Kategorya
105 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Hustisya sa Ginoo
Higala, importante kaayo nga hinumduman nato nga ang Dios adunay hingpit nga hustisya. Mao kini ang matarong nga kinaiya sa iyang pagka-Dios. Ang Dios hingpit nga matarong sa iyang kaugalingon, ug ang iyang hustisya nagpakita sa iyang kahingpitan diin iyang gisupak ang tanan nga kontra sa iyang pagkabalaan, nga nagpadayag sa iyang hingpit nga kaputli.
Ang Roma 2:6-10 nag-ingon, "Kay ang Dios magabalos sa tagsatagsa sumala sa iyang mga binuhatan: kinabuhing dayon ngadto kanila nga, pinaagi sa pagpailob sa maayong buhat, nangita sa himaya, kadungganan ug pagkadili-madunoton; apan kapungot ug kasuko ngadto kanila nga, tungod sa pagkabahinbahin ug pagkamasupilon sa kamatuoran, nagmasinugtanon sa pagkadili-matarong. Kalisdanan ug kasakitan ang modangat sa matag-usa nga nagahimo sa daotan, una sa Judio ug unya sa Griyego; apan himaya, kadungganan ug kalinaw ngadto sa matag-usa nga nagahimo sa maayo, una sa Judio ug unya sa Griyego."
Mao kini ang hustisya sa Dios, usa ka pagpadayag sa iyang pagkatawo, kay siya matarong. Pamalandungi kini, higala.
Ang kalangitan nagpadayag sa iyang pagkamatarong, kay ang Dios gayod mao ang maghuhukom! Selah
“Ayaw kamo panghukom ug dili kamo hukman. Ayaw pakasad-a ang uban, ug kamo dili pakasad-on. Pagpasaylo kamo ug kamo pasayloon.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing, ang Dios maghukom sa matarong ug sa daotan, kay nagtakda siya ug panahon alang sa tanang katuyoan ug alang sa tanang buhat.
Siya nahigugma sa pagkamatarong ug sa hustisya; ang yuta puno sa gugmang walay paglubad sa Ginoo.
Kay ako, ang Ginoo, nahigugma sa hustisya, gidumtan nako ang pagpangawat ug ang kasaypanan; ako matinud-anon nga maghatag kanila sa ilang balos, ug ako maghimo ug walay kataposang kasabotan uban kanila.
Ang Labing Gamhanan, dili kita makakaplag kaniya; dako siya sa gahom ug sa hustisya, ug dili niya lapason ang madagayaon niya nga pagkamatarong.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
Siya nagbuhat ug matarong alang sa mga ilo ug sa biyuda ug nahigugma sa dumuduong, naghatag kaniya ug pagkaon ug bisti.
Ayaw ninyo kahadloki kadtong mopatay sa lawas apan dili makahimo pagpatay sa kalag apan kahadloki hinuon ninyo ang makahimo paglaglag sa kalag ug lawas didto sa imperno.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios.
Unya ang Ginoo miingon kang Moises ug kang Aaron, “Pagkuha kamo ug mga kinumkom nga abo gikan sa hudno ug ipasabwag kini kang Moises paingon sa langit diha sa panan-aw sa Paraon.
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
“Ang Bato, ang iyang buhat hingpit, kay ang tanan niyang mga paagi matarong. Dios sa pagkamatinumanon ug walay kasal-anan, matarong ug tul-id siya.
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo.
Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Apan ang Ginoo naglingkod sa iyang trono hangtod sa kahangtoran; siya nag-andam sa iyang trono alang sa pagpanghukom;
ug naghukom siya sa kalibotan diha sa pagkamatarong; nagpahamtang siya sa hukom ngadto sa katawhan diha sa kaangayan.
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan.
Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
ang Ginoo nagpabuka sa mga mata sa mga buta. Ang Ginoo nagpatindog niadtong mga nagsukamod; ang Ginoo nahigugma sa mga matarong.
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.”
Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
kay matarong alang sa Dios nga ang mga nagsakit kaninyo balosan niya ug kasakit.
Ihatag sa hari ang imong mga hustisya, O Dios, ug ang imong pagkamatarong ngadto sa anak sa hari!
Ang mga hari sa Tarsis ug sa mga kapuloan maghatag unta kaniya ug buhis: ang mga hari sa Sheba ug sa Seba magdala unta ug mga gasa!
Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod!
Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang.
Naluoy siya sa huyang ug sa nanginahanglan, ug nagluwas sa mga kinabuhi sa nanginahanglan.
Gikan sa pagdaogdaog ug pagpanglupig gilukat niya ang ilang kinabuhi; ug bililhon ang ilang dugo diha sa iyang panan-aw.
Mabuhi unta siya ug dugay, mahatag unta ang bulawan sa Sheba ngadto kaniya! Himoon unta kanunay ang pag-ampo alang kaniya, ug mapanalanginan unta siya sa tibuok nga adlaw!
Aduna untay daghang trigo sa yuta; sa tumoy sa kabukiran magtabyog unta kini; ang mga bunga niini mahisama unta sa Lebanon; ug ang mga tawo molambo unta diha sa siyudad sama sa balili sa yuta.
Ang iyang ngalan molungtad unta hangtod sa kahangtoran, ang iyang ngalan magpadayon unta ingon nga nagpadayon pa ang adlaw! Ang katawhan mabulahan unta diha kaniya, ang tanang kanasoran motawag kaniya nga bulahan!
Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga mao lamang ang nagbuhat sa mga katingalahang butang.
Dalaygon ang iyang mahimayaong ngalan hangtod sa kahangtoran; mapuno unta sa iyang himaya ang tibuok nga yuta! Amen ug Amen!
Maghukom unta siya sa imong katawhan diha sa pagkamatarong, ug sa imong mga kabos diha sa kaangayan!
Daghan ang nangita sa kahimuot sa pangulo, apan ang tawo nagdawat ug hustisya gikan sa Ginoo.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.
Mga panganod ug baga nga kangitngit naglibot kaniya; pagkamatarong ug hustisya mao ang patukoranan sa iyang trono.
“Ayaw tuisa ang katarongan nga iya sa inyong kabos diha sa iyang kaso.
Palayo gikan sa usa ka bakak nga sumbong ug ayaw patya ang walay sala ug ang matarong kay dili ko gayod palingkawason ang daotan.
Alaot kadtong nagsugo sa dili matarong nga mga sugo, ug ang mga tigsulat nga nagpunay ug sulat sa pagpanglupig,
Ingon nga ang akong kamot nakakab-ot sa mga gingharian sa mga diosdios, nga ang mga larawan nga kinulit labaw pa kay niadtong atua sa Jerusalem ug sa Samaria,
dili ba nako buhaton ngadto sa Jerusalem ug sa iyang mga diosdios ang gibuhat nako sa Samaria ug sa iyang mga larawan?”
Sa diha nga ang Ginoo mahuman na sa tanan niyang gibuhat sa bukid sa Zion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria, ug ang iyang pagpasigarbo.
Kay siya miingon: “Pinaagi sa kusog sa akong kamot nahimo nako kini, ug pinaagi sa akong kaalam, kay ako adunay pagpanabot; akong gikuha ang mga utlanan sa mga katawhan, ug gisakmit nako ang ilang mga bahandi; sama sa torong baka, akong gipakanaog kadtong naglingkod sa mga trono.
Nakaplagan sa akong kamot sama sa usa ka salag ang mga bahandi sa mga katawhan, ug sama sa mga tawo nga nanghipos sa mga itlog nga biniyaan, busa gitigom nako ang tanang kayutaan, ug walay usa nga mikapakapa o mibuka sa baba o mipiyak.”
Makapangandak ba ang wasay sa kaugalingon niini nga kini labaw kaniya nga naggamit niini, o makapadako ba ang gabas sa kaugalingon niini batok kaniya nga naggamit niini? Sama sa usa ka bunal nga buot mobakyaw kaniya nga maoy nag-alsa niini o sama sa usa ka sungkod nga buot moalsa kaniya nga dili kahoy!
Busa ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, magpadala ug makaniwang nga sakit ngadto sa iyang tambok nga mga manggugubat ug ubos sa iyang himaya adunay pagdilaab nga mahaling, sama sa nagdilaab nga kalayo.
Ang suga sa Israel mahimong kalayo, ug ang iyang Balaan mahimong usa ka siga, ug kini mosunog ug molamoy sa iyang katunokan ug kasampinitan sulod sa usa ka adlaw.
Ug ang himaya sa iyang kalasangan ug ang iyang mabungahon nga yuta laglagon sa Ginoo, kalag ug lawas, ug mahisama kini sa usa ka tawong masakiton nga nag-anam ug kaniwang.
Ang mahibilin sa mga kahoy sa iyang kalasangan pipila na lamang, nga ang usa ka bata makasulat niini.
aron sa paghiklin sa nanginahanglan gikan sa hustisya, ug sa pagsakmit sa katungod sa mga kabos sa akong katawhan, aron ang mga biyuda mahimo nga ilang inilog, ug aron ang mga wala nay amahan mahimo nga ilang tukbonon!
Sa panahon nga akong gitakda maghukom ako diha sa kaangayan.
Sa diha nga ang yuta ug ang tanang mga nagpuyo niini mangalaglag, ako mao ang magsangga sa mga haligi niini. Selah
“Tungod kay ang mga kabos gilupigan, tungod kay ang mga nanginahanglan nag-agulo, karon motindog ako,” nag-ingon ang Ginoo, “Ibutang nako siya diha sa kasigurohan nga iyang gipangandoy.”
usa ka trono ang tukoron diha sa gugmang walay paglubad diha sa tolda ni David, ug diha niini molingkod sa pagkamatinumanon ang maghukom ug ang mangita sa hustisya ug ang abtik nga mobuhat sa pagkamatarong.”
“Busa ako maghukom kanimo, O balay sa Israel, ang matag usa sumala sa iyang mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoong Dios. Paghinulsol kamo ug talikdi ninyo ang tanan ninyong kalapasan aron ang pagkadaotan dili mahimong inyong kalaglagan.
Siya nga maghimong matarong sa daotan ug siya nga maghukom sa matarong managsama nga dulumtanan sa Ginoo.
Ang akong kalag nangandoy kanimo diha sa kagabhion, ang akong espiritu sa sulod nako matinud-anon nga nangita kanimo. Kay sa diha nga ang imong mga paghukom anaa na sa yuta, ang mga nagpuyo sa kalibotan makakat-on sa pagkamatarong.
Himoa nga ang mga nasod magmaya ug mag-awit sa kalipay, kay hukman nimo ang mga katawhan diha sa kaangayan ug mandoan nimo ang mga nasod sa ibabaw sa yuta. Selah
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
Kay ang Ginoo matarong, siya nahigugma sa matarong nga buhat; ang matarong magsud-ong sa iyang nawong.
Kon makita nimo diha sa usa ka lalawigan nga ang mga kabos gidaogdaog ug gihikawan sa hustisya ug katungod, ayaw kahibulong sa maong butang, kay ang labaw gisud-ong niadtong labaw pa ug adunay labaw pa kay kanila.
Apan diha sa tanan, ang usa ka hari maayo alang sa usa ka yuta nga may mga uma nga giugmad.
kay ang hustisya mobalik ngadto sa matarong, ug ang tanang ligdong ug kasingkasing magsunod niini.
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Ang hustisya gisalikway, ug ang pagkamatarong nagpaantaw; kay ang kamatuoran napukan sa kadalanan, ug ang katarong dili makasulod.
Ang kamatuoran kulang, ug kadtong mobiya sa daotan naghimo sa iyang kaugalingon nga usa ka tukbonon. Ang Ginoo nakakita niini, ug kini nakapasubo kaniya nga walay hustisya.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios;
kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.”
Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong.
Apan padagaydaya ang hustisya sama sa katubigan ug ang pagkamatarong sama sa usa ka sapa nga walay pagkahubas.
Busa wala ka gayoy ikapasangil, O tawo, si kinsa ka man nga naghukom, kay sa imong paghukom sa uban, naghukom ikaw sa imong kaugalingon, kay ikaw nga naghukom nagbuhat man usab sa samang mga butang.
O Ginoo, kinsa man ang magpabilin sa imong Tolda? Kinsa man ang magpuyo sa imong bungtod nga balaan?
Siya nga naglakaw nga dili masaway ug nagbuhat sa matarong, ug nagsulti sa kamatuoran gikan sa iyang kasingkasing;
Bisan pa ug ang makasasala nagbuhat ug daotan sa makagatos ug nagpalugway sa iyang kinabuhi, apan sa pagkatinuod ako nasayod nga may kaayohan alang niadtong may kahadlok sa Dios, kay sila nahadlok sa iyang atubangan;
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
“Alaot kamong mga eskriba ug mga Pariseo, mga tigpakaaron-ingnon! Kay naghatag kamo ug ikapulo sa mga lamas, sa herbabuyna, sa anis ug sa kumino, apan wala kamo magtagad sa labaw pang mahinungdanong mga butang sa Balaod, ang hustisya, kaluoy, ug pagtuo. Kining mga butanga kinahanglan gayod unta nga inyong buhaton, sa walay pagpabaya sa uban.
Bulahan sila nga nagtuman sa hustisya, siya nga nagbuhat sa pagkamatarong sa tanang panahon.
Dili maayo ang pagdapig sa tawong daotan, o ang paghikaw sa hustisya gikan sa matarong.
Hustisya lamang gayod ang sunda aron mabuhi kamo, ug makapanunod sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios.
Apan kon ang atong pagkadaotan magpakita sa pagkamatarong sa Dios, unsa may atong ikasulti? Nga dili matarong ang Dios sa pagpahamtang kanato ug kapungot? (Nagsulti ako sa tawhanong paagi.)
Dili gayod! Kay sa ingon niana, unsaon pa man sa Dios sa paghukom sa kalibotan?
Unya ang hustisya magpuyo diha sa kamingawan, ug ang pagkamatarong magpuyo diha sa uma nga mabungahon.
Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran.
Ayaw kaguol tungod sa mga daotan, ayaw kasina niadtong mga tigbuhat ug sayop!
Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto.
Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan.
Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya;
apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw.
Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong;
ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali.
Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala.
Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong.
Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran;
dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya.
Kay sa dili madugay putlon sila sama sa balili, ug mangalaya sama sa lunhaw nga mga sagbot.
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Sa gisultihan siya ug pasipala, wala siya mobalos ug pasipala; sa nag-antos siya, wala siya manghulga; hinuon gitugyan niya ang iyang kaugalingon ngadto kaniya nga maghukom uban sa katarongan.
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;
Kon ang kaluoy ipakita ngadto sa daotan, dili siya makakat-on sa pagkamatarong, diha sa yuta sa kaligdong magbuhat siya ug daotan, ug dili motan-aw sa kahalangdon sa Ginoo.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
“Nakadungog kamo nga kini giingon, ‘Mata bayrag mata ug ngipon bayrag ngipon.’
Apan sultihan ko kamo, ayaw ninyo balosi ang daotan. Apan kon may mosagpa kanimo sa tuo nimong aping, itaon kaniya ang pikas usab,
Ang gugmang walay paglubad ug pagkamaunongon magtagbo; ang pagkamatarong ug ang pakigdait maghalok sa usa ug usa.
Dugang pa, nakita nako ilalom sa adlaw nga diha sa dapit sa hustisya, dihay pagkadaotan, ug diha sa dapit sa pagkamatarong, dihay kasal-anan.
Batok kanimo, kanimo lamang, nakasala ako, ug nagbuhat ug daotan diha sa imong panan-aw, busa ikaw giila nga matarong diha sa imong pagsulti, ug nga dili masaway diha sa imong paghukom.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
Siya nga moingon sa daotan, “Ikaw walay sala,” tunglohon sa mga katawhan, kasilagan sa kanasoran;
apan kadtong magbadlong sa daotan adunay kalipay, ug ang usa ka maayong panalangin moabot kanila.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Kinsa ba ang Dios nga sama kanimo, nga nagpasaylo sa kasal-anan ug mopalabay lamang sa mga kalapasan sa salin sa iyang panulundon? Siya wala maghupot sa iyang kasuko hangtod sa kahangtoran, kay siya malipay diha sa gugmang walay paglubad.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Paglipay diha sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo sa mga tinguha sa imong kasingkasing.
Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
ang pagkahadlok sa Ginoo hinlo, molungtad hangtod sa kahangtoran; ang mga tulumanon sa Ginoo matuod, ang tanan matarong.
Ang dili matarong nga tawo dulumtanan sa matarong, apan siya nga ang dalan tul-id dulumtanan sa daotan.
Kining tanan nakita nako sa akong mga adlaw sa kakawangan; adunay tawong matarong nga nalaglag diha sa iyang pagkamatarong, ug adunay tawong daotan nga naglugway sa iyang kinabuhi diha sa iyang buhat nga daotan.
Ang Ginoo naghari, pamayaa ang yuta, palipaya ang daghang panon sa mga pulo!
Ang Ginoo nahigugma niadtong nagdumot sa daotan; siya nagbantay sa kinabuhi sa iyang mga balaan; siya nagluwas kanila gikan sa kamot sa mga daotan.
Ang kahayag gipadan-ag alang sa mga matarong, ug ang kalipay alang sa mga ligdong ug kasingkasing.
Pagmaya diha sa Ginoo, O kamong mga matarong, ug pagpasalamat kamo sa balaan niyang ngalan!
Mga panganod ug baga nga kangitngit naglibot kaniya; pagkamatarong ug hustisya mao ang patukoranan sa iyang trono.
Hugasi ang inyong kaugalingon; himoa ang inyong kaugalingon nga hinlo; kuhaa ang daotan sa inyong mga binuhatan gikan sa atubangan sa akong mga mata; hunonga ang pagbuhat ug daotan,
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Alang kanako, magsud-ong ako sa imong nawong diha sa pagkamatarong; sa diha nga mahigmata ako, matagbaw ako sa pagsud-ong sa imong dagway.
Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini.
Dumti ang daotan ug higugmaa ang maayo, ug ipahamtang ang hustisya diha sa ganghaan; basin na lamang ug ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, mapuno sa kaluoy sa mga salin ni Jose.
Pamatud-i ako nga matarong, O Dios, ug labani ang akong katungod batok sa usa ka katawhan nga dili diosnon; luwasa ako gikan sa mga tawo nga limbongan ug dili matarong!
Ang dili husto nga timbangan dulumtanan sa Ginoo, apan ang husto nga timbang maoy iyang kalipay.
Kini mao ang giingon sa Ginoo: “Sunda ang hustisya ug buhata ang pagkamatarong, kay ang akong pagluwas hapit na moabot, ug ang akong pagkamatarong ipadayag.
Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon,
Higugmaa ang Ginoo, kamong tanan nga mga balaan niya! Ang Ginoo manalipod sa mga matinumanon, apan panimaslan niya sa makadaghan ang nagbuhat nga mapagarbohon.
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo?
Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga daotan? Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga tigbuhat ug daotan?
Kon wala pa motabang kanako ang Ginoo, magpuyo unta dayon ang akong kalag sa yuta sa kahilom.
Kon ikaw moingon, “Tan-awa, wala kami mahibalo niini,” dili ba siya nga nagsusi sa kasingkasing nakasabot niini? Dili ba siya mga nagbantay sa imong kalag nahibalo niini, ug dili ba siya magbalos sa tawo sumala sa iyang buhat?
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagtudlo kanimo alang sa imong kaayohan, nga nagmando kanimo sa dalan nga angay nimong agian.