Kategorya
76 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagsimba sa Dios
Kay ang pagsimba gikan man sa kasingkasing, sa tinuod nga pagbati nato ngadto sa Ginoo, nagpasabot kini og pagtuman, pag-alagad, paghatag sa atong kaugalingon, paghigugma, ug uban pa. Sa ato pa, usa kini ka pamaagi sa pagkinabuhi nga magtugot nato nga makig-uban sa Espiritu Santo (Juan 4:24).
Kon kita mosimba sa Ginoo, dunay mga katingalahang butang nga mahitabo; mabati nato ang pagbag-o, ang pagkausab, ug ang pagkabag-o, nga makaayo sa atong sulod ug sa atong lawas. Ang bunga sa Espiritu makita sa atong kinabuhi ug ang atong pagkatawo mahimong sensitibo nga dili nato gusto nga pasakitan ang Ginoo, kay atubangan kita sa usa ka Balaan nga angay pasidunggan ug himayaon.
Sumala sa iyang pulong, ang Ginoo nagpuyo sa taliwala sa pagdayeg sa iyang katawhan, busa kinahanglan nga kanunay natong simbahon ang ngalan sa Ginoo, ibutang siya labaw sa tanan natong kahimtang ug ibase kini sa gugma nga gipakita ni Jesus matag adlaw.
Busa, importante nga matag buntag, gikan sa kahiladman sa imong kasingkasing, mogula ang tinuod nga pagdayeg sa Hari, tungod sa iyang pagkatawo ug sa iyang nahimo sa kinabuhi sa matag usa. Kon mailhan na nato ang Ginoo, dili gyud nato mapugngan ang pagsimba kaniya, ang pagbaton og mapasalamaton nga kasingkasing sa iyang atubangan, ug ang pagdayeg sa iyang pagkadako.
Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;
Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo.
Dayegon ko ikaw, akong Dios ug Hari, ug dayegon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Kining siyudara mahimo alang kanako nga usa ka ngalan sa kalipay, usa ka pagdayeg ug usa ka himaya sa atubangan sa tanang mga nasod sa yuta nga makadungog sa tanang kaayohan nga buhaton nako kanila. Sila mangahadlok ug mangurog tungod sa tanang kaayohan ug tanang kauswagan nga akong gihatag niini.
Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda.
Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios.
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Kadungganan ug kahalangdon anaa sa iyang atubangan, kalig-on ug katahom anaa sa iyang balaan nga puluy-anan.
Kay gamhanan ang Ginoo, ug takos sa labing dako nga pagdayeg, siya angay nga kahadlokan ibabaw sa tanang mga dios.
O dali kamo, magsimba ug mangyukbo kita; mangluhod kita sa atubangan sa Ginoo nga atong Magbubuhat!
Kay siya mao ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan, ug mga karnero sa iyang kamot. Niining adlawa mamati lamang unta kamo sa iyang tingog!
Apan ako uban sa tingog sa pagpasalamat maghalad kanimo; unsay akong gipanaad akong bayran. Ang pagluwas iya sa Ginoo!”
Ang akong baba magsulti sa pagdayeg sa Ginoo, ug ipagdayeg sa tanan nga unod ang iyang balaan nga ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Dungog ug kahalangdon anaa sa iyang atubangan; kusog ug kalipay anaa sa iyang dapit.
Ang Dios espiritu ug ang mga magsimba kaniya kinahanglang magsimba diha sa espiritu ug sa kamatuoran.”
“Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan?
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
Nganha kanimo, O Dios sa akong mga katigulangan, ako nagpasalamat ug nagdayeg kay ikaw naghatag kanako ug kaalam ug kalig-on ug nagpadayag kanako sa among gipangayo kanimo, kay imong gipadayag kanamo ang butang mahitungod sa hari.”
Unya ang akong dila magsulti mahitungod sa imong pagkamatarong ug sa pagdayeg kanimo sa tibuok nga adlaw.
Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
nga nag-ingon, “Ipahayag nako ang imong ngalan ngadto sa akong mga igsoon, taliwala sa mga tinawag dayegon ko ikaw.”
Gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon, ug ang iyang pagkagamhanan dili gayod matukib.
“Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta.
Ihatag ninyo sa Ginoo ang himaya sa iyang ngalan; simbaha ninyo ang Ginoo sa katahom sa pagkabalaan.
Dili namo kini itago gikan sa ilang mga anak, apan isugilon ngadto sa kaliwatan nga umaabot ang mga dalaygong buhat sa Ginoo, ug ang iyang gahom, ug ang mga katingalahang buhat nga iyang gihimo.
“Walay laing balaan sama sa Ginoo, walay lain gawas kanimo; walay laing bato sama sa atong Dios.
Sa dihang nahinumdom ako niini ang akong kasingkasing naguol pag-ayo: giunsa nako pag-uban sa panon sa katawhan, ug sa pagpangulo kanila sa pagpanglakaw ngadto sa balay sa Dios, uban sa tingog sa kalipay ug pagpasalamat, usa ka dakong panon nga nagsaulog.
Unya kami nga imong katawhan, ang mga karnero sa imong sibsibanan, magpasalamat kanimo hangtod sa kahangtoran; kami magdayeg kanimo kanunay gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
ang katawhan nga akong giumol alang sa akong kaugalingon, aron sila magpahayag sa pagdayeg kanako.
Kanimo naggikan ang akong pagdayeg taliwala sa dakong katilingban; akong tumanon ang akong mga saad atubangan sa mga may kahadlok kaniya.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Busa magpasalamat kita tungod sa atong pagkadawat sa gingharian nga dili matarog ug tungod niana ihalad nato ngadto sa Dios ang makapahimuot nga pagsimba, nga inubanan sa pagtahod ug kahadlok,
kay ang atong Dios usa ka kalayo nga mag-ut-ot.
Ug gikan sa trono miabot ang usa ka tingog nga nagsinggit, “Dayega ninyo ang atong Dios, kamong tanan nga iyang mga ulipon, kamo nga may kahadlok kaniya, mga dili inila ug mga bantogan.”
Ug ang mga tigbantay sa karnero namauli nga naghimaya ug nagdayeg sa Dios tungod sa tanan nga ilang nadungog ug nakita sumala sa gisugilon kanila.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Unya si Jesus miingon kaniya, “Pahawa, Satanas! Kay nasulat kini, ‘Maoy simbaha ang Ginoo nga imong Dios, ug siya lamang ang alagara.’ ”
Ang tanang mga nasod nga imong gibuhat moduol ug mosimba sa atubangan nimo, O Ginoo, ug maghimaya sila sa imong ngalan.
Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug usa ka halad ug duol sa iyang atubangan! Simbaha ang Ginoo diha sa balaang katahom;
Kay kinahanglan nga dili kamo magsimba ug lain nga mga dios kay ang Ginoo, nga ang kinsang ngalan Abubhoan, abubhoan nga Dios,
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
“Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Kay kita mao ang mga tinuli, kita nagsimba sa Espiritu sa Dios, ug nagpasigarbo diha kang Cristo Jesus ug wala magsalig sa unod.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan!
Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.”
Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan.
Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
Ang mga bahandi ug dungog naggikan kanimo ug ikaw naghari sa tanan. Diha sa imong kamot ang gahom ug kusog ug sa imong kamot mao ang pagpadako, ug ang paghatag ug kusog sa tanan.
Apan ako, diha sa kadagaya sa imong gugmang walay paglubad, mosulod sa imong balay; diha sa pagkahadlok kanimo, magsimba ako atubangan sa imong Templo nga balaan.
Kawang lamang ang ilang pagsimba kanako kay ilang gitudlo ingon nga doktrina ang mga lagda sa tawo.’ ”
Ug ang Ginoo miingon, “Tungod kay kini nga katawhan nagpaduol kanako pinaagi sa ilang baba ug nagpasidungog kanako pinaagi sa ilang mga ngabil, apan gipalayo nila ang ilang kasingkasing gikan kanako, ug ang ilang kahadlok kanako usa ka sugo sa mga tawo nga naandang gitudlo;
Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan!
Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda.
Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong.
Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako.
Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba!
Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop.
Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan.
Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon.
Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong!
Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg;
magyukbo ako paatubang sa imong Templo nga balaan ug magpasalamat sa imong ngalan tungod sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon; kay gibayaw nimo labaw sa tanan ang imong ngalan ug ang imong pulong.
aron mahimo akong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga Gentil diha sa pagpangalagad ingon nga pari sa Maayong Balita sa Dios aron ang halad sa mga Gentil dawaton ingon nga gibalaan sa Espiritu Santo.
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Dios, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa atong Hari, pag-awit ug mga pagdayeg!
Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo.
Kahadloki ninyo ang Ginoo nga inyong Dios. Pag-alagad kamo kaniya ug panumpa pinaagi sa iyang ngalan.
Ug ang tanang mga anghel nagtindog nga nag-alirong sa trono ug sa mga kadagkoan ug sa upat ka mga buhing binuhat, ug nanghapa sila sa atubangan sa trono ug misimba sa Dios
ug nag-ingon, “Amen! Ang pagdayeg ug ang himaya ug ang kaalam ug ang pagpasalamat ug ang kadungganan ug ang gahom ug ang kusog ngadto sa among Dios hangtod sa kahangtoran! Amen.”
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Ug ang usa mitawag sa usa ug miingon, “Balaan, balaan, balaan ang Ginoo sa mga panon, ang tibuok nga yuta napuno sa iyang himaya.”
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, sila mangahimong tukbonon alang sa mga iro nga ihalas.
Apan ang hari maglipay diha sa Dios; ang matag usa nga manumpa pinaagi kaniya maghimaya; kay ang baba sa mga bakakon patak-omon.
Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya.
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat.
Makapahimuot kini sa Ginoo labaw kay sa usa ka baka o usa ka torong baka nga adunay mga sungay ug mga kuko.
Ug si Jesus mitubag kaniya, “Nasulat kini, ‘Simbahon nimo ang Ginoo nga imong Dios, ug siya lamang ang imong alagaran.’”
kay ang kamatuoran mahitungod sa Dios ilang gipulihan ug bakak ug mao na hinuoy ilang gisimba ug gialagaran ang binuhat ug wala nila simbaha ug alagara ang Magbubuhat nga dalaygon hangtod sa kahangtoran! Amen.
Kinsa bay dili mahadlok ug dili maghimaya sa imong ngalan, O Ginoo? Kay ikaw lamang mao ang balaan. Ang tanang kanasoran manganha ug magsimba diha sa imong atubangan, kay ang imong mga hukom gikapadayag na man.”