1 Timòteus 5 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Na garg-chronaich seanair, ach cuir impidh air mar athair, agus air na h‑òigfhir mar bhràithrean;

² Na mnathan aosda mar mhàthraichean, na mnathan òga mar pheathraichean, maille ris an uile fhìorghlaine.

³ Thoir urram do bhantraichean a tha nam bantraichean da‑rìribh.

⁴ Ach ma tha bantrach air bith aig a bheil clann, no oghachan, fòghlamadh iad air tùs a bhith dleasdanach nan taighean fhèin, agus ath-dhìol a thoirt dam pàrantan: oir tha seo math agus taitneach ann am fianais Dhè.

⁵ A‑nis cuiridh ise a tha na bantraich dha-rìribh, agus air a fàgail na h‑aonar, a dòchas ann an Dia, agus buanaichidh i a là agus a dh’oidhche ann an athchuingean, agus ann an ùrnaighean.

⁶ Ach ise a tha a’ caitheamh a beatha ann am macnas, air dhi a bhith beò, tha i marbh.

⁷ Uime sin àithn na nithean seo dhaibh, a‑chum gum bi iad neo-lochdach.

⁸ Ach mura dèan duine solar airson a chuideachd fhèin, agus gu h‑àraidh airson muinntir a theaghlaich, dh’àich e an creideamh, agus is miosa e na ana-creidmheach.

⁹ Na gabhar bantrach anns an àireamh a bhios fo thrì-fichead bliadhna a dh’aois, a bha na mnaoi aon duine,

¹⁰ Air a bheil teisteas a‑thaobh dheagh obraichean; ma thog i clann, ma thug i aoidheachd seachad, ma dh’ionnlaid i casan nan naomh, ma dh’fhòir i air luchd-àmhghair, ma lean i gu dìcheallach gach deagh obair.

¹¹ Ach diùlt na bantraichean òga: oir nuair a dh’fhàsas iad mear an aghaidh Chrìosd, is miann leo pòsadh;

¹² Muinntir a tha fo dhìteadh, a chionn gun do thrèig iad an ciad chreideamh.

¹³ Agus os bàrr, fòghlamaidh iad a bhith dìomhanach, a’ dol mun cuairt o thaigh gu taigh; agus chan e a‑mhàin dìomhanach, ach mar an ceudna bruidhneach, agus a’ gabhail gnothaich ris na nithean nach buin dhaibh, a’ labhairt nithean nach bu chòir dhaibh.

¹⁴ Is àill leam uime sin na mnathan òga a phòsadh, iad a bhreith cloinne, a stiùradh an taighe, agus gun chion-fàth air bith a thoirt don eascaraid labhairt gu toibheumach.

¹⁵ Oir tha cuid cheana air dol a thaobh an dèidh Shàtain.

¹⁶ Ma tha aig creidmheach no aig ban-chreidmheach bantraichean, fòireadh iad orra, agus na biodh an trom air an eaglais; a‑chum gun dèan i cabhair orrasan a tha nam bantraichean da‑rìribh.

¹⁷ Measar gur airidh na seanairean a riaghlas gu math air urram dùbailte, gu h‑àraidh iadsan a tha a’ saothrachadh anns an fhacal agus ann an teagasg.

¹⁸ Oir tha an sgriobtar ag ràdh, Na ceangail beul an daimh a tha a’ saltairt an arbhair: agus, Is airidh an t‑obraiche air a thuarasdal.

¹⁹ Na gabh casaid an aghaidh seanair, ach an làthair dithis no triùir a dh’fhianaisean.

²⁰ Iadsan a tha a’ peacachadh, cronaich an làthair nan uile, a‑chum gun gabh càch eagal mar an ceudna.

²¹ Tha mi a’ sparradh ort ann am fianais Dhè, agus an Tighearna Iosa Crìosd, agus nan aingeal taghte, gun coimhead thu na nithean seo, gun aon a chur ro neach eile, gun nì air bith a dhèanamh le claon-bhreith.

²² Na leag do làmhan gu h‑obann air duine sam bith, agus na biodh com-pàirt agad de pheacaidhean dhaoine eile: coimhead thu fhèin glan.

²³ Na òl uisge nas mò, ach cleachd beagan fìona airson do ghoile, agus d’anfhainneachd mhinig.

²⁴ Tha peacaidhean cuid de dhaoine follaiseach ro‑làimh, a’ dol romhpa a‑chum breitheanais; agus tha peacaidhean dhream àraidh gan leantainn.

²⁵ Mar an ceudna tha deagh obraichean cuid follaiseach ro‑làimh; agus na h‑obraichean a tha air ghleus eile, chan fhaodar am falach.