Kategorya
BERSIKULO PARA SA ESPESYAL NGA MGA HITABO
Nagapasalamat ta sa Ginoo sa matag panghitabo o espesyal nga adlaw nga atong nasinati. Mga adlaw kini sa kalipay ug pagsaulog. Nalipay ang Ginoo kon magkinabuhi kita nga malinawon ug malipayon. Dayega ang Ginoo niining mga adlawa ug ayaw kalimti nga Siya ang naghatag kanato niining mga espesyal nga higayon.
Salmo 30:11-12 Gihimo niya ang akong pagbangotan nga sayaw; gihubo niya ang akong sako ug gibistihan ako ug kalipay, aron ako magaawit ug mga pagdayeg kanimo ug dili mohilom. Oh Ginoo nga akong Dios, magapasalamat ako kanimo hangtod sa kahangturan! Daghan pa kaayong mga bersikulo sa Bibliya mahitungod sa mga espesyal nga okasyon ug ania ang pipila niini.
“Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan?
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
Ug ang mga panon sa katawhan nga nag-una ug nagsunod kaniya naninggit nga nag-ingon, “Hosanna, sa Anak ni David! Dalaygon ang mianhi sa ngalan sa Ginoo! Hosanna sa kahitas-an!”
‘O, Ginoong Dios, ikaw nagsugod sa pagpakita sa imong pagkadako ug sa imong gamhanang kamot ngadto sa imong ulipon, kay unsa ba nga dios ang anaa sa langit o anaa sa yuta nga makabuhat nianang mga buhat ug gamhanang mga buhat sama kanimo?
Sa nagkaduol na siya diha sa lugsonganan sa Bungtod sa mga Olibo, ang tibuok pundok sa mga tinun-an misugod sa paglipay sa pagdayeg sa Dios uban sa kusog nga tingog tungod sa tanang gamhanang buhat nga nakita nila.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Ug gikan sa trono miabot ang usa ka tingog nga nagsinggit, “Dayega ninyo ang atong Dios, kamong tanan nga iyang mga ulipon, kamo nga may kahadlok kaniya, mga dili inila ug mga bantogan.”
Tungod niini gidayeg ni David ang Ginoo sa atubangan sa tibuok katilingban ug si David miingon, “Dalaygon ikaw, O Ginoo, ang Dios ni Israel nga among amahan, hangtod sa kahangtoran.
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Dios diha sa iyang balaang puluy-anan; dayega siya diha sa iyang gamhanang kalangitan!
Dayga siya tungod sa iyang mga buhat nga gamhanan; dayega siya sumala sa hilabihan niyang pagkagamhanan!
Dayega siya uban sa tingog sa trumpeta; dayega siya uban sa lira ug alpa!
Dayega siya uban sa tambor ug pagsayaw; dayega siya uban ang mga tulunggon nga may kuwerdas ug sa plawta!
Dayega siya uban sa mga piyangpiyang nga magtunog; dayega siya uban sa lanog nga mga piyangpiyang!
Ang tanan nga nagginhawa, padayega sa Ginoo! Dayega ang Ginoo!
Ug ang mga tigbantay sa karnero namauli nga naghimaya ug nagdayeg sa Dios tungod sa tanan nga ilang nadungog ug nakita sumala sa gisugilon kanila.
Nganha kanimo, O Dios sa akong mga katigulangan, ako nagpasalamat ug nagdayeg kay ikaw naghatag kanako ug kaalam ug kalig-on ug nagpadayag kanako sa among gipangayo kanimo, kay imong gipadayag kanamo ang butang mahitungod sa hari.”
Pag-awit ngadto sa Ginoo; dayega ang Ginoo! Kay iyang giluwas ang kinabuhi sa kabos gikan sa kamot sa mga tigbuhat ug daotan.
“Walay laing balaan sama sa Ginoo, walay lain gawas kanimo; walay laing bato sama sa atong Dios.
Unya gidayeg ni Ezra ang Ginoo, ang gamhanang Dios, ug ang tibuok katawhan mitubag, “Amen, Amen,” binayaw ang ilang mga kamot ug ilang giduko ang ilang mga ulo ug gisimba ang Ginoo nga ang ilang mga nawong nag-atubang sa yuta.
Ug nagsamkon siya pag-usab, ug nanganak siya ug usa ka batang lalaki, ug miingon, “Karon magdayeg ako sa Ginoo.” Tungod niini, gitawag niya ang iyang ngalan ug Juda. Unya mihunong siya sa pagpanganak.
Busa ikaw gamhanan gayod, O Ginoong Dios, kay walay sama kanimo o adunay laing Dios gawas kanimo, sumala sa tanan nga among nadungog sa among mga dalunggan.
Unya ang tinago gipadayag kang Daniel pinaagi sa usa ka panan-awon sa pagkagabii. Unya gidayeg ni Daniel ang Dios sa langit.
Ako si Yahweh, mao kana ang akong ngalan; ang akong himaya dili nako ihatag sa uban o ang akong pagdayeg ngadto sa mga kinulit nga mga larawan.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
Dayega ang Ginoo uban sa lira; pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto kaniya uban sa alpa nga may napulo ka kwerdas!
Panghugyaw kamo nga malipayon ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta!
Alagari ang Ginoo uban ang kalipay; duol kamo sa iyang atubangan uban ang pag-awit!
Ilha ninyo nga ang Ginoong Dios. Siya mao ang nagbuhat kanato, ug kita iya; kita iyang katawhan, ang mga karnero sa iyang sibsibanan.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Kay ang Ginoo maayo; ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, ug ang iyang pagkamatinumanon ngadto sa tanang kaliwatan.
gikugos kini ni Simeon diha sa iyang mga bukton ug nagdayeg siya sa Dios ug miingon,
“Karon Ginoo, itugot nga ang imong ulipon mobiya nga malinawon, sumala sa imong pulong,
Ang tanan nangadto aron sa pagpalista, ang matag usa ngadto sa iyang kaugalingong lungsod.
kay ang akong mga mata nakakita na sa kaluwasan gikan kanimo,
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
Duol kamo, O mga anak, pamati kamo kanako, tudloan ko kamo sa pagkahadlok sa Ginoo.
Kinsa bang tawhana nga nangandoy ug kinabuhi, ug nahigugma sa daghang mga adlaw, aron makapahimulos siya sa maayo?
Bantayi ang imong dila gikan sa daotan, ug ang imong ngabil gikan sa pagsulti ug limbong.
Palayo gikan sa daotan, ug buhata ang maayo; pangitaa ang pakigdait ug sunda kini.
Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw.
Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Ang akong kalag nagpasigarbo diha sa Ginoo; papamatia ang mga mapaubsanon ug mangalipay sila.
Siya nagbantay sa tanan niyang mga bukog; walay usa niini nga mabali.
Ang kadaotan mopatay sa daotan, ug kadtong nagdumot sa tawong matarong silotan.
Ang Ginoo nagluwas sa kalag sa iyang mga sulugoon; walay bisan usa niadtong modangop kaniya nga hukman sa silot.
O dayega ang Ginoo uban kanako, ug maghiusa kita sa pagbayaw sa iyang ngalan!
Unya ang mga Levihanon, si Jesua, si Kadmiel, si Bani, si Hasabnias, si Serebias, si Hodaias, si Sebanias ug si Petahias miingon, “Panindog kamo ug dayega ninyo ang Ginoo nga inyong Dios sukad sa walay kataposan hangtod sa walay kataposan. Dalaygon ang imong mahimayaong ngalan nga gipasidunggan labaw sa tanang panalangin ug pagdayeg.”
Ug sila misimba kaniya ug namalik sa Jerusalem sa dakong kalipay,
ug kanunay silang didto sa templo nagdayeg sa Dios.
O dali kamo, magsimba ug mangyukbo kita; mangluhod kita sa atubangan sa Ginoo nga atong Magbubuhat!
Dayegon ko ikaw, akong Dios ug Hari, ug dayegon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo!
Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom
aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod.
Ang mga mata sa tanan nagtan-aw kanimo; ug ikaw naghatag kanila sa ilang pagkaon sa tukmang panahon.
Imong gibukhad ang imong kamot, imong gitagbaw ang tinguha sa tanang butang nga buhi.
Ang Ginoo matarong sa tanan niyang mga paagi, ug maayo sa tanan niyang mga buhat.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila.
Matag adlaw magdayeg ako kanimo, ug magdayeg sa imong ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Ang Ginoo manalipod sa tanan nga nahigugma kaniya apan ang tanang mga daotan iyang laglagon.
Ang akong baba magsulti sa pagdayeg sa Ginoo, ug ipagdayeg sa tanan nga unod ang iyang balaan nga ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon, ug ang iyang pagkagamhanan dili gayod matukib.
Kinahanglan nga mag-alagad kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug ako magpanalangin sa inyong pan ug sa inyong tubig ug kuhaon nako ang sakit gikan kaninyo.
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Ug sa kalit dihay usa ka kusog nga linog, nga tungod niana natay-og ang mga patukoranan sa bilanggoan ug dihadiha naabli ang tanang pultahan ug natangtang ang mga kadena sa matag usa.
Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo.
Bisan ug ang kahoyng igera dili mamulak, o walay bunga ang kaparasan, ang abot sa olibo makawang ug ang kaumahan dili mohatag ug pagkaon, ang mga karnero puohon gikan sa mga toril, ug wala nay kahayopan sulod sa mga kamalig,
apan bisan pa niana maglipay ako diha sa Ginoo, magmalipayon ako diha sa Dios sa akong kaluwasan.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit; pag-awit alang sa Ginoo, tibuok nga yuta!
Isugilon taliwala sa mga nasod, “Ang Ginoo naghari! Ang kalibotan natukod, dili gayod kini matarog; hukman niya ang mga katawhan diha sa kaangayan.”
Palipaya ang kalangitan, ug pamayaa ang yuta; padahunoga ang dagat, ug ang tanan nga nakapuno niini;
pahugyawa ang kapatagan ug ang tanan nga anaa niini! Unya ang tanang mga kahoy sa lasang mag-awit sa kalipay
sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran.
Pag-awit ngadto sa Ginoo, dayega ang iyang ngalan; isugilon ang iyang pagluwas matag adlaw.
Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan!
Kay gamhanan ang Ginoo, ug takos sa labing dako nga pagdayeg, siya angay nga kahadlokan ibabaw sa tanang mga dios.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan!
Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.”
Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan.
Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo man; kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran!
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!
Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan.
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan;
kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Dayega ang Ginoo. Dayega ninyo ang ngalan sa Ginoo, paghatag ug pagdayeg, O mga alagad sa Ginoo,
nga milaglag sa daghang mga nasod, ug mipatay sa mga gamhanang hari,
kang Sihon, nga hari sa mga Amorihanon, ug kang Og nga hari sa Basan, ug sa tanang mga gingharian sa Canaan,
ug naghatag sa ilang yuta ingon nga usa ka panulondon, panulondon ngadto sa iyang katawhan nga Israel.
Ang imong ngalan, O Ginoo, molungtad hangtod sa kahangtoran, ang imong kabantog, O Ginoo, sa tanang mga kaliwatan.
Kay ang Ginoo manalipod sa iyang katawhan, ug kaluy-an niya ang iyang mga alagad.
Ang mga diosdios sa kanasoran mga plata ug bulawan, buhat sa mga kamot sa mga tawo.
Sila adunay mga baba, apan dili sila makasulti; sila adunay mga mata, apan dili sila makakita;
sila adunay mga dalunggan, apan dili makadungog, walay gininhawa sa ilang mga baba.
Mahisama unta kanila ang mga nagbuhat kanila— ang matag usa nga mosalig kanila!
O panimalay sa Israel, dayega ang Ginoo! O panimalay ni Aaron, dayega ang Ginoo!
kamo nga nagtindog diha sa balay sa Ginoo, diha sa mga hawanan sa balay sa atong Dios!
O panimalay ni Levi, dayega ang Ginoo! Kamo nga may kahadlok sa Ginoo, dayega ang Ginoo!
Dalaygon ang Ginoo gikan sa Zion, siya nga nagpuyo sa Jerusalem! Dayega ang Ginoo!
Dayega ang Ginoo, kay ang Ginoo maayo; awiti ang iyang ngalan kay siya maluluy-on!
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
Pamayaa si Israel diha sa iyang Magbubuhat, palipaya ang mga anak sa Zion diha sa ilang Hari.
Ipadayeg kanila ang iyang ngalan uban sa pagsayaw, mag-awit kaniya pinaagi sa gagmay nga tambor ug sa alpa!
Pag-awit sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon ang iyang kaluwasan matag adlaw.
Ipadayag ang iyang himaya ngadto sa kanasoran, ang iyang katingalahan nga mga buhat ngadto sa tanang katawhan!
Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios.
Ug sila miingon kaniya, “Nakabati ka ba sa ilang giingon?” Ug si Jesus miingon, “Oo, ug wala ba kamo makabasa niini, ‘Gikan sa baba sa mga gagmayng bata ug sa mga masuso gihingpit nimo ang pagdayeg’?”
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta;
Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan.
Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak;
ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya.
Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad,
kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan.
Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah
Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako.
Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila.
Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog.
Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo.
awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!
ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”;
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
Kay siya nga manimalos tungod sa dugo mahinumdom kanila; siya dili malimot sa pagtuaw sa mga sinakit.
Kaluy-i ako, O Ginoo! Tan-awa ang akong kalisdanan gikan kanila nga nagdumot kanako, O ikaw nga nagtuboy kanako gikan sa mga ganghaan sa kamatayon,
aron ipahayag nako ang tanan nga pagdayeg kanimo, diha sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Zion, ako maglipay diha sa imong pagluwas.
Ang mga nasod nangahulog sa gahong nga ilang gibuhat; sa pukot nga ilang gitagoan, nagapos ang ilang kaugalingong tiil.
Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah
Ang mga daotan mangadto sa Sheol, ang tanang nasod nga nalimot sa Dios.
Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon.
Tindog, O Ginoo! Ayaw itugot nga ang tawo modaog; pahukmi ang mga nasod sa imong atubangan!
Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!”
O Ginoo nga among Ginoo, pagkahalangdon sa imong ngalan diha sa tibuok nga yuta! Gibutang nimo ang imong himaya sa ibabaw sa kalangitan.
Pag-awit kamo sa Dios, pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa iyang ngalan; pasidunggi ninyo siya nga moagi ibabaw sa mga panganod; Yahweh ang iyang ngalan, pagmaya kamo sa atubangan niya!
Mag-awit ako ngadto sa Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg;
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo!
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
Busa dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako; magbayaw ako sa akong mga kamot ug magtawag sa imong ngalan.
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
Unya magpasalamat ako kanimo diha sa dako nga katilingban; dayegon ko ikaw taliwala sa daghang katawhan.
Dayega ninyo ang atong Dios, O mga katawhan, himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya,
nga mao ang nagkupot kanato uban sa mga buhi, ug dili motugot nga ang atong mga tiil madakin-as.
Diha kanimo nagsalig ako gikan sa akong pagkatawo; ikaw mao ang nagkuha kanako gikan sa taguangkan sa akong inahan. Ang akong pagdayeg magpadayon nga alang kanimo.
Dili namo kini itago gikan sa ilang mga anak, apan isugilon ngadto sa kaliwatan nga umaabot ang mga dalaygong buhat sa Ginoo, ug ang iyang gahom, ug ang mga katingalahang buhat nga iyang gihimo.
Dayega ang Ginoo! O pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran!
Dayega ang Ginoo! Dayega ninyo, O mga alagad sa Ginoo, Dayega ang ngalan sa Ginoo!
Dalaygon ang ngalan sa Ginoo sukad karon hangtod sa kahangtoran!
Gikan sa pagsilang sa adlaw ngadto sa pagsalop niini, dayegon ang ngalan sa Ginoo!
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Padayega ang mga matinumanon diha sa himaya; paawita sila sa kalipay diha sa ilang mga higdaanan.
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
Simbaha ang Ginoo diha sa balaan nga katahom; pagkurog sa atubangan niya, tibuok nga yuta!