Kategorya
BERSIKULO BAHIN SA PAGSALIG
Higala, ang pagsalig sa Ginoo makahatag gyud nato og kaisog sa pag-atubang sa mga kalisdanan sa kinabuhi. Kitang tanan, di ba, nakaagi na gyud og mga pagsulay, gikan sa gagmay hangtod sa mga dagko ug bug-at nga problema.
Daghan ang mahadlok mosalig sa Ginoo kay basin maghuna-huna sila nga dili sila takos. "Ang sala magpahilayo nato sa gugma sa Ginoo," pero mas maayo siguro hunahunaon nga "Ang gugma sa Ginoo magpahilayo nato sa sala." Busa, duol ta Kaniya ug salig ta.
Tingali maghuna-huna ta nga pagkahuman nato og sunod kang Jesus, nahuman na ang tanan. Oo, sa usa ka bahin, tinuod kana. Nasulbad na ang labing importante: ang atong kinabuhing dayon uban ni Jesus! Apan samtang ania pa kita dinhi sa kalibutan, daghan pa gihapon kitag mga pagsulay nga atubangon.
Kon makig-istorya ta sa Ginoo kada adlaw, mobati gyud ta og kalinaw sa atong kasingkasing. Isalig nato Kaniya ang atong mga problema. Ang pagsalig sa Ginoo dili magpasabot nga dili na ta makasinati og kalisud. Apan, motabang kini nato nga malig-on ang atong pagtuo ug atubangon ang tanan nga may kaisog.
Kon mosalig ta sa Ginoo, masayod ta nga dili Niya ta pasagdan ug dili Niya ta hatagan og pagsulay nga dili nato kaya. Salig lang sa Ginoo ug mobati ka og kalinaw. Daghan ka makabasa nga mga bersikulo sa Biblia nga makapalig-on sa imong pagtuo sa Ginoo.
Si Jesus mitubag kanila, “Ako mao ang pan sa kinabuhi. Siya nga moari kanako dili gutomon, ug siya nga motuo kanako dili gayod uhawon.
Apan alang kanako, ako motutok sa Ginoo, ako maghulat sa Dios sa akong kaluwasan; ang akong Dios magpatalinghog kanako.
Ug mao kini ang kinabuhing dayon, nga sila nakaila kanimo nga mao lamang ang tinuod nga Dios ug kang Jesu-Cristo nga imong gipadala.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
diha sa paglaom sa kinabuhing dayon, nga sa wala pa ang walay kataposang kapanahonan gisaad sa Dios nga dili mamakak
Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.
Pinaagi sa mga buhat nga makalilisang, ikaw magtubag kanamo uban ang pagluwas, O Dios sa among kaluwasan, nga mao ang paglaom sa tanang kinatumyan sa yuta, ug sa layong kadagatan;
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
May paglaom ako diha sa Dios ug kini giangkon usab nila, nga adunay pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili matarong.
aron kita himoong matarong pinaagi sa iyang grasya ug mahimong mga manununod diha sa paglaom sa kinabuhing dayon.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
Ang motuo sa Anak may kinabuhi nga dayon; apan ang dili motuman sa Anak dili makakaplag sa kinabuhi, hinuon ang kapungot sa Dios magpabilin diha kaniya.
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
“Ang Ginoo mao ang akong bahin,” nag-ingon ang akong kalag, “busa maglaom ako diha kaniya.”
tungod sa paglaom nga gikatagana alang kaninyo didto sa langit. Nadungog kini ninyo kaniadto pinaagi sa pulong sa kamatuoran sa Maayong Balita
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang nagtuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya
ug ang tanan nga buhi ug nagtuo kanako dili na gayod mamatay. Motuo ba ikaw niini?”
Pabilin kamo diha sa gugma sa Dios, samtang magpaabot kamo nga maikagon gayod sa kaluoy sa atong Ginoong Jesu-Cristo ngadto sa kinabuhing dayon.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Ang daotan mapukan tungod sa iyang buhat nga daotan, apan ang matarong makakita ug dalangpanan pinaagi sa iyang kaligdong.
apan si bisan kinsa nga moinom sa tubig nga akong ihatag kaniya dili na gayod uhawon hangtod sa kahangtoran kay ang tubig nga akong ihatag kaniya mahimo diha sa sulod niya nga usa ka tubod sa tubig nga mobul-og ngadto sa kinabuhing dayon.”
O ikaw nga paglaom sa Israel, ang manluluwas niini panahon sa kasamok, ngano nga nahisama man ikaw sa usa ka dumuduong sa yuta, sama sa usa ka magpapanaw nga magpalabay lamang sa kagabhion?
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.
kay gihatagan man nimo siya ug kagahom ibabaw sa tanang katawhan aron sa paghatag ug kinabuhing dayon ngadto sa tanan nga imong gikatugyan kaniya.
aron nga kon ang sala naghari pinaagi sa kamatayon, ang grasya usab maghari pinaagi sa katarong ngadto sa kinabuhing dayon pinaagi kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo.
Apan karon nga gipalingkawas na kamo gikan sa sala ug nahimo nang mga ulipon sa Dios, ang bunga nga inyong nakuha mao ang pagkabalaan ug ang sangpotan niini mao ang kinabuhing dayon.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Ug ang kalibotan mahanaw ug ang pangibog niini apan siya nga nagtuman sa kabubut-on sa Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Ug daghan kanila nga nangatulog sa abog sa yuta ang makamata, ang uban ngadto sa walay kataposang kinabuhi ug ang uban ngadto sa kaulawan ug sa walay kataposang pagtamay.
Ang mokaon sa akong unod ug moinom sa akong dugo adunay kinabuhi nga dayon ug banhawon nako siya sa kataposan nga adlaw.
Ang kawatan moanhi aron lamang sa pagpangawat ug sa pagpatay ug sa paglaglag. Ako mianhi aron sila makabaton ug kinabuhi ug magbaton niini sa madagayaon gayod.
Ang mangita sa iyang kinabuhi mawad-an niini, apan ang mawad-an sa iyang kinabuhi tungod kanako, makakaplag hinuon niini.
Si Jesus mitubag ug miingon kaniya, “Kon ang usa ka tawo nahigugma kanako, siya magtuman sa akong pulong, ug ang akong Amahan mahigugma kaniya ug moanha kami kaniya ug kami mopuyo uban kaniya.
Si Simon Pedro mitubag kaniya, “Ginoo, kang kinsa man kami moadto? Anaa kanimo ang mga pulong sa kinabuhing dayon.
Busa sa tanang panahon siya makaluwas sa mga moduol sa Dios pinaagi kaniya, kay buhi man siya sa kanunay aron sa pagpangamuyo alang kanila.
Ug walay kaluwasan diha kang bisan kinsa pa kay walay laing ngalan ubos sa langit nga gihatag ngadto sa mga tawo, nga pinaagi niini kita kinahanglang maluwas.”
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Kamo nagsusi sa Kasulatan kay naghunahuna man kamo nga pinaagi niini makaplagan ninyo ang kinabuhing dayon, hinuon mao kini ang nagpamatuod mahitungod kanako,
tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Ug si Jesus mitubag kaniya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw, nga karong adlawa adto ikaw sa Paraiso uban kanako.”
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.
Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo,
tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Apan kini akong nahinumdoman busa aduna akoy paglaom:
Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos;
bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Mihukom ang Dios sa pagpaila ngadto kanila unsa ka dako sa himaya sa maong misteryo alang sa mga Gentil, nga si Cristo nga mao ang paglaom sa himaya anaa kaninyo.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Ako nagtuo nga akong makita ang kaayo sa Ginoo dinhi sa yuta sa mga buhi!
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Kay diha sa maong paglaom naluwas kita. Apan ang paglaom nga makita dili paglaom, kay kinsa bay naglaom alang sa butang nga iyang nakita?
Apan kon maglaom kita alang sa butang nga wala makita, magpaabot kita niini uban sa pagpailob.
Nakigbisog na ako sa maayong pakigbisog, natapos ko na ang lumba, gituman nako ang pagtuo.
Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
Apan ingon nga kita iya man sa adlaw, magmaugdang kita ug magsul-ob kita sa taming sa dughan nga mao ang pagtuo ug paghigugma, ug sa helmet nga mao ang paglaom sa kaluwasan.
Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon.
O Israel, laom diha sa Ginoo! Kay diha sa Ginoo adunay gugmang walay paglubad, ug diha kaniya anaa ang madagayaong paglukat.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
apan si Cristo ingon nga Anak matinumanon sa pagdumala sa balay niya. Ug kita mao ang iyang balay kon huptan nato pag-ayo ang atong pagsalig sa garbo sa atong paglaom.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw.
Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban.
Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay!
Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako.
Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako.
Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot!
Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!”
Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!”
Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios!
Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.
Siya ang nagluwas kanamo gikan sa dakong hulga sa kamatayon magpadayon pagluwas kanamo. Kaniya naglaom kami nga siya moluwas kanamo pag-usab.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.