Kategorya
91 Mga Bersikulo sa Pagsalig sa Diyos, Dili sa mga Diosdios
Ang ilang mga diosdios plata ug bulawan, binuhat sa mga kamot sa mga tawo.
Sila adunay baba apan dili makasulti; sila adunay mga mata apan dili makakita;
sila adunay mga igdulungog apan dili makadungog; adunay mga ilong apan dili makapanimaho.
sila adunay mga kamot apan dili makahikap; adunay mga tiil apan dili makalakaw; dili sila makatingog pinaagi sa ilang tutunlan.
Ang mga nagbuhat kanila sama usab kanila; mao usab ang tanan nga mosalig kanila.
Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah
Ila kining gipas-an, ila kining gidala, gipahimutang nila kini sa iyang dapit, ug kini nagtindog didto; gikan sa iyang dapit kini dili makabalhin. Kon ang tawo mosangpit niini, dili kini motubag, o moluwas kaniya gikan sa iyang kalisdanan.
Apan ang Ginoo mao ang matuod nga Dios. siya mao ang buhi nga Dios ug ang dayon nga Hari. Sa iyang kasuko, ang yuta mokurog, ug ang kanasoran dili makalahutay sa iyang kapungot.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan.
Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Gidumtan nimo ang mga nagtagad sa mga walay bili nga diosdios, apan ako nagsalig sa Ginoo.
Ako si Yahweh, mao kana ang akong ngalan; ang akong himaya dili nako ihatag sa uban o ang akong pagdayeg ngadto sa mga kinulit nga mga larawan.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Tinunglo ang tawo nga nagsalig sa tawo ug naghimo sa unod nga maoy iyang kusog, nga ang kasingkasing mibiya sa Ginoo.
Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
Kini sama sa tawotawo sa uma sa pakwan ug dili kini makasulti; kinahanglan nga kini pas-anon kay dili man kini makalakaw. Ayaw kahadlok kanila, kay kini dili makabuhat ug daotan, o anaa niini ang pagbuhat ug maayo.”
Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;
Unsa ang kapuslanan sa diosdios kon ang tighimo nagkulit niini, sa tinunaw nga larawan, magtutudlo sa kabakakan? Kay ang tighimo nagsalig sa iyang kaugalingong binuhat sa dihang naghimo siya ug mga amang nga diosdios!
Bulahan ang tawo nga naghimo sa Ginoo nga iyang pagsalig, nga dili magtagad sa mga mapahitas-on, bisan sa mga nahisalaag sa pagsunod sa mga diosdios.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, mokupot sa imong tuong kamot; ako mao ang mag-ingon kanimo, “Ayaw kahadlok; ako motabang kanimo.”
Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Kay ako magluwas gayod kanimo, ug dili ikaw mapukan sa espada, kondili ang imong kinabuhi mahimong ingon nga ganti sa gubat tungod kay gibutang nimo ang imong pagsalig kanako, nag-ingon ang Ginoo.’ ”
Kanimo, O Ginoo, gibayaw nako ang akong kalag.
Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod.
Tungod ug alang sa imong ngalan, O Ginoo, pasayloa ang akong kasal-anan kay kini dako man kaayo.
Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion.
Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta.
Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan.
Ang akong mga mata kanunay nga gitutok ngadto sa Ginoo, kay kuhaon niya ang akong mga tiil gikan sa pukot.
Lingi kanako ug kaluy-i ako, kay ako biniyaan ug sinakit.
Hupaya ang mga kasamok sa akong kasingkasing, ug kuhaa ako gikan sa akong mga kagul-anan.
Sud-onga ang akong kasakit ug ang akong kalisdanan, ug pasayloa ang tanan nakong mga sala.
Tan-awa unsa ka daghan ang akong mga kaaway, ug unsa ka bangis ang ilang pagdumot kanako.
O akong Dios, kanimo nagsalig ako, ayaw ako ibutang sa kaulawan; ayaw ako ipabuntog sa akong mga kaaway.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
kay ang Ginoo mao ang imong pagsalig, ug maglikay sa imong tiil aron dili madakpan.
Sa diha nga ikaw magtuaw, paluwasa kanimo ang mga butang nga imong pinundok! Ang hangin mopadpad kanila, usa ka gininhawa modala kanilang tanan. Apan siya nga modangop kanako makapanag-iya sa yuta, ug makapanunod sa akong bukid nga balaan.
Ang mga Ehiptohanon mga tawo, ug dili Dios; ug ang ilang mga kabayo unod ug dili espiritu. Sa diha nga ang Ginoo mobakyaw sa iyang kamot, ang magtabang mapandol, ug siya nga gitabangan mapukan, ug silang tanan malaglag sa tingob.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
Kinsa ba kaninyo ang adunay kahadlok sa Ginoo ug nagtuman sa tingog sa iyang sulugoon, nga naglakaw diha sa kangitngit ug walay kahayag, apan nagsalig diha sa ngalan sa Ginoo ug naglaom diha sa iyang Dios?
Mao kana ang pagsalig nga among nabatonan pinaagi kang Cristo ngadto sa Dios,
dili nga kami takos sa among kaugalingon sa pag-angkon sa bisan unsa ingon nga gikan sa among kaugalingon apan ang among katakos gikan sa Dios
Karon ako nahibalo nga ang Ginoo magluwas sa iyang dinihogan; siya magtubag kaniya gikan sa iyang balaan nga langit uban sa kusganong kadaogan pinaagi sa iyang tuong kamot.
Ang uban nagpasigarbo sa mga karwahi, ug ang uban sa mga kabayo; apan kami nagsalig sa ngalan sa Ginoo nga among Dios.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
“Pangitaa ang Ginoo samtang makaplagan pa siya, sangpita siya samtang anaa pa siya sa duol;
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom,
o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Gipalayo nako ang imong kalapasan sama sa usa ka baga nga panganod, ug ang imong mga sala sama sa usa ka gabon; balik kanako, kay gilukat ko na ikaw.
Tan-awa, ang mata sa Ginoo anaa sa mga may kahadlok kaniya, sa mga nagsalig sa iyang gugmang walay paglubad,
Diha sa pagkahadlok sa Ginoo ang tawo adunay lig-on nga pagsalig, ug ang iyang mga anak adunay dalangpanan.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Ang kahadlok wala diha sa gugma, apan ang hingpit nga gugma naghingilin sa kahadlok. Kay ang kahadlok adunay silot ug siya nga nahadlok wala pa mahingpit diha sa gugma.
Diha sa kalinaw ako mohigda ug matulog; kay ikaw lamang, O Ginoo, ang nagpapuyo kanako nga layo sa kakuyaw.
ug mao kana ang hinungdan ngano nga nag-antos ako sa ingon. Apan wala nako kini ikaulaw, kay ako nakaila kinsa ang akong gituohan ug ako nagtuo gayod nga hangtod niadto unyang adlawa siya makahimo pagbantay sa gipiyal kanako.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Ang Ginoo mao ang kusog sa iyang katawhan; siya ang dalangpanan sa kaluwasan sa iyang dinihogan.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot,
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Alaot kadtong manglugsong sa Ehipto aron sa pagpakitabang, ug magsalig sa mga kabayo, ug magsalig sa mga karwahi tungod kay sila daghan ug sa mga tigpangabayo tungod kay sila kusgan, apan wala magtutok sa Balaan sa Israel, o magpakisayod sa Ginoo!
Kini nga Dios, ang iyang dalan hingpit; ang saad sa Ginoo matuod gayod; siya usa ka taming niadtong tanan nga modangop kaniya.
Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain; gawas kanako walay nay laing Dios. Gibaksan ko ikaw bisan ug ikaw wala makaila kanako,
Ang kahadlok sa tawo nagbutang ug usa ka lit-ag, apan siya nga nagsalig sa Ginoo layo sa kakuyaw.
Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Hari sa Israel, ug ang iyang Manunubos, ang Ginoo sa mga panon; “Ako mao ang sinugdan, ug ako mao ang kataposan, ug gawas kanako wala nay Dios.
moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Nganha kaninyo gipakita kini aron kamo mahibalo nga ang Ginoong Dios; wala nay lain gawas kaniya.
Sa mga dato niining panahona karon, sugoa sila nga dili magpataas sa ilang kaugalingon o magbutang sa ilang paglaom diha sa walay kasigurohan nga mga bahandi, kondili diha sa Dios nga madagayaong naghatag kanato sa tanang butang alang sa atong kalipay.
Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Ang Ginoo motubag kanimo sa adlaw sa kasamok! Ang ngalan sa Dios ni Jacob manalipod kanimo!
Tabonan ikaw niya sa iyang mga dagang, ug sa ilalom sa iyang mga pako, magpasilong ikaw; ang iyang pagkamatinumanon mao ang taming ug panalipod.
Bisan usa ka dakong panon magkampo batok kanako, dili mahadlok ang akong kasingkasing; bisan ug may gubat batok kanako, bisan pa niini ako masaligon.
Apan kami, sa among kaugalingon, ingon sa nakadawat sa hukom sa kamatayon apan kadto diay naingon aron dili kami mosalig sa among kaugalingon kondili sa Dios nga nagbanhaw sa mga patay.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ang akong bato ug ang akong kuta, ang akong tigpanalipod ug akong manluluwas, ang akong taming, nga mao ang akong gidangpan, nga nagbuntog sa katawhan ubos kaniya.
“Dangop kanako, ug mangaluwas kamo, tanang kinatumyan sa yuta! Kay ako mao ang Dios, ug wala nay lain.
Ayaw ibutang ang inyong pagsalig sa mga pangulo, sa anak sa tawo, nga kaniya walay tabang.
Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
“Ayaw pagbaton ug lain nga mga dios sa akong atubangan.
“Ayaw pagbuhat alang kanimo ug usa ka larawan nga kinulit sama sa dagway sa bisan unsang butang nga atua sa langit sa itaas, o nga ania sa yuta sa ilalom, o nga anaa sa tubig sa ilalom sa yuta.