Kategorya
60 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagkamapasalamaton
Dayegon nato ang Ginoo, kay maayo siya, ug ang iyang kalooy walay kataposan! Daghan kaayong mga panalangin ang gihatag sa Dios kanato. Ang imong pagbasa pa lang niini usa na ka dako nga panalangin.
Kada adlaw, daghan kitag mga rason nga magpasalamat sa atong Amahan. Busa, kinahanglan gyud nato siyang simbahon ug dayegon, kay siya ang takus niini. Bisan sa atong mga kasakit, makapasalamat gihapon kita kay naa kanato ang labing dako nga regalo nga atong madawat: ang kaluwasan sa atong mga kalag pinaagi sa sakripisyo ni Jesus sa krus.
Muduol kita sa Ginoo nga may mapasalamaton nga kasingkasing, ug dili nato kalimtan ang tanan niyang gibuhat para kanato. Tan-awon nato ang iyang kaayo, ang iyang gugma, ug ang iyang walay kinutuban nga kalooy. Makita nato nga gamay na lang ang atong ikasaway ug modaghan ang atong ikapasalamat.
Ang pagdayeg, pag-ila kini sa Dios isip atong Ginoo, pagbayaw sa iyang gahum, ug pagsulti sa iyang pagkabalaan. Kon mapasalamaton kita sa usa ka tawo, pirme nato siyang hinumduman ug isulti nato sa uban ang iyang gibuhat para kanato. Unsa pa kaha ang atong mabuhat sa Dios nga naghatag kanato sa tanan nga walay pagduha-duha ug putli, walay gipangayo nga balos, tungod lang sa iyang gugma kanato?
Busa, ayaw nato kalimti ang kaayo ni Jesus. Kada buntag, magpasalamat kita sa tanan ug dayegon nato siya bisan sa atong mga luha, sa atong mga katawa, sa kaharuhay o kalisud. Dayegon nato ang Ginoo ug magpasalamat kita kaniya, kay maayo ang iyang mga plano para sa atong kinabuhi, ug ang tanan nga mahitabo kanato, magamit para sa atong kaayohan.
Human sa tanan, mapasalamaton gyud kita sa kinatibuk-an natong pagkatawo ug masayran nato nga ang Ginoo ang nagkontrol sa tanan. Aleluya!
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Nganha kanimo, O Dios sa akong mga katigulangan, ako nagpasalamat ug nagdayeg kay ikaw naghatag kanako ug kaalam ug kalig-on ug nagpadayag kanako sa among gipangayo kanimo, kay imong gipadayag kanamo ang butang mahitungod sa hari.”
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Nagpasalamat kami kanimo, O Dios, nagpasalamat kami; ug ang imong ngalan duol. Ang mga tawo nagsugilon mahitungod sa imong katingalahang buhat.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Sa tanang butang kamo iyang padatoon ngadto sa tumang pagkamahinatagon ug makapahimo sa mga tawo nga mapasalamaton sa Dios pinaagi kanamo.
Kanimo naggikan ang akong pagdayeg taliwala sa dakong katilingban; akong tumanon ang akong mga saad atubangan sa mga may kahadlok kaniya.
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo man; kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran!
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Ako manghunaw sa akong mga kamot sa pagkawalay sala, ug molibot sa imong halaran, O Ginoo, mag-awit sa makusog ug usa ka awit sa pagpasalamat, ug magsugilon sa tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Kay maayo ang tanang binuhat sa Dios, ug walay ipasalikway kon gidawat kini uban sa pagpasalamat, kay kini gibalaan man pinaagi sa pulong sa Dios ug sa pag-ampo.
Ang naghatag ug pasalamat ingon nga iyang halad nagpasidungog kanako; kaniya nga nagmatngon sa iyang dalan ipakita nako ang kaluwasan sa Dios.”
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat.
Nagtubagtubag sila sa pag-awit, nagdayeg ug naghatag ug mga pasalamat ngadto sa Ginoo, “Kay siya maayo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran ngadto sa Israel.” Ug ang tibuok katawhan misinggit sa kusog nga tingog, sa dihang nagdayeg sila sa Ginoo, tungod kay napahimutang na man ang sukaranan sa balay sa Ginoo.
Sa tanang higayon magpasalamat kamo ngadto sa Dios nga Amahan tungod sa tanang mga butang, diha sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Busa ingon nga inyong gidawat kaniadto si Cristo Jesus nga Ginoo, pagkinabuhi kamo diha kaniya, pinagamot ug pinatubo diha kaniya ug gilig-on diha sa pagtuo, ingon nga gitudloan kamo niini, nag-awas sa pagpasalamat.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, isugilon ang iyang mga buhat ngadto sa tanang katawhan! nga iyang gipamatud-an ngadto kang Jacob ingon nga usa ka lagda, ngadto kang Israel ingon nga usa ka kasabotan nga walay kataposan, nga nag-ingon, “Kanimo ihatag nako ang yuta sa Canaan, ingon nga inyong bahin nga panulondon.” Sa diyotay pa ang gidaghanon nila, diyotay gayod, ug sila mga dumuduong didto, naglatagaw gikan sa usa ka nasod ngadto sa usa ka nasod, gikan sa usa ka gingharian ngadto sa usa ka katawhan, wala siya motugot nga may bisan kinsa nga modaogdaog kanila; gibadlong niya ang mga hari tungod kanila, nga nag-ingon, “Ayaw hilabti ang akong mga dinihogan, ug ayaw buhati ug daotan ang akong mga propeta!” Sa dihang mitawag siya ug gutom ibabaw sa yuta, ug gibali ang tanang tukod sa pan, nagpadala siya ug usa ka tawo una kanila, si Jose nga gibaligya ingon nga ulipon. Ang iyang mga tiil nasakitan tungod sa mga posas nga puthaw; ang iyang liog gihigtan ug kadena nga puthaw; hangtod sa panahon nga natuman ang iyang pulong, ang pulong sa Ginoo misulay kaniya. Pag-awit kamo kaniya, pag-awit ug mga pagdayeg kaniya, isugilon ang tanan niyang buhat nga katingalahan!
Nagpasalamat ako sa Dios kanunay mahitungod kaninyo tungod sa grasya sa Dios nga gihatag kaninyo diha kang Cristo Jesus,
Dayegon nato ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kang Cristo nagpanalangin kanato sa tanang mga espirituhanong panalangin diha sa mga langitnong dapit.
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo. Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios. Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Dayega ang Ginoo! O pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran!
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;
Papasalamata sila sa Ginoo tungod sa iyang gugmang walay paglubad, tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo!
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ug pahalara sila ug mga halad sa pasalamat, ug ipasugilon ang iyang mga buhat uban ang awit sa kalipay.
Unya ang kakahoyan mag-awit sa kalipay sa atubangan sa Ginoo kay siya moanhi aron sa paghukom sa kalibotan. O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo man; kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran!
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
aron ipahayag nako ang tanan nga pagdayeg kanimo, diha sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Zion, ako maglipay diha sa imong pagluwas.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
Busa magpasalamat kita tungod sa atong pagkadawat sa gingharian nga dili matarog ug tungod niana ihalad nato ngadto sa Dios ang makapahimuot nga pagsimba, nga inubanan sa pagtahod ug kahadlok,
Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Dayegon ko ikaw, O Ginoo nga akong Dios, uban sa tibuok nako nga kasingkasing, ug himayaon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing.
aron nga ang akong kalag mag-awit ug pagdayeg kanimo, ug dili magpakahilom. O Ginoo nga akong Dios, magpasalamat ako kanimo hangtod sa kahangtoran.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo! Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Apan ikaw, O Dios, magtambog kanila ngadto sa gahong sa pagkalaglag; ang mga madugoon ug limbongan dili mabuhi sa katunga sa ilang mga adlaw. Apan ako mosalig kanimo.
Ug nianang adlawa kamo moingon, “Pasalamati ang Ginoo, sangpita ang iyang ngalan; ipahayag ang iyang mga buhat taliwala sa mga nasod, ipahibalo nga ang iyang ngalan gipasidunggan. “Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Magdayeg ako sa Ginoo nga naghatag kanako ug tambag; ang akong kasingkasing nagpahimangno kanako panahon sa kagabhion.
Ug siya miingon, “Hubo ako nga migula gikan sa tiyan sa akong inahan ug hubo ako nga mobalik; ang Ginoo naghatag ug ang Ginoo nagkuha. Bulahan ang ngalan sa Ginoo.”
Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg! Dalaygon ang Dios nga wala magsalikway sa akong pag-ampo o maghikaw kanako sa iyang gugma nga walay paglubad!
Apan kinahanglan nga magpasalamat kami kanunay ngadto sa Dios mahitungod kaninyo, mga igsoon nga hinigugma sa Ginoo, kay gipili kami sa Dios ingon nga unang bunga aron kamo mangaluwas pinaagi sa pagbalaan kaninyo sa Espiritu ug sa inyong pagtuo sa kamatuoran.
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
Ug nagkuha siya ug kupa ug sa nakapasalamat na siya, gihatag niya kini kanila ug siya miingon, “Inom kamong tanan niini kay kini mao ang akong dugo sa kasabotan, nga iula alang sa daghan aron sa pagpasaylo sa mga sala.