Kategorya
SALAMAT MGA BERSIKULO
Daghan kaayo'g mga panalangin ang gihatag sa Ginoo nato, kada adlaw duna gyuy angay natong ipasalamat. Maayo ang Ginoo ug kanunay Niya kitang gipaulan og mga grasya, makita ug mabati nato kini sa atong kinabuhi, sama sa pagbaton og balay, maayong panglawas, pamilya, ug trabaho. Daghan kaayo tang makita nga mga panalangin gikan sa Ginoo, busa kanunay tay makapangita og rason para magpasalamat Kaniya. Usahay, mas gina-focus nato ang atong mga problema o ang mga butang nga wala nato, imbis nga maglipay ug magpasalamat sa Ginoo sa tanang kaayohan sa atong kinabuhi.
Ang atong Ginoo mao ang tinubdan sa tanang kaayohan! Sugdi ang paghimo og batasan sa pagpasalamat Kaniya kada adlaw sa Iyang mga grasya. Kay kita, nga makadawat og gingharian nga dili matarog, magmapasalamaton kita. Tungod niining pagkamapasalamaton, magasimba kita sa Dios sa paagi nga makapahimuot kaniya, uban ang pagtahod ug kahadlok. (Hebreohanon 12:28) Daghan pa ka'g mabasa nga mga bersikulo bahin sa pagpasalamat sa Ginoo.
Nganha kanimo nahimugso ako gikan sa taguangkan, sukad ako gipanganak sa akong inahan, ikaw mao ang akong Dios.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Gikan sa baba sa mga gagmayng bata ug sa mga masuso gipahimutang nimo ang kalig-on tungod sa mga nakigbatok kanimo aron mapahilom nimo ang kaaway ug ang tigpanimalos.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, nga nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan: “Ako mao ang Ginoo, nga nagbuhat sa tanang mga butang, nga mao lamang ang nagbuklad sa kalangitan, nga naghikyad sa yuta, kinsa bay uban kanako?—
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Kay iyang gilig-on ang mga trangka sa imong mga ganghaan; iyang gipanalanginan ang imong mga anak nga anaa kanimo.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Ang mga apo maoy purongpurong sa mga tigulang, ug ang himaya sa mga anak mao ang ilang mga amahan.
Apan gitawag sila ni Jesus ngadto kaniya nga nag-ingon, “Paduola kanako ang mga bata ug ayaw ninyo sila pugngi, kay ang gingharian sa Dios ila sa mga sama kanila.
Bisan ang usa ka bata magpaila sa iyang kaugalingon pinaagi sa iyang mga buhat, kon ang iyang gibuhat putli ba ug matarong.
Ug ang bata mitubo ug nahimong kusgan, puno sa kaalam, ug ang kahimuot sa Dios diha kaniya.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti.
Karon ang bata nga si Samuel nagpadayon sa pagtubo sa gidak-on ug diha sa kahimuot sa Ginoo ug sa mga tawo.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Niadtong higayona miduol kang Jesus ang mga tinun-an nga nag-ingon, “Kinsa man ang labing dako sa gingharian sa langit?”
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Unsa may inyong hunahuna? Kon ang usa ka tawo may usa ka gatos ka karnero ug ang usa niini masaag, dili ba niya biyaan ang 99 diha sa kabungtoran, ug molakaw aron sa pagpangita niadtong usa nga nasaag?
Ug sa dihang makit-an na niya kini, sa pagkatinuod sultihan ko kamo nga ang iyang kalipay alang niini labaw pa kay sa kalipay niya alang sa 99 nga wala masaag.
Busa dili kabubut-on sa inyong Amahan nga anaa sa langit nga mawala ang bisan usa niining gagmay.
“Kon ang imong igsoon makasala batok kanimo, lakaw, sultihi siya sa iyang sayop tali kanimo ug kaniya lamang. Kon maminaw siya kanimo, nadani nimo siya.
Apan kon dili siya maminaw kanimo, pagdala ug usa o duha ka tawo uban kanimo, aron nga pinaagi sa pagpamatuod sa duha o tulo ka saksi malig-on ang matag pulong.
Kon magdumili siya sa pagpaminaw kanila, isugilon ngadto sa iglesia ug kon dili gihapon siya maminaw bisan pa sa iglesia, isipa siya nga usa ka Gentil ug tigpaningil ug buhis.
Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong bugkoson dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga binugkos ug bisan unsay inyong luagan dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga linuagan.
Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Ug gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya ug gipatindog niya kini sa ilang taliwala.
Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.”
Unya si Pedro miduol ug miingon kaniya, “Ginoo, makapila ba makasala ang akong igsoon batok kanako, ug pasayloon nako siya? Makapito ba?”
Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ako mag-ingon kanimo nga makapito, kondili 70 ka pito.
“Busa ang gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga buot maghusay sa mga utang sa iyang mga ulipon kaniya.
Sa pagsugod niya sa husay, gipaatubang kaniya ang nakautang kaniya ug napulo ka libo ka talanton
ug kay dili man siya makabayad, ang iyang agalon nagsugo nga ibaligya siya, uban ang iyang asawa ug mga anak ug ang tanan niyang butang aron kabayran ang utang.
Busa ang ulipon miluhod sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Ginoo, angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw sa tanan.’
Ug ang agalon sa maong ulipon naluoy kaniya ug gibuhian niya siya ug gipapas ang iyang utang.
Apan ang maong ulipon, sa iyang paggawas, nakasugat sa usa sa iyang mga isigkaulipon nga nakautang kaniya ug usa ka gatos ka denario ug sa dihang nakuptan niya kini sa liog, iya kining gituok ug giingnan, ‘Bayri ako sa imong utang.’
Busa ang iyang isigkaulipon mihapa sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw.’
Ug miingon siya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, gawas kon magbag-o kamo ug mangahimong sama sa mga gagmayng bata, dili gayod kamo makasulod sa gingharian sa langit.
Apan wala siya mosugot ug sa iyang paglakaw gipabilanggo kini hangtod nga makabayad sa utang.
Ug sa pagkakita sa ubang mga ulipon sa nahitabo, nasubo sila pag-ayo ug nangadto sila sa ilang agalon ug gisuginlan nila siya sa tanang nahitabo.
Busa ang iyang agalon mipatawag kaniya ug giingnan siya, ‘Daotan nga ulipon! Gipasaylo ko ikaw sa tanan nimong utang kay nagpakiluoy man ikaw kanako.
Dili ba nga angay usab unta ikaw nga maluoy sa imong isigkaulipon ingon nga ako naluoy kanimo?’
Ug sa kasuko gitugyan siya sa iyang agalon ngadto sa mga tigkastigo hangtod nga makabayad siya sa tanan niyang utang.
Ingon usab niana ang buhaton kaninyo sa akong Amahan nga langitnon kon ang matag usa kaninyo dili mopasaylo sa inyong igsoon gikan sa inyong kasingkasing.”
Busa si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon sama niining gamayng bata, siya mahimong labing dako sa gingharian sa langit.
bisan hangtod sa imong katigulangon ako mao siya, ug bisan hangtod sa pagkaubanon sa buhok ako mag-agak kaninyo; ako nagbuhat ug ako magpas-an; ako magpas-an ug magluwas.
Ang Ginoo magpanalangin kanimo gikan sa Zion! Makita unta nimo ang kauswagan sa Jerusalem sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi!
Makita unta nimo ang mga anak sa imong mga anak! Ang kalinaw maanaa sa Israel!
Ug miingon siya kanila, “Si bisan kinsa nga nagdawat niining bata tungod sa akong ngalan nagdawat kanako, ug si bisan kinsa nga nagdawat kanako, nagdawat kaniya nga nagpadala kanako; kay ang labing ubos kaninyong tanan mao ang labing dako.”
Kay tan-awa, sa dihang miabot sa akong mga dalunggan ang imong tingog sa pangumosta, ang bata sulod sa akong tiyan misikad sa kalipay.
Ug miingon siya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, gawas kon magbag-o kamo ug mangahimong sama sa mga gagmayng bata, dili gayod kamo makasulod sa gingharian sa langit.
“Sa wala pa nako ikaw buhata diha sa taguangkan nakaila na ako kanimo, ug sa wala pa ikaw mahimugso gigahin ko na ikaw; gipili ko ikaw nga propeta ngadto sa kanasoran.”
Ipahimutang ako ingon nga patik sa imong kasingkasing, ingon nga patik sa imong bukton; kay ang gugma kusgan sama sa kamatayon, ang pangabubho bangis sama sa lubnganan. Ang mga pangidlap niini pangidlap sa kalayo, kalayo nga nagdilaab sa hilabihan.
Kay magbubo ako ug tubig diha sa giuhaw nga yuta, ug mga sapa diha sa uga nga yuta; ako magbubo sa akong Espiritu sa ibabaw sa imong kaliwatan, ug sa akong panalangin sa imong kaliwat.
Ang babaye nga dili manganak gihatagan niya ug panimalay, naghimo kaniya nga malipayon nga inahan sa mga anak. Dayega ang Ginoo!
Sa dihang giyahat ni Esau ang iyang mga mata ug nakita niya ang mga babaye ug ang mga bata, siya miingon, “Kinsa ba kini sila nga kuyog kanimo?” Ug si Jacob miingon, “Ang mga bata nga tungod sa kaluoy sa Dios gihatag niya sa imong ulipon.”
Unsaon man sa usa ka batan-on nga magpabiling hinlo ang iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon niini sumala sa imong pulong.
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.
Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa.
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Siya magpasibsib sa iyang panon sama sa usa ka tigbantay sa karnero, siya nagtigom sa mga nating karnero diha sa iyang bukton, magkugos kanila diha sa iyang dughan, ug malumong maggiya niadtong adunay mga gagmay.
Kinahanglan nga mag-alagad kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug ako magpanalangin sa inyong pan ug sa inyong tubig ug kuhaon nako ang sakit gikan kaninyo.
Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on.
Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan.
Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Karon hinaot nga ang Dios sa kalinaw nga nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong magbalantay sa mga karnero, pinaagi sa dugo sa dayon nga kasabotan,
magsangkap unta kaninyo sa tanang maayong butang aron kamo makatuman sa iyang kabubut-on. Magbuhat unta siya diha kaninyo sa makapahimuot sa iyang pagtan-aw, pinaagi kang Jesu-Cristo, nga kaniya anaa ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Ayaw itugot nga ang pagkamaunongon ug pagkamatinumanon mobiya kanimo; ihigot kini sa imong liog, isulat kini sa papan sa imong kasingkasing.
Ayaw pagpakig-away sa usa ka tawo sa walay hinungdan, kon siya wala makahimo ug kadaot kanimo.
Ayaw kasinahi ang tawo nga bangis ug ayaw pagpili sa bisan unsa sa iyang pamaagi;
kay ang tawo nga sukwahi usa ka dulumtanan sa Ginoo, apan ang matarong anaa sa iyang pagsalig.
Ang pagtunglo sa Ginoo anaa sa balay sa daotan, apan iyang panalanginan ang puluy-anan sa matarong.
Ngadto sa mga mayubiton, siya mayubiton, apan ngadto sa mga mapaubsanon siya magpakita ug grasya.
Ang mga maalamon makapanunod ug dungog, ang mga buang magpasidungog sa kaulawan.
Busa makakita ikaw ug grasya ug maayong pagpanabot sa atubangan sa Dios ug sa tawo.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan!
Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.