Kategorya
74 Mga Bersikulo sa Bibliya: Pagdayeg sa Diyos sa mga Kasaulogan
Higala, ang pag-awit usa ka paagi sa pagpahayag sa atong kalipay. Sama sa katawhan sa Dios kaniadto, ang awit mao ang ilang paagi sa paglipay ug pagsangpit Kaniya. Sa atong pagdayeg, atong gipakita ang atong pasalamat sa atong Dios.
Ang Salmo 50:14 nag-ingon, "Ihalad mo ang pagpasalamat ingon nga halad ngadto sa Dios, ug tumanon mo ang imong mga panaad ngadto sa Labing Hataas." Nalipay ang Dios sa tinuod ug kinasingkasing nga pagdayeg. Busa, sa tanang panahon, dayegon nato Siya.
Kinahanglan natong hinumduman nga kita adunay Dios nga labaw sa tanan. Busa, ang atong pagsaulog kinahanglan usab nga labaw sa tanan, kay Siya ang Makagagahum ug takus sa himaya ug dungog. Ang atong pagsaulog para sa Dios sa langit ug yuta nagpakita sa atong pagsabot Kaniya. Kini nagpamatuod nga si Jesus halangdon, mananaog, ug Hari sa mga Hari. Walay sama Kaniya dinhi sa yuta ug walay mahisama Kaniya.
Maayo nga magsaulog kita kay giilisan Niya og kalipay ang atong kasakit. Gipapas Niya ang atong mga luha. Wala nay pagkahinukman. Bisan sa kamingawan, magsaulog kita, kay kini lumalabay lang. Ang atong Dios dili gayud kita biyaan. Paglipay kita! Pagsinggit sa kalipay! Pagmaya diha sa Ginoo ug sa Iyang gahum! Pag-awit ug bag-ong awit! Pagsul-ob og kalipay, kay ang atong pagbangotan giwagtang na Niya. Busa, dayegon nato Siya uban sa kagawasan. Ang tabil nagisi na ug wala nay makapugong kanato sa pagdayeg Kaniya.
Buhi ang atong Manunubos! Ginapanalipdan Niya kita ug ginaluwas gikan sa tanang katalagman. Busa, isul-ob ang imong labing maayong bisti. Tawga ang imong mga silingan, pamilya, higala, mga igsoon diha kang Kristo ug sauloga ang pagkahalangdon sa Ginoo, kay Siya takus ug Siya nagahari hangtod sa kahangturan. Himaya sa Iyang ngalan!
“Sa ikanapulo ug lima nga adlaw sa ikapito nga bulan, kamo maghimo ug usa ka balaan nga panagtigom; dili kamo magbuhat ug bug-at nga buluhaton ug magsaulog kamo alang sa Ginoo sulod sa pito ka adlaw.
Ipakpak ang inyong mga kamot, kamong tanang mga katawhan! Panghugyaw kamo ngadto sa Dios uban sa kusog nga awit sa kalipay!
Pinaagi sa akong baba maghatag ako ug dagkong mga pasalamat ngadto sa Ginoo; magdayeg ako kaniya taliwala sa panon sa katawhan.
Mag-awit ako mahitungod sa pagkamaunongon ug sa hustisya; kanimo, O Ginoo, mag-awit ako.
Tumana ang Kasaulogan sa mga Semana, ang unang mga abot sa trigo, ug ang Kasaulogan sa Pag-ani sa kataposan sa tuig.
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo uban sa lira, uban sa lira ug sa tingog sa alawiton!
Pag-awit alang kaniya, pag-awit ug mga pagdayeg alang kaniya, isugilon ang tanan niyang mga katingalahang buhat!
Ang akong pagbangutan gihimo nimo nga pagsayaw; gihukas nimo ang akong bisti nga sako ug gibaksan nimo ako sa kalipay, aron nga ang akong kalag mag-awit ug pagdayeg kanimo, ug dili magpakahilom. O Ginoo nga akong Dios, magpasalamat ako kanimo hangtod sa kahangtoran.
Apan palipaya ang mga matarong; pamayaa sila sa atubangan sa Dios; pamayaa sila uban sa kalipay!
“Kining adlawa mahimong usa ka handomanan alang kaninyo, ug himoon ninyo kini ingon nga kasaulogan alang sa Ginoo. Sa tanan ninyong kaliwatan saulogon ninyo kini ingon nga tulumanon hangtod sa kahangtoran.
Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon,
Makabaton kamo ug usa ka alawiton ingon sa gabii sa dihang saulogon ang usa ka balaan nga kasaulogan, ug kalipay sa kasingkasing sa diha nga ang usa ka tawo magpatingog uban ang usa ka plawta aron sa pag-adto sa bukid sa Ginoo, ngadto sa Bato sa Israel.
Dayega ninyo ang atong Dios, O mga katawhan, himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya,
Gamhanan ang Ginoo ug dalaygon gayod kaayo diha sa siyudad sa atong Dios! Ang iyang bungtod nga balaan,
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
Pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, ang pagdayeg kaniya gikan sa kinatumyan sa yuta! Padahunoga ang kadagatan ug ang tanan nga anaa niini, ang kapuloan ug ang mga nagpuyo niini.
Panghugyaw kamo nga malipayon ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta! Alagari ang Ginoo uban ang kalipay; duol kamo sa iyang atubangan uban ang pag-awit!
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Dios diha sa iyang balaang puluy-anan; dayega siya diha sa iyang gamhanang kalangitan! Dayga siya tungod sa iyang mga buhat nga gamhanan; dayega siya sumala sa hilabihan niyang pagkagamhanan! Dayega siya uban sa tingog sa trumpeta; dayega siya uban sa lira ug alpa! Dayega siya uban sa tambor ug pagsayaw; dayega siya uban ang mga tulunggon nga may kuwerdas ug sa plawta! Dayega siya uban sa mga piyangpiyang nga magtunog; dayega siya uban sa lanog nga mga piyangpiyang! Ang tanan nga nagginhawa, padayega sa Ginoo! Dayega ang Ginoo!
Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit. Nagpatindog siya ug usa ka sungay alang sa iyang katawhan, pagdayeg alang sa tanan niyang mga balaan, alang sa katawhan sa Israel nga duol kaniya. Dayega ang Ginoo!
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Nagtawag ako sa Ginoo nga takos sa pagdayeg, ug ako naluwas gikan sa akong mga kaaway.
Ang akong baba magsulti sa pagdayeg sa Ginoo, ug ipagdayeg sa tanan nga unod ang iyang balaan nga ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda.
Dayega ang Ginoo. Dayega ninyo ang ngalan sa Ginoo, paghatag ug pagdayeg, O mga alagad sa Ginoo, nga milaglag sa daghang mga nasod, ug mipatay sa mga gamhanang hari, kang Sihon, nga hari sa mga Amorihanon, ug kang Og nga hari sa Basan, ug sa tanang mga gingharian sa Canaan, ug naghatag sa ilang yuta ingon nga usa ka panulondon, panulondon ngadto sa iyang katawhan nga Israel. Ang imong ngalan, O Ginoo, molungtad hangtod sa kahangtoran, ang imong kabantog, O Ginoo, sa tanang mga kaliwatan. Kay ang Ginoo manalipod sa iyang katawhan, ug kaluy-an niya ang iyang mga alagad. Ang mga diosdios sa kanasoran mga plata ug bulawan, buhat sa mga kamot sa mga tawo. Sila adunay mga baba, apan dili sila makasulti; sila adunay mga mata, apan dili sila makakita; sila adunay mga dalunggan, apan dili makadungog, walay gininhawa sa ilang mga baba. Mahisama unta kanila ang mga nagbuhat kanila— ang matag usa nga mosalig kanila! O panimalay sa Israel, dayega ang Ginoo! O panimalay ni Aaron, dayega ang Ginoo! kamo nga nagtindog diha sa balay sa Ginoo, diha sa mga hawanan sa balay sa atong Dios! O panimalay ni Levi, dayega ang Ginoo! Kamo nga may kahadlok sa Ginoo, dayega ang Ginoo! Dalaygon ang Ginoo gikan sa Zion, siya nga nagpuyo sa Jerusalem! Dayega ang Ginoo! Dayega ang Ginoo, kay ang Ginoo maayo; awiti ang iyang ngalan kay siya maluluy-on!
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, ipahibalo ang iyang mga buhat ngadto sa katawhan!
Magpasalamat ako sa Ginoo sumala sa iyang pagkamatarong, ug mag-awit ako ug pagdayeg sa ngalan sa Ginoo nga Labing Halangdon.
Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan! Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.” Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan. Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg! Kay ang Ginoo bantogan nga Dios, ug bantogan nga Hari ibabaw sa tanang mga dios.
Tungod niini dayegon ko ikaw taliwala sa mga nasod, O Ginoo, ug mag-awit ako ug mga pagdayeg alang sa imong ngalan.
Pag-awit sa makusog ngadto sa Dios nga atong kusog; panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Dios ni Jacob! Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagkuha kanimo gikan sa yuta sa Ehipto. Bukha pagdako ang imong baba, ug pun-on nako kini. “Apan ang akong katawhan wala mamati sa akong tingog, ang Israel dili buot kanako. Busa gitugyan nako sila ngadto sa kagahi sa ilang kasingkasing, sa pagsunod sa ilang kaugalingong katuyoan. O mamati unta kanako ang akong katawhan, aron ang Israel maglakaw diha sa akong mga dalan! Laglagon dayon nako ang ilang mga kaaway, ug ibakyaw ang akong kamot batok sa ilang mga kaaway. Ang mga nagdumot sa Ginoo moyukbo ngadto kaniya, apan ang ilang dangatan magpadayon hangtod sa kahangtoran. Ako magpakaon kaninyo sa labing maayong trigo, ug sa dugos nga gikan sa bato tagbawon ko kamo.” Pagpatugbaw ug usa ka awit, patingoga ang mga tambor, ang mananoy nga lira uban ang alpa. Patingoga ang trumpeta sa bag-ong subang sa bulan, sa pagtakdol sa bulan, sa atong adlaw sa kasaulogan.
Ipanugilon nila ang kabantog sa imong madagayaong kaayo, ug mag-awit sa kusog sa imong pagkamatarong.
diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo!
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat.
Unya siya miingon kanila, “Padayon kamo; kan-a ang tambok ug imna ang tam-is nga bino ug pagpadala ug mga bahin kaniya nga walay giandam kay kining adlawa balaan alang sa atong Ginoo. Ug ayaw kasubo kay ang kalipay sa Ginoo maoy inyong kusog.”
Pag-awit kamo ngadto sa Dios, O mga gingharian sa kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, Selah
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Dios, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa atong Hari, pag-awit ug mga pagdayeg!
Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Ug nianang adlawa kamo moingon, “Pasalamati ang Ginoo, sangpita ang iyang ngalan; ipahayag ang iyang mga buhat taliwala sa mga nasod, ipahibalo nga ang iyang ngalan gipasidunggan. “Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta. Singgit ug pag-awit sa kalipay, O ikaw nga nagpuyo sa Zion, kay dako ang Balaan sa Israel diha sa imong taliwala.”
Pag-awit sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon ang iyang kaluwasan matag adlaw. Ipadayag ang iyang himaya ngadto sa kanasoran, ang iyang katingalahan nga mga buhat ngadto sa tanang katawhan! Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios. Kay ang tanang dios sa katawhan mga diosdios; apan ang Ginoo nagbuhat sa kalangitan. Dungog ug kahalangdon anaa sa iyang atubangan; kusog ug kalipay anaa sa iyang dapit. Ipahinungod ngadto sa Ginoo, O mga panimalay sa katawhan, ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya ug kusog! Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug usa ka halad ug duol sa iyang atubangan! Simbaha ang Ginoo diha sa balaang katahom; ug iyang giapod-apod sa tibuok Israel, ngadto sa matag usa, lalaki ug babaye, tagsa ka buok pan, tagsa ka pahat nga unod ug tagsa ka torta nga pasas. pagkurog kamo sa iyang atubangan, tibuok nga yuta, ang kalibotan nagbarog nga lig-on; dili gayod matarog. Pamayaa ang kalangitan, ug pasadyaa ang yuta, ug pasultiha sila ngadto sa kanasoran, “Ang Ginoo naghari!”
Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;
Sa panahon sa paghalad sa paril sa Jerusalem, ilang gipangita ang mga Levihanon sa tanan nilang mga dapit, aron sa pagdala kanila ngadto sa Jerusalem, aron sa pagsaulog sa paghalad uban sa kasadya, inubanan sa mga pagpasalamat ug sa pag-awit uban sa mga piyangpiyang, mga alpa ug mga lira.
Pagsinultihay kamo ginamit ang mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon, mag-awit ug magtugtog nga magdayeg sa Ginoo uban sa bug-os ninyong kasingkasing.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon! Pamayaa si Israel diha sa iyang Magbubuhat, palipaya ang mga anak sa Zion diha sa ilang Hari. Ipadayeg kanila ang iyang ngalan uban sa pagsayaw, mag-awit kaniya pinaagi sa gagmay nga tambor ug sa alpa!
Paglipay sa hilabihan, O anak nga babaye sa Zion! Singgit ug kusog, O anak nga babaye sa Jerusalem! Tan-awa, ang imong hari mianhi kanimo, malamposon ug madaogon siya, mapaubsanon ug nagsakay sa asno, sa usa ka nati nga asno.
Sa nagkaduol na siya diha sa lugsonganan sa Bungtod sa mga Olibo, ang tibuok pundok sa mga tinun-an misugod sa paglipay sa pagdayeg sa Dios uban sa kusog nga tingog tungod sa tanang gamhanang buhat nga nakita nila. Sila nag-ingon, “Dalaygon ang Hari nga mianhi sa ngalan sa Ginoo! Kalinaw sa langit ug himaya sa kahitas-an!” Ug ang ubang mga Pariseo diha sa panon miingon kaniya, “Magtutudlo, badlonga ang imong mga tinun-an.” Busa midagan siya sa unahan ug misaka sa usa ka kahoyng sikomoro aron sa pagtan-aw kaniya, kay siya moagi man niadtong dalana. Siya mitubag, “Sultihan ko kamo, kon maghilom kini sila, ang mga bato maoy mosinggit.”
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan. Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo. Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat! Kay siya nga manimalos tungod sa dugo mahinumdom kanila; siya dili malimot sa pagtuaw sa mga sinakit. Kaluy-i ako, O Ginoo! Tan-awa ang akong kalisdanan gikan kanila nga nagdumot kanako, O ikaw nga nagtuboy kanako gikan sa mga ganghaan sa kamatayon, aron ipahayag nako ang tanan nga pagdayeg kanimo, diha sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Zion, ako maglipay diha sa imong pagluwas. Ang mga nasod nangahulog sa gahong nga ilang gibuhat; sa pukot nga ilang gitagoan, nagapos ang ilang kaugalingong tiil. Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah Ang mga daotan mangadto sa Sheol, ang tanang nasod nga nalimot sa Dios. Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon. Tindog, O Ginoo! Ayaw itugot nga ang tawo modaog; pahukmi ang mga nasod sa imong atubangan! Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba. Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo. Duol kamo, O mga anak, pamati kamo kanako, tudloan ko kamo sa pagkahadlok sa Ginoo. Kinsa bang tawhana nga nangandoy ug kinabuhi, ug nahigugma sa daghang mga adlaw, aron makapahimulos siya sa maayo? Bantayi ang imong dila gikan sa daotan, ug ang imong ngabil gikan sa pagsulti ug limbong. Palayo gikan sa daotan, ug buhata ang maayo; pangitaa ang pakigdait ug sunda kini. Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw. Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta. Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan. Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu. Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan. Ang akong kalag nagpasigarbo diha sa Ginoo; papamatia ang mga mapaubsanon ug mangalipay sila. Siya nagbantay sa tanan niyang mga bukog; walay usa niini nga mabali. Ang kadaotan mopatay sa daotan, ug kadtong nagdumot sa tawong matarong silotan. Ang Ginoo nagluwas sa kalag sa iyang mga sulugoon; walay bisan usa niadtong modangop kaniya nga hukman sa silot. O dayega ang Ginoo uban kanako, ug maghiusa kita sa pagbayaw sa iyang ngalan!
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Sa dihang nahinumdom ako niini ang akong kasingkasing naguol pag-ayo: giunsa nako pag-uban sa panon sa katawhan, ug sa pagpangulo kanila sa pagpanglakaw ngadto sa balay sa Dios, uban sa tingog sa kalipay ug pagpasalamat, usa ka dakong panon nga nagsaulog.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta; Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan. Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak; ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya. Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad, kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan. Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako. Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg! Dalaygon ang Dios nga wala magsalikway sa akong pag-ampo o maghikaw kanako sa iyang gugma nga walay paglubad! Ingna ninyo ang Dios, “Pagkamakalilisang sa imong mga buhat! Hilabihan kadako ang imong gahom nga ang imong mga kaaway nangyukbo kanimo. Ang tibuok nga yuta magsimba kanimo; sila mag-awit ug mga pagdayeg nganha kanimo, mag-awit ug mga pagdayeg nganha sa imong ngalan.” Selah
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit; pag-awit alang sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon taliwala sa mga nasod, “Ang Ginoo naghari! Ang kalibotan natukod, dili gayod kini matarog; hukman niya ang mga katawhan diha sa kaangayan.” Palipaya ang kalangitan, ug pamayaa ang yuta; padahunoga ang dagat, ug ang tanan nga nakapuno niini; pahugyawa ang kapatagan ug ang tanan nga anaa niini! Unya ang tanang mga kahoy sa lasang mag-awit sa kalipay sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran. Pag-awit ngadto sa Ginoo, dayega ang iyang ngalan; isugilon ang iyang pagluwas matag adlaw. Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan!
Ang akong mga ngabil magsinggit sa kalipay sa diha nga mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo; ang akong kalag usab nga imong giluwas.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo.
Unya si Moises ug ang katawhan sa Israel miawit niini nga alawiton ngadto sa Ginoo, “Awitan nako ang Ginoo, kay siya midaog nga mahimayaon; ang kabayo ug ang nagkabayo niini gitambog niya sa dagat. Gihuyop nimo sila sa imong hangin, ang dagat mitabon kanila; naunlod sila sama sa tingga diha sa gamhanang katubigan. “Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan? Gituy-od nimo ang imong tuong kamot, ang yuta milamoy kanila. “Ikaw sa imong gugmang walay paglubad nagmando sa katawhan nga imong gilukat; gitultolan nimo sila pinaagi sa imong kusog ngadto sa imong balaang puluy-anan. Ang mga katawhan nakadungog, ug sila nangurog; gihakop sa mga kasakit ang nagpuyo sa Filistia. Unya ang mga kadagkoan sa Edom nangalisang; ang mga pangulo sa Moab nangurog; ang tanang nagpuyo sa Canaan nangatunaw. Kahadlok ug kalisang ang ilang nahiagoman; tungod sa pagkagamhanan sa imong bukton nangahilom sila sama sa usa ka bato, hangtod nga mosaylo ang imong katawhan, O Ginoo, hangtod nga mosaylo kining katawhan nga imong gipalit. Ikaw magpasulod kanila ug magpahimutang kanila sa imong kaugalingong bukid, ang dapit, O Ginoo, nga imong gitagana alang sa imong puluy-anan; ang balaang dapit, O Ginoo, nga gitukod sa imong mga kamot. Ang Ginoo maghari hangtod sa kahangtoran.” Sa dihang ang mga kabayo sa Paraon misulod uban sa iyang mga karwahi ug uban sa iyang mga tigpangabayo ngadto sa dagat, gipabalik sa Ginoo ang tubig sa dagat ngadto kanila, apan ang katawhan sa Israel nanglakaw sa uga nga yuta taliwala sa dagat. Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios! Iyang gitabonan ang kalangitan pinaagi sa mga panganod, nag-andam siya ug ulan alang sa yuta, nagpaturok siya ug sagbot diha sa kabungtoran. Iyang gihatagan ang mga mananap sa ilang pagkaon, ug sa mga kuyabog sa mga uwak nga nag-iyagak.
Pagkatahom gayod sa imong puluy-anan, O Ginoo sa mga panon! Kay ang usa ka adlaw diha sa imong mga hawanan maayo pa kay sa usa ka libo sa gawas niini. Palabihon nako nga mahimong tigbantay sa pultahan sa balay sa akong Dios, kay sa pagpuyo diha sa mga tolda sa pagkadaotan. Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong. O Ginoo sa mga panon, bulahan ang tawo nga nagsalig kanimo! Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Ginoo, O akong kalag! Ang Ginoo maghari hangtod sa kahangtoran, ang imong Dios, O Zion, ngadto sa tanang mga kaliwatan. Dayega ang Ginoo! Akong dayegon ang Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg; magyukbo ako paatubang sa imong Templo nga balaan ug magpasalamat sa imong ngalan tungod sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon; kay gibayaw nimo labaw sa tanan ang imong ngalan ug ang imong pulong.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
Mahitungod sa katahom sa himaya sa imong pagkahalangdon, ug sa imong mga buhat nga kahibulongan, mamalandong ako. Ang katawhan magsangyaw sa gahom sa makalilisang nimo nga mga buhat, ug ako magpahayag sa imong pagkagamhanan. Ipanugilon nila ang kabantog sa imong madagayaong kaayo, ug mag-awit sa kusog sa imong pagkamatarong.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Katungdanan sa mga tigpatingog sa trumpeta ug sa mga mag-aawit ang pagpatugbaw sa ilang tingog nga maghiusa sa pagdayeg ug pagpasalamat sa Ginoo, ug sa diha nga napatugbaw na ang awit uban sa mga trumpeta ug sa mga piyangpiyang ug sa ubang mga tulunggon sa pagdayeg sa Ginoo, “Kay siya maayo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran,” ang balay, ang balay sa Ginoo nalukop sa panganod, nga tungod niana ang mga pari wala na makapadayon sa pag-alagad tungod sa panganod kay ang himaya sa Ginoo milukop man sa balay sa Dios.