Kategorya
65 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pag-ayo ug Milagro
Sukad pa sa pagkatawo ni Jesus, klaro na kaayo ang iyang gahum. Bisan asa siya moadto, makita gyud ang mga milagro. Ug dili lang siya mianhi aron makipag-uli sa kalibutan ngadto sa Dios, bisan og mao gyud na ang labing importante ug matahum nga rason. Mianhi usab siya aron luwason ta gikan sa sakit.
Pinaagi sa dugo ni Jesus, ang tanan nimong sakit ug balatian nangaayo na. Tungod sa iyang bililhong dugo, gawasnon ka na karon. Dako ang kaluoy ug gugma ni Jesus, ug sama sa iyang gihimo kaniadto, ang iyang dugo gamhanan gihapon karon sa pag-ayo kanimo, basta motuo lang ka.
Tuo lang sa iyang pagkabanhaw ug makita nimo ang gamhanang buhat sa Dios sa imong kinabuhi. Gusto ni Jesus nga himsog ka. Busa bisan og dugay pa ang imong milagro, ayaw pagduha-duha kay moabot ra gyud na. Bisan unsa pa ka imposible, mahimo ra na.
Pagpasalamat lang sa Dios sa tanan. Pakigsuod kaniya ug imong mailhan si Jehova Rafa, ang imong mananambal. Molihok ang Dios sa imong kinabuhi, ug ikaw mahimong saksi aron daghan ang motuo sa gahum sa ngalan ni Jesus, nga makabag-o sa tanan.
Mas gamhanan ang atong Manluluwas kaysa bisan unsang sakit. Ang atong Amahan mao ra gihapon kagahapon, karon, ug hangtod sa kahangturan. Pag-ampo ug pangayo sa imong kaayohan. Maluoy ang Dios ug ipakita niya ang iyang gugma kanimo.
Gipas-an gayod niya ang atong kasakitan ug gipas-an ang atong mga kasub-anan; apan siya giila nato nga binunalan, gihampak sa Dios ug sinakit.
Kinahanglan nga mag-alagad kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug ako magpanalangin sa inyong pan ug sa inyong tubig ug kuhaon nako ang sakit gikan kaninyo.
Kay ibalik nako ang kalagsik nganha kanimo, ug ayohon nako ang imong mga samad, nag-ingon ang Ginoo, tungod kay sila nagtawag kanimo nga usa ka sinalikway: ‘Mao kini ang Zion, walay nagtagad kaniya!’
Ayoha ako, O Ginoo, ug ako mamaayo; luwasa ako, ug ako maluwas; kay ikaw mao ang akong pagdayeg.
Ug sa pagkawas ni Jesus ngadto sa mamala, nakita niya ang usa ka dakong panon sa mga tawo ug siya naluoy kanila ug iyang giayo ang ilang mga masakiton.
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang mga kalisdanan;
Pasultiha niana ang mga gilukat sa Ginoo, nga gilukat niya gikan sa kamot sa kaaway,
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan;
kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Dad-an nako kini ug maayong panglawas ug kaayohan sa sakit ug ayohon nako sila ug ipadayag kanila ang kadagaya sa pagkamauswagon ug kasigurohan.
Si Jesus nga nasayod niini, mipalayo gikan didto. Ug daghan ang mikuyog kaniya ug iyang giayo silang tanan
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Ug miduol kaniya ang dakong panon sa katawhan nga nagdala ug mga bakol, mga kimay, mga buta, mga amang ug uban pa. Gibutang sila diha sa tiilan ni Jesus ug iyang giayo sila
Ang Ginoo magpalig-on kaniya diha sa iyang higdaanan sa kasakit; diha sa iyang sakit ayohon nimo ang tanan niyang balatian.
Unya ang napulo ug duha iyang gitigom, ug gihatagan niya sila ug gahom ug katungod ibabaw sa tanang mga demonyo ug sa pag-ayo sa mga sakit.
Unya dihay usa ka tawo nga buta ug amang nga gidemonyohan nga gidala ngadto kang Jesus ug kini iyang giayo ug unya ang tawo makasulti ug makakita na.
Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo.
Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.
ang Ginoo nagpabuka sa mga mata sa mga buta. Ang Ginoo nagpatindog niadtong mga nagsukamod; ang Ginoo nahigugma sa mga matarong.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti.
Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.
Kay kini kinabuhi alang niadtong nangita kanila, ug kaayohan sa tibuok niyang unod.
“ ‘Tan-awa ninyo, karon nga ako, bisan ako, mao siya, ug walay dios gawas kanako. Ako nagpatay ug ako nagbuhi; ako nagsamad ug ako nag-ayo; ug walay makalingkawas gikan sa akong kamot.
Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton.
Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.”
Hinigugma, nag-ampo ako nga ang tanan maayo alang kanimo ug nga maanaa ikaw sa maayong panglawas, ingon nga maayo ang imong kalag.
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
Gibantayan nila siya kon iya ba kining ayohon sa adlaw nga igpapahulay, aron ikasumbong nila siya.
Ug nagtudlo siya ug napulo ug duha nga ginganlan usab niya ug mga apostoles, nga maoy makig-uban kaniya, ug maoy iyang ipadala aron sa pagsangyaw,
ug sa pagbaton ug kagahom sa paghingilin sa mga demonyo.
Apan si Jesus miingon sa pagtubag, “Husto na kana!” Ug iyang gihikap ang dalunggan sa ulipon ug giayo siya.
giunsa sa Dios pagdihog pinaagi sa Espiritu Santo ug sa gahom, giunsa niya paglibot aron sa pagbuhat ug maayo ug sa pagpang-ayo sa tanang gisakit sa yawa, kay ang Dios nag-uban kaniya.
ug ang mga babaye usab nga nangaayo gikan sa mga daotang espiritu ug sa mga sakit: si Maria nga gitawag ug Magdalena nga gigulaan ug pito ka demonyo,
Usa ka adlaw niana, samtang nagtudlo siya, dihay naglingkod nga mga Pariseo ug mga magtutudlo sa Balaod nga gikan sa tanang balangay sa Galilea ug Judea ug gikan sa Jerusalem, ug ang gahom sa Ginoo diha kaniya sa pag-ayo.
Apan mitubag kaniya ang kapitan nga nag-ingon, “Ginoo, dili ako takos sa pagpadayon kanimo ilalom sa akong atop apan isulti lamang ang pulong ug mamaayo ang akong sulugoon.
Ug kanila nga motuo mag-uban kining maong mga ilhanan: pinaagi sa akong ngalan ang mga demonyo ilang hinginlan, magsulti sila ug bag-ong mga pinulongan,
kuptan nila ang mga bitin ug kon makainom sila ug bisan unsa nga makahilo, dili sila maunsa, tapin-an nila sa ilang mga kamot ang mga masakiton ug mangaayo sila.”
Unya gipaduol ni Jesus kaniya ang iyang napulo ug duha ka tinun-an ug gihatagan niya sila ug kagahom sa pagpagula sa mga hugaw nga espiritu ug sa pag-ayo sa tanang sakit ug sa tanang balatian.
“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang nagtuo kanako magbuhat usab sa mga buhat nga akong gibuhat, ug labaw pa ka dagko kay niini ang iyang buhaton kay ako moadto man sa Amahan.
Ug ang tibuok pundok sa katawhan naninguha sa paghikap kaniya, kay ang gahom migula man gikan kaniya ug nag-ayo kanilang tanan.
Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian.
Ug miduol kaniya ang dakong panon sa katawhan nga nagdala ug mga bakol, mga kimay, mga buta, mga amang ug uban pa. Gibutang sila diha sa tiilan ni Jesus ug iyang giayo sila
nga tungod niana ang mga tawo nahibulong sa ilang pagkakita sa mga amang nga nakasulti na, sa mga kimay nga nangaayo, sa mga bakol nga nakalakaw na ug sa mga buta nga nakakita na, ug ilang gidayeg ang Dios sa Israel.
Kon nagpuyo sa sulod ninyo ang Espiritu niya nga nagbanhaw kang Jesus gikan sa mga patay, siya nga nagbanhaw kang Cristo Jesus gikan sa mga patay maghatag usab ug kinabuhi sa inyong may kamatayong lawas pinaagi sa iyang Espiritu nga nagpuyo diha kaninyo.
Apan sa pagkadungog niini ni Jesus, siya miingon, “Kining sakita dili ikamatay, kondili alang kini sa himaya sa Dios, aron ang Anak sa Dios himayaon pinaagi niini.”
Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”
Ug pinaagi sa mga kamot sa mga apostoles, daghan ang mga ilhanan ug mga kahibulongan nga nahimo diha sa mga tawo. Ug silang tanan didto magtigom sa Portico ni Solomon.
Ug walay bisan usa sa mga dili nila kauban nga nangahas sa pagtipon kanila bisan tuod gitahod sila pag-ayo sa mga tawo.
Ug misamot ka daghan ang mga magtutuo nga nadugang ngadto sa Ginoo, mga pundok sa mga lalaki ug sa mga babaye,
nga tungod niana ilang gidala ang mga masakiton ngadto sa kadalanan ug gibutang sa mga lantay ug mga higdaanan aron nga sa pag-agi ni Pedro bisan sa iyang anino na lamang malandongan unta ang uban kanila.
Ug gikan sa kalungsoran nga kasikbit sa Jerusalem nagpundok usab ang daghang mga tawo nga nagdala sa mga masakiton ug mga gisakit sa mga hugaw nga espiritu ug silang tanan nangaayo.
Sa pagsulti niya niini, siya nangluwa sa yuta ug nagmasa siya ug lapok ginamit ang laway, ug iyang gihidhiran sa lapok ang mga mata sa buta;
ug giingnan siya, “Lakaw, panghilam-os didto sa linaw sa Siloam” (nga sa ato pa, Pinadala). Ug siya miadto ug nanghilam-os ug mibalik siya nga nakakita na.
samtang magtuyhad ikaw sa imong kamot aron sa pagpang-ayo, ug ang mga milagro ug mga kahibulongan mahimo pinaagi sa ngalan sa imong balaang alagad nga si Jesus.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo. Lakaw nga malinawon ug maayo na ikaw gikan sa imong sakit.”
Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa,
miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo.
Ug si Jesus miingon, “Kinsa man kadtong mihikap kanako?” Sa dihang namalibad ang tanan, si Pedro miingon, “Agalon, ang mga tawo naglibot ug nagdutdot kanimo!”
Apan si Jesus miingon, “May mihikap kanako, kay nakamatngon ako nga may gahom nga migula kanako.”
Sa dihang nakita sa babaye nga wala diay siya malilong, miduol siya nga nagkurog. Ug sa naghapa siya sa atubangan ni Jesus, gisugilon niya sa atubangan sa tanang tawo ang hinungdan sa iyang paghikap kaniya ug giunsa niya pagkaayo dihadiha.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo. Lakaw nga malinawon.”
Si Jesus mitubag nga nag-ingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, kon aduna kamoy pagtuo ug dili magduhaduha, makahimo kamo dili lamang sa nahimo ngadto sa kahoyng igera, kondili bisan pag moingon kamo niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa lawod,’ kini mahimo.
Ug ang tanang butang nga inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo madawat ninyo kon aduna kamoy pagtuo.”
Tan-awa, gihatagan ko kamo ug kagahom sa pagyatak sa mga bitin ug mga tanga ug ibabaw sa tanang gahom sa kaaway, ug walay makadaot kaninyo.
Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak.
Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton.
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”
Sa nakalugsong na si Jesus gikan sa bungtod, misunod kaniya ang dagkong mga panon sa katawhan.
Sa pagkadungog ni Jesus kaniya, siya nahibulong ug miingon kanila nga nanguyog kaniya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga bisan sa Israel wala akoy nakitang pagsalig nga sama niini.
Ug sultihan ko kamo nga daghan unya ang mangabot gikan sa silangan ug sa kasadpan ug manambong sa kan-anan uban kang Abraham, Isaac ug Jacob didto sa gingharian sa langit,
apan ang mga anak sa gingharian abogon ngadto sa kangitngit didto sa gawas. Didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.”
Ug si Jesus miingon sa kapitan, “Lakaw, mahimo kini alang kanimo sumala sa imong pagsalig.” Ug niadtong tungora naayo ang sulugoon.
Sa pagsulod ni Jesus sa balay ni Pedro, nakita niya ang ugangang babaye niini nga naghigda ug gihilantan
ug gihikap niya ang kamot niini ug kini gihuwasan sa hilanat ug mibangon ug mialagad kaniya.
Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton.
Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.”
Sa pagkakita ni Jesus sa mga dagkong panon sa katawhan nga naglibot kaniya, siya misugo sa pagtabok ngadto sa pikas daplin.
Dihay usa ka eskriba nga miduol ug miingon kaniya, “Magtutudlo, mosunod ako kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Ug dihay usa ka sanlahon nga miduol kaniya, ug sa iyang atubangan miluhod nga nag-ingon, “Ginoo, kon buot nimo, makahinlo ikaw kanako.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.”
May lain pa sa iyang mga tinun-an nga miingon kaniya, “Ginoo, tugoti una ako sa pag-adto ug paglubong sa akong amahan.”
Apan si Jesus miingon kaniya, “Sunod kanako ug pasagdi ang mga patay nga maoy maglubong sa ilang mga minatay.”
Ug sa pagsakay niya sa sakayan, ang iyang mga tinun-an misunod kaniya.
Didto, mihuros sa lanaw ang usa ka kusog nga unos nga tungod niana ang sakayan natabonan sa mga balod apan siya natulog.
Ug giduol nila siya ug gipukaw nga nag-ingon, “Ginoo, tabang! Mangamatay na kita.”
Siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo, O mga tawong gamay ug pagsalig?” Unya mibangon siya ug iyang gibadlong ang mga hangin ug ang lanaw ug dihay dakong kalinaw.
Ang mga tawo nahibulong nga nag-ingon, “Unsa bang pagkatawhana kini, nga bisan pa ang mga hangin ug ang lanaw motuman man kaniya?”
Unya sa pag-abot niya sa pikas nga daplin, dapit sa yuta sa mga Gadaranhon, gisugat siya sa duha ka gidemonyohan nga nanggula gikan sa mga lubong ug hilabihan sila ka bangis nga tungod niana walay si bisan kinsa nga makaagi niadtong dalana.
Ug misinggit sila nga nag-ingon, “Unsay imong tuyo kanamo, Anak sa Dios? Mianhi ba ikaw aron sa pagsakit kanamo sa dili pa ang panahon?”
Gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug gitapin-an niya kini ug giingnan, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Ug dihadiha nahinloan siya sa iyang sanla.
nga tungod niana ilang gidala ang mga masakiton ngadto sa kadalanan ug gibutang sa mga lantay ug mga higdaanan aron nga sa pag-agi ni Pedro bisan sa iyang anino na lamang malandongan unta ang uban kanila.
Ug gikan sa kalungsoran nga kasikbit sa Jerusalem nagpundok usab ang daghang mga tawo nga nagdala sa mga masakiton ug mga gisakit sa mga hugaw nga espiritu ug silang tanan nangaayo.
Unya ang napulo ug duha iyang gitigom, ug gihatagan niya sila ug gahom ug katungod ibabaw sa tanang mga demonyo ug sa pag-ayo sa mga sakit.
Sa pagbalik na sa mga apostoles, ilang gisugilon kaniya ang ilang mga nabuhat. Ug gidala niya sila ug mipahilit ngadto sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Betsaida.
Sa pagkahibalo niini sa mga panon sa katawhan, sila miapas kaniya, ug gidawat niya sila ug iyang gisultihan mahitungod sa gingharian sa Dios ug giayo niya ang mga nagkinahanglan ug kaayohan.
Apan ang adlaw misugod na sa pagsalop ug ang napulo ug duha miduol ug miingon kaniya, “Palakta na ang panon sa katawhan aron moadto sila sa mga kabalangayan ug sa mga kasikbit nga kayutaan aron sila makapahulay ug makakita ug pagkaon, kay ania kita sa dapit nga awaaw.”
Apan siya miingon kanila, “Kamo ang maghatag kanila ug pagkaon.” Ug sila mitubag kaniya, “Aduna lamang kitay lima ka pan ug duha ka buok isda, gawas hinuon kon molakaw kami aron sa pagpalit ug pagkaon alang niining tanang mga tawo.”
Didtoy mga lima ka libo ka lalaki. Ug siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Palingkora sila nga magpundokpundok, mga tag-50 ang matag pundok.”
Ug gihimo nila kini, ug ilang gipalingkod ang tanan.
Sa iyang pagkuha sa lima ka pan ug sa duha ka buok isda, siya mihangad sa langit ug nagpasalamat, ug kini iyang gipikaspikas ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an aron ihatag ngadto sa panon sa katawhan.
Ug ang tanan nangaon ug nangabusog. Ug ilang gihipos ang salin nga napulo ug duha ka bukag sa mga pinikaspikas.
Sa diha nga nag-ampo siya nga nag-inusara, ang iyang mga tinun-an didto uban kaniya. Siya nangutana kanila, “Sumala sa sulti sa mga tawo, kinsa man ako?”
Ug sila mitubag, “Si Juan nga Tigbautismo, apan ang uban miingon nga si Elias, ug ang uban, nga usa sa unang mga propeta nga nabanhaw.”
Ug gipadala niya sila aron sa pagsangyaw sa gingharian sa Dios ug sa pagpang-ayo.
Apan si Pedro miingon, “Wala akoy plata o bulawan, apan hatagan ko ikaw sa ania kanako. Sa ngalan ni Jesu-Cristo nga Nazaretnon, tindog ug lakaw.”
Ug iyang gikuptan siya sa tuong kamot ug gipatindog ug dihadiha nabaskog ang iyang mga tiil ug mga bukog sa tikod.
Unya siya milukso, mitindog ug milakaw ug misulod sa Templo uban kanila nga naglakaw ug nagluksolukso ug nagdayeg sa Dios.
Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat.
Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ug didtoy usa ka babaye nga nag-antos sa walay undang nga pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig, miadto sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti
kay siya nag-ingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa iyang bisti, mamaayo gayod ako.”
Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo.
Busa sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo, tuohi nga nadawat na ninyo kini ug kamo makadawat niini.
Siya nga naghatag kaninyo sa Espiritu ug nagbuhat sa mga milagro diha kaninyo, naghimo ba kaninyo niini tungod sa mga buhat sa Balaod o tungod ba sa pagpamati uban sa pagtuo?
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.