အစာရှောင်ခြင်းအကြောင်း အခန်းငယ်များ

သားသမီးတွေအနေနဲ့ ဘုရားသခင်နဲ့ပိုမိုနီးစပ်ပြီး ကြီးထွားလာစေဖို့၊ ကောင်းကင်ဘုံရှိ ခမည်းတော်နဲ့ ဆက်ဆံရေး ပိုခိုင်မာလာစေဖို့ အစာရှောင်ခြင်းက အထောက်အကူပြုတယ်။ ကိုယ့်အတွက် အကျိုးကျေးဇူးရှာဖို့ထက် ဘုရားသခင်နဲ့ ပိုနီးစပ်တဲ့အသက်တာကို ရရှိဖို့ အစာရှောင်ကြတာပါ။ အစာရှောင်တာက ကိုယ့်သဘောနဲ့ ကိုယ်လုပ်တဲ့အရာပါ။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စားသောက်ဖို့ လိုအပ်ချက်ကို ခဏထားပြီး ၀ိညာဉ်ရေးရာကို အာဟာရဖြည့်တင်းဖို့ အချိန်ပေးတာပါ။ ဘုရားသခင်ရဲ့ရှေ့မှောက်မှာ အထူးရှိနေဖို့ အချိန်ပေးတာပါ။ ဒါကြောင့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တဲ့နေရာမှာ ဘုရားသခင်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း စကားပြောနိုင်အောင် အစာရှောင်တာ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒံယေလ ၉:၃ မှာလည်း "ငါ ဒံယေလသည် အထက်တော်သို့ မျက်နှာမူ၍ ဆုတောင်းပဌနာပြုလျက် အစာရှောင်ခြင်း၊ လျှော်တေ အဝတ်ကိုဝတ်ဆင်ခြင်း၊ ပြာမှုန့်ကိုလူးခြင်းတို့ကိုပြု၏" လို့ ရေးထားပါတယ်။

၎င်း ပြင် အ စာ ရှောင် သော အ ခါ အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မြင် စေ ရန် မျက် နှာ ဖျက် တတ် သော သီ လ ကြောင် တို့ ကဲ့ သို့ မျက် နှာ ညှိုး ငယ် မ ရှိ စေ ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ တူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ ငါ အ မှန် ဆို၏။သင် မူ ကား အ စာ ရှောင် သည့် ကာ လ ဦး ခေါင်း ကို ဆီ လိမ်း၍ မျက် နှာ ကို လည်း သစ် လော့။သို့ မှ သင် အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မ မြင် ဘဲ မ ထင် မ ရှား စံ နေ လျက် မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် သိ၍ အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။

ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း ကား၊ မ တ ရား သော အ နှောင် အ ဖွဲ့ များ ကို ဖြည် ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ကြိုး များ ကို ဖြုတ် ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို အ လွတ် ထား ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။မွတ် သိပ် သူ့ ကို အ စာ ကျွေး ခြင်း၊ နေ ရာ မဲ့ ဆင်း ရဲ သူ့ ကို ကိုယ့် အိမ် သို့ ဆောင် သွင်း ခြင်း၊ တွေ့ ကြုံ သော အ ဝတ် မဲ့ သူ ကို ခြုံ လွှမ်း ခြင်း၊ ညာ တ ကာ တို့ မှ မ လွှဲ မ ရှောင် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။

သို့ ရာ တွင်၊ ယ ခု ကာ လ ပင် အ စာ ရှောင် လျက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော၊ ပေး အံ့ သော ဘေး မှ ပြောင်း လဲ သော သ ဘော နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ အ ဝတ် ကို မ ဟုတ်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ဆုတ် လျက် ပြန် လာ ကြ လော့။

တော သို့ ပို့ ဆောင် သ ဖြင့် ယေ ရှု သည် အ ရက် လေး ဆယ်၊ နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး အ စာ ရှောင်၍ နေ ပြီး နောက် ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊

အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ ပြာ လူး ခြင်း များ နှင့် အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် ဆု တောင်း၍ အ သ နား တော် ခံ သည် မှာ၊

အ ရှင် ဘု ရား ထံ ဝတ် ပြု လျက် အ စာ ရှောင် ကြ စဉ် ငါ ခန့် ထား သော အ မှု အ ဖို့ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု ကို သန့် ခြား ကြ လော့ ဟု ဝိ ညာဉ် တော် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ပ ရော ဖက် ရှ မွေ လ တိုင် အောင် တ ရား မင်း များ ကို ပေး တော် မူ၏။သို့ ပြီး မှ ဘု ရင် မင်း ကို လျှောက် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ကိ ရှ သား ရှော လု ကို ပေး ပြီး နောက်၊နန်း ချ၍ ငါ့ အ လို ခပ် သိမ်း ကို ဆောင် ရွက် မည့် သူ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ယေ ရှဲ့ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ တွေ့ ပြီ ဟု ဓိ ဋ္ဌာန် ပြု လျက် ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် တော် မူ၏။ထို မင်း မျိုး မှ လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် က တိ တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထံ ယေ ရှု တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပြီ။ပေါ် ထွန်း တော် မ မူ မီ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ တ ရား ကို ဟော နှင့် သော ယော ဟန် သည်၊ကိုယ့် အ ငန်း အ တာ ကို ဆောင် ရွက် နေ စဉ် ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ ငါ သည် ထို အ ရှင် မ ဟုတ်။ ဖိ နပ် တော် ကြိုး ကို မျှ ငါ မ ဖြည် ထိုက် သော အ ရှင် တစ် ပါး သည် ငါ့ နောက် ကြွ လာ လိမ့် မည် ဟု ဆို သ တည်း။အာ ဗြ ဟံ့ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ဆိုင် ရာ သ တင်း ကို ငါ တို့ ထံ ပို့ လိုက် တော် မူ ပြီ။ကိုယ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ တိုင်း ဖတ် ရွက် ကြ သော ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မ သိ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့် အ ရာ ရှိ တို့ သည် ကိုယ် တော်၌ သေ ပြစ် မ တွေ့ ဘဲ လျက် ကွပ် မျက် စေ ရန် ပိ လတ် မင်း ထံ တောင်း ဆို ကြ ရာ ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စီ ရင် သ ဖြင့် ထို ဆင့် ဆို ချက် များ အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ကြ၏။ထို သို့ ကိုယ် တော် နှင့် စပ်၍ ရေး ထား သ မျှ အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ လျက် ကား တိုင် မှ ချ ယူ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ တွင် သွင်း ထား ကြ ပြီး နောက်၊အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း ကို ပြု လျက် ထို နှစ် ပါး အ ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် လွှတ် လိုက် ကြ၏။

ထို နောက်၊ ဥ စ္စာ ခမ်း နား၊ သား သ မီး များ နှင့် တ ကွ၊ ငါ တို့ သွား ရာ လမ်း ဖြောင့် ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ရှာ ရန်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် နှိမ့် ချ စွာ အ စာ ရှောင် အံ့ သော နေ့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြစ် နား မှာ၊ ငါ ကြော် ငြာ၏။အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ရ မည် ဆို သော်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် လက် တော် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကာ ကွယ် ရန် တည် ရှိ တော် မူ ပါ၏။ စွန့် ခွာ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မူ ကား၊ အ မျက် တော်၊ တန် ခိုး တော် သင့် ရောက် ပါ သည် ဟု၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ငါ တို့ တင် လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တွက်၊ လမ်း ခ ရီး၌ ရန် သူ တို့ ကို တိုက် လှန် စေ ခြင်း ငှာ၊ စစ် သူ ရဲ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို တောင်း ရန် ငါ ရှက် လှ ၏။ထို့ ကြောင့်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ တောင်း လျှောက် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။

ကြောက် ရွံ့၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ရှာ ဖွေ လျက်၊ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၏။ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း၏ ဘု ရား သ ခင် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့်၊ ပြည် ထဲ ရေး သာ ယာ လေ ၏။ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ယု ဒ နိုင် ငံ ကို၊ နှစ် ဆယ့် ငါး နှင့် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား။ ရှိ လ ဟိ သ မီး အ ဇု ဘ တည်း။ထို မင်း သည်၊ ခ မည်း တော် အာ သ မင်း နည်း လမ်း ကို မ လွှဲ ဘဲ လိုက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ ၏။မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ကား၊ မ စွန့် မ ပယ်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ကို စွဲ လမ်း သော စိတ် မ ရှိ ကြ သေး။ယော ရှ ဖတ် မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည်၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ပါ ဝင် သော၊ ဟာ နန့် သား ယေ ဟု အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ထို နောက်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လေ့ ရှိ သော၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ လျက်၊ တာ ရှူ မြို့ သွား သင်္ဘော များ ကို၊ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ တွင် တည် လုပ် ကြ ၏။သို့ ဖြစ်၍၊ မ ရေ ရှ မြို့ နေ့ ဒေါ ဒ ဝ သား ဧ လျေ ဇာ က၊ ဘု ရင် မင်း သည် အာ ခ ဇိ မင်း နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ သော ကြောင့်၊ အ လုပ် အ ဆောင် တော် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ပယ် တော် မူ လ တ္တံ့ ဟု ဟော ပြော သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို သင်္ဘော များ ပျက်၍ တာ ရှူ မြို့ သို့ မ သွား ရ ချေ။ယု ဒ ပြည် လုံး ရှိ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ရှာ ဖွေ တောင်း လျှောက် အံ့ သော ငှာ၊ လာ ရောက် စည်း ဝေး ကြ ကုန် ၏။

ထို စ ကား ကို ကြား သော်၊ ငါ သည် ထိုင် နေ ငို ကြွေး ပြီး လျှင်၊ နေ့ ရက် အ တန် ကြာ မြည် တမ်း လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော်၌ အ စာ ရှောင်၍ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊

ယေ ရှု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ယော် ဒန် မြစ် မှ ပြန် ကြွ ပြီး လျှင် တော ၌ ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဝိညာဉ် တော် ပို့ ဆောင် ရာ လိုက် လျက် မာရ် နတ် စုံ စမ်း ခြင်း ကို ခံ တော် မူ၏။ယေ ရှု က၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ စုံ အ စမ်း မ ပြု ရ၊ ကျမ်း ဆို ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။မာရ် နတ် လည်း စုံ စမ်း ခြင်း ကို အ ပြီး သတ်၍ ကာ လ အ တန် ကြာ ခွာ သွား လေ၏။ယေ ရှု သည် ဝိ ညာဉ် တော်၏ တန် ခိုး တော် နှင့်၊ ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ပြန် ကြွ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း ကြေ ငြာ လျက်၊ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ က ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ကြီး ပွား တော် မူ ရာ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ရောက် သော် အ လေ့ တော် အ တိုင်း ဓ မ္မာ ရုံ အ တွင်း ဥပုသ် နေ့၌ ကြွ ဝင်၍ ဖတ် ရွတ် ရန် ထ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ပေး ကမ်း ကြ သော ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း စာ ကို ဖွင့် တော် မူ ရာ၊သူ ဆင်း ရဲ တို့ အား ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ကြော် ငြာ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ အ ကျဥ်း သား တို့ ပွင့် လွတ် ခွင့်၊ မျက် မ မြင် တို့ အား မြင် ရ ခွင့် ကို ကြား ပြော စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို အ လွတ် ထား စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် နှစ် ကာ လ ကို ကြား ပြော စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း ငါ့ ကို ဘိ သိက် သွန်း၍ စေ လွှတ် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် တည် နေ လျက် ရှိ သည် ဟူ သော အ ချက် ကို တွေ့ တော် မူ ၏။ထို နေ့ ရက် များ အ တွင်း မည် သည် ကို မျှ သုံး ဆောင် တော် မ မူ သ ဖြင့် ကုန် လွန် သည့် ကာ လ ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊

မော ရှေ သည် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ ထို အ ရပ် မှာ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ နေ လျက် ကျောက် ပြား ပေါ် တွင် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ချက်၊ ပ ညတ် တော် ဆယ် ပါး ကို ရေး ထား လေ ၏။

အ သင်း တော် တိုင်း တွင် ဥ က္က ဋ္ဌ များ ကို ခန့် ထား၍ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း ပြု လျက် ယုံ ကြည် ရင်း အ ရှင် ဘု ရား ထံ အပ် ကြ၏။

ငါ သည်၊ သူ တို့ မ ကျန်း မ မာ ကြ သော်၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက်၊ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် ရ ၏။ ငါ ပို့ သော မေ တ္တာ သည်၊ ငါ့ အ တွင်း သို့ ပြန် ရောက် ၏။ငါ့ မိတ် ဆွေ၊ ငါ့ ညီ အစ် ကို ဖြစ် ဘိ သ ကဲ့ သို့ ကျင့် ကြံ လျက်၊ အ မိ ကို လွမ်း ဆွတ် မြည် တမ်း သူ ကဲ့ သို့ ငုံ့ ၍ မှိုင် နေ ၏။

သို့ ရာ တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြား လျှင် အာ ဟပ် မင်း သည် ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ခင်း ၍ အိပ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ဖြည်း ညှင်း စွာ သွား လာ သ ဖြင့်တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် သည် ကားအာ ဟပ် သည် ငါ့ ရှေ့ တွင် နှိမ့် ချ သည် ကို သင် မြင် သ လော။ ထို သို့ နှိမ့် ချ သည့် အ တွက် ဆို ခဲ့ သော ဘေး ဒဏ် ကို သူ့ လက် ထက်၌ ငါ သင့် စေ မည် မ ဟုတ်။ သား လက် ထက်၊ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

ထို့ နောက် ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် အ စာ ရှောင် လျက် ကိုယ် တော်၏ တ ပည့် တို့ မူ ကား အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ ရှောင် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း ညည်း တွား နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။

ထို ကာ လ ၌ ငါ ဒံ ယေ လ သည် သုံး သိ တင်း တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် နေ ရာ၊ထို သူ က သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ လာ ရောက် သော အ ကြောင်း ကို သိ သ လော။ ပေ ရ သိ ပြည် စောင့် မင်း ကို စစ် တိုက် ရန် ယ ခု ငါ ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သော် ဂ ရိတ် ပြည် စောင့် မင်း လည်း ပေါ် လာ လိမ့် မည်။သို့ ရာ တွင် အ မှန် မှတ် ချက် ချ တော် မူ ပြီး သော အ မှု အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ မင်း မိ က္ခေ လ မှ တစ် ပါး ကူ ညီ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ဆို ခဲ့ သော သိ တင်း မ စေ့ မီ မွန် မြတ် သော အ စာ ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း ကို လည်း အ လျှင်း မ ပြု။

အ ကျွန်ုပ် တို့ အ စာ ရှောင် ကြ သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကို သိ မြင် တော် မ မူ ခြင်း၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ကြ သော အ ခါ၊ သိ မှတ် တော် မ မူ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု ဆို ရာ၌၊ သင် တို့ သည် အ စာ ရှောင် သော နေ့ တွင် ကျွန် များ ကို အ နိုင် အ ထက် ခိုင်း လျက်၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို သာ တွေ့ တတ် ကြ ၏။ဖက် ပြိုင် ရန် တွေ့ လျက် အ ဓ မ္မ လက် သီး ထိုး သတ် ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ စာ ရှောင် တတ် ကြ၏။ ပ ဌ နာ ပြု သံ ကို ဘ ဝဂ် တိုင် ကြား သိ စေ ရန်၊ ယ နေ့ မှ အ စာ ရှောင် ခြင်း မ ပြု ကြ သော ကြောင့် တည်း။ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ခြင်း နေ့ ကား၊ ထို သို့ ပင် လော။ ကိုင်း ပင် ကဲ့ သို့ ဦး ညွတ် လျက်၊ လျှော် တေ နှင့် ပြာ ကို ခင်း ကျင်း ခြင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ခံ ဖွယ် အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့ ဟု ခေါ် မည် လော။

ထို လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ မြေ မုန့် တင် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် စည်း ဝေး ကြ သည့် ကာ လ၊ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထောင် လွှား ဖိ စီး ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ်၌ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြ လျက်၊ ယ ခု ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ထင် ပေါ် စေ တော် မူ ပါ၏။ဘိုး ဘေး တို့ ရှေ့၊ ရေ ချင်း ခွဲ လျက်၊ ပင် လယ် ထဲ၌ ကြည်း ကြောင်း သွား စေ တော် မူ သည့် ပြင်၊ လိုက် လံ သူ တို့ ကို ကား၊ အား ကြီး သော ရေ ထဲ တွင် ကျောက် ကို ချ သ ကဲ့ သို့၊ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ချ တော် မူ ပါ ၏။သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန်၊ ညဉ့်၌ မီး တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ နေ့၌ တိမ် တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဦး တည်၍၊သိ နာ တောင် ပေါ် သို့၊ ဆင်း သက် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ မှန် ကန် သော ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မွန် မြတ် သော ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ မိန့် မှာ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် မှ မိန့် မြွက် တော် မူ သည့် ပြင်၊ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ဖြင့်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဥ ပုသ် နေ့ တော်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့်၊ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပါ၏။မွတ် သိပ် သော အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို လည်း ကောင်း၊ ငတ် သော အ ခါ၊ ကျောက် တောင် မှ ရေ ကို လည်း ကောင်း၊ ထုတ် ပေး တော် မူ၍၊ သ နား မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် ကာ သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ရန် မိန့် တော် မူ ရာ၊ဘိုး ဘေး တို့ ထောင် လွှား၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း လျက်၊ အ မိန့် ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ မ ယူ။သူ တို့ ရှေ့ ပြု တော် မူ ခဲ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ခဲ ယဉ်း သော စိတ် နှင့် ပုန် ကန် လျက်၊ ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ပြန် ရောက် စိမ့် သော ငှာ၊ ဗိုလ် မှူး ကို တင် မြှောက် ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ၀ သော သ ဘော ရှိ၍၊ ချမ်း သာ စေ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ စွန့် တော် မ မူ ချေ။နွား ရုပ် ကို သွန်း လုပ်၍၊ ဤ ရုပ် တု သည်၊ သင် တို့ ကို အိဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု၊ များ စွာ တော် လှန် ပြစ် မှား ကြ သော် လည်း၊ကိုယ် တော် သည်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် ကြောင့်၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် စွန့် တော် မ မူ ဘဲ၊ နေ့၌ ဦး တည် ရန် တိမ် တိုက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ညဉ့်၌ သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန် မီး တိုင် ကိုလည်း ကောင်း ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ။ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဖြစ် သူ တို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ခွာ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ အ ပြစ် နှင့် ကိုယ့် အ ပြစ် များ ကို ထ ရပ် ဝန် ချ ပြီး လျှင်၊

ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား သင် က၊ လွန် ခဲ့ သော နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် အ တွင်း အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပ ဥ္စ မ လ နှင့် သ တ္တ မ လ များ၌၊ သင် တို့ ပြု ကြ သည် မှာ။ ငါ့ ကို ရည် ဆောင် ကြ သလော။

၎င်း မြို့ ၌ စု ရုံး သော နေ့ တွင် ရေ ခပ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှာ သွန်း လောင်း ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ခဲ့ ကြ ပြီ ဟု ဝန် ခံ ကြ လေ၏။ ရှ မွေ လ လည်း မိ ဇ ပါ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အုပ် စိုး စီ ရင် လျက် နေ လေ ၏။

သ ဘော တူ လျက် တစ် ဖန် ပေါင်း သင်း မည့် အ ကြံ နှင့် ခေ တ္တ အ တွင်း ပ ဌ နာ ပြု ခွင့် ရ အံ့ သော ငှာ မှ တစ် ပါး မ ချုပ် တည်း နိုင် က စာ တန် စုံ စမ်း မည် စိုး၍ အ ချင်း ချင်း ဝတ် ကို မ လွှဲ မ ရှောင် ကြ နှင့်။

အ ကျွန်ုပ် သည် ငို ကြွေး၍၊ အ စာ ရှောင် လျက် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊

ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ တွင်း ဆောင် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် တစ် ညဉ့် လုံး လျောင်း လဲ၍ နေ လေ၏။

အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ ကို သန့် ခြား လျက်၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ လူ ကြီး တို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ခေါ် ဖိတ် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။

ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း နှင့် ရဲ မက် တို့ ပါ ဗေ သ လ မြို့ သို့ လှည့် ချီ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ထိုင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။

အ စာ ရှောင် နေ ရ သော ကြောင့်၊ ဒူး ဆစ် နုန့် နဲ့ ၍၊ အ သား လည်း လျော့ ပါး ပါ ၏။

ထို အ စာ ဖြင့် အား ပြည့် လျက် ဟော ရပ် ခေါ် ဘု ရား သ ခင့် တောင် တော် ရောက် အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး သွား ပြီး မှ

ကော် နေ လိ က လည်း ယ မန် လေး ရက်၊ ယ ခု အ ချိန် မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တွင် အိမ်၌ ကျွန် တော် ပ ဌ နာ ပြု နေ စဉ် ဖွဲ့ ဖြူ ဆင် ယင် သူ တစ် ပါး သည် ကျွန် တော့် ရှေ့ ရပ် လာ လျက်၊အို ကော် နေ လိ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း၍ စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း မှု များ ကို လည်း မှတ် သား တော် မူ လေ ပြီ။

ထို့ နောက် ဘု ရင် မင်း သည် နန်း တော် သို့ ပြန် ၍ တစ် ညဉ့် လုံး ပွဲ တော် မ တည်၊ အ ငြိမ့် တော် များ ကို လည်း မ သွင်း စေ ဘဲ စက် သော် လည်း မ ပျော် နိုင်။

နိ န ဝေ မြို့ သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ သ ဖြင့်၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၍၊ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ကုန်၏။

သို့ မှ သင် အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မ မြင် ဘဲ မ ထင် မ ရှား စံ နေ လျက် မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် သိ၍ အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။

အ စာ ရှောင် ကြ သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ ဟစ် သံ ကို ငါ နား မ ညောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် မှ စ၍ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ သော် လည်း၊ လက် မ ခံ ဘဲ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ ငါ ကုန် ဆုံး စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊

စ တု တ္ထ၊ ပ ဥ္စ မ၊ သ တ္တ မ၊ ဒ သ မ လ များ တွင်၊ အ စာ ရှောင် ရာ သိ တင်း များ ကို ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် သ စ္စာ စောင့် ခြင်း၊ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ခင် မင် လျက်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း စွာ ကျင်း ပ ကြ ရ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။

ငါ သည်၊ သူ တို့ မ ကျန်း မ မာ ကြ သော်၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက်၊ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် ရ ၏။ ငါ ပို့ သော မေ တ္တာ သည်၊ ငါ့ အ တွင်း သို့ ပြန် ရောက် ၏။

ဇိ အုန် မြို့၌ တံ ပိုး မှုတ်၍ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ သန့် ခြား လျက် ကြော် ငြာ ကြ လော့။လူ ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ဖိတ်၍ သီး သန့် စေ ကြ လော့။ အ သက် ကြီး သူ တို့ မှ စ၍၊ နို့ စို့၊ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ ကို ခေါ် ဖိတ် စု ရုံး ကြ လော့။ မင်္ဂ လာ ဆောင် တိုက် ခန်း မှ ပင် သ တို့ သား သ တို့ သ မီး တို့ ထွက် လာ ကြ စေ။

ကိုယ် တိုင် ထုတ် ပယ် ခံ ရ မည် စိုး ၍ ငါ့ ခ န္ဓာ ကို ထု သတ် လျက် နှိမ် နှင်း တတ် သ တည်း။

ထို စ ကား ကို ကြား သော်၊ ငါ သည် ထိုင် နေ ငို ကြွေး ပြီး လျှင်၊ နေ့ ရက် အ တန် ကြာ မြည် တမ်း လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော်၌ အ စာ ရှောင်၍ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊အို မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ၍ ပ ညတ် တော် များ ကို လည်း၊ စောင့် ရှောက် သူ တို့ အား၊ ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် လျက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ မ ဟာ ဘု ရား၊အ ကျွန်ုပ် မှ စ၍ အိမ် ထောင် သား ချင်း နှင့် တ ကွ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ပါ၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကို ဝန် ချ သည့် ကာ လ တွင်၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက်၊ ယ ခု အ ခါ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မျက် မှောက် တော် တွင် ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် သော ပ ဌ နာ ကို နာ ယူ နား ညောင်း လျက် အာ ရုံ ပြု တော် မူ ပါ။

နှစ် စဉ် မ ပြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ သွား သည့် အ ခါ ဧ လ ကာ န ထို သို့ ပေး တိုင်း ဆွ သ ဖြင့် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ လျှင်ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က၊ ဟ န္န၊ အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ရ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ညစ် ရ သ နည်း။ သား တစ် ကျိပ် ရ သည် ထက် ငါ ကောင်း မြတ် သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို၏။

အ ရှင် ဘု ရား ထံ ဝတ် ပြု လျက် အ စာ ရှောင် ကြ စဉ် ငါ ခန့် ထား သော အ မှု အ ဖို့ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု ကို သန့် ခြား ကြ လော့ ဟု ဝိ ညာဉ် တော် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊

ထို့ ကြောင့်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ တောင်း လျှောက် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။

အ မိန့် တော် စာ ကား၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ လျက်၊ ပ ရိ သတ် အ ထက် ၌ နာ ဗုတ် ကို တင် ထား စေ။

ထို သို့ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု၍ ကိုယ့် အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့၏ အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း ဝန် ချ လျက် ငါ၏ ဘု ရား သ ခင့် သန့် ရှင်း သော တောင် တော် အ ဖို့ ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ အ သ နား တော် ခံ၍၊ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု စဉ် တွင် ငါ အ လွန် ပင် ပန်း လျက် ယ ခင် ရူ ပါ ရုံ တွင် မြင် ဖူး သူ ဂါ ဗြေ လ သည် ည ဦး ယံ ပူ ဇော် ချိန် ခန့် တွင် ငါ့ ကို တို့၍ ပြော ဆို သည် မှာ၊အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ သင် သည် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၌ လေ့ လာ စေ ရန် ငါ ထွက် လာ ပြီ။သင် သည် အ သ နား တော် ခံ စ အ ခါ၌ ပင် အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် ထုတ် ဆင့် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင့် အား ဖော် ပြ ခြင်း ငှာ ငါ ထင် ရှား ပြီ။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ထင် ရှား ခြင်း ကို ဆင် ခြင်၍ နား လည် လော့။

ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး သော ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရဲ မက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် အ စာ မ စား ဘဲ မြည် တမ်း ငို ကြွေး လျက် နေ ကြ ၏။

ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း နှင့် ရဲ မက် တို့ ပါ ဗေ သ လ မြို့ သို့ လှည့် ချီ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ထိုင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ သည် ၎င်း မြို့ တွင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ရှေ့ တော် ဝယ် အာ ရုန့် မြေး၊ ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် ခ စား သည် နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် တစ် ဖန် ချီ ပြန် ရ ဦး မည် လော။ မ ချီ ဘဲ နေ ရ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရာ ချီ ကြ ဦး။ နက် ဖြန် သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း

အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ ကို သန့် ခြား လျက်၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ လူ ကြီး တို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ခေါ် ဖိတ် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ်၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင့် ထံ မှ၊ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လေ စွ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ကြ လော့။

သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။

ငါ့ လူ မျိုး တော် အား၊ ကိုယ့် လွန် ကျူး မှု များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တံ ပိုး ကဲ့ သို့ အ သံ လွှင့်၍ မ ချုပ် တည်း ဘဲ၊ ကြီး စွာ အော် ဟစ် ဖော် ပြ လော့။မွတ် သိပ် သူ့ အား၊ သင့် အ သက် မွေး စာ ကို ပေး ကမ်း ၍ သူ ဆင်း ရဲ အား၊ ရောင့် ရဲ စေ လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ မှောင် ကျ ရာ တွင် သင့် အ လင်း သည် အာ ရုဏ် တက် လျက်၊ သင့် အ မိုက် တိုက် လည်း မွန်း တည့် သ ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို အ စဉ် လမ်း ပြ ခြင်း၊ ရေ ခေါင် သော ကာ လ၊ အာ ရုံ ပြေ ခြင်း၊ အ ရိုး သန် မာ စေ ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ ရေ သွင်း သော ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မ ကုန် မ ခန်း နိုင် သော စမ်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း သင် ဖြစ် လိမ့် မည်။သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည်၊ ရှေး ကာ လ လူ အ စဉ် အ ဆက် မြို့ ဆိုး ကုန်း အ မြစ် အ ခြေ ပေါ် တွင်၊ ပြု စု တည် ဆောက် သ ဖြင့် မြို့ ရိုး ပေါက် ဖာ သူ နေ ထိုင် ရာ လမ်း များ ပြု ပြင် သူ ဟု သ မုတ် ခြင်း ကို၊ သင် ခံ ရ လိမ့် မည်။သင် သည် ငါ သီး သန့် ထား သော ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို မ ဆောင် ရွက် ဘဲ၊ ခြေ လှမ်း ဖယ် လျက်၊ ဥပုသ် နေ့ ကို မွေ့ လျော် ရာ အ ကြောင်း ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သီး သန့် ထား သော နေ့ ကို လေး မြတ် ဖွယ် အ ကြောင်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဝန် ခံ သည် နှင့် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ၊ အ ပြော အ ဆို၊ အ မှု အ ရေး များ ကို မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ၊ ရို သေ လေး မြတ် လျှင်၊ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ မွေ့ လျော် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း နှုတ် မြွက် သော ဗျာ ဒိတ် နှင့် အ ညီ၊ နေ ပြည် ရှိ မြင့် မြတ် ရာ အ ရပ် များ၌ စီး နင်း ခွင့်၊ သင့် အ ဘ ယာ ကုပ် ၏ ပိုင် ရာ ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ပေး လိမ့် မည်။သို့ ရာ တွင်၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ကို နေ့ စဉ် ရှာ ဖွေ လျက်၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို သိ လို သော ဆ န္ဒ ရှိ ၏။ တ ရား အ တိုင်း ပြု ကျင့် ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား ဥ ပ ဒေ သ ကို မ စွန့် မ ပယ် သော လူ မျိုး နည်း တူ၊ ငါ့ ထံ မှ တ ရား နှင့် ယှဉ် သော ဥ ပ ဒေ သ များ ကို တောင်း လျက်၊ ငါ ဘု ရား ထံ ချဉ်း ကပ် လို သော ဆ န္ဒ ရှိ ကြ သည် တ ကား။အ ကျွန်ုပ် တို့ အ စာ ရှောင် ကြ သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကို သိ မြင် တော် မ မူ ခြင်း၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ကြ သော အ ခါ၊ သိ မှတ် တော် မ မူ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု ဆို ရာ၌၊ သင် တို့ သည် အ စာ ရှောင် သော နေ့ တွင် ကျွန် များ ကို အ နိုင် အ ထက် ခိုင်း လျက်၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို သာ တွေ့ တတ် ကြ ၏။ဖက် ပြိုင် ရန် တွေ့ လျက် အ ဓ မ္မ လက် သီး ထိုး သတ် ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ စာ ရှောင် တတ် ကြ၏။ ပ ဌ နာ ပြု သံ ကို ဘ ဝဂ် တိုင် ကြား သိ စေ ရန်၊ ယ နေ့ မှ အ စာ ရှောင် ခြင်း မ ပြု ကြ သော ကြောင့် တည်း။ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ခြင်း နေ့ ကား၊ ထို သို့ ပင် လော။ ကိုင်း ပင် ကဲ့ သို့ ဦး ညွတ် လျက်၊ လျှော် တေ နှင့် ပြာ ကို ခင်း ကျင်း ခြင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ခံ ဖွယ် အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့ ဟု ခေါ် မည် လော။ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း ကား၊ မ တ ရား သော အ နှောင် အ ဖွဲ့ များ ကို ဖြည် ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ကြိုး များ ကို ဖြုတ် ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို အ လွတ် ထား ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။မွတ် သိပ် သူ့ ကို အ စာ ကျွေး ခြင်း၊ နေ ရာ မဲ့ ဆင်း ရဲ သူ့ ကို ကိုယ့် အိမ် သို့ ဆောင် သွင်း ခြင်း၊ တွေ့ ကြုံ သော အ ဝတ် မဲ့ သူ ကို ခြုံ လွှမ်း ခြင်း၊ ညာ တ ကာ တို့ မှ မ လွှဲ မ ရှောင် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ထို သို့ ပြု လျှင် သင့် အ လင်း သည် အ ရုဏ် ကဲ့ သို့ ပေါ် ထွက်၍၊ ကျန်း မာ ခြင်း လည်း အ လျင် အ မြန် ရောက် လိမ့် မည်။ သင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ ကြောင်း သည်၊ ရှေ့ က ချီ ကြွ၍ ငါ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် လည်း၊ တပ် မ သ ဖွယ် ဖြစ် လိမ့် မည်။သင် ခေါ် သော အ ခါ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထူး လိမ့် မည်။ အော် ဟစ် သော အ ခါ ငါ ရှိ သည် ဟု မိန့် ဆို လိမ့် မည်။ နေ ပြည့် အ လယ် တွင် ထမ်း ပိုး တင် ခြင်း၊ လက် ညှိုး ထိုး ခြင်း၊ မ ကောင်း ပြော ဆို ခြင်း များ ကို ပယ် ရှား လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊

ထို နောက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ရှု ကို မာရ် နတ် စုံ စမ်း ခြင်း ခံ စေ ရန်သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို အ ခါ မာရ် နတ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ မှ ခွာ သွား သ ဖြင့် စေ တ မန် တော် တို့ လာ ရောက်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု ကြ၏။ယော ဟန် ပို့ အပ် ခံ ရ သည့် အ ကြောင်း ကို ကြား သော် ကိုယ် တော် သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ထွက်၍ နာ ဇ ရက် မြို့ ကို စွန့် ပြီး လျှင်၊ဇာ ဗု လုန် နှင့် နဿ လိ နယ် အိုင် ကမ်း နား ရှိ က ပေ ရ နောင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် တော် မူ၏။ထို သို့ နေ တော် မူ သည် မှာ ဇာ ဗု လုန် နယ် နဿ လိ နယ် များ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ ပင် လယ် နား တစ် လျှောက် လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ အို ဂါ လိ လဲ ပြည် မှောင် မိုက်၌ ထိုင် နေ ရ သော လူ မျိုး သည် ကြီး စွာ သော အ လင်း ကို မြင် ရ၍ သေ မင်း အ ရိပ် လွှမ် မိုး ရာ အ ရပ် တွင် ထိုင် နေ ရ သူ တို့ အ ပေါ်၌ လည်း၊ အ လင်း တောက် ပ လေ ပြီ ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ထို အ ခါ မှ စ၍ ယေ ရှု က နောင် တ ရ ကြ လော့။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တည် လု ပြီ ဟု ဟော တော် မူ၏။ဂါ လိ လဲ အိုင် နား ကြွ သွား တော် မူ စဉ် ပေ တ ရု ခေါ် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ ညီ အစ် ကို တို့ သည် တံ ငါ ဘာ ဝ အိုင် တွင် ပိုက် ချ လျက် နေ သည် ကို မြင် သော်၊ကိုယ် တော် က ငါ့ နောက် လိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို လူ ဖမ်း သော တံ ငါ ဖြစ် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊တော သို့ ပို့ ဆောင် သ ဖြင့် ယေ ရှု သည် အ ရက် လေး ဆယ်၊ နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး အ စာ ရှောင်၍ နေ ပြီး နောက် ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊ထို သူ တို့ သည် ပိုက် များ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ထို အ ရပ် မှ ကြွ တော် မူ သော် အ ခြား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ သည် အ ဘ ဇေ ဗေ ဒဲ နှင့် အ တူ လှေ ထဲ၌ ပိုက် ဖာ လျက် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ၍ အ ဘ နှင့် လှေ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင်ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ကိုယ် တော် သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ၌ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ လယ် တွင် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သတင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ လျက် ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို လှည့် လည် တော် မူ၏။ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ရှု ရိ ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် နတ် ဆိုး ပူး သူ၊ ဝက် ရူး စွဲ သူ၊ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ တို့ နှင့် တ ကွ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။ဂါ လိ လဲ နယ်၊ ဒေ က ပေါ လိ နယ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ နယ်၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် မှ များ စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ လည်း နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။စုံ စမ်း သော နတ် ဆိုး သည် ချဉ်း လာ လျက် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် လျှင် ဤ ကျောက် ခဲ များ ကို မုန့် ဖြစ် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ကိုယ် တော် က လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။

ငါ့ နာ မ ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် သည် စိတ် နှိမ့် ချ စွာ ပ ဌ နာ ပြု၍ ငါ့ မျက် နှာ ကို လိုက် ရှာ လျက် ဒု စ ရိုက် လမ်း ကို ကြဉ်ရှောင် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ငါ နား ညောင်း၍ အ ပြစ် ကို လွှတ် သည့် ပြင်၊ နေ ပြည် ကို လည်း ချမ်း သာ စေ မည်။

မိုး မ လင်း မီ စား သောက် ကြ စေ ရန် ရှိ သ မျှ တို့ ကို တိုက် တွန်း လျက် ပေါ လု က သင် တို့ သည် အ စာ မ စား ဘဲ စောင့် ရှောက် ကြ သည် မှာ ယ ခု ဆယ့် လေး ရက် ရှိ ပြီ။ထို့ ကြောင့် အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် စား သောက် မည့် အ ကြောင်း ငါ နှိုး ဆော်၏။ မည် သူ့ ဦး ဆံ တစ် ပင် မျှ ပျက် တော့ မည် မ ဟုတ် ဆို ပြီး လျှင်၊

ထို့ နောက် ဘု ရင် မင်း သည် နန်း တော် သို့ ပြန် ၍ တစ် ညဉ့် လုံး ပွဲ တော် မ တည်၊ အ ငြိမ့် တော် များ ကို လည်း မ သွင်း စေ ဘဲ စက် သော် လည်း မ ပျော် နိုင်။နံ နက် အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ ထ၍ အ လျင် အ မြန် ခြင်္သေ့ အောင်း ရာ တွင်း သို့ သွား လေ ၏။ဒံ ယေ လ ရှိ ရာ ထို တွင်း သို့ ရောက် သော် ငို သံ နှင့် ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် လျက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် ဒံ ယေ လ၊ အ စဉ် မ ပြတ် သင် ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ခြင်္သေ့ ဘေး မှ သင့် ကို ကယ် လွှတ် နိုင် တော် မူ ပါ၏ လော ဟု မေး ရာ၊

ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း ညည်း တွား နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။

ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ ငါး နှစ်၊ န ဝ မ လ တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ မှ မြို့ တော် သို့ ရောက် လာ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ ကြ သည့် အ လျောက်၊

ဇိ အုန် မြို့၌ တံ ပိုး မှုတ်၍ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ သန့် ခြား လျက် ကြော် ငြာ ကြ လော့။

နိ န ဝေ ဘု ရင် မင်း သည် ထို သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ဆင်း၍ ဝတ် လဲ တော် ကို ချွတ် ပြီး လျှင်၊ လျှော် တေ ကို ဝတ် ခြုံ၍ ပြာ ထဲ တွင် ထိုင် နေ လေ ၏။ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် အ တိုင်း၊ နိ န ဝေ တစ် မြို့ လုံး တွင် ကြော် ငြာ စေ သည် မှာ၊ လူ သ တ္တ ဝါ၊ သိုး နွား မှ စ၍ တိရ စ္ဆာန် တို့ သည်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ မြည်း ကြ စေ နှင့်။ အ စာ ကို မ စား၊ ရေ ကို မ သောက် ကြ စေ နှင့်။လူ သ တ္တ ဝါ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သည် လျှော် တေ ကို ဝတ် ကြ စေ။ အား ထုတ် ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ဟစ် ခေါ် ကြ စေ။ အ သီး အသီး တို့ လိုက် သော ဒု စ ရိုက် လမ်း မှ လည်း ကောင်း၊ လက် အ သုံး ပြု သော အ ဓ မ္မ မှု မှ လည်း ကောင်း၊ ကြဉ် ရှောင် ကြ စေ။ငါ တို့ မ ပျက် စီး စေ ခြင်း ငှာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် စိတ် တော် လည် ၍ ပြောင်း လဲ သ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ငြိမ်း စေ တော် မူ မည်၊ မမူ မည်ကို၊ အ ဘယ် သူ သိ နိုင် သ နည်း ဟု ဆင့် ဆို စေ ၏။

ထို အ ခါ၊ ဧ ဇ ရ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ ထ သွား ၍၊ ဧ လျာ ရှိပ် သား ယော ဟ နန့် အ ခန်း သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သုံး ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ လွန် ကျူး မှု ကြောင့် ဝမ်း နည်း လျက်၊ မည် သည့် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ နေ လေ ၏။

အ ရိုး တော် များ ကို လည်း ကောက် ယူ လျက် ယာ ဗက် မြို့ ရှိ မန် ကျည်း ပင် အောက် တွင် ဘူ မိ စျာ ပ န ပြု ပြီး မှ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် အ စာ ရှောင် ကြ ကုန် ၏။

ထို လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ မြေ မုန့် တင် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် စည်း ဝေး ကြ သည့် ကာ လ၊ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထောင် လွှား ဖိ စီး ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ်၌ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြ လျက်၊ ယ ခု ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ထင် ပေါ် စေ တော် မူ ပါ၏။ဘိုး ဘေး တို့ ရှေ့၊ ရေ ချင်း ခွဲ လျက်၊ ပင် လယ် ထဲ၌ ကြည်း ကြောင်း သွား စေ တော် မူ သည့် ပြင်၊ လိုက် လံ သူ တို့ ကို ကား၊ အား ကြီး သော ရေ ထဲ တွင် ကျောက် ကို ချ သ ကဲ့ သို့၊ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ချ တော် မူ ပါ ၏။သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန်၊ ညဉ့်၌ မီး တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ နေ့၌ တိမ် တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဦး တည်၍၊သိ နာ တောင် ပေါ် သို့၊ ဆင်း သက် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ မှန် ကန် သော ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မွန် မြတ် သော ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ မိန့် မှာ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် မှ မိန့် မြွက် တော် မူ သည့် ပြင်၊ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ဖြင့်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဥ ပုသ် နေ့ တော်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့်၊ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပါ၏။မွတ် သိပ် သော အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို လည်း ကောင်း၊ ငတ် သော အ ခါ၊ ကျောက် တောင် မှ ရေ ကို လည်း ကောင်း၊ ထုတ် ပေး တော် မူ၍၊ သ နား မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် ကာ သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ရန် မိန့် တော် မူ ရာ၊ဘိုး ဘေး တို့ ထောင် လွှား၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း လျက်၊ အ မိန့် ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ မ ယူ။သူ တို့ ရှေ့ ပြု တော် မူ ခဲ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ခဲ ယဉ်း သော စိတ် နှင့် ပုန် ကန် လျက်၊ ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ပြန် ရောက် စိမ့် သော ငှာ၊ ဗိုလ် မှူး ကို တင် မြှောက် ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ၀ သော သ ဘော ရှိ၍၊ ချမ်း သာ စေ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ စွန့် တော် မ မူ ချေ။နွား ရုပ် ကို သွန်း လုပ်၍၊ ဤ ရုပ် တု သည်၊ သင် တို့ ကို အိဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု၊ များ စွာ တော် လှန် ပြစ် မှား ကြ သော် လည်း၊ကိုယ် တော် သည်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် ကြောင့်၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် စွန့် တော် မ မူ ဘဲ၊ နေ့၌ ဦး တည် ရန် တိမ် တိုက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ညဉ့်၌ သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန် မီး တိုင် ကိုလည်း ကောင်း ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ။ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဖြစ် သူ တို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ခွာ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ အ ပြစ် နှင့် ကိုယ့် အ ပြစ် များ ကို ထ ရပ် ဝန် ချ ပြီး လျှင်၊သူ တို့ ကျွမ်း ကျင် လိမ် မာ စေ ရန် မွန် မြတ် သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ မ န္န မုန့် တော် ကို သူ တို့ ခံ တွင်း မှ မ ရုပ် သိမ်း ဘဲ၊ အ ငတ် ဖြေ ရန် ရေ ကို လည်း သ နား တော် မူ လျက်၊သဲ က န္တာ ရ တွင်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး၊ မ တောင့် မ တ ရ အောင် စား နပ် ရိ က္ခာ ကို ထောက် မ တော် မူ၍၊ အ ဝတ် နွမ်း ရိ ခြင်း၊ ခြေ ပေါက် ကွဲ ခြင်း များ မ ရှိ ရ ချေ။လူ မျိုး ခြား တို့၏ တိုင်း နိုင် ငံ များ ကို ပေး၍၊ တစ် ဘက် စွန်း မှ တစ် ဘက် စွန်း တိုင် အောင် ချ ထား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရှိ ဟုန် မင်း ပိုင် ဟေ ရှ ဘုန် ပြည် နှင့်၊ ဩ ဃ မင်း ပိုင် ဗာ ရှန် ပြည် များ ကို အ ပိုင် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊သား မြေး တို့ ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ လျက်၊ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ မည် ဟု၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား က တိ ထား တော် မူ သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ သည် နှင့်၊သား မြေး တို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ကြ ရာ၊ ခါ န နိ လူ မျိုး မှ စ သော တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို၊ ဘု ရင် မင်း များ ပါ၊ သူ တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် လျက်၊ အ လို ရှိ ရာ ပြု နိုင် ကြ စေ ရန် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊သူ တို့ သည် ပြန့် ပြော သော ပြည်၊ ခံ တပ် မြို့ များ ကို သိမ်း ယူ၍။ ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး ပြည့် သော တိုက် အိမ်၊ ဖော် ပြီး ရေ ကန်၊ စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ၊ အ သီး သီး သော အ ပင် ပါ၊ အ မြောက် အ မြား ကို ပိုင် ရ သ ဖြင့်၊ မ ဟာ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် စား သောက် ဝ ဖြိုး ရွှင် မြူး ကြ ကုန်၏။သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် ကို ပုန် ကန် ခြင်း၊ တ ရား တော် ကို ဖီ ဆန် ကျော ခိုင်း ခြင်း၊ အ ထံ တော် သို့ ပြန် လှည့် ရန် နှိုး ဆော် သော ပ ရော ဖက် တော် တို့ ကို ကွပ် မျက် ခြင်း များ နှင့် ပြစ် မှား တော် လှန် ကြ သည့် အ တွက်၊နှိပ် စက် သော ရန် သူ တို့ လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ရာ၌၊ နှိပ် စက် ခံ ရ၍ ကိုယ် တော် ထံ အော် ဟစ် ကြ သော အ ခါ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း လျက်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် မည့် သူ တို့ ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပါ ၏။တစ် ဖန် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ရ၍၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် သည် နှိပ် နင်း သော ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် ပြန် သည် နှင့်၊ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လှည့် အော် ဟစ် ကြ ပြန် ရာ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ လျက်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ အ ဖန် ဖန် ကယ် ဆယ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊တ ရား တော် သို့ ပြန် လှည့် စေ ခြင်း ငှာ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် တော် မူ ပါ၏။ သို့ ရာ တွင် ထောင် လွှား သော စိတ် နှင့်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ ခံ ဘဲ၊ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လွန် ကျူး၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း သ ဖြင့် တွန့် ဆုတ် လျက် မ နာ မ ယူ ကြ ချေ။ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို၊ နေ့ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ဖတ် ရွတ် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ရှိ ခိုး ဝန် ချ ခြင်း များ ကို၊ မတ် တတ် ရပ် လျက် ပင် ပြု ကြ ၏။

ကြိုး ပန်း လုပ် ကိုင် ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ အိပ် ဖျက် ခြင်း၊ အ စား အ​သောက် မဲ့ ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ စား ဖျက် ခြင်း၊ ချမ်း အေး ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ ခြင်း များ ကို ခံ ရ ၏။

သုံး ရက် တိုင် တိုင် စ က္ခု အ လင်း ကွယ်၍ မ စား မ သောက် ဘဲ ရှိ နေ လေ၏။

သင် တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ ကျောက် နှစ် ပြား ကို ခံ ယူ ရန် တောင် ပေါ် သို့ ငါ တက် သွား၍၊ မည် သည့် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး နေ သည့် ကာ လ၊

ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း နှင့် ရဲ မက် တို့ ပါ ဗေ သ လ မြို့ သို့ လှည့် ချီ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ထိုင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ သည် ၎င်း မြို့ တွင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ရှေ့ တော် ဝယ် အာ ရုန့် မြေး၊ ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် ခ စား သည် နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် တစ် ဖန် ချီ ပြန် ရ ဦး မည် လော။ မ ချီ ဘဲ နေ ရ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရာ ချီ ကြ ဦး။ နက် ဖြန် သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း

ထို နေ့ ရက်၌ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ပင် ပန်း ကြ သော် လည်း ရှော လု မင်း က၊ ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် စား ချေ ခွင့် ရ၍ ညဉ့် ဦး မ တိုင် မီ အ စာ စား သူ တိုင်း အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ ဟု ဗိုလ် ထု အား သ စ္စာ တော် ခံ စေ သည့် အ လျောက် မည် သူ မျှ အ စာ မ စား ရ။

၎င်း ပြင် အ စာ ရှောင် သော အ ခါ အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မြင် စေ ရန် မျက် နှာ ဖျက် တတ် သော သီ လ ကြောင် တို့ ကဲ့ သို့ မျက် နှာ ညှိုး ငယ် မ ရှိ စေ ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ တူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ ငါ အ မှန် ဆို၏။

ခု နစ် ရက် တွင် နှစ် ကြိမ် အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ ရ သ မျှ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ လှူ ခြင်း ပြု တတ် ပါ သည် ဟု အ သီး အ ခြား ပ ဋ္ဌ နာ ပြု ၏။

ဆို ခဲ့ သော သိ တင်း မ စေ့ မီ မွန် မြတ် သော အ စာ ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း ကို လည်း အ လျှင်း မ ပြု။

သို့ ရာ တွင်၊ အို ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ မ တော့် အ တွက် ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို ဆောင် လျက်၊ က ရု ဏာ တော် ကောင်း မြတ် သည့် အ လျောက်၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။အ ကျွန်ုပ် သည် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ၍၊ အ တွင်း နှ လုံး ထိ ရှ လျက် ရှိ ပါ ၏။ရှည် လျား သော အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ရွေ့ သွား လျက်၊ ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ လွင့် ပါး လျက် ရှိ နေ ပါ ၏။အ စာ ရှောင် နေ ရ သော ကြောင့်၊ ဒူး ဆစ် နုန့် နဲ့ ၍၊ အ သား လည်း လျော့ ပါး ပါ ၏။

ထို နောက်၊ ဥ စ္စာ ခမ်း နား၊ သား သ မီး များ နှင့် တ ကွ၊ ငါ တို့ သွား ရာ လမ်း ဖြောင့် ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ရှာ ရန်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် နှိမ့် ချ စွာ အ စာ ရှောင် အံ့ သော နေ့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြစ် နား မှာ၊ ငါ ကြော် ငြာ၏။

လူ သ တ္တ ဝါ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သည် လျှော် တေ ကို ဝတ် ကြ စေ။ အား ထုတ် ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ဟစ် ခေါ် ကြ စေ။ အ သီး အသီး တို့ လိုက် သော ဒု စ ရိုက် လမ်း မှ လည်း ကောင်း၊ လက် အ သုံး ပြု သော အ ဓ မ္မ မှု မှ လည်း ကောင်း၊ ကြဉ် ရှောင် ကြ စေ။

မော ရှေ သည် ထို တိမ် တိုက် ထဲ သို့ ဝင် လျက် တောင် ပေါ် သို့ တက်၍ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး တောင် ပေါ် တွင် နေ​ လေ၏။

အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ လျက် ပ ရိ သတ် အ ထက် ၌ နာ ဗုတ် ကို တင် ထား ပြီး လျှင်

ထို့ နောက် ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် အ စာ ရှောင် လျက် ကိုယ် တော်၏ တ ပည့် တို့ မူ ကား အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ ရှောင် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း ညည်း တွား နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။၎င်း ပြင် မည် သူ မျှ အ ဝတ် ဟောင်း ကို အ ထည် သစ် စ နှင့် မ ဖာ တတ်။ ဖာ လျှင် ထို အ စ ရုန်း သ ဖြင့် သာ၍ စုတ် ကွဲ တတ် ၏။သား ရေ ဘူး ဟောင်း တွင် လည်း စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ထည့် လေ့ မ ရှိ ကြ။ ထည့် လျှင် သား ရေ ဘူး ပေါက် ကွဲ သ ဖြင့် စ ပျစ် ရည် ယို၍ ဘူး ပျက် တတ်၏။ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ဘူး သစ် တွင် ထည့် လေ့ ရှိ သ ဖြင့် နှစ် မျိုး လုံး မ ပျက် မ စီး ရှိ နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ဘု ရင် မင်း၏ ရာ ဇ သတ် အ မိန့် တော် ရောက် သ မျှ ပြည် ထောင် တ ကာ၌၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု ရာ အ များ တို့ လည်း ပြာ နှင့် လျှော် တေ ခင်း လျက် လျောင်း ကြ၏။

ကြောက် ရွံ့၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ရှာ ဖွေ လျက်၊ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၏။

ကျွန် တော် တို့ အား စား သောက် ရန် အ သီး အ နှံ နှင့် ရေ ကို သာ ဆယ် ရက် ကြာ ပေး၍ စမ်း ပါ။

၎င်း မြို့ ၌ စု ရုံး သော နေ့ တွင် ရေ ခပ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှာ သွန်း လောင်း ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ခဲ့ ကြ ပြီ ဟု ဝန် ခံ ကြ လေ၏။ ရှ မွေ လ လည်း မိ ဇ ပါ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အုပ် စိုး စီ ရင် လျက် နေ လေ ၏။ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စု ရုံး ကြောင်း ကြား သိ လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ထံ၊ ၎င်း မင်း တို့ စစ် ချီ ရာ၊ ချီ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်ရှ မွေ လ အား ကျွန် တော် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ အ စဉ် မ ပြတ် ပ ဌ နာ ပြု ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း၊

သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြည် တော် အ တွက် ရှု စိတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ လူ မျိုး တော် ကို ညှာ တာ လျက်၊ တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊

ညဉ့် ဦး ပူ ဇော် ချိန် တွင်၊ အ တွင်း ပြင် ဆုတ် ပြီး ဝတ် နှင့်၊ စိတ် ပျက် ရာ မှ ငါ ထ ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လက် အုပ် ချီ လျက်၊ ဒူး ထောက် လျက်၊ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊

ကော် နေ လိ က လည်း ယ မန် လေး ရက်၊ ယ ခု အ ချိန် မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တွင် အိမ်၌ ကျွန် တော် ပ ဌ နာ ပြု နေ စဉ် ဖွဲ့ ဖြူ ဆင် ယင် သူ တစ် ပါး သည် ကျွန် တော့် ရှေ့ ရပ် လာ လျက်၊

ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က နန်း ဝက် ခွဲ ၍ ပေး သော် လည်း ဘု ရင် မင်း နောက် ငါ မ လိုက်၊ ဤ အ ရပ် တွင် အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက်၊ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက် ရ။ လာ လမ်း ဖြင့် မ ပြန် ရ ဟူ၍ ငါ့ အား မြစ် တား လိုက် ပြီ ဟု ဘု ရင် မင်း ထံ ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊

သူ က လည်း အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ် နင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သင့် စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ ထို စ ကား ကြောင့် လည်း ငါ ရောက် လာ ပြီ။ပေ ရ သိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် ပတ် လုံး မြစ် တား သော် လည်း အ မြတ် ဆုံး သော မင်း တို့ အ နက် မိ က္ခေ လ သည် ကူ ညီ လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ပေ ရ သိ ဘု ရင် တို့ ဘက် မှာ အ နိုင် ရ၏။

အို ဘု ရား သ ခင်၊ ချောင်း မြောင်း ရေ ကို သ မင် ဒ ရယ် တောင့် တ သ ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို တောင့် တ ပါ၏။ငါ့ ရန် သူ တို့ က၊ သင့် ဘု ရား ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု နေ့ ရှိ သ မျှ လှောင် ပြောင် လျက်၊ ငါ့ အ ရိုး ကို ချိုး ဘိ သ ကဲ့ သို့ ကဲ့ ရဲ့ တတ် ကြ၏။အို ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ညှိုး ငယ် ရ သ နည်း။ အ တွင်း၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ငြိမ် မ ဝပ် ရှိ ရ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ကို မျှော် လင့် လော့။ ငါ့ အား မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ သော ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ရ ဦး မည်။ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ငတ် လှ၏။ မည် သည့် အ ခါ မှ ရှေ့ တော် သို့ ရောက်၍၊ ဖူး မျှော် ရ ပါ မည် နည်း။

ထို သူ တို့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြို့ သို့ စီး သော မြစ် နား တွင် စု ဝေး စေ လျက်၊ သုံး ရက် ပတ် လုံး တဲ၌ နေ ကြ စဉ်၊ အ သည် သား နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ငါ စစ် ဆေး ရာ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် ကို မျှ မ တွေ့ သ ဖြင့်၊အ ကြီး အ ကဲ ဧ လျေ ဇာ၊ အ ရေ လ၊ ရှေ မာ ယ၊ ဧ လ နာ သန်၊ ယာ ရိပ်၊ ဧ လ နာ သန်၊ နာ သန်၊ ဇာ ခ ရိ၊ မေ ရှု လံ တို့ နှင့် ဆ ရာ တော် ယော ယာ ရိပ်၊ ဧ လ နာ သန် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊က သိ ဖိ မြို့၌ နေ ရစ် သော အ အုပ် အ ချုပ် ဣ ဒ္ဒေါ့ ထံ စေ လွှတ် လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန့် တော် အ မှု ဆောင် တို့ ကို ခေါ် စေ ရန်၊ ထို မြို့ ရှိ ဣ ဒ္ဒေါ မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့်၊ ကျွန် သီး တော် များ အား ဆင့် ဆို မှာ လိုက် လေ ၏။ငါ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ မြင့် မြတ် သော လက် တော် တည် ရှိ သော ကြောင့်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ သား လေ ဝိ အ နွယ်၊ မ ဟာ လိ အ ဆက်၊ ဣ ရှ ကေ လ၊ ရှေ ရ ဘိ တို့ နှင့်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဆယ့် ရှစ်။မေ ရာ ရိ အ ဆက်၊ ဟာ ရှ ဘိ၊ ယေ ရှာ ယ တို့ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှစ် ဆယ်။ဖိ န ဟတ် အ ဆက် ဂေ ရ ရှုံ၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက် ဒံ ယေ လ။လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ထောက် ခံ ရန်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ စီ မံ ခဲ့ သော ကျွန် သီး တော် တို့ အ နက်၊ စာ ရင်း ဝင် သူ နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် တို့ ကို ခေါ် ခဲ့ ကြ ၏။ထို နောက်၊ ဥ စ္စာ ခမ်း နား၊ သား သ မီး များ နှင့် တ ကွ၊ ငါ တို့ သွား ရာ လမ်း ဖြောင့် ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ရှာ ရန်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် နှိမ့် ချ စွာ အ စာ ရှောင် အံ့ သော နေ့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြစ် နား မှာ၊ ငါ ကြော် ငြာ၏။အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ရ မည် ဆို သော်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် လက် တော် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကာ ကွယ် ရန် တည် ရှိ တော် မူ ပါ၏။ စွန့် ခွာ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မူ ကား၊ အ မျက် တော်၊ တန် ခိုး တော် သင့် ရောက် ပါ သည် ဟု၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ငါ တို့ တင် လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တွက်၊ လမ်း ခ ရီး၌ ရန် သူ တို့ ကို တိုက် လှန် စေ ခြင်း ငှာ၊ စစ် သူ ရဲ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို တောင်း ရန် ငါ ရှက် လှ ၏။ထို့ ကြောင့်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ တောင်း လျှောက် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။

ထို နောက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ရှု ကို မာရ် နတ် စုံ စမ်း ခြင်း ခံ စေ ရန်သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို အ ခါ မာရ် နတ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ မှ ခွာ သွား သ ဖြင့် စေ တ မန် တော် တို့ လာ ရောက်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု ကြ၏။

ထို သူ တို့ က လည်း၊ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တ ပည့် တို့ သည် အ ဖန် ဖန် အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ အ သ နား တော် ခံ ခြင်း ပြု လျက် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ စား သောက် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်၊ယေ ရှု က၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား အ တူ ရှိ နေ စဉ် လူ ပျို ရံ တို့ ကို အ စာ ရှောင် စေ နိုင် ကြ သ လော။သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။

ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ သည် ၎င်း မြို့ တွင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ရှေ့ တော် ဝယ် အာ ရုန့် မြေး၊ ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် ခ စား သည် နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် တစ် ဖန် ချီ ပြန် ရ ဦး မည် လော။ မ ချီ ဘဲ နေ ရ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရာ ချီ ကြ ဦး။ နက် ဖြန် သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း

ခါ လ ဒဲ နိုင် ငံ ကို အုပ် စိုး ရ သော မေ ဒိ လူ မျိုး အာ ရွှေ ရု၏ သား၊ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ ပ ဌ မ နှစ် တွင်၊ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ လည်း ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ လွှဲ သွား၍ တ ရား တော် ကို လွန် ကျူး လျက် ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် ကျွန် မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၌ ရေး ထား သော အ မင်္ဂ လာ တည်း ဟူ သော ကျိန် ဆို ချက် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း လျက် တည် လေ စွ တ ကား။ကောင်း ကင် တစ် ပြင် လုံး အောက် မ ရောက် စ ဘူး သော ဘေး ဥ ပဒ် ကြီး ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ မှ စ၍ အုပ် စိုး သော တ ရား မင်း တို့ တစ် ဘက်၌ မိန့် ဆို သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ တည် ပြု တော် မူ ပြီ။မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း ဘေး ဥ ပဒ် ရှိ သ မျှ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် လေ ပြီး ဖြစ် သော် လည်း ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ်၍ သ မ္မာ တ ရား တော်၌ လေ့ လာ ခွင့် ရှိ စေ ခြင်း ငှာ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မျက် နှာ သာ ကို မ ရှာ ဘဲ နေ ကြ ပြီ တ ကား။အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ မျှ၌ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ပါ လျက် အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ဘေး ဥ ပဒ် ကို စောင့် ကြပ်၍ သင့် ရောက် စေ တော် မူ ပြီ။အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် လူ မျိုး တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင်၍ ယ နေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မည် တော် ကို ထင် ပေါ် စေ တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ်၏ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား၍ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ။အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပြစ်၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် လူ မျိုး တော် သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ ဖြစ်၍ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော အ မှု ရှိ သ မျှ နှင့် အ ညီ သန့် ရှင်း သော တောင် တည်း ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် မှ ဒေါ သ အ မျက် တော် ကို လွှဲ တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် မျိုး ပြု သော ပ ဌ နာ နှင့် အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို အ ရှင် ဘု ရား အ တွက် မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ နား ညောင်း နာ ယူ တော် မူ ပါ။ စ က္ခု တော် ကို ဖွင့်၍ ကျွန် တော် တို့၏ ဆိတ် ညံ ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် သော မြို့ ကို လည်း ကောင်း ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို အ မှီ မ ပြု ဘဲ၊ မ ဟာ က ရု ဏာ တော် ကို သာ အ မှီ ပြု ၍ ရှေ့ တော်၌ အ သ နား တော် ခံ ကြ ပါ ၏။အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၏ မြို့ တော် နှင့် လူ မျိုး တော် သည် နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ် တော့် အ တွက် နား ညောင်း တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ ယူ၍ ဆိုင်း လင့် တော် မ မူ ဘဲ စီ ရင် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဝန် ချ လျက် အ သ နား တော် ခံ ပါ၏။ငါ ဒံ ယေ လ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပျက် စီး လျက် နေ ရ လ တ္တံ့ သော နှစ် ပေါင်း ခုနစ် ဆယ် အ ရေ အ တွက် ကို ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ထံ ရောက် လာ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် အ ညီ ကျမ်း စာ များ အား ဖြင့် ရိပ် မိ ရ သော ကြောင့်၊ထို သို့ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု၍ ကိုယ့် အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့၏ အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း ဝန် ချ လျက် ငါ၏ ဘု ရား သ ခင့် သန့် ရှင်း သော တောင် တော် အ ဖို့ ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ အ သ နား တော် ခံ၍၊ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု စဉ် တွင် ငါ အ လွန် ပင် ပန်း လျက် ယ ခင် ရူ ပါ ရုံ တွင် မြင် ဖူး သူ ဂါ ဗြေ လ သည် ည ဦး ယံ ပူ ဇော် ချိန် ခန့် တွင် ငါ့ ကို တို့၍ ပြော ဆို သည် မှာ၊အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ သင် သည် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၌ လေ့ လာ စေ ရန် ငါ ထွက် လာ ပြီ။သင် သည် အ သ နား တော် ခံ စ အ ခါ၌ ပင် အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် ထုတ် ဆင့် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင့် အား ဖော် ပြ ခြင်း ငှာ ငါ ထင် ရှား ပြီ။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ထင် ရှား ခြင်း ကို ဆင် ခြင်၍ နား လည် လော့။လွန် ကျူး မှု ကို ကန့် သတ်၍ အ ပြစ် ကို တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လျက် ဒု စ ရိုက် ဖြေ ရှင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို သွင်း၍ ရူ ပါ ရုံ နှင့် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို တံ ဆိတ် ခတ် ပိတ် လျက် အ ထူး သန့် ရှင်း သော ဌာ န ကို ဘိ သိက် သွန်း စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ လူ မျိုး နှင့် သန့် ရှင်း သော မြို့ အ ဖို့ သိ တင်း ခု နစ် ဆယ် ဟု ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ လေ ပြီ။ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တစ် ဖန် တည် ထောင် ပြု စု စေ ခြင်း ငှာ အ မိန့် တော် ထုတ် သည့် နေ့ မှ စ၍ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ပေါ် ထွန်း သည့် တိုင် အောင် ခု နစ် သိ တင်း ကြာ လိမ့် မည်။ ခြောက် ဆယ့် နှစ် သိ တင်း အ တွင်း နှောက် ရှက် ခံ ရ သည့် ကာ လ တွင် လမ်း မ လမ်း ကြား များ နှင့် တစ် ဖန် တည် ထောင် လိမ့် မည်။ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း သည် ထို ခြောက် ဆယ့် နှစ် သိ တင်း လွန် ပြီး မှ မည် သည် ကို မျှ မ ပိုင် ဘဲ ပယ် ရှား ရာ ခံ ရ၍ နောက် ပေါ် လ တ္တံ့ သော မင်း၏ လူ မျိုး သည် မြို့ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို လည်း ကောင်း ဖြို ဖျက် ကြ ပြီး လျှင် ၎င်း မင်း သည် ရှောင် တ ခင် ဘေး ဖြင့် ဆုံး လိမ့် မည်။ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် ရ မည် ဟု ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဆုံး ခန်း သည် တိုင် အောင် စစ် မှု များ ပြား လိမ့် မည်။တစ် သိ တင်း တွင် လူ အ များ တို့ နှင့် ခိုင် ခံ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ လျက် ထို သိ တင်း၏ တစ် ဝက် ကြာ၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပြတ် စဲ စေ လိမ့် မည်။ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော မင်း အ ပေါ် တွင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သ မျှ ကို အ ဆုံး သတ် သွန်း လောင်း သည့် တိုင် အောင် ဆိတ် ညံ စေ မည့် သူ သည် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ တောင် ဖြင့် လာ ရောက်၍ နေ လိမ့် မည် ကို သိ မှတ် နား လည် လော့ ဟု သွန် သင် ကြား ပြော လေ ၏။အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ ပြာ လူး ခြင်း များ နှင့် အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် ဆု တောင်း၍ အ သ နား တော် ခံ သည် မှာ၊

အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဥရိ ယ မ ယား တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား ၌ ပြင်း ပြ သော ဝေ ဒ နာ ရောက် ရှိ ရာဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ တွင်း ဆောင် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် တစ် ညဉ့် လုံး လျောင်း လဲ၍ နေ လေ၏။ဘု ရင် မင်း ကို ထူ မ ရန် နန်း တော် သား အ ကြီး အ မှူး တို့ ချဉ်း လာ ကြ သော်၊ဘု ရင် မင်း သည် မ ထ၊ ပွဲ တော် လည်း မ သုံး ချေ။ ခု နစ် ရက် စေ့၍ သူ ငယ် သေ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ သူ ငယ် အ သက် ရှင် သေး စဉ် ငါ တို့ တင် သော် လည်း နာ ယူ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို တင် လျှောက် က ကိုယ် ကို အ န္တ ရာယ် ပြု မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် မ တင် မ လျှောက် ဝံ့ ကြ။သို့ ရာ တွင် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အ ချင်း ချင်း တီး တိုး ပြော ကြ သည် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း သိ မြင် လျှင် သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို ရိပ် မိ လျက် သူ ငယ် သေ ပြီ လော ဟု မေး ရာ သေ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါသူ ဌေး မှာ အ လွန် များ ပြား သော သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ရှိ၏။နန်း ကြိမ်း ပြင် မှ ထ၍ ရေ သုံး သပ် ခြင်း၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း၊ ဝတ် လဲ တော် ဆင် ယင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် သို့ သွား၍ ရှိ ခိုး ပြီး နောက် နန်း တော် သို့ ပြန် ဝင် လျက် တောင်း ဆို ဆက် သ သော ပွဲ တော် စာ ကို သုံး ဆောင် လေ၏။ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က လည်း၊ ဘု ရင် မင်း သည် မည် သို့ ပြု တော် မူ ပါ သ နည်း။ သူ ငယ် အ သက် ရှင် သေး စဉ် သူ ငယ့် အ တွက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ ငို ကြွေး ပါ၏။ သေ မှ ထ၍ သုံး ဆောင် တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု တင် လျှောက် ကြ ရာသူ ငယ် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို သ နား၍ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စေ တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ ငါ ငို ကြွေး၏။ယ ခု သူ ငယ် သေ ပြီ ဖြစ်၍ ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နေ လျှင် အ ဘယ် အ ကျိုး နည်း။ ပြန်၍ ခေါ် ဆောင် နိုင် မည် လော။ ငါ သည် သူ ရှိ ရာ သို့ သွား ရ မည်။ သူ မူ ကား ငါ ရှိ ရာ သို့ မ လာ လေ စွ ဟု မိန့် ဆို၏။

အို ပ ရော ဟိတ် တို့၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက် မြည် တမ်း ကြ လော့။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် မှု ကို ဆောင် ရွက် သူ တို့၊ အော် ဟစ် ကြ လော့။ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင့် အ မှု တော် ဆောင် တို့၊ လျှော် တေ ခင်း၍ အိပ် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့်၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကုန် ခန်း လေ ပြီ။အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ ကို သန့် ခြား လျက်၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ လူ ကြီး တို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ခေါ် ဖိတ် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။

အ ကျွန်ုပ် သည် ငို ကြွေး၍၊ အ စာ ရှောင် လျက် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊လျှော် တေ ဝတ် လျက် ပုံ ခိုင်း ခြင်း ခံ ရ ပါ ပြီ။

မွတ် သိပ် သူ့ အား၊ သင့် အ သက် မွေး စာ ကို ပေး ကမ်း ၍ သူ ဆင်း ရဲ အား၊ ရောင့် ရဲ စေ လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ မှောင် ကျ ရာ တွင် သင့် အ လင်း သည် အာ ရုဏ် တက် လျက်၊ သင့် အ မိုက် တိုက် လည်း မွန်း တည့် သ ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို အ စဉ် လမ်း ပြ ခြင်း၊ ရေ ခေါင် သော ကာ လ၊ အာ ရုံ ပြေ ခြင်း၊ အ ရိုး သန် မာ စေ ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ ရေ သွင်း သော ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မ ကုန် မ ခန်း နိုင် သော စမ်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း သင် ဖြစ် လိမ့် မည်။

သင် မူ ကား ပ ဌ နာ ပြု သည့် ကာ လ အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ဝင်၍ တံ ခါး ပိတ် ထား ပြီး လျှင် မ ထင် မ ရှား စံ နေ သော ကိုယ့် အ ဘ အား ပ ဌ နာ ပြု လော့၊ မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။

ထို သူ တို့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြို့ သို့ စီး သော မြစ် နား တွင် စု ဝေး စေ လျက်၊ သုံး ရက် ပတ် လုံး တဲ၌ နေ ကြ စဉ်၊ အ သည် သား နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ငါ စစ် ဆေး ရာ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် ကို မျှ မ တွေ့ သ ဖြင့်၊

ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က၊ ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ကို ပေး ပါ လော့ ဟု အ ဟိ မ လက် သား ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း အ ဗျာ သာ ပေး အပ် လျှင်ဤ တပ် ကို လိုက် လံ သော် မီ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဒါ ဝိဒ် မေး လျှောက် ရာ လိုက် လံ လော့။ မု ချ မီ၍ ပြန် သိမ်း ရ လိမ့် မည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ

အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် ကို စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ ပါ မည်။ ရေ မဲ့၍ သွေ့ ခြောက် နွမ်း ရိ သော ပြည် တွင်၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် သည် ကိုယ် တော် ကို ငတ် မွတ် လျက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ လည်း မော ဟိုက် တ သ သည် နှင့် အ ညီ၊ဓား ဘေး သင့် ၍ တော ခွေး စာ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ရွှင် လန်း ခွင့်၊ သ စ္စာ တော် ခံ သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ဂုဏ် ရောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ မု သာ သုံး သူ တို့ နှုတ် မှာ မူ၊ ပိတ် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကို ရှု မြင် ရန်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် ဖူး မျှော် ပါ ၏။အ သက် ရှင် ခြင်း ထက်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကောင်း မြတ် သည့် အ တွက်၊ ကိုယ် တော် ကို နှုတ် မြွက် ချီး မွမ်း သည် နှင့် အ ညီ၊အ သက် ထက် ဆုံး ဩ ဘာ ဆက် ခြင်း၊ နာ မ တော် အား ဖြင့် လက် အုပ် ချီ ခြင်း ပြု လျက်၊ဆီ ဥ ခြင် ဆီ သ ဖွယ် ကိုယ် တော် နှင့် သာ ရောင့် ရဲ၍၊ ရွှင် လန်း သော နှုတ် ခမ်း ဖြင့် ချီး မွမ်း ပါ မည်။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကျေး ဇူး ပြု တတ် သော သ ဘော၊ သ နား တတ် သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ နှင့် ကြွယ် ဝ သော သ ဘော၊ ပေး လ တ္တံ့ သော ဘေး ဒဏ် မှ ပြောင်း လဲ သော သ ဘော ရှိ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု၊ နေ ရင်း ပြည်၌ ရှိ စဉ်၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို့ ကြောင့်၊ တာ ရှု မြို့ သို့ တင် ရင် ပြေး သွား ပါ ပြီ။

အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား ထံ၊ နာမ် ခ န္ဓာ၊ ရုပ် ခ န္ဓာ ပါ ကြွေး ကြော် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တံ တိုင်း တော် များ ကိုအ ကျွန်ုပ် စိတ် ဝိ ညာဉ် တ သ၍ မူး မော် လျက် ရှိ လေ စွ တ ကား။

လူ့ သား တို့၌ ပြ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ။ကိုယ် တော် သည်၊ တောင့် တ သော သူ့ ကို ရောင့် ရဲ စေ လျက်၊ ဆာ မွတ် သော သူ့ ကို လည်း၊ ကောင်း သော အ ရာ နှင့် ဝ စေ တော် မူ ၏။

၎င်း ပြင်၊ ပျို ရွယ် သူ အ ဖြစ် က လင် နှင့် ခု နစ် နှစ် ပေါင်း ဖော် ပြီး လျှင် ရှစ် ဆယ့် လေး နှစ် တိုင် တိုင် မု ဆိုး မ အ ဖြစ် နေ လျက် အ သက် ကြီး ရင့် သူ၊ အာ ရှ အ နွယ် ဖာ နွေ လ၏ သ မီး အ န္န ခေါ် ပ ရော ဖက် မ တစ် ပါး ရှိ ရာ ဗိ မာန် တော် မှ မ ထွက် ဘဲ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် အ စာ ရှောင် လျက် အ သ နား တော် ခံ လျက် ဝတ် ပြု နေ သည့် အ တိုင်း၊

ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော နေ့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ချို မြိန် ရာ ကို သွား၍ စား သောက် လျက်၊ ပြင် ဆင် ရန် မဲ့ သူ တို့ အား လည်း ဝေ ငှ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ရွှင် လန်း ခွင့် သည် သင် တို့၏ ခံ တပ် သ ဖွယ် ဖြစ်၍ ဝမ်း မ နည်း ကြ နှင့် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ သီး သန့် သော နေ့ ဖြစ် သည့် အ တွက်၊

သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြည် တော် အ တွက် ရှု စိတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ လူ မျိုး တော် ကို ညှာ တာ လျက်၊ တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊ငါ သည်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို၊ တင်း တိမ် အောင် ပေး သ နား မည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ်၊ ဆက် လက် ထား မည် မ ဟုတ်။

မော် ဒ ကဲ သည်၊ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ရေး သား၍၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ရန် ငြိမ်း သော နေ့၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း မှ ဖြစ် ရ သော အောင် မင်္ဂ လာ နေ့၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း မှ ရွှင် လန်း ခြင်း သို့ ပြောင်း လဲ သော လ တည်း ဟူ သော၊ အာ ဒါ လ ဆယ့် လေး ရက်၊ ဆယ့် ငါး ရက် များ၌၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ အား ပေး ကမ်း ခြင်း၊ အ ချင်း ချင်း ဝေ ငှ စား သောက် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ရွှင် လန်း ရာ နေ့ အ ဖြစ် ဖြင့် နှစ် စဉ် ဆောင် ရွက် စေ ခြင်း ငှာ၊ အာ ရွှေ ရု မင်း ပိုင်၊ အ ဝေး၊ အ နီး၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ အား၊ စာ ပေး လိုက် သည့် အ တိုင်း၊

အ န္တိ အုတ် မြို့ ရှိ အ သင်း တော် တွင် ဗာ န ဗ၊ နိ ဂါ ခေါ် ရှု မောင်၊ ကု ရေ နေ မြို့ သား လု ကိ၊ ဘု ရင် ခံ ဟေ ရုဒ်၏ ဖွား ဘက် တော် မာ နိမ် နှင့် ရှော လု တည်း ဟူ သော ပ ရော ဖက် များ၊ ဆ ရာ များ ရှိ ကြ၍၊ထို သူ့ ကို စိုက် ကြည့် ပြီး လျှင် လိမ် လည် စဉ်း လဲ ခြင်း အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် လျက် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ခပ် သိမ်း ကို ရန် မူ သူ အ ချင်း မာရ် နတ်၏ သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လမ်း ဖြောင့် များ ကို မ ရပ် မ စဲ ကောက် စေ မည် လော။ယ ခု ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တင် ဖိ သ ဖြင့် သင် သည် ကာ လ အ တန် ကြာ နေ ကို မျှ မ မြင် နိုင် အောင် ကန်း ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း မျက် စိ မှိန်၍ အ လင်း ကွယ် သ ဖြင့် ဆွဲ ပို့ မည့် သူ ကို တ လည် လည် ရှာ ရ၏။ထို အ မှု ကို မြင် သော် ဝန် ကြီး သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ ဒေ သ နာ တော် ကြောင့် အံ့ သြ၍ ယုံ ကြည် လေ၏။ထို နောက် ပေါ လု နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ သည် ပါ ဖု မြို့ မှ တက် စီး၍ ပံ ဖု လိ ပြည်၊ ပေ ရ ဂေ မြို့ သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ သော် ယော ဟန် ဆုတ် ခွာ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ၏။သူ တို့ မူ ကား ပေ ရ ဂေ မြို့ မှ ပိ သိ ဒိ နယ်၊ အ န္တိ အုတ် မြို့ ရောက် ဖြတ် သွား၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် လျက် ထိုင် နေ ကြ ရာ၊ပ ည တ္တိ ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ကျမ်း ချက် များ ကို ဖတ် ရွတ် ပြီး သည့် ကာ လ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် တို့ သည် သူ တို့ ထံ လူ လွှတ် လျက် ညီ အစ် ကို တို့၊ လူ ပ ရိ သတ် အား နှိုး ဆော် ရန် ရှိ လျှင် ဟော ပြော ကြ ပါ ဟု တိုက် တွန်း ကြ သည့် အ တိုင်း၊ပေါ လု ထ၍ လက် ရိပ် ပြ ပြီး လျှင် ဟော ပြာ သည် မှာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော သူ တို့၊ ကြား နာ ကြ ကုန်၊ဤ လူ မျိုး တော်၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို ရွေး ကောက် တော် မူ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် နေ ထိုင် ကြ စဉ် လူ မျိုး တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊သဲ တော၌ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း သူ တို့ အ ကျင့် ဓ လေ့ ကို သည်း ခံ တော် မူ၏။ခါ နာန် ပြည် နေ လူ ခု နစ် မျိုး ကို ဖျက် ဆီး လျက် ထို ပြည် ကို နှစ် ပေါင်း လေး ရာ့ ငါး ဆယ် အ တွင်း အ ပိုင် ရ စေ ပြီး လျှင်၊အ ရှင် ဘု ရား ထံ ဝတ် ပြု လျက် အ စာ ရှောင် ကြ စဉ် ငါ ခန့် ထား သော အ မှု အ ဖို့ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု ကို သန့် ခြား ကြ လော့ ဟု ဝိ ညာဉ် တော် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ပ ရော ဖက် ရှ မွေ လ တိုင် အောင် တ ရား မင်း များ ကို ပေး တော် မူ၏။သို့ ပြီး မှ ဘု ရင် မင်း ကို လျှောက် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ကိ ရှ သား ရှော လု ကို ပေး ပြီး နောက်၊နန်း ချ၍ ငါ့ အ လို ခပ် သိမ်း ကို ဆောင် ရွက် မည့် သူ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ယေ ရှဲ့ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ တွေ့ ပြီ ဟု ဓိ ဋ္ဌာန် ပြု လျက် ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် တော် မူ၏။ထို မင်း မျိုး မှ လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် က တိ တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထံ ယေ ရှု တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပြီ။ပေါ် ထွန်း တော် မ မူ မီ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ တ ရား ကို ဟော နှင့် သော ယော ဟန် သည်၊ကိုယ့် အ ငန်း အ တာ ကို ဆောင် ရွက် နေ စဉ် ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ ငါ သည် ထို အ ရှင် မ ဟုတ်။ ဖိ နပ် တော် ကြိုး ကို မျှ ငါ မ ဖြည် ထိုက် သော အ ရှင် တစ် ပါး သည် ငါ့ နောက် ကြွ လာ လိမ့် မည် ဟု ဆို သ တည်း။အာ ဗြ ဟံ့ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ဆိုင် ရာ သ တင်း ကို ငါ တို့ ထံ ပို့ လိုက် တော် မူ ပြီ။ကိုယ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ တိုင်း ဖတ် ရွက် ကြ သော ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မ သိ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့် အ ရာ ရှိ တို့ သည် ကိုယ် တော်၌ သေ ပြစ် မ တွေ့ ဘဲ လျက် ကွပ် မျက် စေ ရန် ပိ လတ် မင်း ထံ တောင်း ဆို ကြ ရာ ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စီ ရင် သ ဖြင့် ထို ဆင့် ဆို ချက် များ အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ကြ၏။ထို သို့ ကိုယ် တော် နှင့် စပ်၍ ရေး ထား သ မျှ အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ လျက် ကား တိုင် မှ ချ ယူ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ တွင် သွင်း ထား ကြ ပြီး နောက်၊အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း ကို ပြု လျက် ထို နှစ် ပါး အ ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် လွှတ် လိုက် ကြ၏။

သင် သည် ငါ သီး သန့် ထား သော ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို မ ဆောင် ရွက် ဘဲ၊ ခြေ လှမ်း ဖယ် လျက်၊ ဥပုသ် နေ့ ကို မွေ့ လျော် ရာ အ ကြောင်း ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သီး သန့် ထား သော နေ့ ကို လေး မြတ် ဖွယ် အ ကြောင်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဝန် ခံ သည် နှင့် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ၊ အ ပြော အ ဆို၊ အ မှု အ ရေး များ ကို မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ၊ ရို သေ လေး မြတ် လျှင်၊ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ မွေ့ လျော် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း နှုတ် မြွက် သော ဗျာ ဒိတ် နှင့် အ ညီ၊ နေ ပြည် ရှိ မြင့် မြတ် ရာ အ ရပ် များ၌ စီး နင်း ခွင့်၊ သင့် အ ဘ ယာ ကုပ် ၏ ပိုင် ရာ ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ပေး လိမ့် မည်။

ထို နောက်၊ မော ဘ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် မ ဟု နိမ် လူ မျိုး တို့ သည်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ လာ ကြ ရာ၊အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကွင်း ရှောင် စေ လျက် တိုက် ဖျက် ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ ခြွင်း ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဤ အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ သည်၊အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော၊ ကိုယ် တော် ပိုင် ရာ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နှင် ထုတ် ရန် ချီ၍၊ ယ ခု ကျေး ဇူး ဆပ် ကြ ပါ ပြီ တ ကား။အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အင် အား မ မျှ၊ ချီ လာ သော ဤ အ လုံး အ ရင်း ကြီး ကို စီ ရင် တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ လော။ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို မ သိ နိုင် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို သာ အာ ရုံ ပြု ကြ ပါ သည် ဟု တောင်း လျှောက် စဉ်၊ယု ဒ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ သား မ ယား တို့ နှင့် တ ကွ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် နေ ကြ ကုန် ၏။ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ လေ ဝိ အ နွယ်၊ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား၊ မဿ နိ တီ၊ ယေ လ မြစ်၊ ဗေနာ ယ မြေး၊ ဇာ ခ ရိ သား၊ ယ ဟာ ဇေ လ အ ပေါ် သို့၊ပ ရိ သတ် အ လယ် တွင် သက် ရောက် ၍၊ ထို သူ က၊ အို ယော ရှ ဖတ် မင်း မှ စ သော ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ထို အ လုံး အ ရင်း ကြီး ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း မ ရှိ ကြ လင့်။ ဤ စစ် မှု သည် သင် တို့ တာ မ ဟုတ်၊ ငါ ဘု ရား တာ ဖြစ် ၏။ဇိ ဇ လမ်း ဖြင့် တက် လာ သော ရန် သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ နက် ဖြန် ချီ သွား ကြ လော့။ ယေ ရွေ လ တော စပ် ချိုင့် အ စွန်း တွင် တွေ့ ဆုံ ကြ လိမ့် မည်။သို့ သော် လည်း၊ သင် တို့ စစ် တိုက် ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် ဆယ် ခြင်း အ မှု ကို ရပ် နေ တန့် စား ကြည့် ရှု ကြ လော့။ အို ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ ကြောက် ရွံ့ လျက် တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နက် ဖြန် ချီ ထွက် ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ၊ယော ရှ ဖတ် မင်း ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် လျှင်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး စဉ်၊လေ ဝိ အ နွယ် ကော ဟတ် နှင့် ကော ရ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို သံ ကုန် ဟစ်၍ ထ ရပ် ချီး မွမ်း ကြ လေ ၏။အိုင် ကြီး တစ် ဘက် ဧ ဒုံ ပြည် မှ အ လုံး အ ရင်း များ စွာ ချီ လာ ၍၊ အင်္ဂေ ဒိ ခေါ် ဟာ ဇု ဇု န္တာ မာ မြို့၌ စွဲ ရပ် သည် ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း သ တင်း ကြား လျှင်၊နောက် နေ့ နံ နက် ထ၍၊ တေ ကော တော လမ်း ဖြင့် ချီ ထွက် ကြ စဉ်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ရပ် လျက်၊ အို ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် လျှင်၊ တည် မြဲ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပ ရော ဖက် တော် တို့ ကို ယုံ ကြည် လျှင် လည်း၊ အောင် မြင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ၊ ဗိုလ် ထု နှင့် တိုင် ပင်၍၊ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့ ဟု ဂုဏ် တော် ကို ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ တပ် ဦး မှ သန့် ရှင်း စွာ ဆင် ယင် ၍ ချီ သွား သူ တို့ ကို ခန့် ထား သည် နှင့် အ ညီ၊ ဂုဏ် တော် ကို ဖွဲ့ ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ရန် မူ လာ သော အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ တစ် ဘက်၊ တပ် ပုန်း ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး ပြီး မှ၊ အ ချင်း ချင်း ဝိုင်း အုံ ဖျက် ဆီး ကြ၏။ယု ဒ ရဲ မက် တို့ သည်၊ တော ရှိ မြော် စင် သို့ ရောက်၍၊ ထို အ လုံး အ ရင်း ကို ရှု ကြည့် ရာ၊ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ မြေ ပေါ် တွင် ကျ ဆုံး သော အ လောင်း များ ကို မြင် ရ ကြ သ ဖြင့်၊ယော ရှ ဖတ် မင်း နှင့် သူ ရဲ တို့ ပါ၊ လက် ရ သိမ်း ယူ ရန် ချဉ်း လာ ရာ၊ မ သယ် ပိုး နိုင် အောင် များ ပြား သော အ ဖိုး ထိုက် တန် ဆာ၊ အ ဝတ် အ စား၊ ပ စ္စည်း များ ကို တွေ့ သည် နှင့်၊ အ လွန် များ ပြား သော ကြောင့်၊ သုံး ရက် တိုင် တိုင် သိမ်း ဆည်း ချွတ် ယူ လျက် နေ ပြီး မှ၊စ တု တ္ထ နေ့ တွင်၊ ဗ ရာ ခ ချိုင့်၌ စည်း ဝေး ကြ ကုန် ၏။ ထို ချိုင့်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဗ ရာ ခ ချိုင့် ဟု တွင် သ တည်း။ထို နောက် ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဦး တည် သော ယောရှ ဖတ် မင်း နှင့် တ ကွ၊ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ရဲ မက် အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ အောင် သံ လွှင့် လျက်၊ တ ယော၊ စောင်း၊ တံ ပိုး များ ကို တီး မှုတ် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဗိ မာန် တော် သို ပြန် သွား ကြ၏။ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ရန် သူ တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တိုက် ဖျက် တော် မူ သည် ဟု၊ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ တို့ ကြား သိ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ထိတ် လန့် ခြင်း သင့် ရောက် သည့် အ တိုင်း၊ကြောက် ရွံ့၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ရှာ ဖွေ လျက်၊ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၏။ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း၏ ဘု ရား သ ခင် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့်၊ ပြည် ထဲ ရေး သာ ယာ လေ ၏။

ထို နောက် ဒံ ယေ လ၊ ဟာ န နိ၊ မိ ရှေ လ၊ အာ ဇ ရိ တို့ အ ပေါ် တွင် မိန်း မ စိုး အုပ် ခန့် ထား သော အ ကြီး အ ကဲ အား ဒံ ယေ လ က၊ကျွန် တော် တို့ အား စား သောက် ရန် အ သီး အ နှံ နှင့် ရေ ကို သာ ဆယ် ရက် ကြာ ပေး၍ စမ်း ပါ။

သို့ ရာ တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြား လျှင် အာ ဟပ် မင်း သည် ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ခင်း ၍ အိပ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ဖြည်း ညှင်း စွာ သွား လာ သ ဖြင့်

ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ပြီး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖို့ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် မည် သူ ဦး စား ချီ တက် ရ ပါ မည် နည်း ဟု ဘု ရား သ ခင် အား မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယု ဒ အ နွယ် ဦး စွာ ချီ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်းဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ချီ သ ဖြင့် ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး တပ် စွဲ ကြ ကုန်၏။လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့၏ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဓား ကိုင် သူ ရဲ လေး သိန်း ပါ ဘု ရား သ ခင်၏ လူ မျိုး တော် အ စု အ ရုံး၌ မျက် နှာ ပြ ကြ၏။ထို မြို့ ရှေ့ စစ် ခင်း၍ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ချီ တက် ကြ သော်၊ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ လည်း ဂိ ဗာ မြို့ မှ ချီ ထွက် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သား နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ကို ထို နေ့၌ သတ် လှဲ ကြ၏။ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ သွား ပြီး လျှင် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ငို ကြွေး လျက် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ချဉ်း ကပ် ရ ဦး မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ချီ တက် ကြ ဦး ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ အား ယူ၍၊ ပ ဌ မ နေ့ ရက် တွင် ခင်း သော စစ် တ လင်း၌ ပင် ခင်း ပြန် ကြ၏။ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ချဉ်း ကြ သော်၊ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ မှ ချီ ထွက် ဆီး ဆို့ လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဓား ကိုင် တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် တို့ ကို သတ် လှဲ ကြ၏။ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း နှင့် ရဲ မက် တို့ ပါ ဗေ သ လ မြို့ သို့ လှည့် ချီ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ထိုင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။

တော သို့ ပို့ ဆောင် သ ဖြင့် ယေ ရှု သည် အ ရက် လေး ဆယ်၊ နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး အ စာ ရှောင်၍ နေ ပြီး နောက် ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊ထို သူ တို့ သည် ပိုက် များ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ထို အ ရပ် မှ ကြွ တော် မူ သော် အ ခြား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ သည် အ ဘ ဇေ ဗေ ဒဲ နှင့် အ တူ လှေ ထဲ၌ ပိုက် ဖာ လျက် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ၍ အ ဘ နှင့် လှေ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင်ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ကိုယ် တော် သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ၌ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ လယ် တွင် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သတင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ လျက် ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို လှည့် လည် တော် မူ၏။ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ရှု ရိ ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် နတ် ဆိုး ပူး သူ၊ ဝက် ရူး စွဲ သူ၊ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ တို့ နှင့် တ ကွ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။ဂါ လိ လဲ နယ်၊ ဒေ က ပေါ လိ နယ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ နယ်၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် မှ များ စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ လည်း နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။စုံ စမ်း သော နတ် ဆိုး သည် ချဉ်း လာ လျက် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် လျှင် ဤ ကျောက် ခဲ များ ကို မုန့် ဖြစ် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ကိုယ် တော် က လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။

အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ ကို သန့် ခြား လျက်၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ လူ ကြီး တို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ခေါ် ဖိတ် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ်၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင့် ထံ မှ၊ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လေ စွ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ကြ လော့။မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ အ စား အ သောက် ကုန် ခန်း လေ ပြီ။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော်၌၊ အား ရ ရွှင် လမ်း သံ တိတ် လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။

ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို၊ နေ့ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ဖတ် ရွတ် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ရှိ ခိုး ဝန် ချ ခြင်း များ ကို၊ မတ် တတ် ရပ် လျက် ပင် ပြု ကြ ၏။

အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဥရိ ယ မ ယား တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား ၌ ပြင်း ပြ သော ဝေ ဒ နာ ရောက် ရှိ ရာဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ တွင်း ဆောင် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် တစ် ညဉ့် လုံး လျောင်း လဲ၍ နေ လေ၏။

ထို့ နောက် ဘု ရင် မင်း သည် နန်း တော် သို့ ပြန် ၍ တစ် ညဉ့် လုံး ပွဲ တော် မ တည်၊ အ ငြိမ့် တော် များ ကို လည်း မ သွင်း စေ ဘဲ စက် သော် လည်း မ ပျော် နိုင်။နံ နက် အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ ထ၍ အ လျင် အ မြန် ခြင်္သေ့ အောင်း ရာ တွင်း သို့ သွား လေ ၏။ဒံ ယေ လ ရှိ ရာ ထို တွင်း သို့ ရောက် သော် ငို သံ နှင့် ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် လျက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် ဒံ ယေ လ၊ အ စဉ် မ ပြတ် သင် ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ခြင်္သေ့ ဘေး မှ သင့် ကို ကယ် လွှတ် နိုင် တော် မူ ပါ၏ လော ဟု မေး ရာ၊ဒံ ယေ လ က ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ကျွန် တော် မျိုး သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ အ ပြစ် ကင်း သူ၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ကို လည်း အ န္တ ရာယ် မ ပြု သူ ဖြစ် ပါ သော ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် စေ တ မန် တော် စေ လွှတ်၍ ခြင်္သေ့ တို့ နှုတ် ကို ပိတ် သ ဖြင့် အ န္တ ရာယ် မ ပြု နိုင် ကြ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် လေ လျှင်၊ဘု ရင် မင်း သည် အ လွန် ဝမ်း မြောက်၍ ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ကြ ရာ ဘု ရား သ ခင် ကို အား ကိုး သော ကြောင့် ဒဏ် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ သူ၌ မ တွေ့ ကြ။ထို့ နောက် ဒံ ယေ လ အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် စွဲ ဆို သူ တို့ ကို ရှင် ဘု ရင့် အ မိန့် နှင့် ခေါ် ယူ ပြီး လျှင် သား မ ယား တို့ ပါ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လျှင် မြေ သို့ မ ကျ မီ ပင် ခြင်္သေ့ တို့ သည် နိုင် နင်း၍ အ ရိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖဲ့ ကြ ကုန် ၏။

ထို နေ့ ရက် များ အ တွင်း မည် သည် ကို မျှ သုံး ဆောင် တော် မ မူ သ ဖြင့် ကုန် လွန် သည့် ကာ လ ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊

သင် မူ ကား အ စာ ရှောင် သည့် ကာ လ ဦး ခေါင်း ကို ဆီ လိမ်း၍ မျက် နှာ ကို လည်း သစ် လော့။

ရှော လု မျက် စိ မှ အ ကြေး သ ဖွယ် ကွာ ကျ သ ဖြင့် မြင် ပြန် သော အ ခါ ထ၍ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး လျှင်၊အ စာ အာ ဟာ ရ သုံး ဆောင် လျက် အား ဖြည့် လေ၏။ ထို့ နောက် ရှော လု သည် ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် နေ လျက်၊

ထို အ ခါ၊ ဧ ဇ ရ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ ထ သွား ၍၊ ဧ လျာ ရှိပ် သား ယော ဟ နန့် အ ခန်း သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သုံး ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ လွန် ကျူး မှု ကြောင့် ဝမ်း နည်း လျက်၊ မည် သည့် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ နေ လေ ၏။ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍။ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး ကြော် ငြာ သည် မှာ၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ခဲ့ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ စု ရုံး ရ မည့် အ ကြောင်း၊မည် သူ မ ဆို၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် လူ ကြီး တို့ သ တိ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ သုံး ရက် အ တွင်း မ လာ မ ရောက် လျှင်၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ ပ ရိ သတ် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း၊ ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ မြေ လှန် ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း များ တည်း။

သို့ ရာ တွင်၊ ယ ခု ကာ လ ပင် အ စာ ရှောင် လျက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊

ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ ဒံ ယေ လ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ရ၏။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ကြီး စွာ သော စစ် ပွဲ နှင့် ဆိုင် ၍ မှန် ပေ ၏။ သူ လည်း ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ရူ ပါ ရုံ ကို သိ ကျွမ်း နား လည် ၏။ထို အ ခါ လက် သည် ငါ့ ကို တို့၍ လေး ဘက် ထောက် စေ ပြီး လျှင်၊ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ မတ် တတ် ရပ်၍ ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား လည် လော့။ သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟူ သော စ ကား ကို ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရပ် နေ၏။သူ က လည်း အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ် နင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သင့် စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ ထို စ ကား ကြောင့် လည်း ငါ ရောက် လာ ပြီ။ပေ ရ သိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် ပတ် လုံး မြစ် တား သော် လည်း အ မြတ် ဆုံး သော မင်း တို့ အ နက် မိ က္ခေ လ သည် ကူ ညီ လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ပေ ရ သိ ဘု ရင် တို့ ဘက် မှာ အ နိုင် ရ၏။ထို ရူ ပါ ရုံ သည် ကွာ ဝေး သေး သော ကာ လ အ ဖို့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် နောင် သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မှု အ ရာ များ ကို သင် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ ရောက် လာ ပြီ ဟု ကြား ပြော လေ၏။ထို သို့ မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ငါ သည် နှုတ် မ မြွက် နိုင် ဘဲ ဦး ညွတ် လျက် နေ ရာ၊လူ့ သား၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ နှုတ် ကို တို့ မှ၊ ငါ နှုတ် ပွင့်၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို ရူ ပါ ရုံ အ တွက် ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ သင့် ရောက် သ ဖြင့် အား ပြတ် ပါ ပြီ။အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ယ ခု ပင် ကျွန် တော်၌ ခွန် အား အ လျှင်း မ ရှိ၊ အ သက် လည်း ကုန် ပါ ပြီ ဟု ရှေ့ တွင် ရပ် နေ သူ့ အား ငါ လျှောက် သော်၊လူ့ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ ကို တို့ ပြန်၍ အား ပေး ပြီး လျှင်၊ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ၊ မ ကြောက် လင့်။ ငြိမ် သက် စွာ နေ၍ အား ယူ လော့၊ အား ယူ လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ထို သို့ ဆို သ ဖြင့် အား ယူ လျက် ငါ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အား ပေး ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ထို ကာ လ ၌ ငါ ဒံ ယေ လ သည် သုံး သိ တင်း တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် နေ ရာ၊ထို သူ က သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ လာ ရောက် သော အ ကြောင်း ကို သိ သ လော။ ပေ ရ သိ ပြည် စောင့် မင်း ကို စစ် တိုက် ရန် ယ ခု ငါ ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သော် ဂ ရိတ် ပြည် စောင့် မင်း လည်း ပေါ် လာ လိမ့် မည်။သို့ ရာ တွင် အ မှန် မှတ် ချက် ချ တော် မူ ပြီး သော အ မှု အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ မင်း မိ က္ခေ လ မှ တစ် ပါး ကူ ညီ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ဆို ခဲ့ သော သိ တင်း မ စေ့ မီ မွန် မြတ် သော အ စာ ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း ကို လည်း အ လျှင်း မ ပြု။

ပြိုင် ပွဲ ဝင် သူ တိုင်း လည်း ပျက် စီး သော သ ရ ဖူ ကို ရ ခြင်း ငှာ အ ရာ ရာ၌ ခြိုး ခြံ တတ် ၏။ ငါ တို့ မူ ကား မ ပျက် စီး သော သ ရ ဖူ ကို ရ ခြင်း ငှာ တည်း။ထို နည်း တူ ငါ သည် ယိမ်း ယိုင် လျက် ပြေး ခြင်း၊ လေ ကို ထိုး မိ လျက် သတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ အ ခြား သူ တို့ အား ဟော ပြော ပြီး နောက်၊ကိုယ် တိုင် ထုတ် ပယ် ခံ ရ မည် စိုး ၍ ငါ့ ခ န္ဓာ ကို ထု သတ် လျက် နှိမ် နှင်း တတ် သ တည်း။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း အ ရ သာ ကို ဝင် စား သိ မြင် ကြ လော့။ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။

အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် ကို စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ ပါ မည်။ ရေ မဲ့၍ သွေ့ ခြောက် နွမ်း ရိ သော ပြည် တွင်၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် သည် ကိုယ် တော် ကို ငတ် မွတ် လျက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ လည်း မော ဟိုက် တ သ သည် နှင့် အ ညီ၊

ကိုယ် တော် ကို ချစ် ကြည် ညို၍ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ တို့ အ ဖို့ ပ ဋိ ညာဥ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် စည်း လျက် ကြီး မြတ်၍ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား၍ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ။ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လျက် ပုန် ကန် မိ ကြ ပါ ပြီ။ပ ညတ် တော် နှင့် တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လွှဲ ရှောင် မိ ကြ ပါ ပြီ။ ဘိုး ဘေး မှ စ၍ ဘု ရင် မင်း မှူး မတ် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား နာ မ တော် နှင့် ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ပ ရော ဖက် တို့ ဟော ပြော သည် ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ နေ မိ ကြ ပါ ပြီ။

ထို သူ တို့ က လည်း၊ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တ ပည့် တို့ သည် အ ဖန် ဖန် အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ အ သ နား တော် ခံ ခြင်း ပြု လျက် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ စား သောက် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်၊

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။