Kategorya
108 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Panglawas
Pinaagi sa dugo ni Jesus, mahimo nimong maangkon ang kinabuhi nga himsog ug gawasnon gikan sa mga sakit. Ang sakripisyo ni Cristo sa krus naghatag kanimo og access sa Iyang mga panalangin.
Sa higayon nga motuo ka nga si Cristo namatay para kanimo ug isugid sa imong kasingkasing nga gibanhaw siya sa Dios gikan sa mga patay, ikaw mahimong tigdala sa himaya sa Dios ug modawat sa gahum sa pagkabanhaw diha sa imong lawas.
Importante nga masayran nga dili lang gusto ni Jesus nga himsog ka sa pisikal, apan gusto usab Niya nga mamaayo ang imong kalag. Daghang mga kasakit ang natipon sa kasingkasing tungod sa lain-laing mga sitwasyon nga imong naagian, nga hinungdan sa mga trauma, kapakyasan, kasuko, ug mga pagdumot, ug uban pa.
Sa dili pa nimo dawaton ang pagkaayo sa imong lawas, paningkamuti usab nga mahimong gawasnon gikan sa mga pilas, kay walay pulos ang himsog nga lawas kon ang kalag hugaw. Dawata karon, pinaagi ni Jesus, ang kagawasan sa paglakaw nga hingpit ang kahimtang.
Kon nagduha-duha ka sa pagdawat og milagro, pangayo sa Dios nga dugangan ang imong pagtuo, kay ang unang butang nga angay nimong buhaton mao ang pagtuo nga kini mahitabo. Sulayi pag-imagine ang imong kaugalingon nga himsog, kay ang tanan magsugod kon makita nimo ang imong realidad, apan nagpabilin ka nga sigurado nga ang Dios mobuhat og usa ka butang para kanimo kay gihigugma ka Niya.
Usa ka paagi nga gipakita ni Jesus ang Iyang gugma kanimo mao ang paghatag kanimo og kagawasan gikan sa pag-antos nga imong gibati sa imong lawas. Tan-awa ang krus, tuohi ang Amahan, ug salig sa Iyang pulong. Pinaagi sa dugo ni Cristo, ang imong mga sakit ug mga balatian nangaayo na.
Ang Ginoo magpalig-on kaniya diha sa iyang higdaanan sa kasakit; diha sa iyang sakit ayohon nimo ang tanan niyang balatian.
Wala ba kamo masayod nga ang inyong lawas templo sa Espiritu Santo nga anaa kaninyo, nga inyong nabatonan gikan sa Dios? Kamo dili na inyo sa inyong kaugalingon, Wala ba kamo masayod nga ang mga balaan maghukom man unya sa kalibotan? Ug kon ang kalibotan hukman ninyo, dili ba diay kamo takos sa paghusay sa gagmay nga mga panagsumpaki? kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Dios pinaagi sa inyong lawas.
Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.
Ayaw pagmaalamon sa imong kaugalingong mga mata; kahadloki ang Ginoo, ug palayo gikan sa daotan. Kini mahimong kaayohan sa imong lawas. ug magpalig-on sa imong mga bukog.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Ang makalipay nga mga pulong sama sa dugos, tam-is alang sa kalag ug makapalig-on sa mga bukog.
Kinahanglan nga mag-alagad kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug ako magpanalangin sa inyong pan ug sa inyong tubig ug kuhaon nako ang sakit gikan kaninyo.
Hinigugma, nag-ampo ako nga ang tanan maayo alang kanimo ug nga maanaa ikaw sa maayong panglawas, ingon nga maayo ang imong kalag.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Ug miduol kaniya ang dakong panon sa katawhan nga nagdala ug mga bakol, mga kimay, mga buta, mga amang ug uban pa. Gibutang sila diha sa tiilan ni Jesus ug iyang giayo sila
Ayoha ako, O Ginoo, ug ako mamaayo; luwasa ako, ug ako maluwas; kay ikaw mao ang akong pagdayeg.
Ug si Pedro miingon kaniya, “Ineas, giayo na ikaw karon ni Jesu-Cristo. Bangon ug hiposa ang imong gihigdaan.” Ug mibangon dayon siya.
Apan mitubag kaniya ang kapitan nga nag-ingon, “Ginoo, dili ako takos sa pagpadayon kanimo ilalom sa akong atop apan isulti lamang ang pulong ug mamaayo ang akong sulugoon.
Apan si Jesus miingon sa pagtubag, “Husto na kana!” Ug iyang gihikap ang dalunggan sa ulipon ug giayo siya.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo. Lakaw nga malinawon ug maayo na ikaw gikan sa imong sakit.”
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan, Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag! siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton.
kay ang lawasnon nga pagbansay may kapuslanan usab, apan ang pagkadiosnon mapuslanon gayod sa tanang paagi, ingon nga kini adunay saad sa kinabuhi karon ug sa umaabot.
Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”
Ayaw ibutang ang inyong pagsalig sa mga pangulo, sa anak sa tawo, nga kaniya walay tabang. Sa dihang mobiya ang iyang gininhawa, siya mobalik sa iyang yuta; niana gayong adlawa mahanaw ang iyang mga laraw.
Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila.
Ug nakita sa Dios ang tanang butang nga iyang gihimo, ug tan-awa, kini maayo kaayo. Dihay kagabhion ug dihay kabuntagon, ikaunom nga adlaw.
Adunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit: Nakita nako ang buhat nga gihatag sa Dios sa mga anak sa mga tawo aron sila maghago niini. Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan. Ako nasayod nga walay lain nga maayo alang kanila, kay sa paglipay ug sa pagbuhat sa labing maayo samtang buhi pa sila; ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago. Ako nasayod nga bisan unsa ang buhaton sa Dios, molungtad kini hangtod sa kahangtoran; walay ikadugang niini, o makuhaan kini sa bisan unsa; ang Dios nagbuhat sa ingon aron ang mga tawo mahadlok gayod sa iyang atubangan. Ang anaa, diha na; ang umaabot pa, diha na; ug gipangita sa Dios kadtong miagi na. Dugang pa, nakita nako ilalom sa adlaw nga diha sa dapit sa hustisya, dihay pagkadaotan, ug diha sa dapit sa pagkamatarong, dihay kasal-anan. Ako miingon diha sa akong kasingkasing, ang Dios maghukom sa matarong ug sa daotan, kay nagtakda siya ug panahon alang sa tanang katuyoan ug alang sa tanang buhat. Ako miingon diha sa akong kasingkasing mahitungod sa mga anak sa mga tawo nga ang Dios nagsulay kanila, aron ipakita kanila nga sila mga mananap lamang. Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man. panahon sa pagkatawo, ug panahon sa pagkamatay; panahon sa pagtanom, ug panahon sa pag-ibot niadtong natanom; Ang tanan moadto sa usa lamang ka dapit; ang tanan gikan sa abog, ug sa abog ang tanan mopauli pag-usab. Kinsay nasayod kon ang espiritu sa tawo mosaka sa itaas ug ang espiritu sa mananap manaog ngadto sa yuta? Busa akong nakita nga wala nay laing maayo kay sa usa ka tawo nga maglipay diha sa iyang mga buhat, kay kini mao ang iyang bahin. Kinsay makadala kaniya aron sa pagtan-aw kon unsay mahitabo sunod kaniya? panahon sa pagpatay, ug panahon sa pag-ayo; panahon sa paglumpag, ug panahon sa pagtukod;
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon.
Ang kabos magkaon ug mabusog; magdayeg sa Ginoo ang nangita kaniya! Molungtad unta ang inyong kasingkasing hangtod sa kahangtoran!
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit.
Ang usa ka malinawon nga kasingkasing naghatag ug kinabuhi sa unod, apan ang kasina mao ang nagdunot sa kabukogan.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Ang Dios sa pakigdait magbalaan unta kaninyo sa kinatibuk-an, ug ang inyong bug-os nga espiritu, kalag ug lawas magpabilin unta nga dili masaway inig-abot sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
Adunay tawo nga ang mga hinanali nga pulong sama sa pagduslak sa usa ka espada, apan ang dila sa maalamon magdala ug kaayohan.
nga nagtagbaw kanimo sa maayong mga butang sa imong kinabuhi, aron ang imong pagkabatan-on mabag-o sama sa agila.
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Ang tanang butang nga naglihok ug buhi mahimong pagkaon alang kaninyo, ug ingon nga gihatag nako kaninyo ang mga lunhawng tanom, gihatag nako kaninyo ang tanan. Apan lamang, ayaw ninyo kaona ang unod uban ang kinabuhi niini, nga mao ang dugo.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti. Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing. Kay kini kinabuhi alang niadtong nangita kanila, ug kaayohan sa tibuok niyang unod.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Kay kamo nagkinahanglan ug pailob, aron kamo makatuman sa kabubut-on sa Dios ug makadawat sa gisaad.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
Kon nagpuyo sa sulod ninyo ang Espiritu niya nga nagbanhaw kang Jesus gikan sa mga patay, siya nga nagbanhaw kang Cristo Jesus gikan sa mga patay maghatag usab ug kinabuhi sa inyong may kamatayong lawas pinaagi sa iyang Espiritu nga nagpuyo diha kaninyo.
Tan-awa, ang akong nakita nga maayo ug angay mao ang pagkaon ug pag-inom ug pagpangita sa kalipay diha sa tanang paghago, diin ang usa naghago ilalom sa adlaw sa pipila lamang ka adlaw sa iyang kinabuhi nga gihatag sa Dios kaniya kay kini mao man ang iyang bahin.
Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian.
Kon nakakaplag ikaw ug dugos, kaon lamang sa igo kanimo, kay tingali unya ug masobrahan ikaw niini ug isuka kini.
hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.
Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton.
Ug walay lumulupyo nga mag-ingon, “Ako masakiton”; ang katawhan nga nagpuyo didto pasayloon sa ilang kasal-anan.
Busa ingon nga inyong gidawat kaniadto si Cristo Jesus nga Ginoo, pagkinabuhi kamo diha kaniya, pinagamot ug pinatubo diha kaniya ug gilig-on diha sa pagtuo, ingon nga gitudloan kamo niini, nag-awas sa pagpasalamat.
Tan-awa, ang Dios mao ang akong magtatabang; ang Ginoo mao ang tigpanalipod sa akong kinabuhi.
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Ang espiritu sa usa ka tawo moantos sa balatian, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu, kinsa ang makaantos?
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Kay giluwas nimo ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga tiil gikan sa pagkahulog, aron ako maglakaw sa atubangan sa Dios diha sa kahayag sa kinabuhi.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maghatod ngadto sa kinabuhi; ug siya nga nakabaton niini magpuyo nga may katagbawan; siya dili duawon sa daotan.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Walay babaye nga makuhaan sa iyang gisabak o dili makaanak diha sa inyong yuta ug tumanon nako ang gidaghanon sa inyong mga adlaw.
Ang kaalam tuboran sa kinabuhi alang sa mga nagbaton niini, apan ang kabuang mao ang pagpanton sa mga buangbuang.
Wala ba kamo masayod nga kamo templo sa Dios ug nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo? Kon adunay moguba sa templo sa Dios, siya gub-on sa Dios. Kay ang templo sa Dios balaan, kana mao kamo.
Balik sa imong pahulay, O akong kalag, kay ang Ginoo nagpanalangin kanimo sa madagayaon gayod.
Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod.
Busa, ayaw ninyo paharia ang sala diha sa inyong may kamatayon nga lawas, aron patumanon sa mga pangibog niini.
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ug ang Dios miingon, “Tan-awa, akong gihatag kaninyo ang tanang tanom nga naghatag ug binhi nga anaa sa tibuok nga yuta, ug ang tanang kahoy nga may bunga nga naghatag ug binhi. Inyo na kini alang sa inyong pagkaon.
Kay mao kini ang kabubut-on sa Dios, ang inyong pagkabalaan: nga kamo maglikay sa salawayong pakighilawas, nga ang matag usa kaninyo mahibalo unsaon sa pagpangasawa diha sa pagkabalaan ug kadungganan,
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ang pagkahadlok sa Ginoo maglugway sa kinabuhi, apan ang mga tuig sa daotan mamubo.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Apan ikaw, O tawo sa Dios, pahilayo niining mga butanga; paningkamoti ang pagkamalahutayon, pagkadiosnon, pagtuo, paghigugma, pagkamainantoson, pagkaaghop. Pakigbisog diha sa maayong pakigbisog sa pagtuo. Hupti ang kinabuhing dayon nga niini gitawag ikaw ug niini ikaw naghimo ug maayong pagsugid sa atubangan sa daghang mga saksi.
Kay ang magpugas diha sa iyang kaugalingong unod, gikan sa unod mag-ani ug pagkadunot apan ang magpugas diha sa Espiritu, gikan sa Espiritu mag-ani ug kinabuhing dayon.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Mihigda ako ug natulog; mimata ako kay ang Ginoo nagsapnay kanako. Dili ako mahadlok sa napulo ka libo sa katawhan nga misulong libot kanako.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.