Kategorya
96 Mga Bersikulo sa Biblia: Gahom sa Dios Batok sa Panggawat
Ang matag pulong sa Dios matuod gayod; siya usa ka taming ngadto sa modangop kaniya.
“Pagmalig-on ug pagmaisogon kamo. Ayaw kahadlok o kaluya atubangan sa hari sa Asiria ug ang tanan nga gidaghanon nga uban kaniya, kay adunay usa nga labaw ka gamhanan nga nag-uban kanato kay sa nag-uban kaniya.
Uban kaniya usa ka bukton nga unod apan uban kanato mao ang Ginoo nga atong Dios aron sa pagtabang kanato ug sa pagpakig-away sa atong mga gubat.” Ang katawhan misalig sa mga pulong ni Hesekias nga hari sa Juda.
Ako naghatag kanila ug kinabuhing dayon ug sila dili gayod malaglag, ug walay si bisan kinsa nga makaagaw kanila gikan sa akong kamot.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot,
Ug ang Ginoo miingon, “Ang akong presensiya mag-uban kanimo, ug ako maghatag kanimo ug pahulay.”
Karon ngadto kaniya nga may gahom sa pagbantay kaninyo gikan sa pagkapukan ug sa pagpasundayag kaninyo nga walay buling diha sa atubangan sa iyang himaya uban sa dakong kalipay,
“Ako mag-una kanimo ug patagon ang kabukiran, dugmokon nako ang mga pultahan nga bronsi, ug putlon nako ang mga trangka nga puthaw,
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Kini nga Dios, ang iyang dalan hingpit; ang saad sa Ginoo matuod gayod; siya usa ka taming niadtong tanan nga modangop kaniya.
bisan hangtod sa imong katigulangon ako mao siya, ug bisan hangtod sa pagkaubanon sa buhok ako mag-agak kaninyo; ako nagbuhat ug ako magpas-an; ako magpas-an ug magluwas.
Siya miingon, “Pamati kamo, tibuok Juda ug mga nagpuyo sa Jerusalem, ug Hari Jehosafat: Kini mao ang gisulti sa Ginoo kaninyo, ‘Ayaw kamo kahadlok o kaluya tungod niining dakong panon, kay ang gubat dili inyo kondili iya sa Dios.
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.
Kay ikaw magpanalangin sa mga matarong, O Ginoo, ikaw magtabon kaniya uban sa kaluoy ingon sa usa ka taming.
Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Kay tagoan man niya ako diha sa iyang puluy-anan sa adlaw sa kasamok; tagoan niya ako ilalom sa tabil sa iyang tolda, ituboy niya ako ibabaw sa usa ka bato.
Mahimo kining usa ka landong panahon sa adlaw gikan sa kainit, ug mahimong usa ka dalangpanan ug usa ka puluy-anan gikan sa bagyo ug sa ulan.
Ang walay kataposan nga Dios mao ang imong puluy-anan ug sa ilalom ang mga bukton nga walay kataposan. Ug siya maghingilin sa imong kaaway sa atubangan nimo ug mag-ingon, Laglaga sila.
Bantayi ako, O Ginoo, gikan sa mga kamot sa daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga tawo nga naglaraw sa pagpapandol sa akong mga tiil.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Ang akong katawhan magpuyo sa usa ka malinawon nga puluy-anan, diha sa mga puluy-anan nga layo sa kakuyaw, ug diha sa mga pahulayan nga malinawon.
Papuy-a ako diha sa imong puluy-anan hangtod sa kahangtoran! Modangop ako diha sa silonganan sa imong mga pako. Selah.
Ayaw kahadlok kanila kay ako mag-uban kanimo aron sa pagluwas kanimo, nag-ingon ang Ginoo.”
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Dili ako mangamuyo nga kuhaon nimo sila gikan sa kalibotan, kondili nga imo unta silang ilikay gikan sa daotan.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Luwasa ako, O Ginoo, gikan sa mga tawo nga daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga mga tawo
“Siya magbantay sa mga tiil sa mga matinud-anon; apan ang daotan mangahanaw diha sa kangitngitan; kay dili pinaagi sa kusog nga ang tawo magmadaogon.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ingna sila nga adunay mahadlokon nga kasingkasing, “Pagmalig-on, ayaw kahadlok! Tan-awa, ang inyong Dios moanhi uban ang panimalos, uban ang pagbalos sa Dios. Siya moanhi ug magluwas kaninyo.”
siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong,
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang?
Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Siya ang nagluwas kanamo gikan sa dakong hulga sa kamatayon magpadayon pagluwas kanamo. Kaniya naglaom kami nga siya moluwas kanamo pag-usab.
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Lig-ona ang mga kamot nga luya, ug lig-ona ang mga tuhod nga huyang.
Ingna sila nga adunay mahadlokon nga kasingkasing, “Pagmalig-on, ayaw kahadlok! Tan-awa, ang inyong Dios moanhi uban ang panimalos, uban ang pagbalos sa Dios. Siya moanhi ug magluwas kaninyo.”
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
kay ang mga hinagiban sa among pakiggubat dili man unodnon kondili gamhanan tungod sa Dios aron sa paglumpag sa mga kuta,
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Ug sa dili madugay ang Dios sa kalinaw magdugmok kang Satanas diha sa ilalom sa inyong mga tiil. Ang grasya sa atong Ginoong Jesu-Cristo mag-uban kaninyo.
Kay ako mahimo alang kaniya nga usa ka kota nga kalayo nga maglibot, nag-ingon ang Ginoo, ug ako mahimo nga himaya taliwala kaniya.’ ”
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.
Kay pinaagi kanimo ako makadugmok ug usa ka panon nga sundalo, ug pinaagi sa akong Dios ako makalayat sa usa ka kuta.
Kini nga Dios, ang iyang dalan hingpit; ang saad sa Ginoo matuod gayod; siya usa ka taming niadtong tanan nga modangop kaniya.
“Kay kinsa ba ang Dios, kondili ang Ginoo? Ug kinsa bay usa ka bato gawas sa atong Dios?
Ang Dios nga naghatag kanako ug kusog. Ug naghimo sa akong dalan sa hingpit.
Iyang gihimo ang akong mga tiil sama sa mga tiil sa lagsaw, ug siya nanalipod kanako didto sa kabungtoran.
Siya nagbansay sa akong mga kamot alang sa gubat, aron nga ang akong mga bukton makabingat sa usa ka bronsi nga pana.
Ikaw naghatag kanako sa taming sa imong kaluwasan, ug ang imong tabang nakahimo kanako nga gamhanan.
Ikaw naghatag kanako ug lapad nga dapit alang sa akong mga lakang, ug ang akong mga tiil wala madalin-as;
ako migukod sa akong mga kaaway ug milaglag kanila, ug wala mobalik hangtod nga nahurot sila.
ako naglaglag kanila; gipukan nako silang tanan aron dili sila makabangon; sila nangapukan ilalom sa akong mga tiil.
Nagtawag ako sa Ginoo nga takos sa pagdayeg, ug ako naluwas gikan sa akong mga kaaway.
Ug sultihan ko ikaw, nga ikaw mao si Pedro ug sa ibabaw niining bato tukoron nako ang akong iglesia ug ang mga ganghaan sa Hades dili gayod makabuntog niini.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Mga anak, kamo iya sa Dios, ug sila inyo nang gibuntog, kay siya nga anaa kaninyo labaw pa kay kaniya nga ania sa kalibotan.
Apan ang Ginoo kasaligan ug siya maglig-on kaninyo ug magbantay kaninyo gikan sa daotan.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato.
Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan.
moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa.
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi.
Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.
Sukol kamo kaniya ingon nga kamo lig-on sa inyong pagtuo, sa nahibaloan ninyo nga ang samang mga pag-antos kinahanglan gayod masinati ninyong tanan nga kaigsoonan nga ania sa kalibotan.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo sa pagpakig-away alang kaninyo batok sa inyong mga kaaway aron sa paghatag kaninyo sa kadaogan.’
Dili ikaw mahadlok sa kakuyaw sa kagabhion, o sa udyong nga naglupad panahon sa adlaw,
o sa kamatay nga nag-atang sa kangitngitan, o sa kalaglagan panahon sa kaudtohon.
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
“Ako, ako mao siya nga naghupay kaninyo; kinsa ba ikaw nga mahadlok man ikaw sa tawo nga mamatay, sa anak sa tawo nga gihimo sama sa balili,
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Ug siya mitubag, “Ayaw kahadlok, kay sila nga ania uban kanato labaw pa ka daghan kay niadtong uban kanila.”
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Bisan pa ug ako naglakaw taliwala sa kasamok, imong gipanalipdan ang akong kinabuhi, imong gituy-od ang imong kamot batok sa kapungot sa akong mga kaaway ug ang imong tuong kamot nagluwas kanako.
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Ang Ginoo magpalingkawas kanako gikan sa tanang buhat nga daotan ug magluwas kanako alang sa iyang langitnong gingharian. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ikaw ang akong tagoanan; panalipdan nimo ako gikan sa kasamok; libotan nimo ako sa mga singgit sa kaluwasan. Selah
Kita nahibalo nga ang gipakatawo gikan sa Dios dili magpakasala, apan ang gipakatawo gikan sa Dios nagbantay kaniya, ug ang daotan dili makahilabot kaniya.
Tungod niini sila mahadlok sa ngalan sa Ginoo gikan sa kasadpan, ug sa iyang himaya gikan sa sidlakan; kay siya moanhi sama sa magbaha nga suba, nga gihuyop sa hangin sa Ginoo.
Siya mao ang nagluwas kanato gikan sa gahom sa kangitngit ug nagbalhin kanato ngadto sa gingharian sa iyang pinalanggang Anak,
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.
Ug uban niining tanan, dad-a ninyo ang taming nga mao ang pagtuo nga pinaagi niini makapalong kamo sa tanang mga nagdilaab nga udyong sa daotan.
Sa diha nga ikaw mohigda, dili ikaw malisang; sa diha nga ikaw mohigda, ang imong pagkatulog tam-is.
Ayaw kalisang sa kalit nga kahadlok, o sa pagkalaglag sa daotan sa diha nga kini moabot;
kay ang Ginoo mao ang imong pagsalig, ug maglikay sa imong tiil aron dili madakpan.
Ingon nga ang kabukiran naglibot sa Jerusalem, mao usab ang Ginoo naglibot sa iyang katawhan, sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.