သဘာဝတရားအကြောင်း အခန်းငယ်များ

သဘာဝတရားအလုံးစုံရဲ့ဖန်ဆင်းရှင် ဘုရားသခင်ကို ကျွန်တော်တို့ ချီးမွမ်းကြရအောင်။ ကောင်းကင်၊ မြေကြီး၊ ပင်လယ်၊ သက်ရှိသက်မဲ့အားလုံးကို ဖန်ဆင်းတဲ့အရှင်ဟာ ဘုရားသခင်ပါ။ ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၂၀:၁၁ မှာလည်း ဖော်ပြထားတဲ့အတိုင်း ကောင်းကင်၊ မြေကြီး၊ ပင်လယ်နဲ့ အဲဒီထဲမှာရှိတဲ့ အရာအားလုံးကို ခြောက်ရက်အတွင်းမှာ ဖန်ဆင်းပြီး ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ အနားယူတော်မူခဲ့တယ်။ အဲဒီနေ့ကိုလည်း သန့်ရှင်းတဲ့နေ့အဖြစ် သတ်မှတ်ပေးခဲ့တယ်။

ဘုရားသခင်ရဲ့ ဖန်ဆင်းခြင်းတွေဟာ အလွန်ပြီးပြည့်စုံပါတယ်။ ဒီလို အံ့ဖွယ်ဖန်ဆင်းမှုတွေအတွက် ဘုရားသခင်ကို ကျွန်တော်တို့ ချီးမွမ်းဂုဏ်တင်ကြရမယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့တရားစီရင်ချိန်ရောက်လာတော့မှာမို့ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ရိုသေပြီး ဂုဏ်တင်ကြရအောင်။ ကောင်းကင်၊ မြေကြီး၊ ပင်လယ်နဲ့ ရေတွင်းတွေကို ဖန်ဆင်းတဲ့အရှင်ကို ကိုးကွယ်ကြရအောင်။

သဘာဝတရားတွေ၊ ကမ်းခြေတွေ၊ သစ်ပင်တွေ၊ တောင်တွေရဲ့အလှအပတွေကို ခံစားရတဲ့အခါ ဒါတွေအားလုံးကို ဖန်ဆင်းတဲ့အရှင် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းဂုဏ်တင်ဖို့ မမေ့ပါနဲ့။ ဘုရားသခင်က ဒီအရာအားလုံးကို လှပပြီးပြည့်စုံအောင် ဖန်ဆင်းခဲ့တာပါ။ ဘုရားသခင်ရဲ့ ကျေးဇူးတော်ကို အမြဲတမ်း သတိရနေကြပါစို့။

သူ တော် ကောင်း သည်၊ ကိုယ်၏ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ထောက် ညှာ တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ က ရု ဏာ ဟူ သ မျှ ကား၊ ရက် စက် ခြင်း တည်း။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကောင်း မွန် လျက်၊ အ မှု အ ရာ တော် ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် တော် မူ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊

စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ ကျီ သွင်း ခြင်း ကင်း သော လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း ရှု ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထို သ တ္တ ဝါ များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော့။

စ ပါး နင်း နယ် သော နွား ကို၊ ပါး ချုပ် တပ်၍ မ ထား ရ။

သင်၏ သိုး ဆိတ် အုပ် များ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ ရန် ဂ ရု ပြု လော့။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အော် လျက် နေ သော ကျီး အ သား ငယ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျွေး မွေး တော် မူ ၏။

သင့် ကို မုန်း ထား သူ၏ မြည်း သည် ဝန် ဖိ၍ လဲ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် မ ဖြုတ် လို သော် လည်း မု ချ ကူ ညီ၍ ဖြုတ် ရ မည်။

ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း သည် တောင် တော် ကြီး များ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည်၊ မ ဟာ ရေ ထု နှင့်လည်း ကောင်း၊ တူ မျှ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မျိုး ကို ထိန်း သိမ်း တော် မူ ပါ၏။

သ တ္တ မ နေ့ သည် သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် သင် မှ စ၍ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ ပါ မည် သည့် အ မှု အ ရေး ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ရ။

ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ နှင့် သိုး သား ငယ် တို့ သည် အ တူ ကျက် စား လျက်၊ ခြင်္သေ့ သည် နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လ တ္တံ့။ မြွေ သည် မြေ မုန့် ကို သာ စား လ တ္တံ့။ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ အ ဆိုး ကို မ ပြု၊ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

အ ချင်း လူ ပျင်း၊ ပ ရွက် ဆိတ် ရှိ ရာ သို့ သွား၍၊ ၎င်း တို့ အ ပြု အ မူ များ ကို ထောက် ရှု ပြီး လျှင်၊ ပ ညာ ကို နည်း ခိုး လော့။ထို ပ ရွက် ဆိတ် တို့ သည်၊ ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ် စီ မံ သူ မ ရှိ ဘဲ လျက်၊နွေ ဥ တု တွင် ရိ က္ခာ ကို သို ထား၍၊ ရိတ် သိမ်း ချိန် တွင် အ စာ ကို ဆည်း ပူး လေ့ ရှိ ကြ ၏။

စာ က လေး ငါး ကောင် ကို ပိုက် ဆံ နှစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တစ် ကောင် ကို မျှ ဘု ရား သ ခင် မေ့ တော် မ မူ။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ လှ ပါ ၍၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဉာဏ် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ရာ တော် များ နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ သည် တ ကား။

ထို ကာ လ၌ လည်း၊ ငါ သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ထောက်၍၊ တော သား ရဲ၊ ငှက် ရဲ၊ ပိုး မွှား၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ လျက်၊ ရန် သူ တို့ လေး၊ ဓား လက် နက် များ ကို ချိုး ဖြတ် သ ဖြင့်၊ လုံ ခြုံ စွာ လဲ လျောင်း ခွင့် ပေး မည့် ပြင်၊

ငါ သည် လည်း၊ များ စွာ သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် တ ကွ၊ ကိုယ့် ညာ ဝဲ လက် ကို မျှ ပိုင်း ခြား၍ မ သိ သော၊ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ထက် လူ နေ များ သော နိ န ဝေ မြို့ ကြီး ကို၊ နှမြော သင့် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။

လမ်း အ နီး သစ် ပင် ရှိ၊ မြေ ရှိ သိုက် မြုံ၌၊ ဥ အ ထက် ဖြစ် စေ၊ သား ငယ် အ ထက် ဖြစ် စေ၊ ဝပ် နေ သော ငှက် မ ကို တွေ့ ကြုံ လျှင်၊ သား ရော အ မိ ပါ မ ယူ ရ။သား ငယ် ကို နှိုက် ယူ သော် လည်း၊ ကောင်း စား လျက် တာ ရှည် ခွင့် ရ အံ့ သော ငှါ၊ အ မိ ကို လွှတ် လော့။

ခြောက် ရက် အ တွင်း အ လုပ် လုပ် ၍ သ တ္တ မ နေ့ ၌ သင် တို့ နွား မြည်း များ နား နေ ခွင့် ရ လျက်၊ ငယ် သား များ၊ ဝင် နေ သူ များ လည်း သက် သာ ရ ကြ စေ ရန် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ လော့။

ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကို ပြု စု စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထား တော် မူ ၏။

ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ သည် သိုး ငယ် နှင့် တည်း ခို ခြင်း၊ ကျား သစ် လည်း ဆိတ် ငယ် နှင့် ဝပ် ခြင်း၊ နွား ကြီး၊ နွား ငယ်၊ ခြင်္သေ့ တို့ သည် ပေါင်း သင်း ခြင်း ပြု ကြ သည် နှင့်၊ သူ ငယ် က ပင် မောင်း နှင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။

မြေ ပေါက် သည် သင် တို့ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ပြည် နယ် ရှိ သား တ ကာ အ ဖို့ အ စာ ဖြစ် လိမ့် မည်။

ကျီး အ သား ငယ် တို့ သည် အ စာ မဲ့ လှည့် လည် လျက်၊ ငါ ဘု ရား ထံ အော် သော အ ခါ၊ အ မဲ ကို မည် သူ စီ ရင် သ နည်း။

တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ပျံ တတ် သော ငှက် မှ စ၍၊

သ တ္တ မ နှစ် တွင် မ လုပ် ဘဲ လှပ် ထား၍ အ မျိုး သား ချင်း ဆင်း ရဲ သူ တို့ စား ကြ ရ မည်။ ကြွင်း သော အ ရာ ကို လည်း မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ စား ကြ ရ လိမ့် မည်။ စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ များ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ရ မည်။

သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော လူ မျိုး ဖြစ် သော ကြောင့် အို သေ၊ နာ သေ အ ကောင် ကို မ စား ကြ ရ။ သင် တို့ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း ဝင် နေ သူ တို့ အား စား ရန် ပေး ခွင့်၊ တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ အား ရောင်း ချ ခွင့် ရှိ၏။ သိုး ဆိတ် သား ငယ် ကို အ မိ နို့ ရည် နှင့် မ ချက် မ ပြုတ် ရ။

တော သား ရဲ ရှိ သ မျှ နှင့်၊ တောင် အ ထောင် အ သောင်း များ ပေါ် နေ တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။တောင် ပေါ် ရှိ ငှက် အ သီး သီး ကို ငါ သိ လျက်၊ လွင် ပြင် တွင် သွား လာ သ မျှ ကို မျက် မှောက် ပြု၏။

သိုး တော် စု ကို သိုး ထိန်း သ ဖွယ် ထိန်း ကျောင်း၍၊ သိုး သား ငယ် များ ကို ချီ ပွေ့ သည့် ပြင်၊ နို့ ငင် သိုး မ များ ကို ဖြည်း ညှင်း စွာ မောင်း နှင် တော် မူ လိမ့် တ ကား။

လက် တော် ဖြစ် ဟူ သ မျှ ပေါ် တွင်၊ အုပ် စိုး ခွင့် ပြု လျက်၊ သိုး နွား ရှိ သ မျှ ပြင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ မှ စ၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ လမ်း သွား လာ သ မျှ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ နှင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ သူ့ ခြေ အောက် ချ ထား တော် မူ ပါ ပြီ။

နွား ဖြစ် စေ၊ သိုး ဆိတ် ဖြစ် စေ၊ သား အ မိ နှစ် ကောင် လုံး ကို နေ့ ချင်း မ စီ ရင် ကြ ရ။

သင် တို့ တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ရေ တွင်း ထဲ သို့ သား ဖြစ် စေ၊ နွား ဖြစ် စေ ကျ သွား လျှင် ချက် ခြင်း မ ဆွဲ မ တင် ဘဲ နေ မည့် သူ ရှိ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် သူ တို့ မ ဖြေ မ ဆို နိုင် ကြ။

ဆုံး မ ခြင်း ကို နှစ် သက် သော သူ သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို နှစ် သက် ၏။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို မုန်း ထား သူ မူ ကား၊ ဉာဏ် တုံး ၏။

ဘုန်း တော် ကို ဖော် ပြ ကြ စေ ခြင်း ငှာ ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ အ ဖြစ် ငါ ပြု ပြင် ရွေး ချယ် သော လူ မျိုး တော် ကို ရေ တိုက် လို၍ သဲ တော၌ ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ အ ရပ်၌ မြစ် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ပေါက် ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ ခွေး အ နှင့် ငှက် ကု လား အုပ် မှ စ၍ တော သား ရဲ တို့ ပင်၊ ဂုဏ် တော် ကို ဝန် ခံ ကြ လိမ့် မည်။

ဒဏ် ရာ များ ကို ဆီ၊ စ ပျစ် ရည်၊ လိမ်း ကျံ ပတ် စည်း၍ ကိုယ် မြည်း ပေါ် တွင် တင် ပြီး နောက် စ ရပ် သို့ ဆောင် သွား ပြု စု သည့် ပြင်၊

စ ပါး နင်း နယ် သော နွား ကို ပါး ချုပ် တပ်၍ မ ထား ရ ဟု မော ရှေ၏ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် နွား များ ကို ဂ ရု စိုက် တော် မူ သ လော။

သင် တို့ ၏ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၊ ငါ ရှေ့၌ အ စဉ် ရှိ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ အ တွက်၊ သင့် ကို အ ပြစ် တင် မည် မ ဟုတ်။သင် တို့ တင်း ကုပ် ရှိ နွား ပေါက် ကို လည်း ကောင်း၊ သင့် ခြံ ရှိ ဆိတ် ထီး ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ ခံ ယူ မည် မ ဟုတ်။

အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ လူ သား တို့ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် ချင်း တူ လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး၌ တစ် ရပ် တည်း ဖြစ် ပျက် သည် နှင့် အ ညီ၊ တစ် မျိုး သေ က တစ် မျိုး သေ တတ်၏။ အား လုံး ပင် သက် ဇီ ဝ တစ် မျို တည်း ရှိ ကြ၍၊ လူ သည် တိ ရ စ္ဆာန် ထက် မ မြတ် ချေ။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ ဖြစ်၏။

မြို့ ရိပ် တွင် ဆင် ပစ် မြွေ သည် အ သိုက် လုပ် ခြင်း၊ ဥ ခြင်း၊ သား ပေါက် ခြင်း၊ ဝပ် ခြင်း များ ကို ပြု၍၊ စွန် တို့ လည်း ဖို မ အ စုံ စု ရုံး ကြ လိမ့် မည်။

ကိုယ် တော် က သင် တို့ တွင် သိုး တစ် ကောင် ရှိ၍ ဥ ပုသ် နေ့၌ တွင်း ထဲ သို့ ကျ သွား လျှင် မ ဆွဲ မ တင် ဘဲ နေ မည့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် ရှိ သ လော။လူ သည် သိုး ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို့ ကြောင့် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ကောင်း ကို ပြု အပ် သည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက်။

အ ချိန် တန် လျှင်၊ ရှိ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ ကျွေး မွေး တော် မူ စေ ရန်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် လျက်၊

သင် သည် တောင် ဆိတ် မွေး ချိန် ကို သိ၍၊ သ မင် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို စောင် မ သ လော။

တော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ သောက် ခွင့်၊ မြည်း ရိုင်း များ အ ငတ် ပြေ ခွင့် ရ လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ နီး တွင် နေ ရာ ကျ ၍၊

ကောင်း ကင် ကို တိမ် တိုက် များ နှင့် ဖုံး လွှမ်း လျက်၊ မြေ ကြီး ဖို့ မိုး ရေ ပြင် ဆင် လျက်၊ တောင် များ ပေါ် မှ မြက် ပေါက် စေ တော် မူ ၏။

နွား မ နှင့် ဝံ မ တို့ ကျက် စား ကြ ရာ သား ငယ် ချင်း တို့ လည်း အ တူ ဝပ် ကြ သည့် ပြင် ခြင်္သေ့ လည်း နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လိမ့် မည်။

ဆိတ် များ လည်း လယ် ဝယ် ရန် အ ဖို့ ဖြစ် သည့် ပြင်၊

မှီ အောင်း ရာ များ၌ ဝပ် တွား လျက်၊ ချုံ များ၌ ချောင်း မြောင်း လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ခြင်္သေ့ များ အ တွက် အ မဲ လိုက်၍၊ တိ န များ ကို ဝ စေ မည် လော။

မည် သူ မ ဆို တွင်း ကို ဖော် သည် ဖြစ် စေ၊ တူး ၍ မ ပိတ် ဘဲ ထား သည် ဖြစ် စေ၊ ထို တွင်း သို့ နွား မြည်း တစ် ကောင် ကောင် ကျ လျှင်၊တွင်း ရှင် သည် ပေး လျော် ထိုက် သော နွား မြည်း တန် ဖိုး ကို နွား မြည်း ရှင် အား ပေး လျော် ၍ အ သေ ကောင် ကို ပိုင် စေ။

ကောင်း မွန် သော စား ကျက် များ တွင် ငါ ထိန်း ကျောင်း၍၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း အ ထွဋ် ပေါ် မှာ ခြံ သွင်း မည့် အ လျောက်၊ ကောင်း မွန် သော ခြံ၌ ဝပ် နေ ခွင့်၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ရှိ စိမ်း လန်း သော စား ကျက်၌ ကျက် စား ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့။

ကိုယ် တော် ကို ခပ် သိမ်း သော သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မျှော် ကြည့် သည့် အ လျောက်၊ အ ချိန် တန် သော် ကျွေး မွေး တော် မူ ပါ ၏။

ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ သ တ္တ ဝါ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို မြေ ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင် လူ သည် မည် သို့ ခေါ်​ဝေါ် သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ၍ လူ မှည့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အ မည် အ သီး အ သီး ရှိ ကြ ၏။

အ ကယ်၍ ငါ ဆာ မွတ် ခဲ့ မူ၊ သင့် အား ငါ ပြော မည် မ ဟုတ်။ ဤ လော က နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ သည်၊ ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။

ထု ချေ ခြင်း ငှာ မ စွမ်း သန် သော၊ အ နိ စ္စ ရောက် အံ့ သူ တို့ အ တွက်၊ နှုတ် မြွက် လျက် တ ရား စီ ရင် လော့။

စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း ကင်း၍ ကျီ ကျ မ ရှိ သော ကျီး များ ကို ဘု ရား သ ခင် ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း စဉ်း စား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ငှက် များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် တ ကား။

လက် တော် ကို ဖွင့် လျက်၊ ဇိ ဝ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျေး ဇူး တော် နှင့် ရောင့် ရဲ စေ တော် မူ၏။

ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ၍ နိုင် နင်း ကြ လော့။ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

သင့် မြစ် လက် ကြား များ မှ သင့် ကို ဆွဲ တင် လျက်၊ ထို ငါး ရှိ သ မျှ ပါ၊ သဲ တော တွင် ပစ် ထား မည်။ မြေ သ တ္တ ဝါ လေ သ တ္တ ဝါ အ စာ အ ဖြစ်၊ ငါ ထား သော သင့် အ လောင်း သည်၊ မြေ အ ပြင် တွင် စု ပုံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ လဲ ကျ၍ နေ ရ သည့် အ တွက်၊

ရေ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ လွှမ်း သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း ပြည့် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ ထို အ ကောင် တို့ အ ဆိုး ကို မ ပြု။ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ်။

အို ဘု ရား သ ခင်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် လွန် ကဲ လှ ပါ သည်။ အ တောင် တော့် အောက်၌ လူ့ သား တို့ ခို လှုံ ရ လျက်၊

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် စား သူ တို့ ကား၊ အား တိုး သ ဖြင့် ရွှေ လင်း တ ကဲ့ သို့ ပျံ တက် ခွင့်၊ မ ပင် မ ပန်း လျင် မြန် ခွင့်၊ မ မော မ ဟိုက် သွား လာ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။

အို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ စာ ငှက် များ သည်၊ အ သိုက် ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ လွှား များ လည်း၊ သား ငယ် မွေး ရာ သိုက် မြုံ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် များ အ ထက်၊ ရှာ၍ ရ ပါ ပြီ။

ဘု ရား သ ခင် သည် နော ဧ မှ စ ၍ သင်္ဘော တွင်း ပါ ရှိ သော သား ယဉ် သား ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို သ တိ ရ၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လေ တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရေ လျော့ လေ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ မြည်း ကို သုံး ကြိမ် မြောက် အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် နှက် သ နည်း။ ရုတ် ခြင်း သွား သည် ကို မြင်၍ ဆီး တား ရန် ငါ ကြွ လာ ပြီ။မြည်း သည် ငါ့ ကို မြင် သ ဖြင့် သုံး ကြိမ် တိုင် လွှဲ ရှောင် ခဲ့ ပြီ။ ထို သို့ မ ရှောင် ခဲ့ လျှင် ငါ သည် သင့် ကို ကွပ် မျက်၍ မြည်း အား အ သက် ချမ်း သာ ပေး လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ သော်၊

သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ အ ထီး အ မ အ စုံ ကို သင် နှင့် အ တူ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ သင်္ဘော တွင်း သို့ သွင်း ထား ရ မည်။ကောင်း ကင် သား တို့ သည် လူ့ သ မီး များ အ ဆင်း လှ သည် ကို မြင်၍ စိတ် တိုင်း ကျ ရာ ရွေး ချယ် စုံ ဖက် ကြ ၏။လေ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး အ လိုက်၊ သား ယဥ် သား ရဲ အ မျိုး အ လိုက်၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း အ မျိုး အ လိုက်၊ အ သီး အ သီး တစ် စုံ စီ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ သင့် ထံ သို့ လာ ကြ ရ မည်။

လမ်း ခ ရီး တွင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ မြည်း နွား ဝပ် လဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ မု ချ ကူ ညီ ထောက် မ လော့။

နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ရ မည်။ ၎င်း တို့ သား ငယ် များ ကို အ မိ နှင့် ခု နစ် ရက် နေ စေ၍ အ ဌ မ နေ့ ရောက် သော် ငါ့ အား ဆက် ကပ် ရ မည်။

ကောင်း ကင် ကို တိမ် တိုက် များ နှင့် ဖုံး လွှမ်း လျက်၊ မြေ ကြီး ဖို့ မိုး ရေ ပြင် ဆင် လျက်၊ တောင် များ ပေါ် မှ မြက် ပေါက် စေ တော် မူ ၏။တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အော် လျက် နေ သော ကျီး အ သား ငယ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျွေး မွေး တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မြေ ကြီး တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ နက် စား အပ် သော သ တ္တ ဝါ မျိုး ကား၊ ဤ သို့ တည်း ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ကြ လော့။လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ လျက် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု ဟူ သ မျှ သည် သင် တို့ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် ၏။လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ လျက် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု တို့ အ နက် မြေ ပေါ် က ခုန် လွှား နိုင် ရန် ခြေ တံ ရှည် သော၊ကျိုင်း အ မျိုး မျိုး၊ ပု စဉ်း အ မျိုး မျိုး၊ ပု ရစ် အ မျိုး မျိုး၊ နှံ ကောင် အ မျိုး မျိုး ကို စား အပ် ၏။ခြေ လေး ဘက် သက် သက် နှင့် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု ဟူ သ မျှ ကား စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သ တည်း။သင် တို့ သည် ထို အ ကောင် များ အား ဖြင့် မ သန့် ရာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။အ သေ ကောင် ကို ဆောင် သွား သော သူ တိုင်း လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ခွါ စုံ လျက် မ ကွဲ၊ စား မြှုံ့ မ ပြန် သော တိ ရိ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ သည် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည် နှင့် ထိ မိ သော သူ တိုင်း မ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ နက် ခွာ မ ဟုတ် ဘဲ သွား လာ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ သည် မ သန့် သည့် အ လျောက် အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။မ သန့် သည် နှင့် အ ညီ အ သေ ကောင် ကို ဆောင် သွား သော သူ လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။မြေ ရှိ​ ေပါ များ သော သ တ္တ ဝါ စု တို့ အ နက် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သော အ ကောင် များ ဟူ မူ ကား၊ မြွေ ပါ၊ ကြွက်၊ ဖွတ် အ မျိုး မျိုး၊သား ယဉ် သား ရဲ တို့ အ နက် ခွာ ကွဲ ပြား လျက် စား မြှုံ့ ပြန် တတ် သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ် ၏။

ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် လမ်း လွဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ အ မှန် ပြန် ပို့ ရ မည်။

မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သေး နုပ် လျက်၊ ပ ညာ ချွန် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား။ခွန် အား သေး သော အ မျိုး ဖြစ် သော် လည်း၊ နွေ ဥ တု တွင် ရိ က္ခာ ကို သို ထား တတ် သော ပ ရွက် ဆိတ်၊

ငါ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ကျီး အ တို့ ပေး လာ သော အာ ဟာ ရ ကို စား၍ ချောင်း ရေ ကို သောက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်

မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး ပေါ် မှာ တိ ရ စ္ဆာန် မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ခြင်း ငှာ သန့် သော သား မျိုး အ နက် အ ထီး အ မ ခု နစ် စုံ စီ၊ မ သန့် သော သား မျိုး အ နက် အ ထီး အ မ တစ် စုံ စီ၊ လေ သ တ္တ ဝါ မျိုး အ နက် အ ထီး အ မ ခု နစ် စုံ စီ၊ အ သီး အ သီး တို့ ကို သိမ်း ယူ ရ မည်။ရေ သည် အား ကြီး သ ဖြင့် တောင် များ အ ထက် သို့ တစ် ဆယ့် ငါး တောင် လွှမ်း မိုး လေ ၏။လူ မှ စ၍ မြေ ပေါ် မှာ လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သည့် တိ ရ စ္ဆာန် တည်း ဟူ သော လေ သ တ္တ ဝါ၊ သား ယဉ် သား ရဲ၊ မြေ ရှိ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ စု အ ပေါင်း တို့ သည် သေ ကြ ကုန် ၏။ထွက် သက် ၀င် သက် ရှိ သော ကုန်း သ တ္တ ဝါ ဟူ သ မျှ တို့ သည် သေ ကြ ကုန် ၏။မြေ မျက် နှာ ပေါ် မှာ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တည်း ဟူ သော လူ မှ စ၍ သား ယဉ် သား ရဲ၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မြေ ကြီး မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ခြင်း ကို ခံ ရကြ၏။ နော ဧ မှ စ၍ သင်္ဘော တွင်း ပါ ရှိ သ မျှ တို့ သာ ကျန် ကြွင်း ကြ လေ ၏။ရေ လည်း မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရက် ပေါင်း တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ပတ် လုံး အား ကြီး စွာ တည် လျက် ရှိ ၏။

သင် တို့၌ အ ဦး ဖွား သော သား များ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ၏ သား ဦး အ ပေါင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အပ် နှင်း ကြ ရ မည်။ အ ထီး ဟူ သ မျှ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ဖြစ် ရ မည်။

သ တ္တ မ နေ့ သည်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သင် မှ စ၍၊ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ နွား၊ မြည်း မှ စ သော တိ ရ စ္ဆာန်၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ ပါ၊ မည် သည့် အ မှု အ ရေး ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ရ သ ကဲ့ သို့ နား နေ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။

စ ရပ် တွင် နေ ရာ လပ် မ ရှိ သော ကြောင့် အ နှီး နှင့် ပတ် လျက် နွား စား ခွက် တွင် သိပ် ထား ရ ၏။

နွား နှင့် မြည်း ကို ဖက်၍ လယ် မ လုပ် ရ။

လူ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍၊ ကိုယ် တော် အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ့ သား သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။လူ ကိုဘု ရား သ ခင် အောက် အ နည်း ငယ် သာ နိမ့် စေ ပြီး လျှင်၊ ဘုန်း အ သ ရေ မ ကိုဋ် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ ပါ ပြီ။လက် တော် ဖြစ် ဟူ သ မျှ ပေါ် တွင်၊ အုပ် စိုး ခွင့် ပြု လျက်၊ သိုး နွား ရှိ သ မျှ ပြင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ မှ စ၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ လမ်း သွား လာ သ မျှ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ နှင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ သူ့ ခြေ အောက် ချ ထား တော် မူ ပါ ပြီ။

လှုပ် ရှား သွား လာ သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် စေ၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ငါ ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ငါ ပေး ၏။သို့ ရာ တွင် အ သွေး တည်း ဟူ သော အ သက် ပါ ရှိ သည့် အ သား ကို မ စား ကြ ရ။

ကိုယ် တော် သည်၊ တောင့် တ သော သူ့ ကို ရောင့် ရဲ စေ လျက်၊ ဆာ မွတ် သော သူ့ ကို လည်း၊ ကောင်း သော အ ရာ နှင့် ဝ စေ တော် မူ ၏။

သင် သည် မြင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ၍၊ လည် ပင်း လှုပ် ခါ ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊လ စေ့ သည် ကို ရေ တွက်၍၊ မွေး ဖွား ချိန် ကို သိ သ လော။ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား စေ သ လော။ နှာ မှုတ် သံ အ ဟုန် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ခွန် အား နှင့် ရွှင် လန်း စွာ လွင် ပြင် ပေါက် လျက်၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် ထက် သွား သော်၊ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ ထိန် လန့် ခြင်း နှင့် ကင်း၍ ဓား သွား ကြောင့် မ ဆုတ်။မြှား ကျည် တောက် နှင့် တ ကွ၊ ပြောင် လက် သော လှံ၊ ဓား မြှောင် များ သည်၊ ကျောက် ကုန်း ပေါ် က လှုပ် သံ ပြု ရာ။ထို မြင်း သည် တံ ပိုး သံ ကို ကြား သော်၊ မ ရပ် တန့် ဘဲ ခုန် ပေါက် လျက် လှုပ် ကြွ လျက် ဒုံး ပြေး တတ်၏။တံ ပိုး မှုတ် လျှင် မှုတ် ချင်း ဟီ လျက်၊ စစ် ဗိုလ် တို့၏ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ နှင့် တွက် စစ် အ နံ့ ကို၊ အ ဝေး က ပင် ခံ တတ် သ တည်း။

ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ တိ ရိ စ္ဆာန် မျိုး ခြား ကို မိတ် လိုက် စေ ခြင်း၊ လယ် တွင် မျိုး နှစ် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ ကိုယ်၌ ချည် နှစ် မျိုး ရက် ထည် ကို ဝတ် ခြင်း မ ပြု ရ။

ကောင်း မွန် စွာ သွား တတ် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ အ သွား တင့် တယ် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊ပ ညာ ကို မ လေ့ ကျက်၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ သိ ချေ။တိ ရ စ္ဆာန် တ ကာ တို့ ထက် ခွန် အား ကြီး သ ဖြင့်၊ မည် သည့် အ တွက် ကြောင့် မျှ ရွံ့ ဆုတ် ခြင်း မ ရှိ သော ခြင်္သေ့၊ခွေး သ မင်၊ ဆိတ် ထီး၊ ဗိုလ် ခြေ နှင့် ချီ သွား သော ဘု ရင် မင်း တို့ တည်း။

လူ သား တို့ သက် ဇီ ဝ သည်၊ အ ပေါ် သို့ တက် သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သက် ဇီ ဝ လည်း၊ အောက် မြေ သို့ ဆင်း သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မည် သူ သိ သ နည်း။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ မျိုး တည်း ဟူ သော သား ယဉ် သား ရဲ မျိုး၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ပွား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

ကိုယ် ခ န္ဓာ တိုင်း၏ အ သက် ကား အ သွေး နှင့် တ ဝ တည်း ဖြစ်၍ ငါ က၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တစ် မျိုး မျိုး၏ အ သွေး ကို မ သုံး ဆောင် ရ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မြစ် တား ခဲ့ ပြီ။ ဆိုင် ရာ အ သွေး သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ အ မျိုး မျိုး၏ အ သက် ဖြစ် သ ဖြင့် သုံး ဆောင် သော သူ တိုင်း ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။

နွား ကို စီ ရင် သော သူ သည်၊ လူ ကို သတ် ခြင်း၊ သိုး ကို ယဇ် ပူ ဇော် သော သူ သည်၊ ခွေး လည် ကို ချိုး ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် သော သူ သည်၊ ဝက် သွေး ကို ဆက် ကပ် ခြင်း၊ လော ဗန် ကို မီး ရှို့ သော သူ သည်၊ ရုပ် တု ကို ရှိ ခိုး ခြင်း ပြု သေး လေ စွ။ ထို သို့ သော သူ တို့ သည် ငါ ခေါ် သော အ ခါ မ ထူး၊ မိန့် ဆို သော အ ခါ နား မ ထောင် ဘဲ လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် မ ကောင်း သော အ ကျင့် ကို ကျင့်၍၊ ငါ မ နှစ် သက် ရာ ကို ရွေး ချယ် ကြ သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် နည်း လမ်း များ ကို ရွေး ချယ် လျက်၊ ရွံ ရှာ ဘွယ် များ၌ မွေ့ လျော် ကြ သည့် နည်း တူ ငါ လည်း၊ သူ တို့ အ ဖို့ ထင် မြင် ရာ များ ကို ရွေး ချယ် လျက်၊ ကြောက် လန့် သော ဘေး များ ကို လည်း သင့် ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။

သင် မေး မြန်း လျှင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ပင်၊ သွန် သင် ကြား ပြော ကြ လိမ့် မည်။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နည်း လမ်း တော် ရှိ သ မျှ တွင် ဖြောင့် မတ်၍၊ အ မှု တော် များ တွင် သန့် ရှင်း တော် မူ ပါ၏။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လူ တို့ စိတ် ရွှင် လန်း စေ သော စ ပျစ် ရည်၊ မျက် နှာ ပြောင် စေ သော ဆီ၊ အား ဖြည့် တင်း သော ခဲ ဖွယ် များ သည်၊ မြေ ကြီး ထဲ က ပေါ် ရ ၏။

ကြည့် လော့။ မိုး မြေ သစ် ကို ငါ ဖန် ဆင်း၍၊ အ ထက် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို နှ လုံး သွင်း လျက် သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။

ရွှင် လန်း စွာ အ တောင် ခတ် တတ် သော၊ ငှက် ကု လား အုပ်၏ အ တောင် နှင့် အ မွေး သည်၊ ကျင် နာ လေ့ ရှိ သ လော။အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို ငှက် သည် မြေ၌ ဥ ထား ခဲ့၍၊ မြေ မုန့် ဓာတ် ဖြင့် နွေး စ ရာ တွင်။နင်း မိ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ရဲ ခွဲ ဖျက် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ မ ရ ချေ။ဉာဏ် ပ ညာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ ထို ငှက် သည် သား ရင်း မ ဟုတ် သ ကဲ့ သို့ ရက် စက် လျက်၊ ပင် ပန်း ကျိုး မဲ့ သည် ကို စိုး ရိမ် ခြင်း မ ရှိ ချေ။အ တောင် ကို ချီ ခတ် သော အ ခါ၊ မြင်း နှင့် တ ကွ စီး လိုက် သူ့ ကို ပင် ပြက် ရယ် ပြု တတ်၏။

သစ် ခက် သစ် လက် များ တွင် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။

စား ကျက် တွင်း သို့ ဆင်း ရောက် သော နွား အုပ် သ ဖွယ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဝိ ညာဉ် တော် သည် ထို သူ တို့ ကို နား နေ ခွင့် ရ စေ တော် မူ ၏။ ဘုန်း ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ရ လို၍ လူ မျိုး တော် ကို၊ ထို သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လေ ပြီ။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။