Kategorya
114 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pag-awit ug Pagdayeg sa Dios
Higugmaon nato ang pag-awit para sa Ginoo, kay kini usa ka lawom nga pagsimba sa Iyang pagkadako. Sa Bibliya, daghan kaayo tag mabasa nga pag-awit isip pagdayeg ug pagpahayag sa atong gugma sa atong Magbubuhat.
Gikan pa sa mga salmo ni Haring David, ang musika giisip nga gamhanan nga paagi aron makakonektar ta sa atong Ginoo. Kon moawit ta para sa Ginoo, makapahayag ta sa atong pasalamat ug mga gibati Kaniya sa talagsaon nga paagi. Sama sa giingon sa Salmo 95:1, "Dali, mangaawit kita kang Jehova; mangalipay kita sa bato sa atong kaluwasan."
Giawhag sab ta ni Apostol Pablo sa Efeso 5:19 nga, "Magsultihanay kamo pinaagi sa mga salmo, mga himno ug mga espirituhanong awit, nga magaawit ug magadayeg sa Ginoo diha sa inyong mga kasingkasing." Ang pag-awit para sa Ginoo usa ka paagi sa pag-abli sa atong kasingkasing ug paghatag Kaniya ug himaya.
Samtang moawit ta ug mga pagdayeg, atong tugotan ang Espiritu Santo nga pun-on ta sa Iyang presensya ug bag-ohon ta gikan sa sulod. Hinumdumi pirme nga kon moawit ka para sa Ginoo, ang imong kasingkasing makadawat ug kaayohan, kaluwasan, panalangin, ug pagkahinlo. Busa, siguroha nga kanunay naa kay awit sa imong baba nga nagasugid sa pagkadako sa imong Manluluwas.
Dili gyud niya isalikway ang usa ka kasingkasing nga yano, mapainubsanon, ug tinuod.
Apan ako mag-awit mahitungod sa imong gahom; mag-awit ako ug kusog mahitungod sa imong gugmang walay paglubad sa kabuntagon. Kay ikaw mao ang akong panalipod ug dalangpanan sa adlaw sa akong kalisdanan.
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo. Busa dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako; magbayaw ako sa akong mga kamot ug magtawag sa imong ngalan.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan! Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.” Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan. Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Panghugyaw kamo nga malipayon ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta! Alagari ang Ginoo uban ang kalipay; duol kamo sa iyang atubangan uban ang pag-awit!
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Pag-awit kamo sa Dios, pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa iyang ngalan; pasidunggi ninyo siya nga moagi ibabaw sa mga panganod; Yahweh ang iyang ngalan, pagmaya kamo sa atubangan niya! Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, kay nagbuhat siya ug kahibulongang mga butang! Ang iyang tuong kamot ug ang iyang balaan nga bukton, nakaangkon ug kadaogan alang kaniya. Gipadayag sa Ginoo ang iyang kadaogan; gipadayag niya ang iyang katarongan diha sa panan-aw sa kanasoran.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
Apan sa imong gugmang walay paglubad nagsalig ako; ang akong kasingkasing maglipay tungod sa imong pagluwas. Mag-awit ako ngadto sa Ginoo, tungod kay nagtagad siya kanako sa madagayaon gayod.
Pagsinultihay kamo ginamit ang mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon, mag-awit ug magtugtog nga magdayeg sa Ginoo uban sa bug-os ninyong kasingkasing.
Ang akong mga ngabil magsinggit sa kalipay sa diha nga mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo; ang akong kalag usab nga imong giluwas.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga katawhan, ug kanimo mag-awit ako sa mga pagdayeg taliwala sa mga nasod.
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
Mag-awit ako ngadto sa Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
“Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta.
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Paglipay diha sa Ginoo, O kamong mga matarong! Ang pagdayeg angay sa matarong. Gihimong walay bili sa Ginoo ang panagsabot sa kanasoran; gipakyas niya ang mga laraw sa mga katawhan. Ang tambag sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran, ang mga hunahuna sa iyang kasingkasing ngadto sa tanang mga kaliwatan. Bulahan ang nasod nga ang Dios mao ang Ginoo, ang katawhan nga gipili niya ingon nga iyang panulundon! Ang Ginoo nagtan-aw gikan sa langit, nakita niya ang tanang mga anak sa katawhan; gikan sa dapit nga iyang giharian nagsud-ong siya sa tanang mga nagpuyo sa yuta, siya nga nag-umol sa mga kasingkasing nilang tanan, ug nagbantay sa tanan nilang mga buhat. Ang usa ka hari dili maluwas pinaagi sa iyang dakong kasundalohan; ang usa ka manggugubat dili makalingkawas pinaagi sa dako iyang nga kusog. Ang kabayo alang sa gubat kawang nga paglaom alang sa kadaogan, ug pinaagi sa iyang dakong gahom dili kini makaluwas. Tan-awa, ang mata sa Ginoo anaa sa mga may kahadlok kaniya, sa mga nagsalig sa iyang gugmang walay paglubad, aron iyang maluwas ang ilang kalag gikan sa kamatayon, ug aron magpabilin silang buhi diha sa gutom. Dayega ang Ginoo uban sa lira; pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto kaniya uban sa alpa nga may napulo ka kwerdas! Ang among kalag naghulat sa Ginoo; siya mao ang among tabang ug taming. Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan. Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo. Pag-awit kamo ngadto kaniya ug usa ka bag-ong alawiton; ayoha ninyo pagtugtog ang mga kuwerdas uban sa kusog nga tingog.
Pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, ang pagdayeg kaniya gikan sa kinatumyan sa yuta! Padahunoga ang kadagatan ug ang tanan nga anaa niini, ang kapuloan ug ang mga nagpuyo niini.
Ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, miabot ngadto sa kalangitan, ang imong pagkamatinumanon ngadto sa kapanganoran. Ang imong pagkamatarong sama sa kabukiran sa Dios, ang imong mga paghukom sama sa usa ka dakong kahiladman; ang tawo ug mananap imong giluwas, O Ginoo.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit; pag-awit alang sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon taliwala sa mga nasod, “Ang Ginoo naghari! Ang kalibotan natukod, dili gayod kini matarog; hukman niya ang mga katawhan diha sa kaangayan.” Palipaya ang kalangitan, ug pamayaa ang yuta; padahunoga ang dagat, ug ang tanan nga nakapuno niini; pahugyawa ang kapatagan ug ang tanan nga anaa niini! Unya ang tanang mga kahoy sa lasang mag-awit sa kalipay sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran. Pag-awit ngadto sa Ginoo, dayega ang iyang ngalan; isugilon ang iyang pagluwas matag adlaw.
Gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon, ug ang iyang pagkagamhanan dili gayod matukib. Ang usa ka kaliwatan magdayeg sa imong mga buhat ngadto sa laing kaliwatan, ug magpahayag sa imong mga gamhanang buhat. Mahitungod sa katahom sa himaya sa imong pagkahalangdon, ug sa imong mga buhat nga kahibulongan, mamalandong ako.
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo.
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, O kamo nga iyang mga balaan, ug pagpasalamat sa iyang balaan nga ngalan.
Pag-awit sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon ang iyang kaluwasan matag adlaw. Ipadayag ang iyang himaya ngadto sa kanasoran, ang iyang katingalahan nga mga buhat ngadto sa tanang katawhan! Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios.
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Dios, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa atong Hari, pag-awit ug mga pagdayeg!
Pag-awit kamo sa Dios, pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa iyang ngalan; pasidunggi ninyo siya nga moagi ibabaw sa mga panganod; Yahweh ang iyang ngalan, pagmaya kamo sa atubangan niya!
Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda.
Pag-awit sa makusog ngadto sa Dios nga atong kusog; panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Dios ni Jacob! Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagkuha kanimo gikan sa yuta sa Ehipto. Bukha pagdako ang imong baba, ug pun-on nako kini. “Apan ang akong katawhan wala mamati sa akong tingog, ang Israel dili buot kanako. Busa gitugyan nako sila ngadto sa kagahi sa ilang kasingkasing, sa pagsunod sa ilang kaugalingong katuyoan. O mamati unta kanako ang akong katawhan, aron ang Israel maglakaw diha sa akong mga dalan! Laglagon dayon nako ang ilang mga kaaway, ug ibakyaw ang akong kamot batok sa ilang mga kaaway. Ang mga nagdumot sa Ginoo moyukbo ngadto kaniya, apan ang ilang dangatan magpadayon hangtod sa kahangtoran. Ako magpakaon kaninyo sa labing maayong trigo, ug sa dugos nga gikan sa bato tagbawon ko kamo.” Pagpatugbaw ug usa ka awit, patingoga ang mga tambor, ang mananoy nga lira uban ang alpa.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan!
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, kay nagbuhat siya ug kahibulongang mga butang! Ang iyang tuong kamot ug ang iyang balaan nga bukton, nakaangkon ug kadaogan alang kaniya.
“Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta. Singgit ug pag-awit sa kalipay, O ikaw nga nagpuyo sa Zion, kay dako ang Balaan sa Israel diha sa imong taliwala.”
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta; Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan. Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak; ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya. Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad, kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan. Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako. Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!
Panghugyaw kamo diha sa pag-awit, kamo nga nangagun-ob nga mga dapit sa Jerusalem; kay gilipay na sa Ginoo ang iyang katawhan, iyang gitubos ang Jerusalem.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, isugilon ang iyang mga buhat ngadto sa tanang katawhan! nga iyang gipamatud-an ngadto kang Jacob ingon nga usa ka lagda, ngadto kang Israel ingon nga usa ka kasabotan nga walay kataposan, nga nag-ingon, “Kanimo ihatag nako ang yuta sa Canaan, ingon nga inyong bahin nga panulondon.” Sa diyotay pa ang gidaghanon nila, diyotay gayod, ug sila mga dumuduong didto, naglatagaw gikan sa usa ka nasod ngadto sa usa ka nasod, gikan sa usa ka gingharian ngadto sa usa ka katawhan, wala siya motugot nga may bisan kinsa nga modaogdaog kanila; gibadlong niya ang mga hari tungod kanila, nga nag-ingon, “Ayaw hilabti ang akong mga dinihogan, ug ayaw buhati ug daotan ang akong mga propeta!” Sa dihang mitawag siya ug gutom ibabaw sa yuta, ug gibali ang tanang tukod sa pan, nagpadala siya ug usa ka tawo una kanila, si Jose nga gibaligya ingon nga ulipon. Ang iyang mga tiil nasakitan tungod sa mga posas nga puthaw; ang iyang liog gihigtan ug kadena nga puthaw; hangtod sa panahon nga natuman ang iyang pulong, ang pulong sa Ginoo misulay kaniya. Pag-awit kamo kaniya, pag-awit ug mga pagdayeg kaniya, isugilon ang tanan niyang buhat nga katingalahan!
ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”;
Magpasalamat ako sa Ginoo sumala sa iyang pagkamatarong, ug mag-awit ako ug pagdayeg sa ngalan sa Ginoo nga Labing Halangdon.
Ang tanang mga nasod nga imong gibuhat moduol ug mosimba sa atubangan nimo, O Ginoo, ug maghimaya sila sa imong ngalan.
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Pagmata, akong kalag! Pagmata, O alpa ug lira! Akong pukawon ang kabuntagon! Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga katawhan; mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo taliwala sa mga nasod.
Tungod niini dayegon ko ikaw taliwala sa mga nasod, O Ginoo, ug mag-awit ako ug mga pagdayeg alang sa imong ngalan.
Apan ako mag-awit mahitungod sa imong gahom; mag-awit ako ug kusog mahitungod sa imong gugmang walay paglubad sa kabuntagon. Kay ikaw mao ang akong panalipod ug dalangpanan sa adlaw sa akong kalisdanan. O akong kusog, mag-awit ako ug mga pagdayeg alang kanimo, kay ikaw, O Dios, mao ang akong panalipod, ang Dios nga nagpakita kanako sa gugmang walay paglubad.
Mag-awit ako mahitungod sa pagkamaunongon ug sa hustisya; kanimo, O Ginoo, mag-awit ako.
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Maayo gayod ang pagpasalamat ngadto sa Ginoo, ang pag-awit ug mga pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon; Apan gibayaw nimo ang akong sungay sama sa sungay sa ihalas nga baka; gidihogan nimo ako ug bag-o nga lana. Ang akong mga mata nakakita sa pagkapukan sa akong mga kaaway; ang akong mga dalunggan nakadungog sa kapildihan sa mga daotan nga nakigbatok kanako. Ang matarong molambo sama sa palmera, ug motubo sama sa cedro sa Lebanon. Sila gitanom diha sa balay sa Ginoo; milambo sila diha sa mga hawanan sa atong Dios. Namunga gihapon sila diha sa katigulangon; napuno sila sa duga ug lunhaw gihapon, aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya. ang pagpadayag sa imong gugma nga walay paglubad sa kabuntagon, ug sa imong pagkamatinumanon sa kagabhion,
O dali kamo, magsimba ug mangyukbo kita; mangluhod kita sa atubangan sa Ginoo nga atong Magbubuhat!
ug aron ang mga Gentil maghimaya sa Dios tungod sa iyang kaluoy, sumala sa nasulat, “Busa ako magdayeg kanimo taliwala sa mga Gentil, ug mag-awit ako sa paghimaya sa imong ngalan”.
Gikan sa baba sa mga gagmayng bata ug sa mga masuso gipahimutang nimo ang kalig-on tungod sa mga nakigbatok kanimo aron mapahilom nimo ang kaaway ug ang tigpanimalos.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg; magyukbo ako paatubang sa imong Templo nga balaan ug magpasalamat sa imong ngalan tungod sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon; kay gibayaw nimo labaw sa tanan ang imong ngalan ug ang imong pulong.
Ipadayeg kanila ang iyang ngalan uban sa pagsayaw, mag-awit kaniya pinaagi sa gagmay nga tambor ug sa alpa!
siya nga wala magbutangbutang pinaagi sa iyang dila, ug wala magbuhat ug daotan ngadto sa iyang higala, wala usab magpasipala batok sa iyang isigkatawo;
Diha sa Dios, nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Ginoo, nga ang pulong akong gidayeg,
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo! Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan; bisan ang mga tubig niini magdahunog ug magbula; bisan ang mga bukid mangurog tungod sa kagahob niini. Selah
Dayega ang Ginoo, O Jerusalem! Dayega ang imong Dios, O Zion! Kay iyang gilig-on ang mga trangka sa imong mga ganghaan; iyang gipanalanginan ang imong mga anak nga anaa kanimo.
Si David ug ang mga pangulo sa kasundalohan migahin usab alang sa pag-alagad sa pipila sa mga anak nga lalaki ni Asaf, ni Heman, ni Jedutun, nga magpropesiya uban sa mga lira, mga alpa ug mga piyangpiyang. Ang lista niadtong nagbuhat sa buluhaton ug sa ilang katungdanan mao kini:
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran! Ang tanang mga nasod naglibot kanako; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila! Naglibot sila kanako, naglibot kanako sa tanang dapit; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila! Naglibot sila kanako sama sa mga putyokan, sila nagdilaab sama sa kalayo sa mga tunok; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila. Gitukmod ako nga tungod niana ako nagsukarap, apan ang Ginoo mitabang kanako. Ang Ginoo mao ang akong kalig-on ug ang akong awit; siya nahimo nga akong kaluwasan. Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon, ang tuong kamot sa Ginoo gibayaw, ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon!” Dili ako mamatay, kondili mabuhi ako, ug magsangyaw sa mga buhat sa Ginoo. Gipanton ako sa Ginoo sa hilabihan gayod, apan wala ako niya itugyan ngadto sa kamatayon. Buksi alang kanako ang mga ganghaan sa pagkamatarong aron ako mosulod niini ug magpasalamat sa Ginoo. Pasultiha ang Israel, “Ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran.”
Ipahayag nako ang imong ngalan ngadto sa akong kaigsoonan; sa kinataliwad-an sa katilingban dayegon ko ikaw:
“Pagkuha ug usa ka alpa, libot ka sa siyudad, O ikaw nga babayeng nagbaligya sa iyang dungog nga nakalimtan na! Paghimo ug tam-is nga huni, pag-awit ug daghang mga alawiton, aron ikaw mahinumdoman.”
Ang tanang mga hari sa yuta magdayeg kanimo, O Ginoo, kay sila nakadungog sa mga pulong sa imong baba;
Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda. Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong.
Ang akong kalag natagbaw ingon sa makabuhong nga pagkaon, ug ang akong baba magdayeg kanimo uban ang mga ngabil nga malipayon,
Nagbutang ikaw ug kalipay sa akong kasingkasing labaw pa kay sa ilang mabatonan sa panahon nga daghan ang ilang trigo ug ang ilang bino.
Dili namo kini itago gikan sa ilang mga anak, apan isugilon ngadto sa kaliwatan nga umaabot ang mga dalaygong buhat sa Ginoo, ug ang iyang gahom, ug ang mga katingalahang buhat nga iyang gihimo.
Ang pagdayeg gitagana kanimo, O Dios, diha sa Zion; ug nganha kanimo himoon ang mga panaad,
Gipatugbaw nila ang ilang tingog, nag-awit sila alang sa kalipay; tungod sa kahalangdon sa Ginoo naninggit sila gikan sa kasadpan.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo!
Ug pahalara sila ug mga halad sa pasalamat, ug ipasugilon ang iyang mga buhat uban ang awit sa kalipay.
Dayegon ko ikaw, akong Dios ug Hari, ug dayegon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong.
Ang akong baba magsulti sa pagdayeg sa Ginoo, ug ipagdayeg sa tanan nga unod ang iyang balaan nga ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Kay ikaw, O Ginoo, naglipay kanako pinaagi sa imong buhat; sa mga buhat sa imong mga kamot mag-awit ako sa kalipay.
Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing niadtong mga nangita sa Ginoo!
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
nga nag-ingon, “Ipahayag nako ang imong ngalan ngadto sa akong mga igsoon, taliwala sa mga tinawag dayegon ko ikaw.”
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Dios diha sa iyang balaang puluy-anan; dayega siya diha sa iyang gamhanang kalangitan!
Ang tibuok nga yuta magsimba kanimo; sila mag-awit ug mga pagdayeg nganha kanimo, mag-awit ug mga pagdayeg nganha sa imong ngalan.” Selah
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo uban sa lira, uban sa lira ug sa tingog sa alawiton! Uban sa mga trumpeta ug tingog sa sungay, panghugyaw kamo sa tingog nga malipayon sa atubangan sa Hari, ang Ginoo!
Magmaya unta kami diha sa imong kadaogan, ug sa ngalan sa among Dios magpakayab kami sa among mga bandila! Tumanon unta sa Ginoo ang tanan nimong gipangayo!
aron nga ang akong kalag mag-awit ug pagdayeg kanimo, ug dili magpakahilom. O Ginoo nga akong Dios, magpasalamat ako kanimo hangtod sa kahangtoran.
Kuhaa ako gikan sa bilanggoan, aron ako makapasalamat sa imong ngalan! Ang mga matarong maglibot kanako kay ikaw maghimo kanako nga madagayaon.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
Ang imong mga patay mangabuhi; ang ilang mga lawas mabanhaw. O mga nagpuyo sa abog, pagmata kamo ug pag-awit tungod sa kalipay! Kay ang imong yamog maingon sa yamog sa kahayag, ug ang yuta magpahimugso pag-usab sa dugay nang nangamatay.
O Ginoo nga among Ginoo, pagkahalangdon sa imong ngalan diha sa tibuok nga yuta! Gibutang nimo ang imong himaya sa ibabaw sa kalangitan.
siya nga naghatag ug pagkaon sa tanang unod, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Unya nahigmata ang Ginoo ingon nga daw gikan sa pagkatulog, sama sa usa ka kusgan nga tawo nga nagsinggit tungod sa bino.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, isugilon ang iyang mga buhat ngadto sa tanang katawhan!
Makabaton kamo ug usa ka alawiton ingon sa gabii sa dihang saulogon ang usa ka balaan nga kasaulogan, ug kalipay sa kasingkasing sa diha nga ang usa ka tawo magpatingog uban ang usa ka plawta aron sa pag-adto sa bukid sa Ginoo, ngadto sa Bato sa Israel.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat.