Roinn-seòrsa
CEANN GU SOISGEUL
Tha misean againn mar chreidmhich, is e sin an soisgeul a shearmonachadh do gach creutair, a’ dol air feadh an t-saoghail leis an fhacal Dhè. “Agus thubhairt e riu: Imichibh air feadh an t-saoghail uile, agus searmonaichibh an soisgeul do gach creutair.” (Marc 16:15).
Mar sin, dèan deiseil airson a’ mhisean àlainn seo a choileanadh a dh’fhàg Dia dhuinn. Bruidhinn mu Dhia ri neach sam bith nach eil eòlach air fhathast. Gabh dìoghras airson a fhacal a leughadh, agus bidh fios agad ciamar a bhruidhneas tu ris na daoine sin uile a chuireas Dia nad shlighe.
Gabh misneachd agus cunnart, a’ giùlan na teachdaireachd àlainn seo de shlàinte agus de bheatha shìorraidh a thug Dia dhut mu thràth. Cuiridh Dia comas ort, bidh e gad thrèanadh gach latha tro a fhacal. “Ach tha Dia a’ taisbeanadh a ghràidh dhuinne, ann an seo, nuair a bha sinn fhathast nar peacaich, gun do bhàsaich Crìosd air ar son.” (Ròmanaich 5:8).
Is beannaichte an neach a dh’earbas as an Tighearna, agus a chuireas a dhòchas ann an Iehòbhah: Oir bidh e mar chraoibh air a suidheachadh ri taobh nan uisgeachan, a sgaoileas a‑mach a freumhan ri taobh an t‑srutha, agus nach mothaich cuin a thig an tart: ach aig am bi a duilleach uaine, agus air nach bi iomagain ann am bliadhna na tiormachd, cha mhò a sguireas i de thoirt seachad toraidh.
Is mise an fhìonain fhìor, agus is e m’Athair an treabhaiche. Ma choimheadas sibh m’àitheantan, fanaidh sibh ann am ghràdh; mar a choimhead mise àitheantan m’Athar, agus a tha mi a’ fantainn na ghràdh. Na nithean seo labhair mi ribh, a‑chum gum fanadh mo ghàirdeachas annaibh, agus gum biodh ur gàirdeachas-se làn. Is i seo m’àithne-sa, gun gràdhaich sibhse a chèile, mar a ghràdhaich mise sibhse. Gràdh as mò na seo chan eil aig neach air bith, gun leigeadh duine a anam sìos airson a chàirdean. Is sibhse mo chàirdean-sa, ma nì sibh gach nì a tha mi ag àithneadh dhuibh. A seo suas cha ghairm mi seirbhisich dhibh; oir chan aithne don t‑seirbhiseach ciod a tha a thighearna a’ dèanamh: ach ghairm mi càirdean dhibh; oir na h‑uile nithean a chuala mi om Athair, thug mi fios dhuibhse orra. Cha sibhse a thagh mise, ach is mise a thagh sibhse, agus dh’òrdaich mi sibh, a‑chum gun rachadh sibh agus gun tugadh sibh a‑mach toradh, agus gum maireadh ur toradh: a‑chum ge bè nì a dh’iarras sibh air an Athair ann am ainm-sa, gun toir e dhuibh e. Tha mi ag àithneadh nan nithean seo dhuibh, a‑chum gun gràdhaich sibh a chèile. Ma tha an saoghal gur fuathachadh, tha fhios agaibh gun d’fhuathaich e mise romhaibh. Nam b’ann den t‑saoghal sibh, ghràdhaicheadh an saoghal a chuid fhèin: ach do bhrìgh nach ann den t‑saoghal sibh, ach gun do thagh mise sibh as an t‑saoghal, uime sin tha fuath aig an t‑saoghal dhuibh. Gach uile gheug annamsa nach eil a’ giùlan toraidh, bheir e air falbh; agus gach uile gheug a tha a’ tabhairt toraidh, glanaidh e i, a‑chum gun giùlain i tuilleadh toraidh.
Cha sibhse a thagh mise, ach is mise a thagh sibhse, agus dh’òrdaich mi sibh, a‑chum gun rachadh sibh agus gun tugadh sibh a‑mach toradh, agus gum maireadh ur toradh: a‑chum ge bè nì a dh’iarras sibh air an Athair ann am ainm-sa, gun toir e dhuibh e.
Ach is e toradh an Spioraid gràdh, aoibhneas, sìth, fad-fhulangas, caomhalachd, maitheas, creideamh, Macantas, stuaim: an aghaidh an samhail sin chan eil lagh.
Agus mar sin bheir gach uile chraobh mhath toradh math: ach bheir an droch chraobh droch thoradh. Chan fhaod a’ chraobh mhath droch thoradh a ghiùlan, no an droch chraobh toradh math a thabhairt. Gach uile chraobh nach giùlain toradh math, gearrar sìos i, agus tilgear anns an teine i. Oir a rèir na breith a bheir sibh, bheirear breith oirbh: agus leis an tomhas leis an tomhais sibh, tomhaisear dhuibh a‑rìs. Air an adhbhar sin, is ann air an toradh a dh’aithnicheas sibh iad.
Is mise an fhìonain, sibhse na geugan: an tì a dh’fhanas annamsa agus mise annsan, bheir esan mòr-thoradh uaithe; oir as m’eugmhais-sa chan urrainn sibh aon nì a dhèanamh.
An seo tha m’Athair-sa air a ghlòrachadh, gun toir sibhse mòr-thoradh uaibh; agus bidh sibh nur deisciobail dhòmhsa.
Esan mar an ceudna a ghabh sìol am measg an droighinn, is e seo an tì a tha a’ cluinntinn an fhacail; agus tha ro‑chùram an t‑saoghail seo, agus mealltaireachd beartais, a’ mùchadh an fhacail, agus bidh e gun toradh.
Air an adhbhar sin, mo bhràithrean, tha sibhse mar an ceudna marbh don lagh tre chorp Chrìosd; ionnas gum biodh sibh pòsda ri fear eile, eadhon ris-san a thogadh o na mairbh, a‑chum gun tugamaid toradh a‑mach do Dhia.
Ma ghluaiseas sibh am reachdan, agus ma ghleidheas sibh m’àitheantan, agus ma nì sibh iad; Agus cuiridh mise as dur n‑ionadan àrda, agus gearraidh mi sìos ur dealbhan, agus tilgidh mi ur colainnean air colainnean ur n‑iodhalan, agus gabhaidh m’anam gràin dhibh. Agus cuiridh mi ur bailtean fàs, agus bheir mi lom-sgrìob air ur n‑ionadan naomha, agus cha ghabh mi fàile ur boltraich chùbhraidh. Agus bheir mi lom-sgrìob air an fhearann, agus bidh ioghnadh air ur naimhdean a ghabhas còmhnaidh ann, mun nì sin. Agus sgapaidh mi sibh am measg nan cinneach agus tàirngidh mi claidheamh nur dèidh; agus bidh ur fearann creachte, agus ur bailtean fàs. An sin mealaidh am fearann a shàbaidean, am fad is a laigheas e fàs, agus a bhios sibhse ann am fearann ur naimhdean; eadhon an sin gabhaidh am fearann fois, agus mealaidh e a shàbaidean. Am fad is a laigheas am fearann fàs, bidh fois aige; do bhrìgh nach robh fois aige nur sàbaidean-se, nuair a ghabh sibh còmhnaidh ann. Agus orrasan a dh’fhàgar beò dhibh, cuiridh mise laigse nan cridheachan ann an dùthchannan an naimhdean; agus cuiridh fuaim duilleig air chrith iad air theicheadh; agus teichidh iad, mar gum biodh iad a’ teicheadh on chlaidheamh; agus tuitidh iad nuair nach bi neach an tòir orra. Agus tuitidh iad air muin a chèile, mar gum b’ann ron chlaidheamh, nuair nach bi neach an tòir orra; agus cha bhi neart agaibh gu seasamh ro ur naimhdean. Agus thèid as dhuibh am measg nan cinneach, agus ithidh talamh ur naimhdean suas sibh. Agus iadsan a dh’fhàgar dhibh, seargaidh iad as nan aingidheachd ann an dùthchannan ur naimhdean; agus, mar an ceudna, ann an euceartan an athraichean seargaidh iad as maille riu. An sin bheir mise dhuibh uisge na àm fhèin, agus bheir am fearann a‑mach a thoradh, agus bheir craobhan na machrach am meas uapa.
Bidh e mar chraoibh suidhichte làimh ri sruthan uisge, a bheir a‑mach a toradh na h‑aimsir, agus nach caill a duilleach; agus soirbhichidh leis gach nì a nì e.
Ach cha mheasar smachdachadh air bith am feadh tha e an làthair sòlasach, ach doilgheasach: gidheadh, na dhèidh sin bheir e uaithe toradh sìochail na fìreantachd don dream a tha gu dligheach air an cleachdadh ris.
Agus bheannaich Dia iad, agus thubhairt Dia riu, Sìolaichibh, agus fàsaibh lìonmhor, agus lìonaibh an talamh, agus ceannsaichibh e: agus biodh uachdaranachd agaibh os cionn èisg na mara, agus os cionn eunlaith nan speur, agus os cionn gach nì beò a ghluaiseas air an talamh.
Oir cha deagh chraobh a bheir a‑mach droch thoradh: agus cha droch chraobh a bheir a‑mach deagh thoradh. Oir aithnichear gach craobh air a toradh: oir cha tionail daoine fìgean de dhroighinn, no caoran fìona den fheàrr-dhris. Bheir duine math nì math a‑mach à deagh ionmhas a chridhe; agus bheir droch dhuine nì olc a‑mach à droch ionmhas a chridhe: oir is ann à pailteas a chridhe a labhras a bheul.
Tha mi ag ràdh mas eadh, Gluaisibh anns an Spiorad, agus cha choilean sibh ana-miann na feòla. Oir tha an fheòil a’ miannachadh an aghaidh an Spioraid, agus an Spiorad an aghaidh na feòla: agus tha iad sin an aghaidh a chèile; ionnas nach faigh sibh na nithean a bu mhiann leibh a dhèanamh. Ach ma threòraichear leis an Spiorad sibh, chan eil sibh fon lagh.
Agus thubhairt Dia, Feuch, thug mi dhuibh gach luibh a ghineas sìol, a tha air aghaidh na talmhainn uile, agus gach craobh anns a bheil meas craoibhe a ghineas sìol; dhuibhse bidh e mar bhiadh.
Uime sin trìdsan thugamaid suas ìobairt-bhuidheachais do Dhia a‑ghnàth, is e sin toradh ar bilean, a’ toirt molaidh da ainm.
Cò a tha na dhuine glic agus aig a bheil eòlas nur measg? Nochdadh e à deagh chaitheamh-beatha, a obraichean fhèin le ceannsachd gliocais.
Air an adhbhar sin thugaibh a‑mach toradh iomchaidh an aithreachais, agus na tòisichibh air a ràdh annaibh fhèin, Tha Abrahàm na athair againn: oir tha mi ag ràdh ribh gur comasach Dia air clann a thogail suas do Abrahàm de na clachan seo. Agus a‑nis fhèin tha an tuagh air a cur ri bun nan craobh: air an adhbhar sin gach craobh nach toir a‑mach toradh math, gearrar sìos i, agus tilgear anns an teine i.
An dara cuid dèanaibh a’ chraobh math, agus a toradh math; no dèanaibh a’ chraobh truaillidh, agus a toradh truaillidh; oir is ann air a toradh a dh’aithnichear a’ chraobh.
Gach uile gheug annamsa nach eil a’ giùlan toraidh, bheir e air falbh; agus gach uile gheug a tha a’ tabhairt toraidh, glanaidh e i, a‑chum gun giùlain i tuilleadh toraidh.
Agus fòghlamadh ar muinntir-ne mar an ceudna deagh obraichean a dhèanamh gu dùrachdach fa chomhair ghnàthachadh feumail, a‑chum nach bi iad neo-thairbheach.
Mar chrann-pailme thig am fìrean fo bhlàth; mar sheudair air Lebanon fàsaidh e suas. Iadsan a shuidhichear ann an taigh an Tighearna, ann an cùirtean ar Dè‑ne thig iad fo bhlàth; Fhathast nan seann aois bheir iad a‑mach toradh; sultmhor agus ùr bidh iad,
Ach tha an gliocas a tha on àirde air tùs glan, an dèidh sin sìochail, ciùin, agus so‑chomhairleachaidh, làn de thròcair agus de dheagh thoradh, gun leth-bhreith agus gun cheilg.
Agus a thuilleadh air seo, air dèanamh an uile dhìchill dhuibh, cuiribh ri ur creideamh deagh-bheus; agus ri deagh-bheus eòlas; Agus ri eòlas stuaim; agus ri stuaim foighidinn; agus ri foighidinn diadhachd; Agus ri diadhachd gràdh bràthaireil; agus ri gràdh bràthaireil seirc. Oir ma bhios na nithean seo annaibh, agus pailt, bheir iad oirbh gun a bhith leisg, no mì‑thorrach ann an eòlas ar Tighearna, Iosa Crìosd.
Agus is iad seo iadsan a chuireadh ann an talamh math; an dream a chluinneas am facal, agus a ghabhas e, agus a bheir a‑mach toradh, cuid a dheich-ar‑fhichead uiread, cuid a thrì-fichead uiread, agus cuid a cheud uiread is a chuireadh.
Iadsan a chuireas sìol le deòir, buainidh iad le gàirdeachas. Esan a thèid a‑mach agus a ghuileas, ag iomchar rogha sìl, gu cinnteach thig e a‑rìs le gàirdeachas, ag iomchar a sguab.
Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura faigh an gràinne cruithneachd a thuiteas anns an talamh bàs, fanaidh e na aonar: ach ma gheibh e bàs, bheir e toradh mòr uaithe.
Oir bha sibh uaireigin nur dorchadas, ach a‑nis tha sibh nur solas anns an Tighearna: gluaisibh mar chloinn an t‑solais; (Oir tha toradh an Spioraid anns an uile mhaitheas, agus ionracas, agus fhìrinn);
Agus chan àill leam, a bhràithrean, e a bhith an an‑fhios dhuibhse gun do chuir mi romham gu minig teachd dur n‑ionnsaigh (ach bhacadh mi gus a seo), a‑chum gum faighinn toradh-eigin nur measg-se fòs, mar am measg nan Cinneach eile.
A‑chum gun gluaiseadh sibh gu cubhaidh don Tighearna a‑chum gach uile thoileachaidh, a’ toirt toraidh uaibh anns an uile dheagh obair, agus a’ fàs ann an eòlas Dhè;
Ach an nì a thuit anns an talamh mhath, is iad sin iadsan, air dhaibh am facal èisdeachd, a tha ga choimhead ann an cridhe treibhdhireach agus math, agus a’ toirt toraidh uapa le foighidinn.
Air ur lìonadh le toradh na fìreantachd, a tha tre Iosa Crìosd a‑chum glòir agus cliù Dhè.
Ma tha fhios agaibh gu bheil esan fìreanta, tha fhios agaibh gu bheil gach neach a nì fìreantachd air a bhreith uaithesan.
Agus sìol-chuiridh iad achaidhean, agus suidhichidh iad fìonliosan, agus bheir iad toradh pailt uapa.
Uime sin tha mi ag ràdh ribh gun toirear rìoghachd Dhè uaibhse, agus gun toirear do chinneach eile i, a bheir a toradh uapa.
Uime sin, mo bhràithrean gràdhach, bithibh-se daingeann, neo-ghluasadach, a’ sìor mheudachadh ann an obair an Tighearna, air dhuibh fios a bhith agaibh nach eil ur saothair dìomhain anns an Tighearna.
Na meallar sibh; cha dèanar fanaid air Dia: oir ge bè nì a shìol-chuireas duine, an nì ceudna buainidh e. Oir an tì a chuireas da fheòil, buainidh e on fheòil truaillidheachd; ach an tì a chuireas don Spiorad, buainidh e on Spiorad a’ bheatha shuthainn. Agus na sgìthicheamaid de mhath a dhèanamh: oir ann an àm iomchaidh buainidh sinn, mura fannaich sinn.
Agus ge bè air bith nì a nì sibh, dèanaibh o ur cridhe e, mar don Tighearna, agus chan ann do dhaoine; Air dhuibh fios a bhith agaibh gum faigh sibh on Tighearna duais na h‑oighreachd: oir is ann don Tighearna Crìosd a tha sibh a’ dèanamh seirbhis.
Uime sin air dhomh seo a chrìochnachadh, agus nuair a sheulaicheas mi an toradh seo dhaibh, gabhaidh mi an rathad agaibhse don Spàin.
Nochd mi na h‑uile nithean dhuibh, gur ann le saothrachadh mar seo as còir dhuibh còmhnadh a dhèanamh riùsan a tha anfhann; agus briathran an Tighearna Iosa a chuimhneachadh, mar a thubhairt e, Tha e nas beannaichte nì a thoirt na a ghabhail.
Agus ge bè a bheir cupan de uisge fuar a‑mhàin ra òl do aon den mhuinntir bhig seo, an ainm deisciobail, gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh nach caill e air chor sam bith a dhuais.
Nach cuir a airgead a‑mach air ocar, agus nach gabh duais an aghaidh an neochiontaich. Esan a nì na nithean sin, cha ghluaisear gu bràth e.
Agus is sìth obair na fìreantachd; agus is toradh don fhìreantachd suaimhneas agus tèarainteachd gu sìorraidh.
A rèir mar a fhuair gach aon an tìodhlac, mar sin dèanaibh frithealadh da chèile, mar dheagh stiùbhardan air gràs eugsamhail Dhè.
Agus an tì a bhuaineas tha e a’ faotainn tuarasdail, agus a’ cruinneachadh toraidh a‑chum na beatha maireannaich; a‑chum gun dèan an tì a chuireas, agus an tì a bhuaineas, gàirdeachas le chèile.
Ach is e toradh an Spioraid gràdh, aoibhneas, sìth, fad-fhulangas, caomhalachd, maitheas, creideamh,
Ach a‑nis air dhuibh a bhith saor on pheacadh, agus nur seirbhisich do Dhia, tha ur toradh agaibh a‑chum naomhachd, agus a’ chrìoch a’ bheatha mhaireannach.
Cò a thèid a‑chum cogaidh uair air bith air a chosdas fhèin? Cò a shuidhicheas fìonlios, agus nach ith de a thoradh? No cò a bheathaicheas treud, agus nach blais de bhainne an treud?
Air an adhbhar sin thubhairt e riu, Tha am fogharadh gu fìrinneach mòr, ach tha an luchd-obrach tearc: guidhibh uime sin air Tighearna an fhogharaidh luchd-obrach a chur a‑mach a‑chum a fhogharaidh fhèin.
Nìthear an t‑anam fial sultmhor; agus an tì a dh’uisgicheas, uisgichear mar an ceudna e fhèin.
Oir chan eil ach tiota na fheirg; tha beatha na dheagh-ghean; rè oidhche mairidh bròn, ach air madainn thig gàirdeachas.
Ach bidh mise mar chrann-ola uaine ann an taigh Dhè; earbaidh mi à tròcair Dhè gu saoghal nan saoghal.
A dh’òrdachadh do luchd-caoineadh Shioin, a thoirt dhaibh maise an àite luaithre, ola aoibhneis an àite bròin, èideadh molaidh an àite spiorad airtneil; a‑chum gun goirte dhiubh craobhan fìreantachd, a shuidhich an Tighearna air sgàth a ghlòire.
Agus thubhairt Dia, Feuch, thug mi dhuibh gach luibh a ghineas sìol, a tha air aghaidh na talmhainn uile, agus gach craobh anns a bheil meas craoibhe a ghineas sìol; dhuibhse bidh e mar bhiadh. Agus thubhairt Dia, Biodh solas ann: agus bha solas ann. Agus do uile bheathaichean na talmhainn, agus do uile eunlaith nan speur, agus do gach nì a shnàigeas air an talamh, anns a bheil beatha, thug mi gach luibh ghorm mar bhiadh: agus bha e mar sin.
Earb thusa as an Tighearna, agus dèan math; mar sin gabhaidh tu còmhnaidh anns an tìr, agus beathaichear thu gu cinnteach.
A‑nis an tì a bheir sìol don fhear-chuir, agus aran a‑chum bìdh, gun tugadh e agus gum meudaicheadh e ur curachd-se, agus gun tugadh e do thoradh ur fìreantachd fàs.) Air dhuibh a bhith air ur dèanamh saoibhir anns gach uile nì a‑chum gach uile thabhartais, nì a dh’obraicheas leinne breith-buidheachais do Dhia.
Am gu breith, agus àm gu bàs fhaotainn; àm gu suidheachadh, agus àm gus an nì a shuidhicheadh a spìonadh suas;
Iad a dhèanamh maith, iad a bhith saoibhir ann an deagh obraichean, ullamh gu roinn, compàirteach;
Na làithean-san soirbhichidh leis an fhìrean, agus bidh pailteas sìth ann, gus nach bi a’ ghealach ann nas mò.
Oir an talamh a dh’òlas a‑steach an t‑uisge a tha a’ teachd gu minig air, agus a bheir uaithe luibhean iomchaidh don dream leis an saothraichear e, gheibh e beannachadh o Dhia: Ach an talamh sin a bheir uaithe droigheann agus drisean, tha e air a chur air cùl, agus fagas do mhallachadh; don deireadh a bhith air a losgadh.
Guma h‑ann mar sin a dhealraicheas ur solas an làthair dhaoine, a‑chum gum faic iad ur deagh obraichean, agus gun toir iad glòir dur n‑Athair a tha air nèamh.
Is beannaichte iadsan a tha neo-lochdach anns an t‑slighe, a dh’imicheas ann an lagh an Tighearna. Lem uile chridhe dh’iarr mi thu; na leig dhomh dol air seachran o d’àitheantan. Os cionn nan seanairean tha mi crìonna, a chionn gu bheil mi a’ gleidheadh do reachdan. O gach droch shlighe chùm mi mo chasan, a‑chum gun coimheadainn d’fhacal. Od bhreitheanais cha do chlaon mi, oir theagaisg thusa mi. Cia milis lem bhlas do bhriathran! Nas mìlse tha iad na mil dom bheul. Trìd do reachdan fhuair mi tuigse; uime sin is fuathach leam gach slighe bhreugach. Is lòchran d’fhacal dom chois agus solas dom cheum. Mhionnaich mi, agus coileanaidh mi e, gun coimhead mi breitheanais do cheartais. Tha mi ann an àmhghar ro‑mhòr; ath-bheothaich mi, a Thighearna, a rèir d’fhacail. Gabh uam gu taitneach, guidheam ort, a Thighearna, saor-thabhartasan mo bheòil, agus teagaisg dhomh do bhreitheanais. Tha m’anam a‑ghnàth am làimh; gidheadh cha do dhìochuimhnich mi do lagh. Am chridhe dh’fhalaich mi d’fhacal, a‑chum nach peacaichinn ad aghaidh. Chuir droch dhaoine ribe romham, ach od reachdan cha deachaidh mise air seachran. Ghabh mi do theisteis mar oighreachd gu bràth, oir is iad aoibhneas mo chridhe. Dh’aom mi mo chridhe a‑chum do reachdan a chur an gnìomh a‑ghnàth, gu ruig a’ chrìoch. Is fuath leam smuaintean faoine, ach is toigh leam do lagh. Is tusa m’ionad-falaich agus mo sgiath; as d’fhacal-sa tha m’earbsa. Imichibh uam, a luchd-dèanaimh an uilc, oir gleidhidh mise àitheantan mo Dhè. Cùm suas mi a rèir d’fhacail, agus mairidh mi beò; agus na leig fo nàire mi a‑thaobh mo dhòchais. Daingnich mi, agus bidh mi tèarainte, agus bidh tlachd agam ann ad reachdan a‑ghnàth. Shaltair thu orrasan uile a chaidh air seachran od reachdan, oir is breug an cealg. Mar shal tilgidh tu uat uile dhroch dhaoine na talmhainn; uime sin is toigh leam do theisteis. Is beannaichte thusa, a Thighearna; teagaisg dhomh do reachdan. Chriothnaich m’fheòil le uamhann romhad, agus bha eagal orm rod bhreitheanais. Rinn mi breitheanas agus ceartas; na fàg mi dom luchd-fòirneart. Bi‑sa an urras air d’òglach a‑chum maith; na dèanadh na h‑uaibhrich fòirneart orm. Tha mo shùilean air an caitheamh le bhith a’ sealltainn airson do shlàinte agus airson facal d’fhìreantachd. Buin rid òglach a rèir do thròcair, agus teagaisg dhomh do reachdan. Is mi d’òglach; thoir tuigse dhomh, a‑chum gum bi eòlas agam air do theisteis. Is mithich dhut, a Thighearna, a bhith a’ dèanamh; bhris iad do lagh. Uime sin is annsa leamsa d’àitheantan na an t‑òr, seadh na an t‑òr fìorghlan. Uime sin measaidh mi do reachdan uile a‑thaobh gach nì a bhith ceart; is fuathach leam gach slighe bhreugach. Is iongantach do theisteis; air an adhbhar sin gleidhidh m’anam iad. Lem bhilean chuir mi an cèill uile bhreitheanais do bheòil. Bheir fosgladh do bhriathran solas, a’ teagasg nan daoine aon-fhillte. Dh’fhosgail mi mo bheul, a’ plosgartaich, oir bha mi an geall air d’àitheantan. Amhairc orm, agus dèan tròcair orm, mar as gnàth leat a dhèanamh dhaibhsan len ionmhainn d’ainm. Stiùir mo cheuman a rèir d’fhacail, agus na biodh aig euceart sam bith uachdaranachd orm. Teasairg mi o fhòirneart dhaoine, agus coimheadaidh mi d’òrdaighean. Thoir air do ghnùis dealrachadh air d’òglach, agus teagaisg dhomh do reachdan. Ruith sruthan dheur sìos om shùilean, a chionn nach do choimhead iad do lagh. Is cothromach thusa, a Thighearna, agus is ceart do bhreitheanas. Dh’àithn thu do theisteis mar cheartas agus mar fhìrinn mhòir. Chlaoidh m’eud mi, a chionn gun do dhìochuimhnich mo naimhdean do bhriathran. Ann an slighe do theisteis rinn mi gàirdeachas, mar os cionn gach uile shaoibhreis. Ro‑ghlan tha d’fhacal-sa, agus is ionmhainn led òglach e. Tha mi beag agus suarach; gidheadh cha dìochuimhnich mi do reachdan. Is ceartas sìorraidh do cheartas-sa, agus is fìrinn do lagh. Ghlac teinn agus àmhghar mi, ach is iad d’àitheantan mo thlachd. Mairidh ceartas do theisteis gu bràth; thoir-sa tuigse dhomh, agus bidh mi beò. Ghlaodh mi lem uile chridhe; èisd rium, a Thighearna; gleidhidh mi do reachdan. Ghlaodh mi riut; saor mi, agus coimheadaidh mi do theisteis. Thàinig mi ron sgarthanaich, agus dh’èigh mi; as d’fhacal dh’earb mi. Ghabh mo shùilean ro fhairean na h‑oidhche, a‑chum gum beachd-smaoinichinn air d’fhacal. Eisd rim ghuth a rèir do choibhneis gràidh; a Thighearna, a rèir do bhreitheanais beòthaich mi. Air d’àitheantan beachd-smaoinichidh mi, agus dearcaidh mi air do cheuman. Thàinig luchd-leanmhainn droch-bheairt am fagas, ach fada bha iad od lagh. Am fagas tha thusa, a Thighearna, agus is fìrinn d’àitheantan uile. O thoiseach b’fhiosrach mi a‑thaobh do theisteas gun do shuidhich thu iad gu bràth. Amhairc air m’àmhghar, agus teasairg mi, oir cha do dhìochuimhnich mi do lagh. Tagair mo chùis, agus saor mi; a rèir d’fhacail beòthaich mi. Is fada slàinte o dhroch dhaoine, oir chan iarr iad do reachdan. Is lìonmhor do chaomh-thròcairean, a Thighearna; a rèir do bhreitheanas beòthaich mi. Is lìonmhor mo luchd-tòrachd agus m’eascairdean; gidheadh, od theisteis cha do chlaon mise. Chunnaic mi luchd-easaontais, agus bha doilgheas orm, a chionn nach do choimhead iad d’fhacal. Feuch, is ionmhainn leam do reachdan; a Thighearna, a rèir do choibhneis gràidh beòthaich thusa mi. Ann ad reachdan gabhaidh mi tlachd; cha dìochuimhnich mi do bhriathran. O thoiseach is fìrinn d’fhacal-sa, agus gu bràth mairidh uile bhreitheanais do cheartais. Bha uachdarain an tòir orm gun adhbhar, ach rod fhacal-sa tha eagal air mo chridhe. Tha aiteas orm rid fhacal-sa, mar neach a fhuair creach mhòr. Is fuath leam agus is oillteil leam breug, ach is toigh leam do lagh-sa. Seachd uairean anns an là bheir mi moladh dhut airson breitheanais do cheartais. Is mòr sìth na muinntir a tha a’ toirt gràidh dod lagh, agus chan èirich adhbhar tuislidh dhaibh. Dh’fheith mi rid shlàinte, a Thighearna, agus choilean mi d’àitheantan. Choimhead m’anam do theisteis, agus is ro‑ionmhainn leam iad. Choimhead mi do reachdan agus do theisteis, oir tha mo shlighean uile fad chomhair. Thigeadh mo ghlaodh am fagas ad làthair, a Thighearna; a rèir do bhriathran thoir tuigse dhomh. Buin gu fial rid òglach, a‑chum gum bi mi beò, agus gun coimhead mi do bhriathran. Thigeadh m’aslachadh ad làthair; a rèir d’fhacail teasairg mi. Cuiridh mo bhilean an cèill do chliù, nuair a theagaisgeas tu dhomh do reachdan. Aithrisidh mo theanga d’fhacal, oir is ceartas d’àitheantan uile. Cuidichidh do làmh leam, oir roghnaich mi do reachdan. Bha mi an geall air do shlàinte, a Thighearna, agus is e do lagh mo thlachd. Biodh m’anam beò, agus molaidh e thu, agus cuidichidh do bhreitheanais leam. Chaidh mi air seachran mar chaora chaillte; iarr d’òglach, oir cha do dhìochuimhnich mi d’àitheantan. Fosgail mo shùilean, a‑chum gum faic mi nithean iongantach od lagh. Is coigreach air thalamh mi; na ceil orm d’àitheantan. Is beannaichte iadsan a ghleidheas a theisteis, a dh’iarras e len uile chridhe.
Air an adhbhar sin guidheam oirbh, a bhràithrean, tre thròcairean Dhè, ur cuirp a thoirt nam beò-ìobairt, naoimh, thaitnich do Dhia, nì as e ur seirbhis reusanta. Bithibh teò-chridheach ri chèile le gràdh bràthaireil, ann an urram a’ toirt toisich gach aon da chèile: Gun a bhith leisg ann an gnothaichean; dùrachdach nur spiorad; a’ dèanamh seirbhis don Tighearna; A’ dèanamh gàirdeachais ann an dòchas; foighidinneach ann an trioblaid; maireannach ann an ùrnaigh: A’ co‑roinn ri uireasbhaidh nan naomh; a’ gnàthachadh aoidheachd. Beannaichibh an dream a tha a’ dèanamh geur-leanmhainn oirbh: beannaichibh, agus na mallaichibh. Dèanaibh gàirdeachas maille riùsan a tha ri gàirdeachas, agus caoidh maille riùsan a tha ri caoidh. Bithibh a dh’aon rùn da chèile. Na biodh ur cion air nithean àrda, ach cuiribh sibh fhèin ann an co‑inbhe riùsan a tha ìosal. Na bithibh glic nur barail fhèin. Na ìocaibh olc airson uilc do dhuine sam bith. Ullaichibh nithean ciatach am fianais nan uile dhaoine. Ma dh’fhaodas e a bhith, a mheud is a tha e an comas dhuibh, bithibh an sìth ris na h‑uile dhaoine. A chàirdean gràdhach, na dèanaibh dìoghaltas air ur son fhèin, ach thugaibh àite don fheirg: oir tha e sgrìobhte, Is leamsa dìoghaltas; ìocaidh mi, tha an Tighearna ag ràdh. Agus na bithibh air ur cumadh ris an t‑saoghal seo: ach bithibh air ur cruth-atharrachadh tre ath-nuadhachadh ur n‑inntinn, a‑chum gun dearbh sibh ciod i toil mhath, thaitneach, agus dhiongmhalta sin Dhè.
An seo tha clann Dhè, agus clann an diabhail follaiseach: ge bè neach nach dèan fìreantachd chan ann o Dhia a tha e, no an tì nach gràdhaich a bhràthair.
Ach a’ labhairt na fìrinn ann an gràdh, gum fàs sinn suas anns na h‑uile nithean thuigesan, as e an ceann, eadhon Crìosd: Om bheil an corp uile, air a cheangal gu ceart, agus air a dhlùthachadh tre an nì sin a tha gach alt a’ toirt uaithe, a rèir obrachaidh èifeachdaich ann an tomhas gach buill, a’ faghail fàs cuirp, a‑chum a thogail fhèin suas ann an gràdh.
Oir, a bhràithrean, ghairmeadh a‑chum saorsa sibh; a‑mhàin na dèanaibh an t‑saorsa na cion-fàth don fheòil, ach le gràdh dèanaibh seirbhis da chèile.
Shuidhich mise, dh’uisgich Apollos: ach is e Dia a thug am fàs. Uime sin chan eil anns an tì a shuidhicheas no anns an tì a dh’uisgicheas, brìgh sam bith; ach ann an Dia a tha a’ toirt an fhàis.
Airson an dòchais a tha air a thasgadh fa ur comhair air nèamh, air an cuala sibh iomradh roimhe ann am facal fìrinn an t‑soisgeil: A thàinig dur n‑ionnsaigh-se, mar anns an t‑saoghal uile; agus a tha a’ toirt toraidh uaithe, mar a tha e a’ dèanamh mar an ceudna nur measg-se, on là anns an cuala sibh e, agus anns an d’fhuair sibh eòlas air gràs Dhè ann am fìrinn.
Labhair e mar an ceudna an cosamhlachd seo: Bha aig duine àraidh crann-fìge suidhichte na ghàrradh-fìona: agus thàinig e ag iarraidh toraidh air, agus cha d’fhuair e. An sin thubhairt e ris a’ ghàrradair, Feuch, tha mi rè trì bliadhna a’ teachd a dh’iarraidh toraidh air a’ chrann-fhìge seo, agus chan eil mi a’ faotainn a’ bheag: geàrr sìos e, carson a tha e a’ fàsachadh na talmhainn? Agus fhreagair esan agus thubhairt e ris, A thighearna, leig leis air a’ bhliadhna seo mar an ceudna, gus an cladhaich mi ma thimcheall, agus gun cuir mi aolach ma bhun: Agus ma ghiùlaineas e toradh, is math: ach mura giùlain, na dhèidh sin gearraidh tu sìos e.
Air an adhbhar sin ciod an toradh a bha agaibh an sin anns na nithean sin a tha a‑nis a’ cur nàire oirbh? Oir is e crìoch nan nithean sin am bàs. Ach a‑nis air dhuibh a bhith saor on pheacadh, agus nur seirbhisich do Dhia, tha ur toradh agaibh a‑chum naomhachd, agus a’ chrìoch a’ bheatha mhaireannach.
Bidh dòrlach sìl anns an talamh air mullach nam beann; crathaidh mar Lebanon a thoradh; agus thig muinntir a’ bhaile fo bhlàth, mar luibh na talmhainn.
Ach gheibh sibh cumhachd nuair a thig an Spiorad Naomh oirbh: agus bidh sibh nur fianaisean dhòmhsa, araon ann an Ierusalem, agus ann an Iudèa uile, agus ann an Samaria, agus gu iomall na talmhainn.
Ach seo tha mi ag ràdh, An tì a chuireas gu gann, buainidh e gu gann mar an ceudna; agus an tì a chuireas gu pailt, buainidh e gu pailt mar an ceudna. Thugadh gach duine seachad a rèir rùn a chridhe; na b’ann an doilgheas, no le èiginn: oir is toigh le Dia an neach a bheir seachad gu suilbhir. Agus tha Dia comasach air gach gràs a dhèanamh ro‑phailt dhuibhse, a‑chum air dhuibh anns gach uile nì làn-leòr a bhith agaibh a‑ghnàth, gum biodh sibh pailt a‑chum gach deagh obrach.
Thugaibh uaibh, agus bheirear dhuibh; deagh thomhas, air a gheinneadh agus air a chrathadh ri chèile, agus a’ cur thairis, bheir daoine nur n‑uchd; oir leis an tomhas len tomhais sibh, tomhaisear dhuibh a‑rìs.
A bhràithrean, ma ghlacar neach ann an coire air bith gu h‑obann, sibhse a tha spioradail togaibh suas a shamhail sin de dhuine ann an spiorad na macantachd; a’ toirt aire dhut fhèin, nach buairear thu mar an ceudna.
Oir is cosmhail e ri duine a’ dol air choigrich, a ghairm a sheirbhisich, agus a thug dhaibh a mhaoin: Agus do aon dhiubh thug e còig tàlannan, agus do neach eile a dhà, agus do neach eile a h‑aon; do gach aon fa leth a rèir a chomais; agus air ball ghabh e a thuras. Agus dh’imich esan a fhuair na còig tàlannan, agus rinn e ceannachd leo, agus bhuannaich e còig tàlannan eile. Agus mar an ceudna esan a fhuair a dhà, bhuannaich e dithis eile. Ach an tì a fhuair a h‑aon, dh’imich e agus chladhaich e anns an talamh, agus dh’fhalaich e airgead a mhaighistir. An dèidh aimsir fhada thàinig tighearna nan seirbhiseach sin, agus rinn e cunntas riu. Agus bha còignear dhiubh glic, agus còignear amaideach. Agus thàinig esan a fhuair na còig tàlannan, agus thug e leis còig tàlannan eile, ag ràdh, A thighearna, thug thu dhòmhsa còig tàlannan: feuch, bhuannaich mi còig tàlannan eile a thuilleadh orra. Agus thubhairt a thighearna ris, Is math, a dheagh sheirbhisich fhìrinnich; bha thusa fìrinneach ann am beagan, cuiridh mise os cionn mhòran thu: imich a‑steach do aoibhneas do thighearna. Agus thàinig esan a fhuair an dà thàlann, agus thubhairt e, A thighearna, thug thu dhòmhsa dà thàlann: feuch, bhuannaich mi dà thàlann eile a thuilleadh orra. Thubhairt a thighearna ris, Is math, a dheagh sheirbhisich fhìrinnich; bha thusa fìrinneach ann am beagan de nithean, cuiridh mise os cionn mòran de nithean thu: imich a‑steach do aoibhneas do thighearna. Ach nuair a thàinig esan a fhuair an t‑aon tàlann, thubhairt e, A thighearna, bha fhios agam gur duine cruaidh thu, a bhuaineas anns an àite anns nach do chuir thu, agus a thionaileas anns an ionad anns nach do sgaoil thu; Agus air dhomh a bhith fo eagal, chaidh mi agus dh’fhalaich mi do thàlann anns an talamh: feuch, sin agad do chuid fhèin. Fhreagair a thighearna agus thubhairt e ris, A sheirbhisich uilc agus leisg, bha fhios agad gum buaininn-sa anns an àit anns nach do chuir mi, agus gun tionalainn as an ionad anns nach do sgaoil mi; Bu chòir dhut, uime sin, m’airgead a thabhairt don luchd-malairt agus air dhomh teachd, gheibhinn mo chuid fhèin maille ra riadh. Buinibh uaithe, uime sin, an tàlann, agus thugaibh dhàsan e aig a bheil na deich tàlannan. (Oir do gach neach aig a bheil, bheirear, agus bidh aige gu pailt: ach uaithesan aig nach eil, bheirear eadhon an nì sin a tha aige.) Thug iadsan a bha amaideach an lòchrain leo, ach cha tug iad ola leo. Agus tilgibh an seirbhiseach mi‑thairbheach seo do dhorchadas iomallach: an sin bidh gul agus gìosgan fhiacal.
Gun a bhith leisg ann an gnothaichean; dùrachdach nur spiorad; a’ dèanamh seirbhis don Tighearna;
Air a bheil teisteas a‑thaobh dheagh obraichean; ma thog i clann, ma thug i aoidheachd seachad, ma dh’ionnlaid i casan nan naomh, ma dh’fhòir i air luchd-àmhghair, ma lean i gu dìcheallach gach deagh obair.
Seinnidh mi a‑nis do fhear mo ghràidh, òran le fear mò ghràidh mu thimcheall a lios-fìona. Bha aig mo ghràdh-sa fìonlios air cnoc àrd tairbheach.
Fanaibh annamsa, agus mise annaibhse. Mar nach urrainn a’ gheug toradh a thoirt uaipe fhèin, mura fan i anns an fhìonain, cha mhò as urrainn sibhse, mura fan sibh annamsa.
Ach tha slighe nam fìrean mar an solas dealrach, a dhealraicheas nas mò agus nas mò gu ruig an là iomlan.
Am feadh a mhaireas an talamh, cha sguir àm an t‑sìl-chur agus foghar, agus fuachd agus teas, agus samhradh agus geamhradh, agus là agus oidhche.
Agus gabhaidh am fuidheall a thèid as de thaigh Iùdah fhathast freumh sìos, agus giùlainidh e toradh suas.
Chan e gu bheil mi ag iarraidh tabhartais: ach tha mi ag iarraidh toraidh a bhios pailt a‑chum ur cunntais-se.
Feuch, is iad clann oighreachd an Tighearna, toradh na bronn a dhuais. Mar shaighdean ann an làimh gaisgich, mar sin tha mic na h‑òige. Is sona am fear aig a bheil a bhalg-saighead làn dhiubh; cha bhi nàire orra nuair a labhras iad rin naimhdean anns a’ gheata.
Suidhichibh ur n‑aigne air na nithean a tha shuas, agus chan ann air na nithean a tha air an talamh.
Uime sin co‑dhiù dh’itheas no dh’òlas sibh, no ge bè nì a nì sibh, dèanaibh na h‑uile nithean a‑chum glòir Dhè.
Agus cionnas a nì iad searmoin, mura cuirear iad? Mar a tha e sgrìobhte, Cia sgiamhach casan na muinntir sin a tha a’ searmonachadh soisgeul na sìthe, a tha a’ toirt sgeòil aoibhnich air nithean matha!
Uime sin imichibh-se, agus dèanaibh deisciobail de gach uile chinneach, gam baisteadh ann an ainm an Athar, agus a’ Mhic, agus an Spioraid Naoimh; Agus, feuch, bha crith-thalmhainn mhòr ann; oir thàinig aingeal an Tighearna a‑nuas o nèamh, agus air teachd dha, charaich e a’ chlach on doras, agus shuidh e oirre. A’ teagasg dhaibh na h‑uile nithean a dh’àithn mise dhuibh a choimhead. Agus, feuch, tha mise maille ribh a‑ghnàth, gu deireadh an t‑saoghail. Amen.
Oir ged tha mi saor o na h‑uile dhaoine, gidheadh rinn mi mi fhèin am sheirbhiseach do na h‑uile, a‑chum gun cosnainn an tuilleadh. Mura eil mi am abstol do dhaoine eile, gidheadh gu cinnteach tha mi dhuibhse; oir is sibhse seula m’abstolachd anns an Tighearna. Agus rinneadh mi do na h‑Iùdhaich mar Iùdhach, a‑chum gun cosnainn na h‑Iùdhaich; dhaibhsan a tha fon lagh, mar dhuine fon lagh, a‑chum gun cosnainn iadsan a tha fon lagh; Dhaibhsan a tha gun lagh, mar dhuine gun lagh (ged nach eil mi gun lagh do Dhia, ach fo lagh do Chrìosd), a‑chum gun cosnainn iadsan a tha gun lagh. Rinneadh mi dhaibhsan a tha anfhann mar dhuine anfhann, a‑chum gun cosnainn an dream a tha anfhann: bha mi anns an uile chruth do na h‑uile dhaoine, a‑chum air gach uile dhòigh gun saorainn cuideigin. Agus seo tha mi a’ dèanamh airson an t‑soisgeil, a‑chum gum bi mi am fhear co‑roinne dheth.
Oir is sinne a obair-san, air ar cruthachadh ann an Iosa Crìosd a‑chum dheagh obraichean, airson an d’ullaich Dia ro‑làimh sinn, a‑chum gun gluaiseamaid annta.
Tha mi a’ dian-ruith a dh’ionnsaigh a’ chomharraidh, a‑chum duais àrd-ghairm Dhè ann an Iosa Crìosd.