Kategorya
51 Mga Bersikulo sa Bibliya para sa mga Ginikanan
Mga higala, dako kaayong panalangin gikan sa Ginoo ang atong mga ginikanan, ug ang labing maayo natong mabuhat kay pasalamatan sila sa ilang gugma ug sakripisyo para nato. Bulahan gyud ta nga nakauban nato sila ug nakasinati sa ilang kaayo. Dili masukod ang ilang gugma.
Kabubut-on sa Ginoo nga matawo ug modako ta sa usa ka pamilya, aron makat-on ta sa paghigugma, pagrespeto, ug pagtinabangay para sa kaayohan sa uban. Isip mga anak, importante kaayo nga hatagan nato og panahon ang atong mga ginikanan. Angayan sila sa atong pagtagad, pagdayeg, ug sa atong mga maayong buhat matag adlaw.
Kinahanglan natong balusan ang ilang gibuhat para nato, bisan dili man nila pangayoon. Mao kini ang tinuod nga pagpasalamat. Salamat kaayo, Ma ug Pa, sa pag-amuma ninyo namo.
Ipahinungod ngadto sa Ginoo, O mga panimalay sa katawhan, ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya ug kusog!
Nagpasalamat ako sa Dios kanunay mahitungod kaninyo tungod sa grasya sa Dios nga gihatag kaninyo diha kang Cristo Jesus,
Ug ako mahimong inyong amahan, ug kamo mahimong akong mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye, nag-ingon ang Ginoo nga Makagagahom sa Tanan.”
Ang Ginoo magpanalangin kanimo gikan sa Zion! Makita unta nimo ang kauswagan sa Jerusalem sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi! Makita unta nimo ang mga anak sa imong mga anak! Ang kalinaw maanaa sa Israel!
“Tahora ang imong amahan ug ang imong inahan aron mataas ang imong mga adlaw sa yuta nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios.
Anak ko, pamatia ang pahimangno sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan;
Anak ko, pamatia ang pahimangno sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan; kay kini usa ka purongpurong nga bulak alang sa imong ulo ug mga kuwentas alang sa imong liog.
Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an.
Anak ko, tumana ang sugo sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna; Pamati, anak ko, ug dawata ang akong mga pulong, aron modaghan ang katuigan sa imong kinabuhi. Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong. Sa dihang maglakaw ikaw, ang imong mga lakang dili mapugngan; ug kon ikaw magdagan, dili ikaw mapandol. Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan. Likayi kini; ayaw pagsubay niini; tipas gikan niini ug padayon. Kay sila dili makatulog gawas kon sila makabuhat ug daotan; ang ilang pagkatulog mawala gawas kon sila makapapandol sa uban. Kay sila nagkaon sa pan sa pagkadaotan, ug nag-inom sa bino sa pagkabangis. Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon. Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan. kay ako naghatag kaninyo ug maayong pagtulun-an; ayaw ninyo biyai ang akong gitudlo.
Anak ko, tumana ang sugo sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan. Ibugkos kini kanunay sa imong kasingkasing; ihigot kini sa imong liog. Sa diha nga ikaw maglakaw, kini magtultol kanimo; sa diha nga ikaw matulog, kini magbantay kanimo; ug sa diha nga ikaw magmata, kini makigsulti kanimo.
Ang mga apo maoy purongpurong sa mga tigulang, ug ang himaya sa mga anak mao ang ilang mga amahan.
Ang mga panultihon ni Solomon. Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa usa ka amahan, apan ang usa ka anak nga buangbuang kaguol sa iyang inahan.
Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa iyang amahan, apan ang usa ka tawong buangbuang nagtamay sa iyang inahan.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna;
Pamati sa imong amahan nga nagpakatawo kanimo, ug ayaw tamaya ang imong inahan sa dihang tigulang na siya.
Kamong mga anak, kinahanglang tumanon ninyo ang inyong mga ginikanan diha sa Ginoo, kay kini maoy matarong.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Ang mata nga nagyubit sa usa ka amahan ug nagtamay sa pagtuman sa usa ka inahan dagiton sa mga uwak sa walog ug kan-on sa mga agila.
“ ‘Tahora ninyo ang inyong amahan ug ang inyong inahan sumala sa gisugo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios aron motaas ang inyong mga adlaw ug aron mamaayo kini kaninyo didto sa yuta nga ihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Ug iyang ulion ang kasingkasing sa mga ginikanan ngadto sa mga anak, ug ang kasingkasing sa mga anak ngadto sa ilang mga ginikanan kay tingali unya ug ako moanhi ug hampakon nako ang yuta pinaagi sa usa ka tunglo.”
Ug kon ang biyuda adunay mga anak o mga apo, patun-a una sila sa ilang diosnong katungdanan ngadto sa ilang kaugalingong panimalay ug sa paghatag ug balos ngadto sa ilang mga ginikanan kay kini kahimut-an sa atubangan sa Dios.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti. Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on. Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Ang bunal ug ang pagbadlong naghatag ug kaalam, apan ang usa ka bata nga gipasagdan naghatag ug kaulawan sa iyang inahan.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan! Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo. Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa. Tan-awa, sa ingon niini panalanginan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo.
Kay ang Dios nag-ingon, ‘Pasidunggi ang imong amahan ug inahan,’ ug ‘Ang magsulti ug daotan batok sa iyang amahan o inahan, kinahanglang patyon.’ Apan nag-ingon kamo, ‘Kon may usa nga moingon ngadto sa iyang amahan o inahan, “Ang akoa untang itabang kaninyo gikahatag ngadto sa Dios,” siya dili na kinahanglang magpasidungog pa sa iyang amahan o sa iyang inahan.’ Busa tungod lamang sa inyong napanunod nga kalagdaan, wala ninyo hatagi ug gibug-aton ang pulong sa Dios.
Ug sumala sa inyong buot nga buhaton sa mga tawo nganha kaninyo, buhata kini ngadto kanila.
Kay siya naghimo ug usa ka pagpamatuod kang Jacob, ug nagpahimutang ug usa ka Balaod diha sa Israel, nga gisugo niya sa among mga katigulangan nga itudlo ngadto sa ilang mga anak, Nagbuhat siya ug dalan alang sa iyang kasuko; wala niya sayloi ang ilang mga kalag gikan sa kamatayon, hinuon iyang gitugyan ang ilang mga kinabuhi sa katalagman, Gipamatay niya ang tanang mga panganay didto sa Ehipto, ang mga unang bunga sa ilang kusog didto sa mga tolda ni Ham. Unya iyang gipagula ang iyang katawhan sama sa mga karnero, ug gitultolan niya sila didto sa kamingawan sama sa usa ka panon. Ug gidala niya sila nga layo sa kakuyaw, nga tungod niana sila wala mangahadlok, apan ang dagat milumos sa ilang mga kaaway. Ug gidala niya sila ngadto sa iyang balaang yuta, ngadto sa bukid nga gikuha pinaagi sa iyang tuong kamot. Gipapahawa usab niya ang mga nasod gikan sa ilang atubangan; gibahinbahin niya sila alang sa usa ka panulundon, ug gipapuyo sa ilang mga tolda ang mga banay sa Israel. Bisan pa niini, sila misukol ug misulay sa Labing Halangdon nga Dios, ug wala sila magbantay sa iyang mga pagpamatuod, kondili mibiya sila ug nagmabudhion sama sa ilang mga katigulangan; mitipas sila sama sa usa ka malimbongon nga pana. Kay gihagit nila siya sa pagkasuko pinaagi sa ilang mga habog nga dapit; gipapangabubho nila siya pinaagi sa ilang mga larawan nga kinulit. Sa diha nga nakadungog ang Dios, siya nasuko, ug gisalikway niya sa hilabihan ang Israel. aron ang mosunod nga kaliwatan mahibalo niini, bisan ang mga anak nga wala pa mahimugso, ug mobarog ug magsugilon niini sa ilang mga anak, Gibiyaan niya ang iyang puluy-anan sa Silo, ang tolda diin siya nagpuyo uban sa mga tawo, ug gitugyan ang iyang gahom ngadto sa pagkabihag, ang iyang himaya ngadto sa kamot sa kaaway. Gitugyan usab niya ang iyang katawhan ngadto sa espada, ug mibubo sa iyang kasuko batok sa iyang panulundon. Ang kalayo milamoy sa ilang mga batan-on nga lalaki, ug ang ilang mga ulay wala nay mga alawiton sa kaminyoon. Ang ilang mga pari nangapukan pinaagi sa espada, ug ang ilang mga biyuda wala magbangutan. Unya nahigmata ang Ginoo ingon nga daw gikan sa pagkatulog, sama sa usa ka kusgan nga tawo nga nagsinggit tungod sa bino. Ug iyang gibuntog ang iyang mga kaaway; gibutang niya sila sa usa ka kaulawan nga walay kataposan. Iyang gisalikway ang tolda ni Jose, ug wala pilia ang banay ni Efraim; apan gipili niya ang banay ni Juda, ang bukid sa Zion nga iyang gihigugma. Gitukod niya ang iyang balaang puluy-anan sama sa mga kahitas-an, sama sa yuta nga iyang gipahimutang hangtod sa kahangtoran. aron nga ibutang nila ang ilang paglaom diha sa Dios, ug dili malimot sa mga buhat sa Dios, kondili magtuman sa iyang mga sugo;
Kamong mga anak, kinahanglang tumanon ninyo ang inyong mga ginikanan diha sa Ginoo, kay kini maoy matarong. Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa. Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit. Tungod niini, dad-a ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makasukol kamo inig-abot na sa daotan nga adlaw, ug sa mahimo na ninyo ang tanan, kamo magbarog gihapon. Busa, barog kamo, binaksan ang inyong mga hawak sa kamatuoran ug sinul-ob ang taming sa dughan nga mao ang pagkamatarong, ug sinul-oban ang inyong mga tiil sa kaandam sa pagsangyaw sa Maayong Balita sa pakigdait. Ug uban niining tanan, dad-a ninyo ang taming nga mao ang pagtuo nga pinaagi niini makapalong kamo sa tanang mga nagdilaab nga udyong sa daotan. Ug dad-a ninyo ang helmet nga mao ang kaluwasan, ug ang espada sa Espiritu nga mao ang pulong sa Dios. Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan ug alang kanako usab aron unta ihatag ngari kanako ang mga igsusulti aron mosulti ako uban sa kaisog, aron ipahibalo ang misteryo sa Maayong Balita. “Tahora ang imong amahan ug inahan,” kini mao ang unang sugo nga may saad, Tungod niini ako nahimong usa ka tinugyanan nga kinadenahan aron pinaagi niini ako magmaisogon, ingon nga gikinahanglan sa akong pagsulti. Ug aron kamo usab mahibalo sa akong kahimtang, ug kon unsa ang akong gibuhat, si Tiquico, ang hinigugmang igsoon ug kasaligan nga sulugoon sa Ginoo, maoy mosulti kaninyo sa tanan. Gipadala nako siya kaninyo alang niining maong tuyo aron masayod kamo sa among kahimtang, ug aron siya makadasig sa inyong mga kasingkasing. Ang kalinaw maanaa unta sa mga kaigsoonan, ug ang gugma uban sa pagtuo gikan sa Dios nga Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo. Ang grasya maanaa unta sa tanan nga nahigugma sa Ginoong Jesu-Cristo uban sa gugmang walay kamatayon. “aron mahimong maayo ang tanan alang kanimo ug aron taas ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.”
Tahora ninyo ang tanang tawo. Higugmaa ninyo ang kaigsoonan. Kahadloki ninyo ang Dios. Tahora ninyo ang hari.
Mga anak, pagmasinugtanon kamo sa inyong mga ginikanan sa tanang mga butang, kay kini makapahimuot sa Ginoo.
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Ug kon adunay tawo nga wala magsangkap alang sa iyang mga kadugo, ilabi na sa iyang panimalay, siya naglimod sa iyang pagtuo ug labaw pa siyang daotan kay sa dili magtutuo.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Bayri silang tanan sa angay nga bayran, ang mga buhis ngadto sa hataganan ug buhis, ang alkabala ngadto sa hataganan ug alkabala, ang pagtahod ngadto sa angay tahoron, ang pasidungog ngadto sa angay nga pasidunggan.
Labaw sa tanan, pagmainiton kamo kanunay sa inyong gugma sa usa ug usa, kay ang gugma magtabon man sa daghang mga sala.
Ug kamong mga amahan, ayaw ninyo hagita sa pagkasuko ang inyong mga anak, kondili matutoa hinuon ninyo sila diha sa pagpanton ug pagtulun-an sa Ginoo.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Dayega ang Ginoo! Bulahan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo, nga nalipay sa hilabihan diha sa iyang mga sugo! Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan. Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan.
Siya nga nagbuhat ug kabangis ngadto sa iyang amahan ug naglutos sa iyang inahan usa ka anak nga nagpakaulaw ug nagdala ug pagkatalamayon.
Gihigugma nako ang Ginoo, kay siya nagpatalinghog sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo. Ako nagtuo, bisan ako nagsulti, “Gisakit ako sa hilabihan gayod”; sa hinanali ako nakaingon, “Ang tanang tawo bakakon.” Unsa man ang akong igasa sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako? Akong iisa ang kupa sa kaluwasan, ug sangpiton nako ang ngalan sa Ginoo. magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan. Bililhon sa panan-aw sa Ginoo ang kamatayon sa iyang mga balaan. O Ginoo, ako imong alagad. Ako imong alagad, anak sa imong alagad nga babaye. Gihubad nimo ang akong mga gapos. Akong ihalad kanimo ang halad sa pasalamat, ug magsangpit ako sa ngalan sa Ginoo. Magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan, diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo! Tungod kay iyang gikiling kanako ang iyang igdulungog, busa magsangpit ako kaniya samtang ako buhi pa.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.