Ephèsianach 5 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Uime sin bithibh-se nur luchd-leanmhainn air Dia, mar chloinn ghràdhaich;

² Agus gluaisibh ann an gràdh, eadhon mar a ghràdhaich Crìosd sinne, agus a thug e e fhèin air ar son, na thabhartas agus na ìobairt deagh-fhàile do Dhia.

³ Ach na biodh strìopachas, agus gach uile neòghlaine, no sannt, uiread is air an ainmeachadh nur measg, mar as cubhaidh do naoimh:

⁴ No draosdachd, no còmhradh amaideach, no baoth-shùgradh, nithean nach eil iomchaidh: ach gum b’fheàrr leibh breith-buidheachais.

⁵ Oir tha fhios agaibh air seo, nach eil aig fear-strìopachais air bith, no aig neach neòghlan, no aig duine sanntach (a tha na fhear iodhal-adhraidh), oighreachd ann an rìoghachd Chrìosd agus Dhè.

⁶ Na mealladh neach air bith sibh le briathran dìomhain: oir airson nan nithean sin tha fearg Dhè a’ teachd air cloinn na h‑eas-ùmhlachd.

⁷ Na bithibh-se uime sin nur luchd-compàirt riu.

⁸ Oir bha sibh uaireigin nur dorchadas, ach a‑nis tha sibh nur solas anns an Tighearna: gluaisibh mar chloinn an t‑solais;

⁹ (Oir tha toradh an Spioraid anns an uile mhaitheas, agus ionracas, agus fhìrinn);

¹⁰ A’ dearbhadh ciod an nì a tha taitneach don Tighearna.

¹¹ Agus na biodh co‑chomann agaibh ri obraichean neo-thairbheach an dorchadais, ach gum b’fheàrr leibh an cronachadh.

¹² Oir is gràineil eadhon rin innse na nithean a tha air an dèanamh leo ann an uaigneas.

¹³ Ach tha na h‑uile nithean a tha air an cronachadh air an dèanamh follaiseach leis an t‑solas: oir gach uile nì a nì soilleir, is solas e.

¹⁴ Uime sin tha e ag ràdh, Mosgail, thusa a tha ad chadal, agus èirich o na mairbh, agus bheir Crìosd solas dhut.

¹⁵ Feuchaibh uime sin gun gluais sibh gu faiceallach, chan ann mar amadain, ach mar dhaoine glice,

¹⁶ Ag ath-cheannach na h‑aimsir, do bhrìgh gu bheil na làithean olc.

¹⁷ Air an adhbhar sin na bithibh-se neo-ghlic, ach a’ tuigsinn ciod e toil an Tighearna.

¹⁸ Agus na bithibh air mhisg le fìon, anns a bheil anabarr; ach bithibh air ur lìonadh den Spiorad:

¹⁹ A’ labhairt ribh fhèin ann an sailm, ann an laoidhean, agus ann an dàin spioradail, a’ seinn agus a’ dèanamh ciùil nur cridhe don Tighearna:

²⁰ A’ toirt buidheachais a‑ghnàth airson nan uile nithean do Dhia, eadhon an t‑Athair, ann an ainm ar Tighearna Iosa Crìosd;

²¹ Air dhuibh a bhith umhail da chèile ann an eagal Dhè.

²² A mhnathan, bithibh umhail dur fir fhèin, mar don Tighearna.

²³ Oir is e am fear ceann na mnà, eadhon mar as e Crìosd ceann na h‑eaglais: agus is esan Slànaighear a’ chuirp.

²⁴ Uime sin, mar a tha an eaglais umhail do Chrìosd, mar sin biodh na mnathan dam fir fhèin mar an ceudna anns gach nì:

²⁵ Fheara, gràdhaichibh ur mnathan fhèin, eadhon mar a ghràdhaich Crìosd an eaglais, agus a thug e e fhèin air a son;

²⁶ A‑chum gun naomhaicheadh agus gun glanadh e i le ionnlad an uisge tre an fhacal;

²⁷ A‑chum gun cuireadh e na làthair fhèin i na h‑eaglais ghlòrmhoir, gun smal, gun phreasadh, no nì air bith de an leithidean sin; ach a‑chum gum biodh i naomh, agus neo-lochdach.

²⁸ Is amhlaidh sin is còir do na fir am mnathan fhèin a ghràdhachadh, mar an cuirp fhèin: an tì a ghràdhaicheas a bhean, tha e ga ghràdhachadh fhèin.

²⁹ Oir cha tug duine air bith riamh fuath da fheòil fhèin; ach altramaidh agus eiridnidh e i, eadhon mar a tha an Tighearna a’ dèanamh don eaglais:

³⁰ Oir is buill sinn de a chorp, de a fheòil, agus de a chnàmhan-san.

³¹ Air an adhbhar seo fàgaidh duine a athair agus a mhàthair, agus dlùth-leanaidh e ra mhnaoi, agus bidh an dithis nan aon fheòil.

³² Is diamhaireachd mhòr seo: ach tha mi a’ labhairt mu Chrìosd agus an eaglais.

³³ Gidheadh, thugadh gach aon agaibhse fa leth gràdh da mhnaoi, amhail mar dha fhèin; agus feuchadh a’ bhean gun toir i urram da fear.