122 ကျမ်းစာထဲက မာနဝါဒအကြောင်း အခန်းငယ်များ

မာနကြီးတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမဆို ကြုံဖူးကြတဲ့အရာပါ။ အသက်၊ ကျားမ၊ အဆင့်အတန်း မခွဲခြားဘူး။ သမ္မာကျမ်းစာမှာလည်း မာနရဲ့အန္တရာယ်ကို သတိပြုဖို့၊ နားလည်ဖို့ တိုက်တွန်းထားတာတွေ အများကြီးပါပဲ။

ဒီလိုပြောရင်းနဲ့ ပညာရှိရှောလမုန်ရဲ့ ဒေသနာစကားကျမ်းကို သတိရမိတယ်။ လောကဓံတရားတွေ ဘယ်လောက်မြန်မြန် ပြောင်းလွယ်သလဲ၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ၊ ဂုဏ်ဒြပ်တွေ စုဆောင်းတာ ဘယ်လောက် အနှစ်မရှိသလဲ ဆိုတာကို သူပြောပြခဲ့တယ်။ ဘုရားသခင်မှာပဲ မှီခိုအားထားဖို့၊ မျှော်လင့်ချက်ထားဖို့ သူတိုက်တွန်းခဲ့တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ၊ အောင်မြင်မှုတွေက ခဏတာပဲ။ ထာဝရဘုံမှာ ဘာတန်ဖိုးမှ မရှိတော့ဘူးလေ။

ဒီအတိုင်းပဲ ဓမ္မသစ်ကျမ်းမှာလည်း ယေရှုက ထာဝရတည်တံ့တဲ့အရာတွေကို အလေးထားဖို့၊ လူတွေရဲ့ ချီးကျူးဂုဏ်ပြုမှုကို မမက်မောဖို့ သွန်သင်ခဲ့တယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်ကတစ်ဆင့် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ တကယ့်ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ဘဝကို နေထိုင်နိုင်အောင် လမ်းညွှန်ပေးတယ်။ အဲဒီအဓိပ္ပာယ်ဆိုတဲ့ လမ်းကြောင်းက ဘုရားသခင်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့အိမ်နီးချင်းကို ချစ်တာပါပဲ။

မာနက ကျွန်တော်တို့ကို နှိမ့်ချမှုကနေ ဝေးကွာစေတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချီးမြှောက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ တခြားသူတွေအပေါ် ထားတဲ့မေတ္တာတရားနဲ့ ဘုရားသခင်ရဲ့ ဆန္ဒကို မေ့လျော့သွားစေတယ်။

အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ချည်း နှီး ဟစ် သံ ကို နား ညောင်း၍ အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ သည် မှန် လျှင်၊

အ သို့ ဆို သော် ဤ လော က၌ ဖြစ် တတ် သ မျှ တည်း ဟူ သော ရုပ် ခ န္ဓာ့တပ် မက် ခြင်း၊ မျက် စိ တပ် မက် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ဝင့် ဝါ ခြင်း များ သည် အ ဘ ခ မည်း တော် နှင့် မ စပ် ဆိုင်။ လော က နှင့် သာ စပ် ဆိုင်၏။

ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ရ သော စီး ပွား ချမ်း သာ သည်၊ ကုန် ခမ်း လွယ်၏။ လုပ် ကိုင် ဆည်း ပူး သော သူ မူ ကား၊ တိုး ပွား လိမ့် မည်။

ဖွယ် ရာ ခြင်း သည်၊ လှည့် စား၍၊ အ ဆင်း လှ ခြင်း လည်း၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော မိန်း မ မူ ကား၊ ချီး မွမ်း ခံ ရ လိမ့် မည်။

ငွေ ကို ခုံ မင် သော သူ သည်၊ ငွေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကို ခုံ မင် သော သူ လည်း၊ စည်း စိမ် ဥ စ္စာ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ တင်း မ တိမ်၊ ဤ အ ချင်း အ ရာ ကား၊ အ န တ္တ ဖြစ်၏။

၎င်း ပြင်၊ ပျို ရွယ် ခြင်း နှင့် အင် အား ရှိ ခြင်း များ သည် အ န တ္တ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ စိတ် နှ လုံး မှ ပူ ဆွေး ခြင်း၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ မှ နာ ကျင် ခြင်း အ ကြောင်း ကို၊ ပယ် ရှား လော့။

အ န တ္တ နှင့် မု သာ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး ခြင်း၊ ပေါ များ ခြင်း ကို လည်း၊ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လို အပ် သော အ စာ ကို သာ သ နား တော် မူ ပါ။

ပိုး မွှား ချေး​ ညှော် စား လျက် သူ ခိုး ထွင်း ဖောက် ခိုး ယူ တတ် ရာ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဘ ဏ္ဍာ များ ကို သို မှီး၍ မ ထား ကြ နှင့်။

ထို့ ကြောင့် သင် လှူ ဒါန်း သော အ ခါ လူ တို့ ထံ မှ ဂုဏ် ပ ကာ သ န ရ ခြင်း ငှာ ဓ မ္မာ ရုံ များ၊ လမ်း များ တွင် သီ လ ကြောင် တို့ တီး မှုတ် လေ့ ရှိ ကြ သည့် နည်း တူ သင့် ရှေ့ မ တီး မ မှုတ် စေ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ လှူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ၊ ငါ အ မှန် ဆို၏။

ပို့ မွှား ချေး ညှော် စား ခြင်း၊ သူ ခိုး ထွင်း ဖောက် ခိုး ယူ ခြင်း ကင်း ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် သာ သို မှီး၍ ထား ကြ လော့။

အ သို့ ဆို သော် သင့် ဘ ဏ္ဍာ ရှိ ရာ အ ရပ် သို့ သင့် စိတ် စွဲ ရောက် လိမ့် မည်။

ထို့ နောက်၊ လိ မ္မာ မှု ရှိ သ မျှ မှ စ၍၊ လုပ် ကိုင် သ မျှ အ မှု များ ကြောင့်၊ လူ အ ချင်း ချင်း ငြူ စူ ဖက် ပြိုင် ခြင်း ဖြစ် လာ သည် ကို ငါ သိ မြင်၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။

သင် တို့၌ ဦး ဆံ ကျစ် ခြင်း ရွှေ ဆင် ခြင်း အ ဝတ် ကောင်း ဝတ် ခြင်း ဟူ သော အ ပြင် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ

ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ ရ တ နာ မြတ် ဖြစ် လျက် မ ပျက် စီး နိုင် သော နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ ခြင်း သ ဘော နှင့် ပုန်း ကွယ် သူ တည်း ဟူ သော စိတ် နှ လုံး ကို ဆင် ယင် ကြ လော့။

အ ချင်း လူ သား တို့၊ ငါ့ ဘုန်း အ သ ရေ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် ရှုတ် ချ ကြ မည် နည်း။ မည် မျှ ကြာ အောင် အ န တ္တ ကို နှစ် သက်၍ မု သာ ကို လိုက် စား ကြ မည် နည်း။

အ ကျွန်ုပ် သည်၊ မု သာ အ န တ္တ ကို ဂ ရု ပြု သူ တို့ အား မုန်း ထား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား ပါ ၏။

အ သိ ဉာဏ် ကင်း သော မိန်း မ၏ အ ဆင်း လှ ခြင်း သည်၊ ဝက် ၌ ဆင် ယင် သော ရွှေ နှာ ကွင်း နှင့် တူ၏။

ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို စွန့် ပစ် ခြင်း၊ အ လ ဟဿ ဖြစ် လျက် အ လ ဟဿ လိုက် ခြင်း၊ ထို နည်း တူ မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ ခဲ့ သော ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ နောက် လိုက် လျှောက် ခြင်း၊

ကိုယ် ကို ရွံ ရှာ သ ဖြင့်၊ ရှင် လျက် အ စဉ် မ နေ လို။ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် တာ သည်၊ တစ် ရှု တစ် ရှိုက် သာ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ရှိ ပါ လေ စေ။

အ ကျွန်ုပ်၏ နေ့ ရက် တာ ကို၊ တစ် မိုက် ခန့် မျှ သာ ကမ်း သတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ရှေ့ တော် တွင် အ သက် တာ သည်၊ အ ရေး ယူ ဖွယ် မ ဟုတ် ပါ။ လူ ဟူ သ မျှ တို့ မှာ၊ တည် တံ့ လျက် ပင်၊ အ ခိုး အ ငွေ့ သက် သက် မု ချ ဖြစ် ပါ၏။

လူ သည် တစ် လော က လုံး အ ပိုင် ရ၍ အ သက် ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ကိုယ် အ သက် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် လဲ လှယ် မည် နည်း။

ကိုယ် ကို မှောက် မှား စေ လျက်၊ အ န တ္တ၌ မ ကိုး စား စေ နှင့်။ အ န န္တ အ ကျိုး ဆက် ကို ခံ ရ လ တ္တံ့။

မ တ ရား မှု အ တွက် ကြောင့် ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် တော် မူ သော အ ခါ၊ လူ၏ တင့် တယ် ခြင်း ကို ပိုး စား သ ကဲ့ သို့ ပျောက် လွင့် စေ တော် မူ ပါ၏။ လူ ဟူ သ မျှ တို့ မှာ၊ အ ခိုး အ ငွေ့ သက် သက် မု ချ ဖြစ် ပါ၏။

မု ချ အား ဖြင့် ရောင့် ရဲ ခြင်း ရှိ လျှင် ဘု ရား ကြည် ညို ဝတ်၌ ကြီး စွာ သော အ ကျိုး စီး ပွား ရှိ ၏။

ငါ တို့ သည် ဤ လော က ထဲ သို့ မည် သည် ကို မျှ ဆောင် ယူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ မည် သည် ကို မျှ ယူ၍ မ သွား နိုင်။

လူ ယုတ် တို့ သည် အ ခိုး အ ငွေ့၊ လူ မြတ် တို့ သည် မု သာ မျှ သာ ဖြစ် ကြ၏။ အ ခိုး အ ငွေ့ ဖြစ် လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး ပင်၊ ချိန် ခွင် ၌ ပေါ လော နေ ၏။

ကိုယ့် နှုတ် မ ဟုတ်၊ သူ တစ် ပါး သည်၊ သင့် ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။ ကိုယ့် နှုတ် ခမ်း မ ဟုတ်။ သူ စိမ်း လည်း၊ သင့် ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။

သူ တို့ ရက် တာ ကို တစ် ရှူ တစ် ရှိုက်၊ နှစ် တာ ကို အ လန့် တ ကြား ပြတ် စေ တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ပ ညာ ရှိ သည် ပ ညာ ကြောင့်လည်း‌ ကောင်း၊ စွမ်း ရည် ရှိ သူ သည် စွမ်း ရည် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ကြွယ် ဝ သူ သည် ကြွယ် ဝ ခြင်း ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ် ကို ဂုဏ် မ တင် ရ။

ဂုဏ် တင် လို သူ ကား၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ တ ရား စောင့် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း များ ကို မွေ့ လျော်၍ မြေ ကြီး ပေါ်၌ စီ ရင် တော် မူ သော၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို နား လည် သိ ကျွမ်း ခြင်း ကြောင့် သာ ဂုဏ် တင် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

လူ တို့ အ ကြံ အ စည် များ သည် အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် တော် မူ၏။

အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် သော အ ရာ များ ကို မျက် မှောက် မ ပြု စေ ဘဲ၊ နည်း လမ်း တော် များ ၌ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။

ထို ကာ လ၊ လူ ယုတ် တို့ သည် မော် သော မျက် နှာ နှိမ့် ချ ခြင်း၊ လူ မြတ် တို့ လည်း မာ န ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လျက်။ ထာ ဝ ရ ဘုရား သာ မြင့် မြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။

လူ သည် အ ခိုး အ ငွေ့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရက် တာ လည်း ပြေး သွား ရာ အ ရိပ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ တူ ပါ ၏။

လူ ပ ရိ သတ် အား လည်း ခပ် သိမ်း သော တပ် မက် ခြင်း မှ ကိုယ် ကို သ တိ နှင့် ကွယ် ကာ ကြ လော့။ ပ စ္စည်း များ ပြား ခြင်း၌ လူ့ အ သက် တည် သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ဖီ ဆန် ဝါ ကြွား လို သော သ ဘော နှင့် မည် သည် ကို မျှ မ ပြု ဘဲ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ကိုယ့် ထက် ကောင်း သည် ဟု စိတ် နှိမ့် ချ စွာ မှတ် ယူ လော့။

အ ချည်း နှီး ပြော သည့် နှုတ်၊ မု သာ ကိုင် သည့် ညာ လက် နှင့် ပြည့် စုံ သော သူ စိမ်း တို့ လက် မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆွဲ ယူ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ။

ကြွေး ကြော် လော့ ဟု ဆို သံ ရှိ ပြန် သ ဖြင့်၊ မည် သို့ ကြွေး ကြော် ရ ပါ မည် နည်း ဟု ငါ မေး သော်၊ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ မြက် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ဆိုင် ရာ ဘုန်း အ သ ရေ လည်း၊ မြေ ပေါက် ပန်း ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဝါ ယော ဆော် သွင်း သ ဖြင့် မြက် ညှိုး လျက်၊ ပန်း နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ အ ကယ် စင် စစ်၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မြက် သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။

မြက် ညှိုး လျက်၊ ပန်း နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် က ပတ် တော် ကား၊ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။

သင် တို့ ဘောင် တွင် လူ ရှိ သ မျှ အား ငါ ခံ စား ရ သော ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ထပ် ဆို သည် ကား၊ ကိုယ် ကို ထင် သင့် သည် ထက် လွန်၍ မ ထင် ဘဲ အ သီး အ သီး တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ဝေ မျှ တော် မူ သော ယုံ ကြည် ခြင်း ပ မာ ဏ အ တိုင်း သင့် လျော် စွာ ထင် ကြ လော့။

အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည်။ အ န တ္တ တည်း ဟု၊ အာ စ ရိ ယ က ကြား ပြော လေ၏။

နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ သော အ မှု များ ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ပင် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။

၎င်း ပြင် ငါ က၊ ရွှင် လန်း ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် ကို စမ်း သပ်၍၊ အ ကောင်း စား ရ မည် ဟု အောက် မေ့ ရာ တွင်၊ ထို အ ရာ လည်း၊ အ န တ္တ ဖြစ် လေ စွ။

တ ဦး ဦး သည် အ ရေ ရ သူ ဖြစ် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင် မ ရေ ရ သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် ကိုယ် ကို လှည်း စား၏။

ငါ က၊ လူ မိုက်၌ ဖြစ် ပျက် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ၌ လည်း ဖြစ် ပျက် ခဲ့ မူ၊ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ထူး မြတ် သော ပ ညာ ရှိ သ နည်း ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ပ ညာ ရှိ ခြင်း လည်း အ န တ္တ ဖြစ် သည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အောက် မေ့ လေ ၏။

ထို့ နောက်၊ ငါ့ လက် မှု ရှိ သ မျှ နှင့် ကြိုး ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် မှု ကို စဉ်း စား ရာ၊ အ လုံး စုံ ပင် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ်၍၊ နေ အောက် တွင် ကောင်း ကျိုး မ ရှိ ဟု သိ မြင် ရ ၏။

မာန် မာ န၏ အ ကျိုး ဆက် သည်၊ ကျိုး ပျက် ခြင်း၊ စိတ် နေ မြင့် ခြင်း၏ အ ကျိုး ဆက် လည်း၊ ပြို လဲ ခြင်း တည်း။

သို့ နှင့် အ ညီ၊ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ သော အ မှု အ ရာ သည်၊ ငါ၌ ဆိုး ယုတ် သော ကြောင့်၊ အ သက် ရှင် ခြင်း ကို ငါ စက် ဆုပ်၏။ အ လုံး စုံ သည် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် ၏။

အိပ် မက် ခြင်း၊ စ ကား ပြော ခြင်း အ မြောက် အ မြား ကြောင့်၊ အ န တ္တ အ မှု ဖြစ် ပွား တတ်၏။ သင် မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လော့။

အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ တည်း ဟု အာ စ ရိ ယ က ကြား ပြော လေ၏။

စ က္ခု အာ ရုံ ခံ စား ခြင်း သည်၊ စိတ် ပျံ့ လွင့် ခြင်း ထက် အ ကျိုး ရှိ၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် ၏။

မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် ကို ချီး မြှောက် လျှင် နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ လျှင် မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည်။

ငါ တို့ မြင် ကြ စေ ရန် အ မှု တော် ကို လျင် လျင် ပြီး မြောက် တော် မူ ပါ စေ ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း သိ ရ စေ ရန် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် သည် ချဉ်း ကပ် လာ ရောက် ပါ စေ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း ဆို လျက်၊ မု သာ ဝင် ကြိုး ဖြင့် အ ပြစ်၊ လှည်း ပတ် ကြိုး သ ဖွယ် ဖြင့် ဒု စ ရိုက် များ ကို ဆွဲ ငင် သော သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သူ့ မျက် နှာ ရည် နှင့် အ ရပ် အ မောင်း ကို မ ထောက် ရှု နှင့်။ သူ့ ကို ငါ ပယ် ပြီ။ လူ တို့ ကဲ့ သို့ ငါ ရှု မြင် သည် မ ဟုတ်။ လူ တို့ သည် ဗ ဟို ဒ္ဒ သ ဏ္ဌာန် ကို ရှု မြင် တတ်၏။ ငါ ဘု ရား မူ ကား အ ဇ္စျ တ္တ သ ဏ္ဌာန် ကို ရှု မြင် သည် ဟု ရှ မွေ လ အား မိန့် တော် မူ၏။

လ ဟာ ဖြစ် သော မြို့ သည် ပြို ပျက်၍၊ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရှိ နိုင် အောင်၊ အိမ် ဝ တိုင်း ဆို့ ပုံ လျက် ရှိ၏။

လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မြက် သ ဖွယ် ဖြစ်လျက်၊ ဆိုင် ရာ ဘုန်း အ သ ရေ တိုင်း မြက် ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ မြက် ညှိုး လျက် အ ပွင့် နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် သည် ဟူ၍ ဆို ရာ ၌

သင် တို့ အား ကြား ပြော ပြီး ဖြစ် သော နှုတ် က ပတ် တော် ဟု ဆို လို သ တည်း။

သင် တို့ လည်း အ သေး အ နုပ်၊ အ မှု လည်း အ လ ဟဿ ဖြစ် သ ဖြင့် သင် တို့ ကို ရွေး ချယ် သော သူ တို့ သည် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။

ကိုယ် စိတ် နှ လုံး၌ အား ကိုး သော သူ သည်၊ လူ မိုက် ဖြစ်၏။ ဉာဏ် ပ ညာ၌လျှောက် လိုက် သော သူ မူ ကား၊ ဘေး လွတ် တတ်၏။

ရှိ သ မျှ တို့ အ ချည်း နှီး၊ အ မှု များ အ လ ဟဿ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ချင်း တို့ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ လည်း၊ လေ သက် သက်၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ကြ ကုန်၏။

ရုပ် ခ န္ဓာ အောက် နေ သူ တို့ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို စွဲ လမ်း ကြ သည့် နည်း တူ နာမ် ခ န္ဓာ အောက် နေ သူ တို့ သည် နာမ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို စွဲ လမ်း ကြ၏။

ရုပ် ခ န္ဓာ ကို စွဲ လမ်း ခြင်း လည်း သေ ခြင်း ဖြစ် သည့် နည်း တူ နာမ် ခ န္ဓာ ကို စွဲ လမ်း ခြင်း သည် အ သက် ရှင် ခြင်း နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း ဖြစ်၏။

ကုန်း များ၊ တောင် များ ပေါ် မှာ အ သံ ဗ လံ သည် အ ချည်း နှီး ဖြစ် လှ ပါ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ သာ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ကို၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ခံ ရ သည် မှန် ၏။

အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ လူ သား တို့ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် ချင်း တူ လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး၌ တစ် ရပ် တည်း ဖြစ် ပျက် သည် နှင့် အ ညီ၊ တစ် မျိုး သေ က တစ် မျိုး သေ တတ်၏။ အား လုံး ပင် သက် ဇီ ဝ တစ် မျို တည်း ရှိ ကြ၍၊ လူ သည် တိ ရ စ္ဆာန် ထက် မ မြတ် ချေ။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ ဖြစ်၏။

ဖွား မြင် ရန် အ ချိန် နှင့် သေ လွန် ရန် အ ချိန်၊ စိုက် ပျိုး ရန် အ ချိန် နှင့် စိုက် ပျိုး ရာ ကို နုတ် ပစ် ရာ အ ချိန်၊ ကွပ် မျက် ရန် အ ချိန် နှင့် ကု သ ရန် အ ချိန်။

အား လုံး တို့ သည် မြေ မှုန့် ဖြစ်၍၊ မြေ မှုန့် သို့ ပြန် သွား ရ သ ဖြင့်၊ တစ် နေ ရာ တည်း ရောက် ကြ ရ၏။

တော သစ် ပင် ကို ရွေး ခုတ် ခြင်း၊ စူး ဆောက် ဖြင့် ပန်း ပု ထု လုပ် ခြင်း၊ ရွှေ ငွေ ဖြင့် ခြယ် လှယ် ခြင်း၊ မ လဲ စေ ခြင်း ငှာ၊ တူ ဖြင့် သံ မှို နှက် ခြင်း အ မှု ဖြစ် သော၊ လူ မျိုး ခြား တို့၏ ထုံး တမ်း သည်၊ အ န တ္တ ဖြစ် ၏။

မြေ ကြီး ဆိုင် ရာ များ ကို မ ဟုတ်။ အ ထက် အ ရာ များ ကို ဂ ရု ပြု ကြ လော့။

ထို ရုပ် တု များ သည်၊ အ န တ္တ အ မှု၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ မှု ဖြစ် လျက်၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။

ထို ရုပ် ထု များ သည် အ န တ္တ အ မှု၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ မှု ဖြစ် လျက်၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။

အ သက် တာ သည်၊ နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ရှည် လျက်၊ အင် အား ရှိ ခြင်း ကြောင့် နှစ် ပေါင်း ရှစ် ဆယ် ပြည့် မီ သော် လည်း၊ အ မြန် ကုန် လွန်၍၊ ပျံ့ လွင့် ရ သူ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြက် သ ရေ ပင်၊ ပင် ပန်း ခြင်း၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း မျှ သာ ဖြစ် ပါ ၏။

သင့် ကို မည် သူ လွန် ကဲ စေ သ နည်း။ မ ခံ ရ ဘဲ မည် သည့် အ ရာ ကို ပိုင် သ နည်း။ ခံ ရ သည် မှန် လျှင် ပိုင် ရင်း ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဝါ ကြွား သ နည်း။

သင်၏ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ ခြင်း ကို လွှဲ ဖယ် အံ့ သော ငှာ၊ သင် ၏ ဒု စ ရိုက် ကို မ ဖော် ပြ ဘဲ၊ အ ကျိုး မဲ့ အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ရူ ပါ ရုံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ သွေး ဆောင်၍ အ ကျိုး မဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မြော် မြင် ဟော ပြော ကြ လေ ပြီ။

သို့ ဖြစ်၍ စား သည် ဖြစ် စေ၊ သောက် သည် ဖြစ် စေ၊ မည် သည့် အ မှု မ ဆို ပြု သည် ဖြစ် စေ။ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော့် အ လို့ ငှာ ပြု ကြ လော့။

ပ ညာ ရှိ သည် ဟု ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် လျက် လူ မိုက် အ ဖြစ် ရောက်၍၊

မိ ခင့် ဝမ်း မှ လာ ခဲ့ ရ သည့် အ တိုင်း၊ မည် သည့် လုပ် ကိုင် ကျိုး ကို မျှ မ ကိုင် မ ဆွဲ ဘဲ၊ အ ချည်း စည်း ပြန် သွား ရ၏။

အ လျှင်း မ ရှိ ဘဲ နှင့် ရ တတ် ဟန် ဆောင် သူ၊ အ လွန် ရ တတ် လျက် နှင့် ဆင်း ရဲ ဟန် ဆောင် သူ ရှိ ကြ ၏။

လူ သည် တစ် လော က လုံး ကို အ ပိုင် ရ ၍ ကိုယ့် အ သက် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် ငါ့ ထံ မှ ဆုတ် ခွာ လျက် အ န တ္တ ဘာ ဝ၊ အ န တ္တ သို့ လိုက် သွား ခြင်း ကား၊ မည် သည့် မ တ ရား မှု ကို ငါ၌ တွေ့ ကြ ဖူး သ နည်း။

ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သည် ဟု ကိုယ် ကို ထင် မြင် သော သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။

သို့ ဖြစ်၍ မည် သို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ သည် ကို ပ ညာ မဲ့ သူ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ပ ညာ ရှိ သူ ကဲ့ သို့ သ တိ နှင့် ကြည့် ရှု လျက်၊

ယ ခု ခေတ် ကာ လ ဆိုး သွမ်း သော ကြောင့် အ ခါ အ ခွင့် ကို ဝယ် ယူ ကြ လော့။

စိတ် ကြီး မ ဝင်၊ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟု မ ထင် ဘဲ အ နိမ့် အ ညံ့ နှင့် ရောင့် ရဲ လျက် အ ချင်း ချင်း တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ကြ လော့။

အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် သူ တိုင်း နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ သူ မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။

မာန် မာ န သည်၊ ကိုယ် ကို နိမ့် ကျ စေ လိမ့် မည်။ စိတ် နှိမ့် ချ သော သူ မူ ကား၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ကို ရ လိမ့် မည်။

သို့ ဖြစ်၍ အ ချည်း နှီး ကြံ စည် လျက် ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ သို့ သင် တို့ မ ပြု ကျင့် ကြ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ငါ ဆုံး မ သ တိ ပေး ၏။

ထို သူ တို့ သည် ဉာဏ် မိုက် မဲ လျက် စိတ် ခဲ ယဉ်း ခြင်း ကြောင့် ဖြစ် သော အ ဝိ ဇ္ဇာ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင်၏ အ သက် တော် နှင့် စိမ်း ကား လျက်၊

လူ မိုက် တို့၏ ရယ် မော သံ သည်၊ အိုး အောက် တွင် ဆူး ထင်း မီး ဖျပ် သံ နှင့် တူ၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ်၏။

မု ချ ဆင်း ကြ ရ လ တ္တံ့။ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ သေ လျက်၊ မိုက် မဲ သူ နှင့် တ ကွ ဉာဏ် တုံး သူ တို့ ပျက် စီး ၍၊ ကြွယ် ဝ သ မျှ ကို၊ သူ တစ် ပါး တို့ ဆက် ခံ ကြ ရာ ၏။

လယ် ယာ များ ကို ကိုယ့် အ မည် ဖြင့် သ မုတ် ကြ လျက် ပင်၊ တည် မြဲ ရာ အိမ်၊ အ စဉ် အ ဆက် နေ ရာ တိုက် ကား၊ သင်္ချိုင်း ပေ တည်း။

လူ သည် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခံ စား၍ တည် မြဲ သည် မ ဟုတ်။ ပျက် စီး တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် ထပ် တူ ရှိ လေ စွ။

တစ် ဦး ကို မုန်း ၍ တစ် ဦး ကို ချစ် ခြင်း၊ တစ် ဦး ကို လိုက် နာ၍ တစ် ဦး ကို မ လေး မြတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ သ ခင် နှစ် ဦး ထံ မည် သူ မျှ အ စေ မ ခံ နိုင် သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ စေ၊ ဓ န၏ အ စေ နှစ် ရပ် ကို မ ခံ နိုင် ကြ။

ပျား ရည် ကို စား ကြူး ခြင်း သည် မ လျော် သည့် နည်း တူ၊ ကိုယ် ကို ဂုဏ် လုပ် ခြင်း သည် မ တင့် တယ်။

မေတ္တာ သည် စိတ် ရှည် လျက် ကျေး ဇူး ပြု တတ်၏။ မေ တ္တာ သည် ငြူ စူ ခြင်း၊ ထောင် လွှား ခြင်း၊ ဝင့် ဝါ ခြင်း၊

သင် အော် ဟစ် သော အ ခါ၊ ဆည်း ပူး ရာ ရုပ် တု များ ကယ် ပါ စေ။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို လေ တိုက် ၍ ဆောင် သွား လိမ့် မည်။ ငါ၌ အား ထား သူ မူ ကား၊ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ လျက်၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ တောင် တော် ကို လည်း ပိုင် ရ လိမ့် မည်။

ရုပ် ခ န္ဓာ အ ဖို့၊ ဆိုင် ရာ တပ် မက် ခြင်း များ အ လို့ ငှါ တင် ရင် မ ကြံ စည် ဘဲ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။

စံ မီ သူ ကား ကိုယ် ကို ထောက် ခံ သူ မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် ထောက် ခံ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် ဂုဏ် တင် လို သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် သာ ဂုဏ် တင် စေ။

အ န တ္တ ကို တိုး ပွား စေ ရန် အ ကြောင်း အ ရာ များ သည် ဖြစ်၍၊ လူ၌ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။

နေ အောက် တွင်၊ နောက် မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို၊ ဖော် ပြ နိုင် သူ မ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ အ ရိပ် မျှ သာ အ ချည်း အ နှီး သော အ သက် တာ ကုန် လွန် ရာ၌၊ လူ့ အ ဖို့ ထိုက် သင့် ရာ ကို မည် သူ သိ သ နည်း။

ထို့ ကြောင့်၊ မာ န ကို လည် ဆွဲ ပြု လျက်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ကို ဝတ် လုံ သ ဖွယ် ခြုံ တတ် ကြ ၏။

ဆူ ဖြိုး သော ကြောင့်၊ မျက် လုံး ပြူး လျက်၊ စိတ် ကွန့် မြူ ခြင်း များ ပြား လှ၏။

သို့ ရာ တွင် ငါ၌ အ မြတ် မှတ် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို ခ ရစ် တော် အ တွက် အ ရှုံး မှတ် ယူ လေ ပြီ။

မု ချ အား ဖြင့် ငါ့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု နှင့် ကျွမ်း ဝင် ခွင့် အ ထူး အ မြတ် ကို ထောက်၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ ရှုံး ဖြစ် သည် ဟု ငါ မှတ် ယူ ၏။ ပ ညတ် တ ရား နှင့် ဆိုင် ရာ ကိုယ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ခ ရစ် တော် ကို ယုံ ကြည် အား ကိုး ခြင်း ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ရ၍ ခ ရစ် တော် ကို ပိုင် လျက် ကိုယ် တော်၌ တည် နေ ခွင့် ရ အံ့ သော ငှာ ငါ သည် ကိုယ် တော့် အ တွက် အ ရာ ခပ် သိမ်း အ ရှုံး ခံ၍ အ မှိုက် မျှ သာ မှတ် ယူ ၏။

မြေ ပေါ် တွင် ဖြစ် တတ် သော အ န တ္တ အ မှု တစ် မျိုး မှာ၊ လူ ဆိုး တို့ အ ပြု အ မူ အ လိုက် ခံ ရ သော လူ ကောင်း၊ လူ ကောင်း တို့ အ ပြု အ မူ အ လိုက် ခံ ရ သော လူ ဆိုး များ ရှိ လေ စွ တ ကား။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ် သည် ဟု ငါ အောက် မေ့ ၏။

ထို အ ခါ၊ စား သောက်၍ ရွှင် လန်း သည် ထက်၊ လူ တို့၌ ကောင်း မြတ် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ နေ အောက် တွင် မ ရှိ သော ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ထို သို့ သော အ ရာ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နေ အောက် တွင် လုပ် ကိုင် ရန် အ သက် တာ၌ တည် မြဲ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ကောင်း လေ စွ ဟု ငါ ဆို ၏။

တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် အ မျက် တိုက် ခြင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း များ ကို ရှောင် လျက် ဝါ ကြွား ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ ကုန် အံ့။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ဆိုင် ရာ ဆုံး မ ခြင်း ဖြစ်၏။ ဂုဏ် အ သ ရေ ၏ အ ရင် လည်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း တည် ရာ ၏။

အိမ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆောက် တော် မ မူ လျှင်၊ ဆောက် သူ တို့ သည် အ ချည်း နှီး လုပ် ကိုင် ကြ လိမ့် မည်။ မြို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘုရား စောင့် တော် မ မူ လျှင်၊ ကင်း စောင့် သည် အ ချည်း နှီး အိပ် ပျက် လိမ့် မည်။

ထို နည်း တူ လူ ငယ် တို့၊ လူ ကြီး ဖြစ် သူ တို့ အ နော် အ တာ ကို ခံ လျက် နေ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် မာ န ကြီး သူ တို့ ကို ခု ခံ၍ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ အား ကျေး ဇူး သ နား တော် မူ သော ကြောင့် စိတ် နှိမ့် ချ ခြင်း တန် ဆာ ကို အ ချင်း ချင်း တို့ ရှေ့ ရှိ သ မျှ တို့ ဆင် ကြ လော့။

ထို့ နောက်၊ အ ချိန် စေ့ ခြင်း၊ ဖြစ် ပျက် ခြင်း များ ကို၊ လူ ရှိ သ မျှ တွေ့ ကြုံ တတ် သည် ဖြစ်၍၊ လျင် သော သူ သည် အ ပြေး သာ ခြင်း၊ သူ ရဲ ကောင်း သည် စစ် အောင် ခြင်း၊ ပ ညာ ရှိ သည် စား သောက် ခြင်း၊ ဉာဏ် ကောင်း သူ သည် ကြွယ် ဝ ခြင်း၊ လိ မ္မာ သူ သည် မျက် နှာ ရ ခြင်း များ ကို မ ခံ ရ ကြောင်း၊ နေ အောက် တွင် ငါ သိ မြင် ၏။

လူ သည် အ ချိန် စေ့ ရောက် မည် ကို မ သိ၊ ကြမ်း ကြုတ် သော ကွန်၌ အုပ် မိ သော ငါး၊ ညွှတ် ကွင်း တွင် မိ သော ငှက် ကဲ့ သို့ ပင်၊ လူ့ သား တို့ လည်း ရုတ် ခြင်း သင့် သော ကပ် ဆိုး အ တွင်း၊ ဖမ်း ဆီး ခံ ရ ကြ၏။

လူ ဆိုး တို့၏ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြစ် သော မျက် နှာ မောက် မာ ခြင်း၊ စိတ် နေ မြင့် ခြင်း ကား၊ အ ပြစ် အ တိ တည်း။

လူ ယုတ် တို့ သည် မောက် မော် ရာ မှ ရှုတ် ချ ခြင်း၊ လူ မြတ် တို့ လည်း မာ န နှိမ့် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ မြင့် မြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။

လော ဘ ကင်း၍ ကိုယ် ပိုင် ပ စ္စည်း နှင့် ရောင့် ရဲ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ငါ သည် သင့် ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ချက် ရှိ သ ဖြင့်၊

တစ် ဦး ဦး ရ တတ် ၍၊ အိမ် စည်း စိမ် တိုး တက် သော်၊ မ ကြောက် ပါ လင့်။

သေ သော အ ခါ ဥ စ္စာ ပါ သွား ခွင့်၊ စည်း စိမ် လိုက် ဆင်း ခွင့် မ ရ ချေ။

လူ အ မျိုး မျိုး ကို ရေ ပုံး မှ ကျ သော အ စက် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရာ ဆူ၌ ကပ် သော မြူ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ မှတ်၍ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ ကို အ ဏု မြူ ကဲ့ သို့ မြှောက် လွင့် တော် မူ၏။

လေ ဗ နုန် တောင် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ သည် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖို့ မ လုံ လောက်။ တော လည်း ထင်း အ ဖို့ မ လုံ လာက် ချေ။

မျက် မှောက် တော် တွင် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် အ သေး အ နုပ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် လ ဟာ သက် သက် ကဲ့ သို့ မှတ် တော် မူ ၏။

အ န တ္တ နှင့် မု သာ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး ခြင်း၊ ပေါ များ ခြင်း ကို လည်း၊ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လို အပ် သော အ စာ ကို သာ သ နား တော် မူ ပါ။

သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြွယ် ဝ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား မည် သူ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ငြင်း ပယ် မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သ ဖြင့် ခိုး စား မိ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ရှုတ် ချ မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ စိုး ရိမ် ပါ၏။

ကောင်း သော ဆု နှင့် စုံ လင် သော ကျေး ဇူး ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပြောင်း လဲ ခြင်း၊ လှည့်၍ အ ရိပ် ကျ ခြင်း ကင်း သော အ ရှင်၊ အ လင်း တန် ဆာ များ၏ အ ဘ ထံ အ ထက် အ ရပ် မှ ဆင်း သက် ၏။

ကိုယ့် ပစ္စည်း ကြွယ် ဝ ခြင်း ၌ ကိုး စား၍၊ ကိုယ့် အ လို ဆ န္ဒ၌ ခိုင် ခံ့ သော တန် ခိုး ကြီး သူ ပါ တ ကား ဟု လှောင် ကြ လိမ့် မည်။

တ ဏှာ ဖြင့် ဤ လော က တွင် ရှိ သော သင်္ခါ ရ တ ရား မှ သင် တို့ လွတ် မြောက်၍ ဘု ရား ဇာ တိ တော် ကို ဆက် ဆံ ရ စေ ခြင်း ငှာ ထို ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် အား ဖြင့် လွန် ကဲ မြင့် မြတ် သော က တိ တော် များ ကို လည်း သ နား တော် မူ လေ ပြီ။

သို့ ဖြစ်၍ ငါ ချစ် သော ညီ အစ် ကို တို့ သင် တို့ ဆောင် ရွက် မှု သည် အ ရှင် ဘု ရား၌ အ ကျိုး မဲ့ မ ဟုတ် ကြောင်း ကို သိ သ ဖြင့် တည် ကြည် လျက်၊ ခိုင် ခံ့ လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော် ကို အ စဉ် ကြိုး စား လျက် နေ ကြ လော့။

သင် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ကယ် တင် ရာ ရောက် ခဲ့ ကြ သည် မှာ ကိုယ့် အ စွမ်း ကြောင့် မ ဟုတ်။ ကိုယ့် အ ကျင့် ကြောင့် လည်း မ ဟုတ်။ မည် သူ မျှ ဂုဏ် မ တင် မိ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင့် ဆု ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် တည်း။

ဤ လော က မှ စ၍ ဆိုင် ရာ တပ် မက် ခြင်း သည် ပျောက် လွင့် ဆဲ ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် သူ မူ ကား ကာ လ အ စဉ် တည် နေ ၏။

ငါ က မူ အ ကျိုး မဲ့ လုံ့ လ ထုတ် ခဲ့ ပြီ။ အ လ ဟဿ အား ကုန် ခဲ့ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ တ ရား မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပါး တော် ဝယ်၊ အ ကျိုး လည်း ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ဝယ် ရှိ သည် ဟု ဝန် ခံ၏။

စုံ လင် ခြင်း ဟူ သ မျှ ၏ အ ဆုံး ကို အ ကျွန်ုပ် သိ မြင် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် မူ ကား၊ အ လွန် ကျယ် ဝန်း လှ ပါ ၏။

တစ် ဦး ကို မုန်း၍ တစ် ဦး ကို ချစ် ခြင်း၊ တစ် ဦး ကို လိုက် နာ၍ တစ် ဦး ကို မ လေး မြတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ သ ခင် နှစ် ဦး ထံ မည် သူ မျှ အ စေ မ ခံ နိုင် သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ စေ၊ ဓ န၏ အ စေ နှစ် ရပ် ကို မ ခံ နိုင် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ငါ့ ကို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် သော သူ တိုင်း ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော်၏ အ လို ကို ဆောင် ရွက် သူ သာ လျှင် ဝင် ရ လိမ့် မည်။

နေ့ တော် ကြီး၌ အ များ တို့ က အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် နှင့် ဟော ပြော ကြ ပါ ပြီ။ နာ မ တော် နှင့် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ကြ ပါ ပြီ။ နာ မ တော် နှင့် အ မှု ကြီး များ စွာ ကို ဆောင် ရွက် ကြ ပါ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟူ၍ လျှောက် ဆို ကြ သော်၊

ငါ က သင် တို့ ကို မ သိ စ ဘူး။ မ တ ရား ပြု ကျင့် သူ တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ဟု ပြန် ဆို မည်။

အ သို့ ဆို သော် လူ တို့ သည် ကိုယ် ကို ချစ် သူ၊ လော ဘ ရှိ သူ၊ ဝင့် ဝါ သူ၊ မာ န ထောင် လွှား သူ၊ ကဲ့ ရဲ့ သူ၊ မိ ဘ စ ကား ကို မ လိုက် နာ သူ၊ ကျေး ဇူး ကန်း သူ၊ မ သန့် ရှင်း သူ၊

သင်္ဂ ဟ ကင်း သူ၊ ရန် ညိုး ဖွဲ့ သူ၊ ကုန်း ချော သူ၊ ကိုယ် ကို မ ချုပ် တည်း သူ၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ၊ အ ကောင်း ကို မ နှစ် သက် သူ၊

သ စ္စာ ဖျက် သူ၊ အ ဆော တ လျင် ပြု သူ၊ စော် ကား သူ၊ ဘု ရား ကို မြတ် နိုး သည် ထက် အ ပျော် အ မွေ့ ကို နှစ် သက် သူ။

နှိမ့် ချ သော စိတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော၏ အ ကျိုး ကား၊ ရ တတ် ခြင်း၊ ဂုဏ် ရောက် ခြင်း၊ အ သက် ရှင် ခြင်း များ တည်း။

ထို မင်း ကို ရှေ့ ဆောင် ပြု လျက်၊ နောက် လိုက် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော် လည်း၊ အ နာ ဂတ်၌ ဖြစ် အံ့ သူ တို့ သည် ကြည် ညို ကြ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။

ထို သို့ ကောင်း မွန် ရာ ကို သ ဘော မြတ် လျက် ရှိ သော် လည်း ပြု နိုင် ခွင့် မ ရှိ သည့် အ လျောက် ငါ့ အ တွင်း ငါ့ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ပါ ရ မီ မ တည် ကြောင်း ငါ သိ၏။

လူ၏ ရက် တာ သည်၊ မြက် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ လယ် ပြင် ပန်း ကဲ့ သို့ သူ သည် ပွင့် လန်း လျက်၊

လေ တိုက် သွား သော် ပ ပျောက်၍၊ နေ ရာ ရင်း၌ တွေ့ တော့ မည် မ ဟုတ်။

အ ဆုံး စ ကား မူ ကား။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြား သိ ခဲ့ ပြီ။ လူ ရှိ သ မျှ တာ ဝန် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ။ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက်၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လော့။

အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကွယ် ဝှက် သ မျှ အ မှု နှင့်၊ စပ် ဆိုင် သော အ ရာ ရာ ကို။ ကောင်း သည် ဖြစ် စေ၊ ဆိုး သည် ဖြစ် စေ၊ ထုတ် ဘော် စီ ရင် တော် မူ အံ့ သ တည်း။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။