Kategorya
135 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Hustisya sa Ginoo
Kay ang Ginoo matarong, siya nahigugma sa matarong nga buhat; ang matarong magsud-ong sa iyang nawong.
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
“Ang Bato, ang iyang buhat hingpit, kay ang tanan niyang mga paagi matarong. Dios sa pagkamatinumanon ug walay kasal-anan, matarong ug tul-id siya.
Apan ang Ginoo naglingkod sa iyang trono hangtod sa kahangtoran; siya nag-andam sa iyang trono alang sa pagpanghukom; ug naghukom siya sa kalibotan diha sa pagkamatarong; nagpahamtang siya sa hukom ngadto sa katawhan diha sa kaangayan.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang pagbuhat sa pagkamatarong ug hustisya labaw nga dawaton sa Ginoo kay sa halad.
Kay ako, ang Ginoo, nahigugma sa hustisya, gidumtan nako ang pagpangawat ug ang kasaypanan; ako matinud-anon nga maghatag kanila sa ilang balos, ug ako maghimo ug walay kataposang kasabotan uban kanila.
Siya nahigugma sa pagkamatarong ug sa hustisya; ang yuta puno sa gugmang walay paglubad sa Ginoo.
nga magbalos sa matag tawo sumala sa iyang mga binuhatan: kinabuhing dayon alang niadtong nangita sa himaya ug sa kadungganan ug sa pagkadili madunoton pinaagi sa paglahutay diha sa maayong buhat, apan kasuko ug kapungot alang niadtong naghunahuna lamang sa ilang kaugalingon ug wala magtuman sa kamatuoran kondili nagsunod hinuon sa pagkadili matarong.
Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Kay ang Dios dili daotan nga tungod niana kalimtan na lamang niya ang inyong buhat ug ang gugma nga inyong gipadayag alang kaniya pinaagi sa inyong pag-alagad sa mga balaan, sama sa inyo pa gihapong gibuhat.
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo.
kay matarong alang sa Dios nga ang mga nagsakit kaninyo balosan niya ug kasakit.
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Apan siya nga nagpasigarbo, papasigarboha niini, nga siya nakasabot ug nakaila kanako, nga ako mao ang Ginoo nga nagbuhat sa gugmang walay paglubad, sa hustisya ug sa pagkamatarong dinhi sa yuta, kay niining mga butanga ako mahimuot, nag-ingon ang Ginoo.”
Apan ang Ginoo sa mga panon pasidunggan diha sa hustisya, ug ang Balaan nga Dios magpadayag sa iyang kaugalingon nga balaan diha sa pagkamatarong.
Hustisya lamang gayod ang sunda aron mabuhi kamo, ug makapanunod sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios.
Ang kalangitan nagpadayag sa iyang pagkamatarong, kay ang Dios gayod mao ang maghuhukom! Selah
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan. Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom, ang Ginoo mao ang atong tigmando, ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.
Mga panganod ug baga nga kangitngit naglibot kaniya; pagkamatarong ug hustisya mao ang patukoranan sa iyang trono.
Kon ikaw moingon, “Tan-awa, wala kami mahibalo niini,” dili ba siya nga nagsusi sa kasingkasing nakasabot niini? Dili ba siya mga nagbantay sa imong kalag nahibalo niini, ug dili ba siya magbalos sa tawo sumala sa iyang buhat?
“Ang mga adlaw nagsingabot gayod, nag-ingon ang Ginoo, nga ako magpatindog alang kang David ug usa ka matarong nga Sanga, ug siya magmando ingon nga hari ug magdumala nga maalamon ug magpahamtang sa hustisya ug pagkamatarong dinhi sa yuta.
Ang akong kalag nangandoy kanimo diha sa kagabhion, ang akong espiritu sa sulod nako matinud-anon nga nangita kanimo. Kay sa diha nga ang imong mga paghukom anaa na sa yuta, ang mga nagpuyo sa kalibotan makakat-on sa pagkamatarong.
kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
Ang imong pagkamatarong sama sa kabukiran sa Dios, ang imong mga paghukom sama sa usa ka dakong kahiladman; ang tawo ug mananap imong giluwas, O Ginoo.
nagpadayon sa gugmang walay paglubad ngadto sa mga linibo, nagpasaylo sa pagkadaotan ug sa pagkamalapason ug sa sala, apan dili magpalingkawas sa sad-an, nagsilot sa mga sala sa mga ginikanan diha sa mga anak ug sa mga anak sa mga anak ngadto sa ikatulo ug ikaupat nga kaliwatan.”
Ako miingon diha sa akong kasingkasing, ang Dios maghukom sa matarong ug sa daotan, kay nagtakda siya ug panahon alang sa tanang katuyoan ug alang sa tanang buhat.
sa atubangan sa Ginoo, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Diha sa pagkamatarong maghukom siya sa kalibotan, ug sa mga katawhan diha sa kaangayan.
Busa unsa may atong ikasulti? Nga ang Dios dili makiangayon? Dili gayod! Kay siya nag-ingon kang Moises, “Kaluy-an nako kadtong aduna akoy kaluoy ug magmapuangoron ako niadtong aduna akoy puangod.”
Siya nagbuhat ug matarong alang sa mga ilo ug sa biyuda ug nahigugma sa dumuduong, naghatag kaniya ug pagkaon ug bisti.
Ang tawong matarong nahibalo sa katungod sa kabos; ang daotan nga tawo dili makasabot niini nga kahibalo.
“Pamati kanako, akong katawhan, ug patalinghogi ako, akong nasod, kay usa ka balaod mogula gikan kanako ug ang akong hustisya alang sa usa ka kahayag ngadto sa mga katawhan. Ang akong pagkamatarong duol na, ang akong pagluwas migula na, ug ang akong mga bukton maghukom sa mga katawhan, ang kapuloan maghulat kanako, ug sa akong bukton sila maglaom.
Busa karon, himoa nga ang pagkahadlok sa Ginoo maanaa kaninyo; pagbantay sa inyong buhaton kay walay pagsukwahi sa hustisya diha sa Ginoo nga atong Dios o pagdapig o pagdawat ug mga suborno.”
Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.
Nagtawag siya sa kalangitan sa kahitas-an ug sa yuta, aron hukman niya ang iyang katawhan: “Tigoma ang akong mga balaan nganhi kanako, kadtong mga naghimo ug kasabotan uban kanako pinaagi sa halad!”
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.”
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
O Ginoo, ikaw magpatalinghog sa tinguha sa mapaubsanon; ikaw maglig-on sa ilang kasingkasing, ikaw magkiling sa imong igdulungog sa paghatag ug hustisya sa mga wala nay amahan ug sa mga dinaogdaog, aron nga ang tawo nga iya sa yuta dili na manaogdaog.
Sa gisultihan siya ug pasipala, wala siya mobalos ug pasipala; sa nag-antos siya, wala siya manghulga; hinuon gitugyan niya ang iyang kaugalingon ngadto kaniya nga maghukom uban sa katarongan.
Siya dili maluya o mapukan, hangtod nga mapatunhay na niya ang hustisya diha sa yuta ug ang mga pulo maghulat sa iyang balaod.
Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
Kinsa ba ang mopasaka ug sumbong batok sa mga pinili sa Dios? Ang Dios mao ang nagmatarong. Kinsa man ang mopakanaog sa hukom? Si Cristo Jesus nga namatay apan nabanhaw gikan sa mga patay, nga anaa karon sa tuo sa Dios, nga nangamuyo gayod alang kanato.
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang.
Ang Zion lukaton pinaagi sa hustisya ug kadtong diha kaniya nga naghinulsol, pinaagi sa pagkamatarong.
Ug dili ba hatagan sa Dios ug hustisya ang iyang mga pinili nga nagpakitabang kaniya sa adlaw ug gabii? Maglangaylangay ba siya pagtabang kanila? Sultihan ko kamo, nga sa madali iyang hatagan sila ug hustisya. Apan sa pag-abot sa Anak sa Tawo, makakita ba kaha siya ug pagtuo dinhi sa kalibotan?”
Apan padagaydaya ang hustisya sama sa katubigan ug ang pagkamatarong sama sa usa ka sapa nga walay pagkahubas.
Ang dili husto nga timbangan dulumtanan sa Ginoo, apan ang husto nga timbang maoy iyang kalipay.
Iyahat ang inyong mga mata sa kalangitan, ug sud-onga ang yuta sa ubos; kay ang kalangitan mahanaw sama sa aso, ang yuta magabok sama sa usa ka bisti, ug sila nga nagpuyo diha niini mangamatay nga sama sa langaw; apan ang akong pagluwas hangtod sa kahangtoran, ug ang akong pagkamatarong dili gayod taposon.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: Buhata ninyo ang hustisya ug ang pagkamatarong, ug luwasa siya nga gitulis gikan sa kamot sa nagdaogdaog. Ayaw pagbuhat ug kasaypanan o kapintas ngadto sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda o magpaagas ug dugo sa walay sala niining dapita.
Ug sa atubangan niya walay binuhat nga natago, apan ang tanang butang hubo ug dayag sa iyang mga mata nga kaniya mohatag ra unya kita ug husay.
“Tan-awa, ang akong sulugoon nga akong pinili, ang akong pinalangga nga nakapahimuot sa akong kalag. Ibutang nako ang akong Espiritu diha kaniya ug siya magsangyaw sa hustisya ngadto sa mga Gentil. Dili siya makiglalis o mosinggit, ug walay makadungog sa iyang tingog diha sa kadalanan. Apan ang mga Pariseo nga nakakita niini miingon kaniya, “Tan-awa, ang imong mga tinun-an nagbuhat sa supak sa Balaod sa adlaw nga igpapahulay.” Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya. ug sa iyang ngalan molaom ang mga Gentil.”
Hukmi ako, O Ginoo nga akong Dios, sumala sa imong pagkamatarong; ug ayaw itugot nga maglipay sila batok kanako!
pamatia diha sa langit ug buhata ug hukmi ang imong mga sulugoon, siloti ang sad-an sumala sa iyang binuhatan ug ipadayag ang matarong sumala sa iyang pagkamatarong.
Ang Labing Gamhanan, dili kita makakaplag kaniya; dako siya sa gahom ug sa hustisya, ug dili niya lapason ang madagayaon niya nga pagkamatarong.
Apan kon ang atong pagkadaotan magpakita sa pagkamatarong sa Dios, unsa may atong ikasulti? Nga dili matarong ang Dios sa pagpahamtang kanato ug kapungot? (Nagsulti ako sa tawhanong paagi.) Dili gayod! Kay sa ingon niana, unsaon pa man sa Dios sa paghukom sa kalibotan?
Tan-awa, usa ka hari ang maghari diha sa pagkamatarong, ug mga pangulo magmando diha sa hustisya.
Bulahan sila nga nagtuman sa hustisya, siya nga nagbuhat sa pagkamatarong sa tanang panahon.
Alaot kadtong nagsugo sa dili matarong nga mga sugo, ug ang mga tigsulat nga nagpunay ug sulat sa pagpanglupig, Ingon nga ang akong kamot nakakab-ot sa mga gingharian sa mga diosdios, nga ang mga larawan nga kinulit labaw pa kay niadtong atua sa Jerusalem ug sa Samaria, dili ba nako buhaton ngadto sa Jerusalem ug sa iyang mga diosdios ang gibuhat nako sa Samaria ug sa iyang mga larawan?” Sa diha nga ang Ginoo mahuman na sa tanan niyang gibuhat sa bukid sa Zion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria, ug ang iyang pagpasigarbo. Kay siya miingon: “Pinaagi sa kusog sa akong kamot nahimo nako kini, ug pinaagi sa akong kaalam, kay ako adunay pagpanabot; akong gikuha ang mga utlanan sa mga katawhan, ug gisakmit nako ang ilang mga bahandi; sama sa torong baka, akong gipakanaog kadtong naglingkod sa mga trono. Nakaplagan sa akong kamot sama sa usa ka salag ang mga bahandi sa mga katawhan, ug sama sa mga tawo nga nanghipos sa mga itlog nga biniyaan, busa gitigom nako ang tanang kayutaan, ug walay usa nga mikapakapa o mibuka sa baba o mipiyak.” Makapangandak ba ang wasay sa kaugalingon niini nga kini labaw kaniya nga naggamit niini, o makapadako ba ang gabas sa kaugalingon niini batok kaniya nga naggamit niini? Sama sa usa ka bunal nga buot mobakyaw kaniya nga maoy nag-alsa niini o sama sa usa ka sungkod nga buot moalsa kaniya nga dili kahoy! Busa ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, magpadala ug makaniwang nga sakit ngadto sa iyang tambok nga mga manggugubat ug ubos sa iyang himaya adunay pagdilaab nga mahaling, sama sa nagdilaab nga kalayo. Ang suga sa Israel mahimong kalayo, ug ang iyang Balaan mahimong usa ka siga, ug kini mosunog ug molamoy sa iyang katunokan ug kasampinitan sulod sa usa ka adlaw. Ug ang himaya sa iyang kalasangan ug ang iyang mabungahon nga yuta laglagon sa Ginoo, kalag ug lawas, ug mahisama kini sa usa ka tawong masakiton nga nag-anam ug kaniwang. Ang mahibilin sa mga kahoy sa iyang kalasangan pipila na lamang, nga ang usa ka bata makasulat niini. aron sa paghiklin sa nanginahanglan gikan sa hustisya, ug sa pagsakmit sa katungod sa mga kabos sa akong katawhan, aron ang mga biyuda mahimo nga ilang inilog, ug aron ang mga wala nay amahan mahimo nga ilang tukbonon!
Siya nga maghimong matarong sa daotan ug siya nga maghukom sa matarong managsama nga dulumtanan sa Ginoo.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos; Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas. Kay ingon nga ang yuta nagpagitib sa iyang turok, ug ingon nga ang tanaman nagpaturok sa mga gitisok niini, ang Ginoong Dios usab magpaturok sa pagkamatarong ug pagdayeg sa atubangan sa tanan nga kanasoran. aron sa pagmantala sa tuig nga gikahumut-an sa Ginoo, ug sa adlaw sa pagpanimalos sa atong Dios; sa paghupay niadtong tanan nga nagsubo;
“Ako, ang Ginoo, nagsusi sa hunahuna, ug nagsulay sa kasingkasing, sa paghatag sa tanang tawo sumala sa iyang mga pamaagi, sumala sa bunga sa iyang mga buhat.”
“Kon ang usa ka tawo matarong ug magbuhat unsay subay sa balaod ug unsay matarong— kon wala siya mokaon ibabaw sa kabukiran, o moyahat sa iyang mga mata ngadto sa mga diosdios sa balay sa Israel, wala maghugaw sa asawa sa iyang isigkatawo, wala moduol sa usa ka babaye nga anaa pa sa iyang panahon sa pagkahugaw, wala manglupig kang bisan kinsa, kondili nag-uli sa garantiya ngadto sa nangutang, wala mangawat ug bisan unsa, naghatag sa iyang pan ngadto sa gigutom ug nagbisti sa mga hubo, wala magpahulam nga may patong o magdawat ug bisan unsa nga tubo, nagpugong sa iyang kamot gikan sa kasal-anan, nagbuhat sa matuod nga hustisya taliwala sa tawo ug tawo, naglakaw diha sa akong lagda ug nagtuman sa akong mga tulumanon, matinud-anon nga nagbuhat niini—siya matarong, siya mabuhi gayod, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Siya nga moingon sa daotan, “Ikaw walay sala,” tunglohon sa mga katawhan, kasilagan sa kanasoran; apan kadtong magbadlong sa daotan adunay kalipay, ug ang usa ka maayong panalangin moabot kanila.
Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.”
usa ka trono ang tukoron diha sa gugmang walay paglubad diha sa tolda ni David, ug diha niini molingkod sa pagkamatinumanon ang maghukom ug ang mangita sa hustisya ug ang abtik nga mobuhat sa pagkamatarong.”
Maayo pa ang diyotay nga pinaagi sa pagkamatarong, kay sa mga dagkong abot nga pinaagi sa dili matarong.
“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero. Kon kamo andam ug masinugtanon, kamo magkaon sa maayong abot sa yuta.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo; ang Ginoo nagpabuka sa mga mata sa mga buta. Ang Ginoo nagpatindog niadtong mga nagsukamod; ang Ginoo nahigugma sa mga matarong. Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
“Alaot kamong mga eskriba ug mga Pariseo, mga tigpakaaron-ingnon! Kay naghatag kamo ug ikapulo sa mga lamas, sa herbabuyna, sa anis ug sa kumino, apan wala kamo magtagad sa labaw pang mahinungdanong mga butang sa Balaod, ang hustisya, kaluoy, ug pagtuo. Kining mga butanga kinahanglan gayod unta nga inyong buhaton, sa walay pagpabaya sa uban.
dako sa pagtambag ug makagagahom sa buhat, nga ang mga mata binuka ngadto sa tanang mga pamaagi sa katawhan, nagganti sa tanang tawo sumala sa iyang mga pamaagi ug sumala sa bunga sa iyang mga binuhatan;
Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw. Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo. Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong;
Maghukom unta siya sa imong katawhan diha sa pagkamatarong, ug sa imong mga kabos diha sa kaangayan! Ang mga pag-ampo ni David nga anak ni Jesse natapos na. Ang kabukiran magdala unta ug pakigdait sa katawhan, ug ang kabungtoran, diha sa pagkamatarong! Maglaban unta siya sa katungod sa mga kabos sa katawhan, maghatag ug kaluwasan sa mga nanginahanglan, ug magdugmok sa malupigon!
Ug ang hustisya himoon nako nga latid, ug ang pagkamatarong mao ang tunton; ug ang unos nga yelo molaglag sa dalangpanan sa kabakakan, ug ang katubigan mosanap sa dapit nga tagoanan.”
Kay ingon nga ang yuta nagpagitib sa iyang turok, ug ingon nga ang tanaman nagpaturok sa mga gitisok niini, ang Ginoong Dios usab magpaturok sa pagkamatarong ug pagdayeg sa atubangan sa tanan nga kanasoran.
Kay kitang tanan kinahanglan mangatubang sa hukmanan ni Cristo aron ang matag usa modawat sumala sa nabuhat sa iyang lawas, maayo man o daotan.
Dumti ang daotan ug higugmaa ang maayo, ug ipahamtang ang hustisya diha sa ganghaan; basin na lamang ug ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, mapuno sa kaluoy sa mga salin ni Jose.
Ang pagkamatarong nagbayaw sa usa ka nasod, apan ang sala kaulawan sa bisan unsa nga katawhan.
Mahitungod sa kauswagan sa iyang kagamhanan ug sa pakigdait kini walay kataposan, ibabaw sa trono ni David ug ibabaw sa iyang gingharian, aron sa pagtukod niini, ug sa pagtuboy niini uban ang hustisya ug pagkamatarong sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ang kadasig sa Ginoo sa mga panon maoy maghimo niini.
Maayo ug matarong ang Ginoo; busa siya nagtudlo sa mga makasasala diha sa dalan. Tultolan niya ang mapaubsanon diha sa unsay matarong, ug tudloan niya ang mapaubsanon sa iyang dalan.
Ang Ginoo matarong diha kaniya, wala magbuhat ug sayop; matag buntag ipakita niya ang hustisya, sa matag kaadlawon siya dili magpakyas; apan ang dili matarong wala makaila ug kaulaw.
sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran.
Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Kay ang hukom nga inyong ipakanaog mao usab ang ihukom kaninyo, ug ang takos nga inyong ihatag mao usab ang takos nga inyong madawat.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Kon kamo nahibalo nga siya matarong, masayran usab ninyo nga ang tanang nagbuhat ug matarong gipanganak gikan kaniya.
“Kay kon mag-usab gayod kamo sa inyong mga pamaagi ug sa inyong binuhatan, kon ipahamtang gayod ninyo ang hustisya sa usa ug usa, kon kamo dili manaogdaog sa langyaw, sa mga wala nay amahan ug sa biyuda, o magpaagas ug dugo sa walay sala niining dapita, ug kon dili kamo magsunod sa laing mga dios alang sa inyong kaugalingong kadaotan, papuy-on ko kamo niining dapita, sa yuta nga akong gihatag sa inyong mga katigulangan, hangtod sa kahangtoran.
Ang Ginoo gipasidunggan, kay siya nagpuyo sa kahitas-an; pun-on niya ang Zion sa hustisya ug pagkamatarong;
Ang dalan sa daotan dulumtanan sa Ginoo, apan iyang gihigugma kadtong nagpadayon sa pagkamatarong.
ug usa ka espiritu sa hustisya ngadto kaniya nga naglingkod sa hukmanan, ug kusog ngadto kanila nga nagpasibog sa gubat diha sa ganghaan.
Mandoi ako, O Ginoo, diha sa imong pagkamatarong tungod sa akong mga kaaway; tul-ira ang imong dalan sa akong atubangan.
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Pangitaon nako kadtong nawala, pabalikon kadtong nagkatibulaag sa layo, bugkosan ang napiang ug palig-onon ang nagmaluyahon, apan akong laglagon ang mga tambok ug kusgan, sila pasibsibon nako diha sa hustisya.
Nahibalo ako, O Ginoo, nga ang imong mga paghukom matarong, ug nga diha sa imong pagkamatinumanon gisakit nimo ako.
Kini mao ang giingon sa Ginoo: “Sunda ang hustisya ug buhata ang pagkamatarong, kay ang akong pagluwas hapit na moabot, ug ang akong pagkamatarong ipadayag.
kondili pinaagi sa pagkamatarong maghukom siya sa mga kabos, ug maghukom uban ang katul-id alang sa mga mapaubsanon sa yuta, ug hampakon niya ang yuta pinaagi sa bunal sa iyang baba, ug pinaagi sa gininhawa sa iyang mga ngabil patyon niya ang daotan.
Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang. Naluoy siya sa huyang ug sa nanginahanglan, ug nagluwas sa mga kinabuhi sa nanginahanglan. Gikan sa pagdaogdaog ug pagpanglupig gilukat niya ang ilang kinabuhi; ug bililhon ang ilang dugo diha sa iyang panan-aw.
Gikan sa kalangitan gisulti nimo ang hukom; ang yuta nahadlok ug mihilom, sa diha nga ang Dios mitindog aron maghukom sa pagluwas sa tanang dinaogdaog diha sa yuta. Selah
Kay gikan sa langit gipadayag ang kapungot sa Dios batok sa tanang pagkadili diosnon ug pagkadaotan sa mga tawo nga nagpugong sa kamatuoran pinaagi sa ilang pagkadaotan.
Ang Dios nagpahiluna diha sa langitnong panagtigom; sa taliwala sa mga dios, siya naghukom: “Hangtod kanus-a ba kamo maghukom nga dili matarong, ug magdapig sa mga daotan? Selah Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan. Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini.
Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah
Kay ang Ginoo nga inyong Dios, Dios sa mga dios, ug Ginoo sa mga ginoo, ang dako, gamhanan ug makalilisang nga Dios nga walay pinalabi ug dili usab modawat ug suborno. Siya nagbuhat ug matarong alang sa mga ilo ug sa biyuda ug nahigugma sa dumuduong, naghatag kaniya ug pagkaon ug bisti.
Daghan ang nangita sa kahimuot sa pangulo, apan ang tawo nagdawat ug hustisya gikan sa Ginoo.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Sa pagkatinuod, ang Dios dili mobuhat nga dinaotan, ug ang Labing Gamhanan dili motuis sa hustisya.
Ang ilang Manunubos kusgan, si Yahweh sa mga panon ang iyang ngalan. Siya maglaban gayod sa ilang katungod, aron siya makahatag ug pahulay ngadto sa yuta apan kasamok sa mga nagpuyo sa Babilonia.
Apan karon ang pagkamatarong sa Dios gipadayag nga dili pinaagi sa Balaod, ug gipamatud-an kini sa Balaod ug sa mga Propeta, ang pagkamatarong sa Dios pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Cristo alang sa tanan nga nagtuo. Kay walay kalainan, nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus, nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto; kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
Gikuha sa Ginoo ang mga hukom batok kanimo, iyang giabog ang imong mga kaaway. Ang Hari sa Israel, ang Ginoo, anaa sa imong taliwala; dili na ikaw angay nga mahadlok sa daotan.
Kay ang pulong sa Ginoo matarong; ug ang tanan niyang buhat gihimo diha sa kamatuoran. Siya nahigugma sa pagkamatarong ug sa hustisya; ang yuta puno sa gugmang walay paglubad sa Ginoo.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot; siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong, nagbantay sa mga agianan sa hustisya ug nag-atiman sa dalan sa iyang mga balaan.
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
Ug sila nag-awit sa awit ni Moises nga sulugoon sa Dios ug sa awit sa Nating Karnero, nga nag-ingon, “Dako ug kahibulongan ang imong mga buhat, O Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan! Matarong ug matuod ang imong mga pamaagi, O Hari sa kanasoran! Kinsa bay dili mahadlok ug dili maghimaya sa imong ngalan, O Ginoo? Kay ikaw lamang mao ang balaan. Ang tanang kanasoran manganha ug magsimba diha sa imong atubangan, kay ang imong mga hukom gikapadayag na man.”