginoo, mas labaw pa sa atong kinabuhi. Unsa may pulos sa kinabuhi kon dili nato makita ang gugma sa Ginoo matag buntag? Gihigugma ka niya pag-ayo bisan sa imong mga kakulangan.
Kinsa may makakaplag og kalinaw kon wala ang kaluoy sa Ginoo? Wala gyud. Ang tawo nga wala ang Ginoo, walay sulod, nabug-atan sa sala, ug anaa sa kangitngit.
Pero kon imong masinati ang kaayo sa Ginoo, makita nimo ang tanan Niyang gibuhat para nimo, gikan sa imong pagmata hangtod sa imong pagkatulog. Mahinumduman nimo ang imong mga kasal-anan ug pagkadili-hingpit, ug ang imong kasingkasing mapuno sa pasalamat.
Ang imong pagginhawa karon, timaan na sa kaluoy sa Ginoo kanimo. Gipasaylo ka niya, gilimpio ang imong mga sala, ug gipas-an ang silot nga para unta kanimo.1
Busa, pagpasalamat. Buksi ang imong baba ug dayega ang Ginoo. Maayo siya kanimo. Gihandom ka niya. Gitan-aw ka niya sa mata sa gugma ug wala gyud niya ihikaw ang Iyang dakong kaluoy – kaluoy nga walay kinutuban.
Pabilhi ang dakong gugma ni Jesus kanimo karon ug hangtod sa hangtod. Pabilhi ang Iyang bililhong dugo ug paanod sa Iyang gugma.
Kay siya nag-ingon kang Moises, “Kaluy-an nako kadtong aduna akoy kaluoy ug magmapuangoron ako niadtong aduna akoy puangod.”
Busa wala kini mag-agad sa kabubut-on sa tawo o sa iyang paningkamot, kondili sa kaluoy sa Dios.
Ang Ginoo puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad.
Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ang tanang mga nasod naglibot kanako; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila!
Naglibot sila kanako, naglibot kanako sa tanang dapit; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila!
Naglibot sila kanako sama sa mga putyokan, sila nagdilaab sama sa kalayo sa mga tunok; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila.
Gitukmod ako nga tungod niana ako nagsukarap, apan ang Ginoo mitabang kanako.
Ang Ginoo mao ang akong kalig-on ug ang akong awit; siya nahimo nga akong kaluwasan.
Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon,
ang tuong kamot sa Ginoo gibayaw, ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon!”
Dili ako mamatay, kondili mabuhi ako, ug magsangyaw sa mga buhat sa Ginoo.
Gipanton ako sa Ginoo sa hilabihan gayod, apan wala ako niya itugyan ngadto sa kamatayon.
Buksi alang kanako ang mga ganghaan sa pagkamatarong aron ako mosulod niini ug magpasalamat sa Ginoo.
Pasultiha ang Israel, “Ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran.”
Hinumdomi ang imong kaluoy, O Ginoo, ug ang imong gugmang walay paglubad, kay kini sukad pa sa kakaraanan.
Ayaw hinumdomi ang mga sala sa akong pagkabatan-on o ang akong mga kalapasan; sumala sa imong gugmang walay paglubad, hinumdomi ako, tungod ug alang sa imong kaayo, O Ginoo!
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Mga igsoon, kon ang usa ka tawo maligas ngadto sa kalapasan, kamong mga espirituhanon kinahanglan nga mopahiuli kaniya uban sa espiritu sa kalumo. Pagmatngon sa imong kaugalingon, basin ug matintal ka usab.
Siya nga nagtabon sa iyang kalapasan dili mouswag, apan siya nga nagsugid ug nagbiya niini makakab-ot ug kaluoy.
Apan ikaw, O Ginoo, Dios nga maluluy-on ug puno sa grasya, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug sa pagkamatinumanon.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay.
Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Lakaw ug tun-i ninyo ang kahulogan niini, ‘Kaluoy ang gitinguha nako, dili ang halad’ kay ako mianhi dili sa pagtawag sa mga matarong, kondili sa mga makasasala.”
Kay ang tanang mga tawo gitugyan sa Dios ngadto sa pagkamasupilon aron ang tanan iyang kaluy-an.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Ug siya mitindog ug miadto sa iyang amahan. Apan samtang didto pa siya sa layo, nakita siya sa iyang amahan ug kini giabot ug kaluoy, ug midagan ug migakos kaniya ug mihalok kaniya.
Ug ang anak miingon kaniya, ‘Amahan ko, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan, dili na ako angay tawgon pa nga imong anak.’
O Israel, laom diha sa Ginoo! Kay diha sa Ginoo adunay gugmang walay paglubad, ug diha kaniya anaa ang madagayaong paglukat.
Ug iyang lukaton ang Israel gikan sa tanang kasal-anan niini.
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Batan-on ako kaniadto ug karon tigulang na ako, apan wala ako makakita sa matarong nga gibiyaan, o ang iyang anak magpakilimos ug pan.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob;
Tubaga ako, O Ginoo, kay ang imong gugmang walay paglubad maayo; sumala sa imong madagayaong kaluoy, lingia ako.
Dili ba nga angay usab unta ikaw nga maluoy sa imong isigkaulipon ingon nga ako naluoy kanimo?’
Kaluy-i intawon ako, O Dios, sumala sa imong gugmang walay paglubad; sumala sa imong dakong kaluoy papasa ang akong mga kalapasan.
Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako.
Ayaw ako isalikway gikan sa imong atubangan, ug ayaw kuhaa ang imong balaang Espiritu gikan kanako.
Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug agaka ako diha sa masinugtanon nga espiritu.
Unya tudloan nako sa imong mga pamaagi ang mga malapason, ug ang mga makasasala mamalik nganha kanimo.
Luwasa ako gikan sa sala sa pagpatay, O Dios, ikaw nga Dios sa akong kaluwasan, ug ang akong dila mag-awit sa kusog mahitungod sa imong pagkamatarong.
O Ginoo, abliha ang akong mga ngabil, ug ang akong baba magpadayag sa pagdayeg kanimo.
Kay ikaw dili malipay sa halad nga inihaw; kon ako maghalad ug halad nga sunogon dili ikaw mahimuot.
Ang halad nga dawaton sa Dios mao ang espiritu nga mapaubsanon; ang usa ka mapaubsanon ug mahinulsolon nga kasingkasing, O Dios, dili nimo isalikway.
Buhata ang maayo alang sa Zion, sumala sa imong maayong kabubut-on; patindoga pag-usab ang mga kuta sa Jerusalem,
unya ikaw mahimuot sa mga matarong nga halad, sa halad nga sunogon ug sa tibuok nga halad nga sunogon; unya ihalad nila ang mga torong baka ibabaw sa imong halaran.
Hugasi ako pag-ayo gikan sa akong kasal-anan, ug hinloi ako gikan sa akong sala!
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Apan sa gipadayag na ang pagkamaluluy-on sa Dios nga atong Manluluwas ug ang iyang gugma alang sa mga tawo,
kita iyang giluwas, dili tungod sa mga binuhatan nga atong nahimo diha sa pagkamatarong, kondili tungod sa iyang kaluoy, pinaagi sa paghugas ngadto sa bag-ong pagkatawo ug sa pagbag-o pinaagi sa Espiritu Santo
Siya ang nahinumdom kanato sa atong ubos nga kahimtang, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
ug pasayloa kami sa among mga utang sama nga gipasaylo usab namo ang mga nakautang kanamo,
Kay ako magmaluluy-on sa ilang kalapasan, ug ang ilang kasal-anan dili na nako hinumdoman.”
Bulahan siya nga ang kalapasan gipasaylo, nga ang sala gitabonan.
Daghan ang mga kasakitan sa mga tawong daotan; apan ang gugmang walay paglubad naglibot kaniya nga nagsalig sa Ginoo.
Pagmaya diha sa Ginoo ug paglipay, kamong mga matarong ug paninggit kamo sa kalipay, kamong tanan nga matarong ug kasingkasing!
Bulahan ang tawo nga kaniya wala isipa sa Ginoo ang kasal-anan, ug nga diha sa iyang espiritu walay limbong.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Dayega ang Ginoo! O pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran!
Ang iyang kaluoy anaa sa mga may kahadlok kaniya, gikan sa mga kaliwatan ngadto sa mga kaliwatan.
Unya si David miingon kang Gad, “Ako ania sa dakong kaguol, itugot nga mahulog kami sa kamot sa Ginoo kay ang iyang kaluoy dako apan ayaw itugot nga ako mahulog sa kamot sa tawo.”
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Kay ako walay kalipay sa kamatayon ni bisan kinsa, nag-ingon ang Ginoong Dios. Busa balik ug mabuhi.”
Apan siya nga maluluy-on, nagpasaylo sa ilang kasal-anan, ug wala molaglag kanila; sa makadaghan gipugngan niya ang iyang kasuko, ug wala niya pukawa ang tibuok niyang kaligutgot.
Kaluy-i ako, O Ginoo, kay ako naluya na; ayoha ako, O Ginoo, kay ang akong mga bukog nagkalisod.
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
Kaluy-i intawon ako, O Dios, sumala sa imong gugmang walay paglubad; sumala sa imong dakong kaluoy papasa ang akong mga kalapasan.
“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero.
nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto;
Kon ikaw, O Ginoo, nagtimaan pa unta sa mga kasal-anan, O Ginoo, kinsa ba ang makasugakod?
Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, aron ikaw takos nga kahadlokan.
apan pagmaluluy-on kamo sa usa ug usa, ug lumo ug kasingkasing, mapinasayloon sa usa ug usa, ingon nga kamo gipasaylo sa Dios tungod kang Cristo.
Kaniadto kamo dili katawhan sa Dios, apan karon kamo katawhan na sa Dios; kaniadto kamo wala kaluy-i, apan karon kamo gikaluy-an na.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
kaniya nga naglaglag sa mga panganay sa Ehipto, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
ug nagkuha sa Israel gikan sa taliwala nila, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
pinaagi sa kusgan nga kamot ug sa tinuy-od nga bukton, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
kaniya nga nagbahin sa Dagat nga Pula, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran,
ug naghimo sa Israel nga makaagi sa taliwala niini, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
apan mibuntog sa Paraon ug sa iyang kasundalohan didto sa Dagat nga Pula, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
kaniya nga nagmando sa iyang katawhan latas sa kamingawan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
kaniya nga milaglag sa gamhanang mga hari, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran,
ug mipatay sa mga bantogang hari, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran,
kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
O pagpasalamat sa Dios sa mga dios, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
ug kang Og nga hari sa Basan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
ug naghatag sa ilang yuta ingon nga usa ka panulundon, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
usa ka panulundon ngadto sa Israel nga iyang alagad, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Siya ang nahinumdom kanato sa atong ubos nga kahimtang, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
ug nagluwas kanato gikan sa atong mga kaaway, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
siya nga naghatag ug pagkaon sa tanang unod, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
O pagpasalamat sa Dios sa langit, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
O pagpasalamat sa Ginoo sa mga ginoo, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Unya si Pedro miduol ug miingon kaniya, “Ginoo, makapila ba makasala ang akong igsoon batok kanako, ug pasayloon nako siya? Makapito ba?”
Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ako mag-ingon kanimo nga makapito, kondili 70 ka pito.
pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.
Ikaw motindog ug maluoy sa Zion, kay panahon na sa pagkaluoy kaniya; ang panahon nga gitakda miabot na.
apan gikaluy-an ako tungod niini, aron nga dinhi kanako nga mao ang labawng makasasala, si Jesu-Cristo makapadayag sa iyang hingpit nga pailob alang sa usa ka sumbanan ngadto kanila nga mosalig kaniya alang sa kinabuhing dayon.
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
ug aron ang mga Gentil maghimaya sa Dios tungod sa iyang kaluoy, sumala sa nasulat, “Busa ako magdayeg kanimo taliwala sa mga Gentil, ug mag-awit ako sa paghimaya sa imong ngalan”.
Tabangi kami, O Dios sa among kaluwasan, alang sa himaya sa imong ngalan; ug luwasa kami ug pasayloa sa among mga sala tungod ug alang sa imong ngalan!
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Apan ang tigpaningil ug buhis nga nagtindog sa layo, wala gani motan-aw ngadto sa langit, apan nagpukpok sa iyang dughan nga nag-ingon, ‘O Dios, kaluy-i ako nga makasasala!’
dili sila gutomon o uhawon, ang init nga hangin o ang adlaw dili mohampak kanila, kay siya nga adunay kaluoy kanila magmando kanila, ug sa daplin sa mga tuboran sa tubig siya magtultol kanila.
Ipabati kanako sa kabuntagon ang imong gugmang walay paglubad, kay diha kanimo gibutang nako ang akong pagsalig. Tudloi ako sa dalan nga akong subayon, kay nganha kanimo gibayaw nako ang akong kalag.
Busa wala kini mag-agad sa kabubut-on sa tawo o sa iyang paningkamot, kondili sa kaluoy sa Dios.
Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako.
Pasalamati ninyo ang Ginoo kay siya maayo, kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Kay ang imong gugmang walay paglubad habog hangtod sa kalangitan, ang imong kamatuoran hangtod sa kapanganoran.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
ug nganha kanimo, O Ginoo, imo ang gugmang walay paglubad. Kay ikaw nagbalos sa tawo sumala sa iyang buhat.
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
O pagpasalamat sa Dios sa langit, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Kay ang akong kasal-anan milapaw sa akong ulo; sama sa bug-at nga palas-anon, hilabihan ra kini kabug-at alang kanako.
Busa kinahanglan nga mahimo siya nga sama sa iyang mga igsoon sa tanang kahimtang, sa tuyo nga mahimo siyang labawng pangulong pari nga maluluy-on ug kasaligan diha sa pagpangalagad sa Dios alang sa kapasayloan sa mga sala sa katawhan.
Sa nakita niya ang panon sa katawhan, naluoy siya kanila kay sila nangalibog ug makaluluoy sama sa mga karnero nga walay tigbantay.
Apan ang Dios nga dato sa kaluoy, tungod sa iyang dakong gugma alang kanato,
bisan sa dihang patay pa kita tungod sa atong mga kasal-anan, naghimo kanato nga buhi uban kang Cristo. Tungod sa grasya giluwas kamo.
kay ang Ginoo nga inyong Dios maluluy-on nga Dios. Dili siya mopakyas kaninyo o molaglag kaninyo o malimot sa iyang kasabotan uban sa inyong mga katigulangan nga iyang gipanumpa kanila.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.
Apan ang Ginoo nag-uban kang Jose ug nagpakita kaniya sa gugmang walay paglubad ug gihimo siya nga mahimut-an sa panan-aw sa tinugyanan sa bilanggoan.
kita iyang giluwas, dili tungod sa mga binuhatan nga atong nahimo diha sa pagkamatarong, kondili tungod sa iyang kaluoy, pinaagi sa paghugas ngadto sa bag-ong pagkatawo ug sa pagbag-o pinaagi sa Espiritu Santo
Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos;
bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay!
Busa ikaw, balik sa imong Dios, hupti ang gugma ug hustisya ug paghulat nga mapadayonon alang sa imong Dios.
Ang kaayo ug kaluoy magpadayon gayod uban kanako sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, ug magpuyo ako sa balay sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.
Hinumdomi ang imong kaluoy, O Ginoo, ug ang imong gugmang walay paglubad, kay kini sukad pa sa kakaraanan.
“Ngadto sa mga maunongon, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga maunongon; ngadto sa mga hingpit, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga hingpit;
Ang gugmang walay paglubad ug pagkamaunongon magtagbo; ang pagkamatarong ug ang pakigdait maghalok sa usa ug usa.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.