Kategorya
60 Mga Bersikulo Bahin sa mga Nasod nga Nagasimba sa Dios
Dayega si Jehova, mga katawhan! Pagdayeg kaniya, tanang nasod!
Mao kini ang giingon sa Salmista, nga kinahanglan nato iproklama ang balaan nga ngalan sa Ginoo. Kinahanglan nato Siya pasidunggan ug ipakita ang atong kalipay. Dako kaayo ang Iyang pagkamatinud-anon. Siya ang atong tigpanalipod ug tig-away alang sa matag nasod. Bisan kinsang nasod nga mosimba ug moyukbo Kaniya, Iyang pasayloon ug ayohon.
Kon kita giingnan nga dayegon Siya karon, nagpasabot nga Siya ra ang atong simbahon, wala nay lain. Kon kita, Iyang katawhan, anaa sa Iyang tiilan, ang langit moabli ug ang himaya sa Ginoo mopadayag, nga magdala ug dakong kausaban. Mao kini ang paagi nga si Jesus mopadayag sa Iyang kaugalingon, nga magdala ug tinuod nga paghinulsol sa atong kinabuhi.
Ning malisod nga panahon, kinahanglan gyud nga ang tanang tawo, bisan asa nga nasod, moila nga si Kristo mao ang Ginoo. Ang nasod nga nagbutang sa Ginoo isip labaw sa tanan, makakita unsaon sa Ginoo pagpakig-away alang kanila ug pagpanalangin sa ilang yuta. Makapuyo sila sa kalinaw ug kahilom kay ilang gikoronahan ang Ginoo isip Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo.
Ang Ginoo makig-away alang kanato. Dili na ta angay mahadlok sa umaabot kay ang atong kasingkasing puno sa pagsalig. Magtukod kita ug mga altar sa pagsimba, ipataas ang atong mga tingog sa kadalanan, ug tawagon ang katawhan ni Kristo nga mogawas hangtod nga ang Iyang ngalan mapasidunggan sa tibuok kalibutan. Siya angayng dayegon hangtod sa kahangturan.
Ang Ginoo bantogan diha sa Zion; siya gibayaw ibabaw sa tanang mga katawhan. Padayega sila sa imong bantogan ug makalilisang nga ngalan! Balaan siya!
Dayega ninyo ang atong Dios, O mga katawhan, himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya,
Pag-awit alang sa kalipay, O kalangitan, paglipay, O yuta, ug paghugyaw, O kabukiran, diha sa pag-awit! Kay ang Ginoo naghupay sa iyang katawhan, ug adunay kaluoy sa iyang sinakit.
Ipadayag ang iyang himaya ngadto sa kanasoran, ang iyang katingalahan nga mga buhat ngadto sa tanang katawhan!
Pag-awit kamo ngadto sa Dios, O mga gingharian sa kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, Selah
Unya ang atong mga baba napuno sa pagkatawa, ug ang atong mga dila sa paghugyaw sa kalipay; unya misulti sila sa kanasoran, “Ang Ginoo nagbuhat ug dagkong mga butang alang kanila.”
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Kining siyudara mahimo alang kanako nga usa ka ngalan sa kalipay, usa ka pagdayeg ug usa ka himaya sa atubangan sa tanang mga nasod sa yuta nga makadungog sa tanang kaayohan nga buhaton nako kanila. Sila mangahadlok ug mangurog tungod sa tanang kaayohan ug tanang kauswagan nga akong gihatag niini.
“Dayega ang iyang katawhan, O mga nasod; kay siya manimalos sa dugo sa iyang mga sulugoon, ug manimalos sa iyang mga kabatok, ug magbayad sa sala sa iyang yuta, alang sa iyang katawhan.”
Ang tanang mga kinatumyan sa yuta mahinumdom ug modangop ngadto sa Ginoo; ug ang tanang mga kabanayan sa mga kanasoran magsimba sa atubangan niya.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, ipahibalo ang iyang mga buhat ngadto sa katawhan!
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, isugilon ang iyang mga buhat ngadto sa tanang katawhan!
ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”;
Ang tanang mga nasod nga imong gibuhat moduol ug mosimba sa atubangan nimo, O Ginoo, ug maghimaya sila sa imong ngalan.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga katawhan, ug kanimo mag-awit ako sa mga pagdayeg taliwala sa mga nasod.
Mahitabo sa ulahing mga adlaw nga ang bukid sa balay sa Ginoo ipahiluna ingon nga kinahabogan sa kabukiran, ug ituboy ibabaw sa kabungtoran; ug ang tanang kanasoran mag-ambahan ngadto kaniya. Nianang adlawa isalibay sa mga tawo ang ilang mga diosdios nga plata ug ang mga diosdios nga bulawan, nga gibuhat nila aron simbahon, ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog, aron mosulod sa mga langob sa mga bato, ug sa mga liki sa mga pangpang, gikan sa atubangan sa pagkamakalilisang sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon, sa diha nga siya motindog aron sa paglisang sa yuta. Biyai ninyo ang tawo nga ang gininhawa anaa sa iyang ilong; kay sa unsa man siya isipon? Daghang mga katawhan ang mangadto ug mag-ingon, “Dali kamo, mangadto kita sa bukid sa Ginoo, ngadto sa balay sa Dios ni Jacob, aron tudloan niya kita sa iyang mga dalan, ug manglakaw kita sa iyang mga agianan.” Kay gikan sa Zion mogula ang balaod ug ang pulong sa Ginoo gikan sa Jerusalem.
Bayawa ninyo ang Ginoo nga atong Dios; simba kamo didto sa tumbanan sa iyang mga tiil! Balaan siya!
Ug ang Ginoo mahimong hari sa tibuok nga yuta. Nianang adlawa usa lamang ang Ginoo, ug usa ra ang iyang ngalan.
Padayega kanimo ang mga katawhan, O Dios; Padayega kanimo ang tanang katawhan! Himoa nga ang mga nasod magmaya ug mag-awit sa kalipay, kay hukman nimo ang mga katawhan diha sa kaangayan ug mandoan nimo ang mga nasod sa ibabaw sa yuta. Selah Padayega kanimo ang mga katawhan, O Dios; padayega ang tanang katawhan kanimo!
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit; pag-awit alang sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon taliwala sa mga nasod, “Ang Ginoo naghari! Ang kalibotan natukod, dili gayod kini matarog; hukman niya ang mga katawhan diha sa kaangayan.” Palipaya ang kalangitan, ug pamayaa ang yuta; padahunoga ang dagat, ug ang tanan nga nakapuno niini; pahugyawa ang kapatagan ug ang tanan nga anaa niini! Unya ang tanang mga kahoy sa lasang mag-awit sa kalipay sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran. Pag-awit ngadto sa Ginoo, dayega ang iyang ngalan; isugilon ang iyang pagluwas matag adlaw. Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan!
Ipanugilon nila ang kabantog sa imong madagayaong kaayo, ug mag-awit sa kusog sa imong pagkamatarong.
Nianang adlawa ako makighusay sa tanang nagdaogdaog kanimo. Ug akong luwason ang bakol ug tigomon ang mga sinalikway, ug ang ilang kaulawan himoon nako nga usa ka pagdayeg ug kabantog sa tibuok nga yuta.
Unya ang tanan nga wala mamatay gikan sa tanang mga nasod nga miadto batok sa Jerusalem moadto matag tuig aron pagsimba sa Hari, ang Ginoo sa mga panon, paghimo sa Kasaulogan sa Balongbalong.
Padayega kanimo ang mga katawhan, O Dios; Padayega kanimo ang tanang katawhan! Himoa nga ang mga nasod magmaya ug mag-awit sa kalipay, kay hukman nimo ang mga katawhan diha sa kaangayan ug mandoan nimo ang mga nasod sa ibabaw sa yuta. Selah
Apan sa ulahing mga adlaw mahitabo nga ang bukid sa balay sa Ginoo himoon nga labing habog sa kabukiran, ug bayawon ibabaw sa kabungtoran; ug ang mga katawhan magbaha ngadto niini, Paglimbaglimbag ug pag-agulo, O anak nga babaye sa Zion, sama sa babaye nga nagbati; kay karon mogula gayod ikaw sa siyudad ug magpuyo diha sa kapatagan; moadto ikaw sa Babilonia. Didto luwason ikaw, didto ang Ginoo maglukat kanimo gikan sa kamot sa imong mga kaaway. Karon daghang mga nasod ang nagtigom batok kanimo, nga nag-ingon, “Hugawan nato siya, ug sud-ongon sa atong mga mata ang Zion.” Apan sila wala masayod sa mga hunahuna sa Ginoo, sila wala makasabot sa iyang laraw, siya nagtigom kanila ingon sa mga bugkos sa uhay ngadto sa giokanan. Tindog ug paggiok, O anak nga babaye sa Zion, kay ang imong sungay himoon nako nga puthaw ug ang imong mga kuko himoon nako nga bronsi; ikaw magdugmok sa daghang mga katawhan, ug maghalad sa ilang nakuha ngadto sa Ginoo, sa ilang katigayonan ngadto sa Ginoo sa tibuok nga yuta. ug daghang mga nasod moadto ug moingon, “Dali kamo, ug mangadto kita sa bukid sa Ginoo, ngadto sa balay sa Dios ni Jacob; aron siya magtudlo kanato sa iyang mga pamaagi, ug kita maglakaw sa iyang mga agianan.” Kay gikan sa Zion mogula ang Balaod, ug ang pulong sa Ginoo gikan sa Jerusalem.
Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan! Kay gamhanan ang Ginoo, ug takos sa labing dako nga pagdayeg, siya angay nga kahadlokan ibabaw sa tanang mga dios.
“Ug ang mga langyaw nga miduol sa Ginoo, aron sa pag-alagad kaniya ug sa paghigugma sa ngalan sa Ginoo, ug mahimo nga iyang mga sulugoon, ang matag usa nga nagtuman sa adlaw nga igpapahulay ug wala magpasipala niini, ug naghupot gayod sa akong kasabotan— kini akong dad-on ngadto sa akong bukid nga balaan, ug himoon nako sila nga malipayon diha sa akong balay nga ampoanan; ang ilang mga halad nga sinunog ug ang ilang mga halad nga inihaw dawaton nako sa ibabaw sa akong halaran, kay ang akong balay tawgon nga usa ka balay nga ampoanan alang sa tanang mga katawhan.
Kinsa bay dili mahadlok ug dili maghimaya sa imong ngalan, O Ginoo? Kay ikaw lamang mao ang balaan. Ang tanang kanasoran manganha ug magsimba diha sa imong atubangan, kay ang imong mga hukom gikapadayag na man.”
Busa sa inyong pagpanglakaw himoang mga tinun-an ang tanang kanasoran, nga magbautismo kanila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak ug sa Espiritu Santo,
kini akong dad-on ngadto sa akong bukid nga balaan, ug himoon nako sila nga malipayon diha sa akong balay nga ampoanan; ang ilang mga halad nga sinunog ug ang ilang mga halad nga inihaw dawaton nako sa ibabaw sa akong halaran, kay ang akong balay tawgon nga usa ka balay nga ampoanan alang sa tanang mga katawhan.
Kay gikan sa pagsubang sa adlaw bisan hangtod sa pagsalop niini, ang akong ngalan bantogan taliwala sa kanasoran ug sa matag dapit ang insenso ihalad alang sa akong ngalan, ug ang ulay nga halad, kay ang akong ngalan bantogan taliwala sa kanasoran, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan!
Ipakpak ang inyong mga kamot, kamong tanang mga katawhan! Panghugyaw kamo ngadto sa Dios uban sa kusog nga awit sa kalipay!
“Kay ako nasayod sa ilang mga buhat ug sa ilang mga hunahuna ug ako moabot aron sa pagtigom sa tanang mga nasod ug mga pinulongan; ug sila manganhi ug makakita sa akong himaya, ug magbutang ako ug ilhanan taliwala kanila. Ug gikan kanila ako magpadala ug pipila sa mga nahibilin ngadto sa mga nasod, sa Tarsis, sa Put, ug sa Lud nga naggamit sa pana, ngadto sa Tubal ug sa Javan, ngadto sa mga pulo nga layo, nga wala makadungog sa akong kabantog o makakita sa akong himaya; ug sila magpahayag sa akong himaya taliwala sa kanasoran.
Pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, ang pagdayeg kaniya gikan sa kinatumyan sa yuta! Padahunoga ang kadagatan ug ang tanan nga anaa niini, ang kapuloan ug ang mga nagpuyo niini. Patugbawa sa ilang mga tingog ang mga kamingawan ug ang mga siyudad niini, ang mga balangay nga gipuy-an sa Kedar; paawita sa kalipay ang mga nagpuyo sa Sela, pasinggita sila gikan sa kinatumyan sa kabukiran. Pahimayaa sila sa Ginoo, ug ipapahayag ang pagdayeg kaniya diha sa kapuloan.
O Ginoo, akong kalig-on, ug akong panalipod, akong dalangpanan panahon sa kalisdanan, nganha kanimo ang mga nasod moanha gikan sa mga kinatumyan sa yuta, ug moingon, “Ang among katigulangan walay napanunod kondili kabakakan, mga butang nga walay bili nga walay kapuslanan.
Ang tanang mga hari sa yuta magdayeg kanimo, O Ginoo, kay sila nakadungog sa mga pulong sa imong baba;
Ang tibuok nga yuta magsimba kanimo; sila mag-awit ug mga pagdayeg nganha kanimo, mag-awit ug mga pagdayeg nganha sa imong ngalan.” Selah
‘Ug mahitabo sa kataposang mga adlaw, nag-ingon ang Dios, nga ako magbubo sa akong Espiritu ngadto sa tanang katawhan, ug ang inyong mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye magpropesiya, ug ang inyong mga batan-ong lalaki makakita ug mga panan-awon, ug ang inyong mga tigulang nga lalaki magdamgo ug mga damgo. Nianang mga adlawa, sa akong mga sulugoong lalaki ug sa akong mga sulugoong babaye, ako magbubo sa akong Espiritu ug sila magpropesiya. Ug sa itaas ako magpakita ug mga kahibulongan diha sa langit, ug sa ubos ang mga ilhanan diha sa yuta, dugo, ug kalayo, ug gabon nga aso. Ug sa kalit dihay tingog gikan sa langit nga sama sa huros sa kusog nga hangin ug milukop sa tibuok balay diin didto sila nanglingkod. Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga dako ug dayag. Ug mahitabo nga si bisan kinsa nga magtawag sa ngalan sa Ginoo, maluwas.’
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
Ang Ginoo mahimong makalilisang alang kanila; iyang pagutman ang tanang mga dios sa yuta, ug ngadto kaniya managyukbo, ang matag usa diha sa iyang dapit, ang tanang kayutaan sa mga nasod.
Ug ang kanasoran moduol sa imong kahayag, ug ang mga hari nganha sa kasilaw sa imong pagsubang.
Panghugyaw kamo nga malipayon ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta! Alagari ang Ginoo uban ang kalipay; duol kamo sa iyang atubangan uban ang pag-awit!
Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod!
Ang Ginoo magpaila sa iyang kaugalingon ngadto sa mga Ehiptohanon, ug ang mga Ehiptohanon makaila sa Ginoo nianang adlawa ug sila magsimba uban ang halad nga inihaw ug ang halad nga sunogon ug sila maghimo ug panaad ngadto sa Ginoo ug buhaton kini.
“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Moanhi pa ang mga katawhan, bisan ang mga nagpuyo sa daghang mga siyudad. Ang mga nagpuyo sa usa ka siyudad moadto sa lain, nga mag-ingon, ‘Mangadto dayon kita aron sa pagpangamuyo sa kaluoy sa Ginoo, ug sa pagpangita sa Ginoo sa mga panon; ako moadto usab.’ Daghang mga katawhan ug mga lig-ong nasod ang moadto aron sa pagpangita sa Ginoo sa mga panon didto sa Jerusalem ug sa pagpangamuyo sa kaluoy sa Ginoo. Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Nianang mga adlawa napulo ka tawo gikan sa tanang mga pinulongan sa mga nasod ang mokupot sa kupo sa usa ka Judio, nga mag-ingon, ‘Paubana kami kanimo kay kami nakadungog nga ang Dios nag-uban kanimo.’ ”
Unya ang ikapitong anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug sa langit dihay mga kusog nga tingog nga nag-ingon, “Ang gingharian sa kalibotan nahimong gingharian sa atong Ginoo ug sa iyang Cristo, ug siya maghari hangtod sa kahangtoran.”
Ug gihatag kaniya ang paggahom, ug himaya ug gingharian aron ang tanang mga katawhan, mga nasod, ug mga pinulongan mag-alagad kaniya; ang iyang paggahom walay kataposan, paggahom nga dili molabay, ug ang iyang gingharian dili mapukan.
Mga hari sa yuta ug tanan nga mga katawhan, mga kadagkoan ug tanang mga pangulo sa yuta! Mga batan-ong lalaki ug mga batan-ong babaye, mga tigulang ug kabataan! Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit.
“Kay ako nasayod sa ilang mga buhat ug sa ilang mga hunahuna ug ako moabot aron sa pagtigom sa tanang mga nasod ug mga pinulongan; ug sila manganhi ug makakita sa akong himaya,
Nianang panahona ang Jerusalem tawgon nga trono sa Ginoo, ug ang tanang mga nasod tigomon ngadto niini, ngadto sa atubangan sa Ginoo, sa Jerusalem, ug dili na sila magmapugsanon sa pagsunod sa ilang daotang kasingkasing.
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo! Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Ug daghang mga nasod ang magtipon ngadto sa Ginoo nianang adlawa, ug mahimo nga akong katawhan, ug ako mopuyo sa taliwala nimo, ug ikaw makaila nga ang Ginoo sa mga panon maoy nagsugo kanako nganhi kanimo.