Roinn-seòrsa
CEANN MU BHEANNACHADH
Tha beannachd Dhè a’ tighinn gu ar beatha an-còmhnaidh aig an àm cheart, cha bhi i riamh fadalach. Tha fios aige cuin a tha an t-àm freagarrach airson a’ bheannachd a tha thu air iarraidh ann an ùrnaigh a thoirt dhut.
Tha sinn air ar cuairteachadh le beannachdan mìorbhaileach Dhè. Tha slàinte againn, tha mullach os ar cionn, tha biadh againn, tha ar slàinte inntinn againn, tha daoine ann a tha dèidheil oirnn, agus os cionn a h-uile càil, tha Dia againn nar beatha. Tha tiodhal iongantach na slàinte againn. 'S dòcha nach mothaich sinn na beannachdan seo an-còmhnaidh, ach tha mòran dhaoine gan ionndrainn, agus bu chòir dhuinn a bhith taingeil air an son, agus gàirdeachas a dhèanamh oir tha tròcair ùr Dhè ann gach madainn.
Bheir mo Dhia fhèin dhut a h-uile nì a tha a dhìth ort a rèir a shaibhreas ann an glòir ann an Crìosd Ìosa. Tha Dia ag ràdh 'na fhacal fhèin gur e a bheannachd a bheir saoibhreas, agus nach cuir e bròn sam ris. Tha fios aig Dia dè a tha a dhìth oirnn, agus tha e a’ toirt gach cùraim dhuinn.
Biodh foighidinn agad, thig a bheannachd nuair a tha thu an dùil as lugha rithe. Dèan adhradh air an Tighearna do Dhia, agus beannaichidh e d’ aran agus d’ uisge. Cuiridh mise air falbh gach tinneas uat. (Ecsodus 23:25) Cùm beatha ùmhlachd do Dhia, agus thig a bheannachd leatha.
An sin thubhairt e ra dheisciobail, Gu deimhinn is mòr am fogharadh, ach is tearc an luchd-obrach. Uime sin, guidhibh-se air Tighearna an fhogharaidh, luchd-obrach a chur a‑mach a‑chum a fhogharaidh fhèin.
A‑nis an tì a bheir sìol don fhear-chuir, agus aran a‑chum bìdh, gun tugadh e agus gum meudaicheadh e ur curachd-se, agus gun tugadh e do thoradh ur fìreantachd fàs.)
An sin thubhairt e ra dheisciobail, Gu deimhinn is mòr am fogharadh, ach is tearc an luchd-obrach.
Nach abair sibhse, Tha ùine ceithir mìosan ann fhathast, agus an sin thig am fogharadh? Feuch, tha mi ag ràdh ribh, Togaibh suas ur sùilean, agus seallaibh air an h‑achaidhean; oir tha iad cheana geal a‑chum an fhogharaidh.
Ach seo tha mi ag ràdh, An tì a chuireas gu gann, buainidh e gu gann mar an ceudna; agus an tì a chuireas gu pailt, buainidh e gu pailt mar an ceudna.
Esan a chruinnicheas anns an t‑samhradh, is mac glic e; ach esan a chaidleas anns an fhogharadh, is mac maslach e.
Agus sìol-chuiridh iad achaidhean, agus suidhichidh iad fìonliosan, agus bheir iad toradh pailt uapa.
Air an adhbhar sin thubhairt e riu, Tha am fogharadh gu fìrinneach mòr, ach tha an luchd-obrach tearc: guidhibh uime sin air Tighearna an fhogharaidh luchd-obrach a chur a‑mach a‑chum a fhogharaidh fhèin.
Iadsan a chuireas sìol le deòir, buainidh iad le gàirdeachas. Esan a thèid a‑mach agus a ghuileas, ag iomchar rogha sìl, gu cinnteach thig e a‑rìs le gàirdeachas, ag iomchar a sguab.
Gabhaibh nàire, O threabhaichean: dèanaibh-se caoidh, O luchd-deasachaidh na fìonain, airson a’ chruithneachd, agus airson an eòrna: a chionn gun do mheath fogharadh na machrach.
Ma ghluaiseas sibh am reachdan, agus ma ghleidheas sibh m’àitheantan, agus ma nì sibh iad; Agus cuiridh mise as dur n‑ionadan àrda, agus gearraidh mi sìos ur dealbhan, agus tilgidh mi ur colainnean air colainnean ur n‑iodhalan, agus gabhaidh m’anam gràin dhibh. Agus cuiridh mi ur bailtean fàs, agus bheir mi lom-sgrìob air ur n‑ionadan naomha, agus cha ghabh mi fàile ur boltraich chùbhraidh. Agus bheir mi lom-sgrìob air an fhearann, agus bidh ioghnadh air ur naimhdean a ghabhas còmhnaidh ann, mun nì sin. Agus sgapaidh mi sibh am measg nan cinneach agus tàirngidh mi claidheamh nur dèidh; agus bidh ur fearann creachte, agus ur bailtean fàs. An sin mealaidh am fearann a shàbaidean, am fad is a laigheas e fàs, agus a bhios sibhse ann am fearann ur naimhdean; eadhon an sin gabhaidh am fearann fois, agus mealaidh e a shàbaidean. Am fad is a laigheas am fearann fàs, bidh fois aige; do bhrìgh nach robh fois aige nur sàbaidean-se, nuair a ghabh sibh còmhnaidh ann. Agus orrasan a dh’fhàgar beò dhibh, cuiridh mise laigse nan cridheachan ann an dùthchannan an naimhdean; agus cuiridh fuaim duilleig air chrith iad air theicheadh; agus teichidh iad, mar gum biodh iad a’ teicheadh on chlaidheamh; agus tuitidh iad nuair nach bi neach an tòir orra. Agus tuitidh iad air muin a chèile, mar gum b’ann ron chlaidheamh, nuair nach bi neach an tòir orra; agus cha bhi neart agaibh gu seasamh ro ur naimhdean. Agus thèid as dhuibh am measg nan cinneach, agus ithidh talamh ur naimhdean suas sibh. Agus iadsan a dh’fhàgar dhibh, seargaidh iad as nan aingidheachd ann an dùthchannan ur naimhdean; agus, mar an ceudna, ann an euceartan an athraichean seargaidh iad as maille riu. An sin bheir mise dhuibh uisge na àm fhèin, agus bheir am fearann a‑mach a thoradh, agus bheir craobhan na machrach am meas uapa.
Agus ithidh an t‑acrach suas a fhogharadh, agus eadhon as na drisean gabhaidh e e: sluigidh an creachadair suas am maoin.
Is mise an fhìonain, sibhse na geugan: an tì a dh’fhanas annamsa agus mise annsan, bheir esan mòr-thoradh uaithe; oir as m’eugmhais-sa chan urrainn sibh aon nì a dhèanamh.
Agus na sgìthicheamaid de mhath a dhèanamh: oir ann an àm iomchaidh buainidh sinn, mura fannaich sinn.
Mhionnaich an Tighearna air a làimh dheis, agus air a ghàirdean cumhachdach, Cha tabhair mi nas mò d’arbhar mar lòn dod naimhdean; cha mhò a dh’òlas clann a’ choigrich d’fhìon nuadh, airson an do shaothraich thu: Ach ithidh iadsan e a thionaileas e, agus molaidh iad an Tighearna; agus iadsan a chruinnicheas e òlaidh iad e ann am chùirtean naomha-sa.
Cha mhò a their iad nan cridhe, Biodh a‑nis eagal an Tighearna ar Dia oirnn, a tha a’ toirt araon a’ chiad uisge agus an uisge dheireannaich na àm fhèin; seachdainean suidhichte an fhogharaidh tha e a’ gleidheadh air ar son.
Is e an nàmhaid a chuir iad an diabhal: is e am fogharadh deireadh an t‑saoghail: agus is iad na buanaichean na h‑aingil.
Cuiribh dhuibh fhèin ann am fìreantachd, buainibh ann an toradh na tròcair: brisibh suas ur fearann neo-threabhte: oir is mithich Iehòbhah iarraidh, gus an tig e agus am fras e oirbh fìreantachd.
Ach anns an t‑seachdamh bliadhna bidh sàbaid foise don tìr, sàbaid don Tighearna; d’fhearann cha chuir thu, agus d’fhìonlios cha bheàrr thu. Mar sheirbhiseach tuarasdail, agus mar fhear-cuairte, bidh e maille riut; gu bliadhna na h‑Iubile nì e seirbhis dhut. Agus an sin imichidh e uat, e fhèin agus a chlann maille ris, agus tillidh e a‑chum a theaghlaich fhèin, agus a-chum sealbh a athraichean tillidh e: Oir is iad mo sheirbhisich-sa, a thug mi a‑mach à tìr na h‑Eiphit: cha reicear iad mar thràillean. Cha ghnàthaich thu uachdaranachd os a chionn le an‑iochd, ach bidh eagal do Dhè ort. Agus bidh do thràillean, agus do bhan-tràillean, a bhios agad, de na cinnich a tha mur timcheall; uapasan ceannaichidh sibh tràillean agus ban-tràillean. Agus a thuilleadh air seo, o chloinn nan coigreach a tha air chuairt nur measg, uapasan ceannaichidh sibh, agus on teaghlaichean a tha maille ribh, a ghin iad nur fearann: agus bidh iad nan seilbh dhuibh. Agus gabhaidh sibh iad mar oighreachd dur cloinn nur dèidh, a‑chum an sealbhachadh mar oighreachd; bidh iad dhuibh nan tràillean a‑chaoidh: ach os cionn ur bràithrean, clann Israeil, eadhon os cionn a chèile, cha ghnàthaich sibh uachdaranachd le an‑iochd. Agus ma dh’fhàsas fear-cuairte no coigreach saoibhir làimh riut, agus ma dh’fhàsas do bhràthair làimh ris bochd, agus gun reic e e fhèin ris a’ choigreach, ris an fhear-chuairte a tha maille riut, no ri gineal teaghlach a’ choigrich: An dèidh a reic, faodar a fhuasgladh a‑rìs: faodaidh aon de a bhràithrean a fhuasgladh; Faodaidh aon chuid bràthair a athar, no mac bhràthair a athar a fhuasgladh, no faodaidh aon neach a tha dlùth an dàimh dha de a theaghlach fhèin a fhuasgladh; no mas urrainn e, faodaidh e e fhèin fhuasgladh. An nì sin a dh’fhàsas dheth fhèin ded fhoghar, cha bhuain thu, agus fìondhearcan d’fhìonain neo-dheasaichte cha chruinnich thu: na bliadhna foise bidh i don tìr.
A’ chuid as fheàrr uile den ola, agus a’ chuid as fheàrr uile den fhìon, agus den chruithneachd, an ciad-thoradh leòsan a bheir iad seachad don Tighearna, iad sin thug mi dhut. Gach nì as luaithe a bhios abaich nam fearann, a bheir iad a‑chum an Tighearna, bidh e leatsa; gach aon a tha glan ad thaigh, ithidh e dheth.
Agus fèill an fhogharaidh, ciad-thoraidhean do shaothrach, a chuir thu anns an fhearann: agus fèill a’ chruinneachaidh aig deireadh na bliadhna, nuair a chruinnicheas tu a‑steach toradh do shaothrach as an fhearann.
Nuair a bhuaineas tu d’fhoghar ad achadh, agus a dhìochuimhnicheas tu sguab anns an achadh, cha till thu ga togail: airson a’ choigrich, airson an dìlleachdain, agus airson na bantraich bidh i; a‑chum gum beannaich an Tighearna do Dhia thu ann an uile obraichean do làmh.
Agus cumaidh tu fèill nan seachdain, a’ chiad toraidh de fhoghar a’ chruithneachd, agus fèill a’ chròdhaidh ann an deireadh na bliadhna.
Ach nuair a tha an toradh abaich, air ball cuiridh e an corran ann, a chionn gu bheil am fogharadh air teachd.
Rinn thu an cinneach lìonmhor; nach do mheudaich thu an aoibhneas? Rinn iad gàirdeachas ad làthair, mar ghàirdeachas anns an fhogharadh; mar a nì daoine gàirdeachas nuair a roinneas iad a’ chreach.
An tì a shìol-chuireas euceart, buainidh e dìomhanas; agus caithear slat a fheirge.
Sàthaibh an corran, oir tha am fogharadh abaich; thigibh, gabhaibh sìos, oir tha an t‑amar-fìona làn, tha na dabhachan a’ cur thairis: oir tha an aingidheachd mòr.
Am feadh a mhaireas an talamh, cha sguir àm an t‑sìl-chur agus foghar, agus fuachd agus teas, agus samhradh agus geamhradh, agus là agus oidhche.
Mar fhuachd sneachda ann an àm an fhogharaidh, tha teachdaire dìleas dhaibhsan a chuireas uapa e; oir ath-bheothaichidh e anam a mhaighistir.
Air do shon-sa, mar an ceudna, O Iùdah, tha fogharadh air a shònrachadh, nuair a thilleas mise air a h‑ais bruid mo shluaigh.
Leigibh leo fàs araon gus an tig am fogharadh: agus ann an àm an fhogharaidh their mise ris an luchd-buana, Cruinnichibh air tùs an cogal, agus ceanglaibh e na cheanglachain a‑chum a losgaidh: ach cruinnichibh an cruithneachd dom shabhal.
Agus thàinig aingeal eile a‑mach as an teampall, a’ glaodhaich le guth àrd ris an Tì a bha na shuidhe air an neul, Sàth a‑steach do chorran, agus buain: oir thàinig àm dhut buain: oir tha fogharadh na talmhainn abaich.
Sia làithean nì thu obair, ach air an t‑seachdamh là gabhaidh tu fois: ann an àm an treabhaidh agus anns an fhoghar gabhaidh tu fois. Agus cumaidh tu fèill nan seachdain, a’ chiad toraidh de fhoghar a’ chruithneachd, agus fèill a’ chròdhaidh ann an deireadh na bliadhna.
Chaidh am fogharadh seachad, tha an samhradh crìochnaichte, ach chan eil sinne air ar saoradh.
Obraichidh an droch dhuine obair mhealltach; ach aigesan a chuireas fìreantachd bidh duais chinnteach.
Anns an là bheir thu air do chraobhan fàs, agus anns an oidhche bheir thu air do shìol cinntinn; ach bidh am fogharadh na dhùn ann an là a’ dhoilgheis agus a’ bhròin gun dòchas.
Ach thuit cuid eile ann am fearann math, agus thug e toradh a‑mach, cuid a cheud uiread, cuid a thrì-fichead, cuid a dheich-ar‑fhichead uiread is a chuireadh.
Cha sibhse a thagh mise, ach is mise a thagh sibhse, agus dh’òrdaich mi sibh, a‑chum gun rachadh sibh agus gun tugadh sibh a‑mach toradh, agus gum maireadh ur toradh: a‑chum ge bè nì a dh’iarras sibh air an Athair ann am ainm-sa, gun toir e dhuibh e.
Seachd làithean cumaidh tu fèill àraidh don Tighearna do Dhia, anns an ionad a thaghas an Tighearna: a chionn gum beannaich an Tighearna do Dhia thu ad chinneas uile, agus ann an obraichean do làmh uile; uime sin nì thu gu deimhinn gàirdeachas.
Uime sin, a bhràithrean, bithibh foighidinneach gu teachd an Tighearna. Feuch, feithidh an treabhaiche ri toradh luachmhor na talmhainn, agus fanaidh e gu foighidinneach ris, gus am faigh e an ciad uisge agus an t‑uisge deireannach.
Shuidhich mise, dh’uisgich Apollos: ach is e Dia a thug am fàs. Uime sin chan eil anns an tì a shuidhicheas no anns an tì a dh’uisgicheas, brìgh sam bith; ach ann an Dia a tha a’ toirt an fhàis. An tì a shuidhicheas, agus an tì a dh’uisgicheas, is aon iad: agus gheibh gach aon a dhuais fhèin, a rèir a shaothair fhèin.
Ach an tì ud a ghabh sìol ann an deagh fhearann, is e sin an neach a tha a’ cluinntinn an fhacail, agus ga thoirt fa‑near; neach mar an ceudna a tha a’ giùlan toraidh, agus a tha a’ toirt a‑mach cuid a cheud uiread, cuid a thrì-fichead, agus cuid eile a dheich-ar‑fhichead uiread is a chuireadh.
Agus mar sin bheir gach uile chraobh mhath toradh math: ach bheir an droch chraobh droch thoradh.
Ach an nì a thuit anns an talamh mhath, is iad sin iadsan, air dhaibh am facal èisdeachd, a tha ga choimhead ann an cridhe treibhdhireach agus math, agus a’ toirt toraidh uapa le foighidinn.
An sin shìol-chuir Isaac anns an tìr sin, agus fhuair e anns a’ bhliadhna sin fhèin a cheud uiread is a chuir e, agus bheannaich an Tighearna e.
Oir mar a thig an t‑uisge a‑nuas, agus an sneachd o nèamh, agus nach till e an sin, ach gun uisgich e an talamh, agus gun toir e air fàs torrach, agus toradh a thabhairt uaithe, a‑chum gun tabhair e sìol dhàsan a chuireas, agus aran dhàsan a dh’itheas; Is amhail a bhios m’fhacal-sa a thèid a‑mach as mo bheul: cha till e am ionnsaigh gun tairbhe; ach coileanaidh e an nì as àill leam, agus bheir e gu buil an nì mun do chuir mi a‑mach e.
Suidhichidh tu fhathast fìonliosan air slèibhtean Shamaria; suidhichidh an luchd-suidheachaidh, agus ithidh iad an toradh.
Feuch tha na làithean a’ teachd, tha an Tighearna ag ràdh, anns am beir an treabhaiche air a’ bhuanaiche, agus fear-bruthaidh nam fìondhearc air fear-cur an t‑sìl; agus silidh na slèibhtean fìon milis, agus leaghaidh na h‑uile chnuic.
Agus gràdhaichidh e thu, agus beannaichidh e thu, agus nì e lìonmhor thu: mar an ceudna beannaichidh e toradh do bhronn, agus toradh d’fhearainn, d’arbhar, agus d’fhìon, agus d’ola, fàs do chruidh, agus treudan do chaorach, anns an fhearann a mhionnaich e dod athraichean a thabhairt dhut.
Thugaibh fa‑near na fithich: oir chan eil iadsan a’ cur no a’ buain; chan eil aca taigh-tasgaidh no sabhal; agus tha Dia gam beathachadh: cia mòr as fheàrr sibhse na an eunlaith?
Agus thuit cuid eile air talamh math, agus thug e toradh uaithe a’ fàs suas agus a’ meudachadh; agus thug e a‑mach, cuid a dheich-ar‑fhichead uiread, agus cuid a thrì-fichead uiread, agus cuid a cheud uiread is a chuireadh.
Chuir e cosamhlachd eile a‑mach dhaibh, ag ràdh, Is cosmhail rìoghachd nèimh ri duine a chuir sìol math na fhearann: Agus nuair a bha daoine nan cadal, thàinig a nàmhaid agus chuir e cogal am measg a’ chruithneachd, agus dh’imich e roimhe. Ach nuair a thàinig an t‑arbhar fo dhèis, agus a thug e a‑mach a thoradh, dh’fhoillsich an cogal e fhèin mar an ceudna. Agus air teachd do sheirbhisich fhir-an‑taighe thubhairt iad ris, A thighearna, nach do chuir thusa sìol math ann ad fhearann? Càite, mas eadh, an d’fhuair e an cogal? Thubhairt esan riu, Rinn nàmhaid-eigin seo. Agus thubhairt na seirbhisich ris, An àill leat, uime sin, gun tèid sinne agus gun cruinnich sinn ri chèile iad? Ach thubhairt esan, Chan àill; air eagal nuair a chruinnicheas sibh an cogal, gun spìon sibh an cruithneachd maille ris. Agus labhair e mòran de nithean riu ann an cosamhlachdan, ag ràdh, Feuch, chaidh fear-cuir a‑mach a chur sìl. Leigibh leo fàs araon gus an tig am fogharadh: agus ann an àm an fhogharaidh their mise ris an luchd-buana, Cruinnichibh air tùs an cogal, agus ceanglaibh e na cheanglachain a‑chum a losgaidh: ach cruinnichibh an cruithneachd dom shabhal.
Thugaibh uaibh, agus bheirear dhuibh; deagh thomhas, air a gheinneadh agus air a chrathadh ri chèile, agus a’ cur thairis, bheir daoine nur n‑uchd; oir leis an tomhas len tomhais sibh, tomhaisear dhuibh a‑rìs.
Is beannaichte sibhse a tha a’ cur sìl ri taobh gach uisge, a tha a’ cur a‑mach cas an daimh agus na h‑asail.
Cuiridh tu, ach cha bhuain thu: bruthaidh tu meas a’ chroinn-ola, ach chan ung thu thu fhèin le ola; agus dearcan an fhìon nuaidh, ach chan òl thu fìon.
Bithibh ait, matà, O chlann Shioin, agus dèanaibh gàirdeachas anns an Tighearna ur Dia; oir thug e dhuibh an ciad uisge ann an ceart-thomhas; agus bheir e air frasan teachd a‑nuas dur n‑ionnsaigh, an ciad uisge, agus an t‑uisge deireannach amhail roimhe seo. Agus bidh na h‑ùrlair-bhualaidh làn de chruithneachd, agus cuiridh na dabhachan thairis le fìon agus le ola.
Esan a threabhas a fhearann, sàsaichear le aran e; ach esan a leanas daoine dìomhain, tha e gun tuigse.
Ach nuair a chunnaic e an sluagh, ghabh e truas dhiubh, airson gu robh iad air fannachadh, agus air an sgapadh o chèile, mar chaoraich aig nach eil buachaille. An sin thubhairt e ra dheisciobail, Gu deimhinn is mòr am fogharadh, ach is tearc an luchd-obrach. Uime sin, guidhibh-se air Tighearna an fhogharaidh, luchd-obrach a chur a‑mach a‑chum a fhogharaidh fhèin.
Oir an tì a chuireas da fheòil, buainidh e on fheòil truaillidheachd; ach an tì a chuireas don Spiorad, buainidh e on Spiorad a’ bheatha shuthainn.
Airson an fhuachd cha treabh an leisgean; iarraidh e dèirc anns an fhogharadh, ach chan fhaigh e.
Aig a bheil a’ ghuit na làimh, agus glanaidh e gu ro‑bhuileach a ùrlar-bualaidh, agus cruinnichidh e a chruithneachd da thaigh-tasgaidh; ach loisgidh e am moll le teine nach faodar a mhùchadh.
Agus tàrlaidh anns an là sin, gun dèan an Tighearna bualadh o chlais na h‑aibhne gu sruth na h‑Eiphit, agus tionailear sibhse suas, aon agus aon, O chlann Israeil.
Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura faigh an gràinne cruithneachd a thuiteas anns an talamh bàs, fanaidh e na aonar: ach ma gheibh e bàs, bheir e toradh mòr uaithe.
Agus sia bliadhna cuiridh tu d’fhearann, agus cruinnichidh tu a‑steach a thoradh. Ach air an t‑seachdamh fàgaidh tu a‑muigh e, agus leigidh tu leis laighe na thàmh, a‑chum gun ith bochdan do shluaigh, agus na dh’fhàgas iadsan, gun ith beathaichean na machrach e. Air a’ mhodh cheudna nì thu rid fhìonlios, agus rid lios-ola.
Is ann mar sin a bhios ann an deireadh an t‑saoghail: thèid na h‑aingil a‑mach, agus dealaichidh iad na droch dhaoine à measg nam fìreanan;
Oir tha an sgriobtar ag ràdh, Na ceangail beul an daimh a tha a’ saltairt an arbhair: agus, Is airidh an t‑obraiche air a thuarasdal.
Labhair e mar an ceudna an cosamhlachd seo: Bha aig duine àraidh crann-fìge suidhichte na ghàrradh-fìona: agus thàinig e ag iarraidh toraidh air, agus cha d’fhuair e. An sin thubhairt e ris a’ ghàrradair, Feuch, tha mi rè trì bliadhna a’ teachd a dh’iarraidh toraidh air a’ chrann-fhìge seo, agus chan eil mi a’ faotainn a’ bheag: geàrr sìos e, carson a tha e a’ fàsachadh na talmhainn? Agus fhreagair esan agus thubhairt e ris, A thighearna, leig leis air a’ bhliadhna seo mar an ceudna, gus an cladhaich mi ma thimcheall, agus gun cuir mi aolach ma bhun: Agus ma ghiùlaineas e toradh, is math: ach mura giùlain, na dhèidh sin gearraidh tu sìos e.
Seinnidh mi a‑nis do fhear mo ghràidh, òran le fear mò ghràidh mu thimcheall a lios-fìona. Bha aig mo ghràdh-sa fìonlios air cnoc àrd tairbheach. Bheir deich acraichean de fhìonlios aon bhat fìona, agus bheir homer de shìol uaithe ephah. Is an‑aoibhinn dhaibhsan a dh’èireas gu moch anns a’ mhadainn, a dhol an dèidh dibhe làidir; a bhuanaicheas gu feasgar, ionnas gun cuir am fìon teas orra! Agus tha a’ chlàrsach, agus a’ chruit-chiùil, agus an tabor, agus a’ phìob, agus fìon nan cuirmean: ach obair an Tighearna chan eil iad a’ cur an suim, agus gnìomh a làmh chan eil iad a’ toirt fa‑near. Uime sin tha mo shluagh air dol ann am braighdeanas, a chionn gu bheil iad gun eòlas; agus tha an uaislean air bàsachadh le gort, agus an ìslean air tiormachadh le tart. Air an adhbhar sin mheudaich an uaigh a cìocras, agus dh’fhosgail i a beul thar tomhas; agus thèid an glòir, agus am mòr-shluagh, agus an greadhnachas, agus esan a tha ri aighear, sìos da h‑ionnsaigh. Agus leagar sìos an duine suarach, agus ìslichear an duine cumhachdach, agus ìslichear sùilean nan uaibhreach. Ach bidh Tighearna nan sluagh air àrdachadh ann am breitheanas; agus bidh an Dia naomh air a naomhachadh ann an ceartas. An sin ionaltraidh na h‑uain mar as àbhaist dhaibh; agus ithidh coigrich machraichean fàsail na muinntir reamhair. Is an‑aoibhinn dhaibhsan a tha a’ tarraing aingidheachd le cùird dìomhanais, agus peacaidh mar le taodan feuna: A their, Dèanadh e deifir, luathaicheadh e a obair, a‑chum gum faic sinn; agus dlùthaicheadh comhairle Tì naomh Israeil, agus thigeadh i gu crìch, a‑chum gum bi fhios againn. Agus chuir e callaid ma thimcheall agus ghlan e na clachan as, agus shuidhich e rogha fìonain ann, agus thog e tùr na mheadhon, agus cuideachd chladhaich e amar-fìona agus dh’amhairc e a dh’fheuchainn an tugadh e a‑mach dearcan fìona, agus thug e a‑mach dearcan fiadhain.
Agus chùm mi uaibh mar an ceudna an t‑uisge, nuair a bha fhathast trì mìosan gu fogharadh; agus thug mi air frasadh air aon bhaile, agus gun fhrasadh air baile eile; air aon chuid thàinig an t‑uisge; agus a’ chuid eile air nach tàinig an t‑uisge, shearg e.
Agus fhreagair Iosa agus thubhairt e rithe, Nar itheadh neach sam bith toradh dhìotsa o seo suas a‑chaoidh. Agus chuala a dheisciobail e.
Chuir iad cruithneachd, ach buainidh iad droigheann: shaothraich iad, ach cha bhuannaich iad; mar sin maslaichear sibh a‑thaobh ur cinneis, do bhrìgh lasair fearg an Tighearna.
Agus fanaibh anns an taigh sin, ag ithe agus ag òl nan nithean a bheirear dhuibh: oir is airidh am fear-obrach air a thuarasdal. Na rachaibh o thaigh gu taigh.
Mo thruaighe mise! Oir dh’fhàs mi mar luchd-tionail a’ mheas-shamraidh; mar luchd-dìoghlaim an fhìon-fhogharaidh: chan eil aon bhagaid ra ithe: tha m’anam ag iarraidh a’ chiad-thoraidh.
Ciad-thoradh d’fhearainn, agus d’fhìonlios, gun dàil bheir thu seachad: ciad-ghin do mhac bheir thu dhòmhsa.
Aithnichear eadhon leanabh le a bheusan, am bi a dhèanadas glan, agus am bi e ceart.
Seachd seachdainean àirmhidh tu dhut fhèin: on àm anns an tòisich thu air a’ chorran a chur anns an arbhar, tòisichidh tu air na seachd seachdainean àireamh.
Ach nuair a thàinig esan a fhuair an t‑aon tàlann, thubhairt e, A thighearna, bha fhios agam gur duine cruaidh thu, a bhuaineas anns an àite anns nach do chuir thu, agus a thionaileas anns an ionad anns nach do sgaoil thu; Agus air dhomh a bhith fo eagal, chaidh mi agus dh’fhalaich mi do thàlann anns an talamh: feuch, sin agad do chuid fhèin. Fhreagair a thighearna agus thubhairt e ris, A sheirbhisich uilc agus leisg, bha fhios agad gum buaininn-sa anns an àit anns nach do chuir mi, agus gun tionalainn as an ionad anns nach do sgaoil mi;
Seadh, cha suidhichear iad, cha mhò a chuirear iad, cha mhò a fhreumhaicheas am bun anns an talamh; nuair a shèideas e orra, seargaidh iad; agus bheir a’ chuairt-ghaoth air falbh iad mar asbhuain.
Agus an tì a bhuaineas tha e a’ faotainn tuarasdail, agus a’ cruinneachadh toraidh a‑chum na beatha maireannaich; a‑chum gun dèan an tì a chuireas, agus an tì a bhuaineas, gàirdeachas le chèile. Agus an seo tha an ràdh ud fìor, Gu bheil aon neach a’ cur, agus neach eile a’ buain. Chuir mise sibhse a bhuain an nì sin nach do shaothraich sibh: shaothraich daoine eile, agus chaidh sibhse a‑steach nan saothair.
No nach ann gu h‑àraidh air ar son-ne a tha e ag ràdh seo? Gu deimhinn is ann air ar son-ne tha e sgrìobhte: do bhrìgh gur ann an dòchas as còir don treabhaiche treabhadh; agus a‑chum an neach a bhuaileas ann an dòchas, gum bi e na fhear-compàirt de a dhòchas.
Am gu breith, agus àm gu bàs fhaotainn; àm gu suidheachadh, agus àm gus an nì a shuidhicheadh a spìonadh suas;
Mar seo deir Tighearna nan sluagh, Dìoghlamaidh iad gu buileach mar fhìonain iarmad Israeil: till air a h‑ais do làmh, mar fhear-tionail nam fìondhearcan gus na cliabhan.
Labhair ri cloinn Israeil, agus abair riu, Nuair a thig sibh a dh’ionnsaigh an fhearainn a bheir mise dhuibh, agus a bhuaineas sibh a fhoghar, an sin bheir sibh sguab de chiad-thoradh ur fogharaidh a dh’ionnsaigh an t‑sagairt:
Oir bha eagal orm romhad, do bhrìgh gur duine geur-theann thu: tha thu a’ togail an nì nach do leag thu, agus a’ buain an nì nach do chuir thu. Agus thubhairt e ris, As do bheul fhèin bheir mi breith ort, a dhroch sheirbhisich. Bha fhios agad gum bu duine geur-theann mi, a’ togail an nì nach do leag mi, agus a’ buain an nì nach do chuir mi: Air an adhbhar sin carson nach tug thu m’airgead don luchd-malairt, agus air teachd dhòmhsa thogainn e le riadh?
Feuch, tha tuarasdal an luchd-obrach a bhuain sìos ur n‑achaidhean, nì a chumadh uapa leibhse le foill, ag èigheach; agus tha glaodhaich na muinntir a bhuain air dol a‑steach a‑chum cluasan Tighearna nan sluagh.
Air an adhbhar sin, mar seo deir an Tighearna Iehòbhah, Feuch, dòirtear m’fhearg-sa agus mo dhian-chorraich a‑mach air an àite seo, air duine agus air ainmhidh, agus air craobhan na machrach, agus air toradh an fhearainn; agus loisgidh i, agus cha ghabh i mùchadh.
Agus bidh seo na chomharradh dhut: Ithibh air a’ bhliadhna seo an nì sin a dh’fhàsas leis fhèin, agus an dara bliadhna an nì a chinneas as a sin; agus an treas bliadhna cuiribh agus buainibh; agus suidhichibh fìon-liosan, agus ithibh an toradh.
An tì a ghabhas truas den bhochd, bheir e air iasad don Tighearna; agus an nì a bheir e uaithe, ìocaidh e dha a‑rìs.
Oir ge bè neach a bheir cupan uisge dhuibhse ra òl ann am ainm-sa, a chionn gur le Crìosd sibh, gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh nach caill e a dhuais.
A‑rìs, tha rìoghachd nèimh cosmhail ri ionmhas air fhalach ann am fearann; nì an dèidh fhaotainn, a dh’fhalaich duine, agus air sgàth a ghàirdeachais air a shon, dh’imich e agus reic e na bha aige uile, agus cheannaich e am fearann sin.
Bidh dòrlach sìl anns an talamh air mullach nam beann; crathaidh mar Lebanon a thoradh; agus thig muinntir a’ bhaile fo bhlàth, mar luibh na talmhainn.
An sin thubhairt e riu, Ach a‑nis ge bè aig a bheil sporan, togadh e e, agus mar an ceudna a mhàla: agus an tì aig nach eil claidheamh, reiceadh e a fhallaing, agus ceannaicheadh e aon.
Aithnidh an Tighearna am beannachadh ort ad thaighean-tasgaidh, agus anns gach nì ris an cuir thu do làmh; agus beannaichidh e thu anns an fhearann a bheir an Tighearna do Dhia dhut.
Anns a’ mhadainn cuir do shìol, agus anns an fheasgar na toir air do làmh sgur; oir chan eil fhios agad cia dhiubh as fheàrr a shoirbhicheas, seo no siud, no am bi iad le chèile cho math.
Oir is cosmhail rìoghachd nèimh ri fear-taighe, a chaidh a‑mach moch air mhadainn a thuarasdalachadh luchd-obrach da ghàrradh-fìona. Ach nuair a thàinig an ciad dream, shaoil iadsan gum faigheadh iad na bu mhò; ach fhuair gach aon dhiubh mar an ceudna pèighinn. Agus air dhaibh a fhaotainn, rinn iad gearan an aghaidh fhir-an‑taighe. Ag ràdh, An dream sin a thàinig mu dheireadh, cha do rinn iad obair ach aon uair, agus rinn thu iad ionnan rinne, a ghiùlain uallach agus teas an là. Ach fhreagair esan agus thubhairt e ri fear dhiubh, A charaid, chan eil mi a’ dèanamh eucoir ort: nach do chòrd thu rium air pèighinn? Tog leat do chuid fhèin, agus imich romhad: is i mo thoil-sa a thabhairt don tì seo a thàinig mu dheireadh, mar a thug mi dhutsa. Nach eil e ceadaichte dhòmhsa an nì as àill leam a dhèanamh rim chuid fhèin? A bheil do shùil-sa olc, airson gu bheil mise math? Mar sin bidh an dream dheireannach air thoiseach, agus an dream a tha air thoiseach air dheireadh: oir tha mòran air an gairm, ach beagan air an taghadh.
A bheil an treabhaiche ri àr, rè an là, a‑chum cur a dhèanamh? A bheil e a’ fosgladh agus a’ briseadh fòidean a fhearainn? Nuair a nì e a aghaidh còmhnard, nach sgaoil e an sin a’ mheanbh-pheasair, agus nach sgap e an cumin; agus nach cuir e an cruithneachd anns an àite as fheàrr, agus an t‑eòrna anns an ionad shuidhichte, agus an seagal na chrìch fhèin?
Trì uairean cumaidh tu fèill dhòmhsa anns a’ bhliadhna. Fèill an arain neo-ghortaichte cumaidh tu: seachd làithean ithidh tu aran neo-ghortaichte, mar a dh’àithn mi dhut, anns an àm shuidhichte den mhìos Abib; oir anns a’ mhìos sin thàinig thu a‑mach as an Eiphit: agus cha tig neach air bith am làthair-sa falamh: Agus fèill an fhogharaidh, ciad-thoraidhean do shaothrach, a chuir thu anns an fhearann: agus fèill a’ chruinneachaidh aig deireadh na bliadhna, nuair a chruinnicheas tu a‑steach toradh do shaothrach as an fhearann.
Agus nuair a thig sibh don fhearann, agus a shuidhicheas sibh gach gnè chraobh airson bìdh, an sin measaidh sibh an toradh mar nì neo-thimcheall-gheàrrte: trì bliadhna bidh e dhuibh mar nì neo-thimcheall-gheàrrte: chan ithear dheth. Ach air a’ cheathramh bliadhna bidh a thoradh uile naomh, a‑chum cliù don Tighearna. Agus air a’ chòigeamh bliadhna ithidh sibh de a thoradh, a‑chum gun toir e a chinneas dhuibh: Is mise an Tighearna ur Dia.
Agus sìol-chuiridh iad achaidhean, agus suidhichidh iad fìonliosan, agus bheir iad toradh pailt uapa. Agus beannaichidh e iad, agus fàsaidh iad ro‑lìonmhor; agus cha lùghdaich e an sprèidh.