Roinn-seòrsa
CEANN MU MHOLADH AGUS ATHAIR
Tha ar Dia a’ fuireach am measg molaidh a shluaigh, agus a h-uile latha tha adhbhar againn moladh agus adhradh a thoirt dha ar Dia. Tha Dia toilichte leis a’ mholadh a thig bho do chridhe fhèin, moladh fìrinneach le cridhe taingeil dha.
Nuair a bheir sinn moladh, bidh mìorbhailean a’ tachairt nar beatha; tha slànachadh ann am moladh, tha saorsa ann. Tha Dia, ar n-Athair nèamhaidh, air mìorbhailean a dhèanamh nad bheatha bho chruthaich e thu; tha e air a bhith dìleas agus air do dhìon, mar sin mol Dia oir tha e math agus tha a thròcair ùr a h-uile madainn.
“Biodh mo bheul làn de do mholadh, de do ghlòir fad an latha.” (Salm 71:8) Lìonaidh Dia do bheul le moladh; tha a bhriathar ag ràdh sin. Dìreach tòisich le bhith a’ toirt taing airson a mhaitheis agus cuiridh e annad am moladh sin a thig bho do chridhe.
“Mar sin seinnidh mi dhut, mo ghlòir, agus cha bhi mi samhach. A Thighearna mo Dhia, molaidh mi thu gu bràth.” (Salm 30:12)
Thigibh a‑steach na gheatachan le buidheachas, na chùirtean le moladh; thugaibh buidheachas dha, beannaichibh a ainm;
A’ labhairt ribh fhèin ann an sailm, ann an laoidhean, agus ann an dàin spioradail, a’ seinn agus a’ dèanamh ciùil nur cridhe don Tighearna: Agus gluaisibh ann an gràdh, eadhon mar a ghràdhaich Crìosd sinne, agus a thug e e fhèin air ar son, na thabhartas agus na ìobairt deagh-fhàile do Dhia. A’ toirt buidheachais a‑ghnàth airson nan uile nithean do Dhia, eadhon an t‑Athair, ann an ainm ar Tighearna Iosa Crìosd;
Uime sin trìdsan thugamaid suas ìobairt-bhuidheachais do Dhia a‑ghnàth, is e sin toradh ar bilean, a’ toirt molaidh da ainm.
Molaidh mi an Tighearna an cian as beò mi; seinnidh mi cliù dom Dhia am feadh a bhios bith agam.
O thigibh, seinneamaid don Tighearna; togamaid iolach do charraig ar slàinte. Chuireadh campar orm leis a’ ghinealach ud, agus thubhairt mi, Is sluagh seachranach nan cridhe iad, agus chan aithne dhaibh mo shlighean, Don tug mi mo mhionnan am fheirg, nach rachadh iad a‑steach dom fhois. Thigeamaid na fhianais le buidheachas, agus le sailm togamaid ceòl dha gu suilbhireach;
Molaibh-se an Tighearna. Molaibh Dia na ionad naomh; molaibh e ann an speuran a chumhachd. Molaibh e airson a ghnìomharan treuna; molaibh e a rèir àird a mhòrachd.
O Thighearna is tu mo Dhia; àrdaichidh mi thu, molaidh mi d’ainm; oir rinn thu nithean iongantach; is tairisneachd agus fìrinn do chomhairlean o shean.
Ardaichidh mi thu, mo Dhia, mo Rìgh, agus beannaichidh mi d’ainm gu saoghal nan saoghal. Molaidh d’obraichean gu lèir thu, a Thighearna, agus beannaichidh do naoimh thu. Air glòir do rìoghachd labhraidh iad, agus cuiridh iad an cèill do chumhachd, A‑chum a bheartan iongantach a dhèanamh aithnichte do chloinn nan daoine, agus glòir mòralachd a rìoghachd. Is rìoghachd shìorraidh do rìoghachd-sa, agus mairidh d’uachdaranachd air feadh nan uile ghinealach. Tha an Tighearna fìrinneach na uile bhriathran, agus naomh na uile ghnìomharan. Cumaidh an Tighearna suas iadsan uile a tha a’ tuiteam, agus togaidh e an àird iadsan uile a tha air cromadh sìos. Tha sùilean nan uile a’ feitheamh ort, agus bheir thu dhaibh am biadh na thràth. Tha thu a’ fosgladh do làmh, agus a’ sàsachadh miann gach nì beò. Tha an Tighearna ceart na uile shlighean, agus naomh na uile ghnìomharan. Is dlùth an Tighearna dhaibhsan uile a ghairmeas air, dhaibhsan uile a ghairmeas air ann am fìrinn. Gach là beannaichidh mi thu, agus molaidh mi d’ainm gu saoghal nan saoghal.
Molaibh-se an Tighearna, oir is math an nì a bhith a’ tabhairt cliù dar Dia, oir tha e taitneach, agus tha moladh ciatach.
Beannaich an Tighearna, O m’anam, agus moladh gach nì a tha an taobh a‑staigh dhìom a ainm naomh-san. A rèir ar peacaidhean cha do rinn e oirnn, agus a rèir ar n‑euceartan cha tug e luigheachd dhuinn. Oir mar a tha na nèamhan àrd os cionn na talmhainn, mar sin tha a thròcair mòr don taobh-san don eagal e. Cho fad is a tha an àird an ear on àird an iar, cho fad is sin chuir e uainn ar n‑easaontais. Mar a ghabhas athair truas da chloinn, gabhaidh an Tighearna truas dhiubhsan don eagal e; Oir is aithne dha ar dealbh; is cuimhne leis gur duslach sinn. An duine, mar fheur tha a làithean; mar bhlàth na machrach, mar sin fàsaidh e fo bhlàth; Oir gabhaidh a’ ghaoth thairis, agus cha bhi e ann, agus chan aithnich a ionad fhèin e nas mò. Ach tha tròcair an Tighearna o shìorraidheachd orrasan don eagal e, agus a fhìreantachd do chloinn an cloinne, Dhaibhsan a chumas a choicheangal, agus a chuimhnicheas a àitheantan a‑chum an dèanamh. Shocraich an Tighearna a rìgh-chathair anns na nèamhan, agus tha a rìoghachd a’ riaghladh os cionn nan uile. Beannaich an Tighearna, O m’anam, agus na dìochuimhnich a thìodhlacan uile.
Seinnidh mise don Tighearna an cian as beò mi; canaidh mi moladh dom Dhia fhads a bhios bith agam. Bidh mo smuaintean air milis; nì mi gàirdeachas anns an Tighearna.
Dèanaibh gàirdeachas a‑ghnàth. Dèanaibh ùrnaigh gun sgur. Anns gach uile nì thugaibh buidheachas; oir is i seo toil Dhè ann an Iosa Crìosd dur taobh.
A chionn gur fheàrr do choibhneas gràidh na beatha, bheir mo bhilean cliù dhut. Mar sin beannaichidh mi thu, an cian as beò mi; ann ad ainm togaidh mi mo làmhan.
Canaibh don Tighearna laoidh nuadh; canaibh don Tighearna, a thìrean uile. Abraibh am measg nan cinneach, Tha an Tighearna a’ rìoghachadh; mar an ceudna daingnichear an domhan, a‑chum nach gluaisear e; bheir e breith air na slòigh le ceartas. Biodh na nèamhan aoibhneach, agus dèanadh an talamh gàirdeachas; beucadh an fhairge agus a làn. Biodh a’ mhachair ait, agus gach nì a tha innte; an sin dèanadh uile chroinn na coille luathghaire An làthair an Tighearna, oir tha e a’ teachd, oir tha e a’ teachd a thoirt breith air an talamh; bheir e breith air an t‑saoghal le ceartas, agus air na slòigh le a fhìrinn. Canaibh don Tighearna, beannaichibh a ainm; foillsichibh o là gu là a shlàinte.
Molaibh an Tighearna, sibhse a chinneacha uile; molaibh e, a shlòigh uile; Oir is mòr a thròcair chaomh dar taobh-ne; agus mairidh fìrinn an Tighearna gu bràth. Molaibh-se an Tighearna.
Is airidh thusa, a Thighearna, air glòir, agus urram, agus cumhachd fhaotainn; oir chruthaich thu na h‑uile nithean, agus airson do thoile-sa tha iad ann, agus chruthaicheadh iad.
Agus anns an là sin their sibh, Molaibh an Tighearna, gairmibh air a ainm; cuiribh an cèill a ghnìomharan am measg nan cinneach; cumaibh air chuimhne gu bheil a ainm air àrdachadh. Canaibh don Tighearna, oir rinn e gnìomh òirdheirc; tha seo aithnichte anns an talamh uile.
Gabhadh facal Chrìosd còmhnaidh annaibh gu saoibhir anns an uile ghliocas, a’ teagasg agus a’ comhairleachadh a chèile le sailm, agus laoidhean, agus dàin spioradail, a’ dèanamh ciùil don Tighearna le gràs nur cridhe.
Molaibh-se an Tighearna. Molaibh, O sibhse òglacha an Tighearna, molaibh ainm an Tighearna. Guma beannaichte ainm an Tighearna, on àm seo agus gu bràth. O èirigh na grèine gu ruig a laighe, is ionmholta ainm an Tighearna.
Oir is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh e air cliù; is adhbhar eagail esan os cionn nan uile dhiathan.
Molaidh mi thu am measg nan sluagh, a Thighearna, agus seinnidh mi dhut am measg nan cinneach. Oir is mòr do thròcair os cionn nan nèamh, agus tha d’fhìrinn gu ruig na neòil.
Uime sin cliùthaichidh mi thu, a Thighearna, am measg nan cinneach, agus dod ainm seinnidh mi.
Uime sin air dhuinne rìoghachd fhaotainn nach faodar a ghluasad, biodh againn gràs, leis an dèan sinn seirbhis gu taitneach do Dhia, le urram agus eagal diadhaidh:
Is e an Tighearna mo neart agus mo sgiath; annsan chuir mo chridhe a dhòchas, agus chuidicheadh leam; uime sin rinn mo chridhe gàirdeachas, agus lem laoidh molaidh mi e.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; cuiridh mi an cèill d’obraichean iongantach gu lèir. Agus cuiridh iadsan don aithne d’ainm an dòigh annad, oir cha trèig thusa, a Thighearna, iadsan a dh’iarras thu. Seinnibh cliù don Tighearna a chòmhnaicheas ann an Sion; aithrisibh am measg nan cinneach a ghnìomharan. Nuair a nì e rannsachadh air fuil, cuimhnichidh e orra; cha dìochuimhnich e glaodh nam bochd. Dèan tròcair orm, a Thighearna; amhairc air m’àmhghar a tha mi a’ fulang uapasan lem fuathach mi, O thusa a tha gam thogail suas o gheatachan a’ bhàis; A‑chum gum foillsich mi do chliù uile ann an geatachan nighean Shioin: nì mi gàirdeachas ann ad shlàinte. Thuit na cinnich sìos anns an t‑sloc a rinn iad; anns an lìon a dh’fhalaich iad chaidh an cas fhèin an sàs. Aithnichear an Tighearna anns a’ bhreitheanas a rinn e; ann an gnìomh a làmh fhèin ribear an t‑aingidh. Higaion. Selah. Cuirear na h‑aingidh gu ifrinn, na cinnich uile nach cuimhnich Dia. Oir cha dìochuimhnichear an t‑ainnis gu bràth; cha tèid as do dhòchas nam bochd gu sìorraidh. Eirich, a Thighearna, na buadhaicheadh duine; thugar breith air na cinnich ad fhianais. Nì mi aoibhneas agus gàirdeachas annad; seinnidh mi cliù dod ainm, O Thì as àirde.
Molaibh an Tighearna, gairmibh air a ainm, dèanaibh a ghnìomharan aithnichte am measg nan sluagh.
Thugadh iad glòir don Tighearna, agus cuireadh iad an cèill a chliù am measg nan eilean.
Seinnibh dha; seinnibh sailm dha; labhraibh air a obraichean iongantach-san gu lèir. Chuir an rìgh teachdaire uaithe, agus dh’fhuasgail e air; uachdaran an t‑sluaigh, agus leig e saor as e. Rinn e e na thighearna air a thaigh, agus na uachdaran os cionn a mhaoin uile, A‑chum gun ceangladh e a àrd-cheannardan a rèir a thoile, agus gun dèanadh e a sheanairean glic. Agus thàinig Israel don Eiphit, agus bha Iàcob air chuairt ann an tìr Cham. Agus thug e air a shluagh fàs ro‑lìonmhor, agus rinn e na bu treasa iad na an naimhdean. Dh’iompaich e an cridhe gu fuath a thoirt da shluagh, agus gu buntainn gu cealgach ra sheirbhisich. Chuir e dan ionnsaigh Maois, a òglach fhèin, Aaron a thagh e. Nochd iad a chomharraidhean nam measg, agus a bheartan iongantach ann an tìr Cham. Chuir e a‑mach dorchadas, agus bha dorchadas ann; agus cha do rinn iad ceannairc an aghaidh a fhacail. Thionndaidh e an uisgeachan gu fuil, agus mharbh e an iasg. Dèanaibh uaill as a ainm naomh-san; biodh gàirdeachas air cridhe na dream a dh’iarras an Tighearna.
Is e an Tighearna mo neart agus mo dhàn, agus tha e na shlàinte dhomh: is esan mo Dhia-sa, agus nì mi àite-còmhnaidh dha: Dia m’athar, agus àrdaichidh mi e.
Agus a‑rìs, Molaibh an Tighearna, a Chinneacha uile, agus thugaibh cliù dha, a shlòigh uile.
Agus chuala mi gach uile chreutair a tha air nèamh, agus air an talamh, agus fon talamh, agus a tha air a’ chuan, agus na h‑uile nithean a tha annta, ag ràdh, Moladh, agus urram, agus glòir, agus cumhachd, gu robh dhàsan a tha na shuidhe air an rìgh-chathair, agus don Uan gu saoghal nan saoghal.
Cliùthaichidh mi thu anns a’ mhòr-choitheanal; am measg sluaigh lìonmhoir molaidh mi thu.
Togaibh iolach ait don Tighearna, a thìrean uile; togaibh ur guth, dèanaibh gàirdeachas agus seinnibh cliù. Seinnibh don Tighearna le clàrsaich, le clàrsaich agus guth sailme. Le trompaidean agus guth na h‑adhairc, togaibh iolach ait an làthair an Rìgh Iehòbhah.
Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
Molaibh-se an Tighearna. Seinnibh don Tighearna òran nuadh, seinnibh a mholadh ann an coitheanal nan naomh. Biodh Israel aoibhneach na Chruithear; dèanadh clann Shioin gàirdeachas nan Rìgh. Moladh iad a ainm anns an dannsa; le tiompan agus le clàrsaich seinneadh iad dha.
Uime sin cliùthaichidh mi thu, a Thighearna, am measg nan cinneach, agus seinnidh mi dod ainm.
Esan a dh’ìobras moladh, bheir e glòir dhòmhsa; agus dhàsan a dh’òrdaicheas a shlighe, nochdaidh mi slàinte Dhè.
Dèanaibh gàirdeachas anns an Tighearna a‑ghnàth: a‑rìs tha mi ag ràdh, Dèanaibh gàirdeachas.
Togaibh iolach ait do Dhia, a thìrean uile; Oir dhearbh thu sinn, a Dhè; ghlan thu sinn anns an teine, mar a ghlanar airgead. Thug thu a‑steach anns an lìon sinn; chuir thu teinn air ar leasraidh. Thug thu air daoine marcachd thar ar cinn; chaidh sinn tro theine agus tro uisge, ach thug thu a‑mach sinn gu ionad saoibhir. Thèid mi dod thaigh le ìobairtean-loisgte; coileanaidh mi dhut mo bhòidean, Leis an d’fhosgladh mo bhilean agus a labhair mo bheul, nuair a bha mi ann an èiginn. Iobairtean-loisgte de fheudail reamhar ìobraidh mi dhut, maille ri tùis reitheachan; bheir mi suas buar maille ri gobhair. Selah. Thigibh, èisdibh, sibhse uile air a bheil eagal Dhè, agus cuiridh mi an cèill na rinn e airson m’anama. Ghlaodh mi ris lem bheul, agus dh’àrdaicheadh e lem theangaidh. Ma bheir mi spèis do euceart am chridhe, chan èisd an Tighearna rium. Gu dearbh dh’èisd Dia, thug e an aire do ghuth m’ùrnaigh. Seinnibh glòir a ainme, dèanaibh a chliù glòrmhor.
Is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh e air moladh; agus chan fhaodar a mhòrachd a rannsachadh.
Ag ràdh, Amen: Moladh, agus glòir, agus gliocas, agus buidheachas, agus urram, agus cumhachd, agus neart gu robh dar Dia-ne gu saoghal nan saoghal. Amen.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; an làthair nan diathan seinnidh mi cliù dhut. Sleuchdaidh mi aig do theampall naomh, agus molaidh mi d’ainm airson do choibhneas gràidh agus airson d’fhìrinn, oir dh’àrdaich thu d’fhacal os cionn d’ainme uile.
Dèanaibh gàirdeachas anns an Tighearna, sibhse a fhìreanan; do na h‑ionraic tha cliù ciatach. Rinn an Tighearna comhairle nan cinneach faoin; thug e innleachdan an t‑sluaigh gu neoni. Seasaidh comhairle an Tighearna gu sìorraidh, smuaintean a chridhe o linn gu linn. Is beannaichte an cinneach sin aig a bheil an Tighearna na Dhia dhaibh, an sluagh a roghnaich e mar oighreachd dha fhèin. O na nèamhan amhaircidh an Tighearna a‑nuas; chì e uile chlann nan daoine. O ionad seasmhach a chòmhnaidh beachdaichidh e air uile luchd-àiteachaidh na talmhainn. Chùm esan an cridhe air aon dòigh; bheir e fa‑near an gnìomharan uile. Cha tèarnar rìgh le meud a fheachd; cha saorar laoch le meud a neirt. Is dìomhain an t‑each a‑chum tèarainteachd, agus le meud a neirt cha saor e. Feuch, tha sùil an Tighearna orrasan don eagal e, orrasan a chuireas an dòchas na thròcair, A‑chum an anam a theasairginn on bhàs, agus an cumail beò anns a’ ghorta. Molaibh an Tighearna air clàrsaich; air an t‑saltair, inneal-ciùil nan deich teud, seinnibh dha. Feithidh ar n‑anam air an Tighearna; is esan ar cobhair agus ar sgiath. Oir annsan nì ar cridhe gàirdeachas, a chionn na ainm naomh-san gun do chuir sinn ar dòigh. Gu robh do thròcair, a Thighearna, oirnn, a rèir mar a chuir sinn ar dòchas annad. Canaibh dha òran nuadh; seinnibh fonn gu h‑ealanta, le fuaim àrd.
Seinnibh do Dhia, molaibh a ainm; àrdaichibh esan a tha a’ marcachd air na nèamhan le a ainm Iah, agus dèanaibh gàirdeachas na fhianais.
A dh’òrdachadh do luchd-caoineadh Shioin, a thoirt dhaibh maise an àite luaithre, ola aoibhneis an àite bròin, èideadh molaidh an àite spiorad airtneil; a‑chum gun goirte dhiubh craobhan fìreantachd, a shuidhich an Tighearna air sgàth a ghlòire.
Air tròcairean an Tighearna gu bràth seinnidh mi; o linn gu linn foillsichidh mi d’fhìrinn lem bheul.
Is leatsa, O Thighearna, a’ mhòrachd, agus an cumhachd, agus a’ ghlòir, agus a’ bhuaidh, agus a’ mhòralachd; oir is leat na h‑uile a tha air nèamh agus air talamh: is leat an rìoghachd, O Thighearna, agus tha thu air d’àrdachadh mar cheann thar nan uile.
O Iehòbhah ar Tighearna, cia òirdheirc d’ainm air feadh na talmhainn uile! a shocraich do ghlòir os cionn nan nèamh.
Agus chuir e òran nuadh ann am bheul, òran-molaidh dar Dia: chì mòran e, agus bidh eagal orra, agus earbaidh iad as an Tighearna.
Agus a‑nis togar suas mo cheann os cionn mo naimhdean mun cuairt orm; agus ìobraidh mi na phàillean ìobairtean aoibhneis; seinnidh mi agus canaidh mi cliù don Tighearna.
Tabhair glòir, a Thighearna, chan ann dhuinne, chan ann dhuinne, ach dod ainm fhèin, airson do thròcair agus airson d’fhìrinn.
Dèanadh na naoimh gàirdeachas ann an glòir; dèanadh iad iolach air an leapaichean. Biodh àrd-chliù Dhè nam beul, agus claidheamh dà fhaobhair nan làimh,
Agus gach nì air bith a nì sibh ann am facal no ann an gnìomh, dèanaibh iad uile ann an ainm an Tighearna Iosa, a’ toirt buidheachais do Dhia, eadhon an t‑Athair trìd-san.
Molaibh e le fuaim trompaid; molaibh e le saltair agus le clàrsaich. Molaibh e le tiompan agus dannsa; molaibh e le innealan-ciùil nan teud agus le organ. Molaibh e le ciombalan fonnmhor; molaibh e le ciombalan àrd-fhuaimneach.
Gleidhidh an Tighearna iadsan uile a ghràdhaicheas e, ach sgriosaidh e na h‑aingidh gu lèir.
Agus mu mheadhon-oidhche air do Phòl agus do Shilas ùrnaigh a dhèanamh, sheinn iad laoidh-mholaidh do Dhia; agus chuala na prìosanaich iad.
Molaidh mise an Tighearna a rèir a cheartais, agus seinnidh mi cliù do ainm an Tighearna as ro‑àirde.
Buailibh ur basan, uile shlòigh; togaibh iolach do Dhia le guth gàirdeachais. Oir tha an Tighearna, an Tì as àirde, na adhbhar eagail; is Rìgh mòr e os cionn na talmhainn uile.
Feithidh ar n‑anam air an Tighearna; is esan ar cobhair agus ar sgiath. Oir annsan nì ar cridhe gàirdeachas, a chionn na ainm naomh-san gun do chuir sinn ar dòigh. Gu robh do thròcair, a Thighearna, oirnn, a rèir mar a chuir sinn ar dòchas annad.
Molaibh an Tighearna, oir tha an Tighearna math; seinnibh cliù da ainm, oir tha e taitneach.
O thigibh, sleuchdamaid, agus cromamaid sìos; tuiteamaid air ar glùinean am fianais an Tighearna a rinn sinn; Oir is esan Dia, agus is sinne sluagh a ionaltraidh-san, agus caoraich a làimhe.
Ach is ginealach taghte sibhse, sagartachd rìoghail, cinneach naomh, sluagh sònraichte; a‑chum gun cuireadh sibh an cèill feartan an Tì a ghairm à dorchadas sibh a‑chum a sholais iongantaich fhèin:
Thugaibh don Tighearna a’ ghlòir as cubhaidh da ainm; sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd.
Is math an nì buidheachas a thabhairt don Tighearna, agus cliù a thabhairt dod ainm-sa, O Thì as àirde; Ach mar adharc buabhaill àrdaichidh tu m’adharc-sa; ungar mi le ola ùir; Agus amhaircidh mo shùil air m’eascairdean; mu na droch dhaoine a dh’èireas suas am aghaidh cluinnidh mo chluasan. Mar chrann-pailme thig am fìrean fo bhlàth; mar sheudair air Lebanon fàsaidh e suas. Iadsan a shuidhichear ann an taigh an Tighearna, ann an cùirtean ar Dè‑ne thig iad fo bhlàth; Fhathast nan seann aois bheir iad a‑mach toradh; sultmhor agus ùr bidh iad, A‑chum gun nochd iad gu bheil an Tighearna, mo charraig, cothromach, agus nach eil euceart ann. Do choibhneas gràidh a chur an cèill anns a’ mhadainn, agus d’fhìrinn gach oidhche,
Beannaichibh an Tighearna, sibhse a ainglean, treun ann an neart, a’ dèanamh a iarrtais, ag èisdeachd ri fuaim a fhacail. Beannaichibh an Tighearna, a shlòigh uile, sibhse a luchd-frithealaidh a tha a’ dèanamh a thoile. Beannaichibh an Tighearna, a obraichean uile, anns gach àite de a thighearnas; beannaich an Tighearna, O m’anam!
Agus air ball bha maille ris an aingeal cuideachd mhòr de armailtean nèimh, a’ moladh Dhè, agus ag ràdh, Glòir do Dhia anns na h‑àrdan, agus air talamh sìth, deagh-ghean do dhaoine.
Bi air d’àrdachadh, a Thighearna, ann ad neart; seinnidh sinne agus molaidh sinn do chumhachd.
Feuch, is e Dia mo shlàinte; earbaidh mi, agus cha bhi eagal orm; oir is e an Tighearna Iehòbhah mo neart agus mo cheòl; is e fòs as slàinte dhomh. An sin tàirngidh sibh uisge le aoibhneas à tobraichean na slàinte.
Seinnibh moladh do Dhia, seinnibh; seinnibh moladh dar Rìgh, seinnibh; Oir is e Dia rìgh na talmhainn uile; seinnibh moladh gu h‑eòlach.
Agus an dèidh nan nithean seo, chuala mi guth àrd mhòr-shluaigh air nèamh, ag ràdh, Haleluia, Slàinte, agus glòir, agus urram, agus cumhachd don Tighearna ar Dia:
Moladh na slòigh thu, a Dhè! Moladh na slòigh uile thu! Biodh na cinnich aoibhneach, agus dèanadh iad luathghaire, oir bheir thusa breith air na slòigh ann an ceartas, agus riaghlaidh tu na cinnich air an talamh. Selah.
Agus rinn Hanah ùrnaigh, agus thubhairt i, Tha mo chridhe a’ dèanamh gàirdeachais anns an Tighearna; dh’àrdaicheadh m’adharc anns an Tighearna; rinneadh mo bheul farsaing os cionn mo naimhdean, do bhrìgh gu bheil mi aoibhneach ann ad shlàinte-sa. Brisear nam bloighdean eascairdean an Tighearna: as na nèamhan nì e tàirneanach orra: bheir an Tighearna breith air crìochan na talmhainn; agus bheir e neart da rìgh, agus àrdaichidh e adharc a Aoin ungte fhèin. Agus dh’imich Elcanah gu Ramah da thaigh; agus fhritheil an leanabh don Tighearna am fianais Eli, an sagart. A‑nis bu mhic do Bhelial mic Eli; cha b’aithne dhaibh an Tighearna. Agus b’e gnàth nan sagart leis an t‑sluagh, nuair a dh’ìobradh duine sam bith ìobairt, gun tigeadh òglach an t‑sagairt, nuair a bha an fheòil ga bruith, agus greimiche-feòla thrì meur na làimh; Agus bhuaileadh e anns an aghann e, no anns a’ choire bheag, no anns a’ choire mhòr, no anns a’ phoit; gach nì a bheireadh an greimiche-feòla suas, ghabhadh an sagart air a shon fhèin: mar sin rinn iad ann an Siloh, ris na h‑Israelich uile a thàinig an sin. Mar an ceudna mun loisgeadh iad an t‑saill, thigeadh òglach an t‑sagairt, agus theireadh e ris an duine a dh’ìobair, Thoir feòil ga ròstadh don t‑sagart: oir cha ghabh e uat feòil bhruith, ach amh. Agus nan abradh duine sam bith ris, Na dearmadadh iad an t‑saill a losgadh air ball, agus an sin gabh dhut fhèin mar as miann led anam; an sin fhreagradh e, Chan eadh, ach bheir thu dhomh a‑nis; agus mura tabhair, gabhaidh mi a dh’aindeoin. Uime sin bha peacadh nan òganach ro‑mhòr am fianais an Tighearna; oir rinn daoine tarcais air ìobairt an Tighearna. Ach fhritheil Samuel an làthair an Tighearna, agus e na leanabh, air a chrioslachadh le èphod de lìon-aodach. Agus rinn a mhàthair dha còta beag, agus thug i da ionnsaigh e o bhliadhna gu bliadhna, nuair a chaidh i suas maille ra fear a dh’ìobradh na h‑ìobairt bhliadhnail. Chan eil neach air bith naomh mar an Tighearna; oir chan eil neach ann ach thu, agus chan eil carraig ann mar ar Dia-ne.
Seinnibh don Tighearna, gach uile thìr; foillsichibh o là gu là a shlàinte. Cuiribh a ghlòir an cèill am measg nan cinneach; a obraichean iongantach am measg nan uile shluagh:
Agus nuair a thug e comhairle don t‑sluagh, dh’òrdaich e luchd-seinn don Tighearna, daoine a mholadh maise na naomhachd, nuair a thigeadh iad a‑mach ron armailt, agus a theireadh, Thugaibh buidheachas don Tighearna, oir gu bràth mairidh a thròcair.
Cia mòr do mhaitheas, a thaisg thu dhaibhsan don eagal thu, a rinn thu dhaibhsan a dh’earbas asad, am fianais clann nan daoine!
Molaibh-se an Tighearna. Molaibh Dia na ionad naomh; molaibh e ann an speuran a chumhachd.
Oir mar a tha na nèamhan àrd os cionn na talmhainn, mar sin tha a thròcair mòr don taobh-san don eagal e.
Beannaich an Tighearna, O m’anam! A Thighearna mo Dhia, tha thusa ro‑mhòr; le urram agus mòralachd tha thusa air do sgeadachadh.
Molaibh an Tighearna. O thugaibh buidheachas don Tighearna, oir tha e math, oir gu bràth mairidh a thròcair.
O thugaibh buidheachas don Tighearna, oir tha e math, oir gu bràth mairidh a thròcair. Iadsan a shuidh ann an dorchadas agus ann an sgàil a’ bhàis, ceangailte ann an truaighe agus ann an iarann, A chionn gun do rinn iad ceannairc an aghaidh briathran Dhè, agus gun do rinn iad tàir air comhairle an Tì as àirde, Aig an do leagadh sìos an cridhe le anshocair; thuit iad, agus cha robh fear-cuideachaidh ann. An sin ghlaodh iad ris an Tighearna nan airc, agus as an teanntachdan shaor e iad. Thug e iad à dorchadas, agus à sgàil a’ bhàis, agus bhris e o chèile an cuibhreach. O gum moladh daoine an Tighearna airson a mhaitheis, agus airson a bheartan iongantach do chloinn nan daoine! Oir bhris e na geatachan umha, agus gheàrr e sìos na croinn iarainn. Bha amadain, airson an easaontais agus airson an euceartan, fo àmhghar. De gach biadh ghabh an anam gràin, agus thàinig iad dlùth do gheatachan bàis. An sin ghlaodh iad ris an Tighearna nan airc, agus as an teanntachdan shaor e iad. Mar seo abradh iadsan a shaoradh leis an Tighearna, a shaor e o làimh an nàmhaid;
Oir is mòr an Tighearna, agus ro‑airidh air cliù: agus is adhbhar eagail esan os cionn nan uile dhiathan:
Agus nuair a thàinig e am fagas, eadhon gu dol sìos Sliabh nan Crann-ola, thòisich mòr-chuideachd nan deisciobal uile ri gàirdeachas a dhèanamh, agus moladh a thoirt do Dhia le guth àrd, airson nan uile obraichean cumhachdach a chunnaic iad, Ag ràdh, Guma beannaichte an Rìgh a tha a’ teachd ann an ainm an Tighearna: sìth air nèamh, agus glòir anns na h‑àrdan.
Ach buidheachas do Dhia, a tha a’ toirt dhuinne na buadha, tre ar Tighearna Iosa Crìosd.
Seinnibh cliù don Tighearna a chòmhnaicheas ann an Sion; aithrisibh am measg nan cinneach a ghnìomharan.
Mar le smior agus le saill sàsaichear m’anam, agus le bilean aoibhneach molaidh mo bheul thu;
Beannaichte gu robh Dia, eadhon Athair ar Tighearna Iosa Crìosd, Athair nan tròcair, agus Dia na h‑uile chomhfhurtachd; A tha a’ toirt comhfhurtachd dhuinne nar n‑uile àmhghar, a‑chum sinn a bhith comasach air comhfhurtachd a thoirt dhaibhsan a tha ann an àmhghar sam bith, leis a’ chomhfhurtachd leis a bheil sinn fhèin a’ faotainn comhfhurtachd o Dhia.
Is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh air cliù e ann am baile ar Dè, ann an sliabh a naomhachd.
Ag ràdh, Cuiridh mi d’ainm an cèill dom bhràithrean, ann am meadhon na h‑eaglais seinnidh mi cliù dhut.
Tròcairean an Tighearna aithrisidh mi, agus cliù an Tighearna; a rèir gach nì a bhuilich an Tighearna oirnn, agus meud a mhaitheis do thaigh Israeil, a dheònaich e dhaibh a rèir a choibhneis, agus a rèir lìonmhorachd a thròcairean.
Tha sinn a’ toirt buidheachais do Dhia a‑ghnàth air ur son-se uile, a’ toirt iomraidh oirbh nar n‑ùrnaighean; A’ cuimhneachadh gun sgur obair ur creidimh, agus saothair ur gràidh, agus foighidinn ur dòchais nar Tighearna Iosa Crìosd, ann am fianais Dhè, agus ar n‑Athar;
Agus tha iad a’ seinn òran Mhaois, òglach Dhè, agus òran an Uain, ag ràdh, Is mòr, agus is iongantach d’obraichean, a Thighearna Dhè uile-chumhachdaich; is ceart agus is fìor do shlighean-sa, a Rìgh nan naomh. Cò air nach biodh eagal romhad, O Thighearna, agus nach tugadh glòir dod ainm? Oir tha thusa a‑mhàin naomh: oir thig na h‑uile chinnich, agus nì iad adhradh ann ad làthair; do bhrìgh gu bheil do bhreitheanais air an dèanamh follaiseach.
Molaidh na nèamhan d’iongantasan, a Thighearna; mar an ceudna d’fhìrinn ann an coitheanal nan naomh.
Molaidh uile rìghrean na talmhainn thu, a Thighearna, nuair a chluinneas iad briathran do bheòil; Agus seinnidh iad ann an slighean an Tighearna, oir is mòr glòir an Tighearna.
A‑nis uime sin, ar Dia-ne, tha sinn a’ toirt buidheachais dhut, agus a’ cliùthachadh d’ainm urramaich.
Guma beannaichte an Tighearna, Dia Israeil, o shìorraidheachd gu sìorraidheachd! Agus abradh an sluagh uile, Amen. Molaibh-se an Tighearna.
O seinnibh don Tighearna laoidh nuadh, oir rinn e nithean iongantach; dh’obraich a dheaslàmh agus a ghàirdean naomh slàinte dha.
Molaibh an Tighearna; molaibh ainm an Tighearna, molaibh-se, òglacha an Tighearna. A bhuail cinnich mhòra, agus a mharbh rìghrean mòra, Sihon rìgh nan Amorach, agus Og rìgh Bhasain, agus uile rìoghachdan Chanàain, Agus a thug am fearann mar oighreachd, mar oighreachd do Israel a shluagh. Mairidh d’ainm-sa, a Thighearna, gu bràth; do chuimhne, a Thighearna, o linn gu linn. Oir bheir an Tighearna breith air a shluagh, agus gabhaidh e aithreachas a‑thaobh a sheirbhiseach. Is airgead agus òr iodhalan nan cinneach, obair làmhan dhaoine. Tha beòil aca, ach cha labhair iad; sùilean aca, ach chan fhaic iad. Tha cluasan aca, ach cha chluinn iad; cha mhò a tha anail nam beul. Cosmhail riu fhèin tha iadsan a nì iad, gach neach a dh’earbas asda. A thaigh Israeil, beannaichibh an Tighearna; a thaigh Aaroin, beannaichibh an Tighearna. Sibhse a sheasas ann an taigh an Tighearna, ann an cùirtean taigh ar Dè,
Oir tha e sgrìobhte, Mar as beò mise, tha an Tighearna ag ràdh, lùbaidh gach glùn dhòmhsa, agus aidichidh gach teanga do Dhia.
Beannaichibh, O a shlòigh, ar Dia-ne, agus thugaibh air fuaim a mholaidh a bhith air a cluinntinn;
Anns an uair sin fhèin rinn Iosa gàirdeachas na spiorad, agus thubhairt e, Tha mi a’ toirt buidheachais dhut, O Athair, a Thighearna nèimh agus na talmhainn, airson gun d’fhalaich thu na nithean sin o dhaoine glice agus tuisgeach, agus gun d’fhoillsich thu iad do naoidheanan: seadh, Athair, oir is ann mar sin a bu toil leatsa.
A‑nis dhàsan don comas na h‑uile nithean a dhèanamh gu h‑anabarrach ro‑phailt, thar gach nì as urrainn sinne iarraidh no smaoineachadh, a rèir a’ chumhachd a tha ag obrachadh gu h‑èifeachdach annainn, Dhàsan gu robh glòir anns an eaglais tre Iosa Crìosd, air feadh gach uile linn, gu saoghal nan saoghal. Amen.
Oir is ann uaithesan, agus trìd-san, agus air a shon-san a tha na h‑uile nithean: dhàsan gu robh glòir gu sìorraidh. Amen.
Mar seo tillidh muinntir shaorte an Tighearna, agus thig iad gu Sion le iolaich; agus bidh aoibhneas bith-bhuan air an ceann; gheibh iad aoibhneas agus subhachas, agus teichidh mulad agus caoidh air falbh.
Ach dèanadh iadsan uile aoibhneas a chuireas an dòigh annad; gu bràth dèanadh iad iolach, a chionn gun dìon thu iad; agus dèanadh iadsan luath-ghaire annad, leis an ionmhainn d’ainm.
Agus aig na ceithir beò-chreutairean, aig gach aon dhiubh fa leth, bha sia sgiathan mun cuairt dha, agus bha iad làn de shùilean an taobh a‑staigh; agus cha do sguir iad a là no a dh’oidhche, ag ràdh, Naomh, naomh, naomh, an Tighearna Dia uile-chumhachdach, a bha, agus a tha, agus a bhitheas.
Brisibh a‑mach le gàirdeachas, dèanaibh ceòl le chèile, O fhàsaichean Ierusaleim; oir thug an Tighearna comhfhurtachd da shluagh, shaor e Ierusalem.
Ach sìor earbaidh mise, agus cuiridh mi rid chliù uile. Aithrisidh mo bheul d’fhìreantachd, air feadh an là do shlàinte, ged nach aithne dhomh an àireamh.
Oir tha na h‑uile nithean air ur son-se, a‑chum gum biodh an gràs a tha saoibhir, tre bhuidheachas mhòran, ro‑phailt a‑chum glòir Dhè.
Bi air d’àrdachadh os cionn nan nèamh, a Dhè; agus os cionn na talmhainn uile biodh do ghlòir.
A‑chum gun tugadh sibh a dh’aon inntinn, agus le aon bheul, glòir do Dhia, eadhon Athair an Tighearna Iosa Crìosd.
A Dhè, seinnidh mi dhut òran nuadh; air an t‑saltair, air inneal-ciùil nan deich teud, seinnidh mi moladh dhut.
Ach tha an uair a’ teachd, agus tha i a‑nis ann, anns an dèan am fìor luchd-adhraidh adhradh don Athair ann an spiorad agus ann am fìrinn: oir tha an t‑Athair ag iarraidh an leithidean seo de luchd-adhraidh.
Agus bha iad mar aon a’ dèanamh fuaim le trompaidean, agus a’ seinn, a thoirt air aon ghuth a bhith air a chluinntinn a mholadh agus a thoirt buidheachais don Tighearna. Ach nuair a thog iad suas an guth leis na trompaidean, agus na ciombalan, agus na h‑innealan-ciùil, agus a bha iad a’ moladh an Tighearna, a chionn gu bheil e math, a chionn gum mair a thròcair gu bràth; an sin lìonadh an taigh le neul, taigh an Tighearna. Agus cha b’urrainn na sagartan seasamh a fhrithealadh air sgàth an neòil: oir lìon glòir an Tighearna taigh Dhè.
Cha chluinnear nas mò fòirneart ann ad fhearann, sgrios agus milleadh ann ad chrìochan; ach their thu Slàinte mar ainm rid bhallachan, agus Moladh rid gheatachan.
Cia lìonmhor d’obraichean, a Thighearna! Ann an gliocas rinn thu iad gu lèir; tha an talamh làn led shaoibhreas.
Seinnibh-se don Tighearna; molaibh-se an Tighearna, oir shaor e anam a’ bhochd à làimh nan aingidh.
Agus a‑chum gun tugadh na Cinnich glòir do Dhia airson a thròcair: a rèir mar a tha e sgrìobhte, Air an adhbhar seo aidichidh mi thu am measg nan Cinneach, agus seinnidh mi ceòl dod ainm.
Beannaichte gu robh an Tighearna Dia Israeil gu saoghal nan saoghal. Agus thubhairt an sluagh uile, Amen, agus chliùthaich iad an Tighearna.
Oir cheannaicheadh le luach sibh: uime sin thugaibh glòir do Dhia le ur corp, agus le ur spiorad, as le Dia.
Cò as cosmhail riutsa am measg nan diathan, a Thighearna? Cò a tha cosmhail riut, glòrmhor ann an naomhachd, uamhasach ann am moladh, a’ dèanamh nithean iongantach?
Moladh iad sin ainm an Tighearna, oir tha a ainm-san a‑mhàin urramach, tha a ghlòir os cionn na talmhainn agus nan nèamh.
Guma beannaichte gu robh Dia agus Athair ar Tighearna Iosa Crìosd, neach a rèir a mhòr-thròcair a dh’ath-ghin sinne gu beò-dhòchas, tre aiseirigh Iosa Crìosd o na mairbh.
Molaibh-se an Tighearna; mol an Tighearna, O m’anam. Rìoghaichidh an Tighearna gu bràth, do Dhia-sa, a Shion, o linn gu linn. Molaibh-se an Tighearna. Molaidh mi an Tighearna an cian as beò mi; seinnidh mi cliù dom Dhia am feadh a bhios bith agam.