Roinn-seòrsa
108 Rainn Bhìoball air an t-Sàbaid, Là na Sàimh
Tha an t-Sàbaid, an seachdamh latha, sònraichte. 'S e an aon latha leis an ainm fhèin anns a' Bhìoball, latha naomh. Dh'iarr an Tighearna air a shluagh a chumail naomh, mar a thug e do Mhaois.
Tha fios agad gu dearbh, thuirt Ìosa ann am Mata 12:8 gur e Tighearna na Sàbaid a bh' ann. Mac an Duine, Tighearna an latha fois!
Cuimhnich air an duine aig amar Bethesda. Shlànaich Ìosa e air an t-Sàbaid, agus bha na h-Iùdhaich a' gearan. Ach dh'fhreagair Ìosa, "Tha m' Athair ag obair fhathast, agus tha mise ag obair fhathast" (Eòin 5:16-17). Bha na riaghailtean nas cudromaiche dhaibh na daoine. Ach tha Ìosa agus an t-Athair ag obair fhathast, a' cumail suas a h-uile càil.
Chan eil an fhìor Sàbaid dìreach mu dheidhinn riaghailtean. 'S e àm a th' ann airson smaoineachadh air ar slighean, airson facal Dhè a leughadh leis an teaghlach, agus airson taing a thoirt airson a bheannachdan. Chan eil Dia ag iarraidh dìreach faclan bho ar beul, ach cridhe làn gaoil dha.
Chan eil e dìreach mu dheidhinn aon latha a chumail, ach mu bhith beò a rèir toil Dhè a h-uile latha. Tha ifrinn ann dhaibhsan nach eil a' leantainn a thoil, ach tha fois againn ann an Crìosd. "Ach chaidh sinne a chreid a-steach don fois," mar a tha e sgrìobhte, "Mar sin mhionnaich mi nam fheirg, 'Cha tèid iad a-steach do m' fois'," ged a bha na h-obraichean aige deiseil bho thùs an t-saoghail (Eabhraich 4:3).
Is e Crìosd an fhìor fois againn. Ann-san a lorgas sinn sìth.
Labhair thusa mar an ceudna ri cloinn Israeil, ag ràdh, Gu deimhinn coimheadaidh sibh mo shàbaidean: oir is comharradh sin eadar mise agus sibhse, air feadh ur ginealaichean; a‑chum is gum bi fhios agaibh gur mise an Tighearna a naomhaicheas sibh. Coimheadaidh sibh uime sin an t‑sàbaid; oir tha i naomh dhuibh. Esan a thruailleas i, cuirear gu cinnteach gu bàs e; oir gach neach a nì obair oirre, gearrar an t‑anam sin as o mheasg a shluaigh. Sia làithean faodar obair a dhèanamh, ach anns an t‑seachdamh tha sàbaid fhois, naomh don Tighearna: gach neach a nì obair air là na sàbaid, cuirear gu cinnteach gu bàs e. Uime sin coimheadaidh clann Israeil an t‑sàbaid, a ghleidheadh na sàbaid air feadh an ginealaichean, mar choicheangal sìorraidh. Eadar mise agus clann Israeil is comharradh i a‑chaoidh; oir ann an sia làithean rinn an Tighearna na nèamhan agus an talamh, agus air an t‑seachdamh là sguir e, agus ghabh e fois.
Agus chrìochnaich Dia air an t‑seachdamh là a obair a rinn e; agus ghabh e fois air an t‑seachdamh là o a obair uile a rinn e. Agus thug Adhamh ainmean don sprèidh uile, agus do eunlaith nan speur, agus do uile bheathaichean na machrach; ach do Adhamh cha d’fhuaireadh còmhnadh da rèir fhèin. Agus thug an Tighearna Dia air cadal trom tuiteam air Adhamh, agus chaidil e: agus ghabh e aon de a aisnean, agus dhùin e an fheòil suas na h‑àite; Agus thog an Tighearna Dia an aisne a thug e on duine suas na mnaoi, agus thug e i a‑chum an duine. Agus thubhairt Adhamh, Seo a‑nis cnàimh dem chnàmhan, agus feòil dem fheòil-sa: goirear bean dhith, do bhrìgh gur ann as an duine a thugadh i. Air an adhbhar sin fàgaidh fear a athair agus a mhàthair, agus dlùth-leanaidh e ra mhnaoi: agus bidh iad nan aon fheòil. Agus bha iad le chèile lomnochd, an duine agus a bhean, agus cha robh nàire orra. Agus bheannaich Dia an seachdamh là, agus naomhaich e e: do bhrìgh gur ann air a ghabh e fois o a obair uile a chruthaich Dia agus a rinn e.
Sia làithean nì thu d’obair, agus air an t‑seachdamh là gabhaidh tu fois; a‑chum gum faigh do dhamh agus d’asal fois, agus gum faigh mac do bhanoglaich agus an coigreach an anail.
Thoir an aire là na sàbaid a naomhachadh, mar a dh’àithn an Tighearna do Dhia dhut. Sia làithean saothraichidh tu, agus nì thu d’obair uile; Ach air an t‑seachdamh là tha sàbaid an Tighearna do Dhia: air an là seo cha dèan thu obair sam bith, thu fhèin, no do mhac, no do nighean, no d’òglach, no do bhanoglach, no do dhamh, no d’asal, no aon air bith ded sprèidh, no do choigreach a tha an taobh a‑staigh ded gheatachan; a‑chum is gun gabh d’òglach agus do bhanoglach fois cho math riut fhèin. Agus cuimhnich gu robh thu fhèin ad sheirbhiseach ann an tìr na h‑Eiphit, agus gun tug an Tighearna do Dhia a‑mach as a sin thu, le làimh chumhachdaich agus le gàirdean sìnte a‑mach: uime sin dh’àithn an Tighearna do Dhia dhut an t‑sàbaid a choimhead.
Ma thilleas tu air falbh do chas on t‑sàbaid, o do thoil fhèin a dhèanamh air mo là naomh-sa; agus gun abair thu ris an t‑sàbaid, Toil-inntinn; ri là naomh an Tighearna, Urramach; agus gun tabhair thu onoir dhi, gun a bhith a’ leantainn do shlighean fhèin, no a’ gabhail do shòlais fhèin, no a’ labhairt do bhriathran fhèin; An sin gabhaidh tu tlachd anns an Tighearna; agus bheir mise ort marcachd air ionadan àrda na talmhainn; agus beathaichidh mi thu le oighreachd Iàcoib d’athair; oir labhair beul an Tighearna e.
Agus thàinig e gu Nàsaret, far an d’àraicheadh e: agus chaidh e a‑steach, mar a bu ghnàth leis, air là na sàbaid don t‑sionagog, agus dh’èirich e na sheasamh a‑chum leughaidh.
Agus thubhairt e riu, Dh’òrdaicheadh an t‑sàbaid airson an duine, chan e an duine airson na sàbaid: Air an adhbhar sin, is Tighearna Mac an Duine air an t‑sàbaid fhèin.
Is mise an Tighearna ur Dia; gluaisibh ann am reachdan, agus coimheadaibh mo bhreitheanais, agus dèanaibh iad: An sin thàinig facal an Tighearna am ionnsaigh, ag ràdh, Agus naomhaichibh mo shàbaidean; agus bidh iad nan comharradh eadar mise agus sibhse, a‑chum gum bi fhios agaibh gur mise an Tighearna ur Dia.
Nach mòr, matà, as fheàrr duine na caora? Uime sin tha e ceadaichte math a dhèanamh air làithean na sàbaid.
Faicibh, do bhrìgh gun tug an Tighearna dhuibh an t‑sàbaid, air an adhbhar sin tha e a’ tabhairt dhuibh air an t‑siathamh là aran dà là: fanaibh, gach duine na àite fhèin; na rachadh duine sam bith a‑mach as a àit air an t‑seachdamh là. Agus thubhairt clann Israeil riu, B’fheàrr gum faigheamaid bàs le làimh an Tighearna ann an tìr na h‑Eiphit, nuair a bha sinn nar suidhe làimh ris na poitean feòla, agus nuair a dh’ith sinn aran gu ar sàth; oir thug sibh a‑mach sinn don fhàsach seo, a mharbhadh a’ choitheanail seo uile le acras. Mar sin ghabh an sluagh fois air an t‑seachdamh là.
Agus ma bheir sluagh na tìre leo bathar no biadh air bith air là na sàbaid, ga reic, nach ceannaich sinn e uapa air an t‑sàbaid no air là naomh: agus gun leig sinn leis an t‑seachdamh bliadhna, agus le togail nam fiach uile.
Uime sin na tugadh aon neach breith oirbh airson bìdh, no dibhe, no a‑thaobh là fèille, no gealaich nuaidh, no shàbaidean: A tha nan sgàil air na nithean a tha ri teachd; ach is le Crìosd an corp.
Is beannaichte an duine a nì seo, agus mac an duine a nì greim air; a choimheadas an t‑sàbaid gun a mì‑naomhachadh, agus a choimheadas a làmh o aon olc a dhèanamh. Agus na labhradh mac a’ choigrich, a tha a’ dlùth-leantainn ris an Tighearna, ag ràdh, Sgar an Tighearna mise gu tur o a shluagh; agus na h‑abradh an caillteanach, Feuch, tha mise am chrann tioram. Oir mar seo deir an Tighearna, Do na caillteanaich a choimheadas mo shàbaidean, agus a roghnaicheas an nì a thaitneas rium, agus a nì greim air mo choicheangal; Dhaibh sin bheir mi ann am thaigh, agus an taobh a‑staigh dem bhallachan, àite agus ainm nas fheàrr na ainm mhac agus nighean; ainm sìorraidh bheir mi dhaibh, nach gearrar as. Agus mic a’ choigrich a tha a’ dlùth-leantainn ris an Tighearna, gu frithealadh dha, agus gràdh a thoirt do ainm an Tighearna, agus gu bhith nan òglaich dha; gach aon a ghleidheas an t‑sàbaid gun a mì‑naomhachadh, agus a nì greim air mo choicheangal; Iad sin bheir mi a‑chum mo shlèibh naoimh; agus nì mi aoibhneach iad ann am thaigh-ùrnaigh; bidh an tabhartasan-loisgte agus an ìobairtean air an gabhail gu taitneach air m’altair; oir goirear rim thaigh-sa, Taigh-ùrnaigh airson nan uile shlògh.
Dèanamaid dìcheall uime sin air dol a‑steach don t‑suaimhneas sin, air eagal gun tuit aon neach a rèir eisempleir cheudna a’ mhì-chreidimh.
Is math an nì buidheachas a thabhairt don Tighearna, agus cliù a thabhairt dod ainm-sa, O Thì as àirde; Ach mar adharc buabhaill àrdaichidh tu m’adharc-sa; ungar mi le ola ùir; Agus amhaircidh mo shùil air m’eascairdean; mu na droch dhaoine a dh’èireas suas am aghaidh cluinnidh mo chluasan. Mar chrann-pailme thig am fìrean fo bhlàth; mar sheudair air Lebanon fàsaidh e suas. Iadsan a shuidhichear ann an taigh an Tighearna, ann an cùirtean ar Dè‑ne thig iad fo bhlàth; Fhathast nan seann aois bheir iad a‑mach toradh; sultmhor agus ùr bidh iad, A‑chum gun nochd iad gu bheil an Tighearna, mo charraig, cothromach, agus nach eil euceart ann. Do choibhneas gràidh a chur an cèill anns a’ mhadainn, agus d’fhìrinn gach oidhche,
Agus bha e a’ teagasg ann an aon de na sionagogan air an t‑sàbaid. Agus, feuch, bha bean àraidh an làthair aig an robh spiorad anfhainneachd rè ochd-bliadhna-deug, agus bha i air a cromadh ri chèile, agus gun chomas aice air chor sam bith i fhèin a dhìreachadh. Agus nuair a chunnaic Iosa i, ghairm e da ionnsaigh i, agus thubhairt e rithe, A bhean, tha thu air d’fhuasgladh od anfhainneachd. Agus chuir e a làmhan oirre; agus air ball rinneadh dìreach i, agus thug i glòir do Dhia. Agus fhreagair uachdaran an t‑sionagoig, agus e làn feirge airson gun do rinn Iosa leigheas air là na sàbaid, agus thubhairt e ris an t‑sluagh, Tha sia làithean anns an còir obair a dhèanamh: orra seo air an adhbhar sin thigibh, agus bithibh air ur leigheas, agus na b’ann air là na sàbaid. An sin fhreagair an Tighearna e, agus thubhairt e, A chealgair, nach fuasgail gach aon agaibh a dhamh no a asal on phrasaich, agus nach toir e gu uisge e air là na sàbaid? Agus nach bu chòir a’ bhean seo, a tha na nighinn do Abrahàm, a cheangail Sàtan a‑nis rè ochd-bliadhna-deug, a bhith air a fuasgladh on chuibhreach seo air là na sàbaid? Agus nuair a thubhairt e na nithean sin, chuireadh a naimhdean uile gu nàire; ach rinn an sluagh uile gàirdeachas, airson nan uile nithean glòrmhor a rinneadh leis.
Agus chaidh e a‑rìs a‑steach don t‑sionagog; agus bha an sin duine aig an robh làmh sheargte. Oir leighis e mòran; ionnas gun do dhlùth-theann iad ris, a mheud is air an robh plàighean, a‑chum gum beanadh iad ris. Agus na spioradan neòghlan, nuair a chunnaic iad e, shleuchd iad dha, agus ghlaodh iad, ag ràdh, Is tusa Mac Dhè. Agus thug e sparradh teann dhaibh nach dèanadh iad aithnichte e. Agus chaidh e suas gu beinn, agus ghairm e iadsan a b’àill leis: agus thàinig iad da ionnsaigh. Agus dh’òrdaich e dà‑fhear-dheug, a‑chum gum biodh iad maille ris, agus gun cuireadh e a‑mach iad a shearmonachadh; Agus gum biodh aca cumhachd a leigheas easlainte, agus a thilgeadh a‑mach dheamhan. Agus air Sìmon thug e Peadar mar cho-ainm; Agus Seumas mac Shebede, agus Eòin bràthair Sheumais (agus orra-san thug e Boanerges mar cho-ainm, is e sin ri ràdh, Clann na tàirneanaich), Agus Anndras, agus Philip, agus Bartolomèus, agus Mata, agus Tòmas, agus Seumas, mac Alphèuis, agus Tadèus, agus Sìmon an Canàanach, Agus Iùdas Iscariot, an neach sin a bhrath e: agus chaidh iad do thaigh. Agus rinn iad faire air, a dh’fheuchainn an lèighseadh e e air là na sàbaid, a‑chum gum biodh cùis-dhìtidh aca na aghaidh. Agus chruinnicheadh an sluagh a‑rìs, ionnas nach robh e an comas dhaibh uiread is aran ithe. Agus nuair a chuala a chàirdean seo, thàinig iad a‑mach a bhreith air, oir thubhairt iad, Tha e air mhì-chèill. Agus thubhairt na sgrìobhaichean a thàinig a‑nuas o Ierusalem, Tha Beelsebub aige, agus is ann tro phrionnsa nan deamhan a tha e a’ tilgeadh a‑mach dheamhan. Agus ghairm e iad da ionnsaigh, agus thubhairt e riu ann an cosamhlachdan, Cionnas a dh’fhaodas Sàtan Sàtan a thilgeadh a‑mach? Agus ma bhios rìoghachd roinnte na h‑aghaidh fhèin, chan urrainn an rìoghachd sin seasamh. Agus ma bhios taigh air a roinn na aghaidh fhèin, chan urrainn an taigh sin seasamh. Agus ma dh’èireas Sàtan na aghaidh fhèin agus gum bi e roinnte, chan urrainn e seasamh, ach tha crìoch air. Chan urrainn neach air bith dol a‑steach do thaigh duine làidir, agus a àirneis a thogail leis, mura ceangail e an duine làidir an toiseach; agus an sin creachaidh e a thaigh. Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh gum maithear na h‑uile pheacaidhean do chloinn nan daoine, agus gach toibheum a labhras iad; Ach ge bè a labhras toibheum an aghaidh an Spioraid Naoimh, chan fhaigh e maitheanas a‑chaoidh, ach tha e an cunnart peanais shìorraidh: Agus thubhairt e ris an duine aig an robh an làmh sheargte, Eirich anns a’ mheadhon. Airson gun dubhairt iad, Tha spiorad neòghlan aige. An sin thàinig a bhràithrean agus a mhàthair, agus air dhaibh seasamh a‑muigh, chuir iad fios da ionnsaigh, a’ gairm air. Agus bha an sluagh nan suidhe ma thimcheall; agus thubhairt iad ris, Feuch, tha do mhàthair agus do bhràithrean a‑muigh gad iarraidh. Agus fhreagair e iad, ag ràdh, Cò i mo mhàthair, no mo bhràithrean? Agus sheall e mun cuairt orrasan a bha nan suidhe ma thimcheall, agus thubhairt e, Feuch mo mhàthair agus mo bhràithrean. Oir ge bè neach a nì toil Dhè, is esan mo bhràthair, agus mo phiuthar, agus mo mhàthair. Agus thubhairt e riu, A bheil e ceadaichte math a dhèanamh air làithean na sàbaid, no olc; anam a thèarnadh, no a sgrios? Ach dh’fhan iadsan nan tosd. Agus nuair a dh’amhairc e mun cuairt orra le feirg, air dha a bhith duilich airson cruas an cridhe, thubhairt e ris an duine, Sìn a‑mach do làmh. Agus shìn e a‑mach i; agus rinneadh slàn i mar an làmh eile. Agus chaidh na Pharasaich a‑mach, agus ghabh iad comhairle air ball maille ri luchd-leanmhainn Heroid na aghaidh-san, cionnas a dh’fhaodadh iad a sgrios.
Ach air dhaibhsan imeachd o Pherga, thàinig iad gu Antioch na Pisidia, agus chaidh iad a‑steach don t‑sionagog air là na sàbaid, agus shuidh iad.
Chaidh Iosa anns an àm sin air là na sàbaid tro na h‑achaidhean arbhair, agus bha acras air a dheisciobail, agus thòisich iad air diasan arbhair a bhuain agus ithe. Agus, feuch, bha duine ann aig an robh làmh sheargte: agus (a‑chum gum biodh cùis-dhìtidh aca na aghaidh,) dh’fheòraich iad dheth, ag ràdh, A bheil e ceadaichte leigheas a dhèanamh air làithean na sàbaid? Agus thubhairt esan riu, Cò an duine agaibhse aig am bi aon chaora, agus, ma thuiteas i ann an sloc air là na sàbaid, nach beir oirre, agus nach tog a‑nìos i? Nach mòr, matà, as fheàrr duine na caora? Uime sin tha e ceadaichte math a dhèanamh air làithean na sàbaid. An sin thubhairt e ris an duine, Sìn a‑mach do làmh: agus shìn e a‑mach i; agus bha i air a h‑aiseag slàn, mar an làmh eile. Ach chaidh na Pharasaich a‑mach, agus chùm iad comhairle na aghaidh, cionnas a dh’fhaodadh iad a mhilleadh. Ach nuair a thuig Iosa seo, dh’imich e as a sin: agus lean slòigh mhòra e, agus leighis e iad uile. Agus thug e sparradh dhaibh a‑chum nach dèanadh iad aithnichte e: A‑chum gun coileante an nì a labhradh le Esaias am fàidh, ag ràdh, Feuch, mo sheirbhiseach a thagh mi; m’aon gràdhach anns a bheil tlachd aig m’anam: cuiridh mi mo Spiorad air, agus nochdaidh e breitheanas do na Cinnich. Cha dèan e strì, agus cha ghlaodh e; cha mhò a chluinneas neach air bith a ghuth air na sràidean. Ach nuair a chunnaic na Pharasaich seo, thubhairt iad ris, Feuch, tha do dheisciobail a’ dèanamh an nì nach còir a dhèanamh air là na sàbaid.
Sia làithean faodar obair a dhèanamh, ach anns an t‑seachdamh tha sàbaid fhois, naomh don Tighearna: gach neach a nì obair air là na sàbaid, cuirear gu cinnteach gu bàs e.
Ach air an t‑seachdamh là tha sàbaid an Tighearna do Dhia: air an là seo cha dèan thu obair sam bith, thu fhèin, no do mhac, no do nighean, no d’òglach, no do bhanoglach, no do dhamh, no d’asal, no aon air bith ded sprèidh, no do choigreach a tha an taobh a‑staigh ded gheatachan; a‑chum is gun gabh d’òglach agus do bhanoglach fois cho math riut fhèin.
Agus tàrlaidh, o ghealaich ùir gu gealaich ùir, agus o shàbaid gu sàbaid, gun tig gach uile fheòil a dhèanamh adhraidh ann am làthair-sa, deir an Tighearna.
Anns na làithean sin chunnaic mi ann an Iùdah daoine a’ saltairt fhìon-amar air an t‑sàbaid, agus a’ toirt a‑steach sguab, agus a’ cur luchd air asalan; agus mar an ceudna fìon, fìondhearcan, agus fìgean, agus gach gnè eallaich, a thug iad a‑steach do Ierusalem air là na sàbaid: agus thug mi fianais nan aghaidh air an là air an do reic iad biadh. Ghabh mar an ceudna Tìoraich còmhnaidh ann, a thug a‑steach iasg agus gach gnè bhathair; agus reic iad air an t‑sàbaid ri cloinn Iùdah, agus ann an Ierusalem. Agus thug mi achmhasan do àrd-uaislean Iùdah, agus thubhairt mi riu, Ciod an nì olc seo a tha sibh a’ dèanamh, agus sibh a’ briseadh là na sàbaid? Nach do rinn ur n‑athraichean mar seo, agus nach tug ar Dia an t‑olc seo uile oirnne, agus air a’ bhaile seo? Agus tha sibhse a’ toirt tuilleadh feirge air Israel leis an t‑sàbaid a bhriseadh. Agus nuair a thòisich geatachan Ierusaleim air a bhith dorcha ron t‑sàbaid, dh’àithn mi, agus dhruideadh na còmhlachan; agus dh’àithn mi nach biodh iad air am fosgladh gus an dèidh na sàbaid: agus cuid dem òglaich shuidhich mi aig na geatachan, a‑chum nach tigeadh eallach a‑steach air là na sàbaid. A chionn nach do choinnich iad clann Israeil le aran agus le uisge, agus gun do thuarasdalaich iad Balàam nan aghaidh a‑chum am mallachadh: ach thionndaidh ar Dia am mallachadh gu beannachadh. Agus ghabh na ceannaichean, agus luchd-reic gach gnè bhathair, tàmh an taobh a‑muigh de Ierusalem uair no dhà. Agus thug mi fianais nan aghaidh, agus thubhairt mi riu, Carson a tha sibh a’ gabhail tàimh fa chomhair a’ bhalla? Ma nì sibh a‑rìs e, leagaidh mi làmh oirbh. On àm sin cha tàinig iad tuilleadh air an t‑sàbaid. Agus dh’àithn mi do na Lèbhithich, a bha gan glanadh fhèin, agus a thàinig a ghleidheadh nan geatachan, gun naomhaicheadh iad là na sàbaid. Cuimhnich orm, O mo Dhia, a‑thaobh seo mar an ceudna, agus caomhain mi a rèir meud do thròcair.
Sia làithean nìthear obair, ach bidh an seachdamh là dhuibh na là naomh, na shàbaid thàimh don Tighearna: ge bè neach a nì obair air, cuirear gu bàs e.
Agus chrìochnaich Dia air an t‑seachdamh là a obair a rinn e; agus ghabh e fois air an t‑seachdamh là o a obair uile a rinn e.
Gach aon là sàbaid cuiridh e an òrdagh e an làthair an Tighearna an còmhnaidh, air a ghabhail o chloinn Israeil le coicheangal sìorraidh.
Sia làithean ithidh tu aran gun ghortachadh; agus air an t‑seachdamh là bidh àrd cho-chruinneachadh don Tighearna do Dhia: cha dèan thu obair sam bith air.
Agus thàrladh gun deachaidh e tro na h‑achaidhean arbhair air là na sàbaid; agus thòisich a dheisciobail, ag imeachd dhaibh, ris na diasan arbhair a spìonadh. Agus thubhairt na Pharasaich ris, Feuch, carson a tha iad a’ dèanamh an nì nach eil ceadaichte air là na sàbaid? Agus thubhairt esan riu, Nach do leugh sibhse riamh ciod a rinn Daibhidh nuair a bha uireasbhaidh air, agus acras air fhèin agus orrasan a bha maille ris? Cionnas a chaidh e a‑steach do thaigh Dhè ann an làithean Abiatair an t‑àrd-shagart, agus a dh’ith e aran na fianais, nach eil ceadaichte do neach air bith ithe, ach do na sagartan, agus a thug e, mar an ceudna, don dream a bha maille ris?
An dèidh na sàbaid, aig briseadh na fàire air a’ chiad là den t‑seachdain, thàinig Muire Magdalen, agus a’ Mhuire eile, a dh’fhaicinn na h‑uaighe.
A chumas còir riùsan a tha fo fhòirneart, a bheir biadh do na h‑acraich. Cuiridh an Tighearna na prìosanaich fa sgaoil.
Cò a chreid ar teachdaireachd? Agus cò don robh gàirdean an Tighearna air fhoillseachadh?
Agus cò iad don tug e a mhionnan nach rachadh iad a‑steach da shuaimhneas, ach dhaibhsan nach do chreid? Mar seo chì sinn nach b’urrainn iad dol a‑steach airson mì‑chreidimh.
Thigibh am ionnsaigh-sa, sibhse uile a tha ri saothair, agus fo throm uallaich, agus bheir mise suaimhneas dhuibh. Gabhaibh mo chuing oirbh, agus fòghlamaibh uam, oir tha mise macanta agus iriosal ann an cridhe: agus gheibh sibh fois dur n‑anaman. Agus thubhairt e ris, An tusa an tì ud a bha ri teachd, no am bi sùil againn ri neach eile? Oir tha mo chuing-sa so‑iomchair, agus tha m’uallach aotrom.
Agus thàrladh, an tràth a chaidh e gu taigh uachdarain àraidh de na Pharasaich a dh’ithe bìdh air là na sàbaid, gu robh iad a’ dèanamh geur-fhaire air. Ach nuair a gheibh thu cuireadh, imich agus suidh anns an àit as ìsle; a‑chum, nuair a thig esan a thug cuireadh dhut, gun abair e riut, A charaid, suidh suas nas àirde: an sin gheibh thu urram an làthair na muinntir a tha nan suidhe air bòrd maille riut. Oir ge bè neach a dh’àrdaicheas e fhèin, ìslichear e; agus ge bè neach a dh’ìslicheas e fhèin, àrdaichear e. An sin thubhairt e ris an tì mar an ceudna a thug cuireadh dha, Nuair a nì thu dìnnear no suipear, na gairm do chàirdean, no do bhràithrean, no do luchd-dàimh, no do choimhearsnaich shaoibhir; air eagal gun toir iadsan mar an ceudna cuireadh dhutsa a‑rìs, agus gum faigh thu a’ chomain cheudna. Ach nuair a nì thu cuirm, gairm na bochdan, na daoine ciurramach, na bacaich, na doill: Agus bidh tu beannaichte, a chionn nach urrainn iad a’ chomain cheudna a thoirt dhut: oir gheibh thu comain ann an aiseirigh nam fìrean. Agus nuair a chuala aon de na shuidh maille ris air bòrd na nithean sin, thubhairt e ris, Is beannaichte an tì sin a dh’itheas aran ann an rìoghachd Dhè. Ach thubhairt esan ris, Rinn duine àraidh suipear mhòr, agus thug e cuireadh do mhòran: Agus chuir e a sheirbhiseach uaithe an àm na suipeir a ràdh ris a’ mhuinntir a fhuair cuireadh, Thigibh, oir tha na h‑uile nithean a‑nis ullamh. Agus thòisich iad uile a dh’aon ghuth air an leisgeul a ghabhail. Thubhairt an ciad fhear ris, Cheannaich mi fearann, agus is èiginn dhomh dol a‑mach agus fhaicinn: tha mi a’ guidhe ort, gabh mo leisgeul. Agus thubhairt fear eile, Cheannaich mi còig cuing dhamh, agus tha mi dol gan dearbhadh: tha mi a’ guidhe ort, gabh mo leisgeul. Agus, feuch, bha duine àraidh nan làthair air an robh a’ mheud-bhronn. Agus thubhairt fear eile, Phòs mi bean, agus air an adhbhar sin chan eil e an comas dhomh teachd. Agus thàinig an seirbhiseach sin, agus dh’innis e na nithean sin da thighearna. An sin air gabhail feirge do fhear-an‑taighe, thubhairt e ra sheirbhiseach, Gabh a‑mach gu grad gu sràidean agus gu caol-shràidean a’ bhaile, agus thoir a‑steach an seo na bochdan, agus na daoine ciurramach, agus na bacaich, agus na doill. Agus thubhairt an seirbhiseach, A thighearna, rinneadh mar a dh’òrdaich thu, gidheadh tha àite falamh ann fhathast. Agus thubhairt an tighearna ris an t‑seirbhiseach, Gabh a‑mach gus na rathaidean mòra agus na gàrraidhean, agus co‑èignich iad gu teachd a‑steach, a‑chum gum bi mo thaigh air a lìonadh. Oir tha mi ag ràdh ribh nach blais aon de na daoine ud, a fhuair cuireadh, dem shuipeir-sa. Agus bha sluagh mòr ag imeachd maille ris: agus air dha tionndadh, thubhairt e riu, Ma thig neach air bith am ionnsaigh-sa, agus nach fuathaich e a athair, agus a mhàthair, agus a bhean-phòsda, agus a chlann agus a bhràithrean, agus a pheathraichean, seadh, agus a bheatha mar an ceudna, chan eil e an comas dha a bhith na dheisciobal dhòmhsa. Agus ge bè neach nach giùlain a chrann-ceusaidh, agus nach lean mise, chan eil e an comas dha a bhith na dheisciobal dhòmhsa. Oir cò am fear agaibhse leis am miann tùr a thogail, nach suidh sìos air tùs, agus nach meas an costas, a dh’fheuchainn a bheil aige na chuireas crìoch air? Air eagal an dèidh dha a bhunait a leagadh, agus gun a bhith comasach air crìoch a chur air, gun tòisich na h‑uile a chì e ri fanaid air, Agus fhreagair Iosa, agus labhair e ris an luchd-lagha, agus ris na Pharasaich, ag ràdh, A bheil e ceadaichte leigheas a dhèanamh air là na sàbaid? Ag ràdh, Thòisich an duine seo air taigh a thogail, agus cha b’urrainn e a chrìochnachadh. No cò an rìgh, aig dol a‑mach dha gu cogadh an aghaidh rìgh eile, nach suidh sìos air tùs, agus nach gabh comhairle, a dh’fheuchainn an urrainn e le deich mìle coinneamh a thoirt dhàsan a tha a’ teachd le fichead mìle na aghaidh? No air a bhith dhàsan fhathast fada uaithe, cuiridh e teachdaireachd a dh’iarraidh cumhachan sìthe. Mar sin mar an ceudna, gach neach agaibhse nach trèig na h‑uile nithean a tha aige, chan eil e an comas dha a bhith na dheisciobal dhòmhsa. Tha an salann math: ach ma chailleas an salann a bhlas, ciod e leis an dèanar deagh-bhlasda e? Chan eil e iomchaidh a‑chum na talmhainn, no a‑chum an dùnain; ach tilgidh daoine a‑mach e. An tì aig a bheil cluasan a‑chum èisdeachd, èisdeadh e. Ach dh’fhan iadsan nan tosd. Agus air dha breith air, leighis e e, agus leig e uaithe e: Agus fhreagair e iadsan, ag ràdh, Cò agaibhse, ma thuiteas a asal no a dhamh ann an slochd, nach tarraing a‑mach gu grad e air là na sàbaid? Agus cha b’urrainn iad a fhreagairt a‑rìs anns na nithean sin.
Sia làithean cruinnichidh sibh e, ach air an t‑seachdamh là bidh an t‑sàbaid; cha bhi e ann air an là sin. Agus thàrladh air an t‑seachdamh là gun deachaidh cuid den t‑sluagh a‑mach ga chruinneachadh, agus cha d’fhuair iad a’ bheag. Agus thubhairt an Tighearna ri Maois, Cia fhada a dhiùltas sibh m’àitheantan-sa a choimhead, agus mo reachdan? Faicibh, do bhrìgh gun tug an Tighearna dhuibh an t‑sàbaid, air an adhbhar sin tha e a’ tabhairt dhuibh air an t‑siathamh là aran dà là: fanaibh, gach duine na àite fhèin; na rachadh duine sam bith a‑mach as a àit air an t‑seachdamh là. Agus thubhairt clann Israeil riu, B’fheàrr gum faigheamaid bàs le làimh an Tighearna ann an tìr na h‑Eiphit, nuair a bha sinn nar suidhe làimh ris na poitean feòla, agus nuair a dh’ith sinn aran gu ar sàth; oir thug sibh a‑mach sinn don fhàsach seo, a mharbhadh a’ choitheanail seo uile le acras. Mar sin ghabh an sluagh fois air an t‑seachdamh là.
Oir an sin dh’iarr iadsan a thug ann am braighdeanas sinn, òran oirnn; agus dh’iarr iadsan a rinn fògarraich dhinn aoibhneas oirnn, ag ràdh, Seinnibh dhuinn aon de laoidhean Shioin.
An sin gabhaidh tu tlachd anns an Tighearna; agus bheir mise ort marcachd air ionadan àrda na talmhainn; agus beathaichidh mi thu le oighreachd Iàcoib d’athair; oir labhair beul an Tighearna e.
A’ chlach a dhiùlt na clachairean, rinneadh i na cloich-chinn na h‑oisinn. On Tighearna a tha seo; is iongantach e nar sùilean-ne! Is e seo an là a rinn an Tighearna; dèanamaid gàirdeachas, agus bitheamaid ait air.
Oir tha aig Maois o na linntean cian anns gach baile daoine a tha ga shearmonachadh, air dha a bhith air a leughadh gach là sàbaid anns na sionagogan.
No nach do leugh sibh anns an lagh gu bheil na sagartan anns an teampall air làithean na sàbaid a’ briseadh na sàbaid, agus iad neo-chiontach? Oir ge bè neach a nì toil m’Athar-sa a tha air nèamh, is e sin fhèin mo bhràthair, agus mo phiuthar, agus mo mhàthair. Ach tha mise ag ràdh ribh gu bheil anns an ionad seo neach as mò na an teampall.
Coimheadaidh sibh uime sin an t‑sàbaid; oir tha i naomh dhuibh. Esan a thruailleas i, cuirear gu cinnteach gu bàs e; oir gach neach a nì obair oirre, gearrar an t‑anam sin as o mheasg a shluaigh.
A’ dubhadh a‑mach làmh-sgrìobhadh nan òrdaighean dar taobh-ne, a bha nar n‑aghaidh, agus thug e as an t‑slighe i, air dha a sparradh ri a chrann-ceusaidh-san:
Agus chunnaic Dia gach nì a rinn e, agus, feuch, bha e ro‑mhath. Agus b’iad am feasgar agus a’ mhadainn an siathamh là.
Ann an cluainean glasa bheir e orm laighe sìos; làimh ri uisgeachan ciùine treòraichidh e mi.
Oir labhair e ann an ionad àraidh mun t‑seachdamh là air an dòigh seo, Agus ghabh Dia fois air an t‑seachdamh là o a obraichean uile.
Chruthaich thusa an àird a tuath agus an àird a deas; nì Tabor agus Hermon gàirdeachas ann ad ainm.
Agus nuair a thàinig an t‑sàbaid, thòisich e air teagasg anns an t‑sionagog: agus air do mhòran a chluinntinn, ghabh iad iongantas, ag ràdh, Cia as a tha na nithean seo aig an fhear seo? Agus ciod e an gliocas seo a thugadh dha, gu bheil a leithid seo de fheartan air an dèanamh le a làmhan?
Na tugaibh tabhartas dìomhain uaibh nas mò: tha tùis na gràinealachd dhomh; a’ ghealach ùr, agus an t‑sàbaid, gairm a’ cho-chruinneachaidh, chan fhaodar leam fhulang; is euceart eadhon an co‑ghairm naomh.
An làthair an athraichean rinn e nithean iongantach, ann an tìr na h‑Eiphit, ann am machair Shòain. Sgoilt e an fhairge, agus thug e iadsan thairis, agus thug e air na h‑uisgeachan seasamh mar thòrr. Agus stiùir e iad le neul anns an là, agus air feadh na h‑oidhche le solas teine.
Sia làithean nì thu obair, ach air an t‑seachdamh là gabhaidh tu fois: ann an àm an treabhaidh agus anns an fhoghar gabhaidh tu fois.
Cruinnich an sluagh ri chèile, fir, agus mnathan, agus clann, agus do choigreach a tha an taobh a‑staigh ded gheatachan, a‑chum gun cluinn iad, agus gum fòghlaim iad, agus gum bi eagal an Tighearna ur Dia orra, agus gun toir iad fa‑near uile bhriathran an lagha seo a dhèanamh;
Agus naomhaichibh mo shàbaidean; agus bidh iad nan comharradh eadar mise agus sibhse, a‑chum gum bi fhios agaibh gur mise an Tighearna ur Dia.
Agus chaidh e sìos gu Capernàum, baile de Ghalile, agus bha e gan teagasg air làithean na sàbaid: Agus ghabh iad iongantas ra theagasg; do bhrìgh gu robh a fhacal le cumhachd.
Agus nuair a thàinig e da dhùthaich fhèin, theagaisg e iad nan sionagog, ionnas gun do ghabh iad iongantas, agus gun dubhairt iad, Càit an d’fhuair am fear seo an gliocas seo, agus na feartan seo?
Agus mar a bu ghnàth le Pòl, chaidh e a‑steach dan ionnsaigh, agus air trì làithean sàbaid reusonaich e riu as na sgriobtairean,
Cha leig an Tighearna le anam an ionraic gort fhulang; ach sgaoilidh e maoin nan aingidh.
Agus sia bliadhna cuiridh tu d’fhearann, agus cruinnichidh tu a‑steach a thoradh. Ach air an t‑seachdamh fàgaidh tu a‑muigh e, agus leigidh tu leis laighe na thàmh, a‑chum gun ith bochdan do shluaigh, agus na dh’fhàgas iadsan, gun ith beathaichean na machrach e. Air a’ mhodh cheudna nì thu rid fhìonlios, agus rid lios-ola.
Agus togaidh iadsan a ghinear uat na seann làraichean; togaidh tu suas bunaitean nan iomadh ginealach; agus goirear dhìot Fear-càraidh a’ bheuma, Fear-aisig nan ròidean a‑chum a bhith air an àiteachadh.
Uime sin seasaibh gu daingeann anns an t‑saorsa leis an do rinn Crìosd saor sinn, agus na bithibh a‑rìs air ur cuibhreachadh le cuing na daorsa.
Faicibh, do bhrìgh gun tug an Tighearna dhuibh an t‑sàbaid, air an adhbhar sin tha e a’ tabhairt dhuibh air an t‑siathamh là aran dà là: fanaibh, gach duine na àite fhèin; na rachadh duine sam bith a‑mach as a àit air an t‑seachdamh là.
Guidhibh-se airson sìth Ierusaleim; soirbhichidh iadsan leis an ionmhainn thu. Sìth gu robh an taobh a‑staigh ded bhallachan, suaimhneas ad lùchairtean! Air sgàth mo bhràithrean agus mo chàirdean their mi a‑nis, Sìth gu robh an taobh a‑staigh dhìot! Air sgàth taigh an Tighearna ar Dia, iarraidh mi math dhuibh.
Uime sin na tugadh aon neach breith oirbh airson bìdh, no dibhe, no a‑thaobh là fèille, no gealaich nuaidh, no shàbaidean:
Ach fhreagair esan agus thubhairt e riu, Carson a tha sibhse a’ briseadh àithne Dhè le ur gnàth fhèin?
Nuair a bhuaineas tu d’fhoghar ad achadh, agus a dhìochuimhnicheas tu sguab anns an achadh, cha till thu ga togail: airson a’ choigrich, airson an dìlleachdain, agus airson na bantraich bidh i; a‑chum gum beannaich an Tighearna do Dhia thu ann an uile obraichean do làmh.
Oir ann an sia làithean rinn an Tighearna na nèamhan agus an talamh, an fhairge, agus gach nì a tha annta; agus ghabh e fois air an t‑seachdamh là: air an adhbhar sin, bheannaich an Tighearna là na sàbaid, agus naomhaich e e.
Oir mar seo deir an Tighearna, Do na caillteanaich a choimheadas mo shàbaidean, agus a roghnaicheas an nì a thaitneas rium, agus a nì greim air mo choicheangal; Dhaibh sin bheir mi ann am thaigh, agus an taobh a‑staigh dem bhallachan, àite agus ainm nas fheàrr na ainm mhac agus nighean; ainm sìorraidh bheir mi dhaibh, nach gearrar as.
Is beannaichte an sluagh don aithne an fhuaim aoibhneach; imichidh iad, a Thighearna, ann an solas do ghnùise.
Tha meas aig neach air là thar là: agus tha meas aig neach eile air gach là mar a chèile. Biodh làn-dearbhadh aig gach duine na inntinn fhèin. An tì aig a bheil suim den là, is ann don Tighearna a tha suim aige dheth; agus an tì aig nach eil suim den là, is ann don Tighearna nach eil suim aige dheth. An tì a tha ag ithe, is ann don Tighearna a tha e ag ithe, oir tha e a’ toirt buidheachais do Dhia; agus an tì nach eil ag ithe, is ann don Tighearna nach ith e, agus bheir e buidheachas do Dhia.
Air ciad là gach seachdain, cuireadh gach aon agaibh nì air leth anns an ionmhas a‑chum nach bi tional ri dhèanamh nuair a thig mise.
Agus b’e sin là an ullachaidh, agus bha an t‑sàbaid am fagas. Agus lean na mnathan a thàinig maille ris o Ghalile, agus chunnaic iad an uaigh, agus cionnas a chuireadh a chorp. Agus thill iad, agus dh’ullaich iad spìosraidh agus ola deagh fhàile; agus ghabh iad tàmh air là na sàbaid, a rèir na h‑àithne.
Agus thagair e anns an t‑sionagog gach aon là sàbaid, agus chuir e impidh air Iùdhaich agus Greugaich.
Oir tha gach nì a chruthaich Dia math, agus chan ion nì sam bith a dhiùltadh, a ghabhar le breith-buidheachais: Oir tha e air a naomhachadh le facal Dhè agus le ùrnaigh.
Nach e seo an trasg a tha mise a’ roghnachadh: cuibhrichean na h‑aingidheachd a sgaoileadh, na h‑uallaichean troma a lasachadh, agus a’ mhuinntir shàraichte fhuasgladh; agus gach uile chuing a bhriseadh? Nach e d’aran a roinn ris an acrach, agus aoidheachd a thoirt do na bochdan seachranach; nuair a chì thu an lomnochd gun còmhdaich thu e; agus nach falaich thu thu fhèin od fheòil fhèin?
Agus chruinnich Maois coitheanal chloinn Israeil uile ri chèile, agus thubhairt e riu, Sin na nithean a dh’àithn an Tighearna gun dèanadh sibh iad. Agus thigeadh gach duine glic-chridheach nur measg, agus dèanadh e gach nì a dh’àithn an Tighearna; Am pàillean, a bhùth, agus a chòmhdach, a chromagan, agus a bhùird, a chroinn, a phuist, agus a bhuinn; An àirc agus a bataichean, a’ chathair-thròcair agus roinn-bhrat a’ chòmhdaich; Am bòrd agus a bhataichean, agus a shoithichean uile, agus an t‑aran taisbeanta; Agus an coinnleir a‑chum an t‑solais, agus a uidheam, agus a lòchrain, maille ri ola a‑chum an t‑solais; Agus altair na tùise, agus a bataichean, agus an ola-ungaidh, agus an tùis chùbhraidh, agus an cùirtean airson doras a’ phàillein; Altair na h‑ìobairt-loisgte agus a cliath umha, a bataichean, agus a soithichean uile, an soitheach-ionnlaid agus a chas; Cùirteanan na cùirte, a puist agus a buinn, agus cùirtean airson doras na cùirte. Pinneachan a’ phàillein, agus pinneachan na cùirte, agus an cùird; Eideadh an fhrithealaidh, a fhrithealadh anns an ionad naomh; an t‑èideadh naomh airson Aaroin an sagart, agus èideadh airson a chuid mhac, a fhrithealadh ann an dreuchd an t‑sagairt. Sia làithean nìthear obair, ach bidh an seachdamh là dhuibh na là naomh, na shàbaid thàimh don Tighearna: ge bè neach a nì obair air, cuirear gu bàs e. Agus dh’fhalbh coitheanal chloinn Israeil uile à làthair Mhaois. Agus thàinig iad, gach duine a dhùisg a chridhe suas, agus gach duine a rinn a chridhe toileach, agus thug iad leo tabhartas an Tighearna airson obair pàillean a’ choitheanail, agus airson a sheirbhis uile, agus airson an èididh naoimh. Agus thàinig iad, araon fir agus mnathan, a mheud is aig an robh cridhe toileach, agus thug iad leo bràisdean agus cluas-fhailean, agus fàinneachan, agus criosan-muineil, gach uidheam òir: agus gach fear a thug seachad, thug e seachad tabhartas òir don Tighearna. Agus gach fear aig an d’fhuaireadh gorm, agus corcar, agus sgàrlaid, agus anart grinn, agus fionnadh ghobhar, agus craicnean dearga reitheachan, agus craicnean bhroc, thug iad leo iad. Gach duine a thug seachad tabhartas airgid agus umha, thug e leis tabhartas an Tighearna: agus gach duine aig an d’fhuaireadh fiodh sitim a‑chum obrach sam bith den t‑seirbhis, thug e leis e. Agus shnìomh na mnathan uile a bha glic-chridheach len làmhan, agus thug iad leo an nì a shnìomh iad, an gorm, agus an corcar, an sgàrlaid, agus an t‑anart grinn. Agus na mnathan uile a dhùisg an cridhe suas ann an gliocas, shnìomh iad fionnadh ghobhar. Agus thug na h‑uachdarain leo clachan onics, agus clachan chum an ceangal, airson na h‑èphoid, agus airson an uchd-èididh; Agus spìosraidh, agus ola airson an t‑solais, agus airson na h‑ola ungaidh, agus airson na tùise cùbhraidh, Thug clann Israeil tabhartas toileach a dh’ionnsaigh an Tighearna, gach fear agus bean a rinn an cridhe toileach a thoirt a‑chum gach gnè obrach, a dh’àithn an Tighearna a dhèanamh le làimh Mhaois. Chan fhadaidh sibh teine sam bith air feadh ur n‑àiteachan-còmhnaidh air là na sàbaid.
Ach thubhairt esan, Is mò gur beannaichte iadsan a dh’èisdeas ri facal Dhè, agus a choimheadas e.
Agus, feuch, thàinig neach agus thubhairt e ris, A Mhaighistir mhaith, ciod am math a nì mi a‑chum gum faigh mi a’ bheatha mhaireannach? Agus thubhairt esan ris, Carson a ghoireadh tu math dhìomsa? Chan eil aon neach math ach a h‑aon, eadhon Dia: ach mas àill leat dol a‑steach a‑chum na beatha, coimhead na h‑àitheantan. Thubhairt esan ris, Cia iad? Agus thubhairt Iosa, Na dèan mortadh. Na dèan adhaltranas. Na goid. Na toir fianais bhrèige. Thoir urram dod athair agus dod mhàthair: agus, Gràdhaich do choimhearsnach mar thu fhèin. Agus lean sluagh mòr e, agus shlànaich e iad an sin. Thubhairt an t‑òganach ris, Choimhead mi iad sin uile om òige: ciod a tha a dh’uireasbhaidh orm fhathast? Thubhairt Iosa ris, Mas àill leat a bhith coileanta, imich, reic na bheil agad, agus tabhair do na bochdan, agus gheibh thu ionmhas air nèamh; agus thig, agus lean mise. Ach nuair a chuala an t‑òganach na briathran sin, dh’fhalbh e gu brònach: oir bha mòr-shaoibhreas aige.
Agus nuair a chaidh na h‑Iùdhaich a‑mach as an t‑sionagog, ghuidh na Cinnich gun rachadh na briathran seo a labhairt riu fhèin air an t‑sàbaid na dhèidh sin. A‑nis nuair a sgaoil an coitheanal, lean mòran de na h‑Iùdhaich agus de na proselitich chràbhach Pòl agus Barnabas: agus labhair iadsan riu, agus chuir iad impidh orra buanachadh ann an gràs Dhè. Agus air an là sàbaid a b’fhaisge, is beag nach do chruinnich am baile gu h‑iomlan a dh’èisdeachd ri facal Dhè.
Oir cha bhiadh agus deoch rìoghachd Dhè, ach fìreantachd, agus sìth, agus aoibhneas anns an Spiorad Naomh. Oir ge bè nì seirbhis do Chrìosd anns na nithean seo, tha e taitneach do Dhia, agus tha e dearbhte do dhaoine.
Na measaibh gun tàinig mise a bhriseadh an lagha no nam fàidhean; chan ann a bhriseadh a thàinig mi, ach a choileanadh. Oir tha mi ag ràdh ribh gu fìrinneach, Gus an tèid nèamh agus talamh thairis, cha tèid aon lide no aon phuing den lagh thairis, gus an coileanar gach aon nì.
Agus thill Iosa ann an cumhachd an Spioraid a‑chum Ghalile: agus chaidh a iomradh-san air feadh na dùthcha mun cuairt gu h‑iomlan. Agus theagaisg e nan sionagogan, a’ faotainn glòire o na h‑uile dhaoine.
Gun a bhith a’ leigeadh dhinn sinn fhèin a chruinneachadh an ceann a chèile, mar as gnàth le dream àraidh; ach a’ comhairleachadh a chèile: agus gum bu mhò a nì sinn seo, gu bheil sibh a’ faicinn an là a’ tarraing am fagas.
Agus thubhairt e riu, Dh’òrdaicheadh an t‑sàbaid airson an duine, chan e an duine airson na sàbaid:
Ach air an t‑seachdamh là tha sàbaid an Tighearna do Dhia: air an là sin na dèan obair sam bith, thu fhèin, no do mhac, no do nighean, d’òglach, no do bhanoglach, no d’ainmhidh, no do choigreach a tha an taobh a‑staigh ded gheatachan:
Sia làithean nìthear obair, ach anns an t‑seachdamh là bidh sàbaid foise, co‑ghairm naomh: obair sam bith cha dèan sibh air: is e sàbaid an Tighearna e nur n‑àiteachan-còmhnaidh uile.
Agus bheannaich Dia an seachdamh là, agus naomhaich e e: do bhrìgh gur ann air a ghabh e fois o a obair uile a chruthaich Dia agus a rinn e.
A thuilleadh air seo fòs, thug mi dhaibh mo shàbaidean, gu bhith nan comharradh eadar mise agus iadsan, a‑chum gun aithnicheadh iad gur mi an Tighearna a tha gan naomhachadh.
Ma thilleas tu air falbh do chas on t‑sàbaid, o do thoil fhèin a dhèanamh air mo là naomh-sa; agus gun abair thu ris an t‑sàbaid, Toil-inntinn; ri là naomh an Tighearna, Urramach; agus gun tabhair thu onoir dhi, gun a bhith a’ leantainn do shlighean fhèin, no a’ gabhail do shòlais fhèin, no a’ labhairt do bhriathran fhèin;
Eadar mise agus clann Israeil is comharradh i a‑chaoidh; oir ann an sia làithean rinn an Tighearna na nèamhan agus an talamh, agus air an t‑seachdamh là sguir e, agus ghabh e fois.
Agus thubhairt e riu, Seo an nì a labhair an Tighearna, Bidh fois na sàbaid naoimh don Tighearna a‑màireach: a mheud is a tha sibh gu fhuineadh, fuinibh an‑diugh, agus a mheud is a tha sibh gu bhruithe, bruithibh; agus gach nì a bhios thairis, taisgibh suas dhuibh fhèin gu madainn.
Agus nuair a bha clann Israeil anns an fhàsach, fhuair iad duine a’ tional mhaidean air là na sàbaid. Agus thug iadsan a fhuair e a’ tional mhaidean a dh’ionnsaigh Mhaois e, agus a dh’ionnsaigh Aaroin, agus a dh’ionnsaigh a cho-chruinneachaidh uile. Agus chuir iad an làimh e, a chionn nach d’innseadh ciod a bu chòir a dhèanamh ris. Agus thubhairt an Tighearna ri Maois, Cuirear an duine gu cinnteach gu bàs; clachaidh an co‑chruinneachadh uile e le clachan an taobh a‑muigh den champ. Agus thug an co‑chruinneachadh uile a‑mach as a’ champ e, agus chlach iad e le clachan, agus fhuair e bàs: mar a dh’àithn an Tighearna do Mhaois.