Kategorya
105 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pag-ayo sa Espiritu
Daghan kaayo ang mga samad nga pwede mopuyo sa atong espiritu kon dili nato pangitaon ang tabang nga gikinahanglan aron mamaayo. Kon imo lang kining tipigan sa imong kaugalingon, magdala lang kini og kaguol, kasakit, kapait, kalagot, ug kawalay kapasaylo sa imong kinabuhi. Dili kini maayo nga mga pagbati, kay makadaot kini kanimo sa mental ug pisikal. Usa sa labing epektibo nga paagi aron makab-ot ang kagawasan ug madawat ang espirituhanong pagpang-ayo mao ang pagpakigsulti sa Espiritu Santo. Kinahanglan lang nga mogahin ka og panahon para ang Iyang mga gakos mohapuhap sa imong kalag ug mamaayo kini sa hingpit. Sumala sa Salmo 147:3, "Siya nag-ayo sa mga dugmok ug kasingkasing, ug nagbugkos sa ilang mga samad."
Sa mga kamot ni Jesus, imong makit-an ang hingpit nga tambal nga imong gikinahanglan: Siya ang tambal sa tanan nimong mga sakit, mas nakaila Siya kanimo labaw pa sa uban, ug makaabot Siya sa kinahiladman sa imong pagkatawo aron ikaw maulian. Pakigsulti Kaniya, isulti Kaniya ang bahin sa nahitabo nga nakapaguol kanimo. Mahimo kang moabli sa imong kaugalingon Kaniya sa hingpit, kay ang Iyang tinguha mao ang pagpagawas sa imong kinabuhi gikan sa mga butang nga nakababag sa imong pag-uswag.
Kon anaa ka na sa Iyang tiilan, sugdi na ang pagpasaylo. Ang pagdala sa kawalay kapasaylo dili ka madala bisan asa, magpabilin ka lang nga natanggong sa usa ka lugar diin ang imong espirituhanong pagtubo maapektuhan matag adlaw. Nahibal-an ko nga dili kini sayon ug nga ang paghinumdom masakit, apan ang bugtong paagi aron makadawat og pagpang-ayo mao ang pagpasaylo. Ayaw pag-focus sa ilang gibuhat kanimo, hinoon pag-ampo nga ang kalooy sa Dios moabot sa maong tawo.
Sundoga si Jesus, nga bisan samtang gilansang Siya sa krus niadtong Iyang gitabangan, giayo, ug gipahiuli, Siya nahilom ug nangayo sa Amahan nga pasayloon sila kay wala sila masayod sa ilang gibuhat. Gisulti ko kanimo ang sama nga pulong karon. Gusto sa Dios nga gamiton ka isip usa ka buhing pagpamatuod nga posible ang pagbaton og himsog nga kasingkasing matag higayon nga moduol ka sa Amahan.
Ug hinumdomi, kinahanglan nga himsog ka aron makita ang nawong ni Jesus usa ka adlaw. Kon atubangan ka na Niya, walay pagmahay o kasubo, usa lamang ka pahiyom sa gugma tungod sa Iyang grasya. Ang tanan nimong buhaton dili aron pagpakitay sa uban, kondili aron pag-atiman ug pagmintinar sa imong relasyon sa Espiritu Santo sa Dios.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Alang kanako ako miingon, “O Ginoo, kaluy-i intawon ako; ayoha ako, kay nakasala ako batok kanimo!”
Kay ibalik nako ang kalagsik nganha kanimo, ug ayohon nako ang imong mga samad, nag-ingon ang Ginoo, tungod kay sila nagtawag kanimo nga usa ka sinalikway: ‘Mao kini ang Zion, walay nagtagad kaniya!’
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?”
Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang mga kalisdanan;
Pasultiha niana ang mga gilukat sa Ginoo, nga gilukat niya gikan sa kamot sa kaaway,
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Busa sila nga anaa kang Cristo Jesus dili na karon mga hinukman.
Apan kon si Cristo anaa kaninyo, bisan ang lawas patay tungod sa sala, ang Espiritu kinabuhi tungod sa pagkamatarong.
Kon nagpuyo sa sulod ninyo ang Espiritu niya nga nagbanhaw kang Jesus gikan sa mga patay, siya nga nagbanhaw kang Cristo Jesus gikan sa mga patay maghatag usab ug kinabuhi sa inyong may kamatayong lawas pinaagi sa iyang Espiritu nga nagpuyo diha kaninyo.
Busa, mga igsoon, utangan kita, dili ngadto sa unod aron magkinabuhi kita sumala sa unod,
kay kon magkinabuhi kamo sumala sa unod mangamatay kamo, apan kon pinaagi sa Espiritu patyon ninyo ang mga binuhatan sa lawas, mangabuhi kamo.
Kay ang tanang gimandoan sa Espiritu sa Dios mga anak sa Dios.
Kay wala kamo makadawat sa espiritu sa pagkaulipon aron mahadlok na usab kamo, hinuon maoy nadawat ninyo ang espiritu sa pagkaanak. Ug pinaagi kaniya magtuaw kita, “Abba! Amahan!”
Ang Espiritu gayod, uban sa atong espiritu, nagpamatuod nga kita mga anak sa Dios.
Ug kon kita mga anak, mga manununod kita, mga manununod sa Dios ug isigkamanununod uban kang Cristo, kay kon mag-antos man kita uban kaniya, kini aron himayaon kita uban kaniya.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios,
Kay ang balaod sa Espiritu sa kinabuhi diha kang Cristo Jesus nagpalingkawas kanako gikan sa balaod sa sala ug sa kamatayon.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan;
kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Gipas-an gayod niya ang atong kasakitan ug gipas-an ang atong mga kasub-anan; apan siya giila nato nga binunalan, gihampak sa Dios ug sinakit.
Mga igsoon, kon ang usa ka tawo maligas ngadto sa kalapasan, kamong mga espirituhanon kinahanglan nga mopahiuli kaniya uban sa espiritu sa kalumo. Pagmatngon sa imong kaugalingon, basin ug matintal ka usab.
ang Ginoo nagpabuka sa mga mata sa mga buta. Ang Ginoo nagpatindog niadtong mga nagsukamod; ang Ginoo nahigugma sa mga matarong.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti.
Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.
Kay kini kinabuhi alang niadtong nangita kanila, ug kaayohan sa tibuok niyang unod.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios—
dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
Siya mao ang nagluwas kanato gikan sa gahom sa kangitngit ug nagbalhin kanato ngadto sa gingharian sa iyang pinalanggang Anak,
nga diha kaniya kita nakabaton sa pagkatinubos, sa kapasayloan sa mga sala.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Apan sa pagkadungog ni Jesus niini siya miingon, “Ang mga maayo ug lawas wala magkinahanglan ug mananambal kondili ang mga masakiton.
Kay ang atong labawng pangulong pari dili usa ka pari nga dili mobati ug kaluoy kanato sa atong mga kaluyahon, hinuon sa tanang paagi siya gitintal sama kanato, apan wala gayod makasala.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay.
Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan;
kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
nga naglukat sa imong kinabuhi gikan sa Gahong, nga nagpurongpurong kanimo sa gugmang walay paglubad ug sa kaluoy,
nga nagtagbaw kanimo sa maayong mga butang sa imong kinabuhi, aron ang imong pagkabatan-on mabag-o sama sa agila.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ang Dios sa pakigdait magbalaan unta kaninyo sa kinatibuk-an, ug ang inyong bug-os nga espiritu, kalag ug lawas magpabilin unta nga dili masaway inig-abot sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Hatagan ko kamo ug usa ka bag-o nga kasingkasing, ug ibutang nako sa sulod ninyo ang usa ka bag-ong espiritu. Kuhaon nako ang kasingkasing nga bato gikan sa inyong unod, ug hatagan kamo nako ug usa ka kasingkasing nga unod.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako.
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato.
Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan.
moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat,
sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Naghulat ako sa Ginoo, ang akong kalag naghulat, ug sa iyang pulong naglaom ako;
ang akong kalag naghulat sa Ginoo, labaw sa mga tawong nagtukaw alang sa kabuntagon, labaw sa mga tawong nagtukaw alang sa kabuntagon.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan.
Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Busa kon ang tawo anaa kang Cristo, siya bag-o na nga binuhat; ang daan nangagi na, tan-awa, ang bag-o nahiabot na.
Mga anak, kamo iya sa Dios, ug sila inyo nang gibuntog, kay siya nga anaa kaninyo labaw pa kay kaniya nga ania sa kalibotan.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang?
Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
Duol kamo, O mga anak, pamati kamo kanako, tudloan ko kamo sa pagkahadlok sa Ginoo.
Kinsa bang tawhana nga nangandoy ug kinabuhi, ug nahigugma sa daghang mga adlaw, aron makapahimulos siya sa maayo?
Bantayi ang imong dila gikan sa daotan, ug ang imong ngabil gikan sa pagsulti ug limbong.
Palayo gikan sa daotan, ug buhata ang maayo; pangitaa ang pakigdait ug sunda kini.
Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw.
Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Ang akong kalag nagpasigarbo diha sa Ginoo; papamatia ang mga mapaubsanon ug mangalipay sila.
Siya nagbantay sa tanan niyang mga bukog; walay usa niini nga mabali.
Ang kadaotan mopatay sa daotan, ug kadtong nagdumot sa tawong matarong silotan.
Ang Ginoo nagluwas sa kalag sa iyang mga sulugoon; walay bisan usa niadtong modangop kaniya nga hukman sa silot.
O dayega ang Ginoo uban kanako, ug maghiusa kita sa pagbayaw sa iyang ngalan!
Apan ako naghangyo kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga unta kamong tanan magkauyon ug diha kaninyo walay pagkabahin, kondili mausa unta hinuon kamo diha sa samang hunahuna ug samang panabot.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
Paglipay kamo sa kanunay,
pag-ampo kamo sa walay paghunong,
pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon,
ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom,
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo.
Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.
Adunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit:
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Busa kon aduna may pagdasig diha kang Cristo, kon aduna may pagkadinasig sa gugma, kon aduna may pakig-ambitay diha sa Espiritu, kon aduna may pagbinatiay ug pagkinaluy-anay,
aron nga diha sa ngalan ni Jesus ang tanang tawo moluhod didto sa langit, dinhi sa yuta ug sa ilalom sa yuta,
ug ang tanang dila magsugid nga Ginoo si Jesu-Cristo alang sa pagdayeg sa Dios nga Amahan.
Busa, akong mga hinigugma, ingon nga kamo sa kanunay mituman, dili lamang sa panahon nga anaa ako kaninyo, kondili labaw pa gani sa panahon usab nga wala ako diha kaninyo, panglimbasogi ninyo ang inyong kaugalingong kaluwasan uban ang kahadlok ug pagkurog,
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais,
aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan,
nga nagpadayon sa pagtanyag sa pulong alang sa kinabuhi, aron nga sa adlaw unya ni Cristo ako mapasigarbohon nga ako wala diay magdagan nga walay pulos o maghago nga walay pulos.
Apan kon ibubo ako diha sa inyong halad nga inihaw ug sa halad sa inyong pagtuo, ikalipay ko kini ug ako maglipay uban kaninyong tanan.
Sa ingon, kinahanglang maglipay usab kamo ug maglipay uban kanako.
Naglaom ako diha sa Ginoong Jesus nga sa dili madugay akong ipadala si Timoteo nganha kaninyo aron malipay usab ako sa pagkahibalo sa mga butang mahitungod kaninyo.
hingpita ninyo ang akong kalipay pinaagi sa samang hunahuna, ingon nga nagbaton ug samang gugma, nga anaa sa hingpit nga panagkauyon ug usa ka hunahuna.
Ang espiritu sa usa ka tawo moantos sa balatian, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu, kinsa ang makaantos?
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Mga hinigugma, ayaw kamo kahibulong sa nagdilaab nga pagsulay nga mahitabo kaninyo, ingon nga usa ka talagsaong butang ang nahitabo kaninyo.
Paglipay hinuon kamo sa inyong pag-ambit sa mga kasakit ni Cristo, aron kamo maglipay usab ug magsadya inigpadayag na unya sa iyang himaya.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus,
O Ginoo, ikaw magpatalinghog sa tinguha sa mapaubsanon; ikaw maglig-on sa ilang kasingkasing, ikaw magkiling sa imong igdulungog
Ang kabos magkaon ug mabusog; magdayeg sa Ginoo ang nangita kaniya! Molungtad unta ang inyong kasingkasing hangtod sa kahangtoran!
Bulahan sila nga ang dalan hingpit, nga naglakaw diha sa Balaod sa Ginoo.
Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan!
Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda.
Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong.
Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako.
Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba!
Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop.
Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan.
Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon.
Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong!
Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Ang mga daotan nagbutang ug lit-ag alang kanako apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda.
Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing.
Gikiling nako ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong mga lagda kanunay, hangtod sa kataposan.
Gidumtan nako ang mga maduhaduhaon, apan gihigugma nako ang imong Balaod.
Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong.
Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios.
Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom.
Pabaroga ako aron ako maluwas ug magtahod kanunay sa imong mga lagda.
Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang.
Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod.
Dalaygon ikaw, O Ginoo; tudloi ako sa imong mga lagda!
Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom.
Nabuhat nako ang kaangayan ug katarong; ayaw ako itugyan sa mga nagdaogdaog kanako.
Ipasalig ang kaayohan sa imong alagad; ayaw itugot nga ang mapahitas-on modaogdaog kanako.
Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong.
Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda.
Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod!
Karon mao na ang panahon nga ang Ginoo molihok, kay gilapas nila ang imong Balaod.
Tungod niana gihigugma nako ang imong kasugoan labaw kay sa bulawan, labaw kay sa inulay nga bulawan.
Busa gimandoan nako ang akong mga lakang pinaagi sa imong mga lagda, ug gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop.
Katingalahan ang imong mga pagpamatuod, busa ang akong kalag nagtipig niini.
Sa akong mga ngabil gipadayag nako ang tanang tulumanon sa imong baba.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Gibuka ko ang akong baba ug mihangos, kay nangandoy ako pag-ayo sa imong mga sugo.
Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan.
Pasunda ang akong mga lakang sa imong saad, ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadaotan nga maggahom kanako.
Luwasa ako gikan sa pagdaogdaog sa tawo, aron magtuman ako sa imong mga lagda.
Padan-aga ang imong nawong nganhi sa imong alagad ug tudloi ako sa imong mga lagda.
Ang akong mga mata nagpaagas ug daghang luha tungod kay ang mga tawo wala magtuman sa imong Balaod.
Matarong ikaw, O Ginoo, ug matarong ang imong mga paghukom.
Gisugo nimo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarong ug sa bug-os nga pagkamatinumanon.
Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong.
Naglipay ako diha sa dalan sa imong mga pagpamatuod, sama kadako sa tanang bahandi.
Ang imong pulong napamatud-an gayod, ug ang imong alagad nahigugma niini.
Ako gamay ug tinamay, apan wala nako kalimti ang imong mga lagda.
Ang imong pagkamatarong matarong hangtod sa kahangtoran, ug ang imong Balaod matuod.
Kasamok ug kaguol mihakop kanako. apan ang imong kasugoan maoy akong kalipay.
Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi.
Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda.
Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod.
Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong.
Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad.
Patalinghogi ang akong tingog sumala sa imong gugmang walay paglubad; panalipdi ang akong kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong hustisya.
Mamalandong ako sa imong mga lagda ug itutok ang akong mga mata sa imong nga dalan.
Nagpaduol kanako kadtong naglutos kanako uban ang daotang tuyo; layo sila sa imong Balaod.
Apan ikaw ania sa duol, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga sugo matuod.
Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran.
Lantawa ang akong kasakitan, ug luwasa ako, kay wala nako kalimti ang imong Balaod.
Labani ang akong katungod ug lukata ako; hatagi akog kinabuhi sumala sa imong saad.
Ang kaluwasan layo sa mga daotan, kay wala nila tinguhaa ang imong mga lagda.
Dako ang imong kaluoy, O Ginoo; hatagi ako ug kinabuhi sumala sa imong hustisya.
Daghan ang naglutos kanako ug mibatok kanako, apan wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod.
Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo.
Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad.
Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong.
Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong.
Naglipay ako diha sa imong pulong, sama sa usa nga nakakaplag ug daghang inilog.
Akong gidumtan ug giayran ang kabakakan apan gihigugma nako ang imong Balaod.
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila.
Ako naglaom sa imong pagluwas, O Ginoo, ug nagtuman ako sa imong mga sugo.
Ang akong kalag nagtamod sa imong mga pagpamatuod; gihigugma kini nako sa hilabihan gayod.
Gituman nako ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; kay ang tanan nakong mga dalan anaa sa imong atubangan.
Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong.
Pagmadagayaon sa imong alagad aron mabuhi ako ug magtuman sa imong pulong.
Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong.
Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda.
Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong.
Andama ang imong kamot sa pagtabang kanako, kay gipili nako ang imong mga lagda.
Nangandoy ako sa imong pagluwas, O Ginoo, ug ang imong Balaod mao ang akong kalipay.
Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon.
Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Ako usa ka dumuduong dinhi sa yuta; ayaw ihikaw gikan kanako ang imong kasugoan.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Ayaw pagmaalamon sa imong kaugalingong mga mata; kahadloki ang Ginoo, ug palayo gikan sa daotan.
Kini mahimong kaayohan sa imong lawas. ug magpalig-on sa imong mga bukog.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Alang sa kagawasan kita gipahigawas ni Cristo. Barog kamo nga lig-on ug ayaw na kamo pagpasangon pag-usab sa yugo sa pagkaulipon.
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo.
Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.