Roinn-seòrsa
CEANN MU DHE
Tha Dia uile-chumhachdach agus tha e air gealltainn a bhith leat. Tha e mìorbhuileach agus a’ gabhail cùram dhìot, dìr earbsa ann. Tha e nad Shlànaighear agus chuir e a aon Mhac a dh’fhuiling bàs airson do pheacaidhean.
Tro do chreideamh ann an Dia, tha a h-uile rud comasach. Gus Dia aithneachadh, feumaidh tu tighinn faisg air tro ùrnaigh agus a fhacal. Tha an Tighearna ag iarraidh ort tighinn thuige.
Tha slighe Dhè foirfe; tha facal an Tighearna dearbhte. Tha e na sgiath dhaibhsan uile a bhios a’ sireadh fasgaidh ann.
(2 Samuel 22:31)
Athraichean, na brosnaichibh ur clann a‑chum feirge, air eagal gun caill iad am misneach.
Chan eil gàirdeachas agam as mò na bhith a’ cluinntinn gu bheil mo chlann ag imeachd anns an fhìrinn.
Is iad clann an cloinne coron sheann daoine; agus is iad an athraichean urram cloinne.
Bidh do bhean mar fhìonain tharbhaich làimh ri taobhan do thaighe, do chlann mar chroinn-ola mu thimcheall do bhùird.
Feuch, mar seo beannaichear an duine air am bi eagal an Tighearna.
Feuch, is iad clann oighreachd an Tighearna, toradh na bronn a dhuais.
Mar shaighdean ann an làimh gaisgich, mar sin tha mic na h‑òige.
Is sona am fear aig a bheil a bhalg-saighead làn dhiubh; cha bhi nàire orra nuair a labhras iad rin naimhdean anns a’ gheata.
Nì athair an fhìrein mòr-ghàirdeachas; agus nì esan a ghineas mac glic aoibhneas ann.
Gnàth-fhacail Sholaimh. Nì mac glic athair subhach; ach is e mac amaideach dubhachas a mhàthar.
Agus bidh na briathran seo, a tha mi ag àithneadh dhut an‑diugh, ann ad chridhe;
Agus teagaisgidh tu iad dod chloinn, agus labhraidh tu orra nuair a shuidheas tu ad thaigh, agus nuair a dh’imicheas tu air an t‑slighe, agus nuair a laigheas tu sìos, agus nuair a dh’èireas tu suas.
Mar shaighdean ann an làimh gaisgich, mar sin tha mic na h‑òige.
Is sona am fear aig a bheil a bhalg-saighead làn dhiubh; cha bhi nàire orra nuair a labhras iad rin naimhdean anns a’ gheata.
Bha dèidh mhòr aig Abrahàm ur n‑athair-se air mo là‑sa fhaicinn: agus chunnaic e e, agus rinn e gàirdeachas.
Agus ma mheasar e olc leibh seirbhis a dhèanamh don Tighearna, roghnaichibh an‑diugh cò don dèan sibh seirbhis; an ann do na diathan don do rinn ur n‑athraichean seirbhis, a bha air taobh thall na h‑aibhne, no do dhiathan nan Amorach, muinntir a tha sibh a chòmhnaidh nan tìr: ach air mo shon-sa, agus airson mo thaighe, nì sinne seirbhis don Tighearna.
Teagaisg leanabh a‑thaobh na slighe air an còir dha imeachd; agus nuair a bhios e sean, cha trèig e i.
Mar a ghabhas athair truas da chloinn, gabhaidh an Tighearna truas dhiubhsan don eagal e;
Air cronachadh an Tighearna, a mhic, na dèan-sa tàir, agus na sgìthich de a smachdachadh.
Oir esan as toigh leis an Tighearna smachdaichidh e, mar a smachdaicheas athair am mac anns a bheil a thlachd.
Smachdaich do mhac am feadh a tha dòchas da thaobh, agus na caomhnadh d’anam airson a ghearain.
Tha amaideachd ceangailte ann an cridhe leinibh; ach cuiridh slat an smachdachaidh fada uaithe i.
An tì a chaoimhneas a shlat, is beag air a mhac; ach an tì leis an ionmhainn e, smachdaichidh e e na thràth.
An tì a ghleidheas an lagh, is mac glic e; ach esan a tha na chompanach do luchd-craois, nàraichidh e a athair.
Ann an eagal an Tighearna tha adhbhar earbsa làidir; agus aig a chloinn bidh dìdean.
Is beannaichte gach neach air am bi eagal an Tighearna, a ghluaiseas na shlighean.
Oir ithidh tu toradh do làmh; sona bidh tu, agus èiridh gu math dhut.
Bidh do bhean mar fhìonain tharbhaich làimh ri taobhan do thaighe, do chlann mar chroinn-ola mu thimcheall do bhùird.
Feuch, mar seo beannaichear an duine air am bi eagal an Tighearna.
Am beò, am beò, molaidh esan thu, mar a nì mise air an là‑an‑diugh; foillsichidh an t‑athair don chloinn do thairisneachd.
Dh’fheuch e dhut, O dhuine, ciod a tha math; agus ciod a tha an Tighearna ag iarraidh ort, ach ceartas a dhèanamh, tròcair a ghràdhachadh, agus gluasad gu h‑iriosal maille rid Dhia?
Bithibh teò-chridheach ri chèile le gràdh bràthaireil, ann an urram a’ toirt toisich gach aon da chèile:
Ma dh’iarras mac aran air aon neach agaibhse a tha na athair, an toir e dha clach? No ma dh’iarras e iasg, an toir e nathair dha an àit èisg?
No ma dh’iarras e ubh, an toir e scorpion dha?
Air an adhbhar sin, mas aithne dhuibhse a tha olc tìodhlacan matha a thoirt dur cloinn, nach mòr as mò na sin a bheir ur n‑Athair nèamhaidh an Spiorad Naomh dhaibhsan a dh’iarras air e?
Fheara, gràdhaichibh ur mnathan fhèin, eadhon mar a ghràdhaich Crìosd an eaglais, agus a thug e e fhèin air a son;
A‑chum gun naomhaicheadh agus gun glanadh e i le ionnlad an uisge tre an fhacal;
A‑chum gun cuireadh e na làthair fhèin i na h‑eaglais ghlòrmhoir, gun smal, gun phreasadh, no nì air bith de an leithidean sin; ach a‑chum gum biodh i naomh, agus neo-lochdach.
Is amhlaidh sin is còir do na fir am mnathan fhèin a ghràdhachadh, mar an cuirp fhèin: an tì a ghràdhaicheas a bhean, tha e ga ghràdhachadh fhèin.
Agus athraichean, na brosnaichibh ur clann a‑chum feirge: ach togaibh iad ann an oilean agus ann an teagasg an Tighearna.
Mar as aithne dhuibh cionnas a dh’earailich sinn, agus a thug sinn comhfhurtachd, agus a chuir sinn impidh air gach aon agaibh fa leth (mar a nì athair ra chloinn),
Gun gluaiseadh sibh gu cubhaidh do Dhia, a ghairm sibh a‑chum a rìoghachd agus a ghlòire fhèin.
Ach mura dèan duine solar airson a chuideachd fhèin, agus gu h‑àraidh airson muinntir a theaghlaich, dh’àich e an creideamh, agus is miosa e na ana-creidmheach.
Ma ghiùlaineas sibh smachdachadh, tha Dia a’ buntainn ribh mar ri cloinn: oir cò am mac nach smachdaich an t‑Athair?
Ach ma tha sibh as eugmhais smachdachaidh, dem bheil na h‑uile nan luchd-compàirt, an sin is clann dhìolain sibh, agus cha chlann dhligheach.
Os bàrr, bha againn athraichean a‑thaobh na feòla, a smachdaich sinn, agus thug sinn urram dhaibh: nach mò gu mòr is còir dhuinn a bhith umhail do Athair nan spiorad, agus a bhith beò?
Ma tha aon neach agaibh a dh’uireasbhaidh gliocais, iarradh e o Dhia, a bheir do gach neach gu pailt, agus nach dèan maoidheadh; agus bheirear dha e.