Matha 22 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus d’fhreagair Íosa, agus do labhair sé aris i samhlaoidibh leo,

² g‐á rádh, Is cosmhail ríoghacht na bhflaitheas le righ áirithe do‐rinne bainis d’á mhac,

³ agus do chuir a shearbhóntaí uaidh amach ag glaodhach ortha‐san do fuair cuireadh chum na bainse: agus níorbh áil leo teacht.

⁴ Arís do chuir sé uaidh searbhóntaí eile, g‐á rádh, Innisidh dhóibh‐sean a fuair cuireadh, Féach, atá m’fhéasta ullamh agam: atá mo mhairt agus m’ainmhidhthe biadhta marbhtha agam, agus atá gach aon nidh i gcóir: tigidh chum na bainse.

⁵ Acht ní thugadar‐san aon áird air, agus d’imthigheadar, duine aca chum a fheirme féin, duine eile chum a cheannaidheachta:

⁶ agus do rug an chuid eile aca ar a sheirbhíseachaibh, agus thugadar droch‐íde ortha, agus do mharbhadar iad.

⁷ Acht tháinig fearg mhór ar an righ; agus do chuir sé a shluaighte armtha uaidh, agus do scrios sé na dúnmharbhthóirí sin, agus do loisc sé a gcathair.

⁸ Annsin adubhairt sé le n‐a sheirbhíseachaibh, Atá an bhainis ullamh, acht na daoine a fuair cuireadh níorbh fiú iad é.

⁹ Imthighidh‐se amach, d’á bhrigh sin, ar cheann na mbóthar, agus cibé daoine gheobhas sibh, glaodhaidh ortha chum na bainse.

¹⁰ Agus do‐chuaidh na seirbhísigh sin amach ar na bóithribh, agus do bhailigheadar a bhfuaradar, idir olc agus maith: agus do líonadh árus na bainse de dhaoinibh ’n‐a suídhe chum bidh.

¹¹ Acht nuair tháinig an rí isteach leis an gcuideachta d’fheicsin, do chonnaic sé fear ann nach raibh culaith bainse air:

¹² agus adubhairt sé leis, A chara, cionnas tháinig tusa isteach annso gan culaith bainse ort?

¹³ Acht níor fhan focal ’n‐a bhéal aige. Annsin adubhairt an rí leis an lucht freastail, Ceanglaidh a lámha agus a chosa, agus teilgidh amach é sa dorchacht amuigh; an áit ’n‐a mbéidh gol agus gíoscán fiacal.

¹⁴ Óir atá glaoidhte ar mhórán, acht ní fhuil toghtha acht beagán.

¹⁵ Annsin d’imthigh na Fairisínigh, agus do chuadar i gcómhairle g‐á mheabhrú cionnas do chuirfidís i dteannta é sa gcainnt.

¹⁶ Agus do chuireadar chuige a ndeisceabail i n‐éinfheacht le muinntir Ioruaith, g‐á rádh, A mháigistir, atá a fhios againn gur duine fírinneach thú, agus go múineann tú slighe Dé i bhfírinne, agus nach bhfuil beann agat ar aon duine: óir is cuma leat pearsa an duine.

¹⁷ Innis dúinn, mar sin, créad é do mheas? An dleaghthach cáin do thabhairt do Chéasar, nó gan a tabhairt?

¹⁸ Acht d’aithin Íosa a mailís, agus adubhairt sé, Cad chuige dhaoibh bheith ag cur cathuighthe orm, a lucht an fhuar‐chrábhaidh?

¹⁹ Taisbeán dom airgead na cánach. Agus thugadar pinginn dó.

²⁰ Agus adubhairt sé leo, Cia leis an íomháigh agus an scríbhinn seo?

²¹ Adeirid‐sean leis, Le Céasar. Annsin adubhairt sé leo, D’á bhrigh sin, tabhraidh do Chéasar na neithe is le Céasar; agus do Dhia na neithe is le Dia.

²² Agus nuair do‐chualadar é, bhí iongnadh ortha, agus d’fhágadar é, agus d’imhthigheadar.

²³ An lá céadna sin tháinig chuige Saddúicínigh, daoine adeir nach bhfuil aiséirghe ann:

²⁴ agus d’fhiafruigheadar de, g‐á rádh, A mháighistir, adubhairt Maois, Dá bhfaghadh duine bás gan sliocht, go bpósfadh a dhearbhráthair a bhean, agus go dtógfadh sé clann d’á dhearbhráthair.

²⁵ Is amhlaidh do bhí móir‐sheisear dearbhráthar ’n‐ár measc: agus do phós an chéad duine bean, agus fuair sé bás, agus ó’s amhlaidh nach raibh aon chlann aige, d’fhág sé a bhean ag a dhearbhráthair;

²⁶ mar sin do’n dara duine, agus do’n treas duine, go dtí an seachtmhadh duine.

²⁷ Agus ’n‐a ndiaidh‐sean uile fuair an bhean bás.

²⁸ D’á bhrigh sin, ins an aiséirghe, cia aca dhíobh gur leis an bhean? óir do bhí sí aca go léir.

²⁹ Acht d’fhreagair Iosa, agus adubhairt sé leo, Atá sibh amugha, de chionn nach bhfuil eolas agaibh ar na scrioptúiribh, ’ná ar chumhacht Dé.

³⁰ Óir san aiséirge ní póstar daoine, ná ní tugtar le pósadh iad, achth bíonn siad cosmhail le h‐ainglibh Dé ar neamh.

³¹ Acht i dtaobh aiséirighthe na marbh, nár léigheabhar a ndubhairt Dia libh,

³² mar adeir sé, Is mise Dia Abrachaim, agus Dia Íosóig, agus Dia Iácóib? Ní h‐é Dia na marbh é, acht Dia na mbeo.

³³ Agus nuair do‐chuala na sluaighte é, do‐rinneadar iongnadh d’á theagasc.

³⁴ Acht na Fairisínigh, nuair do‐chualadar gur chuir sé na Saddúicínigh ’n‐a dtost, do chruinnigheadar i gceann a chéile.

³⁵ Agus do chuir duine aca, dlightheoir, ceist air, g‐á thriail.

³⁶ A mháighistir, créad í an phríomh‐aithne de’n dlighe?

³⁷ Agus adubhairt sé leis. Grádhóchaidh tú an Tighearna, do Dhia ód’ chroidhe go h‐iomlán, agus ód’ anam go h‐iomlán, agus ód’ inntinn go h‐iomlán.

³⁸ Is í sin an aithne mhór agus an phríomh‐aithne.

³⁹ Agus atá an dara h‐aithne cosmhail léi, Grádhóchaidh tú do chómharsa mar thú féin.

⁴⁰ Ar an dá aithne sin is eadh sheasas an dlighe uile, agus na fáidhe.

⁴¹ Agus nuair do bhí na Fairisínigh cruinnighthe i bhfochair a chéile, do chuir Íosa ceist ortha, g‐á rádh.

⁴² Cad é bhúr dtuairim de’n Chríost? cia dar ab mac é?

⁴³ Adubhradar‐san leis, Mac Dháibhi. Adubhairt seisean leo, Má’s eadh, cionnas ghoireas Dáibhi, tríd an Spiorad, Tighearna dhe, mar a n‐abrann sé,

⁴⁴ Adubhairt an Tighearna lem’ Thighearna‐sa, Suidh ar mo láimh dheis, Go gcuiread do náimhde fá do chosaibh?

⁴⁵ Má ghoireann Dáibhi Tighearna dhe, cionnas atá sé ’n‐a mhac aige?

⁴⁶ Agus níorbh fhéidir le h‐aon duine oiread agus focal do rádh g‐á fhreagairt, ná níor lámh aon duine ó’n lá sin amach ceist do chur air.